บทที่ 18 ความสูญเสียที่คาดไม่ถึง - 40%

งานแต่งงานของพชรกับช่อมาลีนั้นจัดว่าเป็นงานที่ไม่เหมือนงานแต่งงานสักเท่าไร เพราะเจ้าสาวก็ไม่ได้อยู่ในชุดเจ้าสาวฟูฟ่องอย่างที่ใคร ๆ เคยเห็นกัน รูปแบบของงานเหมือนการจัดปาร์ตี้งานวันเกิดเสียมากกว่า หนำซ้ำเจ้าสาวยังขึ้นไปร้องเพลง โดยมีเจ้าบ่าวเล่นกีตาร์ให้บนเวทีอีกด้วย ทำเอารวิชาถึงกับมองตาเคลิ้มตามประสาเด็กสาวช่างฝัน

ยิ่งดึกงานก็ยิ่งคึกคักเพราะเริ่มเปิดฟลอร์ให้หนุ่มสาวได้ออกมาวาดลวดลายกัน โดยมีคู่หนุ่มสาวเปิดฟลอร์ก่อนเป็นคู่แรก ส่วนผู้ใหญ่หรือผู้สูงอายุส่วนมากก็มักกลับกันไปตั้งแต่ยังไม่สี่ทุ่ม

ภีมพลยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา ห้าทุ่มนิด ๆ แล้ว เขาต้องพารวิชาไปส่งให้ถึงบ้านก่อนเที่ยงคืนตามที่รับปากกับแม่ของเธอไว้ ครั้นพอเหลือบมองคนข้างกายก็เห็นยังคงนั่งตาใส สนุกสนานกับบรรยากาศของงานอยู่ แม้ใจจะไม่อยากให้เธอกลับตอนนี้เพราะดูท่าทางเจ้าตัวยังอยากอยู่จนงานเลิก แต่เขาก็ต้องทำตามสัญญา

“เรากลับบ้านกันดีกว่าไหม” พอเขาพูดจบ รวิชาก็หันมามองด้วยแววตาเว้าวอนพร้อมกับโอดเสียงอ่อย

“ทำไมกลับเร็วนักล่ะคะ ยังไม่เที่ยงคืนเลยน้องอายยังไม่อยากกลับเลยค่ะอาภีม”