บทที่ 30

ต่อมานางก็กลายเป็นเหยาจินเหนียง เมื่อมาถึงเมืองลั่วจิง นางจึงไปหาบุคคลที่ภรรยาของอาจารย์กล่าวถึง แต่กลับได้รับแจ้งว่าบุคคลนั้นเสียชีวิตไปนานแล้ว

นางถูกไล่ออกมา และได้พบกับกลุ่มคนเสเพลที่มีโหวหย่งหนิงซื่อจื่อเป็นผู้นำ

พวกมันใช้ตัวนางเป็นรางวัลในการพนัน โดยสุดท้ายโหวหย่งหนิงซื่อจื่อเป็นผู้ชนะในครั้งนั้น และใช้กำลังบังคับชิงตัวนางกลับไป

นางถูกพรากเอาความบริสุทธิ์ หากไม่มีสัญญาการเป็นทาสเป็นใบเบิกทาง นางก็คงจะต้องถูกกักขังให้ใช้ชีวิตอยู่ในจวนโหวหย่งหนิงไปตลอด

นางไม่เคยเอยถึงอดีตพวกนี้กับใครเลย และ “เหยามู่หลาน” สามคำนี้ก็เป็นความลับที่นางรู้แต่เพียงผู้เดียว แต่เซี่ยเหยาฮวากลับล่วงรู้ถึงมันได้อย่างชัดเจน

นางเป็นใครกัน?

หรงเจิ้งที่อยู่ด้านข้างก็ตกใจเช่นกัน

เขาสงสัยได้ว่า การสังหารหมู่ ณ หุบเขาราชาโอสถเป็นเพราะการสืบสวนฉินไท่โป โดยพบว่าราชาโอสถกับฉินไท่โปมีความเชื่อมโยงกันในช่วงแรก อย่างไรก็ตามหลังจากถึงแก่กรรมของท่านแม่จ้าวหมิ่นของเขา ทั้งสองก็ขาดการติดต่อกัน แล้วจึงพบว่าในวันที่มารดารของเขาถึงแก่กรรม หุบเขาราชาโอสถก็เกิดเหตุสังหารหมู่เช่นกัน

เขาใช้เวลาร่วมครึ่งปีในการสืบจาก