เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 98
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-11-16 16:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 99
ขุนเขาพยัคฆ์ดำ ค่ายซานหู่!“พี่ใหญ่ พี่รอง เหตุใดพวกท่านไม่มีสายตายาวไกลกันบ้าง ธุรกิจเก็บค่าผ่านทางดีถึงเพียงนี้ เหตุใดไม่เชื่อล่ะ ปล่อยข้า ปล่อยข้านะ ข้าไม่ได้ถูกวิญญาณร้ายเข้าสิง ท่านผู้นั้นไม่ได้ใช้คาถาชั่วร้ายกับข้า!”บนแท่นไม้ในบ้านหิน เซี่ยซานหู่ถูกมัดไว้แน่น โดยมีคราบเลือดติดอยู่ทั่วตัวเป็นเวลาสามวันแล้ว ที่เขาโดนเลือดหมาดำสามกะละมังราดตัวทุกวัน หากไม่ใช่ช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง ทุกคนคงเหม็นแทบสลบ!เกาเก้อฮั่นที่อยู่นอกประตูกล่าวว่า “เลือดของหมาดำสิบตัวถูกนำมาใช้เพื่อการนี้ สมองของนายท่านสามยังไม่ฟื้นตัว เวทมนตร์ของบัณฑิตในหมู่บ้านต้าหวังนั้นทรงพลังเกินไป!”“ใครบอกว่าไม่ใช่?”อ่ายเก้อฮั่นกระซิบ “เจ้ารู้หรือไม่ว่าในช่วงสองวันที่ผ่านมา มีคนหนีออกจากหมู่บ้านของเรากี่คน”“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง!”เกาเก้อฮั่นตกใจมากเป็นเรื่องปกติที่โจรภูเขาจะหลบหนีไปบ้าง แต่ก็มีไม่มากคนที่ใช้ชีวิตบนป่าเขามาตลอด แล้วไม่สามารถอยู่รอดบนภูเขาได้ ก็ไม่สามารถอยู่รอดได้แม้ลงเขาไปแล้วอ่ายเก้อฮั่นกล่าวว่า “นายท่านสามพาคนทั้งสิบคนกลับมา และบอกว่าชายหนุ่มจากหมู่บ้านต้าหวังได้ให้สูตรลับแก่คนแปดคน พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 100
ม้ามีราคาไม่แพง ตัวละสิบตำลึงเท่านั้น แต่ไม่มีในค่ายซานหู่!ม้าเลวเหล่านี้อยู่ในค่ายซานหู่มาหลายปีแล้ว มาจากการแย่งชิงตอนไปปล้นทรัพย์นานหลายปีแม้ว่าม้าจะตัวเล็กและเชื่องช้า แต่ทุกคนก็ใช้ในการลากเกวียนได้ในความเป็นจริง ม้าสามารถวิ่งได้หนึ่งหรือสองร้อยลี้ต่อวัน ซึ่งเร็วกว่าการเดินของมนุษย์มาก!อาศัยม้ายี่สิบตัวนี้ โจรในค่ายซานหู่จึงไปมาได้ราวกับสายลม และยังอยู่ยงคงกระพันทั่วเมืองฝูชายหนึ่งคน ม้าหนึ่งตัว และดาบหนึ่งเล่ม เทียบเท่ากับทหารม้าธรรมดา ๆ แม้แต่พลลาดตระเวนประจำเมืองและทหารยังต้องวิ่งหนีเมื่อเห็นพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงคนชนบทเลยออกเดินทางตอนเที่ยง เมื่อมาถึงตีนเขาในช่วงบ่าย หวงปิ้งหู่ก็ออกคำสั่ง คนยี่สิบเอ็ดคนปรบมือม้าแล้วควบม้าไปทางหมู่บ้านต้าหวัง แต่ละคนเต็มไปด้วยจิตสังหารเวลาออกเดินทางก็มีความเฉพาะเจาะจงเช่นกันออกเดินทางตอนบ่าย ถึงแม้จะมีคนเห็น แต่ก็ไม่มีเวลาไปรายงานต่อที่ว่าการอำเภอขุนเขาพยัคฆ์ดำอยู่ห่างจากเมืองฝูแปดสิบลี้ ต้องใช้เวลาหนึ่งวันในการขี่ม้าประตูเมืองปิดหลังมืด รู้สึกเหมือนเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว!“ไอ้สารเลวสกุลหวังรู้แค่วิธีการสมรู้ร่วมคิดเท่านั้น ในเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 101
หานปิงหัวเราะเยาะ "รักษาชีวิตยังแทบจะไม่รอด ยังมีมาสนใจเรื่องเมืองบ้าบออะไรนี่อีก เลวร้ายที่สุดคือหยุดทำการตรวจสอบนี้ พวกเจ้าทุกคนจำไว้ให้ดีหากใครก็ตามจากในเมืองมาถาม ให้พูดให้เหมือนกันให้หมดว่าไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!ทหารลาดตระเวนชายแดนกลุ่มเล็ก ๆ พยักหน้ารับ และตามหานปิงเดินอ้อมเลี่ยงเมืองทหารคนหนึ่งข้างหลังเขาขมวดคิ้ว จู่ ๆ เขาก็กุมท้องแล้วตะโกนว่า “นายกองขอรับ ข้าปวดท้องนิดหน่อย ขอตัวไปปลดทุกข์ก่อน!"“ปัญหาเยอะจริงเชียว!”หานปิงบ่นโบกมือแล้วพูดว่า "เราจะไปทางนี้ เสร็จแล้วรีบตามให้ทันล่ะ ระวังอย่าได้เจอคนจากค่ายซานหู่ล่ะ!""ขอรับ!"ทหารพยักหน้าแล้วรีบวิ่งเข้าไปในป่าแล้วใช้ทางลัดไปยังหมู่บ้านต้าหวัง "ข้าหยุดหวงปิ้งหู่ไม่ได้ แต่ข้าต้องแจ้งข่าวให้เขารู้ ได้ยินมาว่าคุณชายหวังเป็นคนดี เราปล่อยให้เขาถูกพวกโจรฆ่าตายไม่ได้ !”…“คุณชายหยวน ท่านเชิญข้าและนักธนูสี่คนมาที่นี่ และยืมธนูยาวของพวกเขาอีก ท่านจะทำอะไรกันแน่ หากท่านไม่อธิบายข้าให้ชัดเจน ข้าไม่รู้สึกสบายใจ!”ที่บ้านของหวังหยวน จ้าวอู่ถือเงินสิบตำลึง แต่เขาไม่กล้าที่จะเก็บใส่มันไว้ในแขนเสื้อของเขา!นักธนูที่เหลืออีกสี่คน แต่ละคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 102
“ท่านจะจับหวงปิ้งหู่ ท่านบ้าไปแล้ว!”จ้าวอู่ไม่ได้ตื่นเต้นเลยหลังจากได้ยินว่าจะสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ แต่กลับตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวแม้ว่าสามพ่อลูกหวังหานซานจะต่อสู้ได้ แต่พวกโจรภูเขาค่ายซานหู่เคยฆ่าคนมาก่อน แม้ว่าพวกเขาจะเจอคันธนูแปลกๆดึงดูดความสนใจ แต่พวกเขาก็ฆ่าได้อย่างมากสุดแค่ไม่กี่คนเท่านั้นนักธนูทั้งสี่ตกใจจนอึ้งอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่กล้าออกไปข้างนอก เพราะกลัวว่าจะหนีไปเจอหวงปิ้งหู่!หวังหยวนยกแก้วขึ้น "ดื่มชาเถอะ ไม่เช่นนั้นชาจะเย็นเอาหมด!"“ดะ ดื่มชา!”…“คุณชายหยวน รีบหนีเร็ว หวงปิ้งหู่จากค่ายซานหู่กำลังจะมา…”เมื่อรีบเข้าไปในหมู่บ้านต้าหวัง ทหารผู้น้อยนั้นก็ตกตะลึง ทำไมถึงกั้นถนนไว้?แต่เขายังคงวิ่งและตะโกนต่อไปและพบว่าหมู่บ้านนั้นเงียบสนิทตะโกนเท่าไรก็ไม่มีใครมาปรากฏตัวเหมือนทุกคนได้หายตัวไปแล้วทหารคนนั้นยังคงวิ่งเข้ามา!ทันใดนั้นชายหนุ่มที่มีใบหน้าดุร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น “ทำไมเจ้าถึงวิ่งตะโกนไปรอบ ๆ เช่นนี้ เจ้าคิดหรือว่าเราไม่รู้ว่าหวงปิ้งหู่และกลุ่มของเขากำลังจะมา?”"อา!"ทหารผู้น้อยประหลาดใจ “เจ้าเป็นใคร รู้ได้ยังไง”ชายหนุ่มผู้นั้นเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 103
วันนี้ชายแซ่หวังทำให้รองหัวหน้าโกรธ และนำภัยพิบัติมาสู่หมู่บ้านต้าหวังแม้ว่าคนกลุ่มหนึ่งจะตื่นเต้น แต่พวกเขากลัวว่าจะมีการซุ่มโจมตีอีกครั้ง!พวกโจรสี่คนสำรวจถนน หนึ่งในนั้นใช้ท่อนไม้ทุบพื้นและกับดักม้าก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วตราบใดที่ม้าสามารถผ่านไปได้ จะมีกับดักม้าทุก ๆ สามหรือห้าก้าวและวางกระจายอย่างไม่สม่ำเสมอ“ก็แค่กับดักม้า เท้าเราใหญ่กว่ากีบม้าก้าวเข้าไปก็ไม่มีปัญหา!”เมื่อเห็นว่าเป็นแค่กับดักม้า หวงปิ้งหู่ก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก ถูกยั่วโมโหจนหมดความอดทนตอนนี้เขาหวังว่าเขาจะได้พบหวังหยวนทันทีและทรมานเขาจนตายเมื่อพวกโจรทั้งสี่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเข้าท่า จึงโยนไม้ออกไปแล้วรีบวิ่งไป"อ๊าก!"แค่วิ่งออกไป จู่ ๆ ก็มีโจรติดกับดักและกรีดร้องออกมา!เขาเหยียบกับดักหมี เท้าซ้ายของเขาเลือดไหลชุ่มจนทำให้ขากางเกงของเขาเปื้อนสีแดง“เจ้าคนแซ่หวัง คิดว่าลูกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้สามารถหยุดเราได้หรือ”สายตาของหวงปิ้งหู่ดูเคร่งเครียด "สำรวจทางต่อไป พบชายแซ่หวังเมื่อไหร่ ข้าจะสับมันให้เป็นหมื่นชิ้น!"พวกโจรขุดดินสำรวจเส้นทางของพวกเขา ทำให้ความเร็วของพวกเขาก็ช้าลงไปอีกหลังจากเดินไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 104
หวังหานซานออกคำสั่งยิงหน้าไม้ให้ลงมือโจมตีพวกโจรก่อน!ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...คนทั้งเก้าเชื่อฟังคำสั่ง ลูกธนูหน้าไม้ทั้งเก้าดอกก็พุ่งออกไป!ต้าหู่, เอ้อหู่, กัวฉางยิงเข้าที่หัวแต่คนละคนอย่างแม่นยำ!กัวเหลียงยิงหวงปิ้งหู่เข้าที่หน้าอก แต่ลูกธนูหน้าไม้สามารถเจาะทะลุเข้าเกราะหนังได้!กัวเฉียงยิงโดนเสื้อผ้าของพวกโจร!หวังซื่อไห่, หวังเอ้อโกว, หวังชิงซานและ หวังเสี่ยวซานเห็นโจรดุร้ายถือดาบ ร่างกายของพวกเขาก็อ่อนแรงและรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ พวกเขาได้ยินแค่หวังหานซานตะโกนเสียงดังและยิงธนูหน้าไม้ไปตามสัญชาตญาณ แต่พวกเขาไม่มีความชำนาญจึงพลาดเป้าทั้งหมด!"อ๊าก อ๊าก..."โจรดุร้ายทั้งสี่ล้มลงกับพื้นหลังจากถูกหน้าไม้โจมตี เสียงกรีดร้องของพวกเขาก็ดังก้องไปทั่ว ทำให้ผู้คนชาขนลุกไปหมดพวกโจรที่เหลือต่างตกตะลึง บางคนก็อยากจะหันหลังวิ่งหนีไป!“นี่คือหน้าไม้ ยิ่งเจ้าวิ่งมากเท่าไร ระยะยิงพวกมันก็จะแม่นยำมากขึ้นเท่านั้น ห่างออกไปเพียงสามสิบก้าว ไม่ต้องคิดอะไร รีบไปฆ่าพวกมันซะ!”หวงปิ้งหู่ดึงธนูหน้าไม้ออกมาแล้วพุ่งไปข้างหน้า ราวกับสัตว์ป่าดุร้ายถูกปลุกขึ้นมา!พวกโจรอีกสิบเอ็ดคนตามมาติด ๆ!สามพี่น้อง ต้าห
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 105
"อ๊าก อ๊าก..."เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วหมู่บ้าน และดังเข้าไปในบ้านของหวังหยวน!มือจ้าวอู่ที่จับถ้วยชาสั่นและชาก็หกใส่เสื้อผ้าของเขา!นักธนูทั้งสี่คนนั่งอยู่ เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาก!จ้าวอู่พูดไม่ออก "หยวน คุณชายหยวน การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว!""อืม!"หวังหยวนจิบชาและดูสงบนิ่ง!ที่จริงแล้วมือของเขาที่ถือถ้วยชานั้นสั่นเล็กน้อย แต่แสงสลัวจึงมองเห็นได้ยากก่อนเดินทางข้ามเวลา เขาเกิดใต้ธงชาติสีแดงและเติบโตมาท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ผลิอย่างสงบสุข เขาไม่เคยมีประสบการณ์การฆ่าฟันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแต่คนทั้งหมู่บ้านนับถือเขาเป็นผู้นำ ถ้ากลัวขึ้นมา ก็ไม่สามารถนำพาคนทั้งกลุ่มไปได้ไม่ว่าจะเครียดแค่ไหนก็อย่ากลัว!ปังปังปัง!ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูอย่างรวดเร็ว!ตึง!จ้าวอู่ผุดลุกขึ้นจากที่นั่ง ดึงดาบเล่มยาวออกมาและจับมันไว้ชี้ออกไปในระดับหน้าอก!นักธนูทั้งสี่คนอยู่บนม้านั่งราวกับว่าพวกเขาถูกไฟฟ้าดูด!หวังหยวนหยิบถ้วยชาขึ้นมา เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากและหัวใจเต้นรัว“พี่หยวน เรื่องนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว!”“พี่หยวน โจรชั่วทั้งหมดยี่สิบเอ็ดคนจัดการหมดแล้ว รวมถึงหวงปิ้งหู่ด้วย!”เสียง
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-17บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 106
ค่าหัวหวงปิ้งหู่เป็นเงินแปดร้อยตำลึงทันใดนั้น เอ้อหู่พาทหารชั้นผู้น้อยคนนั้นเข้ามา "พี่หยวน เขาคือหานอู่หยา ทหารลาดตระเวนชายแดนแถวนี้ เขาเป็นคนที่ตะโกนในหมู่บ้านเมื่อกี้!"“คุณชายหวัง ข้าไม่รู้ว่าท่านรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่าหวงปิ้งหู่มา!”หานอู่หยาเวียนหัว เขายังคิดว่าทำไม เมื่อเขาตื่นขึ้นมาหวงปิ้งหู่ถึงถูกจัดการไปแล้ว"เจ้ามีความตั้งใจดีแบบนี้ ลำบากเจ้าแล้วจริง ๆ!"หวังหยวนยิ้มบาง ๆ หยิบเงินสิบตำลึงออกมายัดใส่มือชายหนุ่มคนนั้น“ไม่ได้ ข้ารับไว้ไม่ได้ ข้ารับเงินมากมายขนาดนี้ไม่ได้หรอก!”หานอู่หยาตกใจจนทำอะไรไม่ถูกและส่งเงินสิบตำลึงคืนหวังหยวนเขาได้ยินมาว่าหวังหยวนเป็นคนจิตใจดี ไม่อยากให้เขาถูกพวกโจรฆ่า เขาคิดไตร่ตรองมาดีแล้ว!ไม่ได้หวังผลประโยชน์ใดเลย!“พี่หยวนให้เงินเจ้าแล้ว จะเอาคืนได้อย่างไร เจ้ารับมันไว้เถอะ!”เอ้อหู่ดึงหานอู่หยาไปข้างหลัง รู้สึกถูกใจเจ้าน้องชายคนนี้มาก“คุณชายหยวน เรื่องขนศพของพวกโจรภูเขาในวันพรุ่งนี้ ในตอนเช้าข้าจะพาคนมาช่วยขนให้!”อยากจะช่วยตอนแทนอะไรสักหน่อย จ้าวอู่ยิ้มอย่างขอโทษ หวังหยวนหรี่ตา "ถ้าเจ้าอยากช่วยจริง ๆ ในคืนนี้เจ้ามีโอกาสอีกครั้ง!
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-17
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2057
“ทุกคนขึ้นเขาเดี๋ยวนี้!”“ห้ามปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้!”หวังหยวนออกคำสั่ง ขุนพลนายกองเริ่มเคลื่อนไหวคนที่อาศัยอยู่บนหน้าผาแห่งนี้ล้วนเป็นระดับสูงของพรรคทมิฬและมีตำแหน่งสำคัญ การกำจัดพวกเขาให้หมดสิ้น จึงจะทำให้พรรคทมิฬหายไปอย่างสมบูรณ์!ตัดวัชพืชไม่ถอนราก เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาก็งอกขึ้นมาใหม่!เมื่อทุกคนเข้าไปบนหน้าผาแล้ว หวังหยวนก็ออกคำสั่ง ต่งอวี่และเอ้อหู่ต่างเป็นผู้นำพาผู้ใต้บัญชาบุกขึ้นไปบนยอดเขา!ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตามไปติด ๆ!“เจ้าจะทำอะไร?”หวังหยวนหันไปคว้าแขนหลิ่วหรูเยียน แล้วถามขึ้นหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา กำหมัดแน่น สีหน้าโกรธเกรี้ยวนางขมวดคิ้วกล่าวว่า “ข้าจะขึ้นไปล้างแค้นด้วยตัวเอง!”“ไม่เพียงแต่ข้าเกือบตายเท่านั้น แม้แต่บิดามารดาข้าก็ถูกคนของพรรคทมิฬฆ่าตาย จะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?”“วันนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้ ข้าจะฆ่าตานสยงเฟย ล้างแค้นให้พ่อแม่!”พูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็สะบัดแขนหวังหยวนออก ก่อนจะชักกริชออกมาแล้ววิ่งขึ้นไปบนยอดเขา!แม้ว่านางจะเป็นคนบอกที่ตั้งฐานทัพนี้ให้หวังหยวน แต่ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีไปกว่านาง!ไม่นานพวกหวังหยวนก็ขึ้นไปถึงยอดเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2056
หวังหยวนกลอกตามองเอ้อหู่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ชีวิตของทหารที่อยู่ข้างหลังเจ้าล้วนอยู่ในมือเจ้า!”“การที่เจ้าพาพวกเขามาเสี่ยงอันตราย หากไม่มีอะไรผิดพลาดก็ดีไป แต่หากเกิดความผิดพลาด เจ้าจะเผชิญหน้ากับครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไร?”“อย่าลืมว่าการเป็นขุนพลไม่ใช่แค่เพื่อรบชนะ!”“แต่ต้องชนะอย่างสวยงาม ลดการสูญเสียให้มากที่สุด!”ทุกคนต่างตกตะลึงเดิมทีพวกเขาคิดว่าการติดตามหวังหยวนก็เพื่อหาเลี้ยงชีพ ในยุคสงคราม การมีข้าวกินก็ดีมากแล้วชีวิตพวกเขาจะสำคัญอะไร?ในสายตาของชนชั้นสูง ชีวิตพวกเขาไม่ต่างจากเศษหญ้า!เป็นเพียงเครื่องมือในการแย่งชิงอำนาจ!แต่หวังหยวนกลับมีเมตตา เห็นใจพวกเขา ทำให้พวกเขาซาบซึ้งจริง ๆ!ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าจะต้องสูญเสียมากมาย พวกเขาก็ยินดีสละชีพเพื่อช่วยหวังหยวนพิชิตหน้าผาแห่งนี้ และฆ่าคนของพรรคทมิฬให้หมดสิ้น!“รีบก่อไฟทำอาหาร!”“เมื่อทุกคนอิ่มท้องแล้วก็คงถึงเวลาพอดี!”“จำไว้! ห้ามส่งเสียงดัง ประเดี๋ยวพวกมันจะรู้ตัว!”“หากพวกมันรู้ตัวจะเป็นอันตรายต่อพวกเรา!”หวังหยวนกำชับทุกคนพยักหน้ารับ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2055
ในช่วงเวลาไม่กี่วันต่อมา ด้วยการนำทางของหลิ่วหรูเยียน หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงไม่หลงทาง เดินทางมาถึงเชิงผาได้อย่างรวดเร็ว!บัดนี้สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อก็ได้แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่โดยรอบแล้วหวังหยวนและคนอื่น ๆ ตั้งค่ายอยู่ในป่าแห่งหนึ่งเมื่อมองไปรอบ ๆ จะเห็นเงาคนมากมาย พวกเขาล้วนเป็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อ“สืบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือ?”หวังหยวนสวมชุดเกราะเตรียมพร้อมรับมือกรณีฉุกเฉินและป้องกันการโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว!เกาเล่อรีบเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สืบเรียบร้อยแล้วขอรับ คนร้ายอยู่บนเขาลูกนี้!”“แต่ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขนย้ายสิ่งของ ตั้งแต่ที่พวกเรามาถึงก็เห็นรถม้าลงมาจากเขาไม่ต่ำกว่าร้อยคันแล้ว!”“แต่พวกเราไม่ได้ลงมือเพื่อไม่ให้พวกมันตื่นตัว!”“ข้าได้ส่งคนไปตามเส้นทางที่พวกมันใช้ หลังจากที่พวกเราจัดการเรื่องบนหน้าผาแล้ว จากนั้นจึงไปกวาดล้างพวกมัน!”“แล้วทรัพย์สมบัติของพวกมันก็จะตกเป็นของพวกเรา!”หวังหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจเรื่องนี้จัดการได้ดีมาก!เหตุผลที่พรรคทมิฬเติบโตอย่างรวดเร็วก็เพราะความร่ำรวย!หากตัดเส้นทางการเงินของพวกมัน แม้ว่าตานเฟยจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2054
ตานเฟยยิ้มอย่างพึงพอใจช่วงนี้หลังจากถูกหวังหยวนจับตามอง เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องมองทุกการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา!แม้แต่การหาสาวกใหม่ก็ยังยากลำบาก!หวังหยวนคอยขัดขวางเขา เขาจึงต้องสั่งสอนหวังหยวนบ้าง!แต่น่าเสียดาย...ยังหาโอกาสไม่ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตานเฟยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าตนเองต่างกับหวังหยวน แล้วจะสู้หวังหยวนได้อย่างไร?อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้!ดังนั้นแม้ว่าในใจจะเคียดแค้นอาฆาต แต่ย่อมต้องหลีกเลี่ยง“ที่เจ้าทำงานสำเร็จก็แค่ช่วยถ่วงเวลาเท่านั้น”“ตราบใดที่หลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่ นางก็เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ!”“ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะฆ่านางได้ พวกเราต้องระวังตัวและดำเนินแผนการต่อไป!”“พยายามขนย้ายสิ่งของออกไป หากถึงเวลาจำเป็น พวกเราก็ต้องทิ้งฐานที่มั่นแห่งนี้”ทุกคนต่างรู้สึกเสียดายหน้าผาแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดี ไม่เพียงแต่มีชัยภูมิที่ได้เปรียบเท่านั้น แต่ยังปลอดภัยมากอีกด้วย!จึงทำให้พวกเขาเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!แม้ว่าสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะกระจายอยู่ทั่วดินแดนทั้งเก้า แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียงหน้าผาแห่งนี้!แต่น่าเสียดา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2053
สตรีผู้นี้...หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจช่างไม่รู้จักบุญคุณเอาเสียเลย!เหตุผลที่เขาไม่อยากให้หลิ่วหรูเยียนไปด้วยก็เพื่อปกป้องนาง เพราะหลังจากที่รู้ชาติกำเนิดของนางแล้ว หวังหยวนก็รู้สึกเห็นใจ!หลายปีมานี้ นางต้องเผชิญกับความทุกข์ยากมากมาย บัดนี้ในที่สุดก็ได้พบกับญาติ จึงควรได้ใช้เวลากับครอบครัว!แต่นางกลับดื้อรั้น ยืนกรานจะตามไปเสี่ยงอันตรายกับเขา ช่างเหลวไหลยิ่งนัก!“เจ้าตัดสินใจแล้วจริงหรือ?”หวังหยวนถามย้ำ“ใช่แล้ว!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่น“ได้!”“เช่นนั้นก็ตามใจเจ้า ประเดี๋ยวเจ้าไปเตรียมตัวได้เลย เช้านี้พวกเราจะออกเดินทาง!”ตานเฟยเจ้าเล่ห์เหมือนหมาจิ้งจอก ต้องรีบจัดการเขา ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะมีโอกาสหนีไปได้!เมื่อถึงเวลานั้นจะเสียทั้งฮูหยินและรี้พล!หวังหยวนไม่อยากพลาดโอกาสนี้!“ข้าจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!”หลิ่วหรูเยียนกล่าว แล้วเดินออกไป ในดวงตาของนางปราศจากแววตื่นเต้น กลับมีแต่ความเย็นชา!การล้างแค้นคือเป้าหมายเดียวในใจนาง!ครึ่งชั่วยามต่อมา หวังหยวนและคนอื่น ๆ ต่างก็เตรียมพร้อม เนื่องจากเรื่องนี้สำคัญ หวังหยวนจึงเตรียมการอย่างรัดกุมไม่เพียงแต่เรียกทหาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2052
“เขาชื่อตานเฟย อายุสี่สิบกว่าปี แต่ข้ารู้แค่ชื่อ ส่วนหน้าตาที่แท้จริงเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้”“ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้น แม้แต่คนอื่น ๆ ในพรรคทมิฬต่างไม่รู้เช่นกัน”“หลายปีมานี้ เขาสวมหน้ากากตลอดเวลา ไม่ให้ใครเห็นหน้าตาที่แท้จริง!”หลิ่วหรูเยียนอธิบายหวังหยวนพยักหน้า คนของพรรคทมิฬชอบปิดบังตัวตน จึงไม่ยอมเปิดเผยหน้าตาไม่เช่นนั้นคงไม่สะดวกในการทำงาน!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดีหวังหยวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ แล้วถามขึ้นว่า “แล้วฐานทัพพรรคทมิฬอยู่ที่ไหน?”“เจ้าน่าจะรู้ใช่หรือไม่?”“ได้ยินว่าตานเฟยรับเจ้าเป็นลูกบุญธรรม แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อใจคนอื่น แต่ย่อมต้องเชื่อใจเจ้า และพาเจ้าไปด้วยใช่หรือไม่?”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของหลิ่วหรูเยียนก็เปลี่ยนไป นางกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัวปรากฏว่าหลายปีที่ผ่านมา นางเห็นโจรเป็นพ่อมาโดยตลอด!ซ้ำยังช่วยเหลือโจรผู้นี้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนช่วยเหลือ นางคงกลายเป็นหุ่นเชิดในมือของตานเฟย!ยิ่งคิด ยิ่งโมโห!“ข้ารู้!”“สถานที่แห่งนั้นอยู่ห่างไกลและอยู่ในหุบเขาลึก แม้ว่าข้าจะบอกท่าน ท่านก็คงหาไม่พบ!”“ข้ามีวิธีหนึ่ง ให้ข้านำทางพาท่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2051
ในคืนนั้น หลิ่วหรูเยียนอยู่กับลุงของนางในห้อง ทั้งสองพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ อย่างเพลิดเพลินหลิ่วหรูเยียนไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนตลอดเวลาที่ผ่านมา นางเป็นเพียงคนเดียวดาย แม้ว่าประมุขพรรคทมิฬจะดูแลนาง แต่นางกลับรู้สึกว่ามีความห่างเหินกับเขา ความรู้สึกนี้ แม้แต่นางเองก็อธิบายได้ไม่ชัดเจนอาจเป็นความรู้สึกแปลกแยกกระมัง?เพราะทั้งสองไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันแม้ว่าจะเห็นเขาเป็นญาติ แต่ก็ไม่ใช่ญาติที่แท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...เขากลับเป็นคนที่ฆ่าบิดาของนาง!หลิ่วหรูเยียนเข้าใจทุกอย่างแล้ว หวังหยวนไม่ได้หลอกลวงนาง ทุกอย่างที่เขาพูดล้วนเป็นความจริง หลักฐานอยู่ตรงหน้า แม้จะไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ!รุ่งเช้า หวังหยวนตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเงาของใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูเมื่อเขาเดินออกไปก็เห็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่หากไม่ใช่หลิ่วหรูเยียน แล้วจะเป็นใครได้?“เจ้าตื่นเช้าจัง!”“ลุงของเจ้าเล่า?”“เท่าที่ข้ารู้ ตั้งแต่เมื่อวานพวกเจ้าก็อยู่ด้วยกันตลอด เหตุใดตอนนี้จึงแยกกันแล้วเล่า?”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ด้วยท่าทีไม่ใส่ใจหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเคร่งเครียด นางขมวดคิ้วกล่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2050
เมื่อหลิ่วหรูเยียนและชายผู้นั้นหยดเลือดลงในชาม ก็เห็นเลือดทั้งสองหยดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้จริง ๆ!นั่นแสดงว่าทั้งสองมีสายเลือดเดียวกัน!“ท่านลุง!”ทันใดนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ร้องไห้ออกมา แล้วจับมือชายผู้นั้นพลางเรียกเขานางไม่นึกเลยว่านางยังมีญาติอยู่ในโลกนี้!ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างพากันยินดีกับหลิ่วหรูเยียนช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี!เจียงเสี่ยวอวี๋ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลส่วนหวังหยวนส่ายหน้าพลางยิ้มฝืดเฝื่อน เขาเป็นคนต่างยุคย่อมเข้าใจความจริงอย่างหนึ่งการพิสูจน์สายเลือดด้วยการหยดเลือดลงน้ำไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดมารองรับ!ตราบใดที่เลือดสองชนิดเป็นหมู่เดียวกันย่อมสามารถรวมตัวกันได้ แต่หมู่เลือดเป็นแค่การแบ่งประเภทเท่านั้นบางทีนี่อาจเป็นฟ้าลิขิตก็ได้ใช่หรือไม่?ยิ่งกว่านั้น คนในยุคนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องหมู่เลือดด้วย ในเมื่อเลือดของทั้งสองสามารถรวมตัวกันได้ ประกอบกับเกาเล่อได้สืบหาข้อมูลมานานแล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าทั้งสองเป็นญาติกันจริง!ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นการช่วยให้หลิ่วหรูเยียนมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วยเขาจึงไม่ขัดจังหวะ“ดี! ดี! ดี!”“น้องชายข้าม
