"ฉันว่าเรื่องเซ็กซ์เราเข้ากันได้ดีนะสาวน้อย สนใจมาเแลกเปลี่ยนประสบการณ์บนเตียงกับฉันโดยไม่มีข้อผูกมัดกันไหมแต่ฉันมีเงินให้เป็นค่าตอบแทนนะ"ครั้งแรกที่พลอยไพลินได้ยินประโยคนี้เธอเกิดความโมโหและหัวร้อนจนแทบระงับอารมณ์ไม่อยู่ใบหน้าสวยเซ็กซี่แปรเปลี่ยนเป็นชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ แต่เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้นริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมช้ำก็คลี่ยิ้มหวานออกมาให้มีอะไรกันเอามันแบบ friend with benefit เธอก็ไม่ติดนะเพราะเธอเป็นคนที่กล้าได้กล้าเสียพอสมควรแต่ประโยคหลังสุดที่เขาบอกว่ามีเงินเป็นค่าตอบแทนนั่นก็เท่ากับว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาคือการที่เธอขายตัวเองให้เขาเพื่อบำเรอความสุขบนเตียงโดยที่ไม่มีข้อผูกมัด ซึ่งแบบนั้นมันไร้เกียรติเกินไปถึงตอนนี้เธอจะเดือดร้อนขัดสนเรื่องเงินแต่ความคิดที่จะขายตัวก็ไม่เคยอยู่ในหัวของเธอเลยแม้เสี้ยวความคิดแต่ตอนนี้เธอกำลังคิดใหม่มันเป็นความจริงไม่ผิดจากที่เขาพูดมาเลยแม้แต่น้อยว่าเธอกับเขาเข้ากันได้ดีในเรื่องของเซ็กซ์ซึ่งเธอก็พึงพอใจเป็นอย่างมาก ต่อให้ต้องมีความสัมพันธ์โดยที่ไม่มีค่าตอบแทนเธอก็พร้อมเพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะติดใจในรสสัมผัสของเขาเข้า
มหาวิทยาลัย M"อีพลอยมึงแน่ใจแล้วใช่ไหม"เบลล่าถามย้ำพลอยไพลินอีกครั้งเผื่อว่าเพื่อนที่แสนใจกล้าบ้าบิ่นของเธอจะเปลี่ยนใจแต่ใบหน้าสวยเซ็กซี่กลับส่ายหน้าไปมาช้าๆพร้อมกับส่งรอยยิ้มสดใสมาให้เธอแทน ก็เป็นอันสรุปได้ว่าอย่างไรแล้วพลอยไพลินก็จะไม่มีทางเปลี่ยนใจยกเลิกการเป็นของเล่นนางบำเรอของเรย์ คาร์เทอร์อย่างแน่นอน"เป็นกูกูก็เอาว่ะอีเบลผู้ชายอะไรโคตรหล่อกูโคตรอยากได้เลย ติดอย่างเดียวผัวเพื่อนอะ"เจด้าที่เคี้ยวขนมอยู่หันมาบอกเบลล่าด้วยนัยน์ตาเพ้อฝันทำเอาเบลล่าถึงกับเบะปากให้กับท่าทางเพ้อของเจด้า นี่ก็อีกคนพร้อมที่จะเสียตัวได้ตลอดเวลาแค่หล่อหน่อยไม่ได้ เฮ้อ เพื่อนเธอแต่ละคนทำเอากระเทยเหนื่อยใจเสียจริง"อืม หล่อมากอันนี้กูเห็นด้วย"โอมที่นั่งเงียบๆคุยแช็ตกับบรรดากิ๊กทั้งหลายพูดขึ้นมาอย่างเห็นด้วยเพราะผู้ชายที่เพื่อนของเขากำลังจะไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยในฐานะนางบำเรอถึงสามเดือนนั้นหล่อแบบอินเตอร์มาก ดวงตาคมเข้มใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับลูกรักของพระเจ้าทำเอาคนที่เห็นไม่อาจที่จะถอนสายตาไปจากผู้ชายคนนั้นได้เลยรวมถึงเขาด้วย"หล่อมากอันนี้กูยอมรับแต่อีพลอย มึงตั้งสามเดือนเลยนะเกิดมึงเอาใจไปแลกแล้วได้แต่ความผ
"ที่บอกว่าเป็นผัวนี่รู้นะคะว่าพูดเล่นเพื่อช่วยพลอยแต่พลอยคิดจริงนะบอกไว้ก่อนเลย"ระหว่างทางที่ไปคอนโดของเรย์พลอยไพลินก็พูดขึ้นมาอย่างรู้ทันกับคำพูดของเรย์ว่าที่จริงแล้วเขาน่าจะจงใจพูดออกมาเพื่อใม่ให้เธอเสียหน้าต่อหน้าคู่อริซะมากกว่าแต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆเธอจะคิดจริงใครจะทำไม"หึ อย่าเลยสาวน้อยฉันไม่เหมาะจะเป็นผัวของใครหรอก"คำตอบของเรย์ทำเอาพลอยไพลินถึงกับขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจพูดแบบนี้นี่กะจะอยู่เป็นโสดไปจนแก่ตายหรืออย่างไรถึงเธอจะไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอายุเท่าไหร่แต่ดูจากหน้าตาแล้วก็น่าจะ30ต้นๆนะเธอคิดว่า"ใช่ค่ะแด๊ดดี้ไม่เหมาะที่จะเป็นผัวของใครหรอกค่ะ นอกจากผัวของพลอยไพลินคนนี้คนเดียว"คำตอบสุดมั่นหน้าของคนข้างกายทำเอาเรย์ถึงกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างรู้สึกขบขันมากกว่าที่จะใส่ใจกับคำพูดของพลอยไพลิน หึ ความรักเหรอสำหรับเขามันช่างไร้สาระสิ้นดี เรย์ไม่พูดอะไรต่อได้แต่ตั้งใจขับรถไปเงียบๆโดยที่มีพลอยไพลินที่ค่อยๆเอียงศีรษะมาซบที่ไหล่แกร่งอย่างเนียนๆโดยที่เรย์ก็ไม่ได้ผลักไสออกแต่อย่างใดเมื่อรถจอดลงที่หน้าคอนโดสุดหรูใจกลางเมืองกรุงพลอยไพลินที่ก้าวลงจากรถเงยหน้าขึ้นมองตึกสูงตะหง่านด้วยค
เช้าวันต่อมาพลอยไพลินสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยอาการเคล็ดขัดยอกไปทั้งตัวพร้อมกับกวาดสายตามองหาคนข้างกายที่เธอนอนกอดทั้งคืนแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า ก่อนที่จะฝืนตัวลุกขึ้นด้วยความง่วงงุนแล้วตรงไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำให้ร่างกายสดชื่นสำหรับเช้าวันใหม่ที่เธอเธอต้องเริ่มใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าที่อีกไม่นานเธอจะเปลี่ยนเขาจากคนแปลกหน้าให้เป็นคนรู้ใจให้ได้เมื่อเดินออกมาจากห้องนอนพลอยไพลินก็เห็นเรย์ในชุดสบายๆนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่ห้องรับแขกก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปคล้องคอเขาเอาไว้หลวมๆและก้มลงหอมแก้มเนียนของเรย์ด้วยท่าทีสบายๆ แต่คนที่ตกใจกลับเป็นเรย์ที่สะดุ้งน้อยๆเมื่อสาวสวยที่เขามองเป็นเพียงแค่นางบำเรอเดินมาหอมแก้มเขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัวแต่ก็แอบเก็บอาการเอาไว้อย่างแนบเนียน"ทานมื้อเช้าแล้วเหรอคะ"พลอยไพลินถามเรย์อย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะนั่งลงตรงข้ามกับเขาพร้อมกับนั่งเท้าคางมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายวัย 34 กะรัตอย่างหลงใหลยิ่งมองก็ยิ่งหล่อๆเสียจนเธอใจสั่นผู้ชายอะไรมีเสน่ห์มากเสียจนเธอไม่อาจที่จะต้านทานได้ "ฉันไม่เคยมีมื้อเช้า" คำตอบของเรย์ทำเอาพลอยไพลินถึงกับขมวดคิ้วม
"มึงนั่นใครอะโคตรหล่อเลยกูอยากได้"เมื่อวิชาสุดท้ายจบลงพลอยไพลินก็เดินคุยเล่นกับเพื่อนๆมาที่หน้าคณะก่อนที่เจด้าจะสะดุดตากับผู้ชายร่างสูงหุ่นน่าปล้ำที่กำลังยืนอยู่ข้างรถหรูราคาแพงราวกับว่ากำลังรอการมาของใครบางคน ซึ่งเมื่อคริสเตียนหันมาเจอพลอยไพลินเขาก็เดินเข้ามาหาเธอทันทีทำเอาเจด้าถึงกับมองตาเป็นมันไม่ต่างกับเบลล่าที่ตอนนี้จ้องคริสเตียนราวกับว่าถ้ากลืนลงท้องได้เบลล่าก็อยากจะทำแบบนั้น"นายให้มารับคุณพลอยกลับคอนโดครับ"คริสเตียนบอกพลอยไพลินที่ยิ้มออกมาอย่างรู้สึกดีที่เรย์ให้คนมารับเธอเมื่อเช้าเขาก็มาส่งพอตกเย็นก็มีคนมารอรับทำเอาเธอรู้สึกดีไม่น้อยที่เขาใส่ใจเธอขนาดนี้ ในขณะที่เจด้ากับเบลล่าพากันสะกิดแขนพลอยไพลินยิกๆอย่างต้องการทำความรู้จักกับหนุ่มหล่อที่อยู่ตรงหน้าแต่พลอยไพลินกลับไม่สนใจเพื่อนทั้งสองคนเลยแม้แต่น้อย"โอเคค่ะ แต่ก่อนกลับคอนโดรบกวนคุณคริสเตียนพาพลอยแวะซุปเปอร์ทีนะคะพลอยว่าจะไปซื้อพวกของสดไปติดตู้เย็นไว้ทำ อาหารทานน่ะค่ะ"พลอยไพลินบอกคริสเตียนที่พยักหน้ารับก่อนที่พลอยไพลินจะหันมาส่งจูบลาเพื่อนๆที่มองเธอเดินตามพ่อหนุ่มตาน้ำข้าวตาละห้อยพลอยไพลินขยิบตาให้เพื่อนอย่างทะเล้นแ
แผ่นกระดาษที่เต็มไปด้วยพันธะสัญญาระหว่างเธอและเรย์ถูกผลักมาตรงหน้าก่อนที่พลอยไพลินจะหยิบกระดาษขึ้นมาอ่านดูรายละเอียดสัญญาพันธะนางบำเรอระหว่างเขาและเธออย่างละเอียดซึ่งเธอโอเคเกือบทุกข้อยกเว้นข้อสุดท้ายที่ว่าเมื่อจบความสัมพันธ์นี้แล้วให้ต่างคนต่างไปและให้ทำเหมือนเป็นคนไม่รู้จักกัน ละอีกข้อที่ว่าห้ามรู้สึกเกินเลยกับผู้ว่าจ้าง หึ ได้เลยเรย์ ได้เลย อีพลอยสายแซบคนนี้จะยั่วเยจนผู้ชายติดกับดักรักหลงเธอจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วยกเลิกสัญญาบ้าๆนี่เองคอยดู"เรียบร้อยค่ะ"พลอยไพลินจับปากกาจรดลายเซ็นลงบนแผ่นกระดาษอย่างว่าง่ายก่อนจะยื่นแผ่นกระดาษคืนให้เรย์ ทันทีที่เรย์รับไปเงินจำนวน 1,000,000 บาทก็เด้งเข้าบัญชีของพลอยไพลินทันทีตามข้อตกลงเช่นกัน"หวังว่าเราสองคนคงไม่มีใครผิดสัญญาและอยู่ด้วยกันจนครบสามเดือนนะ"เรย์ตอกย้ำกับพลอยไพลินที่แสร้งยิ้มหวานทั้งๆที่ในใจแอบเคืองกับสัญญาของเขาไม่น้อยหล่อแบบวัวตายควายล้มขนาดนี้จะไม่ให้เธอรู้สึกเกินเลยกับเขาได้อย่างไร แค่ไม่กี่วันที่เจอกันและอยู่ด้วยกันใจของเธอก็หวั่นไหวจนแทบจะโบยบินไปอยู่กับเขาแล้วตอนนี้"พลอยก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นค่ะเพราะจะว่าไปแล้วเราก็แค่เอากันมันๆแก
หลังจากที่ส่งเด็กหญิงแก้มใสเข้านอนเรียบร้อยแล้วเรย์ก็เดินลงมาชั้นล่างซึ่งกฤษฎิ์กำลังนั่งเล่นรอเพื่อนที่ขึ้นไปเล่านิทานให้หลานสาวฟังตามคำขอของลูกสาวขี้อ้อน ตอนนี้เรย์แทบจะเป็นพี่เลี้ยงคนหนึ่งของแก้มใสที่ร่ำร้องหาเพื่อนเรย์ของเขาเกือบทุกวันโดยที่ลืมเจ้ากายพี่ชายที่เคยตัวติดกันไปเสียสนิทเพราะรายนั้นไม่ค่อยว่างมาเล่นด้วยเหมือนแต่ก่อนแล้ว"เลี้ยงหลานบ่อยๆแทบทุกวันนายไม่อยากมีเจ้าตัวเล็กเป็นของตัวเองบ้างหรือไง"กฤษฎิ์แซวเพื่อนที่กำลังจะเดินผ่านหน้าของเขาไปเพื่อเดินทางกลับคอนโดที่พักทำเอาเรย์ถึงกับชะงักเท้าทันที ที่อยู่ๆเพื่อนรักก็ท้วงขึ้นมาท้วงแบบนี้หมายความว่าอย่างไรทั้งๆที่ก็รู้จักนิสัยของเขาดีว่าเขาคงอยู่เป็นโสดไปจนตาย มาเฟียแบบเขาไม่คิดที่จะมีเมียด้วยซ้ำยิ่งเรื่องมีลูกยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาไม่เคยมีความคิดอยากจะมีลูกอยู่ในหัวสมองของเขาเลยสักนิด"หึ ดูปากฉันนะคริสเพื่อนรัก ไม่ มี ทาง บาย"พูดจบก็เดินจากไปพร้อมกับยกมือขึ้นโบกลาเพื่อนโดยที่ไม่หันกลับมาเลยสักนิดเจ้าของคำถามถึงกับกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ หึ แอบติดเด็กจนไม่กลับอิตาลีแบบนี้คงมีลุ้นเพราะสาวน้อยคนนั้นก็สวยเซ็กซี่ใช่เล่นสงสัยรอบนี้เพื่อ
ปึกร่างเล็ก ๆ ถูกจับโยนลงบนเตียงทันทีที่ร่างสูงก้าวเข้ามาภายในห้องนอนกว้าง พลอยไพลินรู้สึกจุกเล็กน้อยกับความรุนแรงของเรย์ อาการเมาก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้ง ตอนนี้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรงจนแทบทะลุออกมานอกอก เมื่อเรย์ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้ออย่างใจเย็นก่อนที่เขาจะถอดเสื้อออกปล่อยให้หลุดร่วงลงพื้นไปอย่างไม่แยแส แล้วตามมาด้วยเข็มขัดที่พอถอดออกมาแล้ว เรย์กลับไม่เขวี้ยงทิ้งลงพื้น หากแต่เขากลับเดินขึ้นมาบนเตียงพร้อมเข็มขัดในมือ ทำเอาพลอยไพลินรีบกระถดตัวขยับถอยหลังไปจนชนกับหัวเตียง"รู้ไหมว่าเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์ไปเต้นยั่ว ๆ หรือนัวกับตัวผู้หน้าไหนอีกทั้งนั้น"น้ำเสียงเข้มดุทำเอาเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเมาแล้วไปนัวเนียกับผู้ชายเสียหน่อย ก็เพราะเขานั่นแหละที่ทำให้เธอเข้าใจผิด จนต้องไปดื่มเหล้าย้อมใจเพราะคิดว่าตัวเองกำลังทำผิดศีลธรรมด้วยการเป็นชู้กับผัวชาวบ้าน"ร่างกายของพลอย พลอยมีสิทธิ์จะไปนัวกับใครก็ได้"ใบหน้าสวยเชิดขึ้นตอบกลับอย่างถือดี น้ำเสียงขึ้นจมูกอย่างอวดเก่ง โดยที่ไม่ได้รู้สึกสลดใจแม้แต่น้อยกับความผิดของเธอ ที่ทำให้เจ้าพ่อมาเฟียใหญ่รู้สึกโม
“อุแว้ อุแว้ อุแว้” เสียงทารกที่แผดเสียงร้องไห้จ้าในยามราตรีปลุกให้พลอยไพลินกับเรย์ที่เพิ่งล้มตัวลงนอนได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงพากันสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจทันที ก่อนที่สัญชาตญาณของแม่จะบอกให้พลอยไพลินรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนเพื่อมาปลอบโยนลูกชายที่กำลังร้องไห้หากแต่สองมือของเรย์กลับกดร่างอวบอิ่มของภรรยาให้นอนลงบนเตียงเช่นเดิม“พลอยพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวเฮียดูลูกเอง”“แต่ว่า”“ไม่มีแต่ค่ะวันนี้พลอยคนดีของเฮียเหนื่อยมาทั้งวันแล้วที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเฮียเองค่ะ”คำพูดที่หนักแน่นของเรย์ทำให้พลอยไพลินยอมพยักหน้ารับในที่สุดก่อนที่เธอจะค่อยๆหลับตาลงเพื่อพักผ่อนหลังจากที่ไม่ได้หลับเต็มตื่นมาหลายคืนแล้ว พลอยไพลินค้นพบว่าการเป็นแม่คนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเธอตั้งแต่ที่ออกจากโรงพยาบาลเธอแทบจะไม่ได้พักผ่อนเพราะเธอตั้งใจที่จะเลี้ยงลูกด้วยตัวเองทำให้ในทุกๆวันของเธอคือการเลี้ยงลูกชายตัวน้อยที่อารมณ์ดีในตอนกลางวันและอารมณ์แปรปรวนในยามกลางคืน ยังดีที่ช่วงกลางวันเธอมีมารดาคอยช่วยเลี้ยงทำให้เธอได้นอนหลับพักผ่อนบ้างส่วนตอนกลางคืนก็จะมีสามีอย่างเรย์ที่รับหน้าที่กล่อมลูกน้อยให้เลิกร้องไห้แทนเธอ“ร้อง
“ฮะ เฮีย พลอยเจ็บ ฮือ ฮือ เจ็บไม่ไหวแล้ว”พลอยไพลินร้องไห้น้ำตาไหลใจจะขาดด้วยความรู้สึกเจ็บปวดตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดที่แทบขาดใจเหมือนตอนนี้เลยในใจรู้สึกสงสารมารดาขึ้นมาในทันทีเมื่อคิดว่าตอนที่ท่านคลอดเธอก็คงจะเจ็บปวดและทรมานไม่น้อย“อดทนหน่อยนะคะคนดีของเฮียใกล้ถึงแล้วค่ะใกล้ถึงแล้ว เจมส์เร็วๆหน่อย”ปลอบใจพลอยไพลินเสร็จเรย์ก็หันไปสั่งให้เจมส์เหยียบให้มิดซึ่งเจมส์ไม่รอช้าเขารับคำสั่งตามที่ผู้เป็นนายสั่งทันทีทำเอาเบลล่าที่นั่งคู่กับเจมส์ด้านหน้าถึงกับหาที่ยึดเกาะเอาไว้แทบไม่ทันส่วนโอมนั้นไม่ได้แตกต่างกันกับเบลล่าเลยสักนิดสองมือรีบยึดเกาะข้างประตูเอาไว้มั่น แต่ถึงแม้ว่าเจมส์จะเหยียบจนมิดแค่ไหนในช่วงจังหวะเลี้ยวเขาก็ผ่อนความเร็วแล้วหมุนพวงมาลัยเลี้ยวรถอย่างนุ่มนวลเพราะเขากลัวว่าหากไม่ผ่อนเกรงว่าผู้เป็นนายคงจะคิดบัญชีกับเขาทีหลังอย่างแน่นอนที่ทำให้นายผู้หญิงได้รับความความกระทบกระเทือนโรงพยาบาล Nเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลทุกสิ่งทุกอย่างก็พร้อมแล้วสำหรับการทำคลอดเพราะเรย์โทรมาแจ้งที่โรงพยาบาลตั้งแต่ที่เขาออกมาจากคฤหาสน์ พลอยไพลินถูกนำตัวส่งไปยังห้องคลอดซึ่งเรย์ที
วันเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆจากอายุครรภ์เพียงสามเดือนตอนนี้ครรภ์ของพลอยไพลินย่างเข้าเดือนที่ 9 ท่ามกลางการรอคอยของทุกคนโดยเฉพาะเรย์ที่ตั้งหน้าตั้งตารอลูกชายตัวน้อยอย่างมีความสุข เขาไม่เคยคิดเลยว่าการที่จะได้เป็นพ่อคนนั้นมันช่างรู้สึกดีและมีความสุขมากมายขนาดนี้ช่วงเวลาที่พลอยไพลินตั้งครรภ์เรย์ไม่เคยทิ้งให้ภรรยาต้องอยู่เพียงลำพังเลยแม้แต่วันเดียวทุกๆที่ภายในคฤหาสน์ทุกคนจะได้เห็นภาพสองสามีภรรยาที่นั่งอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ที่ไหนมีพลอยไพลินที่นั่นจะมีนายใหญ่ของบ้านเรย์ คาร์เทอร์คอยอยู่เคียงข้างภรรยาเสมอทำให้ทุกคนภายในบ้านล้วนมีความสุขและตั้งตารอนายน้อยของบ้านไม่ต่างจากผู้เป็นเจ้านายเลย“ทำไมน้าพลอยถึงถักถุงเท้าได้ไม่สวยเหมือนเฮียเลยสักนิด”เสียงบ่นเล็กๆของคนข้างกายทำเอาว่าที่คุณพ่อที่กำลังนั่งถักถุงเท้าสำหรับลูกชายตัวน้อยถึงกับชะงักไปก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและวางงานในมือลงข้างกายพร้อมกับยื่นมือมาโอบภรรยาตัวน้อยเข้ามาแนบชิด“พลอยไม่เห็นจำเป็นต้องทำให้เหนื่อยเลยค่ะที่รัก เฮียอยากให้หนูพักผ่อนรอวันที่ตาหนูคลอดก็พอส่วนงานนี้เดี๋ยวเฮียทำให้เองค่ะ”“ก็พลอยอยากถักถุงเท้าให้ล
หลังจากวันที่รู้ว่าภรรยาตั้งท้องเรย์ก็ไม่เคยออกไปทำงานนอกบ้านหรือต่างเมืองอีกเลยสักครั้งไม่ว่าจะเป็นงานเล็กหรืองานใหญ่เขาล้วนมอบหมายให้คริสเตียนกับเจมส์จัดการทั้งสิ้น เพราะเขาอยากทุ่มเทเวลาทั้งหมดเพื่อดูแลพลอยไพลินที่กำลังตั้งท้องมากกว่าการทิ้งให้เธอต้องอยู่เพียงลำพัง“นายครับงาน...”“ไม่ไป”“นายครับท่าน…”“ป่วย ไม่สบาย ไม่ไป”“นายครับการขนส่ง…”“นายไปจัดการได้เลยเจมส์”ทุกเรื่องที่เจมส์เข้ามารายงานล้วนถูกปฏิเสธจากเรย์ทั้งหมดจนทำให้เจมส์ถึงกับมีสีหน้าลำบากใจแววตาที่เต็มไปด้วยไอสังหารเงยหน้าขึ้นมองพลอยไพลินที่นั่งข้างๆเรย์อย่างขอความช่วยเหลือ เพราะงานบางอย่างก็สำคัญเกินกว่าที่เขาจะกล้าตัดสินใจด้วยตนเองได้พลอยไพลินที่เห็นท่าทีอึดอัดของเจมส์ก็ได้แต่ยื่นแขนเรียวสวยไปแตะแขนของสามีที่กำลังตั้งใจปอกส้มให้เธอกินเบาๆทำเอาเรย์ถึงกับชะงักมือที่กำลังตั้งใจปอกส้มอยู่“เฮียเรย์ขาพลอยแค่ท้องเองนะคะไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย เฮียไปทำงานเถอะค่ะพลอยดูแลตัวเองได้อีกอย่างเจด้าก็มาอยู่เป็นเพื่อนพลอยทุกวันพลอยไม่อยากให้เฮียทิ้งงานนะคะ”น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกสามีอย่างมีเหตุผลทำให้คนที่กำลังปอกส้มอยู่ได้แต่บึนปา
“อะ เอ่อ เฮียเบาๆนะคะ พลอยกำลังท้องอยู่”เสียงที่เปล่งออกมาเบาราวกับเสียงกระซิบแต่กลับดังก้องอยู่ในหัวของเรย์ใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านก่อนหน้านี้พลันแข็งค้างด้วยความตกใจ ความรู้สึกมากมายพากันถาโถมเข้ามาจนเขาไม่ทันได้ตั้งตัวทั้งดีใจ ตกใจ ตื่นเต้น ซาบซึ้งใจและมีความสุขเป็นครั้งแรกที่คนอย่างเขาไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกเช่นไรอยู่“พะ พลอยว่ายังไงนะคะไหนหนูลองพูดใหม่อีกครั้งสิคะ”เรย์เอ่ยถามพลอยไพลินอย่างรู้สึกไม่มั่นใจเพราะบางทีเขาอาจจะหูฟาดจนได้ยินผิดไปก็ได้ในขณะที่พลอยไพลินได้แต่เผยรอยยิ้มหวานออกมาและเอ่ยย้ำกับเขาอีกครั้งว่าสิ่งที่เธอพูดไปนั้นคือความจริงไม่ใช่ความฝันแต่อย่างใด“พลอยกำลังตั้งท้องเราสองคนกำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะคะ เฮียดีใจไหม”เมื่อได้ฟังพลอยไพลินพูดอีกครั้งอย่างชัดถ้อยชัดคำเรย์ก็เผยรอยยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะรูดสาวท่อนเอ็นใหญ่ไปมาอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น อารมณ์กระสันที่เต็มไปด้วยความใคร่ก่อนหน้านี้ที่คล้ายจะหายไปเพราะได้รับข่าวน่ายินดีพลันกลับมาอีกครั้งซึ่งครั้งนี้เขาตื่นเต้นจนแทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่แล้ว“เมียจ๋า เรื่องที่น
โรงพยาบาล N“ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์แล้ว“กรี๊ด ดีใจด้วยนะเพื่อนรักในที่สุดมึงก็กำลังจะมีเบบี้น้อยแล้ว”คุณหมอสาวเอ่ยบอกพลอยไพลินด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดีส่วนคุณแม่มือใหม่ตอนนี้นั้นตัวแข็งค้างกับคำว่าตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์ที่ดังซ้ำไปซ้ำมาในหัวราวกับว่าเธอไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง แต่แล้วคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ก็ต้องดึงสติของตัวเองกลับมาเมื่อเพื่อนสาวของเธอกรีดร้องเสียงดังลั่นห้องด้วยความดีใจที่ทำเอาแก้วหูของพลอยไพลินแทบแตก“เบาๆก็ได้ไหมเจ แก้วหูกูจะแตกแล้วเนี่ย”พลอยไพลินหันมาเอ็ดเพื่อนสาวเสียงเบาๆให้ได้ยินกันสองคนก่อนที่เจด้าจะรีบยกมือขึ้นปิดปากเอาไว้ทันทีด้วยความเกรงใจคุณหมอที่กำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาเอ็นดู เมื่ออาการของเธอนั้นดูเหมือนว่าจะตื่นเต้นกว่าพลอยไพลินที่เป็นคนตั้งท้องเสียอีก“ก็กูนี่ ดีใจมากดีใจที่สุดเลยพลอยมึงท้องแล้ว เย่ เย่ เย่”เจด้าบอกพลอยไพลินด้วยความดีใจก่อนที่หยดน้ำตาจะไหลกลิ้งลงมาบนพวงแก้มเนียนของเธอทำเอาพลอยไพลินถึงกับตกใจที่เห็นเจด้าร้องไห้ราวกับว่าเธอกับเจด้ากำลังสลับบทบาทกันอย่างไรอย่างนั้นเลย คนที่ต้องร้องไห้ด้วยความดีใจที่กำลังจะได้เป
“ฮึก ฮึก ฮือ เรย์ขาไม่กลับอิตาลีไม่ได้เหรอคะ ฮือ”แก้มใสน้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจเมื่อเพื่อนของบิดาที่เธอนั้นรักและสนิทสนมจนเกิดความผูกพันธ์กำลังจะเดินทางกลับอิตาลี สองมือเล็กๆยกขึ้นคล้องคอเรย์เอาไว้แน่นก่อนที่จะซบใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาลงบนอกแกร่งอย่างออดอ้อนท่ามกลางสายตาที่เอ็นดูเด็กน้อยของทุกคน“เรย์ไปไม่นาน พอน้องของแก้มใสคลอดแล้วเรย์จะรีบบินกลับมาเยี่ยมแน่นอนเรย์สัญญา”“ฮือ ฮือ แต่แก้มใสไม่อยากให้เรย์ไป เรย์อยู่ที่นี่กับแก้มใสไม่ได้เหรอคะเดี๋ยวแก้มใสจะขอค่าขนมพ่อขาเพิ่มเอามาแบ่งให้เรย์ด้วย ฮือ ฮือ”คำพูดที่แสนไร้เดียงสาของเด็กน้อยทำเอากฤษฎิ์ถึงกับหัวเราะออกมาน้อยๆด้วยความเอ็นดูลูกสาวที่จะเอาเงินค่าขนมมาล่อมาเฟียระดับโลกอย่างเรย์ คาร์เทอร์ให้อยู่ต่อ ส่วนคนที่ได้รับข้อเสนอได้แต่ยิ้มกว้างก่อนที่จะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มป่องของหลานสาวอย่างอ่อนโยน ดวงตาที่เคยเย็นชาและร้ายกาจยามทอดมองเด็กสาวราวกับเป็นคนละคนเพราะมันเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดูอย่างสุดหัวใจ“อย่าร้องไห้เลยนะคะแก้มใสคนเก่งของเรย์ การจากลาเกิดขึ้นได้เสมอเพราะฉะนั้นเรย์อยากให้แก้มใสเข้มแข็งและไม่ร้องไห้เมื่อถึงวัน
ร้านกาแฟ บรรยากาศยามเช้าของหน้าหนาวทำให้สี่เพื่อนซี้ถึงกับพากันกระชับเสื้อกันหนาวที่สวมอยู่เข้าหาตัวเพื่อให้รู้สึกอุ่นขึ้นก่อนที่พลอยไพลินจะยกกาแฟร้อนตรงหน้าขึ้นจิบด้วยความสดชื่น เมื่อภาพบรรยากาศด้านนอกเต็มไปด้วยนักศึกษามากมายที่กำลังเดินสวนกันไปมามันทำให้เธอย้อนคิดไปถึงภาพในอดีต ที่พวกเธอทั้งสี่คนกำลังวิ่งอย่างสุดชีวิตเพื่อไปให้ทันเข้าเรียนวิชาแรกของฤดูกาลเปิดเทอม “ร้านเสื้อผ้าเป็นไงบ้างช่วงนี้” พลอยไพลินหันมาถามสาวสวยเบลล่าที่กำลังยกโกโก้ขึ้นจิบและตอนนี้เพื่อนชายของเธอนั้นได้เปลี่ยนมาเป็นผู้หญิงเต็มตัวเรียบร้อยแล้วซึ่งความสวยของเบลล่านั้นสวยไม่แพ้ผู้หญิงแท้ๆเลยทีเดียว “เหนื่อยมากมึง ทำอะไรออกมาขายก็ชายดีจนกูอยากปิดร้านหนีสักหนึ่งเดือนลูกค้าจะได้คิดถึง” คำพูดของเบลล่าเรียกเสียงหัวเราะด้วยความเอ็นดูจากทุกคนได้เป็นอย่างดีถึงแม้ว่าเบลล่าจะเรียนจบคณะนิเทศศาสตร์ แต่พรสวรรค์การออกแบบเสื้อผ้าทำให้เบลล่าเลือกเดินตามความฝันของตัวเองด้วยการเปิดร้านขายเสื้อผ้าภายใต้ชื่อแบรนด์ของตัวเอง ซึ่งส่วนใหญ่เสื้อผ้าข
“พลอยวันนี้มึงสวยมากๆเลยนะรู้ไหม” เจด้าเอ่ยชมพลอยไพลินที่อยู่ในชุดแต่งงานสีขาวละมุนตาโดยที่มีช่างกำลังแต่งหน้าและทำผมให้เพื่อนสาวของเธอที่นั่งยิ้มอย่างมีความสุข เพราะวันนี้คือวันที่ความรักของพลอยไพลินกับเฮียเรย์เดินทางมาถึงบทสรุปของความรักเสียทีนั่นก็คืองานแต่งของพลอยไพลินนั่นเอง งานแต่งจัดขึ้นเงียบๆโดยที่เชิญแค่กลุ่มเพื่อนสนิทของพลอยไพลินและบรรดาญาติๆของพรรณรายซึ่งมีเพียงไม่กี่คนมาร่วมงานเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนของเรย์ดูจะเยอะทีเดียวเพราะส่วนใหญ่คือชาวต่างชาติที่พากันเดินทางมาเพื่อร่วมเป็นสักขีพยานและแสดงความยินดีกับมาเฟียใหญ่อย่างเรย์ คาร์เทอร์ “อีเจ อีเบล อีโอม กูตื่นเต้นจนฉี่จะราดอยู่แล้วมึงสั่นไปทั้งตัวแล้วเนี่ย” พลอยไพลินสารภาพความรู้สึกของเธอในตอนนี้กับเพื่อนๆที่พากันหันมามองหน้ากันพร้อมกับยิ้มขำเจ้าสาวที่ยื่นมือมาจับมือพวกเธอโดยที่มือของพลอยไพลินนั้นสั่นจริงๆอย่างที่เธอบอก ก่อนที่เพื่อนๆทั้งสามคนจะพากันจับมือของพลอยไพลินมากุมเอาไว้แล้วมองหน้าเพื่อนสาวด้วยความยินดี โดยเฉพาะเจด้าที่น้ำตาคลอด้วยความป