บทที่ 840

เธอมองมาที่เขาและไม่ตอบโต้อะไร ในทางตรงกันข้าม เธอกลับจับมือเขาและหลับตาลง

“เจเรมี่…”

เมเดลีนเรียกชื่อของเขาออกมาอย่างแผ่วเบา แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เจเรมี่ก็ประกบริมฝีปากของเขาแนบกับเธอโดยที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

เมเดลีนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเริ่มสับสน

สมองของเธอว่างเปล่า

เธอจำไม่ได้ว่าเธอจบลงบนเตียงกับผู้ชายคนนั้นได้อย่างไร

เจเรมี่จูบเธอทั่วทั้งใบหน้า และเมื่อเขากำลังจะถอดเสื้อผ้าของเมเดลีน เขาก็เห็นเธอสวมเปลือกหอยหลากสีไว้ที่คอของเธอเหมือนกับมันเป็นสร้อยคอ

หัวใจของเจเรมี่เริ่มเต้นผิดปกติ จากนั้นเขาก็จูบเปลือกหอยนั้นอย่างซาบซึ้ง

แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีเตียงที่นุ่มสบาย แต่สำหรับเจเรมี่ การอยู่กับเมเดลีนในห้องเล็กและเรียบง่ายก็เกินพอแล้ว

วันรุ่งขึ้น เมเดลีนตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเจเรมี่ ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวในทันที

เธอจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้และเธอก็เริ่มตื่นตระหนก

เกิดอะไรขึ้นกับเธอเมื่อคืนนี้?

เธอดื่มด่ำในอ้อมกอดของเขาราวกับว่าเธอตกอยู่ในภวังค์

เธอสัมผัสท้องของเธอโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าเด็กจะอายุได้สามเดือน แต่ทารกในครรภ์ก็ยังไม่แข็งแรงนัก

บางทีเธออาจจะคิด