Share

บทที่ 239

Penulis: ต้นไผ่น้อย
“หนูรู้แล้วน่า” หลิงลั่วอินกดความไม่สบายใจเอาไว้ในใจ สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้คือการไปหาหลิงอี้หรานและถามให้เข้าใจ

เธอต้องรู้แน่ชัดให้ได้ว่า ความสัมพันธ์ของหลิงอี้หรานกับกู้ลี่เฉินคืออะไรกันแน่!

……

หลังจากที่หลิงอี้หรานอาบน้ำล้างหน้าอะไรเสร็จหมดแล้วตอนกลางคืน เธอก็ได้เห็นแสงบางอย่างที่ลอดออกมาจากรอยแยกของประตูอีกด้านหนึ่งที่เชื่อมกับประตูห้องเธอ

อี้จิ่นหลี… กลับมาแล้วเหรอ?

หลิงอี้หรานคิดก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตู อยากจะคุยกับเขาเรื่องปัญหาการไปรับไปส่งทำงาน

แต่เมื่อเธอเคาะประตู ประตูกลับปิดไม่สนิทและแง้มไว้เล็กน้อย เมื่อเธอเคาะอีกครั้ง ประตูก็เปิดออกโดยตรง หลังจากนั้นสิ่งที่ดึงดูดสายตาเธอต่อมาคือฝั่งเยื้องด้านซ้ายของเธอ มีการฉายภาพขนาดใหญ่ที่เห็นได้ชัดเจนว่า กำลังเปิดการประชุมแบบออนไลน์อยู่ และมีชาวต่างชาติจำนวนมากบนจอฉายภาพ และในตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ในการประชุมในวิดีโอนั้น ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว

“มีผู้หญิงด้วย พระเจ้า นี่มันดึกมากแล้วนะ ทำไมที่นี่ถึงมีผู้หญิงด้วยล่ะ?” มีคนเอ่นขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ

“จิน นี่เป็นคนรักของคุณเหรอ?”

“จะไม่แนะนำกันหน่อยเหรอ?”

“คนนี้น่า
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 240

    หลิงอี้หรานรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเหมือนเป็นหมีแพนด้าที่ทุกคนกำลังจับตามองมาที่เธอ“หือ? พี่อยากให้ฉันไปส่งจริง ๆ ใช่ไหม?” เสียงของเขาดังก้องอยู่ข้างหูเธออีกครั้งใบหน้าของเธอยิ่งแดงหนักขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะรีบตอบ “ไม่เป็นไร” เมื่อเอ่ยจบ เธอก็รีบกลับเข้าไปในห้องและปิดประตูที่เชื่อมต่อกันระหว่างสองห้องไปอี้จิ่นหลียิ้มเล็กน้อย แต่เมื่อเขาหันไปกลับไปยังที่ประชุม ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนกลับไปเป็นแบบปกติอย่างรวดเร็ว เขาเดินกลับมานั่งยังเก้าอี้ตัวเดิม ก่อนจะกดเชื่อมต่อเสียงอีกครั้ง“ประชุมต่อ” อี้จิ่นหลีเอ่ยนิ่ง ๆ ไม่สนใจเสียงซุบซิบ และท่าทีที่อยากสอดรู้สอดเห็นของคนในที่ประชุม“จิน คนนั้นคือคนที่เคยโทรหาคุณตอนที่เราประชุมกันครั้งที่แล้วหรือเปล่า?” มีคนอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้ในใจอี้จิ่นหลีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ทำไม คุณอยากรู้เหรอ?”จังหวะนั้นเองคนนั้นก็ตัวสั่นขึ้นมา และหัวเราะแห้ง ๆ “เอ่อ… ประชุมต่อดีกว่า”แม้ว่าจะอยู่ในการประชุม แต่ก็มีเสียงที่ดังขึ้นมาในใจของทุกคนในที่ประชุม ดูเหมือนว่าตอนนี้ประธานใหญ่ของพวกเขากำลังอาศัยอยู่ร่วมกับ… ผู้หญิงคนหนึ่ง!……หลิงลั่วอินคิดไม่ถึงเล

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 241

    สีหน้าของหลิงลั่วอินแข็งค้างทันที ตอนนี้จะโกรธก็ยากเธอทำได้เพียงปั้นหน้ายิ้มจากนั้นก็หยิบกระเป๋าเงินออกมาแล้วถามหลิงอี้หราน “ราคาเท่าไหร่?”“1,060 บาท” หลิงอี้หรานตอบตรงไปตรงมาหลิงลั่วอินหยิบเงินออกมา 2,000 แสร้งทำเป็นใจกว้าง “พี่สาว ไม่ต้องหาเงินพิเศษอะไรแล้ว ฉันจะให้พี่เอง”หลิงอี้หรานแค่นเสียงหยันและคว้าเงินมา “เธอไม่ได้ให้ฉัน แต่ฉันต่างหากที่ใจกว้างรับเงินปลอบขวัญจากเธอ ไม่อย่างงั้นหากฉันแจ้งความเธอเรื่องการทำร้ายร่างกายโดยเจตนา ถึงตอนนั้นเธอต้องจ่ายค่าชดเชยเท่าไหร่?”หลิงลั่วอินเก็บกดอารมณ์จนหน้าแดงก่ำ โชคดีที่เธอมีหน้ากากปิดบังหน้าเอาไว้เลยไม่มีใครเห็นเธอเกือบลืมไปแล้วว่าหลิงอี้หรานเคยเป็นทนายมาก่อน“ฉันจะตั้งใจทำร้ายพี่ได้ยังไงกัน?” หลิงลั่วอินแสร้งยิ้ม “วันนั้นมันก็เป็นแค่อุบัติเหตุเท่านั้นเอง”“หลิงลั่วอิน นี่เธอต้องมาทำเป็นเสแสร้งต่อหน้าฉันด้วยเหรอ?” หลิงอี้หรานมองอีกฝ่ายแปลก ๆ “ทั้งเธอและฉันต่างก็รู้ดีว่าเธอเป็นคนยังไง แล้วตรงนี้ก็ไม่มีคนอื่นอยู่ น้องสาวทำอะไรประมาท หรือทำอะไรแบบนี้ในสายตาฉัน เธอก็ดูเหมือนตัวตลกแค่นั้นแหละ”หลิงลั่วอิงเกือบลมหายใจสะดุด สีหน้าเธอมืด

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 242

    แต่มันก็เป็นการสร้างภาพลวงให้เหล่าสาว ๆ ว่าพวกเธอได้รับการดูแลเอาใจใส่หลิงลั่วอินถอดแว่นกันแดดออกทันทีและจ้องหลิงอี้หรานเขม็ง ดวงตาของเธอลุกโชน “หลิงอี้หราน กู้ลี่เฉินเป็นของฉัน”“ถ้างั้นเธอก็ไปพูดต่อหน้ากู้ลี่เฉินสิ ไม่ใช่มาพูดต่อหน้าฉัน” หลิงอี้หรานตอบเย็นชา“เธอ…” หลิงลั่วอินแค่นเสียง ก่อนจะหันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็วในเมื่อไม่ได้อะไรเพิ่ม เธอก็ไม่รู้จะเสียเวลาไปทำไม แต่.. เธออยากให้หลิงอี้หรานชดใช้กับสิ่งที่พูดไปวันนี้ที่ว่า “เธอจะเป็นแฟนกู้ลี่เฉินไปนานแค่ไหน” นั้นหมายความว่าอย่างไรกัน? เธอจะเป็นแฟนคนสุดท้ายของกู้ลี่เฉินเท่านั้นไม่ว่าอย่างไร เธอจะไม่มียอมปล่อยมือจากแรงสนับสนุนสุดแกร่งนี่ให้ใครแน่……คืนนั้น หลิงอี้หรานได้รับข้อความทางไลน์มาจากผู้จัดการการแสดงฉากกลุ่มที่ผ่านมา ถามเธอว่าจะให้เวลาวันหยุดของเธออาทิตย์นี้กับพวกทีมงานได้หรือไม่“ผู้กำกับบอกว่า มันมีหลายซีนของคุณรอบก่อนที่ถ่ายออกมาได้ดีมาก แต่เมื่อครั้งก่อนไม่ได้ถ่ายฉากกลุ่มเอาไว้ แล้วจะถ่ายกันวันมะรืน ฉากกลุ่มนี้จะเหมือนกับครั้งก่อนไม่งั้นคนที่ถ่ายฉากก่อนกับหลังจะสับสน” เหล่ากัวที่เป็นผู้จัดการกองทิ้งข้อควา

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 243

    ใบหน้าหญิงสาวยิ่งแดงก่ำ เธอพยายามหันหน้าหลบนิ้วมือของร่างสูง แต่นิ้วของเขาเหมือนจะตามติดเธอไปทุกที่จนเธอหลบไม่พ้น“อี้จิ่นหลี หยุดแกล้งฉันสักที” เธอพูดเสียงหอบ ภายใต้แสงไฟ ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอดูไม่จริงจังหม่นหมองอย่างปกติ แต่มันดูลุกวาวเพราะโทสะเขามองตาเธอด้วยความดื่นตา มีดวงตามากมายที่งดงามกว่าของเธอแต่ดวงตาของเธอเป็นคู่เดียวที่สามารถทำให้เขารู้สึกหลงใหลได้เช่นนี้มันเหมือนกับว่า การมองตาของเธอทำให้เขาอยากรวบรวมดวงตาทั้งหมดมาไว้ในดวงตาของเธอ และไม่อยากให้เธอใช้สายตาแบบนี้มองชายอื่น“ถ้าฉันไม่ได้แกล้งล่ะ? ถ้าที่ฉันบอกว่าหากเธอต้องการเงิน ฉันจะให้เงินเธอ? จากนั้นเธอก็ต้องยอมรับการทรมานจากฉันล่ะ?”ริมฝีปากของเธอสัมผัสได้ถึงความเย็นเล็กน้อยจากปลายนิ้วของชายหนุ่ม ดูเหมือนว่ามันจะพาความอบอุ่นของเธอออกไป“ฉันจะหาเงินจากการลงทุนลงแรงของตัวเองเท่านั้น” เธอพูด แต่หัวใจของเธอกลับเต้นรัวอย่างคุมไม่ได้ที่เขาพูดนั้นก็แค่เรื่องล้อเล่น ถึงแม้ว่าเขาจะให้เงินเธอจริง ๆ แต่เขาจะเรียกร้องค่าตอบแทนจากเธอเท่าไหร่กัน?หลิงอี้หรานคิดเช่นนั้น ดวงตาอัลมอนด์ของเธอจ้องตรงไปที่ใบหน้าหล่อเหลาซึ่งอยู่ห่า

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 244

    ”นี่ เสี่ยวเข่ออย่าพูดแบบนั้นสิ” มีคนเอ่ยขึ้น“ฉันพูดเรื่องจริงนี่นา” จ้าวเข่อเข่อแค่นเสียงเย็น“แต่ที่เธอลงจากรถบีเอ็มดับบลิวมาเมื่อกี้ก็จริงนี่” อีกคนหนึ่งกล่าว“บางทีอาจจะมีคนมีอำนาจที่ไหนหนุนหลังเธออยู่แล้วส่งเธอมาที่นี่ก็ได้ บางคนก็ไม่ได้มีความสามารถอะไร จักแต่รู้ว่าจะดึงดูดความสนใจแล้วไต่เต้าหาพวกคนใหญ่คนโตยังไง” จ้าวเข่อเข่อพูดเสียดสีเมื่อคิดถึงการแสดงฉากกลุ่มคราวก่อน เธอคิดว่าหลิงอี้หรานโชคร้ายเพราะว่าดารานำหญิงตัวรองในฉากนั้นไม่ชอบก็เลยลงโทษเธอ ใครจะรู้ว่าจะมีเจ้าชายมาโอบอุ้มหลิงอี้หรานออกไปท่ามกลางสายตาคนแบบนั้น? แุถมพาไปที่ห้องรับรอง ซึ่งนี่ทำให้เธออิจฉามาก ขนาดตัวเธอเองก็ยังไม่เคยคิดฝันถึงโอกาสเช่นนี้ ขนาดจ้าวเข่อเข่อเองก็ยังคิดเสียใจอยู่หลายหนหากเธอรู้ว่าตอนที่หลิงลั่วอินสั่งให้หลิงอี้หรานคุกเข่าโขกหัวคำนับให้ดูเป็นตัวอย่างนั้น เธอน่าจะลงมือทำเอง แม้ว่าตอนนั้นหลิงอี้หรานจะดูน่าสมเพชแต่ว่าเธอก็ได้รับความสนใจจากกู้ลี่เฉิน ไม่ว่าจะคิดอย่างไรตอนนั้นเธอน่าจะอาสาทำเอง เพราะมันคุ้มค่ามากจ้าวเข่อเข่อคิดว่ารถหรูคันนั้นต้องเป็นของกู้ลี่เฉินแน่ และก็เป็นกู้ลี่เฉินที่ให้คนมาส

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 245

    ทุกคนในกองถ่ายต่างก็ต้องเห็นแก่หน้าเธอ แต่ว่าหลิงอี้หรานนั้นแม้ว่ากู้ลี่เฉินจะเคยเข้ามาช่วยครั้งหนึ่งแต่ก็เป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่มีใครในกองถ่ายนี้ที่อยากจะล่วงเกินหลิงลั่วอินเพราะตัวประกอบตัวเล็ก ๆ แน่ผู้กำกับสั่งให้ทุกคนเข้าประจำตำแหน่งและเริ่มถ่ายทำขณะที่ฉากที่ทุกคนคุกเข่าถูกถ่ายทำ ก็มีคนในกองคนหนึ่งรีบเข้ามาหาผู้กำกับและพูดกับเขาสองสามคำ สีหน้าของผู้กำกับเปลี่ยนไปทันที เขาผุดลุกขึ้นยืนและรีบเดินหายไปอีกทางนอกจากคนที่กำลังถ่ายทำอยูู่ คนอื่น ๆ ต่างก็ดูงุนงงสงสัยมองไปทางที่ผู้กำกับเดินไป ต่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นแน่ถึงทำให้ผู้กำกับรีบร้อนจากไปแบบนี้ตอนนั้นผู้กำกับก็เดินเข้าไปหาชายที่ใส่เสื้อกันลมสีครีม เขาโค้งตัวเล็กน้อยและดูเหมือนจะพูดบางอย่างด้วยท่าทางเคารพนอบน้อม เมื่อได้เห็นท่าทางของผู้กำกับ หลายคนก็เดาว่าตัวตนของชายผู้นั้นต้องไม่ธรรมดา ไม่อย่างนั้นผู้กำกับที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงการเช่นนี้คงไม่แสดงอาการนี้กับคนนอกแน่ไม่นานจากนั้น ผู้กำกับก็พาชายคนนั้นเดินมาที่สถานที่ถ่ายทำด้วยท่าทางนอบน้อมเมื่อชายคนนั้นเดินเข้ามา หลายคนก็จำได้ว่าเขาเป็นใครอี้จิ่นหลีเพราะอย่

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 246

    บรรดาคนที่อยู่ในฉาก ส่วนใหญ่ไม่ได้ยินว่าอี้จิ่นหลีพูดอะไรกับผู้กำกับ พวกเขาแค่มองเห็นอี้จิ่นหลีเดินตรงไปที่กลุ่มของนักแสดงตัวประกอบและอดไม่ได้ที่จะซุบซิบ เดากันขึ้นมาในกลุ่มของเหล่าตัวประกอบ นักแสดงตัวประกอบหญิงหลายคนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเมื่อเห็นอี้จิ่นหลีเดินเข้ามาหา พวกเธอรู้สึกเพ้อฝันกลางวันขึ้นมาทันที ต่างคนต่างก็พยายามยิ้มหวานที่สุดโดยเฉพาะจ้าวเข่อเข่อซึ่งหวังว่าจะมีโอกาสได้โผเข้าสู่อ้อมกอดของอี้จิ่นหลีเธอถึงขนาดแอบคิดว่าจะแกล้งทำเป็นไม่สบายหมดสติไปดีไหม หรือว่าจะแกล้งทำเป็นหกล้มไปใส่อี้จิ่นหลีดี พวกเขาก็จะได้มีโอกาสพูดคุยทำความรู้จักกันเพราะอย่างไรนี่ก็คืออี้จิ่นหลี ชายผู้กุมอำนาจในเมืองเซิน หากทำให้อี้จิ่นหลีจดจำได้ ถึงจะได้เป็นแค่คนรักแบบลับ ๆ ก็ยังเป็นความฝันของสาว ๆ หลายคนอีกอย่างเธอได้ยินมาว่า อี้จิ่นหลีนี้นไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหน คู่หมั้นเพียงคนเดียวของเขาก็ตายในอุบัติเหตุทางรถเมื่อสามปีก่อน หากว่าเธอสามารถใกล้ชิดกับอี้จิ่นหลีได้ เธอก็อาจจะมีโอกาสได้แต่งงานเข้าตระกูลร่ำรวยยิ่งไปกว่านั้นเธอก็มีความมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเองมาตลอด แต่เธอกลับรู้สึกว่าตัวเอ

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 247

    ตอนนี้จ้าวเข่อเข่อนั้นอยากจะเอาหัวตัวเองเข้าไปแทนหัวของอี้หรานจู่ ๆ อี้จิ่นหลีก็ก้มตัวลงไปใกล้หูของหลิงอี้หรานและกระซิบบางอย่างด้วยเสียงแผ่วเบาที่มีเพียงเขาทั้งสองคนที่ได้ยิน “พี่สาว คราวก่อนฉันไม่ได้เล่นละคร ฉันผิดไปแล้ว เป็นไง? วันนี้ฉันหาที่ยืนให้พี่แล้วไหม?”หลิงอี้หรานอึ้งไป ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอมองอีกฝ่ายด้วยความสับสนเมื่อเหล่าตัวประกอบรอบ ๆ กายหลิงอี้หรานเห็นฉากตรงหน้า ก็เหมือนมีคลื่นของความตื่นตกใจแผ่กระจายออกไปในหมู่พวกเขา ต่อให้คนที่สมองทึบที่สุดก็บอกได้ว่าหลิงอี้หรานนั้นใกล้ชิดสนิทสนมกับอี้จิ่นหลีมาก พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยถึงเบื้องหลังความเป็นมาของหลิงอี้หรานเธอเป็นหญิงสาวผู้ร่ำรวยหรือเปล่า? เธอว่างไม่มีอะไรทำก็เลยฆ่าเวลาด้วยกันมาเป็นตัวประกอบเหรอ?ส่วนคนที่อยู่รอบ ๆ ตัวอี้จิ่นหลีและรู้ว่าเขาเป็นใครต่างก็ประหลาดใจมากเหมือนคลื่นกระพือโหม น่ากลัวว่าเมื่อเหตุการณ์ในวันนี้แพร่ออกไป สังคมขาเม้าของเมืองเซินจะต้องปั่นป่วนแน่นายใหญ่ของเมืองเซินนั้นใกล้ชิดสนิทสนมกับดาราตัวประกอบเล็ก ๆ นี่มันพิเศษมากเมื่อห่าวอี้เหมิงเห็นภาพตรงหน้า เธอก็เม้มปากแน่น แววของความตระหนกและควา

Bab terbaru

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 424

    เสียงจัวเชียนอวิ๋นดังมาจากปลายสาย “นี่ การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดีนะ หมอบอกว่าเสี่ยวเหยียน หลังจากผ่านไปสองสามวันเสี่ยวเหยียนปรับตัวได้ เขาก็จะเริ่มการฝึกเรื่องของการแยกแยะเสียงแล้ว”“ดีมากเลยค่ะ” หลิงอี้หรานดีใจที่ได้ยิน “ถ้างั้นตอนบ่ายฉันจะแวะไปเยี่ยมเสี่ยวเหยียนนะคะ”จากนั้นหลิงอี้หรานก็ถามอีกครั้งถึงเลขห้องผู้ป่วยของเสี่ยวเหยียนในโรงพยาบาลก่อนจะวางสายไป“นี่เรื่องของเด็กที่หูหนวกนั่นเหรอ?” อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานก่อนถาม“การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดี ยังไงตอนบ่ายฉันก็มีเวลาว่าง ฉันเลยจะไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล” หลิงอี้หรานบอก“ให้ฉันไปกับเธอแล้วกัน” อี้จิ่นหลีพูด“คุณจะไปกับฉันเหรอคะ?” หลิงอี้หรานเบิกตาโตอย่างประหลาดใจ “แต่… คุณไม่มีงานต้องทำเหรอ?”“ฉันก็แค่บอกให้เลขาเลื่อนงานตอนบ่ายออกไป ยังไงก็ไม่ได้มีอะไรเร่งด่วน” อี้จิ่นหลีพูดเรียบ ๆแต่หลิงอี้หรานรู้ดีว่าในบริษัทใหญ่แบบนี้ สำหรับคนเป็นประธานไม่มีอะไรที่ “เร่งด่วน” สำหรับเขา“ทำไม เธอไม่อยากให้ฉันไปด้วยเหรอ?” เขาถาม“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น” พูดตามตรงการที่เขาเต็มใจจะไปเป็นเพื่อนเธอ ทำให้เธอประหลาดใจแต่ก็ร

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 423

    และเพราะว่าเธอฟังเข้าใจ จู่ ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกอายสุดท้ายอี้จิ่นหลีก็ตอบว่า “เธอนั่นแหละ”“โอ้ จิน คุณเป็นอะไรกับเธอเหรอ? เป็นคนรักกันไหม?” คนต่างชาติมักจะชอบถามอะไรตรง ๆหากว่าเป็นพนักงานชาติเดียวกัน ไม่มีใครกล้าถามอี้จิ่นหลีตรง ๆ แบบนี้แน่จากนั้นหลิงอี้หรานก็ได้ยินอี้จิ่นหลีตอบเป็นภาษาอังกฤษ “เธอเป็นคนโปรดของฉัน”ฉับพลันหลิงอี้หรานก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบรัดไว้ แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เหมือนจะสะดุดหลังจากที่การประชุมทางวิดีโอจบลง อี้จิ่นหลีก็เดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “เป็นอะไรไป? ทำไมหน้าแดงแบบนั้น?”“เปล่า…ไม่มีอะไรค่ะ” เธอรีบตอบแต่เขาก็เอามือมาจับหน้าเธอไว้แล้วพิจารณาหน้าแดงก่ำของเธอ “นี่เพราะว่าเรื่องที่พวกนั้นพูดเมื่อกี้เหรอ?”เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่เธอก็ใช้ความเงียบเป็นการยอมรับ“ไว้อนาคตมีโอกาส ฉันจะแนะนำเธอกับพวกเขา” เขาบอก“แนะนำเหรอคะ?” เธอร้องเขาเลิกคิ้วเล็กน้อย “ทำไม เธอไม่อยากเหรอ?”เอ่อ… เธออึ้งไป ตอนนั้นดวงตาสีดอกท้อคู่นั้นฉายแววบีบคั้น เหมือนว่าหากเธอตอบว่าไม่อยาก เธอก็คงเหมือนเป็นตัวจุดประกายให้ไฟโทสะเขาลุกท่วมเธอคิดอยู่พั

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 422

    “แต่ถึงกู้ลี่เฉินอยากจะแย่งเธอไปจริง ๆ เขาก็ทำไม่ได้ใช่ไหม? เพราะว่าคนที่เธอชอบก็คือฉัน และคนที่เธอมีชะตาต้องตกหลุมรักในอนาคตก็คือฉันใช่ไหม?”เสียงของเขาพึมพำและลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดใบหน้า เมื่อพูดจบเขาก็จูบเธอที่ริมฝีปากเขาไม่มีทางยกเธอให้ใคร เธอจะเป็นของเขาเท่านั้น……ตอนที่หลิงอี้หรานตื่นขึ้นมาให้วันต่อมา อี้จิ่นหลีก็ไปทำงานแล้ว หลังจากที่กินอาหารเช้าเสร็จเธอก็เตรียมอาหารกลางวันให้อี้จิ่นหลีที่คฤหาสน์อี้มีกล่องอาหารกลางวันและวัตถุดิบ และก็มีพ่อครัวอยู่ใกล้ ๆ เห็นชัดว่าพ่อครัวก็ได้รับคำสั่งมา หากว่าหลิงอี้หรานมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ พ่อครัวก็พร้อมช่วยถึงขนาดที่ว่าหลังจากทำกล่องอาหารกลางวันแล้ว หลิงอี้หรานรู้สึกว่าฝีมือของตัวเองนั้นพัฒนาสูงขึ้นเลยทีเดียวเธอนำกล่องอาหารมาที่อี้กรุ๊ป แต่เพราะว่าวันนี้คนขับรถของตระกูลอี้เป็นคนพาเธอมา ยามที่หน้าประตูก็ตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นเธอลงมาจากรถแม้ว่าพนักงานหลายคนในบริษัทเริ่มที่จะลือกันว่าพนักงานส่งอาหารลึกลับคนนี้น่าจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าพนักงานคนนี้จะเปลี่ยนจากรถไฟฟ้าเล็ก ๆ มาเป็นรถส่วนตัวเร็วแบบนี้โดยเฉพาะรถ

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 421

    ช่วงนี้เขามักจะมาค้างในห้องของเธอ นอนร่วมเตียงกับเธอ แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรกัน แต่มันก็เหมือนว่าการนอนร่วมเตียงเดียวกันนั้นกลายเป็นนิสัยไปโดยไม่รู้ตัวแล้วเพราะว่าเธอต้องเปิดไฟนอน เธอก็พูดเสียงอ่อนว่า “คุณจะชินกับการเปิดไฟนอนตลอดเวลาไปแล้ว ทำไมคุณไม่กลับไปนอนห้องคุณล่ะคะ”สุดท้ายเขาก็บอกว่า “ฉันอยากนอนกับเธอนี่ พี่สาว ถึงจะเปิดไฟไว้ก็ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นคำพูดที่เหลือของเธอจึงโดนกลืนกลับลงไป“เธอจะนอนแล้วเหรอ?” อี้จิ่นหลีถามขณะที่มองหลิงอี้หรานเดินไปที่เตียง“ใช่” หลิงอี้หรานพูดพร้อมหน้าแดงเรื่อหลิงอี้หรานเลิกผ้าห่มและเข้าไปนอนเตียง มือของอี้จิ่นหลีก็มาโอบรอบเอวเธอ เขากอดเธอแนบแน่นและฝังใบหน้าซุกกายเธอราวเก็บเด็กที่อยากจะออดอ้อนเขาดูราวกับเด็กเล็กน้อยซึ่งต่างไปจากท่าทางปกติของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางประการ หลิงอี้หรานรู้สึกว่าชอบอี้จิ่นหลีที่มีท่าทางเป็นเด็ก ๆ แบบนี้“ว่าแต่กู้ลี่เฉินหมายความว่าอะไรตอนที่คุยกับคุณวันนี้? พวกคุณทะเลาะกันเหรอ?”จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็คิดขึ้นมาได้“ประโยคไหนล่ะ?” อี้จิ่นหลีถาม พลางรู้สึกว่าการกอดเธอมันชวนให้เสพติดมาก เมื่อเขากอดเธอแล้วก็ไม

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 420

    “ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรกับเธอ” จัวเชียนอวิ๋นลังเลและบอกว่า “ถึงตอนนี้ฉันจะรู้ว่าเธอเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่เคยบอกอะไรเธอมาตั้งแต่แรก และฉันก็ไม่คิดว่าจะบอกอะไร ไม่คิดจะหาประโยชน์จากเธอ แน่นอนว่าในอนาคตฉันก็ไม่คิดจะทำแบบนั้น ที่ตอนแรกฉันจ้างเธอก็เพราะว่าฉันรู้สึกว่าเธอเหมือนกับฉัน เคยติดคุกมาก่อน และรู้สึกว่าเราลงเรือลำเดียวกัน ฉันก็เลยอยากให้โอกาสเธอได้ทำงาน”ความเย็นชาในตาของอี้จิ่นหลีหายไป “ผมไม่สนหรอกว่าระหว่างคุณกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร แต่ตราบใดที่เธอยังทำงานที่นี่กับคุณ เธอก็จะทำงานอย่างปลอดภัย หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ไม่ว่าจะอะไร คุณโทรหาผมได้ตลอด”เมื่อพูดจบ เขาก็เอาเบอร์มือถือให้จัวเชียนอวิ๋นจัวเชียนอวิ๋นรีบจดลงไป เธอเกรงว่าคงมีไม่กี่คนที่สามารถมีเบอร์นี้ได้ในเมืองเสิ่น แต่ตอนนี้เธอได้มาภายใต้เงื่อนไขแต่ที่อี้จิ่นหลีบอกว่าเขาไม่สนว่าระหว่างเธอกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร ก็แปลว่าเขาคงไม่บอกเย่เหวินหมิงว่าเธออยู่ที่ไหน ซึ่งนี่ก็ทำให้จัวเชียนอวิ่นหายใจได้อย่างโล่งอกอี้จิ่นหลียังอยู่ในร้านและกินมื้อเย็นกับหลิงอี้หรานดังนัั้นเมื่อเลิกงาน เพื่อนร่วมงานทุกคนเลยได้รู

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 419

    จัวเชียนอวิ๋นจำได้ว่าตอนที่เธอดึงหลิงอี้หรานมาถาม อีกฝ่ายก็ให้คำตอบที่ชัดเจนหนักแน่นกับเธอ“ก็พี่จัว คนที่ว่าก็คืออี้จิ่นหลีของอี้กรุ๊ป” โอเค ก็ถือว่าเป็นคำตอบแล้วกันจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางหัวเธอ ซึ่งทำให้เธอมึนไม่หายพนักงานส่งอาหารให้ร้านของเธอเป็นแฟนกับอี้จิ่นหลีจริงเหรอ? ถ้าบอกไปแล้วใครจะเชื่อ?โดยเฉพาะหลิงอี้หรานบอกว่ายังมีอาหารที่ต้องออกไปส่งอีก อี้จิ่นหลีก็บอกว่า “ถ้างั้นฉันจะรอเธอที่นี่ วันนี้ยังไงก็ว่าง”ดังนั้นคนหนึ่งก็ออกไปส่งอาหาร ส่วนอีกคนก็… เอ่อ อ่านหนังสือจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเธอประสบคลื่นลมโหมกระหน่ำ แต่ตอนนี้เธอสับสนมากทำไมอี้หรานถึงได้ยังมาทำงานที่ร้านของเธอหากว่ามีแฟนแบบนี้? แล้วอี้จิ่นหลีจริงจังกับอี้หรานเหรอ?แต่เมื่อมองเหตุการณ์ก่อนหน้าระหว่างทั้งสอง ก็ไม่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องหลอกลวง อย่างน้อยท่าทีของอี้จิ่นหลีที่มีต่ออี้หรานด้วยสายตาคนนอกอย่างเธอก็เห็นได้ว่าเขารักอี้หรานมากเมื่อเห็นว่าอี้จิ่นหลีกินกาแฟหมดแล้ว จัวเชียนอวิ๋นก็เดินเข้าไปหาและถามว่า “คุณอี้ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ?”“ขอน้ำให้ผมแก้วหนึ่งพอครับ” อี้จิ่นหลีบอกดังนั้น

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 418

    หลิงอี้หรานอดหน้าแดงไม่ได้ เธอกัดปากเล็กน้อยและบอกกับจัวเชียนอวิ๋น “เขาเป็นแฟนฉันค่ะ”“แฟนเธอเหรอ?” จัวเชียนอวิ๋นตาเบิกกว้างทันที แม้เธอจะรู้สึกได้ว่าระหว่างทั้งสองคนมีบรรยากาศแปลก ๆ ขณะที่พูดคุยกันก็ตามแต่… แฟนเหรอ? อี้หรานมีแฟนเหรอ? แถมยังเป็นผู้ชายที่ดูลึกล้ำยากจะหยั่งถึงนี่คือสิ่งที่จัวเชียนอวิ๋นรู้สึก ตอนนั้นเองแม้ว่าชายคนนั้นจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าและดูไม่มีพิษภัย แต่เธอไม่คิดว่าชายคนนี้จะไร้พิษภัยจริง ๆ ตรงกันข้ามสัญชาตญาณบอกเธอว่าชายคนนี้อันตรายมากทั้งร่างของเขาแผ่กลิ่นอายของคนที่สูงส่งออกมา“ค่ะ แฟนฉัน” หลิงอี้หรานตอบ“สวัสดีค่ะ… ฉันเป็นเจ้าของร้านที่นี่ จัวเชียนอวิ๋น” จัวเชียนอวิ๋นแนะนำตัวเอง“สวัสดีครับ ผมอี้จิ่นหลี” อี้จิ่นหลีบอกสีหน้าจัวเชียนอวิ๋นตะลึงอีกครั้ง จากนั้นแววตาประหลาดใจของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆอี้จิ่นหลี… คงไม่ใช่… คงไม่ใช่คนที่เธอคิดหรอกนะ ตอนนี้จัวเชียนอวิ๋นรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาร้านของเธอมีกู้ลี่เฉินมา แล้วก็มีอี้จิ่นหลีมาอีก ผู้ชายทั้งสองคนต่างก็มาหาอี้หรานแล้ว… ตัวตนที่แท้จริงของเธอมันยังไงกันแน่? ใช่แบบที่เขียนในใบสมัครงานจริงเหรอ?ตอน

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 417

    อี้จิ่นหลียังคงดื่มกาแฟในมือสบาย ๆ เหมือนกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับเวลาน้ำชา และเขาก็แค่มาพูดคุยเล่นกับกู้ลี่เฉินไม่ได้คุยเรื่องที่สามารถเขย่าเมืองเสิ่นให้สั่นสะเทือนได้กู้ลี่เฉินค่อย ๆ สงบความคุกรุ่นในแววตาลงและก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบอีกครั้งทั้งสองต่างก็ไม่มีบรรยากาศน่าตึงเครียดเหมือนก่อนหน้าแล้ว และตอนนี้ก็เหมือนเป็นการกินข้าวกันระหว่างเพื่อนเท่านั้นจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะลูกค้าคนอื่น ๆ ในร้านโดยเฉพาะลูกค้าสาว ๆ ต่างก็มองทั้งสองเป็นระยะ อย่างไรพวกเขาคนหนึ่งก็ดูเหมือนดารา ไม่ต้องนับพวกลูกค้าสาวหรอก ขนาดจัวเชียนอวิ๋นเองยังอยากหยิบมือถือมาถ่ายเลยตอนที่ลูกค้าสาวยกมือถือส่องไปทางอี้จิ่นหลีและกู้ลี่เฉิน ก่อนที่เธอจะทันได้กดปุ่มถ่ายรูปก็มีมือใหญ่มาขวางเอาไว้เขาก็คือบอดี้การ์ดของอี้จิ่นหลี เขาพูดกับลูกค้าสาวว่า “ท่านประธานไม่ชอบโดนถ่ายรูปครับ ถ้าคุณยืนกรานจะถ่ายให้ได้ ผมก็คงทำได้แค่ต้องเชิญคุณออกไป”ลูกค้าสาวอึ้งงันไป นี่มัน…ขู่กันเหรอ? แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของบอดี้การ์ดและ… ร่างกายกำยำของเขา คำพูดที่เธอเตรียมจะเอ่ยประท้วงก็โดนกลืนกลับลงท้องไปจิตสำนึกบอก

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 416

    นิ้วมือของกู้ลี่เฉินที่จับแก้วกาแฟอยู่บีบแน่นเล็กน้อย “แล้วถ้าฉันเสียใจล่ะ?” ตอนนั้นเขาประเมินน้ำหนักของหลิงอี้หรานที่มีในใจตัวเองต่ำไปเขาคิดว่าหลิงอี้หรานเหมือนคนที่เขาตามหา ดังนั้นเขาก็เลยสนใจเธอแค่นั้นแต่ต่อมาเขาก็พบว่ามันมากกว่านั้น เมื่อเขาเห็นคนอื่นทำร้ายเธอ ทำอันตรายเธอ เขาก็รู้สึกหัวใจบีบรัดและรีบเข้าไปช่วยโดยไม่รู้ตัวเหมือนว่าแค่เห็นเธอบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขาใจสลายได้ และตอนที่เธอจะจากไป เขาก็คิดเรื่องเธอมาก เหมือนว่าเขาอยากให้เธอมองเขานานอีกหน่อยแค่เพียงนิดเดียวก็ยังดีนานแค่ไหนแล้วที่เขาสนใจผู้หญิงสักคนมากขนาดนี้? ยกเว้นเด็กผู้หญิงที่เคยช่วยเขาตอนนั้น เธอเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นเขาถึงกับคิดว่า บางทีเขาไม่น่ายอมปล่อยเธอให้อี้จิ่นหลีง่ายเกินไปเลย หากว่าเธออยู่ข้างกายเขา จะทำให้เขาคิดถึงคนที่ตามหาอยู่น้อยลงไหม? แล้วจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากการไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการมาบ้างไหม?แววตาอี้จิ่นหลีมืดครึ้มทันที เขาจ้องกู้ลี่เฉินเย็นชา “นายไม่มีโอกาสแน่ และฉันก็จะไม่ให้นายมีโอกาสด้วย”“งั้นเหรอ?” กู้ลี่เฉินสบตาอีกฝ่าย “งั้นฉันคงต้องขอลองดูและดูว่าทำไมฉันถึงได้ไม่มีโอ

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status