Chapter 65.เมื่อเจ้าเจอใครสักคนที่รักเขามากพอ

“แม้เป็นเพียงบุตรบุญธรรม แต่บิดาของนางก็เป็นแม่ทัพผู้จงรักภักดีต่อบ้านเมืองและมารดาก็ยังเป็นองค์หญิงสิบสามของพระองค์ เช่นนั้นแล้วนางพอจะได้นั่งตำแหน่งชายาขององค์ไท่หยางได้หรือไม่เพคะฝ่าบาท”

“นี่เจ้าก็เป็นแม่สื่อแม่ชักด้วยหรือไร” ฮ่องเต้ทรงพระสรวลขึ้นมา

“มิได้เพคะ หม่อมฉันเพียงแค่เห็นว่าองค์ชายไท่หยางทรงช่วยราชกิจมากมายนัก มิขอรับตำแหน่งลาภยศใด ซ้ำยังช่วยสั่งสอนขัดเกลาองค์รัชทายาทให้เพียบพร้อมที่จะสืบราชบัลลังก์ เช่นนี้เห็นควรว่าน่าจะมอบอะไรๆ เล็กๆ น้อยให้ดีหรือไม่ละเพคะ”

“เอาล่ะๆ ข้าก็แค่พ่อคนหนึ่ง ย่อมต้องการเห็นลูกๆ มีความสุข ไท่หยางเองก็อ่อนแอมาตั้งแต่เกิด มารดาก็ตายจากไปมีเจ้าที่ดูแลเขาดั่งลูกในไส้ อย่างไรเจ้าก็ช่วยดูแลเรื่องนี้แทนข้าหน่อยก็แล้วกัน”

“ขอบพระทัยเพคะ”

พระมเหสีเพียงยิ้มน้อยๆ นางมิได้ไม่พอใจสนมอวี้เหมยกับเจี้ยนเหิงเยว่ เพียงแต่ก็มิชอบที่บางครั้งสนมอวี้เหมยทำอะไรข้ามหน้าข้ามตานางอยู่บ่อยครั้ง แม้นางจะไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ก็เอ็นดูแกมสงสารเด็กชายอมโรคผู้นี้นัก ครั้งก่อนที่มีเหตุลอบทำร้ายองค์รัชทายาทก็ได้ไท่หยางเข้า