Home / โรแมนติก / บ่วงรักผีเสื้อ / บทที่ 18 ความสูญเสียที่คาดไม่ถึง - 60%

Share

บทที่ 18 ความสูญเสียที่คาดไม่ถึง - 60%

last update Huling Na-update: 2025-01-07 14:30:35

“แน่นอนสิยะ ไม่แซ่บจริงทำไม่ได้หรอกนะยะสีบรอนซ์ทองเนี่ย ก็วันนั้นที่ฉันไปนั่งเฝ้าหล่อนทำสีผม ฉันก็เลยนึกเฮี้ยนอยากทำสีนี้ขึ้นมาน่ะสิ วันต่อมาฉันก็เลยให้ช่างเขาจัดให้เสียเลย เป็นไงยะ ดูเลอค่ามากเลยใช่ไหมล่ะ อุ๊ยตายแล้ว! แกดูรุ่นพี่คนนั้นสิอาย แกหันเรดาห์ของแกไปที่สองนาฬิกาด่วน! ผู้ชายคนนั้นงานประณีตมากเลยเนอะแก” สกลธีพูดจ้อไม่หยุดก่อนจะหันไปสนใจชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงหน้า ห่างออกไปประมาณสิบห้าเมตร

รวิชามองตามทิศทางที่เพื่อนบอกแล้วก็ร้องอ๋อ

“อ๋อ พี่ชินทร์ พี่ปีสามน่ะ คณะเดียวกับพวกเรานั่นแหละ”

ชายหนุ่มคนนั้นคือเตชินทร์ คนที่เคยช่วยเธอไว้เมื่อครั้งที่ถูกกลวิชรก่อกวน

“นี่หล่อนไปจี่กับเขาตั้งแต่เมื่อไรยะยายคุณหนูอาย” สกลธีหันขวับมาถามเพื่อนเสียงเขียว รวิชาเองก็ฟาดแขนของเพื่อนทีหนึ่งแต่ไม่แรงมากนัก ก่อนจะพูดแก้ใหม่ว่า

“รู้จักมักจี่ พูดให้มันครบ ๆ หน่อยแกนี่... ก็พี่คนนี้ไงที่มาช่วยฉันไว้ตอนที่ฉันโดนไอ้พี่วิชรมาก่อกวน”

“อ๋อ คนนี้เองหรอกหรือ อุ๊ยตาย ถ้าฉันแกล้งเป็นลมตอนนี้เขาจะวิ่

Locked Chapter
Patuloy ang Pagbabasa sa GoodNovel
I-scan ang code upang i-download ang App

Kaugnay na kabanata

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 18 ความสูญเสียที่คาดไม่ถึง - 80%

    “เพื่อนพี่ให้ไปหาที่ร้านกาแฟหน้ามอ ถ้างั้นพี่ขอตัวก่อนก็แล้วกันนะครับ แล้วตอนหมดคาบบ่ายพี่จะแวะมาหาใหม่” ประโยคท้ายนั้นเหมือนจงใจพูดกับ อารดาโดยเฉพาะ เพราะชายหนุ่มหันไปทางเธอคนเดียว ก่อนจะลุกเดินออกไปคล้อยหลังเขาแล้ว อารดาถึงได้มองตามแผ่นหลังของคนที่ก้าวห่างออกไปเรื่อย ๆ ด้วยสายตาละห้อย“ทีตอนนี้ล่ะมาทำตาละห้อยตามเขา อีตอนเขาอยู่ก็เอาแต่ก้มหน้างุด ๆ ทำยังกับว่าแค่มองเขาแล้วหล่อนจะป่องได้ยังงั้นแหละยายอุ้ยบ้า” สกลธีอดแขวะใส่เพื่อนสาวไม่ได้ที่ทำเล่นตัวไม่เข้าเรื่อง“เขาก็จีบแกมาราธอนดีเนอะ ตั้งแต่เทอมที่แล้วจนกระทั่งพี่เขาขึ้นปีสี่ ไม่คิดจะใจอ่อนบ้างหรืออุ้ย สงสารพี่เขาออก” รวิชาอดเห็นใจรุ่นพี่หนุ่มไม่ได้ เพราะเห็นเพื่อนสาวของตัวเองตั้งท่าแต่จะหนีเขาอย่างเดียว“เดี๋ยวเขาก็เบื่อไปเอง อีกหน่อยพี่ชินทร์ก็ต้องจบออกไป มีงานมีการทำ ได้พบเจอคนอีกเยอะแยะ เขาไม่มามัวสนใจคนอย่างฉันหรอก”อารดาพูดอย่างที่ใจคิด เธอไม่อยากเอาหัวใจไปพัวพันกับเขานัก เพราะความแตกต่างกันระหว่างเธอกับเขามันราวฟ้ากับดิน โดยเฉพาะเรื่

    Huling Na-update : 2025-01-07
  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 18 ความสูญเสียที่คาดไม่ถึง - 100%

    หลังจากจอดรถแล้ว รวิชาก็เดินเข้าบ้านหลังใหญ่อย่างคุ้นเคยพร้อมกับเจ้าของบ้าน ชายหนุ่มพาเธอไปยังห้องทำงานแล้วโอบบ่าให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาว ก่อนเขาจะหย่อนกายนั่งลงตาม“อาภีมมีอะไรจะคุยกับน้องอายหรือเปล่าคะ”ดูจากสีหน้าและแววตาของภีมพล รวิชาก็รู้แล้วว่าเขามีเรื่องหนักใจบางอย่าง และเรื่องนั้นน่าจะเกี่ยวพันมาถึงเธอด้วยแน่นอน เพราะดูเขาลำบากใจตอนที่เธอเอ่ยปากถามภีมพลสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ถ่วงเวลาออกไปแม้สักเล็กน้อยก็ยังดี การที่ต้องบอกข่าวร้ายกับใครนั้นถือเป็นเรื่องยากสำหรับเขา และมันยิ่งยากขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อใครที่ว่านั้นก็คือคนตรงหน้าเขานี่เอง“น้องอายครับ อามีข่าวจะบอก แต่ก่อนอื่นน้องอายต้องสัญญากับอาก่อนได้ไหมครับว่าน้องอายฟังแล้วต้องตั้งสติให้ดี รับปากอาได้ไหมครับ” สีหน้าและน้ำเสียงเคร่งเครียดนั้นทำเอาคนฟังเริ่มใจไม่ดี แต่ก็พยักหน้ารับปากเขา“คือว่า...ประมาณช่วงเที่ยงที่โรงงานของน้องอายเกิดไฟไหม้...”ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรต่อ รวิชาก็เบิกตากว้างแล้วถามหน้าตื่นทันที“หา! ไฟไหม้ แล้วมีใครเป็นอะไ

    Huling Na-update : 2025-01-07
  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 19 ผีเสื้อปีกหัก - 25%

    “หนูอาย มาหาป้ามาลูก” ภาวิณีเรียกให้หญิงสาวที่รั้งตำแหน่งว่าที่ลูกสะใภ้เข้าไปหา รวิชาเดินเข่าเข้าไปใกล้ ๆ เมื่อถึงจุดที่เอื้อมมือถึง มารดาของภีมพลก็ตวัดแขนขึ้นโอบหญิงสาวไว้ในอ้อมกอดพร้อมกับพูดจาปลุกปลอบ“ป้าเสียใจด้วยนะลูกนะ คิดเสียว่าพ่อกับแม่ไปสบายแล้ว...ไม่ร้องนะลูก หนูยังมีพี่ภีมยังมีลุงกับป้าอยู่นะจ๊ะ” ปลอบคนตรงหน้าไป แต่คนพูดก็พานจะร้องไห้ตามไปด้วย “หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะลูก หนูมาเป็นลูกสาวของป้าแล้ว เราคือครอบครัวเดียวกันนะลูกนะ”ภาวินียกมือขึ้นลูบหน้าลูบตาของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะกุมใบหน้านั้นไว้ด้วยความเอ็นดูระคนสงสาร“หนูอายเรียกลุงกับป้าว่าพ่อกับแม่นะจ๊ะ แม่จะดีใจมากเลยถ้าหนูยอมเรียกอย่างนั้น ไหนลองเรียกสิลูก”“ค่ะ คุณแม่คุณพ่อ”เสียงสั่นเจือสะอื้นของรวิชายามเรียกบิดามารดาของเขานั้น ทำให้ภีมพลต้องคลี่ยิ้มออกมาโดยอัตโนมัติ รู้สึกได้ถึงสายสัมพันธ์ของความเป็นครอบครัวไหลอาบไปทั่วทั้งใจดีใจที่บิดามารดาของเขารักและเอ็นดูรวิชาไม่ต่างจากลูกสาวคนหนึ่ง และด

    Huling Na-update : 2025-01-08
  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 19 ผีเสื้อปีกหัก - 50%

    พชรพยักพเยิดไปทางศาลาที่กำลังมีพิธีสวดศพอยู่ แต่ละคนที่เขาเห็นเข้าไปพูดกับน้องอายมีแต่ไต่ถามเรื่องพวกนี้ทั้งนั้น“มันก็จริงของแก”ภีมพลมองตามสายตาของเพื่อนแล้วก็นึกเป็นห่วงสาวน้อยของตนเหลือเกิน เธอเหมือนตัวคนเดียวในโลกใบนี้เลยก็ว่าได้ มีเพียงแม่นมชราเท่านั้นที่เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ที่ยังหลงเหลืออยู่ ถ้าหากเขาไม่ได้หมั้นกับเธอ แล้ววันดีคืนดีเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา ไม่อยากจะคิดเลยว่ารวิชาจะเคว้งคว้างขนาดไหน“จะทำอะไรก็รีบทำเข้า บอกตามตรงว่าเห็นสายตาของนายบุญทรงแล้วฉันไม่ค่อยไว้วางใจว่ะ ไม่รู้ว่าจะเสี้ยมให้ลูกชายกะโหลกกะลานั่นมาทำอะไรอีก”พชรรู้เรื่องราวของภีมพลทุกอย่าง เพราะเวลามีปัญหาทั้งสองคนก็มักจะช่วยกันขบคิดและหาทางแก้ไขด้วยกันเสมอ“อืม คืนนี้ฉันจะลองคุยกับน้องอายดู”ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน เพราะเท่าที่ดูปัญหาที่ดาหน้ากันเข้ามานั้นก็เกี่ยวพันกับข้อกฎหมายด้วยแทบทั้งสิ้น แต่เพราะรวิชายังไม่บรรลุนิติภาวะจึงยังจัดการอะไรด้วยตนเองไม่ได้ บรรดาริ้นไรจึงเข้ามารุมเกาะหญิงสาวกันอย่างหน้าไม่อาย แต่ตร

    Huling Na-update : 2025-01-08
  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 19 ผีเสื้อปีกหัก - 75%

    ได้ฟังอย่างนั้นภีมพลก็สบายใจขึ้นมาเปลาะหนึ่งที่สาวน้อยของเขาเข้มแข็งกว่าที่คิดเอาไว้“ต้องอย่างนี้สิถึงจะเรียกว่าลูกสาวคุณอาทิตย์ อาดีใจนะที่น้องอายคิดได้อย่างนี้ แต่น้องอายก็อย่าลืมนะครับว่าอายังอยู่เคียงข้างน้องอายเสมอ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อาสัญญาว่าจะไม่มีวันปล่อยให้น้องอายต้องเผชิญอะไรตามลำพังอย่างเด็ดขาด...เชื่อใจอานะครับ”ชายหนุ่มบีบมือของเธอเบา ๆ เพียงแค่นั้นรวิชาก็โผเข้ากอดรัดคนตรงหน้าไว้แน่น ซุกใบหน้าอยู่กับอกกว้างราวกับขอฝากเนื้อฝากตัว ในขณะที่ภีมพลเองก็ตวัดแขนขึ้นกอดหญิงสาวไว้แน่นเช่นกัน“ขอบคุณค่ะอาภีม”ไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาบอกเขานอกจากคำว่าขอบคุณ แม้ว่าในใจจะมีมากมายหลายร้อยคำที่อยากพูดแต่พอถึงเวลาเข้าจริง ๆ เธอกลับพูดออกมาได้เพียงแค่นี้กับผู้ชายคนที่เธอเคยต่อต้านและตั้งแง่ปฏิเสธตั้งแต่แรกที่รู้ว่าต้องหมั้นหมายกับเขา เพียงเพราะเขา “แก่” เกินไปสำหรับเธอ ผู้ชายที่เธอเคยแอบเรียกเขาลับหลังว่า “คุณผีดิบ” เพราะเขาทำงานกลางคืนและนอนกลางวัน ผู้ชายที่ดูเจ้าชู้เสเพลและรอบจัดจนเธอหัวหมุนได้ทุกครั

    Huling Na-update : 2025-01-08
  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 19 ผีเสื้อปีกหัก - 100%

    “ไม่มีอะไรครับ แล้วนี่...ไม่เล่นน้ำแล้วหรือ”“พักก่อนค่ะเดี๋ยวค่อยลงไปใหม่ แช่นานแล้วตัวเปื่อยหมด” หญิงสาวหันไปจัดการปิ้งอาหารทะเลในตะแกรงบ้าง โดยไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่นั่งแกะเนื้อปูอยู่ด้านหลังถึงกับลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่พอรวิชาใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้แล้วเขาถึงเพิ่งรู้สึกว่าเธอ “โตขึ้น” กว่าปีที่แล้วไม่น้อยเลย ทรวดทรงองค์เอวดูมีส่วนเว้าส่วนโค้งน่ามองมากกว่าเดิม สะโพกผายเต็มตึงรับกันดีกับช่วงขายาวเรียว และอะไร ๆ ก็ดูเหมือนจะเต็มไม้เต็มมือมากขึ้นกว่าแต่ก่อนเขารู้ว่าผิดที่จู่ ๆ มาคิดหื่นกับเธอตอนนี้ แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อเขาเองก็เป็นผู้ชายทั้งแท่งไม่ใช่พระอิฐพระปูน ไม่ใช่พวกรักร่วมเพศที่จะเห็นเพศตรงข้ามมายืนโชว์ส่วนสัดอยู่ตรงหน้าแล้วจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อน มีสาวมายืนนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่กับเขาสองต่อสองอย่างนี้ละก็ สาบานได้เลยว่าไม่จบลงบนเตียงก็อาจจะเป็นริมสระนี่แหละแต่ผู้หญิงคนนี้เขาทำไม่ได้ เขาทำได้อย่างมากก็แค่มอง และข่มจิตข่มใจ ตัดใจจากภาพสวยงามตรงหน้านั้นเสีย

    Huling Na-update : 2025-01-08
  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 20 บ่วงรักผีเสื้อ - 35%

    ภีมพลสั่งให้คนขับรถเคลื่อนไปจอดหน้าบ้านของรวิชา ระหว่างที่ลูกน้องของเขากำลังลำเลียงกระเป๋าสัมภาระของเธอออกจากกระโปรงท้ายรถ ชายหนุ่มก็คว้าคนที่กำลังจะเปิดประตูรถมาจุ๊บปากอิ่มเร็ว ๆ ก่อนพูดว่า“อาไม่ลงไปด้วยนะ เพราะจะรีบไปทำธุระต่อ แล้วพรุ่งนี้ตอนเลิกเรียนอาจะไปรับที่มหาวิทยาลัย”“ค่ะ” รวิชายิ้มเขิน โชคดีที่ลูกน้องของเขาเอากระเป๋าของเธอไปวางไว้ที่บันไดหน้าบ้านจึงไม่เห็นฉากเมื่อครู่“ฝึกเซ็นลายเซ็นให้สวย ๆ นะครับ เพราะพรุ่งนี้น้องอายมีโอกาสเซ็นได้แค่ครั้งเดียว” ภีมพลคลี่ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นหญิงสาวเม้มปากกลั้นยิ้ม ก่อนจะอุบอิบพ้อเขาเสียงอ่อน“อาภีม...”รวิชาลงจากรถแล้วมายืนส่งเขาพร้อมกับโบกมือหยอย ๆ เธอยืนอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งรถเคลื่อนพ้นจากรั้วบ้านไปแล้ว จึงได้หิ้วกระเป๋าเดินเข้าไปในบ้านความรู้สึกที่ย่างเท้าเข้าบ้านในวันนี้ช่างแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง เธอถึงรู้สึกว่าวันนี้พื้นบ้านช่างเย็นเยียบจนหนาวยะเยือกกว่าทุกวัน วันนี้บ้านแสนอบอุ่นช่างเงียบเหงาราวกับบ้านร้าง บ้านของเธ

    Huling Na-update : 2025-01-09
  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 20 บ่วงรักผีเสื้อ - 70%

    หลังจากได้เวลาเลิกเรียนแล้ว รวิชาก็รีบลงจากอาคารเรียนแล้วตรงดิ่งไปยังจุดนัดพบที่คู่หมั้นหนุ่มกำลังรออยู่ หญิงสาวกึ่งวิ่งกึ่งเดินเพราะไม่อยากให้เขารอนาน อีกทั้งตั้งแต่สูญเสียบิดามารดาไป เธอรู้สึกว่าไม่อยากอยู่ห่างจากเขาเลยแม้แต่วันเดียว เธออยากมีเขาอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา ไม่อยากกลับบ้านไปแล้วรับรู้ว่าต้องอยู่เพียงลำพังกับแม่นม มันเงียบเหงาเกินไปทั้งที่เมื่อก่อนเธอก็อยู่กันแค่สองคนกับท่านอยู่แล้วร่างสูงสง่าของภีมพลยืนพิงรถ ก้มหน้าก้มตาอยู่กับโทรศัพท์ในมือ รวิชาเดินเข้าไปหาเขาช้า ๆ และเงียบเชียบที่สุดเพราะไม่อยากรบกวนสมาธิของเขา แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะรับรู้การมาถึงของเธอ ใบหน้าคร้ามคมนั้นจึงเงยขึ้นมอง“มาแล้วหรือ ไวจริง”ชายหนุ่มยิ้มให้พร้อมกับยื่นมือออกไปรับหนังสือสองสามเล่มที่หญิงสาวกอดไว้กับอกแล้วเอาไปไว้ที่เบาะหลัง ก่อนเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้เธอเข้าไปนั่ง“พอเลิกเรียนก็รีบมาเลยค่ะ กลัวอาภีมรอนาน ขอบคุณค่ะ”หลังจากเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว ดวงตากลมโตของรวิชาก็มองตามร่างสูงของชายหนุ่มที่กำลังเดินอ้อมไปนั่งตำ

    Huling Na-update : 2025-01-09

Pinakabagong kabanata

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทส่งท้าย หยุดอยู่กับเธอคนเดียว - 100%

    “อ้าว! วันนี้คุณอายไม่เข้าบริษัทหรือ” เมื่อเช้าก็ออกมาด้วยกันแท้ ๆ แต่แม่เจ้าประคุณแอบหนีไปเที่ยวไหนกันล่ะนี่ ชายหนุ่มคิดอย่างเข่นเขี้ยวในใจเมื่อเจอ “เซอร์ไพรส์” สุดพิเศษจากศรีภรรยาภีมพลยิ้มกริ่มอย่างหมายมาด เห็นทีต้องรีบกลับไปรับขวัญก่อนเวลาเสียแล้ว ชายหนุ่มหยิบกระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถออกมา เหลือบไปเห็นแฟ้มงานสองแฟ้มที่ยังคงแผ่หราอยู่เต็มโต๊ะ แล้วนึกขึ้นได้ว่ายังดูค้างเอาไว้ เขากวาดตามองอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ใจจริงเขามีตัวเลือกเอาไว้อยู่แล้ว เมื่อตัดสินใจได้เขาก็คว้าแฟ้มขวามือเดินออกจากห้องทันที จากนั้นจึงไปยื่นให้กับเลขาฯ ส่วนตัว“ผมเลือกของบริษัทนี้ ให้ฝ่ายจัดซื้อทำเรื่องได้เลย อ้อ วันนี้ผมไม่เข้าแล้วนะ” พูดจบชายหนุ่มก็ผละออกไป และต้องหยุดชะงักเมื่อเลขาฯ รีบวิ่งมาถามถึงงานบางอย่างที่เขาให้เตรียมไว้สำหรับช่วงบ่ายนี้“คุณภีมคะ แล้วเรื่องที่ให้เตรียมเอาไว้บ่ายนี้ล่ะคะ”“ยังคอนเฟิร์มอยู่ แต่ว่าคุณช่วยอะไรผมหน่อยสิ”ภีมพลหันมายิ้มพรายเต็มวงหน้าเมื่อคิดอะไรดี ๆ ขึ้นมาได้

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทส่งท้าย หยุดอยู่กับเธอคนเดียว - 70%

    อดคิดไปถึงบิดามารดาผู้ล่วงลับไปแล้วไม่ได้ ท่านทั้งสองช่างมีความอดทนและมุมานะอย่างล้นเหลือที่สู้ฝ่าฟันจนกระทั่งบริษัทเป็นรูปเป็นร่างได้ขนาดนี้ นึกมาถึงตอนนี้แล้วก็โกรธตัวเองที่ตอนนั้นเอาแต่น้อยใจ คิดว่าท่านทำแต่งานจนไม่สนใจใยดีกับเธอผู้เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว‘รวิชา แปลว่าลูกพระอาทิตย์ เพราะฉะนั้นหนูต้องเข้มแข็ง อดทนให้สมกับที่เป็นลูกสาวของพ่อ ชีวิตของหนูจะต้องรุ่งโรจน์สดใสเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ส่องสว่างอยู่บนท้องฟ้า’ถ้อยคำจากบิดายังคงดังก้องอยู่ในหัวทุกครั้งที่นึกถึงเวลาเมื่อรู้สึกอ่อนล้าทั้งร่างกายและจิตใจ ถ้าไม่มีแม่นมชราและสามีที่คอยเป็นกำลังใจให้ ป่านนี้ชีวิตเธอจะหักเหไปทางไหนแล้วบ้างก็สุดรู้“อรุณสวัสดิ์จ้ะ”เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับจุมพิตเบา ๆ ที่ข้างแก้ม จากนั้นคนตัวโตก็ทรุดตัวลงนั่งซ้อนหลังไว้พร้อมกับดึงบ่าของเธอให้เอนซบลงมาบนตัวเขา“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” หญิงสาวทักทายกลับไปก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของสามี“จำเป็นต้องตื่นเช้าน่ะ จู่

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทส่งท้าย หยุดอยู่กับเธอคนเดียว - 35%

    หลังจากถวายสังฆทานจนกระทั่งกรวดน้ำเสร็จเรียบร้อย ภีมพล รวิชา และนมพิมก็พากันเดินออกมาเทน้ำที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้ากุฏิ ชายหนุ่มสวดบทกรวดน้ำพึมพำโดยไม่ออกเสียง ในขณะที่หญิงสาวและนมพิมอธิษฐานเพื่อส่งผลบุญให้แก่ผู้ล่วงลับอยู่ในใจวันนี้เป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของบิดามารดาของรวิชา นมพิมเปรยเอาไว้หลายวันก่อนหน้าแล้วว่าอยากมาทำบุญให้ท่านทั้งสอง ซึ่งเธอเองก็เห็นด้วยเพราะคิดไว้เหมือนกันว่าจะมาทำบุญวันนี้ จึงชวนสามีหนุ่มให้มาด้วยกัน และเขาก็ไม่ขัดข้อง เพราะตั้งแต่ผ่านพ้นพิธีแต่งงานมาได้สองเดือน ภีมพลก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับพุทธศาสนาอีกเลยจากนั้นทั้งสามคนก็เดินทางกลับบ้าน พอมาถึง ชายหนุ่มปล่อยให้รวิชาได้อยู่กับแม่นมตามลำพังเพราะคิดว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องอยากพูดคุยกัน เขาเองก็เห็นใจคนแก่อย่างนมพิม เพราะตั้งแต่รวิชาเรียนจบมาก็เอาแต่ทำงาน แถมหลังจากนั้นสองเดือนก็เข้าพิธีแต่งงานกับเขา ทำให้บางคืนรวิชาไม่ได้กลับไปนอนบ้านตัวเอง ถึงแม้เขากับรวิชาจะแก้ปัญหาด้วยการสลับบ้านนอนเป็นวันเว้นวันแล้วก็ตาม แต่หัวอกคนแก่ก็คงหงอยเหงาเป็นธรรมดา

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 24 ผีเสื้อสยายปีก - 100%

    “ตอบแบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย อย่างนี้ต้องให้รางวัล”ชายหนุ่มจับล็อกปลายคางมนของหญิงสาวไว้ แล้วก้มลงตบรางวัลให้คนปากหวานช่างจำนรรจาจนเขากระชุ่มกระชวยทุกทีที่ได้ฟังนาทีนี้ภีมพลเหมือนจะคลั่งเสียให้ได้ สาวน้อยช่างหวานจับจิตจับใจสมกับที่รอคอยมานานแสนนาน ถ้าไม่ติดว่าเธอยังใหม่กับความสัมพันธ์แบบนี้แล้วล่ะก็ รับรองได้เลยว่าทั้งเขาและเธอยังคงนัวเนียกันอยู่บนเตียงเป็นแน่“อื้ม...อาภีมขา นี่มันริมถนนนะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”แค่หญิงสาวพูดเบา ๆ แต่สำหรับชายหนุ่มแล้วน้ำเสียงสั่นพร่านิด ๆ นั้นช่างฟังดูเซ็กซี่ยั่วยวนดีเหลือเกิน เขานึกถึงตอนเธอครวญครางอยู่ใต้ร่างของเขา ทั้งภาพทั้งเสียงยังคงติดตาตรึงใจเสียจนอะไร ๆ มันพรักพร้อมขึ้นมาอีกแล้ว“เราเข้าหมู่บ้านมาแล้ว ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านมาหรอก รถอาก็มืด ใครจะมองเข้ามาเห็นล่ะคะ”เอาอีกแล้ว ลงท้ายด้วยคะ ขาแบบนี้แปลว่าเริ่มไม่ปลอดภัยแล้วเป็นแน่ ยังไม่ทันจะได้อ้าปากพูดอะไร แต่ชายหนุ่มก็ชิงพูดขึ้นเสียก่อน“แวะบ้านอาก่อนนะคะ”แค่เห็นแววตาระยิบระยับแพรวพราวของเข

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 24 ผีเสื้อสยายปีก - 70%

    “ถ้าอย่างนั้น...คืนนี้อยู่กับอาทั้งคืนได้ไหม ตามใจอาหน่อยได้ไหมคะ”เขาถามพร้อมกับประพรมจุมพิตไปทั่วหน้าอย่างหลงใหล ก่อนจะเอ่ยประโยคสำคัญที่ทำให้คนฟังหัวใจพองฟูคับอก“อาก็รักน้องอาย ไม่ใช่แค่คืนนี้ที่อาอยากให้น้องอายอยู่ด้วยแต่เป็นทุก ๆ คืน และตื่นมาตอนเช้าก็เห็นหน้าน้องอายเป็นคนแรกในทุก ๆ เช้า”ชายหนุ่มหยุดพูด แล้วก้มลงจุมพิตที่หน้าผากอีกครั้งหนึ่งแล้วไต่ระเรื่อยมาจนถึงใบหู ใจอยากจะโจนจ้วงเข้าหาร่างเย้ายวนนี้ให้สมกับที่รอคอยมานานแสนนาน แต่ก็อยากให้หญิงสาวได้สัมผัสกับความสวยงามจากประสบการณ์ในรักครั้งแรกมากกว่า เขาจึงต้องอ่อนโยนให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แม้ว่าความต้องการจะอัดแน่นจนแทบระเบิดแล้วก็ตาม“แต่งงานกับอานะคะ”ไหน ๆ เธอก็เรียนจบแล้ว มีงานมีการทำถือว่าเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว หนำซ้ำยังจดทะเบียนสมรสเป็นคนคนเดียวกันในทางกฎหมายแล้วด้วย เขาจึงคิดว่าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องรออีกต่อไป เพราะเขากับเธอก็แทบจะเป็นของกันและกันอยู่แล้ว จะเหลือก็แต่การอยู่ร่วมบ้านเดียวกันในฐานะของสามีภรรยาเท่านั้นรวิชาคลี่ยิ้มกว้างพล

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 24 ผีเสื้อสยายปีก - 35%

    ภีมพลยืนยิ้ม มองภรรยาทางนิตินัยที่กำลังยักย้ายส่ายสะโพกอย่างสนุกสนานกับเพื่อนกลุ่มใหญ่อยู่ข้างล่างด้วยแววตาทอดอ่อน เมื่อวานสอบวันสุดท้าย วันนี้รวิชาจึงขออนุญาตเขาพาเพื่อน ๆ มาสนุกกันที่คลับอย่างเต็มที่เพื่อเป็นการฉลองจบการศึกษา อีกทั้งฉลองที่ยอดขายผลิตภัณฑ์ในกลุ่มสปานั้นทะลุเป้าเกินกว่าที่คาดหมายไว้พอสมควรสาวน้อยของเขาเรียนจบแล้ว...ปีกว่ากับการอยู่ในตำแหน่งคู่หมั้น สองปีกว่ากับการอยู่ในตำแหน่งสามีตามกฎหมาย รวมแล้วร่วมสี่ปีเต็มกับการเฝ้าดูแลเด็กสาวคนหนึ่งให้เติบโตเป็นหญิงสาวแสนสวย และมากความสามารถจนเป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปเมื่อก่อนเขาเอาแต่นั่งนับวันเวลาว่าเมื่อไรเธอจะเรียนจบ เพราะอยากตีตราจองเธอเอาไว้ด้วยร่างกาย ไม่ใช่แค่กระดาษแผ่นเดียวตามประสาผู้ชายทั่วไปที่คิดอยากมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนรัก ทว่าพอวันเวลาผ่านไป ความคิดของเขาก็ค่อยปรับเปลี่ยนไปทีละนิดตามความผูกพันที่เพิ่มขึ้นระหว่างเขากับเธอเซ็กซ์ไม่ใช่สิ่งจำเป็นที่เขาต้องการจากเธอเพียงอย่างเดียวเหมือนเมื่อก่อน เพราะมันถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกมั่นคงในรัก และการรับรู้ถึงการเป็นส่วนหนึ่งขอ

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 23 จำเป็นต้องเติบโต - 100%

    หลายเดือนผ่านไปเสียงถอนหายใจจากร่างเล็กที่กำลังเอนตัวนอนไปกับที่นั่งในศาลาไม้สักทำให้ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาเงียบ ๆ ต้องชะงักเท้าแล้วหันมองตามเสียงนั้น ภีมพลเดินไปหา คนที่นอนหลับตาจึงไม่ได้ยินเสียงฝีเท้า และไม่รู้ถึงการมาของเขา ชายหนุ่มยืนกอดอกพิงกับเสา มุมปากยกยิ้มอย่างเอ็นดู แววตาทอดอ่อนเมื่อมองไปยังหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจ ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งใกล้กับเธอกลิ่นน้ำหอมที่เคยคุ้นลอยเข้าจมูก อีกทั้งเริ่มรู้สึกว่าสะโพกกำลังโดนเบียดจากใครบางคน รวิชาลืมตาขึ้นมองแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร จนเมื่อได้สบตากันหญิงสาวจึงส่งยิ้มเนือย ๆ ไปให้“เหนื่อยหรือ ถอนหายใจเสียงดังเชียว” ภีมพลเอื้อมมือปัดปอยผมให้อย่างอ่อนโยน รวิชาจึงยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วย้ายฝั่งไปเอนตัวลงนอนหนุนตักแข็ง ๆ ของเขาแทนอย่างออดอ้อน“ถ้าให้ตอบตรง ๆ ก็ใช่ค่ะ หลายเดือนมานี้เลิกเรียนมาก็ต้องมาศึกษางานของบริษัท นี่ยังดีนะที่น้องอายเคยเรียนรู้มาบ้างแล้วตอนที่คุณพ่อกับคุณแม่ยังอยู่ ต้องขอบคุณอาภีมค่ะที่ตอนนั้นสอนให้น้องอายได้คิดว่าเราควรจะต้องเริ่มศึกษาธุรกิจของครอบครัวเอา

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 23 จำเป็นต้องเติบโต - 70%

    ชายหนุ่มนั่งเท้าแขนอยู่บนโต๊ะพลางมองใบหน้าเนียนใสที่เริ่มมีสีระเรื่ออย่างเอ็นดูแกมมันเขี้ยว เพราะประโยคนั้นของเธอ ทำเอาเขาไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งสิ้นทั้งที่ใกล้สอบเต็มทีอารดาเงยหน้าขึ้นสบตาเขา แล้วรีบก้มหน้าหลบสายตาวิบวับของชายหนุ่ม ไม่รู้จะพูดอะไรเพราะเมื่อครู่เขาคงได้ยินทุกอย่างจากปากเธอไปหมดแล้ว“อุ้ย...อุ้ยครับ เงยหน้าขึ้นมองพี่หน่อยสิ”เตชินทร์ก้มหน้าเอียงคอลงเพื่อที่จะได้มองหน้าสาวน้อยให้เต็มตา ครั้นพอเธอเงยหน้าขึ้นมา เรียวปากของชายหนุ่มก็คลี่ยิ้มกว้างจนตายิบหยี“พี่อยากจะบอกอุ้ยว่าครอบครัวของพี่ไม่ได้เป็นอย่างที่อุ้ยกังวลหรอกนะ อากงอาม่าของพี่สมัยที่มาอยู่เมืองไทยใหม่ ๆ ก็เป็นลูกจ้างเข็นของอยู่ในตลาด กว่าจะมีอย่างทุกวันนี้ได้ก็เพราะน้ำพักน้ำแรงล้วน ๆ ครอบครัวของพี่ก็เลยไม่เคยดูถูกใครในเรื่องของฐานะ ท่านทั้งสองให้ความสำคัญกับค่าของคนมากกว่าค่าของเงิน”ชายหนุ่มหยุดพูดไปครู่หนึ่งเพื่อสังเกตปฏิกิริยาของหญิงสาวที่เขาเทใจให้ เมื่อเห็นเธอนั่งนิ่งและตั้งใจฟัง เขาจึงตัดสินใจพูดต่อ“ท่านไม่เคยห้ามหรือกีดกันพี่

  • บ่วงรักผีเสื้อ   บทที่ 23 จำเป็นต้องเติบโต - 35%

    หลายวันต่อมา ภีมพลยืนดูแบบแปลนและโครงสร้างของโรงงานที่ทีมสถาปนิกเคยนำเสนอเขามาแล้วครั้งหนึ่ง ซึ่งเขาเห็นว่าปลอดภัยและรัดกุมกว่าโครงสร้างของโรงงานแบบเดิม จึงได้มีคำสั่งให้ดำเนินการอย่างเร่งด่วน โดยเขาต้องมาดูแลการก่อสร้างโรงงานใหม่ทั้งหมดด้วยตัวเองเนื่องจากอาคารหลังเดิมเสียหายจากไฟไหม้มากจนไม่คุ้มหากจะซ่อมแซมใหม่ ตอนนี้ห้องเก็บกลิ่นตัวอย่างจึงต้องอาศัยตู้คอนเทนเนอร์ใช้เป็นออฟฟิศชั่วคราวแทนไปก่อน ส่วนโรงคัดแยกวัตถุดิบก็ใช้พื้นที่ส่วนของลานจอดรถทำไปพลาง ๆ ซึ่งภีมพลได้ว่าจ้างให้ช่างประปาต่อวาล์วน้ำเพิ่มเติมในจุดนี้รวมทั้งทำอ่างสำหรับล้าง และก่อโครงมีหลังคาทำเป็นโรงคัดแยกแบบง่าย ๆ ระหว่างที่รอการก่อสร้างของจริงจะแล้วเสร็จหลังจากที่ดูการก่อสร้างส่วนต่าง ๆ จนพอใจ ชายหนุ่มจึงเดินไปยังอาคารอีกหลังซึ่งเป็นในส่วนของออฟฟิศ และเป็นอาคารที่แยกออกมาจากโรงงาน โชคดีที่อาคารหลังนี้ไม่ถูกไฟไหม้ไปด้วย มิเช่นนั้นบริษัทอาจจะต้องหยุดชะงักลงไปเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นระหว่างที่ภีมพลกำลังจะเดินเข้าไปด้านใน ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับทันทีที่เห็นชื่อของคนที่โทร.

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status