บำเรอรัก️มาเฟียร้าย<4>ของอันตรายที่อยากลอง

  Together Club

เมื่อแก๊งของพลอยไพลินเดินเข้ามาข้างในคลับทุกสายตาต่างก็หันมาจับจ้องร่างสวยอวบอิ่มในชุดที่สุดแสนจะ Sexy บางคนถึงกับยกแก้วขึ้นให้เธออย่างต้องการเชิญชวน พลอยไพลินทำเพียงแค่ยิ้มและขยิบตาตอบกลับอย่างทะเล้นก่อนที่จะเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่เพื่อนของเธอจองเอาไว้

"แดกอะไรดีล่ะวันนี้"

เบลล่าถามความเห็นเพื่อนๆที่ต่างก็พากันก้มหน้าก้มตาดูมือถือที่อยู่ในมือก่อนที่โอมคุณหนูสุดหรูที่บ้านรวยที่สุดจะเงยหน้าขึ้นมาใบหน้าหล่อเหลาทำท่าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะกระตุกยิ้มออกมาน้อยๆ

"แรงๆแพงๆเอาให้อีพลอยมันเมาจนหาทางกลับคอนโดไม่ถูกเลยเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"

โอมบอกเบลล่าที่ตาโตยกมือขึ้นปิดปากอย่างมีจริตจก้านก่อนที่จะเรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งเหล้ายี่ห้อดังราคาแพงถึงสามขวด ที่เธอสั่งเยอะเพราะแต่ละคนที่นั่งอยู่ตรงนี้มีแต่คนคอทองแดงทั้งนั้นยกเว้นพลอยไพลินที่ไม่ค่อยช่ำเรื่องการดื่มเท่าเพื่อนๆเพราะมันจะชอบบ่นเสมอว่าเหล้ามันขมสู้เต้นโชว์นมไม่ได้มันเร่าใจกว่ากันเยอะ

"พออีโอมบอกจะเลี้ยงมึงจัดเต็มเลยนะอีเบล เกรงใจเงินในกระเป๋าเพื่อนหน่อยหรือจะดีมากเลยนะถ้ามึงควักสักครึ่ง"

เจด้าไม่วายเหน็บเพื่อนรักที่สั่งเหล้าพร้อมกับแกล้มไปอีกหลายรายการด้วยความหมั่นไส้ สายแดกฟรีต้องอีเบลล่าเลยได้ยินคำว่าเลี้ยงเป็นไม่ได้ตอบสนองกระดิกหูราวกับหมาพันธ์ปั๊กเชียว

"มึงงงงงง เงินกูก็ให้กูเก็บเอาไว้เปย์ผู้หน่อยอย่างน้อยๆคืนนี้กูต้องได้หิ้วกลับไปสักคนแหละ"

เบลล่าตอบเจด้าอย่างมีจริตทำเอาเจด้าถึงกับเบะปากมองบนใส่เพื่อนก่อนที่จะกลับไปสนใจมือถือที่กำลังคุยค้างไว้กับกิ๊กที่วันนี้ก็มาเที่ยวที่เดียวกับเธออย่างดี๊ด๊าวันนี้ถ้าไม่เสร็จเธอไม่กลับคอนโดอย่างเด็ดขาด

ครืด ครืด ครืด

พลอยไพลินที่กำลังไถ่ I* ดูรูปผู้ชายที่มากดติดตามเธอถึงกับถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย เพราะคนที่โทรเข้ามาคือมารดาของเธอ คงจะเพิ่งกลับมาจากทำงานล่ะสิแล้วที่โทรมาไม่ใช่โทรมาตามให้กลับบ้านด้วยความห่วงใยเธอนะ แต่จะโทรมาด่าเธอต่างหากไม่ต้องเดาให้ยาก หึ ตั้งแต่มีผัวเด็กที่เคยเช็กเคยตามเธอตลอดก็แทบจะไม่เคยตามไม่เคยเอาใส่เธอเลย

"บรรพบุรุษกูโทรมาเดี๋ยวกูมานะไปรับสายแป๊บไม่รับไม่จบแน่ๆวันนี้"

พลอยไพลินบอกเพื่อนก่อนที่จะลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อที่จะเดินออกไปหาที่เงียบๆรับสายมารดาที่กระหน่ำโทรเข้ามาไม่หยุด ถ้าเธอไม่รับมีหวังได้โทรหาเธอทั้งคืนอย่างแน่นอน

อีกด้านหนึ่ง

ร่างสูงตามแบบฉบับหนุ่มยุโรปตะวันตกกำลังนั่งจิบบรั่นดีอย่างอารมณ์ดีเรย์เพิ่งออกมาจากงานแต่งของเพื่อนรักคริส หรือหมอกฤษฎิ์ เพื่อนรักของเขาที่แต่งงานกับที่รักสาวน้อยที่แสนน่ารักและมีโซ่ทองคล้องใจอย่างแก้มใสที่นับเขาเป็นเพื่อนโดยที่ไม่ได้นับว่าเขาเป็นลุงเลยสักนิด

เรย์มาอยู่ที่เมืองไทยได้นานพอสมควรเขามาเพื่อจัดการศัตรูที่มันฆ่าเดียร์น่าน้องสาวของคริสเตียนมือขวาของเขา และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เขาต้องกลับไปใช้ชีวิตตามเส้นทางสีเทาๆของเขาที่อิตาลีสักที มือใหญ่ยกขึ้นกวักเรียกเจมส์ลูกน้องมือซ้ายที่รีบเดินเข้ามาหาผู้เป็นนายทันทีเพื่อรอรับคำสั่งก่อนที่เขาจะกลับอิตาลีเขาอยากจะมีสาวๆร่วมเตียงทิ้งท้ายสักคนในค่ำคืนนี้

“ครับนาย”เจมส์ที่เดินเข้ามาหาผู้เป็นนายตอบรับเรย์ทันทีที่ผู้เป็นนายเรียกหา

“หาผู้หญิงให้ฉันสักคนขอคนที่รับความซาดิสม์ได้ฉันยินดีจ่ายไม่อั้น”เรย์บอกลูกน้องก่อนที่จะยกบรั่นดีกระดกรวดเดียวหมดแล้วลุกขึ้นเดินออกไปเพื่อไปหาที่สูบบุหรี่เงียบ ๆ

               “โอ๊ะ ขอโทษค่ะ”

               เดินมาได้เพียงไม่กี่ก้าวเรย์ก็ชนกับเข้าผู้หญิงหุ่นสวย Sexy คนหนึ่ง อกเป็นอกแถมคัพ D ซะด้วย ส่วนเอวบางน่ากอดจริง ๆ แม่คุณเรย์รีบคว้าเอวบางของหญิงสาวคนนั้นไว้ทันทีเพราะกลัวเธอจะหกล้มลงไปกองกับพื้นเขาไม่อยากให้หน้าสวยๆต้องมีแผลเป็น

               “It’s okay”

               เรย์ถามหญิงสาวในอ้อมแขนเสียงเบาสายตาที่ยั่วยวน(แบบไม่รู้ตัว)สบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูลึกลับมีเสน่ห์น่าค้นหา ทำเอาพลอยไพลินถึงกับหลงเคลิ้มไปชั่วขณะหนึ่ง

               “หล่อจัง”พลอยไพลินพูดออกมาเสียงเบาราวกับละเมอก่อนที่จะได้สติ

               “Oh Sorry”

               ละล่ำละลักกล่าวคำว่าขอโทษก่อนที่จะดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนั่นแล้วเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนที่รออยู่ทันที ตอนแรกเธอกะว่าจะออกมารับสายมารดาแต่พอเดินออกมาสายก็ถูกตัดไปพอโทรกลับก็ไม่สามารถติดต่อได้เธอเลยตัดสินใจกลับมาหาเพื่อนที่นั่งรออยู่ทันทีเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลากระดกเหล้าขมๆก่อนที่จะออกไปเต้นยั่วๆบดๆอยู่กลางฟลอร์

               หลังจากที่พลอยไพลินจากไปแล้วกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ติดอยู่ตามตัวของเรย์ทำเขาเผลอสูดดมเข้าไปเต็มปอด กลิ่นหอมจากกายเย้ายวนหอมติดจมูกเขาซะจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกไปสูบบุหรี่เงียบ ๆ คนเดียว

"อ้าว ทำไมกลับมาไวจัง"

เจด้าทักพลอยไพลินที่เดินยิ้มๆมานั่งลงข้างๆเบลล่าใบหน้าสวย Sexy ประดับไปด้วยรอยยิ้มชวนเพ้อฟันทำเอาเจด้ากับเบลล่าถึงกับส่งสายตาถามกันถึงอาการของเพื่อนสาวที่ตอนไปยังมีอาการโกรธกรุ่นอยู่เลย แต่พอกลับมาทำไมปากยิ้มกว้างจนแทบฉีกไปถึงรู้หูแถมตายังเคลิ้มราวกับไปเจอของดีมาอย่างไรอย่างนั้นแหละ

"อีพลอย ได้ยินที่กูถามปะเนี่ย"

เจด้าตัดสินใจตะโกนถามเพื่อนที่ข้างๆหูทำเอาพลอยไพลินถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจมือบางรีบยกขึ้นมาปิดที่หูเอาไว้ทันทีก่อนที่จะตวัดสายตามองหน้าเพื่อนด้วยความโมโห

"ตะโกนหาพ่อมึงเหรออีเจด้าขี้หูกูสั่นหมดแล้วเนี่ย"

พลอยไพลินไม่เพียงแค่พูดมือบางยังตบลงที่หัวของเพื่อนอย่างแรงจนหน้าสั่นก่อนที่เจด้าจะสะบัดหน้ากลับมาหาพลอยไพลินคืนแล้วบอกเพื่อนสาวถึงสาเหตุที่เธอต้องตะโกนข้างหูเสียงดัง

"กูถามมึงไม่ตอบใจลอยไปถึงไหนคะถามจริง เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาเชียวไปเจอเนี้อคู่ของใหญ่มาหรือยังไงไหนเล่า"

เจด้าถามพลอยไพลินที่ยิ้มออกมาทันทีเมื่อเพื่อนสาวถามถึงสาเหตุที่เธอยิ้มไม่หุบ พลันก็คิดไปถึงอ้อมแขนแข็งแกร่งที่เต็มไปด้วยไรขนที่ช่าง Sexy ดวงตาสีน้ำตาลคมกริบที่ช่างมีเสน่ห์เพียงแค่มองก็คล้ายดั่งต้องมนต์สะกด ร่างสูงกำยำที่แน่น แข็ง เต็มไปด้วยซิกซ์แพ็กที่เธอสัมผัสได้ผู้ชายอะไรหล่อจนเธออยากเสียตัว

"ก็เจอนะหล่อดี ไม่สิหล่อมากต่างหากล่ะ"

พลอยไพลินลากเสียงยาวตรงคำว่ามากเพื่อยืนยันว่าผู้ชายที่เธอเพิ่งเจอมาหล่อมากจริงๆ เป็นผู้ชายต่างชาติที่หล่อและตรงสเปคของเธอทุกประการแถมยังตัวหอมมากอีกด้วย

"ว้าย อีพลอยมึงไปเจอใครมาเล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ"

เบลล่ารีบขยับตัวเข้ามาใกล้ๆเพื่อนสาวอย่างอยากรู้อยากเห็นทันทีว่าผู้ชายที่พลอยไพลินเจอหล่อมากแค่ไหนเพราะน้อยคนนักที่จะหล่อเข้าตาพลอยไพลินถึงขั้นที่เพื่อนสาวของเธอเน้นคำว่ามากขนาดนี้ ขณะที่พลอยไพลินกำลังจะเอ่ยปากเล่ามือถือที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นขึ้นมาขัดจังหวะทำเอาเบลล่าถึงกับทำหน้าหมดอารมณ์ทันทีเมื่อเหลือบไปเห็นว่าใครคือคนที่โทรเข้ามา

"บรรพบุรุษกูโทรมาอีกล่ะเมื่อกี้ออกไปรับไม่ทัน โอเคพวกมึงแดกรอกูไปก่อนนะเดี๋ยวกูขอไปเคลียร์กับแม่กูก่อนยังไงจะรีบไปรีบมาแล้วกัน"

พลอยไพลินบอกเพื่อนก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปยังทางเดิมที่เธอจากมามุมเงียบๆสำหรับคนที่ชอบสูบบุหรี่ ร่างบางเดินมาหยุดยืนพิงกำแพงก่อนที่จะกดรับสายมารดาที่รัวกระหน่ำโทรเข้ามาไม่หยุด โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าข้างๆเธอมีใครบางคนกำลังยืนพ่นควันสีเทาอยู่ก่อนหน้าแล้ว

"ค่ะแม่"

(พลอยนังลูกไม่รักดีแกทำร้ายชยุตทำไมเขาไปทำอะไรให้แกถึงต้องตีเขาจนเลือดตกยางอออก)

ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไรออกไปต่อพรรณรายก็สวนลูกสาวกลับมาทันทีทำเอาพลอยไพลินถึงกับกำมัดแน่นอย่างระงับอารมณ์โกรธที่กำลังตีตื้นขึ้นมา ในใจรู้สึกเดือดปุดๆที่ไม่ว่าอย่างไรมารดาก็เข้าข้างผัวใหม่มากกว่าลูกสาวในไส้อย่างเธอเสมอ

"ต้องรอให้มันขมขืนพลอยจนเสร็จก่อนเหรอคะถึงจะตีหัวมันได้มันไม่ตายก็บุญแค่ไหนแล้ว ก่อนจะเอาใครมาเป็นผัวทำไมแม่ไม่เลือกคนที่มันดีๆไม่ใช่ไอ้ผู้ชายหน้าม่อแบบไอ้ชยุตถ้าหนูไม่ทำแบบนั้นแล้วหนีออกมาสงสัยว่าแม่กับหนูคงจะมีผัวคนๆเดียวกัน"

พลอยไพลินระเบิดอารมณ์ใส่มารดาอย่างอดทนอดกลั้นไม่ไหวทั้งๆที่พยายามนับหนึ่งถึงสิบอยู่ในใจ แต่เธอก็ไม่สามารถระงับอารมณ์น้อยใจที่มีได้เลยมันทำให้เธอระเบิดคำพูดตามความคิดที่อยู่ในใจออกไปอย่างไม่เก็บมันไว้อีกต่อไป

(นังลูกเลวนี่แกใส่ร้ายชยุตเหรอเขาแค่จะเข้าไปช่วยแกเปลี่ยนหลอดไฟทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้)

พรรณรายพูดสิ่งที่ชยุตเล่าให้เธอฟังถึงสาเหตุที่เข้าไปในห้องนอนของพลอยไพลินทำเอาพลอยไพลินถึงกับแค่นยิ้มออกมารู้สึกสมเพชมารดาเหลือทนที่หลงผู้ชายจนไม่ลืมหูลืมตามันชี้นกก็คือนก ชี้ไม้ก็คือไม้สินะ ส่วนคำพูดลูกสาวอย่างเธอกลายเป็นคำพูดโกหกตลบตะแลงไปเสียได้ช่างน่าขันเสียจริง

"นี่แม่เชื่อมันมากกว่าหนูที่เป็นลูกแท้ๆเหรอ"

กล้ำกลืนความเสียใจถามมารดาออกไปก่อนที่คำตอบที่ได้รับจะทำให้พลอยไพลินรู้สึกหัวใจสลายแหลกอย่างไม่มีชิ้นดี เมื่อเธอคิดว่าแม่คงจะเข้าข้างและเชื่อเธอแต่แม่กลับเชื่อมันผู้ชายเลวๆที่จะข่มขืนเธอที่เป็นลูกแท้ๆของท่าน

(ชยุตเขาเป็นคนดีเขาไม่มีวันทำมิดีมิร้ายกับแกหรอกมีแต่แกนั่นแหละที่ใส่ร้ายเขาปาวๆว่าเขาจะข่มขืนแก รีบกลับบ้านมาขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้นะถ้าวันนี้แกไม่กลับมาขอโทษชยุตแกไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่อีกต่อไป)

พรรณรายพูดจบก็ตัดสายทิ้งทันทีทิ้งให้พลอยไพลินยืนอึ้งกับประโยคตัดขาดที่แม่เธอพูดออกมาโดยที่ไม่รู้เลยหรือย่างไรว่ามันทำร้ายหัวใจเธอแค่ไหนมือบางทิ้งลงแนบข้างลำตัวอย่างหมดแรงก่อนที่จะแค่นยิ้มออกมา เจ็บที่หัวใจแต่กลับไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยดพลอยไพลินเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดีก่อนที่จะหันไปมองด้านข้างเมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองมาที่เธอ

แต่เมื่อหันไปดวงตากลมโตก็ประสานสายตาเข้ากับเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ให้ความรู้สึกน่าค้นหา ดั่งต้องมนต์สะกดขาเรียวสวยค่อยๆก้าวไปทางที่เรย์กำลังยืนพ่นควันสีเทาหม่นช้าๆก่อนที่จะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของเขา พลอยไพลินเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อร้ายที่ติดจะเย็นชาสักเล็กน้อยก่อนที่จะยื่นมือไปตรงหน้า

เรย์เลิกคิ้วอย่างงงๆเมื่อมือบางยื่นมาตรงหน้าเขาราวกับว่าต้องการบางอย่างจากเขาก่อนที่เรย์จะเข้าใจเมื่อสายตาของพลอยไพลินกำลังจ้องมองมาที่บุหรี่ของเขา เรย์ไม่รอช้ารีบดึงบุหรี่ออกจากปากยื่นให้พลอยไพลินทันทีพลอยไพลินรับบุหรี่มาด้วยความรู้สึกกล้าๆกลัวๆเขาว่ากันว่าการสูบบุหรี่จะทำให้คลายความเครียดได้ถ้าอย่างนั้นวันนี้เธอก็ขอลองมันหน่อยแล้วกัน

"แค่ก แค่ก แค่ก"

เมื่อรับบุหรี่กลิ่นหอมจากผู้ชายแปลกหน้าที่ต้องตาต้องใจเธอตั้งแต่แรกพบมาสูดควันสีเทาเข้าปอดคนที่เพิ่งริลองสูบครั้งแรกถึงกับสำลักควันบุหรี่ไอออกมาจนหน้าแดง เรย์กระตุกยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยให้เดาผู้หญิงหน้าสวยหุ่นน่าฟัดตรงหน้าไม่เคยสูบบุหรี่มาก่อนอย่างแน่นอน

"ไม่เคยสูบก็อย่าลองเลยสาวน้อย"

เรย์ดึงบุหรี่ออกจากมือบางของพลอยไพลินที่เริ่มหยุดไอมาอัดควันสีเทาเข้าปอดก่อนที่จะพ่นควันใส่หน้าสวยของพลอยไพลินที่รีบหันหน้าหนีทันทีเมื่อถูกเขาพ่นควันพิษใส่หน้า จนกระทั่งสักพักดวงตากลมโตก็ช้อนขึ้นมองเรย์อย่างจงใจยั่วยวนอยู่ๆความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวกะทันหันโดยที่พลอยไพลินเองก็ไม่ทันตั้งตัว

วันนี้เธอรู้สึกอยากสนุกสุดเหวี่ยงกับใครสักคนเพื่อที่จะลืมความรู้สึกเสียใจที่ได้รับในวันนี้และคนที่เธออยากจะสนุกด้วยก็คือผู้ชายที่กำลังยืนพ่นควันสีเทาหม่นให้ล่องลอยไปในอากาศ ผู้ชายที่เตะตาต้องใจเธอตั้งแต่แรกพบผู้ชายตาน้ำข้าวที่อาจจะทั้งยาวและใหญ่ตามคำอวยพรของเบลล่า

"อะไรที่ไม่เคยลองก็แค่อยากจะลองดูบ้างไม่ได้เหรอคะ"

น้ำเสียงหวานยั่วยวนระรื่นหูถูกส่งไปยังร่างสูงของเรย์ก่อนที่เขาจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเขาตีความหมายที่ซ่อนอยู่ในประโยคตอบกลับของพลอยไพลินออก บุหรี่ในมือถูกดีดทิ้งอย่างไม่ไยดีก่อนที่จะมองใบหน้าสวยของผู้หญิงตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา

"ถ้าของที่อยากลองมันอันตรายเธอยังอยากจะลองอยู่ไหมล่ะสาวน้อย"

เรย์ถามพลอยไพลินพร้อมกับไล่สายตาไปทั่วร่างอวบอิ่มสิ่งที่โดดเด่นที่สุดก็คงจะเป็นหน้าอกอวบใหญ่ที่กะจากสายตาน่าจะราวๆคัพ D ใบหน้าสวยที่มีเสน่ห์เห็นแล้วอยากจะจับโยนขึ้นเตียงแล้วกระแทกแรงๆให้สมกับความยั่วยวนของสาวเจ้าที่กำลังยั่วเขาอยู่

"ลองสักครั้งก็ไม่เสียหายนี่คะพลอยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะอันตรายสักแค่ไหนเชียว"

พลอยไพลินตอบกลับคำถามของเรย์อย่างท้าทายเรย์สบตากับดวงตากลมโตอย่างพึงพอใจ หึ สงสัยสาวที่ให้เจมส์ไปดีลคงต้องยกเลิกซะแล้วสิมือใหญ่ยื่นมารั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัวกลิ่นกายสาวลอยมาแตะจมูกของเรย์ยิ่งทำให้ความต้องการที่เริ่มรู้สึกลุกฮือขึ้นมากกว่าเดิม

"ถ้าอยากลองก็ไม่มีปัญหาแต่บอกไว้ก่อนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันจะไม่หยุดให้เธอพิสูจน์ความอันตรายของฉันอย่างเด็ดขาด"

พูดจบก็จูงมือพลอยไพลินให้เดินตามเขาไปที่รถทันทีโดยที่พลอยไพลินก็ไม่มีทีท่าขัดขืนเลยสักนิด เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้เธอมีความคิดที่บ้าๆอยากรู้อยากลองในตอนที่เสียใจแบบนี้ เธอไม่รู้จักเขาไม่เคยพบเขามาก่อนแต่เสน่ห์บางอย่างของเขามันดึงดูดเธอให้เดินเข้ามาหาเขาโดยไม่รู้ตัว

โดยที่พลอยไพลินไม่รู้เลยว่าการเดินเข้ามาในโลกของเรย์เธอไม่มีวันที่จะเดินออกไปจากโลกสีเทาๆของเขาได้อีกเลย เพราะทั้งตัวและหัวใจของเธอถูกพันธนาการเอาไว้กับผู้ชายที่ชื่อเรย์ คาร์เทอร์อย่างหมดสิ้นหนทางที่จะหลีกหนีไปไหนได้