Share
Chapter 14. กำชับมา
Related chapter
บุปผาร่ายรัก Chapter 15.เจ้ามาอยู่กับข้าไหม?
สภาพครึ่งผีครึ่งคนอย่างเขาความจริงก็เป็นสุขดีไม่น้อย ไม่นับอาการอ่อนเพลียของตนเองแล้ว ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี บรรดาน้องชายน้องสาวก็ให้ความเคารพเขาตามสมควร มีเพียงสองเรื่องที่มารบกวนจิตใจของเขาคือการที่เขายังไม่แต่งงานและความวุ่นวายเดียวที่เขารับได้คือ ‘เคอหลิ่งหลิน’ นางชอบเขาอย่างเปิดเผยทว่าจริงใจ หน้าตานางออกจะธรรมดา นิสัยยังโผงผางหรือบางครั้งก็เหมือนเด็กทั้งที่นางบอกว่าตัวเองอายุยี่สิบแล้ว นางไม่เคยถามว่าเขาเป็นใคร นางพอใจกับการเรียกเขาว่า ‘คุณชายเฉิน’ เขาจึงพึ่งพอใจที่จะเรียกนางว่า ‘แม่นางเคอ’ และเมื่อนางไม่ถามเรื่องส่วนตัวของเขา เขาก็ไม่ถามเรื่องของนาง รับรู้เพียงแค่นางชอบม้าและดูแลม้าอยู่จวนแม่ทัพจ้าว นางมักพกกระบี่ไม้ไผ่เสมอแต่ก็ไม่เคยเห็นนางใช้ทำร้ายผู้ใด “แม่นางเคอ”“หือ?” นางเงยหน้าขึ้นมองเขาขณะที่สองมือยังประคองแขนให้เขาเดินไปข้างหน้า“ทำไมข้ารู้สึกเหมือนเจ้าอยู่ข้างกายข้าตลอดเวลาเลยล่ะ เจ้าได้กลับไปจวนแม่ทัพบ้างหรือไม่”“แน่นอน ข้าต้องกลับอยู่แล้ว” นางไม่ได้โกหก หากไม่เพราะนางมีวิชาตัวเบาละก็ นางคงไม่ได้มาหาเขาบ่อยขนาดนี้หรอก เพราะจวนแม่ทัพจ้าวกับบ้านสกุลเ
บุปผาร่ายรัก Chapter 16. เราไม่มีสิ่งใดติดค้างต่อกัน
เคอหลิ่งหลินกลับมาถึงจวนแม่ทัพจ้าว ร่างเพรียวเดินผ่านประตูแล้วชะงักเท้าไป นางเดินเลี้ยวไปที่คอกม้าก่อน แม้จะมีคนดูแลม้าอยู่หลายคนแล้วนางก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ม้าก็เปรียบเสมือนอาวุธประจำกายแม่ทัพ แม้ยามสุขสงบก็ต้องดูแลอย่างดี นางแปลกใจที่มีม้าตัวใหม่มาเพิ่ม อาชาสีดำรูปร่างงามสง่า ใบหน้าสวยเผลอยิ้มอย่างไม่รู้ตัว“ม้ามองโกลตัวนี้มาได้อย่างไร”“งามใช่ไหม”“ใช่ งามสง่ามาก” นางตอบไม่หันไปมองเสียงที่เอ่ยถาม นางเดินเข้าไปใกล้ม้าสีดำที่ทำท่าพยศใส่“ระวังด้วย” “ชู่ว์” เคอหลิ่งหลินกระซิบพลางยื่นมือไปแตะปลายจมูกเบาๆ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไว้ใจนาง นางจึงเลื่อนฝ่ามือลูบไล้มันอย่างปลอบโยน“เจ้าช่างงามสง่านัก” นางกระซิบ “ข้าจะอาบน้ำแปรงขนให้เจ้าอย่างดี”เสียงหัวเราะด้านหลังทำให้นางตื่นจากภวังค์แล้วหันไปมอง ชายคนนั้นยืนมองนางอยู่ ด้วยสายตาที่ออกจะหยามเหยียด ใบหน้าคมเชิดขึ้นอย่างคนเอาแต่ใจ แต่นางกลับถอนหายใจเบาๆ เบื่อหน่ายกับคนประเภทนี้นัก คงเป็นสหายของจ้าวจิ่นสืออีกละซิเจ้าเด็กคนนี้ก็เลือกคบคนได้น่าประทับใจดีแท้“เจ้าไม่กลัวม้าตัวใหญ่ขนาดนี้เลยหรือไง”“ทำไมต้องกลัวม้าที่สง่างามเช่นนี้ด้วย“เจ้าเป็น
บุปผาร่ายรัก Chapter17. ไข่มุกหมื่นราตรี
“ก็ท่านเคยบอกว่าท่านอยู่จวนแม่ทัพจ้าว ข้าก็จะไปจวนแม่ทัพเจ้า แต่...แต่...”“เอาเถอะๆ ดีแล้วที่เจ้าไม่เป็นอะไร” เคอหลิ่งหลินเกรงว่าเด็กสาวตรงหน้าจะถูกใครล่อลวงเข้าให้ เพราะมู่ฟางเหนียงแสนจะใจดีมีเมตตาดุจพระโพธิสัตว์ ใครบาดเจ็บหรือป่วยไข้มานางก็รักษาอย่างเต็มกำลังแม้ตัวเองจะเหน็ดเหนื่อยเพียงใดก็ตาม ไม่นับรวมใบหน้าที่งดงามของนางอีกด้วย“คนที่เป็นไม่ใช่ข้าแต่เป็นคุณชายเฉิน”“อะไรนะ”“พี่หลิ่งหลินรีบไปบ้านสกุลเหวินเถิด พ่อข้าก็อยู่ที่นั้น”“คุณชายเฉิน” เคอหลิ่งหลินเรียกชื่อนั้นเหมือนละเมอ พอตั้งสติได้ก็จับข้อมือเล็กๆ ของมู่ฟางเหนียงไม่ให้ผลัดหลงแล้วรีบเร่งเดินทางไปทางบ้านสกุลเหวินทันทีหญิงสาวทั้งสองมาถึงบ้านสกุลเหวิน เคอหลิ่งหลินเข้าไปที่เรือนพักของคุณชายเฉินอย่างคุ้นเคยแต่มู่ฟางเหนียวอดเหลียวมองคฤหาสน์หลังใหญ่โตด้วยแววตาตื่นเต้นไม่ได้ เพียงหญิงสาวปราดเปรียวในชุดสีเขียวเข้มก้าวเข้ามา สายตาของนางก็ปะทะกับร่างที่เต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ของต้าซื่อ เคอหลิ่งหลินสูดลมหายใจลึก นางเคยอยู่ในสนามรบมานับครั้งไม่ถ้วน ได้เจอคนบาดเจ็บล้มตายมานักต่อนัก แต่เมื่อเห็นบาดแผลของคนคุ้มกันของคุณชายเฉินแล้วหั
บุปผาร่ายรัก Chapter18. คำตอบ
คำตอบของพ่อบ้านตู้ทำให้เคอหลิ่งหลินถอนหายใจหนักๆ ด้วยความเป็นพ่อบ้านมานานกว่าสิบปี ท่าทางลุกลี้ลุกลนของคุณหนูทำให้เขาสังเกตเห็นได้ชัดเจน จนอดเอ่ยปากถามมิได้“คุณหนูมีสิ่งใดหรือขอรับ”“ข้ามีเรื่องด่วนต้องเข้าพบท่านพ่อ แต่ท่านอย่าให้จิ่นสือรู้เด็ดขาด”“นายน้อยยังไม่กลับเข้ามาจนกว่าจะถึงเวลาทานอาหารเย็นขอรับ” เป็นปกติเช่นนี้เสมอ หากจ้าวจิ่นสือคุมการฝึกซ้อมของทหารก็จะไม่กลับเข้ามาในเรือนพักจนกว่าจะถึงเวลาเย็น“ข้ามีเรื่องสำคัญต้องพูดกับท่านพ่อ อย่าให้ใครเข้าไปรบกวน”เคอหลิ่งหลินบอกแล้วยื่นมือไปรับถาดกาน้ำชาก่อนจะหมุนตัวเดินเร็วๆ เข้าไปในห้องอักษร พ่อบ้านได้แต่ชะเง้อคอยาวมองร่างเพรียวบางเดินเร็วๆ ผ่านสายตาไปแม่ทัพจ้าวนั่งอ่านตำรายุทธเพื่อเตรียมแผนการฝึกซ้อมของทหาร แม้ตอนนี้บ้านเมืองสงบ แต่พลทหารก็ต้องฝึกซ้อมอยู่เสมอ หากเกิดศึกสงครามไม่ว่าจะเป็นศึกนอกหรือศึกในก็จะได้เตรียมตัวได้ทันท่วงที ส่วนฮูหยินอี้ซิ่วนั่งปักผ้าอยู่ใกล้สามี เสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาทำให้ฮูหยินอี้ซิ่วเงยหน้าขึ้นและแปลกใจที่เห็นลูกสาวบุญธรรมยกน้ำชาเข้ามาให้แทนที่จะเป็นพ่อบ้านตู้“เกิดอะไรขึ้น” “เอ๋?” เคอหลิ่งหลินพลันชะ
บุปผาร่ายรัก Chapter 19.หวั่นไหว
เคอหลิ่งหลินได้แต่ยิ้ม คล้องห่อผ้าไว้กับไหล่แล้วขึ้นหลังม้ากระชับบังเหียนในมือแล้วควบม้ากระโจนมุ่งหน้าสู่หุบเขาชิงซาน!.อาชาสีน้ำตาลพุ่งทะยานดุจก้อนเมฆบนท้องฟ้า ไม่ผิดจากชื่อ ‘เมฆเหิน’ เลยแม้แต่น้อย ด้วยความแข็งแรงและปราดเปรียวของม้าแสนงามสง่าตัวนี้ ทำให้เคอหลิ่งหลินมาถึงหุบเขาชิงซานได้ในหนึ่งคืนกับหนึ่งวัน อาจเป็นเพราะเมฆเหินรู้ใจผู้อยู่บนหลังอานม้าว่าจิตใจนั้นร้อนรนต้องการ ไปถึงปลายทางให้เร็วที่สุด มันมุ่งทะยานไปเต็มฝีเท้า แม้เมื่อหญิงสาวหยุดพักม้า มันก็ดื่มน้ำเล็มหญ้าเล็กน้อยแล้วผงกศีรษะเหมือนจะเรียกให้ไปต่อ มาถึงที่หมายก็เย็นย่ำ หญิงสาวยกหลังมือขึ้นปาดเหงื่อบนใบหน้า สายตาจับจ้องไปที่ภูเขาที่ตั้งตระหง่านเบื้องหน้า แม้จะรีบร้อนเพียงใดก็มิควรเข้าไปยามค่ำคืน คืนนี้คงต้องหาที่พักแรมและที่ปลอดภัยในเมฆเหินเสียก่อน แม้มีความกังวลอยู่ในใจ แต่ใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้ม นางไม่แน่ใจว่า ‘บ้าน’ หลังนั้นของนางจะยังอยู่ไหม ความทรงจำในสถานที่นั้นเหลือน้อยเต็มที่ ทว่านางก็ยังจำที่ตั้งของสถานที่นั้นได้อย่างดี หญิงสาวลงจากหลังม้าแล้วจูงม้าเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางเล็กๆ ไม่นานนัก เบื้องหน้าปร
บุปผาร่ายรัก Chapter 20.สู่หุบเขา
เพียงสิ้นคำสั่งเสีย พ่อของนางจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เด็กหญิงตัวเล็กไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายอย่างที่ควรเป็น นางได้แต่นิ่งงันไป แม่ทัพจ้าวจัดงานศพให้พ่อของนางตามธรรมเนียม นางยังเด็กและทำอะไรไม่ถูก หลังจากนั้นนางก็ติดตามแม่ทัพกลับมาที่จวน ได้พบฮูหยินอี้ซิ่วและจ้าวจิ่นสือเป็นครั้งแรก “เจ้ามาอยู่กับข้านะ ข้าอยากได้ลูกสาวมานานแล้ว” ฮูหยินอี้ซิ่วยิ้มอ่อนโยน แต่ครานั้นนางถือคำสั่งบิดาเป็นที่ยึดเหนียว บิดาสั่งให้นางติดตามแม่ทัพจ้าว ไม่ใช่ฮูหยินของแม่ทัพ นางจึงได้แต่สั่นศีรษะไปมาแล้วไปหลบด้านหลังของแม่ทัพจ้าวเสียอย่างนั้น “เอาเถอะ! พ่อนางก็เพิ่งจากไป ให้อยู่กับข้าไปสักระยะก่อนก็แล้วกัน แล้วอย่างไรค่อยว่ากันอีกที” แม่ทัพจ้าวตัดบท และสั่งให้คนคอยดูแลเคอหลิ่งหลิน มือเรียวใช้กิ่งไม้เขี่ยกองไฟเล็กๆ เบื้องหน้า ใบหน้ามีรอยยิ้ม นางโชคดีเหลือเกินที่ได้รับความเมตตาจากแม่ทัพจ้าวและฮูหยินอี้ซิ่ว ทั้งที่ทั้งสองไม่จำเป็นต้องใส่ใจกับนางนัก แต่นางก็เติบโตมาอย่างดี เพียงแต่นางเลือกที่จะใช้ชีวิตตามคำสั่งเสียงของบิดา นางมีความสามารถในการแกะรอยสำรวจเส้นทาง อ่านแผนที่ได้อย่างแม่นยำ ยิ่ง
บุปผาร่ายรัก Chapter 21. ลิงยักษ์
นางยื่นมือไปสัมผัสแก้มของลิงยักษ์อย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน จากลิงยักษ์ที่ดุร้ายมุ่งหมายเอาชีวิต มาบัดนี้มันจดจำสัมผัสของนางได้ จึงย่อตัวลงแล้วโอบกอดนางแน่นจนหญิงสาวแทบหายใจไม่ออก “พี่วานร หากพี่กอดข้าแน่นเช่นนี้ กระดูกข้ากรอบแน่ๆ” หญิงสาวหัวเราะดีใจที่ได้เจอพี่วานรของตน “ท่านเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีหรือไม่” ลิงยักษ์คลายอ้อมกอด เคอหลิ่นหลิงมองอย่างสำรวจหาสิ่งความเปลี่ยนแปลง ทว่านางต้องตกใจที่เห็นว่าแขนข้างหนึ่งเป็นแผลยาว ดูท่าจะเป็นแผลมานานแล้วไม่ใช่แผลใหม่ “พี่วานรให้ข้าทำแผลให้พี่ก่อนเถิดนะ” นางไม่รอช้า จำได้ว่าทางที่เดินผ่านมีพืชสมุนไพรที่ใช้ใส่แผลให้สมานกันเร็วขึ้น นางเดินย้อนกลับไปเด็ดมาเท่าที่ต้องใช้ จากนั้นเคี้ยวให้แหลกก่อนจะนำมันมาพอกกับแผลของลิงยักษ์แล้วฉีกชายผ้าพันแผลให้ “คงพอช่วยให้แผลของพี่วานรสมานกันเร็วขึ้น” นางลูบหลังลิงษ์ยักษ์อย่างปลอบโยน “คงมีคนใจร้ายทำลายท่านใช่ไหม” “ก็คนอย่างพวกเจ้า! ที่หวังมากอบโกยสมบัติแห่งผืนป่านะซิ!” เสียงตะโกนดังกึกก้องแม้กระทั่งนกยังเสียขวัญบินแตกกระเจิงไปหลงทิศทาง ลิงยักษ์ยั
บุปผาร่ายรัก Chapter 22.ท่านป้า
“ความรัก! ข้าละเกลียดคำนี้เสียจริง แม่เจ้าก็เอาแต่พร่ำคำๆ นี้” นางทำเสียงไม่พอใจ แต่เหลือบตามองหญิงสาวที่อยู่ในวัยสะพรั่ง ใบหน้าไม่ได้งดงามโดดเด่นแต่ก็หมดจดโครงหน้ารูปไข่สวยได้แม่มาทั้งหมด แล้วดวงตาคู่นั้นก็หรี่มองผู้เป็นหลาน “อย่าบอกว่าเจ้ามาที่นี่ก็เพราะคำว่ารักนี่อีกคน” “เอ่อ...” คราวนี้หญิงสาวนิ่งไปครู่หนึ่ง นางชอบเขาแต่คำว่ารักดูเหมือนจะมากไปเกินกว่าจะเอ่ยออกมาได้ นางชอบเขาเพียงฝ่ายเดียว แค่นี้มันชัดเจนแก่ใจก็พอแล้ว “ถ้าไม่ได้มาเอากระบี่ผงาดฟ้า เจ้ามาเอาสิ่งใดกัน” “ข้าต้องการไข่มุกหมื่นราตรีเจ้าค่ะ” คำตอบของเคอหลิ่งหลินทำเอานักพรตหญิงถึงกับแหงนหน้าหัวเราะเสียงดัง ท่าทางนั้นทำให้หญิงสาวลงจากเก้าอี้กลมแล้วคุกเข่าเบื้องหน้าหญิงต่างวัยด้วยความเคารพยำเกรง หญิงสาวไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแม่และพ่อก็ไม่อยู่ให้ถามแล้ว หากนางบอกว่านางเป็นป้าก็เรียกได้ว่านางจะเป็นเพียงญาติคนเดียวที่นางเหลืออยู่ “ข้าต้องการนำสิ่งนั้นไปช่วยชีวิตผู้อื่น” “คงเป็นคนสำคัญที่เจ้ายอมแลกชีวิตเพื่อนำสิ่งนั้นไป” นักพรตหญิงหัวเ
Latest chapter
บุปผาร่ายรัก Chapter 90 จบ.
บุปผาร่ายรัก Chapter 89. โรงเตี๊ยมหมื่นบุปผา 3
บุปผาร่ายรัก Chapter 88. โรงเตี๊ยมหมื่นบุปผา 2
บุปผาร่ายรัก Chapter 87. โรงเตี๊ยมหมื่นบุปผา 1
บุปผาร่ายรัก Chapter 86 . ได้ยินว่า
บุปผาร่ายรัก Chapter 85 จบแล้วสินะ
บุปผาร่ายรัก Chapter 84. ส่งท้าย
บุปผาร่ายรัก Chapter 83. นางยิ่งงดงามเปล่งปลั่งขึ้นเหลือเกิน
บุปผาร่ายรัก Chapter 82. ลงทัณฑ์
