Share
บทที่ 866
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 867
“อย่างไรก็ตาม หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ เกรงว่าตระกูลเซิ่งจะไม่จัดการกับข้าง่าย ๆ ในท้ายที่สุดแล้ว... เขารู้ว่าเขาฆ่าข้าไม่ได้”ถึงหวังหยวนจะพูดแบบนี้ แต่เขารู้ว่าอันตรายไม่ได้อยู่ในต้าเย่นี้!แต่เป็นแคว้นหมาน!ทั้งกลุ่มพักอยู่ที่นี่หนึ่งคืนและเข้าเมืองในเช้าวันรุ่งขึ้น!เปรียบเทียบกับอันโจวและหยางโจวก็แทบไม่แตกต่างกัน ทั้งสองเป็นสถานที่ที่ร่ำรวยเมื่อเทียบกับหลิงโจวแล้ว มันแย่กว่าเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม หลังจากเกิดเรื่องครั้งที่แล้ว หวังหยวนก็ขี้เกียจเกินกว่าจะขายถ้วยคริสตัลเหล่านี้เลยวางขายกับที่ร้านโดยตรง และทำตามแบบแผนเดิม แล้วให้ทหารชุดเกราะทมิฬมาเฝ้าร้านดูว่ามีพ่อค้าคนไหนสนใจบ้างไหมเส้นทางการค้านี้ยังไม่ได้เปิด แต่มันเป็นเรื่องของเวลา เขาทำสิ่งนี้เพียงเพื่อปูทางไปสู่อนาคต!นี่เป็นครั้งแรกที่มาที่นี่ หวังหยวนจึงพาสามสาวไปเดินเที่ยวสักหน่อยในขณะนั้น ทางด้านตระกูลเซิ่ง เซิ่งฟางสี่ก็ได้รับข่าวแล้วเช่นกัน!หน้าถึงกับถอดสีซีด!เมื่อเห็นนกพิราบบินส่งข้อความมาก็ตกใจ!“สมเป็นหวังหยวนจริง ๆ ช่างมีความสามารถอะไรเช่นนี้!”หยวนหงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เซิ่งฟางสี่ส่งสาสน์จาก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 868
หลังจากที่หมานต๋าถูพูดจบ ผู้อาวุโสหลายคนก็พยักหน้า และสตรีคนนั้นก็ด้วย“ตระกูลเซิ่งผูกมัดพวกเราแคว้นหมานไว้กับพวกเขาอย่างสมบูรณ์!”สตรีคนนั้นพูดขึ้น น้ำเสียงของนางดูโหดเหี้ยมมาก!“แม้ว่าตระกูลเซิ่งจะมีอิทธิพลอย่างมากในแคว้นหมานของเรา ถึงกระทั่งก้าวก่ายในราชสำนักของเรา นั้นทำให้ข้าโกรธมาก ข้ายังคิดถึงวิธีกำจัดอิทธิพลของตระกูลเซิ่ง!”"ถ้าทำเช่นนี้จริง ๆ เกรงว่าจะเป็นการล่วงเกินต้าเย่!"“พวกเราแคว้นหมานต้องลำบากจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ และภัยพิบัติที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ท้องพระคลังก็ว่างเปล่า มันคงไม่ดีสำหรับเราที่จะแตกหักกับต้าเย่!”หมานต๋าถูรู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเริ่มสงครามกับต้าเย่แน่นอนว่าเหตุผลที่เขาตกลงกับตระกูลเซิ่ง ก็เนื่องมาจากคำสัญญาที่ตระกูลเซิ่งให้ไว้มีความแตกต่างระหว่างการใช้ทหารปลอมกับใช้ทหารจริง!ตอนนี้เขาสงสัยว่าอยากจะเจรจาสงบศึก ในด้านหนึ่งเป็นการแสดงอำนาจแคว้นหมาน และรวบรวมอำนาจปกครองในบ้านเมืองกษัตริย์องค์ใหม่ของเขาให้มั่นคง และก็เพื่อผลประโยชน์ของตระกูลเซิ่งอีกด้วยเป็นกษัตริย์องค์ใหม่ที่เพิ่งขึ้นครองราชย์ กังวลว่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 869
ช่วงนี้ง่วงมากจนทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้หวังหยวนใกล้จะถึงซูโจวกำลังจะเข้าแคว้นหมานแล้ว แม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นทูต แต่ก็สายเกินไปแล้ว!ยิ่งไปกว่านั้น จักรพรรดิซิงหลงไม่อาจยกเลิกพระราชเสาวนีย์ฮองเฮาได้โดยง่ายในตอนนี้จักรพรรดิซิงหลงทรงฟื้นมาได้ครึ่งวันแล้ว เขานั่งพิงหัวเตียงในพระราชตำหนักคุนหนิง หลังจากดื่มน้ำแกงโสมแล้ว เขาก็มองฮองเฮาและถามตามตรงว่า“ฮองเฮา ช่วงนี้มีอะไรเกิดขึ้นที่ราชสำนักหรือไม่?”จักรพรรดิซิงหลงยังคงกังวล อย่างไรก็ตาม แคว้นหมานกำลังจะโจมตีต้าเย่ และเขายังรู้สึกไม่สบายใจฮองเฮาไป๋เหยียนเฟยที่ได้ยินดังนั้น นางก็คุกเข่าลงกับพื้นทันที“ฝ่าบาท พระองค์ทรงมีอาการง่วงนอนมาหลายวันแล้ว หม่อมฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าไปแทรกแซงกิจการของราชสำนัก ฝ่าบาทโปรดพระราชทานอภัยโทษให้หม่อมฉันด้วย”ไป๋เหยียนเฟยรียขออภัยโทษทันที ทำให้จักรพรรดิซิงหลงยิ้มออกมา“เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องพูดให้มากความหรอก เจ้าทำเพื่อข้า ข้าไม่ตำหนิเจ้าหรอก เจ้าบอกข้าหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้”ไป๋เหยียนเฟยเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 870
ไป๋เหยียนเฟยพยักหน้า นางสงสัยนี้จริง ๆ!จักรพรรดิซิงหลงถอนหายใจ "ข้ามองหวังหยวนไม่ออก ครั้งล่าสุดที่เขาถูกส่งไปที่แคว้นหวงในฐานะทูต เขาได้รับตำแหน่งอ๋องเป่ยหลิงกลับมา และเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับแคว้นหวง"“คราวนี้ข้ากังวลว่าเขาต้องเกี่ยวข้องกับแคว้นหมานดังนั้น... ข้าจึงไม่อยากให้เขาไป”เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว ไป๋เหยียนเฟยก็รู้ว่าอาการขี้ระแวงของจักรพรรดิซิงหลงกำเริบอีกแล้ว!“ฝ่าบาท ไม่ว่าหวังหยวนจะทรงพลังแค่ไหน เขาก็เป็นเพียงขุนนางตัวเล็ก ๆ หากพระองค์อยากใช้เขาก็ย่อมใช้ได้เพคะ หากไม่อยากใช้ก็อย่าใช้เขา ทำไมถึงต้องทำให้ยุ่งยากเช่นนี้?”แม้ว่าคำพูดของไป๋เหยียนเฟยจะธรรมดา แต่จักรพรรดิซิงหลงก็หัวเราะออกมา“ข้าเป็นจักรพรรดิ ข้าจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร แม้ว่าที่เจ้าพูดจะถูก แต่หวังหยวนคนนี้ก็มีพลังและเสียงบางอย่าง ครั้งล่าสุดที่ข้าอยากจะฆ่าเขา ข้าทำอะไรเขาไม่ได้”“ในต้าเย่ มีสมาคมต้าถง หอการค้ามากมาย และโจรมากมายต่างก็สนับสนุนหวังหยวน!”“นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีแคว้นหวงด้วย…”“บอกตามตรง ข้ากังวลมากว่าวันหนึ่ง ข้าจะใช้เขาไม่ได้ และทิ้งเขาไปไม่ได้!”“ความรู้สึกนั้น...ก็เหมือนกับนกที่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 871
หลี่ซื่อหานอยากพูดอะไรบ้างอย่าง แต่นางก็เข้าใจว่าหวังหยวนหมายถึงอะไรในตอนนั้นผู้หญิงสามคนก็รู้สึกสะเทือนใจมากหวังหยวนสัญญาว่าจะให้พวกนางตามไปแคว้นหมาน และพวกนางก็ผ่อนคลายมากตลอดทางระหว่างทางหวังหยวนก็พาพวกเขาไปรอบ ๆ หยางโจว อันโจว และแม้แต่ซูโจว ทำให้พวกนางมีความสุขและสนุกกับการเดินทางแต่พรุ่งนี้จะไปแคว้นหมาน ดังนั้นหวังหยวนจึงบอกความจริง พูดไปแล้วก็เพื่อพวกนางทั้งนั้นแต่...หญิงสาวทั้งสามยังคงกังวลใจ พวกนางอยากตามหวังหยวนไปยังแคว้นหมานด้วยกัน!ไม่อยากรออยู่ที่นี่!“พวกเจ้าน่าจะรู้นิสัยของข้า ดังนั้น... เชื่อฟังรอข้ากลับมานะ ถ้าจะทำอะไรหรือจะช่วยข้าจัดการเรื่องธุรกิจ ข้าจะให้ทหารชุดเกราะทมิฬอยู่ดูแลพวกเจ้า จะพาต้าหู่ไปด้วยคนนึง"“ไม่ต้องกังวล ไม่นานนักหรอก”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ไม่เปิดช่องว่างให้โต้แย้ง!แค่เดินทางไปแคว้นหมานนั้นก็อันตรายเกินไปแล้ว!แม้ว่าเขาจะมีแผนอยู่ในใจ แต่เขาก็ยังไม่อยากให้พวกนางเสี่ยงตามเขามาทั้งสามสาวก็เข้าใจดี พวกนางมองหวังหยวนด้วยขอบตาแดงก่ำ และไม่อยากยินยอมเลย!“ไม่ได้จากตายสักหน่อย ในวังหลวงอันตรายมากขนาดนั้น ข้ายังออกมาได้ ยิ่งกว่านั
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 872
หวังหยวนและต้าหู่กำลังขี่ม้า พวกเขาเพิ่งข้ามชายแดนและเข้าไปในแคว้นหมาง พวกเขาเห็นร่าง ๆ หนึ่งยืนอยู่ระยะไกลบนเนินทรายสูงตระหง่านคนนั้นมีรูปร่างผอมเพรียว รวบผมทรงสูง มีลมกระโชกแรงพัดมาทำให้เสื้อผ้าของชายคนนั้นปลิวสะบัดเป็นผู้หญิงผู้หญิงคนนั้น นอนหงายไขว้ขาด้วยท่าทางผ่อนคลายบนเนินทราย สีหน้าของนางสงบมาก ในขณะที่นางกำลังกินขนมและมองทิวทัศน์โดยรอบข้างตัวนางพกดาบมาด้วย ดูเหมือนไม่ใช่คนที่จะมาล้อเล่นด้วยได้มีม้าอยู่ข้างหลังกระดิกหางอย่างผ่อนคลายเดินไปมาหวังหยวนและต้าหู่มองหน้ากัน ทันใดนั้นต้าหู่ก็ดูจริงจังขึ้นมา และพูดอย่างเคร่งขรึม “พี่หยวน จู่ ๆ มีผู้หญิงมาปรากฏตัวในสถานที่รกร้างแห่งนี้ เรื่องนี้แปลกจริงๆ!”“ข้าคิดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ เราควรระวังไว้ดีกว่า”หวังหยวนก็มองไปทางผู้หญิงคนนั้นด้วย บรรยากาศรอบตัวนางแสดงให้เห็นว่านางไม่ใช่คนธรรมดา ตอนนี้นางมาปรากฏตัวที่นี่ จุดประสงค์ของนางก็ชัดเจน นางต้องมาตามหาพวกเขาแน่“ลองไปดูกันก่อนเถอะ”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีและเตรียมที่จะข้ามไปคิดไม่ถึงว่าก่อนที่ทั้งสองจะเข้าไป พวกเขาเห็นผู้หญิงคนนั้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 873
ต้าหู่ที่มั่นใจในตอนแรก แต่หลังจากสู้ไปสักพัก เขาก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเล็กน้อย อย่างไรก็ตามผู้หญิงที่บอบบางราวกับนกนางแอ่น ยังคงมองเขาอย่างยิ้มแย้ม หน้าไม่แดงไม่มีอาการหายใจหอบ“เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้ายังอยากสู้อยู่ไหม?”“สู้สิ ทำไมไม่สู้!”สีหน้าของต้าหู่ดูดุร้าย เขากัดฟันด้วยความโกรธ “ในฐานะผู้ชาย มาดูสิว่าจะจัดการผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เช่นเจ้าได้อย่างไร มาดูกัน!”ต้าหู่ลงมือเร็วมากและเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร!ทันใดนั้นแววตาของหญิงสาวก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาและนางก็พูดเบา ๆ ว่า “ข้าจะไม่เล่นกับเจ้าแล้ว รีบกลับไปที่ที่เจ้าจากมาให้เร็วที่สุด ครั้งต่อไปอย่าตำหนิข้าไม่ไว้หน้าเจ้า!”ผู้หญิงคนนั้นพุ่งไปเตะหน้าอกต้าหู่อย่างแรง!ได้ยินแค่เสียงดัง “ปั้ก” ต้าหู่ก็กระเด็นออกไปล้มลงกับพื้นอย่างแรง พร้อมกับรสชาติคาวเลือดในปากสีหน้าเขาไม่อยากจะเชื่อเลย และมองหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่านางจะเก่งกาจขนาดนี้...เมื่อเห็นต้าหู่แพ้ สีหน้าของหวังหยวนก็ดูจริงจังขึ้นมาทันทีเขาค่อย ๆ เดินไปหาต้าหู่ทีละก้าว หลังจากช่วยพยุงเขาขึ้นจากพื้นแล้ว เขาก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาแล้วชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้น“
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 874
“เราต้องรีบจับตัวผู้หญิงคนนี้ ไม่เช่นนั้นต้องยุ่งยากมากแน่!”เมื่อพูดเช่นนั้น ต้าหู่ก็รีบก้าวไปข้างหน้าพร้อมที่จะจับผู้หญิงคนนี้!เมื่อหวังหยวนเห็นดังนั้น เขาก็ห้ามต้าหู่ทันที“ไม่ต้อง ข้าถามนางก่อนว่าทำไมนางถึงไม่ให้เรามาที่นี่”สีหน้าหวังหยวนดูเคร่งขรึม เขายกปืนขึ้นและพูดอย่างจริงจังกับผู้หญิงตรงหน้าว่า “เจ้าเป็นใคร ทำไมเจ้าถึงห้ามพวกเราไม่ให้ไปที่แคว้นหมาน?”“ข้าไม่มีเหตุผลที่จะต้องบอกเจ้า”สายตาของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ท่าทีของนางก็เต็มไปด้วยความดูถูก“นั่นคือเหตุผล”หวังหยวนโบกปืนคาบศิลาในมือแล้วพูดเสียงเบา “ถ้าเจ้าไม่พูด กระสุนนัดถัดไปจะอยู่หัวเจ้า”หญิงสาวสะดุ้งตกใจขึ้นมา ถึงนางจะไม่รู้ว่ากระสุนคืออะไร แต่นางก็เข้าใจตั้งแต่วินาทีที่หวังหยวนฆ่าม้าของนาง หวังหยวนไม่ใช่คนที่นางจะยุ่งด้วยได้ตามใจชอบดังนั้นนางจึงตอบอย่างไม่พอใจนัก “ข้าชื่อหมานจิ้ง”“เจ้าแซ่หมาน”เมื่อหวังหยวนได้ยินแซ่นี้ก็ตกใจ เขาอดจะถามอย่างลังเลใจไม่ได้ว่า “ข้าได้ยินมาว่าแซ่ของกษัตริย์องค์ใหม่คือ หมาน งั้นเจ้าคือ …”“ใช่แล้ว!”ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่หวังหยวนอย่างเย่อหยิ่งและพูดอย่างเย็นช
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
