เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 20 บ่วงรักผีเสื้อ - 70%
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-09 16:00:26หลังจากได้เวลาเลิกเรียนแล้ว รวิชาก็รีบลงจากอาคารเรียนแล้วตรงดิ่งไปยังจุดนัดพบที่คู่หมั้นหนุ่มกำลังรออยู่ หญิงสาวกึ่งวิ่งกึ่งเดินเพราะไม่อยากให้เขารอนาน อีกทั้งตั้งแต่สูญเสียบิดามารดาไป เธอรู้สึกว่าไม่อยากอยู่ห่างจากเขาเลยแม้แต่วันเดียว เธออยากมีเขาอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา ไม่อยากกลับบ้านไปแล้วรับรู้ว่าต้องอยู่เพียงลำพังกับแม่นม มันเงียบเหงาเกินไปทั้งที่เมื่อก่อนเธอก็อยู่กันแค่สองคนกับท่านอยู่แล้ว
ร่างสูงสง่าของภีมพลยืนพิงรถ ก้มหน้าก้มตาอยู่กับโทรศัพท์ในมือ รวิชาเดินเข้าไปหาเขาช้า ๆ และเงียบเชียบที่สุดเพราะไม่อยากรบกวนสมาธิของเขา แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะรับรู้การมาถึงของเธอ ใบหน้าคร้ามคมนั้นจึงเงยขึ้นมอง
“มาแล้วหรือ ไวจริง”
ชายหนุ่มยิ้มให้พร้อมกับยื่นมือออกไปรับหนังสือสองสามเล่มที่หญิงสาวกอดไว้กับอกแล้วเอาไปไว้ที่เบาะหลัง ก่อนเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้เธอเข้าไปนั่ง
“พอเลิกเรียนก็รีบมาเลยค่ะ กลัวอาภีมรอนาน ขอบคุณค่ะ”
หลังจากเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว ดวงตากลมโตของรวิชาก็มองตามร่างสูงของชายหนุ่มที่กำลังเดินอ้อมไปนั่งตำ
บทที่เกี่ยวข้อง
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 20 บ่วงรักผีเสื้อ - 100%
รวิชานั่งใจเต้นโครมครามระหว่างที่มองคู่หมั้นหนุ่มกำลังจดปลายปากกาเซ็นชื่อของเขาลงไป ดูเขาไม่มีทีท่าลังเลเลยสักนิดตอนเจ้าหน้าที่จากเขตยื่นเอกสารมาให้ตรงหน้า สายตาของเขามองแต่ตำแหน่งที่ตัวเองจะต้องเซ็นชื่อเท่านั้น ส่วนรายละเอียดอื่นเขาเพียงแค่กวาดตามองผ่าน ๆ เสร็จแล้วก็เลื่อนกระดาษแผ่นนั้นส่งมาตรงหน้าเธอพร้อมกับวางปากกาไว้ให้พร้อมสรรพหญิงสาวเผลอตัวเอามือบีบหัวเข่าของตัวเองไปมาเพื่อบรรเทาอาการตื่นเต้น หันไปหา “ว่าที่สามีตามกฎหมาย” แล้วก็อดสะเทิ้นอายไม่ได้ แม้เขาจะแค่ส่งยิ้มให้กำลังใจ แต่เธอรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นช่างดูวิบวับในหัวใจชอบกลรวิชาหยิบปากกาด้ามสีดำขอบทองของเขาขึ้นมาอย่างช้า ๆ รู้ว่าตัวเองกำลังมือสั่น เมื่อคืนก่อนนอนเธอฝึกเซ็นชื่อลงกระดาษเปล่าตั้งสามสี่แผ่นกว่าจะได้ลายเซ็นที่สวยถูกใจ เพราะปกติแล้วเธอไม่เคยมีลายเซ็นสวย ๆ แบบคนอื่นสักที เวลาเซ็นชื่อจึงแค่เขียนบรรจงธรรมดาเหมือนเด็กสาวทั่วไป แต่เพราะการเซ็นเอกสารครั้งนี้มันมีความพิเศษ เธอจึงอยากเซ็น “แบบผู้ใหญ่” เป็นครั้งแรกคู่กันกับลายเซ็นของเขารวิชาตวัดลายเซ็นที่ฝึกเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 1 ผีเสื้อหัดบิน - 25%
ร่างบอบบางที่นอนเกลือกกลิ้งไปบนเตียงนอนขนาดใหญ่ด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขในขณะนี้ฉายชัดถึงความโล่งใจ ราวกับได้ปลดเปลื้องภาระอันหนักอึ้งชิ้นหนึ่งให้หมดไปจากบ่า การสอบปลายภาคได้เสร็จสิ้นลงแล้วพร้อมกับสถานะของการเป็นเด็กมัธยมก็หมดลงเช่นกัน ถึงแม้จะยังพูดได้ไม่เต็มปากว่าเธอไม่ใช่เด็กมัธยมอีกต่อไป เพราะยังเหลือการสอบเก็บคะแนนเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยในคณะที่ใฝ่ฝัน ยังคงต้องใส่ชุดนักเรียนเวลาทำข้อสอบอยู่ แต่มันก็ยังดีกว่าที่จะต้องไปโรงเรียนทุกวันแล้วต้องอยู่กับกฎระเบียบที่เข้มงวดตลอดเวลาเป็นไหน ๆเสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังอยู่ข้างตัว ทำให้รวิชาเปิดเปลือกตาขึ้นมามองดูรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ พอเห็นชื่อของคนที่โทร. เข้ามา เรียวปากอิ่มสีชมพูก็คลี่ยิ้มกว้าง รีบกดรับสายทันที“ค่ะคุณแม่ อยู่ไหนแล้วคะ” เสียงใสกรอกลงไปทักทายคนปลายสาย ครั้นพอได้ฟังถ้อยความจากมารดา ใบหน้าแย้มยิ้มราวกับดอกไม้ผลิบานเมื่อครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นห่อเหี่ยวเซื่องซึมขึ้นมา“อ้าว...ก็ไหนคุณแม่บอกว่าวันนี้เราจะไปดินเนอร์กันพร้อมหน้าพร้อมตาฉลองที่น้องอายสอบเสร็จไงคะ น้องอายอุตส่าห์รอ นึกว่าวันนี้คุณพ่อคุณแม่จะกลับมาทันเสียอีก”รวิชาลุกขึ้นนั่งข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 1 ผีเสื้อหัดบิน - 50%
ฝ่ามือเหี่ยวย่นลูบศีรษะเล็กด้วยความสงสาร ตั้งแต่เล็กจนโต ตนเห็นคุณหนูตัวน้อยนั่งรอบุพการีกลับมาจากทำงานอยู่ที่ขั้นบันไดตรงมุกหน้าบ้านเสมอ จนบางครั้งก็ฟุบหลับหน้าแนบไปกับราวบันได เคยปลุกให้ขึ้นไปนอนบนห้องก็ไม่ยอม จะรอแต่พ่อกับแม่อย่างเดียว ถึงมาพักหลังนี้จะไม่ค่อยเห็นเด็กสาวมานั่งรอเหมือนเมื่อก่อนอีก แต่ตนก็รู้ดีว่าในใจลึก ๆ ของรวิชานั้นโหยหาความอบอุ่นมากแค่ไหน“น้องอายรู้ค่ะ แหม...น้องอายโตแล้วนะคะไม่ใช่เด็ก ๆ ที่จะมานั่งงอนตะพึดตะพือเหมือนเมื่อก่อน”รวิชายิ้มจนตาหยีเพื่อให้แม่นมสูงวัยคลายกังวล ทั้งที่ในใจนั้นยังอัดแน่นไปด้วยความน้อยใจบุพการีที่เหมือนลืมไปแล้วว่ามีเธอเป็นลูกสายตาของผู้สูงวัยได้แต่มองคนตรงหน้าที่นั่งกินมื้อเย็นไปเงียบ ๆ คนเดียวเช่นทุกครั้งด้วยความรักและสงสาร ถึงแม้อีกฝ่ายจะพยายามแสดงออกมากแค่ไหนว่าตัวเองเข้มแข็ง แต่คนที่เลี้ยงมากับมือตั้งแต่แรกเกิดจนกระทั่งโตเป็นสาวน้อยน่ารัก ทำไมตนจะไม่รู้ว่าในใจของรวิชากำลังคิดอะไร บางคืนตนยังได้ยินเสียงคุณหนูน้อยละเมอร้องไห้อยู่เลยหลังเสร็จจากมื้อเย็นแล้ว รวิชาก็ออกมานั่งเล่นที่ระเบียงห้องนอน มุมนี้เป็นมุมที่เธอชอบมากที่สุดเวลาที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 1 ผีเสื้อหัดบิน - 75%
จนกระทั่งนัยน์ตากลมโตไปปะทะเข้ากับชายหนุ่มหน้าหล่อเหลาที่ยืนอยู่ในบูธดีเจ เขาคนนั้นส่งรอยยิ้มกระชากใจมาให้พร้อมกับทำท่าตะเบ๊ะเหมือนทหารทำความเคารพ ส่งผลให้สาวน้อยรีบหลบสายตาเป็นพัลวัน และอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มออกมา“อ้าว ยายพิงค์หายไปไหน”รวิชาเพิ่งรู้สึกตัวว่าเพื่อนไม่ได้อยู่ข้างตัว ตอนนี้รอบกายเธอมีแต่บรรดาผีเสื้อราตรีที่กำลังวาดลวดลายอยู่ตามโต๊ะ หญิงสาวสอดส่ายสายตามองหาพรรณรายพร้อมกับเดินไปเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ตัวว่าตนได้ย่างเท้าก้าวเข้ามาในโซนวีไอพีแล้วเพราะมัวแต่มองหาเพื่อน อีกทั้งรองเท้าที่ใส่ก็สูงแหลมเสียจนน่าหวาดเสียว จึงทำให้รวิชาสะดุดขาตัวเองจนร่างเซถลาไปข้างหน้า หญิงสาวหวีดร้องด้วยความตระหนกเมื่อคิดว่าคงต้องเจ็บตัวแน่แล้ว ไหนจะต้องอับอายขายหน้าคนอื่นอีกที่ทำตัวเซ่อซ่า แต่แล้วจู่ ๆ วงแขนแข็งแรงของใครบางคนก็คว้าร่างเธอให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาได้อย่างพอเหมาะพอเจาะก่อนจะล้มหัวเข่ากระแทกพื้นทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมากจนรวิชาไม่ทันได้คิดอะไร เพราะยังรู้สึกตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์เมื่อครู่ จึงไม่ทันได้สังเกตว่าตอนนี้ใบหน้าของเธอแนบอยู่กับอกกว้างของคนที่กำลังยกแขนขึ้นโอบเอวเธอหลวม ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 1 ผีเสื้อหัดบิน - 100%
รวิชากระแทกตัวลงนั่งติดกับพรรณรายด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์พร้อมกับเอากระเป๋าสะพายใบเล็กวางไว้ข้างตัวเพื่อป้องกันไม่ให้กลวิชรเข้ามานั่งติดกับตนเธอไม่ชอบผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรกที่บริษัทของบิดา ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับเขา เห็นเขาเป็นแค่คนแปลกหน้าจึงไม่สนใจ แต่คงเป็นเพราะบุญเก่าของเธอยังมีอยู่จึงทำให้ได้รับรู้เรื่องความเหลวแหลก และเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อของเขาเข้าด้วยความบังเอิญตอนชายหนุ่มกำลังคุยโทรศัพท์สับรางกับบรรดาสาว ๆ ในมหาวิทยาลัย ผู้ชายคนนี้คุยโวโอ้อวดเรื่องบ้านรวยและเส้นใหญ่อย่างไม่อายปาก จึงทำให้เธอพยายามไม่เสวนากับเขา“เป็นอะไรยายอาย หน้าบึ้งมาเชียว” พรรณรายเอี้ยวตัวมากระซิบถามทันทีที่เห็นรวิชาหย่อนตัวลงนั่ง“พิงค์ แกไปรู้จักกับพวกหนุ่มมหา’ลัยตั้งแต่เมื่อไร ไม่เห็นเคยเล่าให้ฟัง”รวิชาเหลือบตามองไปยังชายหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งเบียดชิดอยู่กับเพื่อนสาว หนำซ้ำยังเอาแขนมาโอบเอวเพื่อนเธออีกด้วย“เมื่อสองเดือนที่แล้วตอนไปเรียนติว วันนั้นที่แกไม่สบายเลยไม่ได้มาติวไงจำได้ไหม ฉันเลยต้องไปเดินเล่นคนเดียว กินข้าวคนเดียว ก็เลยได้รู้จักกับพี่ทิวน่ะ พี่เขาอยู่วิศวะฯ เชียวนะแก”พรรณรายบอกชื่อมห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-31บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 2 คุณผีดิบ - 35%
ภีมพลยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างด้วยใบหน้านิ่งสนิท หากแต่แววตาที่มองไปยังทิวาภัทรกับกลวิชรนั้นดูดุดันและข่มขู่อยู่ในที เบื้องหลังของเขามีชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่สี่คนที่ทั้งคู่จำได้ดีว่าคือการ์ดของที่นี่ และคนกลุ่มนั้นก็กำลังมองมาที่พวกเขาเช่นกัน“คุณผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ ดูเหมือนเธอไม่ค่อยสบาย”ภีมพลมองร่างไร้สติของหญิงสาวที่ถูกสองคนนี้หิ้วปีกอยู่ ก่อนจะเบนสายตาไปมองทั้งคู่ราวกับต้องการกดดันอีกฝ่าย“ธะ...เธอเมามากครับเพราะดื่มไปหลายแก้ว ผมเลยคิดว่าพาเธอกลับบ้านดีกว่า เธอเป็นแฟนของผมเองครับ”กลวิชรเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเห็นภีมพลเลิกคิ้วขึ้นขณะจ้องหน้าเขา พลางเอียงคอเล็กน้อยราวกับกำลังประเมินคำพูดของเขาอยู่“แน่ใจ?”ภีมพลก้าวเข้าไปหาคนพูด เห็นหญิงสาวที่หลับตาพริ้มไม่ได้สติแล้วจึงก้มลงเล็กน้อย เขามองใบหน้าเรียวเล็กนั้นชั่วครู่ ก่อนจะเงยหน้ามองชายหนุ่มที่อ้างว่าเป็นแฟนของเธอ จนคนถูกมองสะดุ้งวาบกลวิชรลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือตอบยืนยัน“แน่ใจสิครับ ก็ผมนั่งอยู่กับเธอตลอด ไม่ทราบว่าคุณภีมพลมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”กลวิชรพยายามยิ้มอย่างสุภาพ และไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 2 คุณผีดิบ - 70%
ภีมพลกลับขึ้นมาบนห้องพักอีกครั้งในสภาพเมามายเดินปัดไปเป๋มา คืนนี้เขาเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศมาท้าดวลออน เดอะ ร็อค หรือดื่มเหล้าเพียว ๆ จนหมดขวด ซึ่งเขาในฐานะเจ้าบ้านและเจ้าของสถานที่ มีหรือจะปฏิเสธให้เสียเชิง เขารับคำท้าทันที และสุดท้ายก็มีสภาพอย่างที่เห็นชายหนุ่มพยายามบังคับร่างกายให้เดินไปยังเตียงนอนหนานุ่มโดยเร็วที่สุด แต่กลับรู้สึกว่าวันนี้เตียงนั่นอยู่ไกลเหลือเกิน ทั้งที่เขาก็พยายามลากขาอันหนักอึ้งแล้วก้าวยาว ๆ ไปให้ถึงโดยไว อีกทั้งพื้นพรมที่เหยียบย่างอยู่ตอนนี้ก็รู้สึกฝืดราวกับฉาบไปด้วยกาวเหนียวหนืดอย่างไรอย่างนั้น“บ้าชะมัด! พรุ่งนี้จะสั่งเปลี่ยนพรมทั้งผืนเลย คอยดู”น้ำเสียงอ้อแอ้ของคนไม่ยอมรับว่าตนเองเมาบ่นออกมาเบา ๆ ขณะทิ้งตัวลงบนที่นอน เขาจัดการลอกคราบของตนออกจากกาย ทั้งที่ยังนอนอยู่แล้วเหวี่ยงเสื้อผ้าทิ้งไปบนพื้นโดยไม่สนใจว่ามันจะไปตกอยู่ตรงไหนของห้อง จากนั้นก็สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับรวิชาภีมพลหันมองใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยานอนหลับอยู่ข้างกาย เขาถือวิสาสะยื่นหน้าเข้าไปก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 2 คุณผีดิบ - 100%
นมพิมบีบมือตนเองไปมา ไม่รู้ว่าจะแก้ไขปัญหาตรงหน้าอย่างไรดี หล่อนไม่ใช่คนโกหกได้เก่งนัก อายุปูนนี้แล้วจะให้มาแก้ตัวแทนคุณหนูก็คงจะฟังไม่ขึ้นสักเท่าไรร่างท้วมของแม่นมเดินไปหยุดอยู่ที่บันไดขั้นสุดท้ายของมุกหน้าบ้านเพื่อรอรับคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศด้วยใบหน้าที่พยายามปั้นแต่งให้ยิ้มมากที่สุดเท่าที่จะมากได้“สวัสดีจ้ะนม” รวิวรรณ มารดาของรวิชาก้าวลงจากรถด้วยใบหน้าอิดโรย แต่ยังคงรอยยิ้มละไมประดับอยู่บนใบหน้า พลางสอดส่ายสายตามองหาบุตรสาวสุดที่รักเธอกับสามีตัดสินใจกลับจากดูไบก่อนกำหนดเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของรวิชา รู้ดีว่าผิดนัดบุตรสาวมาหลายครั้ง และทำให้เจ้าตัวน้อยใจมากแค่ไหน โชคดีที่การเจรจาธุรกิจเครื่องหอมประสบผลสำเร็จด้วยดี อีกทั้งทางฝ่ายนั้นก็ขอเลื่อนประชุมให้เร็วขึ้น จึงเป็นโอกาสได้กลับเมืองไทยก่อนกำหนด และแน่นอนว่าการกลับมาครั้งนี้คนที่บ้านไม่มีใครรู้นอกจากบุญเกิด คนขับรถที่ขับไปรับเพราะต้องการเซอร์ไพรส์บุตรสาว“หนูอายล่ะจ๊ะนม”รวิวรรณถามถึงบุตรสาวทันทีที่มองไม่เห็นร่างปราดเปรียวของรวิชายืนยิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22
บทล่าสุด
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 20 บ่วงรักผีเสื้อ - 100%
รวิชานั่งใจเต้นโครมครามระหว่างที่มองคู่หมั้นหนุ่มกำลังจดปลายปากกาเซ็นชื่อของเขาลงไป ดูเขาไม่มีทีท่าลังเลเลยสักนิดตอนเจ้าหน้าที่จากเขตยื่นเอกสารมาให้ตรงหน้า สายตาของเขามองแต่ตำแหน่งที่ตัวเองจะต้องเซ็นชื่อเท่านั้น ส่วนรายละเอียดอื่นเขาเพียงแค่กวาดตามองผ่าน ๆ เสร็จแล้วก็เลื่อนกระดาษแผ่นนั้นส่งมาตรงหน้าเธอพร้อมกับวางปากกาไว้ให้พร้อมสรรพหญิงสาวเผลอตัวเอามือบีบหัวเข่าของตัวเองไปมาเพื่อบรรเทาอาการตื่นเต้น หันไปหา “ว่าที่สามีตามกฎหมาย” แล้วก็อดสะเทิ้นอายไม่ได้ แม้เขาจะแค่ส่งยิ้มให้กำลังใจ แต่เธอรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นช่างดูวิบวับในหัวใจชอบกลรวิชาหยิบปากกาด้ามสีดำขอบทองของเขาขึ้นมาอย่างช้า ๆ รู้ว่าตัวเองกำลังมือสั่น เมื่อคืนก่อนนอนเธอฝึกเซ็นชื่อลงกระดาษเปล่าตั้งสามสี่แผ่นกว่าจะได้ลายเซ็นที่สวยถูกใจ เพราะปกติแล้วเธอไม่เคยมีลายเซ็นสวย ๆ แบบคนอื่นสักที เวลาเซ็นชื่อจึงแค่เขียนบรรจงธรรมดาเหมือนเด็กสาวทั่วไป แต่เพราะการเซ็นเอกสารครั้งนี้มันมีความพิเศษ เธอจึงอยากเซ็น “แบบผู้ใหญ่” เป็นครั้งแรกคู่กันกับลายเซ็นของเขารวิชาตวัดลายเซ็นที่ฝึกเข
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 20 บ่วงรักผีเสื้อ - 70%
หลังจากได้เวลาเลิกเรียนแล้ว รวิชาก็รีบลงจากอาคารเรียนแล้วตรงดิ่งไปยังจุดนัดพบที่คู่หมั้นหนุ่มกำลังรออยู่ หญิงสาวกึ่งวิ่งกึ่งเดินเพราะไม่อยากให้เขารอนาน อีกทั้งตั้งแต่สูญเสียบิดามารดาไป เธอรู้สึกว่าไม่อยากอยู่ห่างจากเขาเลยแม้แต่วันเดียว เธออยากมีเขาอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา ไม่อยากกลับบ้านไปแล้วรับรู้ว่าต้องอยู่เพียงลำพังกับแม่นม มันเงียบเหงาเกินไปทั้งที่เมื่อก่อนเธอก็อยู่กันแค่สองคนกับท่านอยู่แล้วร่างสูงสง่าของภีมพลยืนพิงรถ ก้มหน้าก้มตาอยู่กับโทรศัพท์ในมือ รวิชาเดินเข้าไปหาเขาช้า ๆ และเงียบเชียบที่สุดเพราะไม่อยากรบกวนสมาธิของเขา แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะรับรู้การมาถึงของเธอ ใบหน้าคร้ามคมนั้นจึงเงยขึ้นมอง“มาแล้วหรือ ไวจริง”ชายหนุ่มยิ้มให้พร้อมกับยื่นมือออกไปรับหนังสือสองสามเล่มที่หญิงสาวกอดไว้กับอกแล้วเอาไปไว้ที่เบาะหลัง ก่อนเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้เธอเข้าไปนั่ง“พอเลิกเรียนก็รีบมาเลยค่ะ กลัวอาภีมรอนาน ขอบคุณค่ะ”หลังจากเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว ดวงตากลมโตของรวิชาก็มองตามร่างสูงของชายหนุ่มที่กำลังเดินอ้อมไปนั่งตำ
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 20 บ่วงรักผีเสื้อ - 35%
ภีมพลสั่งให้คนขับรถเคลื่อนไปจอดหน้าบ้านของรวิชา ระหว่างที่ลูกน้องของเขากำลังลำเลียงกระเป๋าสัมภาระของเธอออกจากกระโปรงท้ายรถ ชายหนุ่มก็คว้าคนที่กำลังจะเปิดประตูรถมาจุ๊บปากอิ่มเร็ว ๆ ก่อนพูดว่า“อาไม่ลงไปด้วยนะ เพราะจะรีบไปทำธุระต่อ แล้วพรุ่งนี้ตอนเลิกเรียนอาจะไปรับที่มหาวิทยาลัย”“ค่ะ” รวิชายิ้มเขิน โชคดีที่ลูกน้องของเขาเอากระเป๋าของเธอไปวางไว้ที่บันไดหน้าบ้านจึงไม่เห็นฉากเมื่อครู่“ฝึกเซ็นลายเซ็นให้สวย ๆ นะครับ เพราะพรุ่งนี้น้องอายมีโอกาสเซ็นได้แค่ครั้งเดียว” ภีมพลคลี่ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นหญิงสาวเม้มปากกลั้นยิ้ม ก่อนจะอุบอิบพ้อเขาเสียงอ่อน“อาภีม...”รวิชาลงจากรถแล้วมายืนส่งเขาพร้อมกับโบกมือหยอย ๆ เธอยืนอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งรถเคลื่อนพ้นจากรั้วบ้านไปแล้ว จึงได้หิ้วกระเป๋าเดินเข้าไปในบ้านความรู้สึกที่ย่างเท้าเข้าบ้านในวันนี้ช่างแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง เธอถึงรู้สึกว่าวันนี้พื้นบ้านช่างเย็นเยียบจนหนาวยะเยือกกว่าทุกวัน วันนี้บ้านแสนอบอุ่นช่างเงียบเหงาราวกับบ้านร้าง บ้านของเธ
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 19 ผีเสื้อปีกหัก - 100%
“ไม่มีอะไรครับ แล้วนี่...ไม่เล่นน้ำแล้วหรือ”“พักก่อนค่ะเดี๋ยวค่อยลงไปใหม่ แช่นานแล้วตัวเปื่อยหมด” หญิงสาวหันไปจัดการปิ้งอาหารทะเลในตะแกรงบ้าง โดยไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่นั่งแกะเนื้อปูอยู่ด้านหลังถึงกับลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่พอรวิชาใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้แล้วเขาถึงเพิ่งรู้สึกว่าเธอ “โตขึ้น” กว่าปีที่แล้วไม่น้อยเลย ทรวดทรงองค์เอวดูมีส่วนเว้าส่วนโค้งน่ามองมากกว่าเดิม สะโพกผายเต็มตึงรับกันดีกับช่วงขายาวเรียว และอะไร ๆ ก็ดูเหมือนจะเต็มไม้เต็มมือมากขึ้นกว่าแต่ก่อนเขารู้ว่าผิดที่จู่ ๆ มาคิดหื่นกับเธอตอนนี้ แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อเขาเองก็เป็นผู้ชายทั้งแท่งไม่ใช่พระอิฐพระปูน ไม่ใช่พวกรักร่วมเพศที่จะเห็นเพศตรงข้ามมายืนโชว์ส่วนสัดอยู่ตรงหน้าแล้วจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อน มีสาวมายืนนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่กับเขาสองต่อสองอย่างนี้ละก็ สาบานได้เลยว่าไม่จบลงบนเตียงก็อาจจะเป็นริมสระนี่แหละแต่ผู้หญิงคนนี้เขาทำไม่ได้ เขาทำได้อย่างมากก็แค่มอง และข่มจิตข่มใจ ตัดใจจากภาพสวยงามตรงหน้านั้นเสีย
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 19 ผีเสื้อปีกหัก - 75%
ได้ฟังอย่างนั้นภีมพลก็สบายใจขึ้นมาเปลาะหนึ่งที่สาวน้อยของเขาเข้มแข็งกว่าที่คิดเอาไว้“ต้องอย่างนี้สิถึงจะเรียกว่าลูกสาวคุณอาทิตย์ อาดีใจนะที่น้องอายคิดได้อย่างนี้ แต่น้องอายก็อย่าลืมนะครับว่าอายังอยู่เคียงข้างน้องอายเสมอ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อาสัญญาว่าจะไม่มีวันปล่อยให้น้องอายต้องเผชิญอะไรตามลำพังอย่างเด็ดขาด...เชื่อใจอานะครับ”ชายหนุ่มบีบมือของเธอเบา ๆ เพียงแค่นั้นรวิชาก็โผเข้ากอดรัดคนตรงหน้าไว้แน่น ซุกใบหน้าอยู่กับอกกว้างราวกับขอฝากเนื้อฝากตัว ในขณะที่ภีมพลเองก็ตวัดแขนขึ้นกอดหญิงสาวไว้แน่นเช่นกัน“ขอบคุณค่ะอาภีม”ไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาบอกเขานอกจากคำว่าขอบคุณ แม้ว่าในใจจะมีมากมายหลายร้อยคำที่อยากพูดแต่พอถึงเวลาเข้าจริง ๆ เธอกลับพูดออกมาได้เพียงแค่นี้กับผู้ชายคนที่เธอเคยต่อต้านและตั้งแง่ปฏิเสธตั้งแต่แรกที่รู้ว่าต้องหมั้นหมายกับเขา เพียงเพราะเขา “แก่” เกินไปสำหรับเธอ ผู้ชายที่เธอเคยแอบเรียกเขาลับหลังว่า “คุณผีดิบ” เพราะเขาทำงานกลางคืนและนอนกลางวัน ผู้ชายที่ดูเจ้าชู้เสเพลและรอบจัดจนเธอหัวหมุนได้ทุกครั
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 19 ผีเสื้อปีกหัก - 50%
พชรพยักพเยิดไปทางศาลาที่กำลังมีพิธีสวดศพอยู่ แต่ละคนที่เขาเห็นเข้าไปพูดกับน้องอายมีแต่ไต่ถามเรื่องพวกนี้ทั้งนั้น“มันก็จริงของแก”ภีมพลมองตามสายตาของเพื่อนแล้วก็นึกเป็นห่วงสาวน้อยของตนเหลือเกิน เธอเหมือนตัวคนเดียวในโลกใบนี้เลยก็ว่าได้ มีเพียงแม่นมชราเท่านั้นที่เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ที่ยังหลงเหลืออยู่ ถ้าหากเขาไม่ได้หมั้นกับเธอ แล้ววันดีคืนดีเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา ไม่อยากจะคิดเลยว่ารวิชาจะเคว้งคว้างขนาดไหน“จะทำอะไรก็รีบทำเข้า บอกตามตรงว่าเห็นสายตาของนายบุญทรงแล้วฉันไม่ค่อยไว้วางใจว่ะ ไม่รู้ว่าจะเสี้ยมให้ลูกชายกะโหลกกะลานั่นมาทำอะไรอีก”พชรรู้เรื่องราวของภีมพลทุกอย่าง เพราะเวลามีปัญหาทั้งสองคนก็มักจะช่วยกันขบคิดและหาทางแก้ไขด้วยกันเสมอ“อืม คืนนี้ฉันจะลองคุยกับน้องอายดู”ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน เพราะเท่าที่ดูปัญหาที่ดาหน้ากันเข้ามานั้นก็เกี่ยวพันกับข้อกฎหมายด้วยแทบทั้งสิ้น แต่เพราะรวิชายังไม่บรรลุนิติภาวะจึงยังจัดการอะไรด้วยตนเองไม่ได้ บรรดาริ้นไรจึงเข้ามารุมเกาะหญิงสาวกันอย่างหน้าไม่อาย แต่ตร
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 19 ผีเสื้อปีกหัก - 25%
“หนูอาย มาหาป้ามาลูก” ภาวิณีเรียกให้หญิงสาวที่รั้งตำแหน่งว่าที่ลูกสะใภ้เข้าไปหา รวิชาเดินเข่าเข้าไปใกล้ ๆ เมื่อถึงจุดที่เอื้อมมือถึง มารดาของภีมพลก็ตวัดแขนขึ้นโอบหญิงสาวไว้ในอ้อมกอดพร้อมกับพูดจาปลุกปลอบ“ป้าเสียใจด้วยนะลูกนะ คิดเสียว่าพ่อกับแม่ไปสบายแล้ว...ไม่ร้องนะลูก หนูยังมีพี่ภีมยังมีลุงกับป้าอยู่นะจ๊ะ” ปลอบคนตรงหน้าไป แต่คนพูดก็พานจะร้องไห้ตามไปด้วย “หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะลูก หนูมาเป็นลูกสาวของป้าแล้ว เราคือครอบครัวเดียวกันนะลูกนะ”ภาวินียกมือขึ้นลูบหน้าลูบตาของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะกุมใบหน้านั้นไว้ด้วยความเอ็นดูระคนสงสาร“หนูอายเรียกลุงกับป้าว่าพ่อกับแม่นะจ๊ะ แม่จะดีใจมากเลยถ้าหนูยอมเรียกอย่างนั้น ไหนลองเรียกสิลูก”“ค่ะ คุณแม่คุณพ่อ”เสียงสั่นเจือสะอื้นของรวิชายามเรียกบิดามารดาของเขานั้น ทำให้ภีมพลต้องคลี่ยิ้มออกมาโดยอัตโนมัติ รู้สึกได้ถึงสายสัมพันธ์ของความเป็นครอบครัวไหลอาบไปทั่วทั้งใจดีใจที่บิดามารดาของเขารักและเอ็นดูรวิชาไม่ต่างจากลูกสาวคนหนึ่ง และด
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 18 ความสูญเสียที่คาดไม่ถึง - 100%
หลังจากจอดรถแล้ว รวิชาก็เดินเข้าบ้านหลังใหญ่อย่างคุ้นเคยพร้อมกับเจ้าของบ้าน ชายหนุ่มพาเธอไปยังห้องทำงานแล้วโอบบ่าให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาว ก่อนเขาจะหย่อนกายนั่งลงตาม“อาภีมมีอะไรจะคุยกับน้องอายหรือเปล่าคะ”ดูจากสีหน้าและแววตาของภีมพล รวิชาก็รู้แล้วว่าเขามีเรื่องหนักใจบางอย่าง และเรื่องนั้นน่าจะเกี่ยวพันมาถึงเธอด้วยแน่นอน เพราะดูเขาลำบากใจตอนที่เธอเอ่ยปากถามภีมพลสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ถ่วงเวลาออกไปแม้สักเล็กน้อยก็ยังดี การที่ต้องบอกข่าวร้ายกับใครนั้นถือเป็นเรื่องยากสำหรับเขา และมันยิ่งยากขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อใครที่ว่านั้นก็คือคนตรงหน้าเขานี่เอง“น้องอายครับ อามีข่าวจะบอก แต่ก่อนอื่นน้องอายต้องสัญญากับอาก่อนได้ไหมครับว่าน้องอายฟังแล้วต้องตั้งสติให้ดี รับปากอาได้ไหมครับ” สีหน้าและน้ำเสียงเคร่งเครียดนั้นทำเอาคนฟังเริ่มใจไม่ดี แต่ก็พยักหน้ารับปากเขา“คือว่า...ประมาณช่วงเที่ยงที่โรงงานของน้องอายเกิดไฟไหม้...”ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรต่อ รวิชาก็เบิกตากว้างแล้วถามหน้าตื่นทันที“หา! ไฟไหม้ แล้วมีใครเป็นอะไ
บ่วงรักผีเสื้อ บทที่ 18 ความสูญเสียที่คาดไม่ถึง - 80%
“เพื่อนพี่ให้ไปหาที่ร้านกาแฟหน้ามอ ถ้างั้นพี่ขอตัวก่อนก็แล้วกันนะครับ แล้วตอนหมดคาบบ่ายพี่จะแวะมาหาใหม่” ประโยคท้ายนั้นเหมือนจงใจพูดกับ อารดาโดยเฉพาะ เพราะชายหนุ่มหันไปทางเธอคนเดียว ก่อนจะลุกเดินออกไปคล้อยหลังเขาแล้ว อารดาถึงได้มองตามแผ่นหลังของคนที่ก้าวห่างออกไปเรื่อย ๆ ด้วยสายตาละห้อย“ทีตอนนี้ล่ะมาทำตาละห้อยตามเขา อีตอนเขาอยู่ก็เอาแต่ก้มหน้างุด ๆ ทำยังกับว่าแค่มองเขาแล้วหล่อนจะป่องได้ยังงั้นแหละยายอุ้ยบ้า” สกลธีอดแขวะใส่เพื่อนสาวไม่ได้ที่ทำเล่นตัวไม่เข้าเรื่อง“เขาก็จีบแกมาราธอนดีเนอะ ตั้งแต่เทอมที่แล้วจนกระทั่งพี่เขาขึ้นปีสี่ ไม่คิดจะใจอ่อนบ้างหรืออุ้ย สงสารพี่เขาออก” รวิชาอดเห็นใจรุ่นพี่หนุ่มไม่ได้ เพราะเห็นเพื่อนสาวของตัวเองตั้งท่าแต่จะหนีเขาอย่างเดียว“เดี๋ยวเขาก็เบื่อไปเอง อีกหน่อยพี่ชินทร์ก็ต้องจบออกไป มีงานมีการทำ ได้พบเจอคนอีกเยอะแยะ เขาไม่มามัวสนใจคนอย่างฉันหรอก”อารดาพูดอย่างที่ใจคิด เธอไม่อยากเอาหัวใจไปพัวพันกับเขานัก เพราะความแตกต่างกันระหว่างเธอกับเขามันราวฟ้ากับดิน โดยเฉพาะเรื่
