LOGINShare
chapter 33
Last Updated:
2024-12-20 23:46:27
Related chapters
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 34
“ไม่...หยุดนะพี่ภาม อย่าทำอย่างนี้”“ทำไมล่ะไทนี่ เธอยังจะอิดออดอะไรอีก อยากให้ฉันบอกรักเธอหรือไง...เอาน่าอย่าไปคิดถึงเรื่องนั้นสิ เราก็รู้กันดีอยู่แล้วนี่ ฉันและเธอ เราต้องการกันแค่บนเตียงเท่านั้นเอง”นันทิยาน้ำตาหยดไหลกับคำพูดที่บาดลึกเข้าไปในความรู้สึก นี่ตัวเธอมันไร้ค่าถึงเพียงนี้เชียวหรือ ไร้ค่าจนเขาเป็นเพียงแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง ยามที่ต้องการก็เรียกใช้ ยามที่ไม่ได้ดังใจก็จิกกัดด้วยคำพูด ตบหัวแล้วลูบหลัง“เอาน่ายังไงฉันก็ไม่ใจร้ายกับเธอมากนักหรอก รับปากว่าจะไม่ทิ้งเธอเร็ว ๆ เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นละกัน”ไม่รอให้นันทิยาขัดขืนอีก ปากหนาอุ่นร้อนทาบทับไปบนปลายยอดถันซึ่งนูนเด่นแข็งตัวเป็นไต ดูดกลืนปลายยอดทรวงสีชมพูเข้มที่กำลังเบ่งบานราวกับว่าเขาคือผีเสื้อเจ้าชู้ที่ได้พบดอกไม้แสนสวย น้ำผึ้งในดอกไม้นั้นมันทั้งหอมและหวานมิสมควรที่จะปล่อยให้หลุดลอดมือไปได้สองขาเรียวยาวถูกลำขาแข็งแกร่งสอดแทรกแยกออกให้ร่างหนาแทรกระหว่างกลาง ลำตัวกลมกลึงแอ่นโค้งจนแผ่นหลังไม่ติดกับผนังห้องจนปลายยอดทรวงนูนเด่นผลิบานในอุ้งมือใหญ่และปากหนาร้อนที่ดูดกลืนอย่างหลงใหล นันทิยาหูอื้ออึง สมองเริ่มที่จะไม่ทำงานตามที่ใจสั่
Last Updated : 2024-12-20บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 35
ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้าหากัน สงสัยว่าเธอคงจะต้องตัดสินใจออกจากงานไปเดินย่ำเท้าเตะฝุ่นจนรองเท้าสึกอีกแล้วละ แต่พอคิดได้อย่างนั้นทำไมก็ไม่รู้ในหัวใจมันโหวงเหวงเหมือนหัวใจหล่นหายไปก็ไม่รู้“เป็นอะไรไปน่ะก้อย หิวมากหรือไงถึงได้มองฉันเหมือนจะกลืนกินแบบนั้น” รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้พอใจอย่างหนักที่ถูกเขาเอาตำแหน่งหัวหน้างานบังคับให้ต้องมาทานอาหารด้วย“เปล่า เจ้านายก็รู้อยู่แล้วว่าก้อยรู้สึกยังไงจะมาถามอีก” ชักสีหน้าบึ้งใส่ อยากจะขู่แงด ๆ เหมือนไอ้ด่างที่มันวิ่งไปมาหน้าบ้านหลังบ้านให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ชิ...“อ้าว...ก็ความรู้สึกของก้อยจะให้ผมไปรู้ได้ไงล่ะ มีอะไรจะคุยจะบอกก็พูดออกมาสิ” ใจป้ำยอมให้อีกฝ่ายวิจารณ์ได้ แต่นัยน์ตาเป็นประกายวาววับ เอนกายอิงเก้าอี้ไม้ สองแขนยกขึ้นสอดไขว้ระหว่างอก ขาเรียวยาวยื่นล้ำไปด้านหน้าเล็กน้อยจนแตะเข้ากับลำขาเสลาของคนที่ดึงหนี รัฐภาสหัวเราะกลั้วคอ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร“เอ้า...ว่าไงล่ะ ให้พูดแล้วนะทำไมถึงไม่พูดล่ะ”“ชิ...นึกหรือว่าก้อยจะรู้ไม่ทันเจ้านายหรือคะ พอก้อยพูดเสร็จเดี๋ยวเจ้านายก็บอกว่าไม่ถูกใจในคำพูดของก้อย แล้วก็หาเรื่องลวนลามน่ะ”“ฮ่าฮ่า” รัฐภาสหัวเราะเส
Last Updated : 2024-12-20บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 36
สองมือใหญ่ยกขึ้นเท้าสะเอว เมื่อครู่รสรินบอกว่านันทิยาทะเลาะกับภาม...ไม่ได้อยากจะคิดไปในทางร้าย ๆ นะ เขาเป็นผู้ชายมองผู้ชายด้วยกันออก ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา สายตาที่ภามมองพี่สาวเขามันเหมือนกับจะกลืนกินจนหมดตัว ทำให้เขาเกิดความระแวง ภามกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ ไหนบอกว่าเกลียดพี่สาวเขายังกับไส้เดือนกิ้งกือ แต่กลับวนเวียนเข้าใกล้อย่างผิดสังเกต กลัวว่ากว่าที่เขาจะรู้ตัว นันทิยาก็สูญเสียสิ่งสำคัญไปเสียแล้วชานนท์เดินวนเวียนอยู่หน้าห้องนันทิยาอยู่ครู่ใหญ่อย่างตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดี ไปเคาะประตูห้องภามหรือจะลองรอพี่สาวที่หน้าห้องสักครู่ก่อน สองมือใหญ่สอดไปในกระเป๋ากางเกง แผ่นหลังกว้างเอนอิงประตูห้องเป็นไปได้สองทางก็คือนันทิยาทะเลาะกับภามแล้ววิ่งหนีไปสงบสติอารมณ์แถว ๆ ชายหาดยังไม่กลับเข้าห้อง หรืออีกทางก็คือกลับเข้ามาในห้องแต่ที่เขาเรียกแล้วไม่ขานรับก็เพราะอยากจะอยู่คนเดียว ก็เลยตัดสินใจกลับไปอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน แล้วจะลองกลับมาเคาะประตูห้องพี่สาวใหม่อีกครั้ง ถึงตอนนั้นถ้านันทิยาหนีไปสงบสติอารมณ์ข้างนอกก็อาจจะกลับเข้าห้องมาแล้ว แต่ถ้าอยู่ในห้องก็ทำใจได้แล้วและเปิดประตูออกมาคุยกับเขาร่างหนาใ
Last Updated : 2024-12-20บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 37
“ถอยไปดีกว่าครับน้องรส พี่ไม่อยากให้น้องรสทำอย่างนี้ อยากให้น้องรสเก็บสิ่งสำคัญเอาไว้ในวันที่เราแต่งงานกันนะครับ”“หรือคะ...” รสรินตอบรับเสียงหวานเชื่อมนุ่มพลิ้ว ปลายนิ้วยาวเรียวยกขึ้นลากไล้บนกล้ามเนื้ออกกว้างแผ่วเบา“เผอิญว่าน้องรสไม่เชื่อพี่นนท์เลยค่ะ ถ้าพี่นนท์จะให้น้องรสมั่นใจว่าเรื่องที่คุยกันจะเป็นความจริงในวันข้างหน้าละก็...” หญิงสาวลากเสียงนุ่มพลิ้ว วงหน้าสวยแหงนหงายพร้อมช้อนดวงตากลมโตเป็นประกายวาวระยับและหวานฉ่ำเชื่อมอย่างกับได้ทำน้ำตาลตกใส่ลงไป“เราสองคน พี่นนท์และน้องรส...” มือเล็กจับมือใหญ่มาวงบนทรวงอกอวบอิ่ม “จะต้องเป็นคนเดียวกัน”“น้องรส!” ชานนท์คิดว่าเขาตะโกนจนหมดเสียง แต่กลับกลายเป็นว่าเสียงที่ออกไปมันกลับเบาหวิวจนอีกฝ่ายแทบจะไม่ได้ยิน“ขา...พี่นนท์จะบอกน้องรสว่าอย่าช้าใช่ไหมคะ” เท้าเล็กเขย่งขึ้นจนริมฝีปากอวบอิ่มประทับบนปลายคางสากและเคลื่อนขึ้นไปจนเกือบจะถึงริมฝีปากหนาร้อนระอุ“พี่นนท์ขา รักน้องรสนะคะคนดี๊คนดี”“เอ่อ...น้องรส คือ...พี่...พี่คิดว่า...”“ยังจะคิดอะไรอีกละคะพี่นนท์ขา...ไหนว่ารักน้องรสไงคะ ทำให้น้องรสเชื่อมั่นในความรักที่พี่มอบให้ซิคะ” รสรินเอ่ยเสียงหวานพร
Last Updated : 2024-12-20บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 38
ริมฝีปากหนาร้อนทาบทับบนไปบนทรวงอกอิ่มหวานไหวระริกดูดเม้มจนมีเสียงดังเล็ดลอดมา พร้อมเคลื่อนสะโพกสอบเพรียวเหมือนจะยอมถอยทัพ แต่นันทิยาไม่ทันจะได้หายใจด้วยซ้ำภามก็เคลื่อนไหวจนแก่นกายอลังการเหมือนกับแท่งเหล็กที่ถูกเผาไฟจนร้อนสอดแทรกสนิทลึกจมหายไปในถ้ำอุ่นนุ่มร้อนเพียงครั้งเดียวจนสุดทาง“กรี๊ด...พี่ภาม...ไม่เอาแล้ว ไทนี่เจ็บ...ไปนะคนใจร้าย ออกไปนะ...”น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อไหลออกจากสองเบ้าไม่ขาดสาย เจ็บจนใจแทบไม่อยากจะหายใจ นอกจากภามจะไม่พูดจาปลอบใจเธอแล้วยังจะจะจิกกัดให้เจ็บร้าวจนหัวใจมันฉีกขาดจนหาชิ้นดีไม่ได้ แขนเล็กเรียวหมดแรงแม้จะยกขึ้นทุบร่างใหญ่ให้เขานั้นเจ็บเหมือนกับที่เธอเจ็บภามไม่สนใจอาการขัดขืนของนันทิยาและเลือกทำในสิ่งตัวเองต้องการ ลมหายใจหอบแรงถี่ยิบจนอกกว้างกระเพื่อมไหว แรงรัดจากผนังถ้ำอ่อนนุ่มดูดกลืนความเป็นตัวตนของเขาเสียจนหัวสมองหมุนคว้าง สองมือใหญ่จับรั้งมือเล็กที่มันพยายามผลักเขาให้ออก กระชับกอดจนแทบจะหลอมเป็นเนื้อเดียวกันริมฝีปากหนาร้อนทาบทับบนไปบนทรวงอกอิ่มหวานไหวระริก ดูดเม้มจนมีเสียงหวานแผ่วพลิ้วดังเล็ดลอดมา พร้อมกับสะโพกสอบที่เริ่มขยับไหวโยกอย่างไม่สนใจว่าคนใต้ร่างจะเจ็
Last Updated : 2024-12-20บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 39
มือใหญ่เคลื่อนไหวสอดยกปลีน่องเรียวยาวให้โอบรอบสะโพกสอบ ให้สองกายที่ยังแนบชิดแนบชิดเข้าไปอีก“อ๊ะ...เจ็บ” การเคลื่อนไหวไม่คิดถนอมนำพาความเจ็บปวดระคนสยิวซ่านให้กับนันทิยาได้ไม่น้อย“ใช่...เธอจะเจ็บถ้ากล้าคิดขัดใจฉัน” ความจริงแล้วการมีอะไรกับผู้ชายครั้งแรกนั้นเจ็บก็ใช่ แต่ครั้งต่อไปมันจะคลายความเจ็บลงจนท้ายที่สุดก็จะไม่เจ็บ ยกเว้นว่าถูกข่มขืน แต่สำหรับนันทิยาขู่เอาไว้ก่อนเป็นดีที่สุด“ตอนนี้ฉันก็อยากให้เธอทำให้ฉันสบายตัวที่สุดด้วยไทนี่”“เอ่อ...คือ...” ใช่...รู้ดีว่าถ้าขัดขืนก็เป็นตัวเธอเองนั่นแหละที่จะเจ็บโดยที่ภามไม่คิดที่จะสนใจอยู่แล้ว ดังนั้นทางที่ดีก็ควรที่จะทำให้ร่างกายตัวเองบอบช้ำน้อยที่สุด เผื่อวันพรุ่งนี้เธอทำอะไรลงไปจะได้มีแรงทำให้สำเร็จ“ไทนี่ยังเจ็บอยู่เลย ขอไทนี่พักสักนิดได้ไหมคะ” ในความโกรธระคนน้อยใจที่เอ่อล้นขึ้นเธอก็อาย...อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว แต่ก็ต้องกัดฟันทำเพื่อใหผ่านพ้นค่ำคืนนี้ไปเสียก่อน“เจ็บมากไหม” นอกจากเขาจะหนักมือไปนิดส่วนสัดนั้นของเขามันก็อลังการด้วยแหละ เลยทำให้นันทิยาเจ็บขนาดนี้ คิดแล้วก็อดที่จะสงสารขึ้นมานิดๆ ไม่ได้ ก็ดูสิเนื้อตัวแดงช้ำเป็นจ้ำ
Last Updated : 2024-12-20บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 40
“ไม่นะเจ้านาย ปล่อยนะคนบ้า!!”รวิกานต์หวีดร้องเสียงดังลั่น สองมือยกกระเป๋าหนีอย่างสุดแรง แต่สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้ให้กับอีตาเจ้านายบ้าอำนาจ ที่เอะอะก็มาทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอหวั่นไหวแล้วไม่เคยรับผิดชอบ วงหน้าขาวสวยแดงปลั่งงองุ้มอย่างกับจวักตักแกง ส่งค้อนให้รัฐภาสขวับ ๆ ที่ไม่คิดจะสนใจมองด้วยซ้ำไปร่างหนาใหญ่สูงชะลูดราวกับเสาไฟฟ้าก้าวลงไปจากรถ ปิดและล็อกเรียบร้อยจนคนที่พยายามจะเปิดประตูรถออกมาถึงกับหน้าหงิกงอยิ่งกว่าจวักตักแกงอีกครั้ง พ่นคำเจริญพรให้ยาวเป็นชุดด้วยความหงุดหงิด แต่เมื่อชายหนุ่มก้าวกลับขึ้นมาบนรถใหม่ก็หุบเงียบทันควัน เพราะกลัวจะถูกอีกฝ่ายหาเรื่องลงทัณฑ์ให้ตัวอ่อนระทวยเหมือนขี้ผึ้งถูกลนด้วยไฟ“มีอะไรหรือก้อย” แกล้งถามอย่างคนไม่ทุกข์ไม่ร้อน ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรก็มันแสดงออกมาทางสายตาที่ส่องกระทบแสงไฟซึ่งมีน้อยนิดบริเวณนี้บอกได้ดี“เปล่า” รวิกานต์ตอบกลับเสียงแหลมเล็กสูงลิ่ว ใบหน้างองุ้มเชิดขึ้นสูงและหันไปอีกฝั่งที่ไม่สีหน้ายิ้มของคนที่มันชอบเข้ามาวิ่งเล่นก่อกวนในหัวใจ“จริง...แต่ทำไมฉันถึงได้เห็นว่าเธอทำหน้าตาบึ้งตึงราวกับว่าไปโกรธใครมาสักสิบชาติอย่างนั้นแหละ” เปรยเสียง
Last Updated : 2024-12-20บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 41
จุมพิตร้อนผ่าวเคลื่อนไปทั่ววงหน้าเนียนนุ่ม เรื่อยลงไปถึงลำคอระหง ปลายลิ้นสากระคายตวัดไล้เลียผิวกายนุ่มแผ่วเบา ริมฝีปากหนาร้อนขบกัดพร้อมไล้ปลายนิ้วร้อนผ่าวเกี่ยวเอาสายเสื้อให้เคลื่อนตัวหลุดจากลาดไหล่กว้างชานนท์ผงกศีรษะส่งยิ้มให้รสรินที่ตอนนี้ความกล้าเหือดหายเหลือเพียงความอายจนแดงปลั่งไปทั้งวงหน้าและลำตัว ยิ่งทำให้น่ากินเป็นที่สุด ปลายนิ้วยาวร้อนไล้วนเหนือเนินทรวงอวบอิ่มตามขอบเสื้อชั้นในผ้าลูกไม้สีดำสนิทตัดกับผิวเนื้อสีขาวละเอียดลออ“คืนนี้พี่นนท์จะทำอย่างนี้...”ริมฝีปากหนาร้อนทาบทับลงไปตามขอบเสื้อชั้นผ้าลูกไม้สีดำ ตวัดลากไล้ปลายลิ้นจนทั้งผิวเนื้อและตัวผ้าเปียกชื้น ปลายนิ้วสอดแทรกล่วงล้ำเข้าไปหยอกล้อกับเม็ดทับทิมนุ่มจนแข็งตัวเป็นไตอย่างเร็วไว จุมพิตร้อนผ่าวเคลื่อนตามติดไปจนถึงปลายยอดทรวงนุ่ม“พี่นนท์จะจูบน้องรสไปทั่วตัว ไม่ให้มีที่ไหนที่พี่นนท์จะไม่ได้แตะต้องน้องรส”เพียงแค่คิดตามเท่านั้นเพลิงไฟปรารถนาแล่นพล่านไปตามกระแสเลือด วาบหวิวปั่นป่วนเหมือนกับน้ำที่มันถูกต้มจนเดือด ถ้าชานนท์ทำตามที่พูดรสรินไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นอย่างไรบ้าง ลำตัวกลมกลึงแอ่นโค้งจนแผ่นหลังไม่ติดเตียงนอนนุ่ม เมื่อฝ่
Last Updated : 2024-12-20
Latest chapter
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 109 - จบ -
“ไม่เลยไทนี่ พี่ไม่ได้ปากหวาน แต่พี่รู้ตัวว่าทำผิด ทำร้ายไทนี่ให้ต้องอับอายและเจ็บปวด” สองมือใหญ่จับมือเล็กมาทาบบนอกกว้าง“พี่ขอโทษนะไทนี่ น้องจะยกโทษให้พี่ได้ไหม ให้โอกาสกับคนที่รู้ตัวช้าและกลับตัวกลับใจคนนี้ได้พูดได้แสดงออกถึงความรักที่มีแก่ไทนี่...ไทนี่จะยอมให้โอกาสพี่...ให้โอกาสผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนี้ได้ดูแลและรักไทนี่ตลอดไปได้ไหม”ถึงจะได้ยินชัด ๆ จนเต็มสองหูแต่นันทิยาก็ยังไม่เชื่อ ถึงแม้ว่าคำว่ารักที่หนักแน่นที่หลุดออกมาจากปากหนา ให้หัวใจไม่รักดีของเธอก็ละลายกลายเป็นน้ำแล้วก็ตาม เพราะภามคือคนเบื่อง่ายหน่ายเร็ว แรกรักแรกต้องการคำหวานมีให้เสมอ แต่ยามเมื่อรักคลายน้ำต้มผักที่ว่าหวานก็ยังกลายเป็นขม“ไทนี่จะเชื่อได้หรือคะว่าพี่ภามจะไม่ทำให้ไทนี่ต้องร้องไห้ อับอายและเจ็บช้ำอีก”“ถึงพี่จะให้คำมั่น แต่อดีตที่ผ่านมามันคือความทรงจำอันเลวร้ายที่พี่มอบให้ไทนี่...มันคงจะมีอย่างเดียวที่ทำให้ไทนี่มั่นใจ นั่นคือจากนี้ไปพี่ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความรักและความจริงใจที่พี่มอบให้สุดที่รักของพี่คนนี้” สองมือใหญ่ทาบบนใบหน้านวลเนียนนุ่ม“ขอแค่ไทนี่ให้โอกาสพี่เท่านั้นพอ...พี่สัญญาจะไม่ทำให้ไทนี่ต้องน
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 108
ริมฝีปากหนาทาบทับบนกลีบปากอวบอิ่มที่เผยอแย้มจะต่อว่าและผลักไสเขาให้ออกห่าง ขบกัดกลีบปากบนสลับล่าง สอดแทรกปลายลิ้นเลาะเล็มซอกซอนหาความหวานจากโพรงปากนุ่มโดยที่นันทิยาเองก็ไม่ขัดขืน และยังจะให้ความร่วมมือส่งปลายลิ้นเล็กๆ มาเลาะเลี้ยวเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นสากระคายเสียอีก เป็นนานกว่าที่เขาจะหักห้ามใจถอนจุมพิตออกอย่างเสียดาย‘โอ๊ย! ไทนี่จ๋า อย่าตอบสนองพี่แบบนี้สิยาหยี เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวปล้ำไทนี่ก่อนจะได้คุยกันนะคนดี’ภามถึงกับร้อนฉ่าไปทั่วทั้งกายเมื่อนันทิยาตอบสนองกลับอย่างไม่มีแง่งอน สัดส่วนความเป็นชายเริ่มขยายตัวนูนเด่นดันตัวผ้าขนหนูออกมาแนบชิดลำขากลมกลึง“คุยกันดี ๆ ไม่คิดหนีและไม่ทำร้ายร่างกายพี่ด้วย พี่จะปล่อย ตกลงไหม” ภามกัดฟันข่มกลั้นความต้องการไว้อย่างสุดความสามารถ ลมหายใจหอบแรงจนกล้ามเนื้อไหวกระเพื่อมนันทิยาขบกัดริมฝีปาก จ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นแล้วเห็นถึงความรักและจริงใจรักหรือ...เธอเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า อย่างภามนี่นะรักเธอ เป็นไปไม่ได้ เธอคงจะตาฝาดไปเท่านั้น สิ่งที่เห็นเป็นเพียงแค่สายตาที่เอื้อเอ็นดูระหว่างคนที่เคยเติบโตมาด้วยกันเท่านั้นเอง วงหน้าสวยหมองเศร้าลงทันตา รีบตอบคำ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 107
“มองอะไรไม่เคยเห็นคนหรือไง” เมื่ออีกฝ่ายยังเงียบก็อดที่จะตวาดแว้ดไปด้วยความหงุดหงิดระคนวาบหวิวในทรวง แต่เมื่อนึกได้ว่ามาด้วยเรื่องใดก็สูดลมหายใจเขาเต็มปอด ข่มความโมโหเอาไว้ภายในทั้งที่อารมณ์นั้นเดือดปุด ๆ และวาบหวิวจากสายตาคมกริบเอ่ยถามออกไปเสียงแข็ง ห้วนและกระด้าง“พี่ภามทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง จะแกล้งกันไปถึงไหน” หญิงสาวข่มกลั้นน้ำตาแห่งความน้อยใจที่สุดท้ายแล้วภามก็ยังไม่ได้ปรับปรุงตัวเองยังทำร้ายหัวใจเธอซ้ำอีก“หือ...ทำอย่างนี้ได้ยังไง?” ภามแสร้งทวงคนถามอย่างไม่เข้าใจ คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง เดินไปนั่งบนเตียงนอนใหญ่ที่เขาเพิ่งจะเปลี่ยนสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อไม่ถึงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา พร้อมข้าวของอีกหลายชิ้นในห้องเพื่อให้เกียรตินันทิยาที่จะไม่ต้องมานอนทับบนเตียงที่เขาเคยพาผู้หญิงคนอื่นมานอน“พี่ภามอย่ามาเล่นลิ้นนะ ไทนี่ซีเรียดนะ” นันทิยาตวาดแว้ดชักสีหน้าบึ้งตึงใส่คนที่ยังอารมณ์ดีที่กวนโมโหจนเธอแทบจะปรี๊ดแตกแล้ว ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้ากรุ่นระอุด้วยไอโกรธที่มันพลุ่งพล่านอยู่ในเรือนกาย ร่ำ ๆ อยากจะเข้าไปทำร้ายคนหน้าเป็น‘ไม่รู้จะยิ้มอะไรหนักหนา ปากน่ะหุบเสียบ้างก็ได้คนบ้านี่’“ไม่ได้เล่นลิ้น
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 106
“รักตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก้อยก็เป็นเจ้าของหัวใจฉันจนหมดทั้งดวง เลยต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกล่อทุกอย่างทุกทางจนก้อยหลงติดกับไปไหนไม่รอดไง”ปากหนาทาบจากพวงแก้มนุ่มสีพีชสุกไล่ไปถึงริมฝีปากอวบอิ่ม กดลงไปแผ่วเบา นุ่มนวลและอ่อนโยน ตอนที่แผนการนี้ผุดขึ้นมาในสมองเขากลัวแทบตายว่ารวิกานต์จะดื้อดึงดื้อรั้นไม่ยอมง่าย ๆ แต่กาลกลับตาลปัตรไปโดยสิ้นเชิง แม้จะงอนและโกรธอยู่บ้าง แต่รวิกานต์กลับเข้าใจอะไรได้ง่ายอย่างที่คิด คงจะเป็นเพราะเธอรักเขา...แต่คำนี้นอกจากการกระทำแล้วมันก็ต้องได้ยินจากปากด้วย ถึงจะมั่นใจได้ว่าไม่ได้คิดไปเอง“ว่าไง ยังไม่ตอบให้ชื่นใจเลยนะ รักผมไหม...แล้วเราจะแต่งงานกันใช่ไหมก้อย” ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้บนผิวกายเนียนนุ่ม ครอบครองฟอนเฟ้นหน้าอกหน้าใจสาวที่มันอวบอิ่มใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ริมฝีปากจุมพิตเลาะเล็มขบกัดกลีบปากเนียนนุ่มจนรวิกานต์ถึงกับตัวสั่น ยกสองมือดันกายใหญ่ให้ออกห่างอย่างยากเย็น“คุยกันก่อนสิคะเจ้านาย เล่นรุกถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ก้อยทำอะไรไม่ถูกนะคะ” หัวใจรวิกานต์เต้นตึกตัก ๆ รัวเร็วยิ่งกว่ามีใครยิงปืนกลเสียอีก ใบหน้าแดงปลั่งก้มงุดไม่กล้ามองสบสายตามคมกริบที่จ้องทะลุไปถ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 105
ปากและใจบอกว่าไม่...อย่าไปยอมให้รัฐภาสเห็นเธอเป็นเพียงแค่ของเล่นใกล้มือที่จะหยิบมาเชยชมเมื่อไหร่ก็ได้ แต่กายกลับไม่เป็นเช่นนั้น เพียงแค่ถูกเขากอดจูบเพียงแค่นิดหน่อยเท่านั้นมันก็พร้อมที่จะหลอมละลายกลายเป็นไอ สองมือที่วางทาบอยู่บนลำตัวเริ่มที่จะเคลื่อนไหวไปตามกล้ามเนื้อล่ำสันไปจนโอบรอบบ่ากว้าง เผลอตัวตอบรับจุมพิตหวานแผดร้อนที่แทบจะสูบเอาลมหายใจออกจากปอดจนหมดสิ้นรัฐภาสถอนจุมพิตเคลื่อนไปตามพวงแก้มอิ่มนุ่ม สันจมูกโด่งและสุดท้ายประทับบนดวงตากลมโตที่มันบวมช้ำเพราะการร้องไห้อย่างหนัก“ขอโทษนะก้อยที่ฉันมาช้า อย่าโกรธฉันนะคนดี” ปลายนิ้วยาวร้อนไล้ไปบนกลีบปากอวบอิ่มแดงระเรื่อที่ขบกัดหนี“ปล่อยก้อยได้แล้วเจ้านาย...คุณรัฐภาส” รีบเปลี่ยนเพราะตอนนี้เธอไม่ใช่พนักงานในบริษัทเขาแล้ว และไม่คิดที่จะไปลาออกให้มันถูกต้องด้วย จะทำอะไรก็ทำไม่แคร์“แล้วก็รีบออกไปจากบ้านก้อยด้วย ก้อยไม่ได้เป็นอะไรกับคุณอีกแล้ว” สองมือเล็กผลักดันกายใหญ่ให้ออกห่างและรัฐภาสก็ยอมให้ แต่...กายใหญ่ขยับลุกขึ้นพร้อมกับเกี่ยวเอากายโปร่งกลมกลึงขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง จับรั้งไม่ให้เบือนหน้าหนี พร้อมสอดแขนใหญ่กระชับเอวเล็กคอด“หู...หายไปแค่
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 104
เปลือกตาบางปรือขึ้นอย่างเชื่องช้า แพขนตายาวงอนกะพริบถี่ ๆ ก่อนจะลืมตาที่แดงก่ำ รอบ ๆ ขอบตาบวมช้ำขึ้นมาสู้กับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอน พร้อมกับอาการปวดหัวริ้ว ๆ ของผู้เป็นเจ้าของห้อง มือเล็กยกขึ้นจับลำคอแห้งผากเหมือนกับมีกระดาษมาถูไถอยู่เลยไปถึงพวงแก้มนิ่มที่เย็นจัด ไล่ไปจนถึงดวงตากลมโตที่ถึงตอนนี้ก็ยังมีคราบน้ำตาหลงเหลือติดอยู่กายกลมกลึงพลิกตัวหนีแสงแดดที่ส่องมาจนตาถึงกับพร่าเลือนไปชั่วขณะหนึ่ง ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกจากจมูกที่ตอนนี้มีสิ่งไม่พึงประสงค์อุดอยู่ เสียงท้องร้องประท้วงให้เธอรีบไปหาอะไรใส่ลงไปเสียบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอยู่แบบนี้ ฟันขาวสะอาดขบกัดกลีบปากแตกแห้งเพราะขาดการบำรุง พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งบนเตียงก็ยังลำบากยากเย็น เพราะร่างกายหมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจากการไม่เอาใจใส่ตัวเอง แม้อาหารก็ไม่คิดจะหามาใส่ท้องเธอร้องไห้มากี่วันแล้ว...ร้องและรอว่าเขาคนนั้นจะมาหา บอกเล่าว่าสิ่งที่เธอเห็นในวันนั้นไม่เป็นความจริง เขายังเป็นคนโสดไม่มีพันธะใดๆ กับใคร แต่รอแล้วรอเล่า จากหนึ่งวันเป็นหนึ่งคืนและล่วงเลยมาจนถึงตอนนี้ก็ครบหนึ่งอาทิตย์พอดี แต่ก็ไม่มีวี่แววรัฐภาสจะมา...
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 103
“เป็นอะไรไปน่ะนนท์ ไปขอน้องรสแต่งงานมาหน้าตาก็ควรจะยิ้มแย้มเหมือนกับคนที่กำลังจะได้เป็นเจ้าบ่าวสิ แต่ไหงกลับมาหน้าตาเหมือนกับตูดหมึกแบบนี้ล่ะ หรือว่าน้องรสไม่ยอมตกลงหือ” นันทิยาเอ่ยแซวน้องชายที่เมื่อตอนไปเธอเห็นหน้าตาระรื่นบานเกือบจะเท่ากระด้ง แต่พอกลับไหงหน้าตาเหมือนกับคนอมบอระเพ็ดมาก็ไม่รู้“เพราะพี่ไทนี่นั่นแหละ”“อ้าว...นนท์ไปขอน้องรสแต่งงานแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ” คนเป็นพี่ถามอย่างไม่เข้าใจ“ตัวเองไม่มีฝีมือเองมากกว่ามั้ง สาวเขาเลยไม่มั่นใจที่จะฝากชีวิตน่ะ”ชานนท์ชักสีหน้าใส่พี่สาวที่ยังคงยิ้มระรื่นไม่รู้สึกรู้สา “ก็พี่ภามน่ะสิ”“พี่ภามทำไม”“พี่ภามบอกว่าไม่มีธรรมเนียมบ้านไหนที่น้องจะแต่งงานก่อนพี่”นันทิยาพยักหน้าหงึกอย่างเข้า เธอก็เคยได้ยินมาบ้างเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ก็คงไม่มีใครได้แต่งงานกันแล้วละ“พี่ภามยังจะส่งน้องรสไปดูงานต่างประเทศอีกสามปีด้วย” ชานนท์บอกด้วยหน้าตาอ่อนระโหยโรยแรง กายใหญ่ทรุดตัวลงนั่งไม่ไกลจากที่พี่สาว แหงนหน้าขึ้นมองเพดานห้อง“เอ๊ะ...พี่ภามเป็นบ้าอะไร มันเรื่องของนนท์กับน้องรสไม่ใช่หรือไง จะบ้าไปใหญ่แล้ว” นันทิยาก่นว่าด้วยความหงุดหงิดระคนโกรธ
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 102
“ครับ ต่อไปนี้พี่นนท์จะไม่หึงดะแบบนั้นอีกแล้ว พี่นนท์จะเชื่อใจน้องรส หากมีอะไรที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันจริง ๆ พี่นนท์จะรอเวลาให้อารมณ์ที่มันร้อนลดลงแล้วเราค่อยมาคุยปรับความเข้าใจกัน” ใช่...อะไร ๆ มันก็ต้องดีถ้าคุยกันโดยไม่ใช้อารมณ์โกรธ หึงหวงและประชดประชัน“สัญญานะคะ ว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก” นิ้วก้อยเล็กยื่นออกไปและชานนท์ก็ยื่นนิ้วก้อยของเขาออกมาเกี่ยวด้วย“ครับ...สัญญาว่าจะเชื่อใจน้องรส” ปลายนิ้วยาวใหญ่จับตรึงปลายคางมน โน้มใบหน้ามาจุมพิตกลีบปากอวบอิ่มนุ่มหวานอย่างแสนจะคิดถึง เพียงแค่สามวันเท่านั้นที่ห่างหายจากกายสาวหอมกรุ่นนุ่มนิ่มรัดรึงกายแกร่งก็ทำให้เขาถึงกับโหยหิวเหมือนกับคนที่อดอยากมานานแรมเดือน อย่างนี้จะต้องรีบทำให้รสรินกลับมาอยู่เคียงข้างกายให้เร็วที่สุดและไม่มีวันที่จะจากไกลกันอีกแล้ว“พี่นนท์รักน้องรสครับ...ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็คลี่คลายไปในทางที่ดีแล้ว น้องรสก็ตกลงแต่งงานกับพี่ได้แล้วใช่ไหมครับ”“ค่ะ” รสรินตอบกลับอย่างเอียงอาย ในหัวใจพองโตเหมือนกับลูกโป่งที่มันถูกบรรจุแก๊สจนเต็ม รอยยิ้มแต่งแต้มทั้งวงหน้าและดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับสุกสกาวเหมือนกับดาวบนท้องฟ้า เปี่ยมล้นไปด้วยคว
บ่วงสวาททาสรักอสูร chapter 101
“น้องรสครับ เมื่อไหร่น้องรสจะหายโกรธพี่นนท์ล่ะครับ” ชานนท์เดินมาจับมือเล็กเรียว แต่ถูกอีกฝ่ายปัดออกและเมินหน้าหนีเสียอีก ทำเอาเขาถึงกับหน้าเสียไปได้ไม่น้อย ไม่รู้ว่าทำไมคราวนี้รสรินถึงได้โกรธนานนัก สามวันแล้วที่ไม่ยอมพูดคุยกับเขาเอาแต่หนีหน้าท่าเดียว“น้องรสไม่ได้โกรธ” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นสูง สองมือสอดไขว้ระหว่างอก ไม่ได้โกรธแต่อึดอัดและไม่ชอบที่ชานนท์แสดงพฤติกรรมอย่างนั้น ทำอย่างกับว่าเธอน่ะใจง่ายนักนิ เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ต้องกระโดดเข้าใส่ อย่างนี้มันไม่เชื่อใจกันนี่นาแล้วจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง“ถ้าไม่โกรธแสดงว่างอน...แล้วเมื่อไหร่น้องรสจะหายงอนพี่นนท์ล่ะครับ รู้ไหมว่าน้องรสเป็นอย่างนี้พี่นนท์กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยนะครับ”“ไม่รู้ไม่ชี้” รสรินยังคงเบือนหน้าหนี เพราะรู้ใจตัวเองดีว่าถ้าหากเจอบทออดอ้อนและวงหน้าเศร้า ๆ ของชานนท์อีกเพียงไม่ถึงห้านาที ใจที่พยายามจะให้เข้มแข็งไม่ยอมรับคำง้อง่ายๆ ก็จะพานอ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งถูกลนไฟ“น้องรสครับ ดีกันนะครับคนดี๊คนดี” สองแขนใหญ่โอบรัดรอบกายโปร่งบาง วางมือใหญ่ทาบทับบนมือเล็กเรียว วางคางแนบกับบ่ากว้าง“จะให้พี่นนท์ทำอะไรก็ได้ ขอเพียงแค่น้องรสยกโทษให้พี
