ไป๋เหยียนเฟยออกราชโองการ อัครเสนาบดีไม่กล้าพูดอะไรในท้องพระโรงอีก แม้ว่าบางคนจะมีสีหน้าเย็นชา แต่พวกเขาไม่กล้าเอ่ยพูด แน่นอนว่าทุกคนที่มีสายตาเฉียบแหลม ย่อมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! ไม่หายตัวไปตั้งแต่เนิ่น หรือหายตัวไปช้ากว่านี้ แต่กลับหายไปในเวลานี้! เรื่องนี้มีปัญหาอย่างแน่นอน! ยิ่งไปกว่านั้น ฮองเฮาไม่จำเป็นต้องทำให้องค์ชายใหญ่และเสียนกุ้ยเฟยถูกประหารหรือหายตัวไปด้วยเงื้อมมือของนาง ในทางกลับกัน กลับเป็นประโยชน์มากขึ้น! ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อทั้งคนสองคนนี้อยู่ในมือ ตระกูลเซิ่งก็ไม่สามารถสร้างปัญหาใด ๆ ได้ แม้ว่าพวกเขาคิดที่จะก่อกบฏ แต่เมื่อมีองค์ชายใหญ่อยู่ในมือของฮองเฮา พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรเลย! ท้ายที่สุดแล้ว โอกาสเดียวที่ตระกูลเซิ่งต้องการใช้ประโยชน์ ก็คือองค์ชายใหญ่!ด้วยความชอบธรรมนี้เท่านั้น พวกเขาจึงกล้ากบฏ! ในทางตรงกันข้าม หากมีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับองค์ชายใหญ่ แม้ว่าพวกเขาจะก่อกบฏ ผู้คนในใต้หล้าก็จะพูดถึงฮองเฮา ทว่า... ชื่อเสียงไม่ถูกต้องและไม่สมเหตุสมผล ยิ่งกว่านั้นไม่มีสายเลือดของตระกูลจี ก่อกบฏแล้วจะมีประโยชน์อะไร? ดังนั้นฮองเฮาที่ฉลาดควรรู้ว่าการปล่อยให้พ
“ไม่เข้าใจหรือ? ฮ่องเต้ซิงหลงมีองค์ชายคนโต แม้ว่าพระองค์อายุยังน้อย แต่ก็มีอายุสิบปีแล้ว ซ้ำยังเป็นเด็กอัจฉริยะ ราชสำนักมีเสนาบดีฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวาทั้งสองคนคอยชี้แนะ ขณะเดียวกันก็ยังมีปรมาจารย์ทั้งสามท่านยังอยู่ ยิ่งกว่านั้นมีหกกระทรวงเป็นศูนย์กลาง องค์ชายรัชทายาทก็พอจะควบคุมราชสำนักได้แล้ว!” “มีอัครเสนาบดีจำนวนมากอยู่ อันที่จริงไม่สำคัญเลยว่ามีฮองเฮาหรือไม่ ทว่าเหตุใดฮองเฮาถึงสามารถปกครองราชสำนักได้เล่า?” หลังจากพูดเช่นนี้จบ ทุกคนก็ตกใจ! ถูกต้อง! เรื่องนี้มีปัญหาแน่นอน! องค์ชายใหญ่อายุสิบปีแล้ว! มีเสนาบดีและผู้ช่วยที่มีความสามารถมากมายในการชี้แนะปกครองใต้หล้าเช่นนี้ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว! “ฉะนั้น เกรงว่าทั้งหมดนี้เกิดจากฝีมือของฮองเฮา!” “หากเป็นเช่นนั้น การสิ้นพระชนม์อย่างน่าสงสัยของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันอาจเป็นเพียงฝีมือของสตรีผู้ชั่วร้ายคนนี้!” “หึ! ได้ครองบังลังก์อย่างไม่ถูกต้อง จะเกิดหายนะอย่างแน่นอน หากสตรีผู้นี้ครองบังลังก์ ต้าเย่ของเราจะต้องจบสิ้นอย่างแน่นอน!” มีการถกเถียงทุกประเภท เห็นได้ว่าหลายคนไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ฮองเฮาปกครองราชสำนัก! ไม่เพียงแต่ไม่เต็ม
ในขณะที่ไป๋เหยียนเฟยกำลังต่อสู้กับตระกูลเซิ่ง หวังหยวนก็รู้ข่าวนี้แล้ว“สามี ช่วงนี้ตระกูลเซิ่งกับฮองเฮาก่อให้เกิดความวุ่นวายมากมาย เรื่องนี้เป็นจริงหรือไม่?”หลี่ซื่อหานกับอีกสองคนนั่งข้างหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยฮองเฮาเป็นผู้ประกาศให้ทั่วทั้งแผ่นดินรู้เอง ว่าเสียนกุ้ยเฟยและองค์ชายใหญ่หายตัวไป และผู้คนก็แทบพลิกแผ่นดินตามหาตระกูลเซิ่งปล่อยข่าวว่าเพื่อที่จะครอบครองราชสำนัก และปูทางให้ไท่จื่อในอนาคต ฮองเฮาต้องการกำจัดปัจจัยอื่นที่จะมาขัดขวางทั้งหมด!พูดตามตรงว่าคำพูดเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าจะสู้แบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน!การต่อสู้ระหว่างฮองเฮาและตระกูลเซิ่งได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!สำหรับเรื่องทั้งหมดนี้ หวังหยวนถอนหายใจด้วยความเป็นกังวลเล็กน้อยเมื่อเกิดความวุ่นวายขึ้น ทั่วทั้งต้าเย่อาจไม่มีวันสงบสุขได้!“พวกเจ้าคิดว่าฝ่ายใดพูดจริงและฝ่ายใดโกหก?”หวังหยวนมองสตรีทั้งสาม แล้วอดไม่ได้ที่จะถามหลี่ซื่อหานตอบว่า “สิ่งที่ฮองเฮาพูดเป็นความจริงร้อยละแปดสิบ ส่วนสิ่งที่คนตระกูลเซิ่งพูดนั้นเป็นเท็จ!”หวงเจียวเจียวและหูเมิ่งอิ๋งก็พยักหน้าเช่นกัน“ตระกูลเซิ่งจะไม่ยอมให้อะไรเกิดขึ้นกับเสียนกุ้ย
นางอยากจะจัดระเบียบใหม่ให้หมด แต่นางต้องมีความสามารถพอจึงจะทำได้!ดังนั้น เมื่อนางคิดถึงเรื่องเหล่านี้นางก็ปวดหัว!“ฮองเฮา ท่านทรงงานหนักมาหลายวันแล้ว ดูเหนื่อยล้ายิ่งนัก ไม่เช่นนั้นก็พักผ่อนก่อน แล้วค่อยอ่านสาส์นกราบทูลต่อก่อนหรือไม่เพคะ”ไป๋หลิงยืนอยู่ข้าง ๆ แล้วรีบแนะนำอย่างนอบน้อมไป๋เหยียนเฟยถอนหายใจ หลังจากได้ฟังคำพูดของไป๋หลิงนางจะพักผ่อนอย่างสงบในสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร?“ไป๋หลิง เดิมทีข้ารู้เพียงว่าฝ่าบาททรงงานหนัก เพื่อรับผิดชอบราชสำนัก ตอนนี้ข้าเริ่มรับผิดชอบราชสำนักแล้ว ข้าตระหนักได้ว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้เลย!”ไป๋เหยียนเฟยถอนหายใจ หลังจากพูดเช่นนี้ ไป๋หลิงก็คลี่ยิ้ม“แน่นอนว่าต้องเป็นเช่นนั้น คนเพียงคนเดียวต้องดูแลแผ่นดินอันใหญ่โตถึงเพียงนี้ จะง่ายดายได้อย่างไรเล่าเพคะ!”“เพียงแต่... ความโกลาหลได้เกิดขึ้นแล้ว แม้ว่าตระกูลไป๋จะไม่ได้ดำเนินการใด ๆ ในตอนนี้ แต่ตระกูลเซิ่งได้เริ่มลงมือแล้ว ฮองเฮา ท่านต้องระวังให้มากขึ้นนะเพคะ!”ไป๋หลิงเตือน ไป๋เหยียนเฟยก็เข้าใจเช่นกันแต่ความกดดันในใจนางนั้นท่วมท้นยิ่งนัก!วิธีการของตระกูลเซิ่งเป็นเรื่องที่นางไม่เคยคิดมาก่อ
หลังจากที่ไป๋หลิงถาม ไป๋เหยียนเฟยก็หรี่ตาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า“ไม่ว่าจะอย่างไร เราต้องพยายามทำให้ได้ตัวหวังหยวนผู้นี้มา ข้าจะออกราชโองการ เรียกตัวหวังหยวนมาที่เมืองหลวง!”“ใช่แล้ว ต้องเป็นราชโองการลับ! อย่าให้คนตระกูลไป๋รู้เรื่องนี้!”หลังจากที่ฮองเฮาพูดจบ ไป๋หลิงก็ย่อมเข้าใจความหมายที่นางจะสื่อ แล้วไปเตรียมการโดยไม่รีรอ!ในไม่ช้า ร่างหนึ่งก็ออกเดินทางจากวังหลวง มุ่งหน้าตรงไปยังหมู่บ้านต้าหวังหวังหยวนไม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้ ยังคงฝึกฝนเสริมสร้างความแข็งแกร่งของฝ่ายตนเองต่อไปแผ่นดินกำลังจะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย เขาต้องแข็งแกร่งมากพอที่จะปกป้องตัวเอง!แต่ตอนนี้นอกจากเรื่องคนแล้ว ยังมีเรื่องอุปกรณ์ที่ประณีตอีกด้วย!หวังหยวนคิดอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจใช้ฝีมือสร้างอาวุธอื่น นอกจากดาบราชวงศ์ถัง!ดาบ สามง่าม กระบี่ ทวน!ตราบใดที่พวกมันแข็งแกร่งเพียงพอ ก็จะได้เปรียบเมื่อต้องเผชิญกับสรรพอาวุธของผู้อื่น!ในเวลาเดียวกัน หวังหยวนก็ต้องการสร้างชุดเกราะให้กับทุกคนด้วย!เพียงแต่ว่าเกราะชนิดนี้ต้องมีน้ำหนักเบา แต่มีคุณสมบัติในการป้องกันที่แข็งแกร่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก
หากวัสดุที่ใช้ทำไม่แข็งแรงพอ อาจเกิดอุบัติเหตุจากการกระแทกเบา ๆ ได้แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือไม่มีปัญหาอะไรเลย เมื่อมันถูกโยนลงพื้นก็ไม่ได้ระเบิดออก!“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่มีปัญหา!”หวังหยวนดีใจมาก หยิบมันกลับขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม“ต่อไปก็ถึงเวลาทดสอบจริงแล้ว!”หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ดึงสลักออก แล้วโยนมันออกไป!ทันใดนั้นเมื่อระเบิดตกลงบนพื้น ไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นน่าตกใจ!สิ้นเสียงดังตูม หลุมขนาดใหญ่ก็ปรากฏบนพื้น!หลายคนที่เดินเข้าไปดูต่างตกตะลึง!อานุภาพทำลายล้างรุนแรงเกินไปแล้ว!หากมีคนหลายสิบคนอยู่ใกล้บริเวณที่กลายเป็นหลุมใหญ่ ทุกคนคงร่างระเบิดตายหมด!“นี่มันสุดยอดเกินไปแล้ว!”“สามี นี่มันอะไรกัน!”“พี่หยวน สิ่งนี้มีพลังแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”ทุกคนต่างอุทาน หวังหยวนยกยิ้มก่อนที่จะพูดชื่ออย่างเป็นทางการ“สิ่งนี้เรียกว่าระเบิดมือ!”เมื่อเห็นอานุภาพทำลายล้างรุนแรงเช่นนี้ หวังหยวนก็พอใจมาก!เมื่อถึงเวลาที่ต้องต่อสู้จริง ๆ ต่อให้มีคนไม่กี่คน ก็ต้องชนะแบบชวนอึ้งได้แน่นอน!“ท่านลุง จู่ปัน ยิ่งเราทำสิ่งนี้ได้เยอะเพียงใดก็ยิ่งดี แต่จำไว้ว่าต้องระวังให้มาก!”
หวังหยวนไปเยือนเมืองหลวงมาครั้งหนึ่ง และตอนนั้นเขาเกือบจะไม่ได้กลับมาอีกเลย!ดังนั้นเมื่อได้ยินคำว่า “เมืองหลวง” ทั้งต้าหู่และคนอื่น ๆ รวมถึงพวกหลี่ซื่อหานสามคนก็เป็นกังวล!โดยเฉพาะหลี่ซือหาน บัดนี้นัยน์ตาฉายแววกังวลชัดเจน ตั้งแต่ก่อนจะถามคำถามนี้หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ฮองเฮาเรียกหาข้าอาจเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลเซิ่ง ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ นางไม่คิดจะจัดการกับข้าหรอก”“ให้ข้าไปเถอะ เกรงว่าข้าจะต้องเสนอแนะนาง!”หลังจากพูดเช่นนี้ ทุกคนก็พยักหน้าฮ่องเต้ซิงหลงมีเหตุผลที่จะสังหารหวังหยวน แต่ฮองเฮานั้นไม่มีเหตุผล!ยิ่งไปกว่านั้น ดังที่หวังหยวนพูด ราชสำนักกำลังสับสนวุ่นวาย ฮองเฮาไม่น่าจะมีเวลาจัดการกับหวังหยวน!ดังนั้น ครั้งนี้จึงสามารถรับประกันความปลอดภัยของหวังหยวนได้!ทว่า...แม้ว่าพวกเขาจะคิดเรื่องเช่นนี้ได้ แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังไม่ต้องการให้หวังหยวนไปเมืองหลวง!“สามี เราจะขัดขืนราชโองการได้หรือ?”หลี่ซือหานสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดถ้อยคำอุกอาจเช่นนี้!พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะหวังหยวน ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่กล้าพูดเช่นนั้นออกมา!เพราะตามความค
ในขณะนี้ ไป๋เหยียนเฟยกำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ หลังจากเห็นหวังหยวนเข้ามา นางจึงเงยหน้าขึ้นมองนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เจอหวังหยวน!มองเพียงปราดเดียว นางก็สามารถบอกได้ว่าหวังหยวนนั้นไม่ธรรมดา!“ได้ยินชื่อท่านหมิงถันมานานแล้ว เพิ่งได้เจอในวันนี้ ช่างไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ”ไป๋เหยียนเฟยรีบลุกขึ้นพูดด้วยรอยยิ้ม“ถวายบังคมฮองเฮา”หวังหยวนโค้งคำนับ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“ไม่จำเป็น ท่านหมิงถัน กรุณานั่งลงเถิด!”ฮองเฮาขอให้หวังหยวนนั่งลงทันที นางเตรียมน้ำชาไว้แล้ว และส่งให้หวังหยวน“ขอบพระทัยฮองเฮา”หวังหยวนยิ้ม จากนั้นมองไป๋เหยียนเฟยแล้วพูดอีกครั้ง “ฮองเฮา ท่านแอบให้ข้าเข้ามาในวังหลวง ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ไป๋เหยียนเฟยหัวเราะ “ท่านหมิงถัน ท่านมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม เหตุใดท่านจะไม่รู้ว่าข้าขอให้ท่านมาเพราะเหตุใด?”หวังหยวนดื่มชาหมดในอึกเดียว แล้วพูดว่า “เพราะเรื่องขององค์ชายใหญ่และเสียนกุ้ยเฟยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ไป๋เหยียนเฟยพยักหน้าทันที “ท่านคิดได้เร็วมาก คาดเดาได้ถูกต้องทันที”“ฮ่าฮ่า ฮองเฮายกย่องเกินไปแล้ว ทุกวันนี้เรื่องนี้ถูกพูดถึงมากที่สุดในแผ่นดิน ตระกูลเซิ่งนั้นทั้งใ