เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 180
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 181
ถึงเช่นไรเขาก็เป็นผู้ทิ้งพวกนางแม่ลูกเอาไว้ที่บ้านเก่าโดยไม่สนใจใยดี“อืม พยามยามให้ดี พวกเจ้าพักผ่อนเถอะ ข้ากลับก่อนแล้ว”เจียงป๋อเหนียนไม่บึ้งตึงเหมือนในยามปกติเขามองเจียงหวานหว่าน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าลูกสาวคนนี้ช่างรู้ความเหมือนกัน“หว่านเจี่ยเออร์ เป็นพ่อที่หลายปีมานี้ทำหน้าที่ไม่ดีพอ!”น้ำเสียงใจดีของเจียงป๋อเหนียนมาอย่างกะทันหัน ทำให้หลิ่วซื่อรู้สึกผิดปกติเจียงหวานหวานสีหน้าไร้ความรู้สึก “ท่านพ่อ กล่าวเกินไปแล้ว”เจียงป๋อเหนียนสำหรับนางแล้วมีแต่ความเย้ยหยัน ความละอายของเจียงป๋อเหนียนไร้ค่ายิ่งกว่าต้นหญ้าหลังเจียงป๋อเหนียนไปแล้ว เจียงหวานหว่านเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเจียงจิ่นหนิงให้หลิ่วซู่ฟังท่านแม่ได้ฟังเรื่องราวคร่าวๆ แล้ว เพื่อไม่ให้ท่านแม่ต้องคิดมาก นางจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้ชัดเจนวันหน้าท่านแม่จะได้ไม่เอาแต่โทษตัวเอง“หว่านเจี่ยเออร์ หลังจากนี้ไป เจ้าต้องคอยดูแลหนิงเกอเออร์มากหน่อย”หลิ่วซื่อกล่าวด้วยสีหน้าสงบเจียงหวานหว่านมองหลิ่วซื่อด้วยสีหน้าประหลาดใจหลิ่วซื่อลูบศีรษะเจียงหวานหว่าน “แม้เจ้าจะติดต่อพบปะกับผู้คนบ้างแล้ว ทว่าชีวิตของเจ้าลำบากกว่าหนิงเกอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 182
ไป๋หยู่สั่งคนเก็บขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างของเจียงหวานหว่านนางหยิบชุดเสื้อผ้ามาวางไว้ตรงหน้าเจียงหวานหว่าน“แม่นางเจียง นี่คือตัวอย่างเสื้อผ้าที่ข้าทำตามแบบภาพวาดของเจ้า เจ้าเห็นว่าเป็นเช่นไร?”นางอดหลับอดนอนตั้งหลายคืนเพื่อทำมันออกมาเจียงหวานหว่านดูเสื้อผ้าทุกตัวอย่างละเอียด “ฝีมือเถ้าแก่ไป๋ดีมาก!”“แม่นางเจียงชมเกินไปแล้ว”ไป๋หยู่พอใจมาก ฝีมือของนางนั้นเป็นยอดเยี่ยม“แม่นางเจียง ชุดเหล่านี้มอบให้ท่าน มีแบบภาพวาดเหล่านี้ เสื้อผ้าของหอหนีซางพวกเราสวยขึ้นไปอีก”ไป๋หยู่ทำราวกับเห็นเงินจำนวนมากบินมาหานางแล้วนึกไม่ถึงว่าการมาสกุลเจียงในครั้งนี้จะจัดการปัญหาเรื่องขี้ผึ้งบำรุงผิวหยกได้ ทั้งยังได้ลองใช้ขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างด้วยเป็นการเดินทางที่คุ้มค่าจริงๆ!โรงหมอเสวียนเป็นกิจการของสกุลเซียว ครั้งนี้ขี้ผึ้งบำรุงผิวหยกเสียหาย ก็สร้างความกังวลให้กับสกุลเซียวเช่นกันกุ้ยเฟยใช้ขี้ผึ้งบำรุงผิวหยกเพื่อมัดใจผู้คนขี้ผึ้งบำรุงผิวหยกเสียหาย นางจะปล่อยเจียงจิ่นหนิงไปได้เช่นไรขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างที่ไป๋หยู่นำกลับมา ไม่นานก็ส่งมอบให้หมอที่โรงหมอเสวียนทำการทดสอบหลังทดสอบ พบว่าขี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 183
จนกระทั่งเขาได้เห็นขวดยาที่หงเหลียนทิ้งไว้ให้ เขาจึงได้รู้ว่ามันไม่ใช่ความฝันเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นกับเขากระทันหันเกินไปเฉาซื่อเลี้ยงเขาให้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ เจียงอวิ้นเห็นเขาเป็นแค่เบี้ยหมากตัวหนึ่งเขามีชีวิตอยู่โดยเปล่าประโยชน์มาตั้งหลายปี เขาเป็นแค่ตัวตลกในสายตาคนอื่นเท่านั้นความผิดปกติของเจียงจิ่นหนิงดึงดูดความสนใจของฮูหยินใหญ่เจียง นางเป็นห่วงเจียงจิ่นหนิงมากนางสั่งให้แม่นมหลี่ทำอาหารอร่อยๆ ส่งไปให้เขาที่ห้อง ทว่าเจียงจิ่นหนิงไม่กินแม้แต่คำเดียวฮูหยินใหญ่เจียงเรียกเจียงป๋อเหนียนมาปรึกษาหาวิธีรับมือเจียงป๋อเหนียนครุ่นคิด จากนั้นก็เอ่ยกับฮูหยินใหญ่เจียง “ส่งเขาไปอยู่กองทัพเช่นเดียวกับเจ้ารอง แก้ไขพฤติกรรมของตน วันหน้าจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับตระกูลเรา”“หนิงเกอเออร์ตั้งแต่เล็กไม่เคยได้รับความลำบาก เขาจะทนได้เช่นไร”ฮูหยินเจียงรักเจียงจิ่นหนิงมาก เช่นไรเขาเป็นเด็กที่นางเลี้ยงเอาไว้ข้างกายตลอดเจียงป๋อเหนียนขมวดคิ้ว “ข้าจะไปหาเขา”กล่าวจบ เจียงป๋อเหนียนก็ไปหาเจียงจิ่นหนิงเขาผลักประตูห้องเจียงจิ่นหนิงเข้าไป เห็นเจียงจิ่นหนิงนั่งเหม่อลอยขดอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 184
“ขอบคุณคุณหนูมาก”เจียงหวานหว่านยิ้ม “พวกเรามายังหอฝูอวิ้นก็เพื่อต้อนรับเข้า ข้าให้สือหลิ่วพาฉางเกอมาแล้ว”เมื่อได้ยินชื่อฉางเกอ กู้ฉางชิงนึกไม่ออกว่าตัวเองแยกจากน้องชายนานเท่าใดแล้ว“คุณหนู วันหลังเรียกข้าว่าฉางชิงก็พอ”เจียงหวานหว่านครุ่นคิดชั่วครู่ “เจ้าอายุมากกว่าข้า ข้าเรียกเจ้าว่าพี่ใหญ่ ดีหรือไม่?”“ดี”กู้ฉางชิงหัวเราะเบาๆเสียงฝีเท้ารีบร้อนลอยเข้ามา กู้ฉางเกอวิ่งมาแล้ว“พี่ชาย”“ฉางเกอ”สองพี่น้องกอดกันกลม ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะอันตรธานหายไปเจียงหวานหว่านนั่งอยู่ด้านข้าง ยิ้มแยมมองพวกเขาพี่น้อง“รีบกินข้าวเถอะ อีกเดี๋ยวข้าจะพาพวกเจ้าไปสถานที่หนึ่ง”กู้ฉางชิงและกู้ฉางเกอนั่งลงข้างกันอยู่ฝั่งตรงกันข้ามเจียงหวานหว่านเรียกสือหลิ่วมานั่งกินข้าวด้วยกันทุกคนกินข้าวสนทนากันด้วยรอยยิ้ม ไม่นานก็กินข้าวมือนี้เสร็จแล้วเจียงหวานหว่านพาสองพี่น้องสกุลกู้ออกไปจากหอฝูอวิ้น เดินเอ้อระเหยไปตามทาง“คุณหนู หากเดินไปข้างหน้าต่อก็จะเป็นเขตที่อยู่เดิมแล้ว”กู้ฉางชิงเอ่ยเตือนเจียงหวานหว่านยิ้ม “สถานที่ที่พวกเราจะไปก็อยู่ข้างหน้านั่นแหละ”กู้ฉางชิงไม่กล่าวสิ่งใดต่อ และเดินตามเจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 185
สือหลิ่วถามด้วยความแปลกใจเจียงหวานหว่านไม่ได้ตอบคำถามของเขาต่อให้นางไม่บอกกู้ฉางชิง เขาก็จะได้พบกับคนจากภูมิภาคตะวันตกเพื่อทำการค้าอยู่แล้วเจียงหวานหว่านสนทนาต่ออีกชั่วครู่ จากนั้นก็กลับจวนไปพร้อมกับสือหลิ่วตอนที่เดินมาถึงหน้าประตูจวน มีคนแจ้งว่าฮูหยินใหญ่เรียกพบแม่นมหลี่มองเจียงหวานหว่าน นางอยากจะกล่าวสิ่งใดแต่ก็หยุดไว้เจียงหวานหว่านรู้สึกแปลกประหลาดมากจนกระทั่งนางได้เห็นสองแม่ลูกสกุลเฉาในเรือนฮูหยินใหญ่ นางก็เข้าใจทั้งหมดแล้วเพิ่งผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เหตุใดกลับมาเร็วนักอีกทั้งท่าทางของเจียงอวิ้น เหมือนจะถอนพิษได้หมดแล้ว“พี่หก”ใบหน้าเจียงอวิ้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม นางชอบท่าทางตกใจของเจียงหวานหว่านแม้ไม่เข้าใจ ทว่าเจียงหวานหว่านไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า“หว่านเจี่ยเออร์ รีบเข้ามาเร็ว”ฮูหยินใหญ่เจียงกลัวจะผิดใจกับเจียงหวานหว่าน จึงอยากปลอบใจนาง“อวิ้นเจี่ยเออร์โชคดี บังเอิญพบกับรัชทายาทและพี่สี่ของเจ้าที่กำลังกลับเมืองหลวง เซวียนเกอเออร์จึงขอร้องให้รัชทายาทรักษาอาการป่วยของนาง” เจียงหวานหว่านนัยน์ตาไหววูบแววเย้ยหยันรัชทายาทกลับเมืองหลวงเวลานี้ ช่างบังเอิญเสียจริ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 186
ฮูหยินใหญ่เจียงเชิญชวนทุกคนอยู่กินข้าวที่เรือนของนาง เจียงหวานหว่านขอตัวกลับก่อนแล้ว“ท่านย่า ตอนนี้ข้าต้องกลับไปจัดยาให้ฮูหยินโจวให้เรียบร้อย อีกเดี๋ยวจะมีคนมารับ”เจียงหวานหว่านหาข้ออ้างฮูหยินใหญ่เจียงได้ยินว่าทำเพื่อฮูหยินโจว ก็รีบสนับสนุนให้เจียงหวานหว่านกลับไปก่อน“ไปเถอะ อย่าให้คนของฮูหยินโจวรอนานเลย”เจียงหวานหว่านย่อตัวและเดินออกจากห้องของฮูหยินใหญ่โจวก่อนออกมา นางได้ยินเจียงจิ่นเซวียนถามฮูหยินใหญ่เจียง “น้องหกเติบโตในหมู่บ้านชนบทกลับได้เรียนวิชาแพทย์ เก่งจริงๆ!”ประโยคนี้แม้ฟังดูเหมือนชื่นชมนาง ทว่าก็มีความเคลือบแคลงในตัวตนของนางเช่นกันฮูหยินใหญ่เจียงไม่ได้ใส่ใจความหมายในคำพูดของเจียงจิ่นเซวียน“นั่นเป็นเพราะน้องหกของเจ้าโชคดี”เฉาซื่อปิดปากหัวเราะ “ต้องเป็นเพราะบรรพบุรุษสกุลเจียงคุ้มครองคุณหนูหก”ฮูหยินใหญ่เจียงพยักหน้า คิดว่าเฉาซื่อกล่าวมีเหตุผลเจียงหวานหว่านได้ยินบทสนทนาเหล่าก็หัวเราะเยาะในใจเจียงจิ่นเซวียนเป็นคนไร้จิตใจเสียจริง ทันทีที่มาถึงก็ใส่ร้ายป้ายสีนางแล้วดูเหมือนเฉาซื่อกับเจียงอวิ้นจะล้างสมองเขาสำเร็จแล้วแต่ไม่เป็นไร นางทำใจเรื่องงนี้ไว้นานแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 187
เจียงหวานหว่านเฝ้ามองหลิ่วซู่อดหลับอดนอนทำเสื้อให้เจียงจิ่นเซวียน นางรู้สึกว่าช่างไม่คุ้มเสียเลยทว่านางไม่มีวิธีห้ามปรามท่านแม่ จึงได้ปล่อยไปตามใจท่านแม่“คุณหนู หอหนีซางส่งเทียบเชิญมา”สือหลิ่วส่งเทียบเชิญให้เจียงหวานหว่านหลังจากเจียงหวานหว่านได้ดูก็ตัดสินใจไปหอหนีซางหากเป็นเทียบเชิญของหอหนีซางต้องลงนามไป๋หยู่ ทว่าครั้งนี้ไม่มีนางเดาว่าคนที่ต้องการพบนางคือเซียวหวายเจียงหวานหว่านพาหงเหลียนออกไปจากจวนและเดินทางไปหอหนีซางเมื่อลูกจ้างเห็นเจียงหวานหว่านก็เชิญเจียงหวานหว่านเข้าไปข้างในไป๋หยู่เห็นเจียงหวานหว่านก็ยิ้มและเดินนำนางไปยังเรือนด้านหลังภายในเรือน เซียวหวายกำลังชงชาเขาเห็นเจียงหวานหว่านก็ยิ้มและกล่าวทักทาย “แม่นางเจียง”เจียงหวานหว่านเดินไปหาเขาแล้วนั่งลง“คุณชายเซียวช่างมีอารมณ์สุนทรีย์”เซียวหวายยกถ้วยน้ำชามาวางไว้หน้าเจียงหวานหว่าน“แม่นางเจียง เชิญ”เจียงหวานหว่านยกถ้วยชาขึ้นมาดม จากนั้นก็จิบหนึ่งคำ“คุณชายเซียว แม้ชาโบตั๋นสีขาวจะดี แต่มีฤทธิ์เย็น ไม่เหมาะสมกับการดื่มในระยะยาว”เซียวหวายยิ้ม “ข้าไม่ค่อยดื่ม”เจียงหวานหว่านมองเขาแล้วยิ้ม“คุณชายเซียว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 188
เซียวหวายหยิบเงินหนึ่งหมื่นตำลึงออกมาวางไว้ตรงหน้าเจียงหวานหว่าน“ข้าจะไม่เอาเปรียบแม่นาง”เจียงหวานหว่านไม่รอช้าเก็บตั๋วเงินของเซียวหวาย“คุณชายเซียว ร่วมมือกันอย่างราบรื่น”เซียวหวายหัวเราะ “แม่นางเจียง ทุกวันที่สิบห้าของเดือนข้าจะส่งคนไปเอาขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่าง เป็นเช่นไร?”“ได้” เจียงหวานหว่านตอบด้วยความยินดี“สมุนไพรของสกุลเซียวมีมาก หากแม่นางต้องการสิ่งใด บอกมาได้ตามสบาย”เซียวหวายกล่าวด้วยความจริงใจเจียงหวานหว่านปราดมองเขา รู้ว่าเซียวหวายสนใจสูตรยาของนาง“ดีสิ หากคุณชายเซียวจัดหาสมุนไพรให้ข้า ราคาของขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างข้าลดให้ท่านได้อีกหน่อย”เซียวหวายรีบปฏิเสธ กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เดิมทีข้าก็เอาเปรียบเจ้าอยู่แล้ว ยึดตามราคาห้าร้อยตำลึงต่อขวดเถอะ”เจียงหวานหว่านรู้จักเซียวหวายดี แม้จะรู้ว่าเขาสนใจสิ่งใด ทว่านางไม่สนใจเพื่อไม่ให้เซียวหวายสงสัยในตัวนางสูตรยาขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างให้เขาก็ไม่เป็นไรแต่ว่า นางนึกขึ้นได้ว่าสกุลเซียวกำลังจะเผชิญสถานการณ์ตกที่นั่งลำบากก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเซียวหวาย“คุณชายเซียว ได้ยินว่าฝ่าบาทกังวลเรื่องท้องพระคลังว่างเปล่า สกุลเซียวขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
บทล่าสุด
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 210
เจียงหวานหว่านตกอยู่ในภวังค์ของตัวเองชาติก่อน หรงมู่หานขังนางเอาไว้ในห้องลับ ยังมีสตรีอีกนางหนึ่งอยู่ด้วยตอนที่นางถูกจับเข้าไป สตรีนางนั้นก็ถูกนำตัวออกไปสตรีนางนั้นหายใจโรยรินตอนที่หิ้วสตรีนางนั้นออกไป นางได้เห็นใบหน้าสตรีนางนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจตอนนั้นคิดว่าสตรีนางนั้นหน้าตาคุ้นตามากเมื่อรวมกับใบหน้าของหรงซี สตรีนางนั้นและหรงซีมีความคล้ายกันอยู่แปดส่วนคงเป็นเสด็จแม่ของหรงซีซ่างกวนเสวี่ยเจียงหวานหว่านมองหรงซีด้วยสายตาสับสนนางรู้แล้ว เป็นความลับที่ชาติก่อนนางกับหรงซีไม่ล่วงรู้นางคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับหรงซีเช่นไรหรงซีเห็นสีหน้าเจียงหวานหว่านก็คิดว่านางต้องรู้เรื่องบางอย่าง“เจ้ารู้จักเสด็จแม่ข้า?”หรงซีกล่าวประโยคนี้ออกมาสัญชาตญาณเขาบอกเขาว่าเจียงหวานหว่านเคยพบเสด็จแม่ของเขาเจียงหวานหว่านสับสนในใจห้องลับอยู่ในห้องอักษรของฝ่าบาทหากสตรีนางนั้นเป็นเสด็จแม่ของหรงซีจริงเช่นนั้นใครเป็นผู้บงการเรื่องการหายตัวของเสด็จแม่หรงซี ก็ไม่ต้องคาดเดาแล้วเป็นฝ่าบาทองค์ปัจจุบันฝ่าบาทมีประสงค์ใดจึงได้กักขังเสด็จแม่ของหรงซีเอาไว้ในห้องลับหรือเพื่อควบคุมอำนาจทหารในมือหรง
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 209
“เจียงหวานหว่าน เจ้าเคยทำอาหารให้เซียวหวายกินหรือไม่?”เจียงหวานหว่านยิ้ม “นอกจากท่านแม่และสือหลิ่วแล้ว ข้าเคยทำอาหารให้ท่านอ๋องแค่คนเดียว”หรงซีพอใจกับคำตอบของเจียงหวานหว่านมาก“ต่อไปทำอาหารให้ข้ากินได้คนเดียวเท่านั้น”เจียงหวานหว่านคิดสักพัก “ได้”หรงซีพอใจมากเมื่อเห็นคราบโจ๊กที่มุมปากนางหรงซีใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดให้ ทำเอาเจียงหวานหว่านเขินจนหน้าแดง“ท่านอ๋อง มือท่านไม่มีแรงไม่ใช่หรือ?”เจียงหวานหว่านถามอย่างรู้ทัน“อืม”หรงซีหน้าไม่แดง ใจไม่เต้นเร็วเจียงหวานหว่านเบะปาก หรงซีกำลังโกหกชัดๆแต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่หรงซีถูกพิษเพราะขนมของนาง นางก็ยอมให้ความร่วมมือกับเขา“ท่านอ๋องต้องกินให้มากหน่อย ไม่แน่พรุ่งนี้ก็อาจลุกจากเตียงได้แล้ว”เจียงหวานหว่านกล่าวด้วยความหงุดหงิด“ยาพิษกลืนวิญญาณ จะหายเร็วเพียงนั้นได้เช่นไร”“ตุบ”ชามในมือเจียงหวานหว่านร่วงลงพื้น“ท่านถูกยาพิษกลืนวิญญาณ?”ผู้ถูกยาพิษกลืนวิญญาณจะต้องตายภายในสามวันนางจับมือของหรงซีแล้ววางนิ้วมือตัวเองทาบลงไปหรงซีเห็นท่าทางร้อนใจของนางก็รู้สึกอบอุ่นในใจ“ชีพจรท่านอ๋องได้รับความเสียหาย ยังดีที่ยายใบ้อยู่ด้วย
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 208
เจียงหวานหว่านส่ายหน้า นางไม่ได้วางยาหรงซี“ปล่อยนาง”หรงซีได้ยินเสียงจึงเอ่ยปาก“ท่านอ๋อง พิษถอนหมดแล้ว พักผ่อนมากๆ”หญิงชรานั่งอยู่ข้างเตียงหรงซีกล่าวเสียงทุ้มต่ำ“ขอบคุณมากยายเฒ่า”หรงซีกล่าวอย่างไร้เรี่ยวแรงหญิงชราลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปตอนที่เจียงหวานหว่านได้เห็นใบหน้าหญิงชราก็ใจกระตุกหญิงชราก็คือยายใบ้ อาจารย์ของซิ่วกู่“เทียนซู เจ้าก็ออกไปด้วย”“ท่านอ๋อง แต่ว่า...”เทียนซูไม่ไว้ใจกลัวว่าเจียงหวานหว่านจะคิดร้ายต่อท่านอ๋อง“ออกไป...”แม้เสียงของหรงซีจะอ่อนแรง แต่น้ำเสียงนั้นก็เกินพอแล้วเทียนซูมองเจียงหวานหว่านด้วยสายตาเตือน จากนั้นก็ออกจากห้องไปเจียงหวานหว่านเห็นหรงซีใบหน้าซีดขาว นางไม่กล้าเข้าไปหานางนึกถึงฉากที่หรงซีตายเพื่อนางในชาติที่แล้วขึ้นมา“เข้ามา”หรงซีขมวดคิ้วเจียงหวานหว่านน้ำตาตก เดินเข้าไปหาหรงซี“เจียงหวานหว่าน เป็นโชคดีของเจ้าที่ข้ายังไม่ตาย”หรงซีมองเจียงหวานหว่านที่กำลังตื่นตระหนกทำสิ่งใดไม่ถูกเขาถูกพิษหลังจากที่กินขนมของเจียงหวานหว่านแต่เขาไม่สงสัยในตัวเจียงหวานหว่านสักนิด“ท่านอ๋อง ข้าไม่รู้เหตุใด...”“เจ้าไม่ใช่คนวางยา ข้ารู้”
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 207
“ไอ้หยา”เจียงจิ่นเซวียนแกล้งทำเงินตกพื้นอย่างไม่ตั้งใจสือหลิ่วเห็นดังนั้นก็วางกล่องอาหารลงและวิ่งไปเก็บเศษเงินที่ตกกระจายอยู่ทั่วพื้นเจียงจิ่นเซวียนค่อยๆ ขยับและเปิดกล่องอาหารอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็โรยผงบางอย่างลงไปสือหลิ่วเก็บเศษเงินกลับมาหมดแล้ว เจียงจิ่นเซวียนกล่าวขอโทษ “แม่นางสือหลิ่วลำบากแล้ว”“ไม่เป็นไร คุณชายสี่ ข้าไปก่อนเจ้าค่ะ”สือหลิ่วหยิบกล่องอาหารขึ้นมาแล้วบอกลาเจียงจิ่นเซวียนเจียงจิ่งเซวียนกล่าวอย่างนุ่มนวล “แม่นางสือหลิ่วเดินทางระวังด้วย”“เจ้าค่ะ”สือหลิ่วรู้สึกเขินอายหลังจากพยักหน้าให้เจียงจิ่นเซวียนแล้ว นางก็เดินทางไปจวนอ๋องในมุมที่สือหลิ่วมองไม่เห็น เจียงจิ่นเซวียนยิ้มเยาะเย็นชานี่คือบทเรียนเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาให้เจียงหวานหว่านสือหลิ่วไม่สงสัยสักนิด นางเดินถือกล่องอาหารมาถึงจวนอ๋องหลังส่งกล่องอาหารเรียบร้อย นางไปร้านหนังสือเพื่อซื้อกระดาษให้เจียงจิ่นเซวียนซื้อกระดาษเสร็จแล้ว สือหลิ่วกลับถึงจวนและนำกระดาษไปส่งให้เจียงจิ่นเซวียน“แม่นางสือหลิ่ว เรื่องซื้อกระดาษในวันนี้ ไม่ต้องบอกน้องหก นางไม่ชอบให้ข้าเข้าใกล้คนเรือนเหมย หากนางรู้ว่าข้าเรียกใช้คนข
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 206
เจียงหวานหว่านมองดูรถม้าจวนอ๋องจากไปรถม้าจวนอ๋องไปไกลแล้ว เจียงหวานหว่านเก็บสายตากลับมาและเดินเข้าจวนไป“น้องหก รอก่อน”เจียงจิ่นเซวียนเรียกเจียงหวานหว่านเจียงหวานหว่านหยุดเดินแล้วถามเสียงเย็น “มีเรื่องใด?”“น้องหก ได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋อง เป็นวาสนาของเจ้านัก ต้องรักษาไว้ให้ดี อย่าทำให้ท่านอ๋องโกรธจนลากคนในจวนเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย”เจียงจิ่นเซวียนเดินมาข้างกายเจียงหวานหว่านเจียงหวานหว่านหงุดหงิด เจียงจิ่นเซวียนไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปจริงด้วย คอยแต่จะหาโอกาสถากถางนางน้ำเสียงดูแคลนหาว่านางไม่คู่ควรกับท่านอ๋อง ช่างเป็นพี่ชายแท้ๆ ของนางจริงๆ“พี่สี่คอยปรนนิบัติรัชทายาทมาตั้งหลายปี การประจบสอพลอคงเป็นสิ่งที่พี่สี่ถนัดนัก หน้าไหว้หลังหลอกเป็นความสามารถโดดเด่นของพี่สี่ พี่สี่ใช้ชีวิตได้อย่างหน้าซื่อใจคดจริงๆ”รอยยิ้มจอมปลอมของเจียงจิ่นเซวียนเลือนหายไปเขานึกไม่ถึงว่าเจียงหวานหว่านจะด่าเขาไม่ไว้หน้าสักนิดเจียงหวานหว่านไม่มองเจียงจิ่นเซวียนแม้แต่น้อย นางเดินเข้าไปในประตูจวนหากอยู่นานกว่านี้หน่อยนางยิ่งรู้สึกขยะแขยง เจียงจิ่นเซวียนน่ารังเกียจกว่าเจียงจิ่นหนิงเสียอีกเจียงจิ่น
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 205
นางเปิดผ้าม่านเตรียมตัวลงรถม้าทันใดก็ถูกแรงกระชากนางกลับเข้ามาในรถม้าเจียงหวานหว่านจมเข้าสู่อ้อมกอดหรงซีกลิ่นหอมอำพันทะเลลอยเข้าจมูกนางหรงซีกุ้มหน้ามองเจียงหวานหว่านไม่พูดไม่จาเจียงหวานหว่านคิดจะลุกขึ้นกลับถูกหรงซีกอดเอาไว้แน่นคนสองคนจ้องตากันและกัน ไม่มีใครพูดจา“เหตุใดรถม้าจวนอ๋องถึงจอดอยู่ตรงนี้?”เจียงจิ่นเซวียนกลับมาถึงจวนพอดีและเห็นรถม้าจวนอ๋องจอดอยู่หน้าบ้านของตนเจียงหวานหว่านได้ยินเสียงเจียงจิ่นเซวียน ดวงตาก็กลับมาแจ่งชัดอีกครั้ง“ท่านอ๋อง พี่สี่ข้าอยู่ข้างนอก รีบปล่อยข้า”หรงซียิ้มเย็น “ข้าต้องกลัวเขาด้วย?”เจียงหวานหว่านกัดฟัน “ท่านอ๋องไม่กลัว แต่ชื่อเสียงข้าไม่เหลือแล้ว วันหน้าหากแต่งงานก็จะถูกผู้คนวิพากษ์วิจารณ์เอาได้”“เจ้าคิดจะแต่งกับใคร? กู้ฉางชิง? หรือเซียวหวาย?”เจียงหวานหว่านประหลาดใจ นางแต่งงานเกี่ยวข้องอันใดกับพวกเขาฝีเท้าของเจียงจิ่นเซวียนเดินเข้ามาใกล้เจียงหวานหว่านกดร่างต่ำลงแล้วกล่าวอย่างออดอ้อน “ท่านอ๋อง ขอร้องท่านล่ะ”หรงซีได้ยินคำพูดประโยคนี้ของเจียงหวานหว่าน ความโมโหในใจลดไปไม่น้อย“เจียงหวานหว่าน เจ้าติดค้างข้า ครั้งหน้าข้าไม่ปล่อ
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 204
เจียงหวานหว่านได้ฟังคำพูดของหรงซีก็หันไปยิ้มให้เซียวหวายอย่างจนปัญญา“เซียวหวาย ขอโทษด้วย พรุ่งนี้ข้าจะไปพบเจ้า”เซียวหวายยิ้มแย้ม “แม่นางเจียง พรุ่งนี้ข้ามารับเจ้า”“ก็ดี...”ยังไม่ทันได้กล่าวจบประโยค เจียงหวานหว่านรู้สึกว่าตัวเองถูกจับข้อมือเอาไว้ไม่รู้ว่าหรงซีลงมาจากรถม้าตั้งแต่เมื่อใดเขาสีหน้าบึ้งตึง ดึงข้อมือเจียงหวานหว่าน ลากนางขึ้นรถม้าจวนอ๋อง“ท่านอ๋อง โปรดปล่อยแม่นางเจียงด้วย”เซียวหวายเห็นเจียงหวานหว่านถูกหรงซีผลักขึ้นรถม้า เขาจึงตามไปขวางแต่ถูกเทียนซูขวางเอาไว้ เซียวหวายผลักเทียนซู ทว่าเทียนซูไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยหรงซีทำเหมือนไม่ได้ยินเซียวหวายโกรธเจียงหวานหว่านหันหน้ามากล่าวกลับเซียวหวายที่อยู่ด้านหลัง“คุณชายเซียว ข้าไปก่อนนะ”มือของหรงซีดึงศีรษะเจียงหวานหว่านเข้าไปในรถม้าเซียวหวายนั่งอยู่บนรถม้าสกุลเซียว กำลังตามท้ายรถม้าจวนอ๋อง“ท่านอ๋อง รถม้าของคุณชายเซียวตามอยู่ด้านหลัง”เทียนซูที่อยู่ด้านนอกกล่าวรายงานหรงซี“สะกดรอยตามราชวงศ์ มีเจตนาไม่ดี เทียนซู ส่งคุณชายเซียวไปยังสถานที่ที่เขาควรไป”เทียนซูลังเล“ท่านอ๋อง คุณชายเซียวเป็นน้องชายเซียวกุ้ย
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 203
เซียวกุ้ยเฟยยิ้มอย่างอบอุ่น“ฝีมือของอ้ายเฟย ข้าชอบยิ่งนัก”ฝ่าบาทตรัสด้วยถ้อยคำสองแง่สองง่ามเซียวกุ้ยเฟยหุบตาลงด้วยความเขินอาย จากนั้นก็พยุงฝ่าบาทเดินไปด้วยกันรอจนกระทั่งไม่เห็นเงาฝ่าบาทแล้วหรงซีสีหน้าเย็นชา ดวงตาเย็นชายิ่งกว่า จับจ้องมองหรงมู่หานหรงมู่หานรับรู้ถึงความโกรธท่วมท้นของหรงซี“เสด็จอา หลานขอตัวก่อน”ระหว่างที่กล่าว สายตาเขาเหล่มองเจียงหวานหว่านเจียงหวานหว่านกรอกตาบนใส่หรงมู่หานนัยน์ตาหรงซีใกล้ระเบิดแล้วเขาขยับข้อมือก้อนเงินถูกดีดออกไปดีดโดนบริเวณกระดูกขาของหรงมู่หาน“เอื้อ...”หรงมู่หานรู้สึกถึงกระแทกที่ขาความเจ็บปวดจู่โจมกะทันหัน ทำให้เขาทรุดเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าเจียงหวานหว่าน”“องค์ชายรอง รู้ว่าผิดรู้จักแก้ไข เป็นสิ่งที่ดียิ่ง แต่ไม่จำเป็นต้องพิธีรีตองเช่นนี้”เจียงหวานหว่านกล่าวด้วยท่าทางใจกว้าง“เจ้า พวกเจ้า...”หรงซีและเจียงหวานหว่านเดินเคียงข้างกันจากไปโดยไม่สนใจหรงมู่หานหรงมู่หานรู้ว่าเป็นฝีมือหรงซีความรู้สึกอัปยศอดสูพุ่งเข้าสู่หน้าอกใบหน้าของเขาถูกหรงซีกับเจียงหวานหว่านทำลายจนป่นปี้หรงมู่หานมองแผ่นหลังทั้งสองคนแล้วสาบานกับตัวเอง
บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ บทที่ 202
วิชาการแพทย์ของเจียงหวานหวานล้ำเลิศ พิษในร่างกายของน้องชายจะกำจัดไปได้เมื่อใดก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้ว เขาต้องวางแผนเอาไว้“น้องชาย ช่วงนี้สุขภาพเจ้าดีหรือไม่ เจ้าไม่ได้ไปให้หมอหลวงตรวจนานแล้ว”หรงซีหุบสายตาลง จากนั้นก็ประสานมือ “ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงนึกถึง ช่วงนี้น้องชายสุขภาพไม่ดี วันนี้จะไปให้หมอหลวงตรวจอาการ”ฝ่าบาทเมื่อได้รับฟังก็เบาพระทัยลงมากพิษในตัวน้องชายถูกถอนไปแล้วหรือไม่ ถามหมอหลวงก็รู้แล้วฝ่าบาทหรี่พระเนตร มีแผนการในพระทัยแค่หมอหลวงจับชีพจรก็จะรู้ว่าหรงซีถอนพิษไปแล้วหรือไม่“แม่นางเจียง โรคของหรงซี เจ้ามีวิธีรักษาหรือไม่?”ฝ่าบาททอดพระเนตรเจียงหวานหว่าน“ฝ่าบาท แม่นางเจียงก็รักษาโรคของข้าไม่หายเช่นกัน”หรงซีกล่าวประโยคหนึ่งเจียงหวานหว่านรู้สึกว่าหรงซีประหลาดมาก เหตุใดกล่าวเช่นนั้นทว่าเมื่อเห็นสายพระเนตรฝ่าบาท นางเข้าใจทันทีฝ่าบาทต้องการให้หรงซีประคองความมั่นคงของแคว้น เขาไม่มีทางเปิดโอกาสให้หรงซีได้ครองบัลลังก์ในสมองเจียงหวานหว่านผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาพิษหนอนกู่ในร่างกายหรงซีเป็นของฝ่าบาทจังหวะหัวใจนางเต้นเร็วขึ้น หากเป็นเช่นนี้ หรงซีก็จะถูกฝ่าบาทควบคุม
