บทที่ 573

อีวอนเริ่มกรีดร้อง ในไม่ช้าเธอได้ก็ปลุกทุกคนในบ้านขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม เมเดลีนรู้สึกแปลกใจกับคำที่อีวอนเพิ่งตะโกนออกไป

ทำร้ายเหรอ?

หลังจากนั้นคาเลนและวินส์ตันก็มาถึงอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขาเห็นรอยฟกช้ำและบาดแผลบนแขนของท่านปู่ ตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง

“กะ… เกิดอะไรขึ้น?” วินส์ตันถาม แล้วเขาก็รีบเข้าไปตรวจดูอาการของคุณปู่

คาเลนเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่บ่งบอกถึงความกังวล เมื่อเธอเข้าไปถึง เธอก็ผลักเมเดลีนออกไป “โอ้ ท่านปู่คะ เกิดอะไรขึ้นกับท่านคะ? นี่ท่านตกจากเตียงเหรอคะ?”

“ป้าคาเลนคะ ดูเหมือนว่าท่านปู่ไม่ได้ตกลงมาจากเตียงนะคะ เห็นได้ชัดว่ามีคนจงใจทำร้ายท่านปู่!” อีวอนจงใจจุดไฟให้เมเดลีน “เมเดลีนเธอเป็นคนเดียวที่ดูแลคุณปู่หลังจากที่เขากลับมาอยู่ที่นี่ แล้วเกิดบาดแผลกับคุณปู่…”

“ระวังปากด้วยนะ” เสียงอันเย็นชาของเจเรมี่ดังมาจากนอกห้อง

อีวอนรู้สึกสั่นสะท้าน เธอเงยหน้าขึ้นอย่างเขินอายและเห็นรูปลักษณ์​ที่เคร่งขรึมของเจเรมี่ เธอไม่กล้าพูดอะไรต่ออีก

เจเรมี่เดินไปข้างเมเดลีน แววตาเย็นชาของเขาอ่อนลง “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่?”

ก่อนที่เมเดลีนจะพูดอะไร คาเลนก็วิ่งเข้