บำเรอรัก️คุณหมอมาเฟีย<63>ฝันร้ายที่ไม่ใช่ความจริง

ท่ามกลางความมืดมิดและความหนาวเหน็บจากหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมาลูกพีชเดินกอดตัวเองไปตามทางที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงที่ตรงไหน คำถามที่เกิดขึ้นในใจคือที่นี่ที่ไหน? และเธอมาทำอะไรที่นี่?

เดินไปเรื่อย ๆ สองเท้าก็พลันชะงักสายตาเพ่งมองไปยังเบื้องหน้าที่มีแผ่นหลังที่คุ้นเคยของใครบางคนยืนหันหลังให้เธออยู่ ก่อนที่เขาคนนั้นจะหันกลับมาหาเธอช้า ๆ รอยยิ้มพลันบังเกิดขึ้นมาทันที เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดเพลิงกัลป์

“เพลิง เพลิงจริง ๆ ด้วย” สองเท้ารีบวิ่งไปข้างหน้าก่อนที่จะโผเข้าหาร่างสูงที่อ้าแขนรอรับเธออยู่ด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน สองแขนโอบกอดร่างหนาของเพลิงกัลป์เอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปจากตรงนี้

“ฮึก ฮือ เพลิงกลับมาหาพีชแล้วใช่ไหม” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเงยหน้าขึ้นถามเพลิงกัลป์ที่ก้มหน้าลงมามองหญิงสาวที่ตนรักสุดหัวใจด้วยสายตาที่ละมุนและรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน

“เพลิงอยู่ตรงนี้แล้วครับคนดีไม่ร้องนะครับคนเก่ง” มือใหญ่ยกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาให้ลูกพีชอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะก้มลงจูบที่เปลือกตาทั้งสองข้างของลูกพีชอย่างแผ่วเบา

“เพลิงอย่าหายไปไหนอีกนะ สัญญานะว่าจะอยู่กับพีชตลอดไป”