แกรกแอดเสียงเปิดประตูห้องที่ดังขึ้นทำเอาคนที่กำลังดูรายการทีวีค่อย ๆ หันหน้ามามองที่ประตู ดวงตาคมกริบมองลูกชายคนโตแล้วเลยไปยังสาวน้อยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ลูกชายเขาด้วยอาการประหม่าอย่างชัดเจน“พ่อครับริวพาคนสำคัญของริวมาแนะนำให้พ่อรู้จัก” เพลิงกัลป์จูงมือลูกพีชที่ก้มหน้าลงด้วยความกลัว เพราะสายตาของบิดาเพลิงกัลป์ช่างคมกริบเสียยิ่งกว่าใบมีดคม ทำเอาเธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับท่านเลย“สวยดีนี่ตาถึงนะเราหาเมียได้สวยน่ารักและน่าทะนุถนอมดี”เรียวอิจิเอ่ยชมลูกชายคนโตยิ้ม ๆ ก่อนที่สายตาที่ค่อนข้างแข็งกระด้างและคมกริบในตอนแรกจะค่อย ๆ อ่อนแสงลงและมองไปยังว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยสายตาที่อ่อนโยนราวกับผู้ใหญ่ใจดี“แน่นอนอยู่แล้วครับพ่อลูกพีชน่ะทั้งสวย น่ารัก นิสัยดี เอาใจเก่ง ลีลาเด็ด เอวดี โอ๊ยยย!!” เพลิงกัลป์ยังพูดอวยลูกพีชไม่ทันจบมือบางก็หยิกเข้าที่สีข้างเต็มแรงด้วยความหมั่นไส้ อวยเรื่องความสวย ความน่ารัก เอาใจเก่งเธอไม่ว่าแต่อวยเรื่องบนเตียงนี่ไม่น่าพูดออกมาเลยสักนิดเธอก็อายพ่อตาเป็นนะไอ้หมอเพลิงบ้า บ้า บ้า บ้า ใบหน้าสวยตอนนี้แดงระเรื่อราวกับลูกตำลึง
หลังจากวันนั้นคุณพ่อของเพลิงกัลป์ก็ออกจากโรงพยาบาลและไปเจรจาสู่ขอแก้มใสให้กับคุณหมอวายุ แต่กว่าจะเจรจากันลงตัวและผ่านไปได้ด้วยดีทำเอาร้านอาหารแทบพัง เพลิงกัลป์ถึงกับกุมขมับให้กับความไม่ลงรอยกันของบิดาและท่านประธานกฤษฎิ์ที่อดีตเคยเป็นเพื่อนที่รักกันมาก แต่วันหนึ่งเกิดแตกคอกันจนมองหน้ากันแทบไม่ติด และวันนี้ก็คือวันแต่งงานของแก้มใสกับคุณหมอวายุงานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายซึ่งกว่าขบวนเจ้าบ่าวจะผ่านด่านมาหาเจ้าสาวได้ก็ทำเอาฝ่ายเจ้าบ่าวแทบกระอักเลือด ตบท้ายด้วยการยิงปืนขู่สองตาเฒ่าที่พร้อมจะฟาดกันในงานมงคลของเจ้าสาว แต่พิธีการก็ไหลลื่นและผ่านไปได้ด้วยดีและตอนนี้แก้มใสก็กำลังจะโยนช่อดอกไม้สาว ๆ ในงานที่รออยู่ด้านล่างต่างพากันรอรับดอกไม้ด้วยความตื่นเต้นจนในที่สุด...“กรี๊ดดดดดดดด น้องลูกพีชได้ดอกไม้อะ”“งื้อ ลูกพีชได้ดอกไม้ งานต่อไปก็คงจะเป็นงานแต่งของหมอเพลิงกับลูกพีชแล้วละ”“กรี๊ดดดด อีพีชเจ้าสาวคิวต่อไปต้องมึงแล้วนะ”“อิจฉาอะ อยากเป็นคนที่ได้ดอกไม้จัง”“ด้อมพีชเพลิงคงสู่ขิตอีกไม่นาน พี่รองานแต่งอยู่นะจ๊ะน้องพีช”เสียงบรรดาเพื่อนร่วมงานพากันแซวลูกพีชที่ยังคงยืนอึ้งปนสับสน เมื่ออยู่ ๆ
หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้วเพลิงกัลป์ก็ดีดนิ้วหนึ่งทีเป็นสัญญาณก่อนที่เสียงไวโอลีนเพลงรักจะบรรเลงขึ้นมาอย่างไพเราะทำเอาลูกพีชถึงกับยิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้นและมีความสุขกับบรรยากาศที่เพลิงกัลป์ตั้งใจเนรมิตขึ้นมาเพื่อให้เธอประทับใจ“ขอบคุณมาก ๆ นะคะสำหรับดินเนอร์มื้อนี้ อาหารอร่อยมาก แฟนก็หล่อ พีชมีความสุขที่สุดเลยค่ะ” ลูกพีชบอกเพลิงกัลป์ด้วยความจริงใจใบหน้าสวยยิ้มกว้างออกมาอย่างคนที่กำลังมีความสุขมาก โดยเฉพาะดวงตากลมโตที่ทอแสงเป็นประกายแวววาวเพลิงกัลป์เห็นแบบนั้นหัวใจก็ให้อิ่มเอมเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ลูกพีชลุกจากเก้าอี้ไปยืนอยู่ที่ราวระเบียงข้างล่างเป็นแม่น้ำกว้างใหญ่สุดลุกหูลูกตามือบางยกขึ้นอ้าแขนกว้างสูดอากาศที่บริสุทธิ์เข้าเต็มปอด เพลิงกัลป์เห็นแบบนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปยืนซ้อนหลังคนรักพร้อมส่งมือใหญ่สวมกอดเข้าที่เอวบางด้วยความรัก ใบหน้าหล่อเหลาซบลงที่ไหล่เนียนพร้อมกับสูดดมความหอมจากกายสาวเข้าไปเต็มปอดอย่างสดชื่น“เพลิงยินดีที่จะทำให้พีชมีความสุขไปทั้งชีวิตเลย อยากเห็นรอยยิ้มของพีชทุกวันไม่ว่าจะเป็นยามหลับหรือยามตื่น เพลิงอยากให้แฟนของเพลิงมีแต
ร่างของเพลิงกัลป์กระตุกเฮือกด้วยความเจ็บปวดเมื่อมีกระสุนไม่ทราบทิศทางพุ่งเข้าใส่ร่างของเขาสองนัดติด ลูกพีชกรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความตกใจสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาคนที่ลอบทำร้ายพ่อของลูก ก่อนที่ดวงตากลมโตจะเห็นใครบางคนที่ยืนหลบอยู่หลังพุ่มไม้และกำลังจะเดินหนีไปอย่างแนบเนียนด้วยความโกรธเธอไม่รอช้าที่จะถลกกระโปรงขึ้นก่อนที่จะหยิบปืนที่อยู่ซ่อนในสายรัดขาที่เธอพกมาด้วยออกมา แล้วเล็งไปที่ผู้ชายคนนั้นพร้อมลั่นไกทันทีด้วยความแม่นยำหลายนัดติดจนกระสุนหมดแม็กซ์ร่างของผู้ชายคนนั้นค่อย ๆ ร่วงลงไปนอนแน่นิ่งเลือดท่วมอยู่บนพื้นอย่างน่าอนาถใจ“เพลิง ฮึก ฮือ เพลิงอย่าเป็นอะไรนะ” ลูกพีชค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นตามเพลิงกัลป์ที่ค่อย ๆ ทรุดตัวลงนอนอยู่ภายในอ้อมกอดของคนรักด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าหล่อเหลายังคงเต็มไปด้วยคราบน้ำตาลูกพีชยกมือขึ้นลูบใบหน้าของเพลิงกัลป์ด้วยความเจ็บปวดใจ นี่สินะอุปสรรคและอันตรายที่เธอต้องเผชิญในวันข้างหน้า แต่ทำไมมันถึงมาเร็วกว่าที่เธอคิดเอาไว้เสียอีก ทำไม เพลิงกัลป์เพิ่งได้รู้ข่าวดีที่ทำให้เขาดีใจจนร้องไห้ออกมากับสถานะพ่อของลูก แต่ใครเลยจะรู้ว่าข่าวร้ายจะตามมาติด ๆ นั
ท่ามกลางความมืดมิดและความหนาวเหน็บจากหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมาลูกพีชเดินกอดตัวเองไปตามทางที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงที่ตรงไหน คำถามที่เกิดขึ้นในใจคือที่นี่ที่ไหน? และเธอมาทำอะไรที่นี่?เดินไปเรื่อย ๆ สองเท้าก็พลันชะงักสายตาเพ่งมองไปยังเบื้องหน้าที่มีแผ่นหลังที่คุ้นเคยของใครบางคนยืนหันหลังให้เธออยู่ ก่อนที่เขาคนนั้นจะหันกลับมาหาเธอช้า ๆ รอยยิ้มพลันบังเกิดขึ้นมาทันที เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดเพลิงกัลป์“เพลิง เพลิงจริง ๆ ด้วย” สองเท้ารีบวิ่งไปข้างหน้าก่อนที่จะโผเข้าหาร่างสูงที่อ้าแขนรอรับเธออยู่ด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน สองแขนโอบกอดร่างหนาของเพลิงกัลป์เอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปจากตรงนี้“ฮึก ฮือ เพลิงกลับมาหาพีชแล้วใช่ไหม” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเงยหน้าขึ้นถามเพลิงกัลป์ที่ก้มหน้าลงมามองหญิงสาวที่ตนรักสุดหัวใจด้วยสายตาที่ละมุนและรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน“เพลิงอยู่ตรงนี้แล้วครับคนดีไม่ร้องนะครับคนเก่ง” มือใหญ่ยกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาให้ลูกพีชอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะก้มลงจูบที่เปลือกตาทั้งสองข้างของลูกพีชอย่างแผ่วเบา“เพลิงอย่าหายไปไหนอีกนะ สัญญานะว่าจะอยู่กับพีชตลอดไป”
โรงพยาบาล Nเช้าวันต่อมาเพลิงกัลป์ค่อย ๆ ลืมตาตื่นด้วยความยากลำบากความรู้สึกเจ็บปวดที่ด้านหลังทำเอาเขาถึงกับต้องนอนนิ่ง ๆ ไม่ขยับเขยื้อน สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ห้องที่ไม่คุ้นเคยก่อนที่จะมาหยุดลงข้าง ๆ ตัวซึ่งมีใครบางคนกำลังนอนฟุบหลับอยู่ มือบอบบางกุมมือเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เพลิงกัลป์บีบมือที่กุมเขาเอาไว้อย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้คนที่กำลังนอนหลับสบายรู้สึกตัวตื่นเขาอยากให้ลูกพีชได้พักผ่อนให้เต็มที่ เพราะเมื่อคืนกว่าจะผ่าตัดเสร็จก็น่าจะดึกพอสมควร แต่คนที่กำลังนอนหลับสบายกลับรู้สึกตัวตื่นเพียงแค่แรงบีบเบา ๆ ที่ฝ่ามือของเธอ ลูกพีชค่อย ๆ ลืมตาตื่นพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับเพลิงกัลป์ที่ตื่นก่อนหน้าเธอไม่นาน ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้นตกใจก่อนที่จะโผเข้ากอดเพลิงกัลป์เอาไว้ทั้งตัวทำเอาคนที่เพิ่งผ่านพ้นความตายมาถึงกับเบ้หน้าด้วยความเจ็บแผลกับแรงโถมเข้ากอดของลูกพีช แต่เพลิงกัลป์กลับไม่ส่งเสียงร้องออกมาเลยสักนิด เพราะเขารู้ดีว่าลูกพีชดีใจมากแค่ไหนที่เขาฟื้นขึ้นมา“เพลิง ฮือ เพลิงกลับมาหาพีชแล้ว ฮึก” ใบหน้าสวยซบลงที่แผงอกแข็งแกร่งก่อนที่จะหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความดีใจเมื่อคนที่เธอเฝ้ารอคอย
หลังจากวันนั้นลูกพีชก็ขอลางานยาวเพื่อมาดูแลว่าที่สามี เพราะเธออยากคอยดูแลเขาให้หายดีก่อนแล้วถึงจะค่อยกลับไปทำงาน ตอนนี้เพลิงกัลป์พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเข้าวันที่สี่แล้วโดยที่เรียวอิจิมักจะแวะมาดูอาการของลูกชายในช่วงเย็นของทุกวัน แต่เมื่อมาถึงก็มักจะพบว่าลูกชายตัวดีแกล้งทำตัวสำออยเจ็บแผลอ้อนเมียทำเอาเขาถึงกับเบะปากให้กับริวการแสดงตั้งแต่เล็กจนโตริวเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยพูด เย็นชา แถมไม่ค่อยสนใจใคร แต่พอมีเมียแล้วอย่างกับว่าเขาได้ลูกชายคนใหม่อย่างไรอย่างนั้นเลย เพราะอ้อนเมียหนักมากทำเอาเขาเลี่ยนจนแทบอ้วก เท่านั้นยังไม่พอบางวันยังหันมาอ้อนพ่อด้วยทำเอาเขาถึงกับเหวอไปที่ลูกชายกลายเป็นคนอ้อนเก่ง เด็กชายที่แสนเย็นชาในวันวานมาวันนี้ได้หายไปจากโลกนี้แล้วห้องพักผู้ป่วย VIP“อาการโดยรวมดีขึ้นมากแล้ว ถ้าอย่างนั้นทำเรื่องออกวันนี้เลยไหมครับ” ธามไทที่เข้ามาตรวจอาการของเพลิงกัลป์ในช่วงเช้าเสนอคุณหมอหนุ่มที่นอนอย่างสบายใจอยู่บนเตียงคนไข้ ใบหน้าที่เคยซีดเผือดไร้สีเลือดในวันวานวันนี้กลับดูสดชื่นราวกับคนละคน อาจจะเป็นเพราะว่าได้รับกำลังใจและการดูแลที่ดีจากคุณพยาบาลลูกพีชที่คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง“แต่ทำ
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ เสียงบดจูบดังลั่นไปทั่วทั้งห้องน้ำเพลิงกัลป์ค่อย ๆ ละเลียดชิมความหอมหวานจากริมฝีปากนุ่มอย่างละมุนละไม พร้อม ๆ กับแอบปลดชุดเดรสสายเดี่ยวของลูกพีชจนมันร่วงลงไปกองที่พื้นอย่างง่ายดายเหลือเพียงแพนตี้สีหวานที่ปกปิดร่างกายขาวผ่องที่ดูจะอวบอิ่มขึ้น เพราะลูกพีชกำลังตั้งครรภ์บั้นท้ายงอนงามถูกมือใหญ่ที่ร้อนผ่าวบีบขย้ำอย่างมันมือก่อนที่เพลิงกัลป์จะถอนจูบที่แสนหวานออกพร้อมกับค่อย ๆ ดันร่างบางของลูกพีชให้ชนกับผนังห้องน้ำที่เย็นเยียบ ลูกพีชถึงกับสะดุ้งเบา ๆ เมื่อแผ่นหลังขาวเนียนของเธอแนบเข้ากับผนังห้องน้ำ เพลิงกัลป์ค่อย ๆ ซุกหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่นพร้อมกับขบเม้มทำรอยรักเอาไว้ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ลากลิ้นร้อนผ่านลำคอขาวผ่องที่แดงช้ำ เพราะแรงขบเม้มของเขาลงมาที่เนินอกอวบอิ่มที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเพื่อกักเก็บน้ำนมให้ลูกน้อยได้ดื่มกิน เพลิงกัลป์ยื่นมือไปปลดตะขอชุดชั้นในสีหวานกับแพนตี้สีสวยจนมันร่วงลงพื้นตามชุดเดรสสวยไปติด ๆ หน้าอกอวบใหญ่ปรากฏแก่สายตาของคนขี้อ้อนที่อยากให้เมียปลอบใจลิ้นร้อนชื้นค่อย ๆ ไล้เลียเม็ดบัวสีชมพูสวยที่แข็งเป็นไตตอบสนองลิ้นของเพลิงกัลป์ในทันที ลูกพีชแอ่นหน้าอกเข้าหาลิ
เช้าวันหยุดวันนี้เรียวอิจิรับหน้าที่ดูแลเจ้าแฝดทั้งสองคน เพราะเพลิงกัลป์พาลูกสะใภ้ของเขาไปหาหมอโดยสันนิษฐานจากอาการคลื่นไส้อาเจียนและเวียนศีรษะลูกพีชแล้ว ลูกสะใภ้ของเขาน่าจะกำลังมีหลานคนที่สามให้เขาอย่างแน่นอนซึ่งดูเหมือนเพลิงกัลป์ก็พอจะมองออก แต่ก็พาภรรยาไปตรวจเพื่อความแน่ใจ“วันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่เพนท์กับพายอยากไปเที่ยวเล่นที่ไหนว่ามาสิเดี๋ยววันนี้ปู่จะพาเราสองคนไปเที่ยวเล่นให้สนุกกันไปเลย” เรียวอิจิถามหลานน้อยทั้งสองคนซึ่งเพทายกับพายุหันมามองหน้ากันก่อนที่จะพร้อมใจกันตอบคำถามของเรียวอิจิอย่างพร้อมเพรียง“สวนสนุกครับผม” คำตอบของหลานน้อยทั้งสองทำเอาเรียวอิจิอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ที่เขาว่ากันว่าเด็กแฝดมักจะรู้ใจกันและกันและสามารถสื่อถึงกันได้น่าจะจริง เพราะหลานน้อยของเขาบอกสถานที่เดียวกันพร้อมกันเป๊ะ ๆ โดยที่ไม่ได้ถามไถ่กันเลยสักนิด“ย่อมได้ อยู่กับปู่คนนี้ไม่มีขัดใจ อยากไปสวนสนุกย่อมได้ไป”พายุเมื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจส่วนเพทายยิ้มออกมาน้อย ๆ ในใจรู้สึกดีใจไม่ต่างกับพายุเพียงแค่ไม่ชอบแสดงออกมาก็เท่านั้น แต่ยังไม่ทันที่เรียวอิจิจะได้พาหลาน ๆ ไปเที่ยวเสียงรถที่แล่นมาจ
5 ปีผ่านไปจากเด็กน้อยในวันนั้นเติบโตมาเป็นอย่างดีโดยการอบรมเลี้ยงดูของผู้เป็นปู่อย่างเรียวอิจิ ที่ทุ่มเทเวลาว่างเลี้ยงหลานชายทั้งสองคนจนเติบโตมาเป็นเด็กที่ช่างแสบสันหาตัวจับยากจนลูกพีชถึงกับอ่อนอกอ่อนใจที่ลูกชายทั้งสองคนช่างแสนดื้อและแสนซนเสียเหลือเกิน“น้องพายคะแม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้กินอมยิ้มเดี๋ยวจะฟันผุนะ รู้ไหมเด็กดี” ลูกพีชบอกลูกชายที่กำลังเคี้ยวข้าวตุ้ย ๆ จนแก้มป่องด้วยความอ่อนใจในกระเป๋านักเรียนของเด็กชายเต็มไปด้วยอมยิ้มเกือบสิบแท่ง ถ้าลูกชายของเธอฝันผุคงไม่ต้องถามหาสาเหตุกันให้ยุ่งยาก เพราะหลักฐานคาตาอยู่ในกระเป๋าเห็น ๆ “ไม่ใช่ของพายสักหน่อย อมยิ้มนี้สาว ๆ เขาซื้อมาให้พาย เพราะพายหล่อต่างหากละครับแม่” คำตอบของลูกชายทำเอาคุณแม่ลูกสองถึงกับชะงักมือที่กำลังหยิบอมยิ้มออกมาจากกระเป๋าก่อนที่จะหันไปมองลูกชายคนเล็กที่หันมาฉีกยิ้มหล่อพร้อมกับยักคิ้วให้เธอเพื่อยืนยันว่าตนเองหน้าตาดี ยิ้มหล่อ และมีเสน่ห์ อย่างนี้แล้วสาวน้อยที่ไหนจะไม่ตกหลุมรัก หล่อเสียจนผู้เป็นแม่อย่างเธอเองยังหลงลูกชาย“เจ้าชู้แต่เด็กเลยนะครับลูกพ่อ”เพลิงกัลป์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อดที่จะหันมาลูบหัวลูกชายคนเล็กด้วยค
ห้องคลอด“โอเคเบ่งแรง ๆ นะลูกพีช เจ็บก็อดทนนะสู้ ๆ” กฤษฎิ์บอกลูกพีชที่พยักหน้ารับพร้อมกับให้กำลังใจอดีตพยาบาลสาวไปด้วย มือบางถูกมือใหญ่ของเพลิงกัลป์เกาะกุมเอาไว้ตลอดเวลาก่อนที่ความเจ็บปวดจะทำให้ลูกพีชกลั้นใจเบ่งสุดแรงเพื่อให้สองแฝดออกมาไว ๆ “อื้ออออออออออออ ฮึบ แฮ่กกกก แฮ่กกกก”ลูกพีชเบ่งสุดแรงเจ้าสองแฝดก็ยังไม่ออกมา ดวงตาคู่สวยตอนนี้มีน้ำตาไหลรินออกมาด้วยความทรมาน เพลิงกัลป์ใช้หลังมือเช็ดน้ำตาให้ภรรยาอย่างแผ่วเบา ใบหน้าสวยของคุณแม่ตอนนี้เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ซึมเต็มกรอบหน้า พร้อมหยาดน้ำใส ๆ ที่ไหลรินอยู่ตลอดเวลาด้วยความเจ็บปวดที่ลูกพีชรู้ซึ้งและรู้สึกนับถือใจคนเป็นแม่ทุกคนที่ยอมเจ็บปวดเพื่อให้ลูกน้อยออกมาลืมตาดูโลกอย่างปลอดภัย“อดนะคะคนดี เพลิงอยู่ตรงนี้ลูก ๆ อยากออกมาหาพ่อกับแม่แล้วคุณปู่ก็รออยู่” เพลิงกัลป์ปลอบใจลูกพีชเสียงนุ่ม ลูกพีชจึงบีบมือสามีเอาไว้แน่นก่อนที่จะรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดและกลั้นใจเบ่งอีกครั้งสุดแรงเกิด“อื้ออออออ ฮึบบบ กรี๊ดดดดดด”“อุแว้ อุแว้ อุแว้”สิ้นสุดเสียงกรี๊ดของลูกพีชเสียงร้องของทารกแรกเกิดเพศชายก็แผดเสียงร้องออกมาดังลั่นห้อง ลูกพีชน้ำตาไหลออกมาด้วยความด
หลังจากงานแต่งผ่านพ้นไปเพลิงกัลป์ก็ขอร้องให้ลูกพีชลาออกจากงานเพื่อเตรียมตัวเป็นคุณแม่อย่างเต็มตัว ซึ่งลูกพีชก็ยอมลาออกอย่างว่าง่าย ถึงแม้ว่าเธอจะรักอาชีพพยาบาลมากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็อยากจะเลี้ยงดูลูกชายทั้งสองคนด้วยตัวของเธอเอง เธออยากอยู่กับลูกชายในทุกช่วงเวลาของชีวิตไม่ว่าจะเป็นก้าวแรกที่ลูกหัดเดินหรือฟันที่ขึ้นซี่แรกของลูก เธออยากจะเฝ้ามองการเติบโตของเจ้าแฝดทั้งสองจนเขาเติบใหญ่สามารถที่จะดูแลตัวเองได้และตอนนี้เธอก็ใกล้จะคลอดแล้วร่างอวบอิ่มแลดูอุ้ยอ้าย เพราะตั้งครรภ์ลูกแฝดทำให้ท้องของลูกพีชใหญ่กว่าปกติเพลิงกัลป์ยังคงดูแลเธอดีเสมอมาเขาทำหน้าที่พ่อของลูกและสามีที่ดีได้อย่างสมบูรณ์แบบไร้ที่ติวันนี้เพลิงกัลป์ขออนุญาตเธอไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนธามไทที่ผับซึ่งดูเหมือนคุณหมอหนุ่มจะมีเรื่องปรึกษาสามีของเธอ ลูกพีชเดาว่าน่าจะเป็นเรื่องปัญหาหัวใจแน่นอน เพราะหลัง ๆ มานี้เพลิงกัลป์บอกเธอว่าคุณหมอธามไทเลี้ยงต้อยเด็กมัธยมหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา ซึ่งเธออยากจะเห็นเอามาก ๆ ว่าผู้หญิงแบบไหนกันนะที่สามารถทำลายกำแพงที่แสนเย็นชาของเพลิงกัลป์ลงได้“อ๊ะ!!”ลูกพีชร้องขึ้นมาด้วยความรู้สึกเจ็บหน่วงที่ท้องเมื่อ
หลังจากที่ทุกคนออกจากห้องไปหมดแล้วภายในห้องก็เหลือเพียงคู่สามีภรรยาที่ถูกต้องทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย และตอนนี้เพลิงกัลป์ก็เริ่มรู้สึกว่าชุดเจ้าสาวราคาแพงที่ลูกพีชสวมอยู่มันช่างเกะกะเสียจริง เพราะในค่ำคืนนี้เจ้าสาวของเขาสวยมาก ร่างอวบอิ่มขาวผ่องที่มีเขาเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียวกำลังนั่งก้มหน้าอย่างทำตัวไม่ถูก เพราะวันนี้คือวันแต่งงานวันแรกของลูกพีชและเพลิงกัลป์ถ้าเป็นในเวลาปกติเพลิงกัลป์คงจับเธอกินจนตัวอ่อนเหลวไปนานแล้ว แต่ในวันนี้ลูกพีชให้รู้สึกขัดเขินอย่างบอกไม่ถูกกับสถานะสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเพลิงกัลป์ มือใหญ่ค่อย ๆ ยื่นมาจับใบหน้าสวยของลูกพีชให้หันมาหาตนเองช้า ๆ ก่อนที่เพลิงกัลป์จะก้มหน้าลงมากระซิบชิดใบหูหอมกรุ่นเสียงกระเส่า“เข้าหอวันแรกไอ้ธามมันบอกว่าให้โต้รุ่งถึงเช้าไปเลยจ้ะ เมียจ๋าว่าแบบนี้ดีไหมจ๊ะ” เพลิงกัลป์ถามภรรยาตามกฎหมายที่หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อและเห่อร้อนกับคำแนะนำของคุณหมอธามไท ก่อนที่ดวงตากลมโตจะช้อนขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างขลาดเขินแกมยั่วยวนอยู่ในทีโดยไม่รู้ตัว“เราจะพาลูกนอนดึกไม่ได้นะคะ เด็ก ๆ กำลังโต”น้ำเสียงหวานหูแย้งเพลิงกัลป์ แต่มือบางกลับยกขึ้นโอบรอบคอ
งานแต่งของลูกพีชกับเพลิงกัลป์จัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่โรงแรมหรูระดับห้าดาวโดยทั้งคู่เชิญแขกเฉพาะคนที่สนิทเท่านั้น พิธีการช่วงเช้าผ่านไปด้วยดีมาจนถึงเวลานี้ที่เจ้าสาวกำลังจะโยนช่อดอกไม้ให้กับเพื่อน ๆ ที่พากันรอรับอยู่ด้านล่าง น้ำชากับพาขวัญพากันร้องเรียกเพื่อนสาวเสียงดังลั่นเพื่อให้โยนช่อดอกไม้มาทางที่พวกเธอยืนอยู่“ลูกพีช ลูกพีช ทางนี้ ๆ น้ำชาอยู่นี่” น้ำชาโบกมือให้ลูกพีชที่ยืนถือช่อดอกไม้เคียงข้างเพลิงกัลป์ที่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวเต็มยศ ดวงตากลมโตกวาดตามองไปรอบ ๆ บริเวณก่อนที่จะแอบยิ้มขำออกมาเมื่อเห็นธามไทยืนทำหน้าเซ็งอยู่ข้าง ๆ มีนาที่ลากคุณหมอสุดหล่อให้มายืนรอรับช่อดอกไม้ด้วยกัน“คุณหมอธามไทขาวันนี้งานมงคลยิ้มหน่อยสิคะสุดหล่อ”มีนาบอกธามไทที่ยังคงตีหน้านิ่งตามสไตล์ผู้ชายเย็นชาก่อนที่ธามไทจะฉีกยิ้มออกมาเพียงแวบเดียวแล้วก็หุบยิ้มลงทันที ทำเอาคนที่หลงเคลิ้มกับรอยยิ้มหล่อของธามไทถึงกับบึนปากน้อย ๆ อย่างงอน ๆ กับคนที่หวงรอยยิ้มเอามาก ๆ อย่างธามไท “นี่ยังไม่โยนดอกไม้ใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับไปนั่งดื่มต่อนะ” ธามไทมองขึ้นไปบนเวทีก็เห็นลูกพีชกำลังมองลงมาทางเขากับมีนาพอดีก่อนที่เขาจะหัน
คฤหาสน์เพลิงกัลป์ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำเอาลูกพีชถึงกับขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจ เพราะปกติแล้วคนที่จะมาเคาะประตูยามวิกาลคือแม่บ้านที่ชงนมอุ่น ๆ มาให้เธอดื่มก่อนนอน แต่วันนี้หน้าที่นี้เป็นของเพลิงกัลป์พ่อของลูกที่กำลังอาบน้ำอยู่ต่างหากละแล้วใครกันนะที่มาเคาะประตูห้องลูกพีชวางหนังสือแม่และเด็กลงบนหัวเตียงก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูต้อนรับแขกผู้มาเยือนยามวิกาล แต่เมื่อเปิดประตูออกก็เจอกับเรียวอิจิที่วันนี้ไม่เห็นลูกชายลงไปชงนมให้ลูกสะใภ้ ตาเฒ่าเห่อหลานแบบเขาก็เลยต้องลงมือชงนมอุ่น ๆ เอามาให้ลูกสะใภ้ดื่มก่อนนอนเพื่อบำรุงหลานแฝดน้อยของเขา“พ่อไม่เห็นริวลงไปชงนมมาให้หนูสักที นี่ก็สามทุ่มแล้วพ่อก็เลยชงมาให้หนูแทน หลาน ๆ จะได้ดื่มนมอุ่น ๆ ก่อนนอน” เรียวอิจิยื่นแก้วนมอุ่นให้ลูกพีชที่รีบยกมือไหว้ขอบคุณพ่อสามีก่อนที่จะรับแก้วมาถือเอาไว้ด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจของเรียวอิจิ ตั้งแต่ที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์เรียวอิจิก็ดูแลเอาใจใส่เธอดีมาตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารการกินที่สั่งให้แม่บ้านจัดมื้ออาหารสำหรับบำรุงเจ้าแฝดในท้องให้เธอทุกวัน แล้วไหนจะยังนมอุ่น ๆ ที่บางครั้งก็ให้แม่บ้านเอา
ผลสุดท้ายแล้วเพลิงกัลป์ก็คือผู้ที่ชนะการท้าพนันในครั้งนั้นตอนนี้ลูกพีชกำลังนอนอยู่บนเตียงเพื่อให้คุณหมอสาวทำการอัลตราซาวนด์ส่วนเพลิงกัลป์นั่งอยู่ข้างเตียงไม่ห่างเมื่อครรภ์ครบกำหนดที่จะสามารถอัลตราซาวนด์ดูเพศของลูกได้ เพลิงกัลป์ก็ไม่รอช้าที่จะพาลูกพีชมาตรวจ แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงเชื่อมั่นในเซนส์ของตัวเองว่าลูกน้อยที่อยู่ในครรภ์เป็นลูกชายฝาแฝดอย่างแน่นอน“ว้าวววว ผมมารายงานตัวกับคุณพ่อคุณแม่แล้วครับ”คุณหมอพิชามญชุ์บอกคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ที่มองหน้าจอมอนิเตอร์ด้วยความตื่นเต้น โดยเฉพาะเพลิงกัลป์ที่ดวงตาทอเป็นประกายยามมองสิ่งมีชีวิตอย่างเจ้าลูกชายที่กำลังขยับตัวเล็กน้อยโชว์อยู่บนหน้าจอก่อนที่น้ำใส ๆ จะไหลจากตาออกมาโดยที่เพลิงกัลป์ก็ไม่รู้ตัว“น้องชายค่อนข้างขี้อายนะคะหลบหลังพี่ชายตลอดเลย” คุณหมอยังคงแซวเด็กชายทั้งสองคนที่กำลังขยับตัวไปมาโชว์คุณพ่อคุณแม่มือใหม่ทั้งสองคนอยู่ ลูกพีชมองดูลูกชายด้วยความรัก เธอรักเขาตั้งแต่วันที่รู้ว่าเขาก่อเกิดเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขในท้องของเธอ ลูกชายของเธอกับเพลิงกัลป์ลูกน้อยที่เกิดจากความรักของพ่อกับแม่ มือบางยกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาให้เพลิงกัลป์อย่างอ่อนโยน ในขณ
หลังจากที่นอนพักรักษาตัวจนหายดีวันนี้คุณหมอหนุ่มก็กลับมาทำงานตามปกติโดยที่มีหวานใจอย่างลูกพีชเดินเคียงข้างคุยกันอย่างกระหนุงกระหนิงเข้ามาที่แผนกทำเอาหลายคนถึงกับมองบนให้กับความหวานที่ดูจะหวานหนักมากกว่าเดิมของหนุ่มสาวทั้งคู่“ยินดีต้อนรับกลับมาทำงานนะคะคุณหมอเพลิง” ดาวเรืองยื่นดอกไม้ช่อใหญ่ให้เพลิงกัลป์เมื่อเขาเดินเข้ามาที่ห้องพักของแผนก มือใหญ่ยื่นมารับดอกไม้จากดาวเรืองด้วยความซาบซึ้งใจก่อนที่จะส่งยิ้มกว้างให้เพื่อนร่วมงานทุกคนที่พากันมายืนต้อนรับการกลับมาทำงานวันแรกของเขา“ขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะครับ และก็ต้องขอโทษทุกคนจากใจจริงที่ต้องทำงานหนักมากขึ้นกว่าเดิม เพราะผม” พูดจบก็ก้มหัวลงขอโทษทุกคนอย่างรู้สึกผิด เพราะเคสผ่าตัดส่วนใหญ่คือหน้าที่ของเขา แต่พอเขาหยุดพักรักษาตัวงานของเขาก็ต้องถูกถ่ายโอนไปให้คนอื่นทำแทนซึ่งคุณหมอที่เหลืออาจจะต้องทำงานหนักมากกว่าเดิม โดยเฉพาะคุณหมอคนใหม่อย่างธามไทที่รับหน้าที่ดูแลเคสคนไข้ต่อจากเขาจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน“ไม่เป็นไร...”“รู้ตัวก็ดีครับคุณหมอเพลิง เพราะผมเหนื่อยมากกก ขอตัวก่อนนะครับฝากที่เหลือด้วยแล้วกัน” ยังไม่ทันที่ดาวเรืองจะพูดจบคุณหมอธามไทก็พูดแทรกข