เข้าสู่ระบบแชร์
chapter 58
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-22 22:40:08
บทที่เกี่ยวข้อง
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 59
รวิกานต์ละมือจากหม้อข้าวต้มที่ตระเตรียมไว้ให้เพื่อนสาวที่มาถึงก็หลับสนิทจนถึงตอนนี้ก็ปาไปหลายชั่วโมงแล้วแต่ยังไม่ตื่น แม้จะสงสัยว่าอีกฝ่ายไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา แต่การจะปลุกให้คนที่หลับลุกขึ้นมาตอบคำถามก็ใช่ที่ เวลายังอีกถมเถที่จะให้เธอนั้นซักฟอกอีกฝ่ายมือเล็กเรียวยื่นไปปิดวาล์วแก๊ส เดินหันหลังเดินมาหยิบโทรศัพท์ที่ส่งเสียงอยู่บนโต๊ะวางทีวีโดยไม่มองหมายเลขที่โทรเข้าหา ด้วยคิดว่าคนที่โทรหาคงไม่ใช่ใคร...เจ้านายจอมเอาแต่ใจของเธอนั่นแหละ วันหยุดทั้งที่ ไม่เคยที่จะได้หยุดพักผ่อนสบาย ๆ เหมือนกับคนอื่น ต้องถูกอีกฝ่ายโทรตามติดให้ต้องไปทำโน่นทำนี่ด้วยเสมอ“สวัสดีค่ะ มีอะไรกับก้อยอีกคะเจ้านาย”“สวัสดีครับพี่ก้อย ผมนนท์น้องพี่ไทนี่นะครับ” ชานนท์แนะนำตัวด้วยความดีใจที่อีกฝ่ายไม่เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์“อ้าวนนท์เองหรือ” รวิกานต์หน้าเหวอ มือเล็กยกขึ้นเกาศีรษะเบา ๆ อย่างอับอายนิด ๆ “โทษที ๆ พี่นึกว่าเจ้านาย เลยใส่ไปเสียเต็มที่เลย”“ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ต้องขอโทษด้วยที่โทรมารบกวน พอดีผมอยากรู้ว่า...” ไม่ทันที่ชานนท์จะเอ่ยถามต่อรวิกานต์ก็ถามกลับมาเสียก่อน“เรื่องพี่ไทนี่ใช่ไหมล่ะ พี่ก็คิดว่าอีกสักเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 60
“ไม่หรอกน้องรส พี่ภามจะต้องถูกหนักกว่านี้จากทั้งพี่ก้อย พี่และพี่ไทนี่” ชานนท์ตอบกลับอย่างรู้นิสัยนันทิยาดี ยอมได้ทุกอย่างเพื่อรัก แต่เมื่อไหร่ที่ทนไม่ไหวหัวใจที่มันเคยอ่อนก็จะแข็งกระด้างเหมือนกับเพชรที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรมันก็จะไม่มีวันแตกร้าวภามคงจะต้องใช้ความพยายามอย่างที่สุดละถึงจะทำให้นันทิยายอมคืนดีด้วย แต่คงยากที่จะเรียกคืนความรักที่เคยมอบให้นอกจากเขาจะใช้ความรักเท่านั้นกะเทาะเปลือกนอกคือความเจ็บปวดที่ห่อหุ้มพี่สาวของเขาไว้“ปล่อยให้พี่ภามเขาจัดการปัญหาส่วนตัวของเขาดีกว่า” แขนใหญ่ตวัดร่างโปร่งบางมาอิงแอบแนบชิด ปลายนิ้วใหญ่ยกขึ้นจับรั้งปลายคางมนให้แหงนหายขึ้น“ส่วนเรา พี่ว่ามาต่อเรื่องเมื่อตอนเช้าให้จบดีกว่าไหมจ๊ะ”“ไม่ค่ะ” รสรินปัดมือใหญ่ออกจากปลายคาง อีกมือก็ปลดรั้งแขนใหญ่ให้ออกห่าง และรีบสาวเท้าก้าวเข้าไปในบ้านอย่างลืมตัวว่ามันจะทำให้เธอนั้นเพลี่ยงพล้ำเอาง่าย ๆ พวงแก้มนุ่มป่องออกเล็กน้อย สองมือเล็กเรียวยกขึ้นสอดไขว้ระหว่างอก“พี่นนท์จะต้องเคลียร์เรื่องพี่ก้อยมาก่อนและที่สำคัญคือต้องบอกน้องรสก่อนว่าเมื่อไหร่จะบอกให้อาฌอนกับอานีน่ามาขอน้องรส”“โอ๋ คนสวยอย่างอนพี่ซิครับ” ชานนท์สา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 61
“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้เข้าข้างพี่ภาม แต่คนที่ร้ายฉันคือตัวฉันเอง” นันทิยาพูดเสียงแผ่วเบา “ถ้าฉันรักเขาน้อยกว่านี้ ไม่ทุ่มเทให้เขาจนหมดทั้งตัวและหัวใจ ในวันนี้ฉันก็คงจะไม่บาดเจ็บแบบนี้ แต่ก็นะ...ฉันรักเขามานานแค่ไหน ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว จะให้ตัดใจภายในวันนี้ตอนนี้มันยาก แต่ฉันจะพยายาม”น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นเกือบจะหยดไหลออกจากสองเบ้าตา แต่นันทิยาก็ไม่ยอมให้มันไหลออกมา เธอเจ็บมากพอแล้วกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าภาม...คนที่ถูกวางตัวว่าจะต้องมาเป็นคู่ครอง คอยปกป้องคุ้มครองดูแลเธอ แต่สิ่งที่เขาทำคือทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจเธอมาตลอด ถึงวันนี้เธอจะตัดใจ ขอเวลาสักนิดให้เธอฝังกลบลบทุกความทรงจำที่เกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นออกไปจากใจ“แน่ใจ ว่าถ้าหากมันมาขอคืนดี แกจะไม่ยอมคืนดีด้วย”ไอ้พี่ภามจะต้องตามมาง้อนันทิยาแน่ เธอมั่นใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ ฮึ...ก็เพื่อนเธอน่ะสวยขนาดนี้ ไอ้บ้านั่นปล่อยให้หลุดรอดเงื้อมมือไปได้ง่าย ๆ คงจะต้องเรียกว่าควายแล้ว ไอ้ตามร่างกายที่มันเป็นแบบนี้ก็คงจะเป็นเพราะไอ้บ้านั่นจะต้องมีการลงไม้ลงมือ จนนันทิยาทนรองรับอารมณ์โกรธที่นึกจะว่าก็ว่า จะด่าก็ด่าไม่ไหวเลยต้องหนีมาพึ่งเธอ“ไม่หรอกก้อย...พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 62
ชิ...รวิกานต์ส่งค้อนถึงคนที่กำลังถูกเอ่ยถึงพร้อมริมฝีปากขมุบขมิบ‘ถ้าคุณไม่เลือกซื้อดี ๆ นะก้อย’ มือใหญ่ยื่นไปคว้าเอาชุดราตรีสีน้ำตาลทองมากุมไว้พร้อมรอยยิ้มจนนัยน์ตาแพรวพราวระยับมีเลศนัย‘ผมจะเป็นคนพาคุณเข้าห้องลอง จัดการกำจัดไอ้เสื้อผ้าเชย ๆ นี่ออกจากร่างคุณ แล้วผมก็จะใส่เจ้าชุดนี้ให้คุณแทน’“อีตาเจ้านายฉันน่ะ ยอมแพ้คนเป็นเสียที่ไหนล่ะ”“เหรอ...ฉันว่าน้ำเสียงแกแปลก ๆ นะ ตอนพูดถึงเจ้านายน่ะ แกชอบเขาหรือเปล่า”“เปล่า” รวิกานต์รีบตอบทันทีน้ำเสียงสูงลิ่ว วงหน้าที่สะบัดส่ายแรง ๆ พวงแก้มอิ่มเต็มแดงปลั่งด้วยเลือดฝาดสาวที่มันเอ่อไหลล้นมารวมกันอยู่ที่จุดเดียว ในหัวใจตอบปฏิเสธ ใครมันจะไปชอบอีตาเจ้านายเอาแต่ใจนั่นกันเล่า แต่เธอไม่รู้เลยว่าสายตาที่เปล่งออกไปนั้นมันคนละทางกับคำตอบในใจ สายตาที่ไม่สามารถปกปิดได้ เธอกำลังมีความรัก...รักรัฐภาสเข้าเต็ม ๆ“เอาน่า แกอย่ามามัวพูดเรื่องของฉันเลย รีบอาบน้ำแล้วไปทานข้าวดีกว่า” ร่างสูงโปร่งเดินไปทาบฝ่ามือบนแผ่นหลังนันทิยาดันเบาๆ ให้เพื่อนเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเป่าพ่นลมหายใจออกจากปอดเบาๆ มือเล็กยกขึ้นตบที่หัวใจตัวเองเบา‘ไม่รู้เป็นบ้าอะไร พูดถึงรัฐภาสทีไร หัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 63
“ก็เรามีนัดไปทานอาหารเย็นกันไม่ใช่หรือไง” รัฐภาสทวนความทรงจำให้“คะ...” นัดทานอาหารเย็น? แล้วนัดไว้เมื่อไหร่กันรวิกานต์ครุ่นคิดจนคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ก่อนจะร้องอ๋อ...เมื่อนึกขึ้นได้ ฮะ...นัดตอนเย็น แต่ดันมาตอนนี้เนี่ยนะ มันจะเกินไปหรือเปล่า นี่มันเพิ่งจะบ่ายสามเองนะเฟ้ย“ยังไม่ถึงเวลานัดเลย เจ้านายกลับไปก่อนสิ เย็น ๆ ค่อยมาใหม่”‘แต่ก้อยจะไม่อยู่รอเจอเจ้านายหรอกนะ จะพาไทนี่ไปเที่ยวลั้นล้ากันแบบสาวๆ สองคนเที่ยวกัน’“ไม่ละ ขี้เกียจขับรถกลับไปมา” รัฐภาสตอบกลับจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่บอกความนัย ชายหนุ่มยังทำเหมือนกับว่าบ้านนี้เป็นบ้านของเขา จะเดินไปไหนมาไหน จะทำอะไรก็ได้อย่างใจต้องการร่างหนาใหญ่สูงชะลูดราวกับเสาไฟฟ้าเดินเข้าไปใกล้รวิกานต์ โฉบใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ อีกฝ่ายจนปลายจมูกเกือบจะได้สัมผัสกับแก้มใส ๆ แต่อีกฝ่ายเบี่ยงหลบเสียก่อน จึงได้เพียงกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของแป้งเด็ก แต่คนอย่างเขาก็ไม่ยอม“หอมเนื้อนางจังเลย”“ว้าย!! บ้าจริงเจ้านาย เล่นอะไรอย่างนี้เนี่ย ถอยไปนะคนบ้า” รวิกานต์สะดุ้งโหยง เท้าเล็กเรียวพาร่างก้าวถอยไปด้านหลังแทบไม่ทัน วงหน้าสวยบูดเบี้ยวบึ้งตึง ประกายในดวงตาก็เขียวขุ่นเต็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 64
“เฮ้ย! แกจะไปไหนไทนี่” เพียงแค่เห็นร่างเพื่อนหันกลับไปทางที่จากมารวิกานต์ก็รีบตะโกนถามเสียงหลง แม้ว่าจะอยู่กันไม่ไกลสักเพียงใดก็ตาม ก็ทิ้งกันไว้ดื้อ ๆ แบบนี้เธอก็ใจสั่นน่ะสิ กลัวอีตาโย่งสูงชะลูดราวกับเสาไฟฟ้าจะหาเรื่องอะไรอีก ค้อนคม ๆ ตวัดส่งไปให้คนที่หัวเราะในลำคออย่างไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองน่ะไม่ได้เป็นที่ต้องการของคนในบ้าน แต่ก็นั่นแหละ ถึงจะพูดไปรัฐภาสก็ไม่ยอมรับอยู่ดี หนังว่าหนาแล้วหน้ายังหนากว่าอีก ชิ...“เพื่อนเธอคงอยากจะมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้างนะก้อย” ใครจะคิดว่าคนร่างหนาใหญ่อย่างรัฐภาสจะเคลื่อนไหวได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ ขนาดว่ารวิกานต์หลีกเร้นตัวเองเดินหลบหนีไปอีกฝั่งไม่ทันจะได้กะพริบตาด้วยซ้ำร่างโปร่งบางก็ถลาไปนั่งตุ๊บบนตักกว้างโดยที่เจ้าตัวยังงงงันอยู่ปลายนิ้วยาวใหญ่ยกขึ้นลากไล้บนพวงแก้มอิ่มเต็มของคนที่อ้าปากค้าง ยิ้มใส่ตากลมโตเป็นประกายวามวาวและออกเค้าหวานนิด ๆ “ฉันว่าเธอไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ดีกว่าไหม กลิ่นชักจะไม่ค่อยดีแล้วนะนี่” เปล่าหรอกไม่ว่าอยู่ในสภาพยังไงกลิ่นกายรวิกานต์ก็ยังหอมเสมอสำหรับเขา แต่เพราะอยากแกล้งหญิงสาวมากกว่าถึงได้พูดไปแบบนั้น มือใหญ่จับรั้งปลายคางของคนที่เบือน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 65
“เจ้านาย เบา ๆ หน่อย มัน...”อูย...มันเสียววูบในช่องท้อง ลามไปถึงปลีขา ตรงจุดซ่อนเร้นที่เคยถูกคลึงเคล้นสั่นระริก ฟันขาวสะอาดขบกัดริมฝีปากกลั้นเสียงร้องที่มันกำลังจะเปล่งออกไป เหมือนกับว่าลำตัวมันกำลังเอนลงทาบไปบนโต๊ะทานอาหารอย่างช้า ๆ พร้อมกับริมฝีปากหนาร้อนระอุที่มันทาบลงไปตามลำตัวสองมือใหญ่เคลื่อนไหวบางเบาแผ่วพลิ้วเหมือนสายลมนวดคลึงซอกซอนไปในตัวกางเกงขาสั้น แต่แล้วรวิกานต์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่ออีกฝ่ายพรมจุมพิตเคลื่อนขึ้นมาครอบครองดูดดื่มความหวานจากปลายยอดทรวงครัดเครียดแข็งตัวเป็นไตอย่างชุ่มฉ่ำใจจุมพิตร้อนผ่าวนาบเคลื่อนขบกัดผิวเนียนนุ่ม ซุกไซ้ซอกคอ “ไปอาบน้ำได้แล้วสาวน้อย ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวปล้ำเธอเป็นอาหารรอบบ่ายในห้องครัวนี่” ขบกัดซอกซอนปลายลิ้นไล้เลียช่องหูเล็ก ก่อนจะยอมตัดใจเดินออกไปจากห้องครัว ก่อนที่เขาจะทนไม่ไหว ทำอย่างที่ปากพูดจริง ๆ ทำไมทุกครั้งที่อยู่ใกล้กับรวิกานต์เขาบังคับตัวเองไม่ได้สักที อยากแต่จะพาหญิงสาวขึ้นเตียงเพียงอย่างเดียวรวิกานต์มองตามร่างใหญ่ตาปรอยเป็นนานกว่าที่จะตั้งสติได้ ยกสองมือตบพวงแก้มตัวเองเบา ๆ จัดแต่งเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 66
“หรือว่าแกจะกลับคำพูดก็ได้นะไทนี่ ฉันไม่ว่าอยู่แล้ว ยังไงฉันมันก็แค่เพื่อน คนรักของแกต้องสำคัญกว่าอยู่แล้ว” สองมือเล็กเรียวยกขึ้นสอดไขว้ระหว่างอก ใบหน้าสวยเชิดขึ้นบอกให้เพื่อนรู้ว่ากำลังงอนอยู่“ไม่ใช่นะก้อย ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่กลัวแทนแกเท่านั้นเอง แกก็รู้เวลาพี่ภามโมโห ไม่เคยสนใจอะไรทั้งสิ้น” เปล่า...กลัวความโกรธเหมือนกับไฟไหม้ฟางของภามที่จะมาลงกับเธอต่างหากล่ะ เชื่อได้เลยแม้มีเวลาเพียงแค่เสี้ยวนาที ภามก็จะหาทางย้อนกลับเล่นงานเธอจนได้“ฟังเพื่อนเธอบ้างก็ดีนะก้อย เล่นอะไรนะอย่าให้มันเลยเถิดไป ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดเหมือนกัน” รัฐภาสที่ยืนมองเงียบ ๆ เอ่ยเตือนขึ้นมาอย่างเป็นห่วง...ไม่ใช่ห่วงรวิกานต์แต่หวงอีกคนต่างหาก ประกายเกรี้ยวกราดที่ชายหนุ่มตรงหน้ามองนันทิยาเล่นเอาเขาถึงกับเสียววาบเหมือนกัน ทั้งเรียกร้องอย่างรุนแรงและหวงโคตร ๆ“เจ้านายไม่เกี่ยว ไม่ต้องมายุ่งเลย” รวิกานต์หันไปตวาดแว้ดใส่รัฐภาสอย่างหงุดหงิด แทนที่จะช่วยเหลือเธอกับเพื่อน กลับมาพูดให้เสียกำลังใจเสียได้ เห็นเป็นผู้ชายด้วยกันปากว่ามือถึงอย่างเร็วเสียด้วยสิ ชิ...“แต่คุณรัฐภาสเตือนด้วยความหวังดีนะก้อย”“เอาน่า...”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22
บทล่าสุด
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 109 - จบ -
“ไม่เลยไทนี่ พี่ไม่ได้ปากหวาน แต่พี่รู้ตัวว่าทำผิด ทำร้ายไทนี่ให้ต้องอับอายและเจ็บปวด” สองมือใหญ่จับมือเล็กมาทาบบนอกกว้าง“พี่ขอโทษนะไทนี่ น้องจะยกโทษให้พี่ได้ไหม ให้โอกาสกับคนที่รู้ตัวช้าและกลับตัวกลับใจคนนี้ได้พูดได้แสดงออกถึงความรักที่มีแก่ไทนี่...ไทนี่จะยอมให้โอกาสพี่...ให้โอกาสผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนี้ได้ดูแลและรักไทนี่ตลอดไปได้ไหม”ถึงจะได้ยินชัด ๆ จนเต็มสองหูแต่นันทิยาก็ยังไม่เชื่อ ถึงแม้ว่าคำว่ารักที่หนักแน่นที่หลุดออกมาจากปากหนา ให้หัวใจไม่รักดีของเธอก็ละลายกลายเป็นน้ำแล้วก็ตาม เพราะภามคือคนเบื่อง่ายหน่ายเร็ว แรกรักแรกต้องการคำหวานมีให้เสมอ แต่ยามเมื่อรักคลายน้ำต้มผักที่ว่าหวานก็ยังกลายเป็นขม“ไทนี่จะเชื่อได้หรือคะว่าพี่ภามจะไม่ทำให้ไทนี่ต้องร้องไห้ อับอายและเจ็บช้ำอีก”“ถึงพี่จะให้คำมั่น แต่อดีตที่ผ่านมามันคือความทรงจำอันเลวร้ายที่พี่มอบให้ไทนี่...มันคงจะมีอย่างเดียวที่ทำให้ไทนี่มั่นใจ นั่นคือจากนี้ไปพี่ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความรักและความจริงใจที่พี่มอบให้สุดที่รักของพี่คนนี้” สองมือใหญ่ทาบบนใบหน้านวลเนียนนุ่ม“ขอแค่ไทนี่ให้โอกาสพี่เท่านั้นพอ...พี่สัญญาจะไม่ทำให้ไทนี่ต้องน
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 108
ริมฝีปากหนาทาบทับบนกลีบปากอวบอิ่มที่เผยอแย้มจะต่อว่าและผลักไสเขาให้ออกห่าง ขบกัดกลีบปากบนสลับล่าง สอดแทรกปลายลิ้นเลาะเล็มซอกซอนหาความหวานจากโพรงปากนุ่มโดยที่นันทิยาเองก็ไม่ขัดขืน และยังจะให้ความร่วมมือส่งปลายลิ้นเล็กๆ มาเลาะเลี้ยวเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นสากระคายเสียอีก เป็นนานกว่าที่เขาจะหักห้ามใจถอนจุมพิตออกอย่างเสียดาย‘โอ๊ย! ไทนี่จ๋า อย่าตอบสนองพี่แบบนี้สิยาหยี เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวปล้ำไทนี่ก่อนจะได้คุยกันนะคนดี’ภามถึงกับร้อนฉ่าไปทั่วทั้งกายเมื่อนันทิยาตอบสนองกลับอย่างไม่มีแง่งอน สัดส่วนความเป็นชายเริ่มขยายตัวนูนเด่นดันตัวผ้าขนหนูออกมาแนบชิดลำขากลมกลึง“คุยกันดี ๆ ไม่คิดหนีและไม่ทำร้ายร่างกายพี่ด้วย พี่จะปล่อย ตกลงไหม” ภามกัดฟันข่มกลั้นความต้องการไว้อย่างสุดความสามารถ ลมหายใจหอบแรงจนกล้ามเนื้อไหวกระเพื่อมนันทิยาขบกัดริมฝีปาก จ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นแล้วเห็นถึงความรักและจริงใจรักหรือ...เธอเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า อย่างภามนี่นะรักเธอ เป็นไปไม่ได้ เธอคงจะตาฝาดไปเท่านั้น สิ่งที่เห็นเป็นเพียงแค่สายตาที่เอื้อเอ็นดูระหว่างคนที่เคยเติบโตมาด้วยกันเท่านั้นเอง วงหน้าสวยหมองเศร้าลงทันตา รีบตอบคำ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 107
“มองอะไรไม่เคยเห็นคนหรือไง” เมื่ออีกฝ่ายยังเงียบก็อดที่จะตวาดแว้ดไปด้วยความหงุดหงิดระคนวาบหวิวในทรวง แต่เมื่อนึกได้ว่ามาด้วยเรื่องใดก็สูดลมหายใจเขาเต็มปอด ข่มความโมโหเอาไว้ภายในทั้งที่อารมณ์นั้นเดือดปุด ๆ และวาบหวิวจากสายตาคมกริบเอ่ยถามออกไปเสียงแข็ง ห้วนและกระด้าง“พี่ภามทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง จะแกล้งกันไปถึงไหน” หญิงสาวข่มกลั้นน้ำตาแห่งความน้อยใจที่สุดท้ายแล้วภามก็ยังไม่ได้ปรับปรุงตัวเองยังทำร้ายหัวใจเธอซ้ำอีก“หือ...ทำอย่างนี้ได้ยังไง?” ภามแสร้งทวงคนถามอย่างไม่เข้าใจ คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง เดินไปนั่งบนเตียงนอนใหญ่ที่เขาเพิ่งจะเปลี่ยนสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อไม่ถึงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา พร้อมข้าวของอีกหลายชิ้นในห้องเพื่อให้เกียรตินันทิยาที่จะไม่ต้องมานอนทับบนเตียงที่เขาเคยพาผู้หญิงคนอื่นมานอน“พี่ภามอย่ามาเล่นลิ้นนะ ไทนี่ซีเรียดนะ” นันทิยาตวาดแว้ดชักสีหน้าบึ้งตึงใส่คนที่ยังอารมณ์ดีที่กวนโมโหจนเธอแทบจะปรี๊ดแตกแล้ว ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้ากรุ่นระอุด้วยไอโกรธที่มันพลุ่งพล่านอยู่ในเรือนกาย ร่ำ ๆ อยากจะเข้าไปทำร้ายคนหน้าเป็น‘ไม่รู้จะยิ้มอะไรหนักหนา ปากน่ะหุบเสียบ้างก็ได้คนบ้านี่’“ไม่ได้เล่นลิ้น
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 106
“รักตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก้อยก็เป็นเจ้าของหัวใจฉันจนหมดทั้งดวง เลยต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกล่อทุกอย่างทุกทางจนก้อยหลงติดกับไปไหนไม่รอดไง”ปากหนาทาบจากพวงแก้มนุ่มสีพีชสุกไล่ไปถึงริมฝีปากอวบอิ่ม กดลงไปแผ่วเบา นุ่มนวลและอ่อนโยน ตอนที่แผนการนี้ผุดขึ้นมาในสมองเขากลัวแทบตายว่ารวิกานต์จะดื้อดึงดื้อรั้นไม่ยอมง่าย ๆ แต่กาลกลับตาลปัตรไปโดยสิ้นเชิง แม้จะงอนและโกรธอยู่บ้าง แต่รวิกานต์กลับเข้าใจอะไรได้ง่ายอย่างที่คิด คงจะเป็นเพราะเธอรักเขา...แต่คำนี้นอกจากการกระทำแล้วมันก็ต้องได้ยินจากปากด้วย ถึงจะมั่นใจได้ว่าไม่ได้คิดไปเอง“ว่าไง ยังไม่ตอบให้ชื่นใจเลยนะ รักผมไหม...แล้วเราจะแต่งงานกันใช่ไหมก้อย” ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้บนผิวกายเนียนนุ่ม ครอบครองฟอนเฟ้นหน้าอกหน้าใจสาวที่มันอวบอิ่มใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ริมฝีปากจุมพิตเลาะเล็มขบกัดกลีบปากเนียนนุ่มจนรวิกานต์ถึงกับตัวสั่น ยกสองมือดันกายใหญ่ให้ออกห่างอย่างยากเย็น“คุยกันก่อนสิคะเจ้านาย เล่นรุกถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ก้อยทำอะไรไม่ถูกนะคะ” หัวใจรวิกานต์เต้นตึกตัก ๆ รัวเร็วยิ่งกว่ามีใครยิงปืนกลเสียอีก ใบหน้าแดงปลั่งก้มงุดไม่กล้ามองสบสายตามคมกริบที่จ้องทะลุไปถ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 105
ปากและใจบอกว่าไม่...อย่าไปยอมให้รัฐภาสเห็นเธอเป็นเพียงแค่ของเล่นใกล้มือที่จะหยิบมาเชยชมเมื่อไหร่ก็ได้ แต่กายกลับไม่เป็นเช่นนั้น เพียงแค่ถูกเขากอดจูบเพียงแค่นิดหน่อยเท่านั้นมันก็พร้อมที่จะหลอมละลายกลายเป็นไอ สองมือที่วางทาบอยู่บนลำตัวเริ่มที่จะเคลื่อนไหวไปตามกล้ามเนื้อล่ำสันไปจนโอบรอบบ่ากว้าง เผลอตัวตอบรับจุมพิตหวานแผดร้อนที่แทบจะสูบเอาลมหายใจออกจากปอดจนหมดสิ้นรัฐภาสถอนจุมพิตเคลื่อนไปตามพวงแก้มอิ่มนุ่ม สันจมูกโด่งและสุดท้ายประทับบนดวงตากลมโตที่มันบวมช้ำเพราะการร้องไห้อย่างหนัก“ขอโทษนะก้อยที่ฉันมาช้า อย่าโกรธฉันนะคนดี” ปลายนิ้วยาวร้อนไล้ไปบนกลีบปากอวบอิ่มแดงระเรื่อที่ขบกัดหนี“ปล่อยก้อยได้แล้วเจ้านาย...คุณรัฐภาส” รีบเปลี่ยนเพราะตอนนี้เธอไม่ใช่พนักงานในบริษัทเขาแล้ว และไม่คิดที่จะไปลาออกให้มันถูกต้องด้วย จะทำอะไรก็ทำไม่แคร์“แล้วก็รีบออกไปจากบ้านก้อยด้วย ก้อยไม่ได้เป็นอะไรกับคุณอีกแล้ว” สองมือเล็กผลักดันกายใหญ่ให้ออกห่างและรัฐภาสก็ยอมให้ แต่...กายใหญ่ขยับลุกขึ้นพร้อมกับเกี่ยวเอากายโปร่งกลมกลึงขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง จับรั้งไม่ให้เบือนหน้าหนี พร้อมสอดแขนใหญ่กระชับเอวเล็กคอด“หู...หายไปแค่
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 104
เปลือกตาบางปรือขึ้นอย่างเชื่องช้า แพขนตายาวงอนกะพริบถี่ ๆ ก่อนจะลืมตาที่แดงก่ำ รอบ ๆ ขอบตาบวมช้ำขึ้นมาสู้กับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอน พร้อมกับอาการปวดหัวริ้ว ๆ ของผู้เป็นเจ้าของห้อง มือเล็กยกขึ้นจับลำคอแห้งผากเหมือนกับมีกระดาษมาถูไถอยู่เลยไปถึงพวงแก้มนิ่มที่เย็นจัด ไล่ไปจนถึงดวงตากลมโตที่ถึงตอนนี้ก็ยังมีคราบน้ำตาหลงเหลือติดอยู่กายกลมกลึงพลิกตัวหนีแสงแดดที่ส่องมาจนตาถึงกับพร่าเลือนไปชั่วขณะหนึ่ง ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกจากจมูกที่ตอนนี้มีสิ่งไม่พึงประสงค์อุดอยู่ เสียงท้องร้องประท้วงให้เธอรีบไปหาอะไรใส่ลงไปเสียบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอยู่แบบนี้ ฟันขาวสะอาดขบกัดกลีบปากแตกแห้งเพราะขาดการบำรุง พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งบนเตียงก็ยังลำบากยากเย็น เพราะร่างกายหมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจากการไม่เอาใจใส่ตัวเอง แม้อาหารก็ไม่คิดจะหามาใส่ท้องเธอร้องไห้มากี่วันแล้ว...ร้องและรอว่าเขาคนนั้นจะมาหา บอกเล่าว่าสิ่งที่เธอเห็นในวันนั้นไม่เป็นความจริง เขายังเป็นคนโสดไม่มีพันธะใดๆ กับใคร แต่รอแล้วรอเล่า จากหนึ่งวันเป็นหนึ่งคืนและล่วงเลยมาจนถึงตอนนี้ก็ครบหนึ่งอาทิตย์พอดี แต่ก็ไม่มีวี่แววรัฐภาสจะมา...
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 103
“เป็นอะไรไปน่ะนนท์ ไปขอน้องรสแต่งงานมาหน้าตาก็ควรจะยิ้มแย้มเหมือนกับคนที่กำลังจะได้เป็นเจ้าบ่าวสิ แต่ไหงกลับมาหน้าตาเหมือนกับตูดหมึกแบบนี้ล่ะ หรือว่าน้องรสไม่ยอมตกลงหือ” นันทิยาเอ่ยแซวน้องชายที่เมื่อตอนไปเธอเห็นหน้าตาระรื่นบานเกือบจะเท่ากระด้ง แต่พอกลับไหงหน้าตาเหมือนกับคนอมบอระเพ็ดมาก็ไม่รู้“เพราะพี่ไทนี่นั่นแหละ”“อ้าว...นนท์ไปขอน้องรสแต่งงานแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ” คนเป็นพี่ถามอย่างไม่เข้าใจ“ตัวเองไม่มีฝีมือเองมากกว่ามั้ง สาวเขาเลยไม่มั่นใจที่จะฝากชีวิตน่ะ”ชานนท์ชักสีหน้าใส่พี่สาวที่ยังคงยิ้มระรื่นไม่รู้สึกรู้สา “ก็พี่ภามน่ะสิ”“พี่ภามทำไม”“พี่ภามบอกว่าไม่มีธรรมเนียมบ้านไหนที่น้องจะแต่งงานก่อนพี่”นันทิยาพยักหน้าหงึกอย่างเข้า เธอก็เคยได้ยินมาบ้างเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ก็คงไม่มีใครได้แต่งงานกันแล้วละ“พี่ภามยังจะส่งน้องรสไปดูงานต่างประเทศอีกสามปีด้วย” ชานนท์บอกด้วยหน้าตาอ่อนระโหยโรยแรง กายใหญ่ทรุดตัวลงนั่งไม่ไกลจากที่พี่สาว แหงนหน้าขึ้นมองเพดานห้อง“เอ๊ะ...พี่ภามเป็นบ้าอะไร มันเรื่องของนนท์กับน้องรสไม่ใช่หรือไง จะบ้าไปใหญ่แล้ว” นันทิยาก่นว่าด้วยความหงุดหงิดระคนโกรธ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 102
“ครับ ต่อไปนี้พี่นนท์จะไม่หึงดะแบบนั้นอีกแล้ว พี่นนท์จะเชื่อใจน้องรส หากมีอะไรที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันจริง ๆ พี่นนท์จะรอเวลาให้อารมณ์ที่มันร้อนลดลงแล้วเราค่อยมาคุยปรับความเข้าใจกัน” ใช่...อะไร ๆ มันก็ต้องดีถ้าคุยกันโดยไม่ใช้อารมณ์โกรธ หึงหวงและประชดประชัน“สัญญานะคะ ว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก” นิ้วก้อยเล็กยื่นออกไปและชานนท์ก็ยื่นนิ้วก้อยของเขาออกมาเกี่ยวด้วย“ครับ...สัญญาว่าจะเชื่อใจน้องรส” ปลายนิ้วยาวใหญ่จับตรึงปลายคางมน โน้มใบหน้ามาจุมพิตกลีบปากอวบอิ่มนุ่มหวานอย่างแสนจะคิดถึง เพียงแค่สามวันเท่านั้นที่ห่างหายจากกายสาวหอมกรุ่นนุ่มนิ่มรัดรึงกายแกร่งก็ทำให้เขาถึงกับโหยหิวเหมือนกับคนที่อดอยากมานานแรมเดือน อย่างนี้จะต้องรีบทำให้รสรินกลับมาอยู่เคียงข้างกายให้เร็วที่สุดและไม่มีวันที่จะจากไกลกันอีกแล้ว“พี่นนท์รักน้องรสครับ...ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็คลี่คลายไปในทางที่ดีแล้ว น้องรสก็ตกลงแต่งงานกับพี่ได้แล้วใช่ไหมครับ”“ค่ะ” รสรินตอบกลับอย่างเอียงอาย ในหัวใจพองโตเหมือนกับลูกโป่งที่มันถูกบรรจุแก๊สจนเต็ม รอยยิ้มแต่งแต้มทั้งวงหน้าและดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับสุกสกาวเหมือนกับดาวบนท้องฟ้า เปี่ยมล้นไปด้วยคว
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 101
“น้องรสครับ เมื่อไหร่น้องรสจะหายโกรธพี่นนท์ล่ะครับ” ชานนท์เดินมาจับมือเล็กเรียว แต่ถูกอีกฝ่ายปัดออกและเมินหน้าหนีเสียอีก ทำเอาเขาถึงกับหน้าเสียไปได้ไม่น้อย ไม่รู้ว่าทำไมคราวนี้รสรินถึงได้โกรธนานนัก สามวันแล้วที่ไม่ยอมพูดคุยกับเขาเอาแต่หนีหน้าท่าเดียว“น้องรสไม่ได้โกรธ” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นสูง สองมือสอดไขว้ระหว่างอก ไม่ได้โกรธแต่อึดอัดและไม่ชอบที่ชานนท์แสดงพฤติกรรมอย่างนั้น ทำอย่างกับว่าเธอน่ะใจง่ายนักนิ เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ต้องกระโดดเข้าใส่ อย่างนี้มันไม่เชื่อใจกันนี่นาแล้วจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง“ถ้าไม่โกรธแสดงว่างอน...แล้วเมื่อไหร่น้องรสจะหายงอนพี่นนท์ล่ะครับ รู้ไหมว่าน้องรสเป็นอย่างนี้พี่นนท์กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยนะครับ”“ไม่รู้ไม่ชี้” รสรินยังคงเบือนหน้าหนี เพราะรู้ใจตัวเองดีว่าถ้าหากเจอบทออดอ้อนและวงหน้าเศร้า ๆ ของชานนท์อีกเพียงไม่ถึงห้านาที ใจที่พยายามจะให้เข้มแข็งไม่ยอมรับคำง้อง่ายๆ ก็จะพานอ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งถูกลนไฟ“น้องรสครับ ดีกันนะครับคนดี๊คนดี” สองแขนใหญ่โอบรัดรอบกายโปร่งบาง วางมือใหญ่ทาบทับบนมือเล็กเรียว วางคางแนบกับบ่ากว้าง“จะให้พี่นนท์ทำอะไรก็ได้ ขอเพียงแค่น้องรสยกโทษให้พี
