Share
บทที่ 406
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 407
ฟู่ชิงหัวเราะเบา ๆ “มีเหมืองหยกน้ำอย่างน้อยหลายสิบแห่งทั่วแผ่นดิน เหมืองที่อยู่ใกล้ท่านที่สุดอยู่ในเขตหลงหนาน สันเขาเชียนเฮ่อในเมืองเฮ่อ ทว่าหยกน้ำนั้นไร้ค่าและไร้ประโยชน์ เหตุใดคุณชายถึงสนใจสิ่งนี้กันเล่า!” “เขตหลงหนาน เมืองเฮ่อ!” เมืองนี้อยู่ห่างออกไปกว่าร้อยกิโล ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกายแล้วกำหมัด “ข้าก็แค่สนใจชั่วคราวเท่านั้น ขอบคุณสำหรับข่าวของท่าน ข้ายังมีเรื่องที่ต้องทำ ท่านตามสบายเถอะ!” “เอ๊ะ!” หลังจากสอบถามข้อมูลเสร็จ หวังหยวนก็ไม่สนใจเขาแล้ว ฟู่ชิงพูดไม่ออกและรีบไล่ตามเขาไป “คุณชาย ท่านสนใจหยกน้ำ และต้องการไปที่เมืองเฮ่อเพื่อเอาหยกน้ำใช่หรือไม่ ข้าขอเตือนท่าน ท่านห้ามไปเป็นอันขาดนะขอรับ!” หวังหยวนหยุดเดินชั่วคราว “เหตุใดเล่า!” ฟู่ชิงลดเสียงลงและพูดว่า “มีกลุ่มกบฏในเมืองเฮ่อ และทั้งเมืองเฮ่อถูกพวกเขายึดครองไปทั้งหมด!” หวังหยวนประหลาดใจ “อะไรนะ?” “ก่อนหน้านี้อ๋องถูหนานโจมตีชายแดน และผู้พิพากษาของเมืองเฮ่อก็ถือโอกาสเรียกเก็บภาษีระลอกหนึ่ง!” ฟู่ชิงยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ชาวบ้านไม่สามารถจ่ายภาษีได้ และมีหลายคนบ้านแตกสาแหรกขาด” หวังหยวนขมวดคิ้ว! การจัดเก็บ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 408
"ไม่ทำ!" หงเยี่ยปฏิเสธอย่างไม่ลังเล! เจ้าโจรตัวน้อยไร้ยางอายผู้นี้เจ้าเล่ห์มาก การทำข้อแลกเปลี่ยนกับเขามีแต่ถูกโกงเท่านั้น! หวังหยวนก็ไม่โกรธเช่นกัน “เจ้าไปที่เมืองเฮ่อเพื่อข้าหน่อย ไปสืบให้กระจ่างว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วข้าจะปล่อยเจ้ากลับไปที่อีเซี่ยนเทียนเมื่อเจ้ากลับมา” “สืบสถานการณ์ในเมืองเฮ่อ!” หงเยี่ยขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ “เจ้าคิดจะทำอะไร? เจ้าคิดจะทำร้ายพี่ชิงเมี่ยนหลางเหรอ!” “เขาก่อกบฏเป็นเรื่องของเขา ไม่ได้ยั่วโมโหข้าเสียหน่อย ข้าจะไปแตะต้องเขาทำไมเล่า?” หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง “หากเจ้าไม่ตกลงก็ช่างมันเถอะ ปีใหม่ก็อยู่ที่หมู่บ้านต้าหวังไปเถอะ!” เหตุผลที่เขาต้องการทราบสถานการณ์ในเมืองเฮ่อ ประการแรกคือมีเหมืองหินแก้วสำหรับทำแก้วอยู่ที่นั่น และประการที่สองคือหากต้องการไปที่เมืองโจว เพื่อรับซื่อหานก็ต้องผ่านเมืองเฮ่อเช่นกัน ไม่เช่นนั้นก็ต้องเดินทางอ้อมประมาณสองร้อยกิโล! สถานการณ์ในเมืองเฮ่อค่อนข้างแปลก การสังหารเจ้าหน้าที่และการกบฏเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้ แต่ข่าวกลับมาไม่ถึงเมืองฝู การปล่อยให้หงเยี่ยไปสืบข่าวคราวประการแรกคือเป็นเรื่องง่าย ประการที่สองคือป้องกันตัวเอง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 409
หูเทียนทรุดตัวลงแล้วคุกเข่า “ข้าขอคำนับท่านแทนคุณหนูด้วยขอรับ” หวังหยวนดึงหูเทียนขึ้น แล้วส่งเขาออกจากประตู เขาขมวดคิ้ว! ประธานที่เขาจับตามองมานานไม่สามารถมาได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องมองหาผู้ที่มีความสามารถทางกิจการคนอื่นแล้ว ยุคสมัยนี้มีบัณฑิตอยู่มากมาย แต่ผู้มีความสามารถทางกิจการกลับมีน้อยมาก คนประเภทหูเมิ่งอิ๋งที่กล้าเสี่ยงโชคยามที่ชาวหวงกำลังเข้าใกล้เมือง ช่างเป็นคนประเภทที่ล้ำค่าและหายากนัก คนที่เหมาะสมในการทำกิจการให้เขาในตอนนี้มีเพียงหวังซื่อไห่ และลูกพี่ลูกน้องชิงเหอเท่านั้น! อย่างไรก็ตาม วิสัยทัศน์ของพวกเขาทั้งสองคนมีจำกัดและต้องใช้เวลาในการปลูกฝัง จึงเป็นเรื่องยากที่จะเป็นผู้นำในเวลาอันสั้น! อนิจจา เงินทองนั้นได้มาง่าย แต่ความสามารถนั้นหายากนัก! ... “พี่สาว พี่เหม่ออะไรอีกแล้ว พี่กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ!” ในสวนหลังบ้านของตระกูลหู อาเป่าดึงมุมเสื้อผ้าของหูเมิ่งอิ๋งแล้วเงยหน้าขึ้นมองนาง! “พี่กำลังคิดว่าคืนนี้ให้ห้องครัวทำอาหารอร่อย ๆ ให้อาเป่ากิน!” หูเมิ่งอิ๋งลูบหัวน้องชายของนางพร้อมยิ้มหวาน แต่ในใจกลับรู้สึกยากลำบาก ไม่รู้ว่าหลังจากคุณชายได้รับจดหมา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 410
“คุณหนู อย่าโกหกข้าเลย ท่านไม่เหมือนกับคุณหนูของใต้เท้าพวกนั้นที่ร้องไห้จมปลักอยู่กับความทุกข์!” เหลิ่งอวิ๋นส่ายหัวและหรี่ตาลง “หูซานเต๋อทำร้ายท่านกับอาเป่าอีกแล้วใช่ไหม ท่านไม่ควรหยุดข้าตั้งแต่แรก ฆ่าเขาแล้วก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น!” “ไม่ได้!” สีหน้าของหูเมิ่งอิ๋งเปลี่ยนไป “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขายังคงเป็นลุงของข้า ข้าปล่อยให้เจ้าฆ่าเขาไม่ได้!” “...ก็ได้!” เหลิ่งอวิ๋นขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณหนู หากอยู่ตระกูลหูแล้วไม่มีความสุข ท่านสามารถพาอาเป่าย้ายออกไปได้ ข้าจะพาท่านไปยังที่ที่จะไม่ทำให้ท่านเสียใจ!” หูเมิ่งอิ๋งประหลาดใจ “ที่ไหน?” เหลิ่งอวิ๋นพูดอย่างคาดหวัง “เมืองเฮ่อ!” หูเมิ่งอิ๋งขมวดคิ้วเล็กน้อย “เหลิ่งอวิ๋น ด้วยทักษะศิลปะการต่อสู้และความกล้าหาญของเจ้า เจ้าจะโดดเด่นได้อย่างแน่นอนในอนาคต เจ้าหาสตรีจากครอบครัวที่ดีเถอะ ข้าเป็นสตรีที่แต่งงานมาแล้วสามครั้ง และจะไม่แต่งงานเป็นครั้งที่สี่อีก ในชีวิตนี้ข้าจะดูแลอาเป่าไปตลอดชีวิต!” นางรู้มาตลอดว่าเหลิ่งอวิ๋นคิดอย่างไรกับนาง! เขาปรากฏตัวในยามวิกฤติครั้งแล้วครั้งเล่า และนางก็รู้สึกประทับใจจริง ๆ แต่หลังจากครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนแ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 411
หัวใจของหูเมิ่งอิ๋งสั่นไหว “ท่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” หูซานเต๋อพูดกึ่งยิ้ม “เร็วกว่าขอทานตัวน้อยนั่นนิดหน่อย!” ดวงตาที่สวยงามของหูเมิ่งอิ๋งจมลง “ลุงรอง ท่านดื่มมากไปแล้ว ที่นี่ไม่มีขอทานสักหน่อย!” ในอดีตลุงรองใช้กำลังเพื่อยึดทรัพย์สินของตระกูล เหลิ่งอวิ๋นเกือบจะทุบตีลุงรองจนตาย เป็นบ่าวทำร้ายเจ้านายเป็นความผิดมหันต์ ดังนั้นเพื่อให้เหลิ่งอวิ๋นมีชีวิตรอด นางจึงขอให้เขาจากไป หูซานเต๋อเยาะเย้ย “เจ้าเสแสร้งไปก็ไร้ประโยชน์ ข้าได้ยินทุกสิ่งที่เจ้าทั้งรองคุยกันเมื่อครู่นี้!” หูเมิ่งอิ๋งขมวดคิ้วเล็กน้อย! หูซานเต๋อกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “เจ้าว่าหากข้าจะไปรายงานเจ้าหน้าที่ที่ศาลาว่าการตอนนี้ แล้วบอกว่าเจ้ายุยงให้ขอทานตัวน้อยนั่นฆ่าสามีทั้งสามคน เจ้าคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าล่ะ?” “ไม่ใช่ว่าท่านไม่เคยฟ้องร้องมาก่อน!” หูเมิ่งอิ๋งเงียบไปสักพักและกัดฟัน “ข้าไม่ได้ยุยงให้พี่เหลิ่งอวิ๋นทำร้ายใคร!” ในปีนั้น สามีสามคนเสียชีวิตกะทันหัน และบ้านสามีก็รับเงินไปและเงียบไว้! แต่ปรากฏว่าลุงคนที่รองใช้เงินเพื่อไปที่ศาลาว่าการแล้วขอให้ขุนนางผู้ชันสูตรศพไปชันสูตรพลิกศพ และคิดจะส่งนางเข้าคุก น่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 412
“เจ้าจะหาเงินมาได้เท่าไหร่กัน? ข้าอยากได้แค่สูตรลับรองสูตรนั้น!” หูซานเต๋อเยาะเย้ยและพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “หากเจ้าไม่สามารถเอาสูตรลับรองสูตรนั้นได้ภายในสามวัน ข้าก็จะไปรายงานเจ้าหน้าที่ เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าและอาเป่าเด็กโง่นั่นก็รอความตายเถอะ!” “ลุงรอง ท่าน!” เมื่อมองดูแผ่นหลังที่ไร้เยื่อใย หูเมิ่งอิ๋งก็รู้สึกเหมือนมีมีดแทงหัวใจ และดวงตาที่สวยงามก็ดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ลุงรองผู้นี้ไม่สนใจในสายสัมพันธ์ของตระกูล ซ้ำยังขับไล่พวกนางรองพี่น้องไปสู่ความตาย เหตุใดถึงบังคับนางอย่างไร้ความปรานีเช่นนี้! ... บนหลังคาไม่ไกลนัก เหลิ่งอวิ๋นนอนอยู่บนสันเขา พลางมองดูทุกอย่างอย่างเย็นชา เมื่อตกกลางคืนเขาก็จากไปอย่างเงียบ ๆ และมาถึงบ้านส่วนตัว “นายท่าน ท่านกลับมาแล้ว!” คนห้าคนเข้ามาล้อมรอบตัวเขา ชายหนุ่มสี่คนมีใบหน้าหยาบกร้านและดวงตาที่เฉียบคม พร้อมชายชราคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมยาว หลังโก่ง มีเครา และผมสีขาวยาว ดวงตาของเหลิ่งอวิ๋นมืดลง “เรียกท่านแม่ทัพ!” เมื่อห้าปีก่อน เขาถูกบังคับให้ออกจากตระกูลหู เขาจึงหลบหนีไปเป็นโจรที่เมืองเฮ่อ! ด้วยทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 413
ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญเช่นนี้ นายท่านจะตามหาคนชื่อ 'หวังหยวน' นั่นไปทำไม? ... วันรุ่งขึ้น ขบวนขนส่งเกลือยาวแล่นเข้าสู่หมู่บ้านต้าหวัง! เอ้อหู่ลักษะณะท่าทางสง่างามกำลังขี่ม้าศึก ด้านหลังตามมาด้วยทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬพร้อมครอบครัวและทหารผ่านศึกขนส่งเกลือ! “เอ้อหู่กลับมาแล้ว!” “เกลือของเรากลับมาแล้ว!” “อี๋ ทำไมเกลือนี้ถึงขาวกว่าเดิมล่ะ ไม่มีทรายผสมเลย!” รอบ ๆ ขบวนรถ ชาวบ้านจำนวนมากเปิดถุงเกลือ เมื่อเห็นก็อดไม่ได้ที่จะตะโกน “ข้าก็ไม่รู้แน่ชัดเหมือนกัน ตอนนี้เกลือที่เฟ่ยชางต้มล้วนเป็นแบบนี้!” เอ้อหู่ที่ได้รับบัพติศมาในสนามรบ ตอนนี้เขาสูงขึ้นและมีพลังเปี่ยยมล้นพร้อมดวงตาที่สดใส “พ่อข้าบอกว่าพี่หยวนเป็นคนเปลี่ยนวิธีการต้มเกลือในเฟ่ยชาง ตอนนี้เกลือที่ต้มจึงมีสิ่งสกปรกน้อยลง! พี่หยวนมาแล้ว พวกเจ้าถามเขาสิ!” ไม่ไกลนัก หวังหยวนมาพร้อมกับใครบางคน ชาวบ้านก็รีบเข้าไปล้อมเขาไว้ทันที “ใช้ได้!” เมื่อเปิดถุงเกลือและเห็นเกลือสีขาวสะอาด หวังหยวนก็ลิ้มรสและพยักหน้า นี่เป็นสิ่งที่เขาขอให้ครัวเรือนเฟ่ยชางสร้างถังกรองสามขั้นตอน โดยใช้ทราย ถ่าน และสำลี น้ำเกลือที่นำมาจากบ่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 414
หวังหยวนไม่เคยเห็นเอ้อหู่เป็นแบบนี้มาก่อน เขาดูเขินอายเหมือนสะใภ้คนเล็ก หวังหยวนถามอย่างสงสัย “มีเรื่องอะไรเหรอ?” เอ้อหู่เปิดหนังสือแต่งตั้ง “ข้าอยากไปเมืองหลวง ท่านแม่ทัพหนุ่มรายงานทักษะทางการทหารของข้า และกรมกลาโหมก็ตัดสินใจมอบตำแหน่งนายพลเฉียนจ๋งให้ข้าขอรับ!” ในศึกครั้งแรกรบอยู่นอกเมือง เขาได้เอาชนะเชลยหลู่เฉิงเย่ และสังหารทหารม้าของชาวหวงไปเกือบร้อยคน ในศึกครั้งที่สองรบอยู่ในเมือง เขาได้สังหารทหารม้าราบติดอาวุธหนัก และทหารม้าเหล็กไปเกือบร้อยคน! ในศึกครั้งที่สามรบ ชนะค่ายทหารชาวหวงได้ และในศึกครั้งที่สี่ก็ยึดด่านหัวมังกรคืนมาได้! ในศึกทั้งสี่ครั้งเขาได้สังหารทหารติดอาวุธพรั่งพร้อมของชาวหวงไปเกือบสี่ร้อยคน และจำนวนศัตรูที่เขาฆ่านั้นเป็นอันดับสองรองจากแม่ทัพอู๋หลิงเท่านั้น ดังนั้นแม้ว่าเขาจะเป็นคนไม่มียศฐาบรรดาศักดิ์ ทว่ากลมกลาโหมก็เตรียมที่จะละเว้นและเลื่อนตำแหน่งให้เขาเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ระดับหก-เฉียนจ๋ง! หวังหยวนรับหนังสือแต่งตั้งมาแล้วมองดูและพูดว่า “ไปกับแม่ทัพหนุ่มหรือ?” “อืม!” เอ้อหู่กล่าวอย่างตื่นเต้น “ราชสำนักได้ออกฎีกาว่าให้แม่ทัพหนุ่มกลับไปยังเมืองห
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
