เมื่อรถหยุดลงที่หน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่งพลอยไพลินก็หันมาไหว้ขอบคุณเรย์ที่ใจดีมาส่งเธอถึงหน้าคอนโด เรย์พยักหน้ารับไหว้เด็กสาวอย่างนึกเอ็นดูในนิสัยใจคอของพลอยไพลินที่ดูแมนๆและรู้จักไปลามาไหว้"ขอบคุณมากๆนะคะที่มาส่งพลอยถ้ามีโอกาสหวังว่าเราคงได้เจอกันอีก"น้ำเสียงสดใสกล่าวขอบคุณคนที่นั่งข้างๆก่อนที่จะยื่นริมฝีปากนุ่มที่บวมเจ่อเล็กน้อยเพราะเรย์เล่นบดขยี้ปากนุ่มของเธออย่างเร่าร้อนรุนแรงทั้งคืนไปจุ๊บที่แก้มสากของเรย์อย่างถือวิสาสะ คนแก่ที่ไม่ทันตั้งตัวมาก่อนถึงกับนิ่งชะงักไปเพราะเรย์ไม่คาดคิดว่าพลอยไพลินจะกล้าจุ๊บเขาเด็กคนนี้ใจกล้าชะมัด"บ๊ายบายนะคะแด๊ดดี้ขา"ยกมือโบกลาเรย์พร้อมกับหลุดเรียกเรย์แบบที่เธอคิดว่าเรย์เหมาะที่จะเป็นแด๊ดดี้มากกว่าใบหน้าสวย Sexy ยิ้มกว้างให้ด้วยความจริงใจพร้อมกับขยิบตาให้เรย์อย่างทะเล้น ก่อนที่จะเปิดประตูเดินลงจากรถเข้าไปในคอนโดโดยที่ไม่หันกลับมามองเขาอีกเลยเพราะความสัมพันธ์ที่ฉาบฉวยระหว่างเธอกับเขามันจบลงแล้วอย่างไรล่ะ"หึ ใจกล้าดีนี่"เรย์กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจก่อนที่จะหลุดขำออกมาเมื่อคิดท่าทางก๋ากั่นของเด็กสาวก่อนจากลา เสน่ห์ความเป็นธรรมชาติของพลอยไพลินที่
ซองใส่เอกสารถูกยื่นมาตรงหน้าของเรย์ก่อนที่เขาจะหยิบมาเปิดออกแล้วดึงเอกสารข้างในออกมาดูประวัติที่ละเอียดยิบของพลอยไพลินตั้งแต่เล็กจนโต มีรูปหลายแผ่นที่แนบมาเรย์หยิบออกมาดูมุมปากก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวดูไปเรื่อยก็เห็นรูปแอบถ่ายที่พลอยไพลินเคยควงกับบรรดาผู้ชายทั้งหลายตามข้อมูลที่ระบุเอาไว้ว่าเธอค่อนข้างสวยและมีผู้ชายเข้าหามากมายเขาขย้ำรูปใบนั้นก่อนที่จะปาทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดีส่วนรูปใบไหนที่เป็นรูปเดี่ยวเขาก็ดูไปเรื่อยๆรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะรูปที่พลอยไพลินไปกับผู้ชายมีเยอะมาก แต่เธอกลับดูแลรักษาความบริสุทธิ์ของเธอเป็นอย่างดีจนกระทั่งกลายเป็นเขาเองที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ก็เผลอยิ้มกว้างแล้วส่ายหัวไปมาช้าๆคริสเตียนกับเจมส์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลถึงกับหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ อ่านประวัติสาวสวยสุดแซบที่ได้ร่วมเตียงเมื่อคืนจำเป็นต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขนาดนี้ไหมเมื่อเรย์รู้สึกเหมือนว่ากำลังโดนจ้องเขาเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับสายตาที่อยากรู้อยากเห็นของเจมส์กับคริสเตียนรอยยิ้มกว้างที่ค้างอยู่รีบหุบลงทันทีราวกับว่าไม่เคยเกิดขึ้น ก่อนที่จะทำหน้านิ่งตีหน้าขรึมเช่นเดิมกลับกลายเป็นเจม
หลังจากที่เก็บเสื้อผ้าออกมาจากบ้านในวันนั้นพลอยไพลินก็มาขออาศัยอยู่ที่คอนโของเบลล่าเพราะมีสองห้องพอดี ส่วนเงินที่มารดาเคยให้ไว้ก็เริ่มหมดไปกับการใช้จ่ายในแต่ละวันซึ่งเธอก็พยายามใช้จ่ายอย่างประหยัด ตอนนี้เธอเหลือเงินติดตัวไม่ถึงหนึ่งหมื่นบ้านด้วยซ้ำทำเอาพลอยไพลินรู้สึกเครียดไม่น้อยเธอนั่งมองดูทองที่บิดาเคยให้เป็นของขวัญวันเกิดอย่างชั่งใจ"มึงยืมเงินพวกกูก่อนก็ได้นะมีเมื่อไหร่ค่อยคืน หรือจะคืนตอนมีผัวมีลูกแล้วก็ได้พวกกูไม่ซีเผื่อได้ผัวรวย อิอิ"เจด้าบอกพลอยไพลินด้วยความเป็นห่วงเพื่อนเธอไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยในการที่จะให้ความช่วยเหลือเพื่อนรักอย่างพลอยไพลินเพราะที่บ้านของเธอก็มีฐานะที่ร่ำรวยไม่แพ้โอมฉะนั้นช่วยเพื่อนแค่นี้เป็นเรื่องเล็กน้อยมากสำหรับเธอ"พวกมึงช่วยกูมาเยอะแล้วปะ เวลาที่กูอยากได้ของแพงๆแต่งบไม่ถึงพวกมึงก็ชอบเนียนซื้อมาเป็นของฝากให้กูตลอดเลย"พลอยไพลินบอกเพื่อนทั้งสามคนยิ้มๆในกลุ่มมีเธอคนเดียวที่ฐานะปานกลางเวลาที่เธออยากได้อะไรเธอต้องคอยเก็บสะสมเงินเพื่อซื้อของเหล่านั้นเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า กว่าจะได้มาแต่ละชิ้นเลือดตาแทบกระเด็น แต่ก็มีบ้างที่ผู้ชายที่เข้าม
พลอยไพลินหยุดยืนนิ่งๆอย่างไม่สามารถที่จะก้าวเดินต่อไปได้ดวงตาสองคู่สบประสานกันก่อนที่เรย์จะกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆให้พลอยไพลิน ทำเอาหัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงอย่างไม่สามารถควบคุมได้ก่อนที่เขาจะเดินผ่านไปในวินาทีที่มือทั้งสองแตะถูกกันด้วยความไม่ตั้งใจพลอยไพลินก็ตัดสินใจดึงรั้งมือใหญ่ของเรย์เอาไว้ทันทีเรย์หยุดชะงักเมื่อพลอยไพลินจับมือเขาเอาไว้ทำให้เขาไม่สามารถที่จะเดินต่อไปได้เขาค่อยๆหันหน้ากลับมาช้าๆ ทั้งคู่สบตากันอีกครั้งก่อนที่เรย์จะกระชากเบาๆพลอยไพลินก็ถลาเข้าสู่อ้อมกอดแข็งแกร่งอย่างง่ายดาย"หึ จับมือฉันไว้แบบนี้ระวังต่อไปจะไม่ได้ปล่อยมือฉันนะสาวน้อย"น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบชิดใบหูหอมกรุ่นของพลอยไพลินยิ้มๆก่อนที่จะเลียใบหูเล็กด้วยความมันเขี้ยวพลอยไพลินถึงกับย่นคอหนีด้วยความเสียวสยิว อยู่ๆเธอก็มีความรู้สึกปรารถนาคนที่กำลังกอดเธอขึ้นมาดื้อๆซะอย่างนั้น ผู้ชายคนนี้เป็นผู้ชายอันตรายสำหรับหัวใจของเธอเสียจริงเพราะเขาคือผู้ชายคนแรกที่เธอใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอกให้ขายหน้าเขาเสียให้ได้"แล้วถ้าพลอยอยากจับตลอดไปต้องทำยังไงคะ"พลอยไพลินเงยหน้าขึ้นสบประสานสายตากับดวงตาคมกริบของเรย์อย่างท้าทายมื
"ฉันว่าเรื่องเซ็กซ์เราเข้ากันได้ดีนะสาวน้อย สนใจมาเแลกเปลี่ยนประสบการณ์บนเตียงกับฉันโดยไม่มีข้อผูกมัดกันไหมแต่ฉันมีเงินให้เป็นค่าตอบแทนนะ"ครั้งแรกที่พลอยไพลินได้ยินประโยคนี้เธอเกิดความโมโหและหัวร้อนจนแทบระงับอารมณ์ไม่อยู่ใบหน้าสวยเซ็กซี่แปรเปลี่ยนเป็นชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ แต่เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้นริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมช้ำก็คลี่ยิ้มหวานออกมาให้มีอะไรกันเอามันแบบ friend with benefit เธอก็ไม่ติดนะเพราะเธอเป็นคนที่กล้าได้กล้าเสียพอสมควรแต่ประโยคหลังสุดที่เขาบอกว่ามีเงินเป็นค่าตอบแทนนั่นก็เท่ากับว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาคือการที่เธอขายตัวเองให้เขาเพื่อบำเรอความสุขบนเตียงโดยที่ไม่มีข้อผูกมัด ซึ่งแบบนั้นมันไร้เกียรติเกินไปถึงตอนนี้เธอจะเดือดร้อนขัดสนเรื่องเงินแต่ความคิดที่จะขายตัวก็ไม่เคยอยู่ในหัวของเธอเลยแม้เสี้ยวความคิดแต่ตอนนี้เธอกำลังคิดใหม่มันเป็นความจริงไม่ผิดจากที่เขาพูดมาเลยแม้แต่น้อยว่าเธอกับเขาเข้ากันได้ดีในเรื่องของเซ็กซ์ซึ่งเธอก็พึงพอใจเป็นอย่างมาก ต่อให้ต้องมีความสัมพันธ์โดยที่ไม่มีค่าตอบแทนเธอก็พร้อมเพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะติดใจในรสสัมผัสของเขาเข้า
มหาวิทยาลัย M"อีพลอยมึงแน่ใจแล้วใช่ไหม"เบลล่าถามย้ำพลอยไพลินอีกครั้งเผื่อว่าเพื่อนที่แสนใจกล้าบ้าบิ่นของเธอจะเปลี่ยนใจแต่ใบหน้าสวยเซ็กซี่กลับส่ายหน้าไปมาช้าๆพร้อมกับส่งรอยยิ้มสดใสมาให้เธอแทน ก็เป็นอันสรุปได้ว่าอย่างไรแล้วพลอยไพลินก็จะไม่มีทางเปลี่ยนใจยกเลิกการเป็นของเล่นนางบำเรอของเรย์ คาร์เทอร์อย่างแน่นอน"เป็นกูกูก็เอาว่ะอีเบลผู้ชายอะไรโคตรหล่อกูโคตรอยากได้เลย ติดอย่างเดียวผัวเพื่อนอะ"เจด้าที่เคี้ยวขนมอยู่หันมาบอกเบลล่าด้วยนัยน์ตาเพ้อฝันทำเอาเบลล่าถึงกับเบะปากให้กับท่าทางเพ้อของเจด้า นี่ก็อีกคนพร้อมที่จะเสียตัวได้ตลอดเวลาแค่หล่อหน่อยไม่ได้ เฮ้อ เพื่อนเธอแต่ละคนทำเอากระเทยเหนื่อยใจเสียจริง"อืม หล่อมากอันนี้กูเห็นด้วย"โอมที่นั่งเงียบๆคุยแช็ตกับบรรดากิ๊กทั้งหลายพูดขึ้นมาอย่างเห็นด้วยเพราะผู้ชายที่เพื่อนของเขากำลังจะไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยในฐานะนางบำเรอถึงสามเดือนนั้นหล่อแบบอินเตอร์มาก ดวงตาคมเข้มใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับลูกรักของพระเจ้าทำเอาคนที่เห็นไม่อาจที่จะถอนสายตาไปจากผู้ชายคนนั้นได้เลยรวมถึงเขาด้วย"หล่อมากอันนี้กูยอมรับแต่อีพลอย มึงตั้งสามเดือนเลยนะเกิดมึงเอาใจไปแลกแล้วได้แต่ความผ
"ที่บอกว่าเป็นผัวนี่รู้นะคะว่าพูดเล่นเพื่อช่วยพลอยแต่พลอยคิดจริงนะบอกไว้ก่อนเลย"ระหว่างทางที่ไปคอนโดของเรย์พลอยไพลินก็พูดขึ้นมาอย่างรู้ทันกับคำพูดของเรย์ว่าที่จริงแล้วเขาน่าจะจงใจพูดออกมาเพื่อใม่ให้เธอเสียหน้าต่อหน้าคู่อริซะมากกว่าแต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆเธอจะคิดจริงใครจะทำไม"หึ อย่าเลยสาวน้อยฉันไม่เหมาะจะเป็นผัวของใครหรอก"คำตอบของเรย์ทำเอาพลอยไพลินถึงกับขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจพูดแบบนี้นี่กะจะอยู่เป็นโสดไปจนแก่ตายหรืออย่างไรถึงเธอจะไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอายุเท่าไหร่แต่ดูจากหน้าตาแล้วก็น่าจะ30ต้นๆนะเธอคิดว่า"ใช่ค่ะแด๊ดดี้ไม่เหมาะที่จะเป็นผัวของใครหรอกค่ะ นอกจากผัวของพลอยไพลินคนนี้คนเดียว"คำตอบสุดมั่นหน้าของคนข้างกายทำเอาเรย์ถึงกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างรู้สึกขบขันมากกว่าที่จะใส่ใจกับคำพูดของพลอยไพลิน หึ ความรักเหรอสำหรับเขามันช่างไร้สาระสิ้นดี เรย์ไม่พูดอะไรต่อได้แต่ตั้งใจขับรถไปเงียบๆโดยที่มีพลอยไพลินที่ค่อยๆเอียงศีรษะมาซบที่ไหล่แกร่งอย่างเนียนๆโดยที่เรย์ก็ไม่ได้ผลักไสออกแต่อย่างใดเมื่อรถจอดลงที่หน้าคอนโดสุดหรูใจกลางเมืองกรุงพลอยไพลินที่ก้าวลงจากรถเงยหน้าขึ้นมองตึกสูงตะหง่านด้วยค
เช้าวันต่อมาพลอยไพลินสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยอาการเคล็ดขัดยอกไปทั้งตัวพร้อมกับกวาดสายตามองหาคนข้างกายที่เธอนอนกอดทั้งคืนแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า ก่อนที่จะฝืนตัวลุกขึ้นด้วยความง่วงงุนแล้วตรงไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำให้ร่างกายสดชื่นสำหรับเช้าวันใหม่ที่เธอเธอต้องเริ่มใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าที่อีกไม่นานเธอจะเปลี่ยนเขาจากคนแปลกหน้าให้เป็นคนรู้ใจให้ได้เมื่อเดินออกมาจากห้องนอนพลอยไพลินก็เห็นเรย์ในชุดสบายๆนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่ห้องรับแขกก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปคล้องคอเขาเอาไว้หลวมๆและก้มลงหอมแก้มเนียนของเรย์ด้วยท่าทีสบายๆ แต่คนที่ตกใจกลับเป็นเรย์ที่สะดุ้งน้อยๆเมื่อสาวสวยที่เขามองเป็นเพียงแค่นางบำเรอเดินมาหอมแก้มเขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัวแต่ก็แอบเก็บอาการเอาไว้อย่างแนบเนียน"ทานมื้อเช้าแล้วเหรอคะ"พลอยไพลินถามเรย์อย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะนั่งลงตรงข้ามกับเขาพร้อมกับนั่งเท้าคางมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายวัย 34 กะรัตอย่างหลงใหลยิ่งมองก็ยิ่งหล่อๆเสียจนเธอใจสั่นผู้ชายอะไรมีเสน่ห์มากเสียจนเธอไม่อาจที่จะต้านทานได้ "ฉันไม่เคยมีมื้อเช้า" คำตอบของเรย์ทำเอาพลอยไพลินถึงกับขมวดคิ้วม
“อุแว้ อุแว้ อุแว้” เสียงทารกที่แผดเสียงร้องไห้จ้าในยามราตรีปลุกให้พลอยไพลินกับเรย์ที่เพิ่งล้มตัวลงนอนได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงพากันสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจทันที ก่อนที่สัญชาตญาณของแม่จะบอกให้พลอยไพลินรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนเพื่อมาปลอบโยนลูกชายที่กำลังร้องไห้หากแต่สองมือของเรย์กลับกดร่างอวบอิ่มของภรรยาให้นอนลงบนเตียงเช่นเดิม“พลอยพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวเฮียดูลูกเอง”“แต่ว่า”“ไม่มีแต่ค่ะวันนี้พลอยคนดีของเฮียเหนื่อยมาทั้งวันแล้วที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเฮียเองค่ะ”คำพูดที่หนักแน่นของเรย์ทำให้พลอยไพลินยอมพยักหน้ารับในที่สุดก่อนที่เธอจะค่อยๆหลับตาลงเพื่อพักผ่อนหลังจากที่ไม่ได้หลับเต็มตื่นมาหลายคืนแล้ว พลอยไพลินค้นพบว่าการเป็นแม่คนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเธอตั้งแต่ที่ออกจากโรงพยาบาลเธอแทบจะไม่ได้พักผ่อนเพราะเธอตั้งใจที่จะเลี้ยงลูกด้วยตัวเองทำให้ในทุกๆวันของเธอคือการเลี้ยงลูกชายตัวน้อยที่อารมณ์ดีในตอนกลางวันและอารมณ์แปรปรวนในยามกลางคืน ยังดีที่ช่วงกลางวันเธอมีมารดาคอยช่วยเลี้ยงทำให้เธอได้นอนหลับพักผ่อนบ้างส่วนตอนกลางคืนก็จะมีสามีอย่างเรย์ที่รับหน้าที่กล่อมลูกน้อยให้เลิกร้องไห้แทนเธอ“ร้อง
“ฮะ เฮีย พลอยเจ็บ ฮือ ฮือ เจ็บไม่ไหวแล้ว”พลอยไพลินร้องไห้น้ำตาไหลใจจะขาดด้วยความรู้สึกเจ็บปวดตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดที่แทบขาดใจเหมือนตอนนี้เลยในใจรู้สึกสงสารมารดาขึ้นมาในทันทีเมื่อคิดว่าตอนที่ท่านคลอดเธอก็คงจะเจ็บปวดและทรมานไม่น้อย“อดทนหน่อยนะคะคนดีของเฮียใกล้ถึงแล้วค่ะใกล้ถึงแล้ว เจมส์เร็วๆหน่อย”ปลอบใจพลอยไพลินเสร็จเรย์ก็หันไปสั่งให้เจมส์เหยียบให้มิดซึ่งเจมส์ไม่รอช้าเขารับคำสั่งตามที่ผู้เป็นนายสั่งทันทีทำเอาเบลล่าที่นั่งคู่กับเจมส์ด้านหน้าถึงกับหาที่ยึดเกาะเอาไว้แทบไม่ทันส่วนโอมนั้นไม่ได้แตกต่างกันกับเบลล่าเลยสักนิดสองมือรีบยึดเกาะข้างประตูเอาไว้มั่น แต่ถึงแม้ว่าเจมส์จะเหยียบจนมิดแค่ไหนในช่วงจังหวะเลี้ยวเขาก็ผ่อนความเร็วแล้วหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถอย่างนุ่มนวลเพราะเขากลัวว่าหากไม่ผ่อนเกรงว่าผู้เป็นนายคงจะคิดบัญชีกับเขาทีหลังอย่างแน่นอนที่ทำให้นายผู้หญิงได้รับความความกระทบกระเทือนโรงพยาบาล Nเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลทุกสิ่งทุกอย่างก็พร้อมแล้วสำหรับการทำคลอดเพราะเรย์โทรมาแจ้งที่โรงพยาบาลตั้งแต่ที่เขาออกมาจากคฤหาสน์ พลอยไพลินถูกนำตัวส่งไปยังห้องคลอดซึ่งเรย์ที
วันเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆจากอายุครรภ์เพียงสามเดือนตอนนี้ครรภ์ของพลอยไพลินย่างเข้าเดือนที่ 9 ท่ามกลางการรอคอยของทุกคนโดยเฉพาะเรย์ที่ตั้งหน้าตั้งตารอลูกชายตัวน้อยอย่างมีความสุข เขาไม่เคยคิดเลยว่าการที่จะได้เป็นพ่อคนนั้นมันช่างรู้สึกดีและมีความสุขมากมายขนาดนี้ช่วงเวลาที่พลอยไพลินตั้งครรภ์เรย์ไม่เคยทิ้งให้ภรรยาต้องอยู่เพียงลำพังเลยแม้แต่วันเดียวทุกๆที่ภายในคฤหาสน์ทุกคนจะได้เห็นภาพสองสามีภรรยาที่นั่งอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ที่ไหนมีพลอยไพลินที่นั่นจะมีนายใหญ่ของบ้านเรย์ คาร์เทอร์คอยอยู่เคียงข้างภรรยาเสมอทำให้ทุกคนภายในบ้านล้วนมีความสุขและตั้งตารอนายน้อยของบ้านไม่ต่างจากผู้เป็นเจ้านายเลย“ทำไมน้าพลอยถึงถักถุงเท้าได้ไม่สวยเหมือนเฮียเลยสักนิด”เสียงบ่นเล็กๆของคนข้างกายทำเอาว่าที่คุณพ่อที่กำลังนั่งถักถุงเท้าสำหรับลูกชายตัวน้อยถึงกับชะงักไปก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและวางงานในมือลงข้างกายพร้อมกับยื่นมือมาโอบภรรยาตัวน้อยเข้ามาแนบชิด“พลอยไม่เห็นจำเป็นต้องทำให้เหนื่อยเลยค่ะที่รัก เฮียอยากให้หนูพักผ่อนรอวันที่ตาหนูคลอดก็พอส่วนงานนี้เดี๋ยวเฮียทำให้เองค่ะ”“ก็พลอยอยากถักถุงเท้าให้ล
หลังจากวันที่รู้ว่าภรรยาตั้งท้องเรย์ก็ไม่เคยออกไปทำงานนอกบ้านหรือต่างเมืองอีกเลยสักครั้งไม่ว่าจะเป็นงานเล็กหรืองานใหญ่เขาล้วนมอบหมายให้คริสเตียนกับเจมส์จัดการทั้งสิ้น เพราะเขาอยากทุ่มเทเวลาทั้งหมดเพื่อดูแลพลอยไพลินที่กำลังตั้งท้องมากกว่าการทิ้งให้เธอต้องอยู่เพียงลำพัง“นายครับงาน...”“ไม่ไป”“นายครับท่าน…”“ป่วย ไม่สบาย ไม่ไป”“นายครับการขนส่ง…”“นายไปจัดการได้เลยเจมส์”ทุกเรื่องที่เจมส์เข้ามารายงานล้วนถูกปฏิเสธจากเรย์ทั้งหมดจนทำให้เจมส์ถึงกับมีสีหน้าลำบากใจแววตาที่เต็มไปด้วยไอสังหารเงยหน้าขึ้นมองพลอยไพลินที่นั่งข้างๆเรย์อย่างขอความช่วยเหลือ เพราะงานบางอย่างก็สำคัญเกินกว่าที่เขาจะกล้าตัดสินใจด้วยตนเองได้พลอยไพลินที่เห็นท่าทีอึดอัดของเจมส์ก็ได้แต่ยื่นแขนเรียวสวยไปแตะแขนของสามีที่กำลังตั้งใจปอกส้มให้เธอกินเบาๆทำเอาเรย์ถึงกับชะงักมือที่กำลังตั้งใจปอกส้มอยู่“เฮียเรย์ขาพลอยแค่ท้องเองนะคะไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย เฮียไปทำงานเถอะค่ะพลอยดูแลตัวเองได้อีกอย่างเจด้าก็มาอยู่เป็นเพื่อนพลอยทุกวันพลอยไม่อยากให้เฮียทิ้งงานนะคะ”น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกสามีอย่างมีเหตุผลทำให้คนที่กำลังปอกส้มอยู่ได้แต่บึนปา
“อะ เอ่อ เฮียเบาๆนะคะ พลอยกำลังท้องอยู่”เสียงที่เปล่งออกมาเบาราวกับเสียงกระซิบแต่กลับดังก้องอยู่ในหัวของเรย์ใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านก่อนหน้านี้พลันแข็งค้างด้วยความตกใจ ความรู้สึกมากมายพากันถาโถมเข้ามาจนเขาไม่ทันได้ตั้งตัวทั้งดีใจ ตกใจ ตื่นเต้น ซาบซึ้งใจและมีความสุขเป็นครั้งแรกที่คนอย่างเขาไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกเช่นไรอยู่“พะ พลอยว่ายังไงนะคะไหนหนูลองพูดใหม่อีกครั้งสิคะ”เรย์เอ่ยถามพลอยไพลินอย่างรู้สึกไม่มั่นใจเพราะบางทีเขาอาจจะหูฟาดจนได้ยินผิดไปก็ได้ในขณะที่พลอยไพลินได้แต่เผยรอยยิ้มหวานออกมาและเอ่ยย้ำกับเขาอีกครั้งว่าสิ่งที่เธอพูดไปนั้นคือความจริงไม่ใช่ความฝันแต่อย่างใด“พลอยกำลังตั้งท้องเราสองคนกำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะคะ เฮียดีใจไหม”เมื่อได้ฟังพลอยไพลินพูดอีกครั้งอย่างชัดถ้อยชัดคำเรย์ก็เผยรอยยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะรูดสาวท่อนเอ็นใหญ่ไปมาอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น อารมณ์กระสันที่เต็มไปด้วยความใคร่ก่อนหน้านี้ที่คล้ายจะหายไปเพราะได้รับข่าวน่ายินดีพลันกลับมาอีกครั้งซึ่งครั้งนี้เขาตื่นเต้นจนแทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่แล้ว“เมียจ๋า เรื่องที่น
โรงพยาบาล N“ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์แล้ว“กรี๊ด ดีใจด้วยนะเพื่อนรักในที่สุดมึงก็กำลังจะมีเบบี้น้อยแล้ว”คุณหมอสาวเอ่ยบอกพลอยไพลินด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดีส่วนคุณแม่มือใหม่ตอนนี้นั้นตัวแข็งค้างกับคำว่าตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์ที่ดังซ้ำไปซ้ำมาในหัวราวกับว่าเธอไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง แต่แล้วคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ก็ต้องดึงสติของตัวเองกลับมาเมื่อเพื่อนสาวของเธอกรีดร้องเสียงดังลั่นห้องด้วยความดีใจที่ทำเอาแก้วหูของพลอยไพลินแทบแตก“เบาๆก็ได้ไหมเจ แก้วหูกูจะแตกแล้วเนี่ย”พลอยไพลินหันมาเอ็ดเพื่อนสาวเสียงเบาๆให้ได้ยินกันสองคนก่อนที่เจด้าจะรีบยกมือขึ้นปิดปากเอาไว้ทันทีด้วยความเกรงใจคุณหมอที่กำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาเอ็นดู เมื่ออาการของเธอนั้นดูเหมือนว่าจะตื่นเต้นกว่าพลอยไพลินที่เป็นคนตั้งท้องเสียอีก“ก็กูนี่ ดีใจมากดีใจที่สุดเลยพลอยมึงท้องแล้ว เย่ เย่ เย่”เจด้าบอกพลอยไพลินด้วยความดีใจก่อนที่หยดน้ำตาจะไหลกลิ้งลงมาบนพวงแก้มเนียนของเธอทำเอาพลอยไพลินถึงกับตกใจที่เห็นเจด้าร้องไห้ราวกับว่าเธอกับเจด้ากำลังสลับบทบาทกันอย่างไรอย่างนั้นเลย คนที่ต้องร้องไห้ด้วยความดีใจที่กำลังจะได้เป
“ฮึก ฮึก ฮือ เรย์ขาไม่กลับอิตาลีไม่ได้เหรอคะ ฮือ”แก้มใสน้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจเมื่อเพื่อนของบิดาที่เธอนั้นรักและสนิทสนมจนเกิดความผูกพันธ์กำลังจะเดินทางกลับอิตาลี สองมือเล็กๆยกขึ้นคล้องคอเรย์เอาไว้แน่นก่อนที่จะซบใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาลงบนอกแกร่งอย่างออดอ้อนท่ามกลางสายตาที่เอ็นดูเด็กน้อยของทุกคน“เรย์ไปไม่นาน พอน้องของแก้มใสคลอดแล้วเรย์จะรีบบินกลับมาเยี่ยมแน่นอนเรย์สัญญา”“ฮือ ฮือ แต่แก้มใสไม่อยากให้เรย์ไป เรย์อยู่ที่นี่กับแก้มใสไม่ได้เหรอคะเดี๋ยวแก้มใสจะขอค่าขนมพ่อขาเพิ่มเอามาแบ่งให้เรย์ด้วย ฮือ ฮือ”คำพูดที่แสนไร้เดียงสาของเด็กน้อยทำเอากฤษฎิ์ถึงกับหัวเราะออกมาน้อยๆด้วยความเอ็นดูลูกสาวที่จะเอาเงินค่าขนมมาล่อมาเฟียระดับโลกอย่างเรย์ คาร์เทอร์ให้อยู่ต่อ ส่วนคนที่ได้รับข้อเสนอได้แต่ยิ้มกว้างก่อนที่จะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มป่องของหลานสาวอย่างอ่อนโยน ดวงตาที่เคยเย็นชาและร้ายกาจยามทอดมองเด็กสาวราวกับเป็นคนละคนเพราะมันเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดูอย่างสุดหัวใจ“อย่าร้องไห้เลยนะคะแก้มใสคนเก่งของเรย์ การจากลาเกิดขึ้นได้เสมอเพราะฉะนั้นเรย์อยากให้แก้มใสเข้มแข็งและไม่ร้องไห้เมื่อถึงวัน
ร้านกาแฟ บรรยากาศยามเช้าของหน้าหนาวทำให้สี่เพื่อนซี้ถึงกับพากันกระชับเสื้อกันหนาวที่สวมอยู่เข้าหาตัวเพื่อให้รู้สึกอุ่นขึ้นก่อนที่พลอยไพลินจะยกกาแฟร้อนตรงหน้าขึ้นจิบด้วยความสดชื่น เมื่อภาพบรรยากาศด้านนอกเต็มไปด้วยนักศึกษามากมายที่กำลังเดินสวนกันไปมามันทำให้เธอย้อนคิดไปถึงภาพในอดีต ที่พวกเธอทั้งสี่คนกำลังวิ่งอย่างสุดชีวิตเพื่อไปให้ทันเข้าเรียนวิชาแรกของฤดูกาลเปิดเทอม “ร้านเสื้อผ้าเป็นไงบ้างช่วงนี้” พลอยไพลินหันมาถามสาวสวยเบลล่าที่กำลังยกโกโก้ขึ้นจิบและตอนนี้เพื่อนชายของเธอนั้นได้เปลี่ยนมาเป็นผู้หญิงเต็มตัวเรียบร้อยแล้วซึ่งความสวยของเบลล่านั้นสวยไม่แพ้ผู้หญิงแท้ๆเลยทีเดียว “เหนื่อยมากมึง ทำอะไรออกมาขายก็ชายดีจนกูอยากปิดร้านหนีสักหนึ่งเดือนลูกค้าจะได้คิดถึง” คำพูดของเบลล่าเรียกเสียงหัวเราะด้วยความเอ็นดูจากทุกคนได้เป็นอย่างดีถึงแม้ว่าเบลล่าจะเรียนจบคณะนิเทศศาสตร์ แต่พรสวรรค์การออกแบบเสื้อผ้าทำให้เบลล่าเลือกเดินตามความฝันของตัวเองด้วยการเปิดร้านขายเสื้อผ้าภายใต้ชื่อแบรนด์ของตัวเอง ซึ่งส่วนใหญ่เสื้อผ้าข
“พลอยวันนี้มึงสวยมากๆเลยนะรู้ไหม” เจด้าเอ่ยชมพลอยไพลินที่อยู่ในชุดแต่งงานสีขาวละมุนตาโดยที่มีช่างกำลังแต่งหน้าและทำผมให้เพื่อนสาวของเธอที่นั่งยิ้มอย่างมีความสุข เพราะวันนี้คือวันที่ความรักของพลอยไพลินกับเฮียเรย์เดินทางมาถึงบทสรุปของความรักเสียทีนั่นก็คืองานแต่งของพลอยไพลินนั่นเอง งานแต่งจัดขึ้นเงียบๆโดยที่เชิญแค่กลุ่มเพื่อนสนิทของพลอยไพลินและบรรดาญาติๆของพรรณรายซึ่งมีเพียงไม่กี่คนมาร่วมงานเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนของเรย์ดูจะเยอะทีเดียวเพราะส่วนใหญ่คือชาวต่างชาติที่พากันเดินทางมาเพื่อร่วมเป็นสักขีพยานและแสดงความยินดีกับมาเฟียใหญ่อย่างเรย์ คาร์เทอร์ “อีเจ อีเบล อีโอม กูตื่นเต้นจนฉี่จะราดอยู่แล้วมึงสั่นไปทั้งตัวแล้วเนี่ย” พลอยไพลินสารภาพความรู้สึกของเธอในตอนนี้กับเพื่อนๆที่พากันหันมามองหน้ากันพร้อมกับยิ้มขำเจ้าสาวที่ยื่นมือมาจับมือพวกเธอโดยที่มือของพลอยไพลินนั้นสั่นจริงๆอย่างที่เธอบอก ก่อนที่เพื่อนๆทั้งสามคนจะพากันจับมือของพลอยไพลินมากุมเอาไว้แล้วมองหน้าเพื่อนสาวด้วยความยินดี โดยเฉพาะเจด้าที่น้ำตาคลอด้วยความป