บทที่ 23

การพานางไปขอบคุณหรงเจิ้งจะทำให้องค์รัชทายาทไม่ยินดีนัก และการขอความยุติธรรมจากองค์รัชทายาทก็จะกระตุ้นให้องค์รัชทายาทโกรธขึ้นมา!

ไม่ว่าจวนโหวหย่งหนิงจะมีฐานะลึกซึ้งแค่ไหน ก็ไม่อาจต้านทานความโกรธเกรี้ยวขององค์รัชทายาทได้!

ใบหน้าของโหวหย่งหนิงขรึมลง "ความหมายของข้าคือข้าได้ลากพี่ใหญ่ของเจ้าลงไปและกักบริเวณเขาไว้แล้ว เจ้าเองก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ สิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้ถือว่าผ่านไปก็แล้วกัน"

“ผ่านไป? พูดง่าย ๆ คือยอมรับว่าข้าโชคไม่ดี?”

“ข้ากักบริเวณพี่ใหญ่ของเจ้าไว้หนึ่งเดือน...”

“เราเป็นลูกในไส้เหมือนกัน แต่ชีวิตของข้ามีค่าเพียงหนึ่งเดือนของการกักบริเวณ”

คำว่า "ลูกในไส้" ทำให้โหวหย่งหนิงรู้สึกผิดเล็กน้อยอีกครั้ง

เขารีบแสดงจุดยืนของเขาอย่างรวดเร็ว: "เหยาฮวา ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น ข้าแค่..."

เซี่ยเหยาฮวาขี้เกียจจะฟังข้อแก้ตัวของเขาเลยขัดจังหวะขึ้นตรงๆ

“ไม่สำคัญว่าท่านโหวหมายถึงอะไร ไม่สำคัญว่าชีวิตของข้ามีค่าหรือไม่ ไม่สำคัญว่าข้าจะยอมไม่เอาความสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้หรือไม่ สิ่งสำคัญคือองค์ชายใหญ่จะเต็มใจไม่เอาความหรือไม่ต่างหาก”

โหวหย่งหนิงหยุดชะงักไป "เจ้ากับองค์ชายใหญ่..."

"เจอ