เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2046
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-06 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2047
ฟึ่บ!สีหน้าของหวังหยวนพลันเปลี่ยนไปหากเป็นเช่นนี้ เขาจะอธิบายกับหลิ่วหรูเยียนอย่างไร?ขณะที่เขากำลังคิด หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา เห็นได้ชัดว่านางก็ได้รับข่าวเช่นกัน!นางนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เพราะเฝ้ารอคอยญาติของนางแต่กลับได้รับข่าวร้าย...“เขาตายแล้วจริงหรือ?”“ใครเป็นคนร้าย?”“เป็นคนของพรรคทมิฬใช่หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนคว้าตัวสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อมาถามด้วยความร้อนใจ“คนร้ายลงมืออย่างรวดเร็ว พวกเรายังไม่รู้ว่าเป็นใคร!”“แต่พวกเรากำลังสืบหาอยู่!”“พวกเราไม่มีวันยอมให้พี่น้องตายโดยเปล่าประโยชน์เช่นนี้!”สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อกล่าวด้วยความมุ่งมั่นเพื่อสร้างกลุ่มที่แข็งแกร่งและทำงานร่วมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อต่างฝึกฝนร่วมกันและกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบาน!บัดนี้พี่น้องของพวกเขาตาย พวกเขาจะไม่เสียใจได้อย่างไร? ความแค้นบัญชีเลือดต้องชำระ!“เรื่องราวไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เจ้าคิด”“ข้าคาดการณ์ทุกอย่างไว้แล้ว”ทันใดนั้น เกาเล่อก็รีบวิ่งเข้ามาเมื่อหวังหยวนได้รับข่าว ก็มีคนไปรายงานเกาเล่อเช่นเดียวกัน แต่เกาเล่อกลับไม่ใส่ใจเพียงแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2048
“แต่เจ้าจงวางใจ ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น”หวังหยวนกล่าวอย่างใจเย็นหลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าในตอนนี้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางจึงรู้สึกว่าหวังหยวนดูสง่างามขึ้นมากดูเหมือนว่าหวังหยวนจะดีกว่าที่นางคิดไว้ ที่นางมีอคติกับหวังหยวน ล้วนเป็นเพราะประมุขพรรคทมิฬและโอวหยางอวี่คอยเป่าหูล้างสมองแต่เมื่อได้สัมผัสกับตัวจริง นางกลับพบว่าหวังหยวนไม่ได้เป็นอย่างที่ทั้งสองคนกล่าว!ไม่เช่นนั้นเขาจะได้รับความเคารพรักได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น จากการทดสอบก็พอจะพิสูจน์ได้ว่าญาติของนางมีตัวตนอยู่จริง และคนของพรรคทมิฬคงต้องการปิดบังบางอย่าง จึงได้ทำเรื่องลับหลังเช่นนี้!ถูกผิด ประเดี๋ยวจะได้รู้กัน!“ข้าเข้าใจแล้ว”หลิ่วหรูเยียนกล่าวเบา ๆ แล้วเดินออกไปเมื่อถึงหน้าประตู นางก็หันกลับมามองหวังหยวน “เมื่อญาติข้ามาถึง ขอให้ท่านช่วยแจ้งข้าด้วย ข้าอยากพบเขาโดยเร็วที่สุด”“ขอบคุณมาก”หวังหยวนพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยคำใด“ครั้งนี้เจ้าเหนื่อยมามากแล้ว”“เจ้าทำได้ดีมาก!”หวังหยวนตบบ่าเกาเล่อ บนใบหน้ามีรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่น่าเสียดาย เกาเล่อกลับมีสีหน้าเศร้าหมอง เขาส่ายหน้ากล่าวด้วยความเสียใจว่า “
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2049
“ฆ่าหมดแล้วขอรับ!”“ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว!”สมาชิกองครักษ์นองเลือดตอบ พร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยมโหด ปลาเน่าอยู่กับปลาเน่า กุ้งเน่าอยู่กับกุ้งเน่า คนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดี เป็นไปตามที่หวังหยวนกล่าวไม่มีผิด!ลั่วเฉินยิ้มอย่างพึงพอใจ“ดี!”“เช่นนั้นพวกเรากลับไปรับรางวัลได้แล้ว!”พูดจบ ทุกคนก็หายตัวไปจากยอดเขา!...ครึ่งชั่วยามต่อมา ขบวนรถม้าที่พาญาติของหลิ่วหรูเยียนมาก็เข้ามาในเมือง ก่อนจะถูกพามายังวังของหวังหยวน!วังของหวังหยวนนับว่าเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในเมืองอู่เจียง!ในดินแดนทั้งเก้า สถานที่ที่ปลอดภัยยิ่งกว่าคือหมู่บ้านต้าหวัง!ไม่เพียงแต่มีทหารมากมาย แต่ยังมีเอ้อหู่คอยดูแลปกป้อง!แต่เนื่องจากหวังหยวนอยู่ที่นี่ จึงไม่จำเป็นต้องกลับไปที่หมู่บ้านต้าหวัง!“ญาติของข้าอยู่ที่ไหน?”เมื่อหลิ่วหรูเยียนรู้ข่าวก็รีบมาที่ห้องโถงใหญ่ แล้วตะโกนถามหวังหยวนและคนอื่น ๆ อยู่ที่นี่ด้วยบนเก้าอี้ตัวหนึ่งมีชายสวมชุดสีขาวนั่งอยู่ เขามีอายุมากกว่าหกสิบปี ผมสีดอกเลา ในมือถือไม้เท้าเมื่อเห็นหลิ่วหรูเยียน ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ จากนั้นพยักหน้ากล่าวว่า “ใช่แล้ว! นี่คือหรูเยียน!”“เจ้าเป็นห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2050
เมื่อหลิ่วหรูเยียนและชายผู้นั้นหยดเลือดลงในชาม ก็เห็นเลือดทั้งสองหยดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้จริง ๆ!นั่นแสดงว่าทั้งสองมีสายเลือดเดียวกัน!“ท่านลุง!”ทันใดนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ร้องไห้ออกมา แล้วจับมือชายผู้นั้นพลางเรียกเขานางไม่นึกเลยว่านางยังมีญาติอยู่ในโลกนี้!ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างพากันยินดีกับหลิ่วหรูเยียนช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี!เจียงเสี่ยวอวี๋ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลส่วนหวังหยวนส่ายหน้าพลางยิ้มฝืดเฝื่อน เขาเป็นคนต่างยุคย่อมเข้าใจความจริงอย่างหนึ่งการพิสูจน์สายเลือดด้วยการหยดเลือดลงน้ำไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดมารองรับ!ตราบใดที่เลือดสองชนิดเป็นหมู่เดียวกันย่อมสามารถรวมตัวกันได้ แต่หมู่เลือดเป็นแค่การแบ่งประเภทเท่านั้นบางทีนี่อาจเป็นฟ้าลิขิตก็ได้ใช่หรือไม่?ยิ่งกว่านั้น คนในยุคนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องหมู่เลือดด้วย ในเมื่อเลือดของทั้งสองสามารถรวมตัวกันได้ ประกอบกับเกาเล่อได้สืบหาข้อมูลมานานแล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าทั้งสองเป็นญาติกันจริง!ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นการช่วยให้หลิ่วหรูเยียนมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วยเขาจึงไม่ขัดจังหวะ“ดี! ดี! ดี!”“น้องชายข้าม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1
“ไม่อร่อยเลยสักนิด”เมื่อได้เคี้ยวข้าวสาลีผสมถั่ว หวังหยวนวางชามดินเผาลง รู้สึกเหมือนกินแกลบไม่มีผิด ตอนนี้ใครมาบอกว่าการข้ามกาลเวลามันดี เขาก็พร้อมที่จะบอกความในใจให้พวกเขา ข้ามกาลเวลามาถึงช่วงราชวงศ์ต้าเย่ คล้ายช่วงยุคสมัยโบราณของจีน เจ้าของร่างเดิมเป็นเป็นเจ้าของที่ดินเล็ก ๆ ตอนที่พ่อแม่ยังอยู่ ตอนเช้าได้กินข้าวต้มข้าวฟ่าง เที่ยงได้กินข้าวผสมข้าวฟ่าง ตอนเย็นได้กินเซาปิ่งพร้อมธัญพืชผสม ทุก ๆ สิบวันหลังจากกลับมาจากโรงเรียนในเมือง ถึงจะได้กลับมากินให้หายอยากได้สำหรับคนทั่วไป แต่ละวันกินข้าวต้มข้าวฟ่าง หรือข้าวสาลีผสมถั่ว ส่วนเนื้อนั้นในช่วงปกติอย่าไปคิดถึงมันเลย คงมีแค่ช่วงฉลองตรุษจีนเท่านั้นถึงจะได้กินเนื้อบ้าง ส่วนแป้งและข้าวสารนั้นเป็นที่นิยมของเจ้าของที่ดิน คหบดีและขุนนาง นึกถึงพวกไข่ เนื้อหมู ไก่ ปลา บนโลกที่ถูกทิ้ง หวังหยวนอดที่จะตีตัวเองไม่ได้ น้ำเสียงที่ฟังดูขลาดกลัวของคน ๆ หนึ่งดังขึ้น “ท่านพี่ ขอโทษนะ ในบ้านไม่มีข้าวฟ่างแล้ว ให้ท่านที่เป็นบัณฑิตเพิ่งหายป่วยกินข้าวสาลีผสมถั่วเช่นนี้?” แววตาของหวังหยวนมีประกายขึ้นมา สาวน้อยคนสวยที่ท่าทางขี้ขลาดยืนอยู่หน้าห้องโ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-04-28บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2
หวังหยวนเลิกคิ้ว "ถ้าข้าทำได้ล่ะ?" หลิวโย่วไฉเผยสีหน้าเจ้าเล่ห์ "ถ้าเจ้าทำได้ ข้าจะไม่คิดดอกเบี้ย! แต่ถ้าทำไม่ได้ เจ้าจะต้องขายตัวเองเป็นคนรับใช้นายของข้า ว่าอย่างไรบ้าง?" หลี่ซื่อหานหน้าถอดสี “ท่านพี่ อย่ารับปากนะ!” เจ้าของที่ใจดำคนนี้ต้องการให้เขาขายตัวเองเป็นทาส หวังหยวนโกรธมาก แต่เขาเดินไปเขียนสัญญาสองฉบับและหยิบแผ่นหมึกสีแดงออกมา "เขียนชื่อและประทับนิ้วซะ!" “ได้!” หลังจากเขียนชื่อด้วยลายมือน่าเกลียด และประทับลายนิ้วมือสีแดงแล้ว หลิวโย่วไฉก็เดินจากไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ คนเสเพลเช่นนี้ เขาไม่มีหาเงินสี่สิบกว้านได้ภายในสามวันอย่างแน่นอน แม้ว่าครอบครัวของสาวน้อยจะร่ำรวย แต่พวกเขาก็อยากให้นางทิ้งคนเสเพลพรรค์นี้อยู่เสมอ ดังนั้นการยืมเงินคงจะเป็นไปไม่ได้แน่ การเดิมพันครั้งนี้ จะได้ทาสมาฟรี ๆ และสามารถขายได้ต่อในราคาหลายสิบกว้านด้วย! เข้าใกล้เป้าหมายที่ตระกูลหลิวจะครอบครองที่ดินพันหมู่ไปอีกหนึ่งเก้า 'สามีภรรยา' ยืนอยู่ตรงข้ามกันในลานบ้าน “ซื่อหาน” หวังหยวนอยากจะปลอบนาง หลี่ซื่อหานเช็ดน้ำตา และรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอน หวังหยวนเข้าใจว่านี่เป็นทำร้าย
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-04-28บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 3
งานที่เหลือใช้แรงออกน้อยกว่ามาก แค่ล้างรากหญ้าแล้วบดในครกหิน หลังจากทำงานยุ่งมานาน หวังหยวนรู้สึกเหนื่อยมากจนปวดหลังไปหมด เขาจึงเอารากหญ้าที่ตำใส่ถังน้ำ จึงค่อย ๆ เดินทอดน่องไปที่ริมแม่น้ำ หวังหยวนเห็นพวกปลาแหวกว่ายอยู่ใต้น้ำ เขาจึงโรยแป้งหมี่ถั่วเหลืองและน้ำลงไป ด้วยเหยื่อที่วางลงไป จำนวนปลาที่รุมเข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ หวังหยวนค่อย ๆ เทของเหลวที่ได้จากการตำรากหญ้าลงไปอย่างระมัดระวัง เมื่อน้ำที่ได้จากการตำรากหญ้านั้นกระจายตัว ปลาที่ค่อย ๆ ลอยหงายท้องขึ้นมาจากน้ำ หนึ่งตัว！ สองตัว！ ... หลังจากนั้นสักพัก หวังหยวนก็จับปลาตัวใหญ่ได้แปดตัว และตัวเล็กอีกสิบห้าตัว ปลาตัวใหญ่หนักประมาณสองกิโลครึ่ง ตัวเล็กหนักประมาณสองร้อยห้าสิบกรัม ปลาที่เล็กกว่านี้ก็ปล่อยมันไป เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน หวังหยวนก็กลับบ้านด้วยของที่เต็มตะกร้า ผ่านกระท่อมมุงหลังคาจากสี่หลัง คอกวัวและลานเล็ก ๆ ที่ล้อมรั้วทางด้านตะวันออกของหมู่บ้าน “ลุงหานซาน!” หวังหยวนตะโกนเรียกเขา เด็กน้อยน่ารักที่เหมือนตุ๊กตาตัวน้อยสวมเสื้อคลุมยัดนุ่นวิ่งออกมาจากเรือน ไปมองดูหวังหยวนในชุดคลุมตัวอย่างสงสัยและเขินอาย "หวั
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-04-28บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 4
ในโลกนี้มีการตกปลา ตกเบ็ด จับปลา แต่ยังไม่มีใครวางยาปลา หวังหยวนยิ้มและพูดว่า "ข้าค้นพบเคล็ดลับการตกปลาและก็จับปลากลับมาได้ตั้งเยอะ รีบกินเร็วเข้า ระวังถูกก้างทิ่มเอาล่ะ!" “เคล็ดลับการตกปลา!” หลี่ซื่อหานที่สงสัยอยู่แล้วนั้น ยิ่งเจอความเป็นห่วงเอาใจใส่ของหวังหยวน ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงราวกับกวางที่ตกใจอีกครั้ง ทั้งสองคนก็กินปลาต่อไป ไม่รู้ว่าเจ้าของร่างเดิมไม่ค่อยได้กินปลาหรือเปล่า หรือเป็นเพราะปลาสดใหม่ หวังหยวนพบว่าปลาที่ทอดในน้ำมันหมูสักพัก และใส่เกลืออบรอสักสิบห้านาที และโรยด้วยผักป่า มันจะอร่อยมากซะกินจนหมดเกลี้ยง มาดูทางหลี่ซื่อหาน นางกินเหมือนแมวดมไม่มีผิด กินไปเพียงแค่ครึ่งชิ้นเท่านั้น “ท่านพี่ ข้าอิ่มแล้ว อีกครึ่งตัวนี้ข้ายังไม่ได้แตะมัน!” เห็นหวังหยวนมองมาที่นาง หลี่ซื่อหานก็วางตะเกียบลงแล้วผลักจานปลานั้นมา “ข้ากินอิ่มแล้ว แค่มองเจ้ากินปลาแบบนี้ก็น่ามองแล้ว รีบกินเถอะ!” หวังหยวนลุกขึ้นและออกจากห้องโถง เมื่อใดก็ตามที่มีเนื้ออยู่ในบ้าน หลี่ซื่อหานลังเลไม่กล้ากินมัน ปล่อยให้เจ้าของร่างเดิมกินก่อนเสมอ นี่จึงทำให้นางผอมลงจนผอมซูบ จนความงามแต่เดิมของนางก็หายไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-04-28
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2050
เมื่อหลิ่วหรูเยียนและชายผู้นั้นหยดเลือดลงในชาม ก็เห็นเลือดทั้งสองหยดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้จริง ๆ!นั่นแสดงว่าทั้งสองมีสายเลือดเดียวกัน!“ท่านลุง!”ทันใดนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ร้องไห้ออกมา แล้วจับมือชายผู้นั้นพลางเรียกเขานางไม่นึกเลยว่านางยังมีญาติอยู่ในโลกนี้!ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างพากันยินดีกับหลิ่วหรูเยียนช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี!เจียงเสี่ยวอวี๋ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลส่วนหวังหยวนส่ายหน้าพลางยิ้มฝืดเฝื่อน เขาเป็นคนต่างยุคย่อมเข้าใจความจริงอย่างหนึ่งการพิสูจน์สายเลือดด้วยการหยดเลือดลงน้ำไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดมารองรับ!ตราบใดที่เลือดสองชนิดเป็นหมู่เดียวกันย่อมสามารถรวมตัวกันได้ แต่หมู่เลือดเป็นแค่การแบ่งประเภทเท่านั้นบางทีนี่อาจเป็นฟ้าลิขิตก็ได้ใช่หรือไม่?ยิ่งกว่านั้น คนในยุคนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องหมู่เลือดด้วย ในเมื่อเลือดของทั้งสองสามารถรวมตัวกันได้ ประกอบกับเกาเล่อได้สืบหาข้อมูลมานานแล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าทั้งสองเป็นญาติกันจริง!ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นการช่วยให้หลิ่วหรูเยียนมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วยเขาจึงไม่ขัดจังหวะ“ดี! ดี! ดี!”“น้องชายข้าม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2049
“ฆ่าหมดแล้วขอรับ!”“ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว!”สมาชิกองครักษ์นองเลือดตอบ พร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยมโหด ปลาเน่าอยู่กับปลาเน่า กุ้งเน่าอยู่กับกุ้งเน่า คนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดี เป็นไปตามที่หวังหยวนกล่าวไม่มีผิด!ลั่วเฉินยิ้มอย่างพึงพอใจ“ดี!”“เช่นนั้นพวกเรากลับไปรับรางวัลได้แล้ว!”พูดจบ ทุกคนก็หายตัวไปจากยอดเขา!...ครึ่งชั่วยามต่อมา ขบวนรถม้าที่พาญาติของหลิ่วหรูเยียนมาก็เข้ามาในเมือง ก่อนจะถูกพามายังวังของหวังหยวน!วังของหวังหยวนนับว่าเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในเมืองอู่เจียง!ในดินแดนทั้งเก้า สถานที่ที่ปลอดภัยยิ่งกว่าคือหมู่บ้านต้าหวัง!ไม่เพียงแต่มีทหารมากมาย แต่ยังมีเอ้อหู่คอยดูแลปกป้อง!แต่เนื่องจากหวังหยวนอยู่ที่นี่ จึงไม่จำเป็นต้องกลับไปที่หมู่บ้านต้าหวัง!“ญาติของข้าอยู่ที่ไหน?”เมื่อหลิ่วหรูเยียนรู้ข่าวก็รีบมาที่ห้องโถงใหญ่ แล้วตะโกนถามหวังหยวนและคนอื่น ๆ อยู่ที่นี่ด้วยบนเก้าอี้ตัวหนึ่งมีชายสวมชุดสีขาวนั่งอยู่ เขามีอายุมากกว่าหกสิบปี ผมสีดอกเลา ในมือถือไม้เท้าเมื่อเห็นหลิ่วหรูเยียน ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ จากนั้นพยักหน้ากล่าวว่า “ใช่แล้ว! นี่คือหรูเยียน!”“เจ้าเป็นห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2048
“แต่เจ้าจงวางใจ ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น”หวังหยวนกล่าวอย่างใจเย็นหลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าในตอนนี้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางจึงรู้สึกว่าหวังหยวนดูสง่างามขึ้นมากดูเหมือนว่าหวังหยวนจะดีกว่าที่นางคิดไว้ ที่นางมีอคติกับหวังหยวน ล้วนเป็นเพราะประมุขพรรคทมิฬและโอวหยางอวี่คอยเป่าหูล้างสมองแต่เมื่อได้สัมผัสกับตัวจริง นางกลับพบว่าหวังหยวนไม่ได้เป็นอย่างที่ทั้งสองคนกล่าว!ไม่เช่นนั้นเขาจะได้รับความเคารพรักได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น จากการทดสอบก็พอจะพิสูจน์ได้ว่าญาติของนางมีตัวตนอยู่จริง และคนของพรรคทมิฬคงต้องการปิดบังบางอย่าง จึงได้ทำเรื่องลับหลังเช่นนี้!ถูกผิด ประเดี๋ยวจะได้รู้กัน!“ข้าเข้าใจแล้ว”หลิ่วหรูเยียนกล่าวเบา ๆ แล้วเดินออกไปเมื่อถึงหน้าประตู นางก็หันกลับมามองหวังหยวน “เมื่อญาติข้ามาถึง ขอให้ท่านช่วยแจ้งข้าด้วย ข้าอยากพบเขาโดยเร็วที่สุด”“ขอบคุณมาก”หวังหยวนพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยคำใด“ครั้งนี้เจ้าเหนื่อยมามากแล้ว”“เจ้าทำได้ดีมาก!”หวังหยวนตบบ่าเกาเล่อ บนใบหน้ามีรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่น่าเสียดาย เกาเล่อกลับมีสีหน้าเศร้าหมอง เขาส่ายหน้ากล่าวด้วยความเสียใจว่า “
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2047
ฟึ่บ!สีหน้าของหวังหยวนพลันเปลี่ยนไปหากเป็นเช่นนี้ เขาจะอธิบายกับหลิ่วหรูเยียนอย่างไร?ขณะที่เขากำลังคิด หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา เห็นได้ชัดว่านางก็ได้รับข่าวเช่นกัน!นางนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เพราะเฝ้ารอคอยญาติของนางแต่กลับได้รับข่าวร้าย...“เขาตายแล้วจริงหรือ?”“ใครเป็นคนร้าย?”“เป็นคนของพรรคทมิฬใช่หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนคว้าตัวสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อมาถามด้วยความร้อนใจ“คนร้ายลงมืออย่างรวดเร็ว พวกเรายังไม่รู้ว่าเป็นใคร!”“แต่พวกเรากำลังสืบหาอยู่!”“พวกเราไม่มีวันยอมให้พี่น้องตายโดยเปล่าประโยชน์เช่นนี้!”สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อกล่าวด้วยความมุ่งมั่นเพื่อสร้างกลุ่มที่แข็งแกร่งและทำงานร่วมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อต่างฝึกฝนร่วมกันและกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบาน!บัดนี้พี่น้องของพวกเขาตาย พวกเขาจะไม่เสียใจได้อย่างไร? ความแค้นบัญชีเลือดต้องชำระ!“เรื่องราวไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เจ้าคิด”“ข้าคาดการณ์ทุกอย่างไว้แล้ว”ทันใดนั้น เกาเล่อก็รีบวิ่งเข้ามาเมื่อหวังหยวนได้รับข่าว ก็มีคนไปรายงานเกาเล่อเช่นเดียวกัน แต่เกาเล่อกลับไม่ใส่ใจเพียงแ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2046
น้ำเสียงของประมุขพรรคทมิฬเย็นยะเยือกน่าสะพรึงกลัว แววตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าราวกับพร้อมจะฆ่าทุกคน!โอวหยางอวี่หวาดผวา เสื้อด้านหลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น!เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นบนหน้าผาก!ตอนนี้เขาอยากรู้ความจริงโดยเร็ว!ไม่มีทางที่หลิ่วหรูเยียนจะยังมีชีวิตอยู่!“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราต้องเตรียมรับมือ!”ทันใดนั้น ชายสวมชุดดำคนหนึ่งก็เดินออกมาเขาเป็นหนึ่งในสี่องครักษ์ผู้มีอำนาจสูงส่ง“ลั่วเฉิน!”“นับจากนี้เจ้าจงรับผิดชอบองครักษ์นองเลือด!”“ข้าได้รับข่าวมาแล้ว จึงรู้เส้นทางของพวกหวังหยวน และเพิ่งรู้ว่าหลิ่วหรูเยียนยังมีญาติอยู่!”“ห้ามปล่อยให้คนผู้นั้นเข้าเมืองอู่เจียงได้!”“ต้องฆ่าให้ได้!”“แม้ว่าหวังหยวนจะช่วยชีวิตหลิ่วหรูเยียน แต่หลิ่วหรูเยียนก็คงจะนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับนาง คงไม่ยอมบอกที่ตั้งฐานทัพของเราให้หวังหยวนรู้!”“แต่หากเกาเล่อสืบจนรู้ความจริง แล้วพาญาติของหลิ่วหรูเยียนมาพบ หลิ่วหรูเยียนอาจจะทรยศพวกเรา ทำให้พวกเราเสียเปรียบ!”“จำไว้! ต้องฆ่าคนผู้นั้นให้ได้!”“และส่งคนไปสืบที่เมืองอู่เจียง ดูว่าหลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่!”ประมุขพรรคทมิฬออกคำ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2045
“ข้าไม่ได้ไม่เชื่อใจเจ้า!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม“เพียงแต่ข้ารู้ว่าเจ้าเกลียดชังพรรคทมิฬยิ่งนัก จึงอาจมองพวกเขาในแง่ลบเกินไป ข้าแค่อยากให้เจ้าใจเย็นสักหน่อย อย่าได้บิดเบือนข้อเท็จจริงเพื่อหลอกล่อให้หลิ่วหรูเยียนบอกความจริง”“หากเป็นเช่นนั้น เมื่อหลิ่วหรูเยียนรู้ความจริง เรื่องราวคงจะยุ่งยากยิ่งกว่าเดิม!”“เมื่อถึงเวลานั้น การจะล้วงข้อมูลจากนางคงจะเป็นเรื่องยาก!”เกาเล่อพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดแต่เขารู้ดีว่าตนเองทำอะไรอยู่ จึงไม่ได้ใส่ใจคำพูดของหวังหยวน!ยิ่งกว่านั้น เขายังตระหนักถึงมิตรภาพระหว่างเขากับหวังหยวนมากขึ้นด้วย!ไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นได้!หวังหยวนจะสงสัยและตำหนิเขาได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขากล่าวล้วนเป็นความจริง!“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะไม่จัดงานเลี้ยงต้อนรับเจ้าแล้ว”“เจ้าคงเหนื่อยล้าจากการเดินทาง รีบไปพักผ่อนเถิด”“เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจนี้ ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างงาม!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มเกาเล่อพยักหน้า แล้วจากไป เป็นเช่นที่หวังหยวนกล่าว เขารู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างยิ่งเพราะช่วงนี้เขาทำงานหนักจนดึกดื่นทุกวันเพื่อสืบหาความจริงโดยเร็ว โชคดีที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2044
“ข้าคิดว่าเจ้าคงรู้ดีใช่หรือไม่?”เกาเล่อกล่าวอย่างหนักแน่น“เท่าที่ข้ารู้ คนที่ลงมือทำร้ายเจ้าครั้งนี้คือพรรคทมิฬ! แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าพวกเจ้ามีความขัดแย้งอะไรกัน แต่ข้ารู้สึกว่าเจ้าคงหมดประโยชน์แล้ว พวกเขาจึงคิดกำจัดเจ้า!”“เพราะเจ้ารู้ความลับมากมาย พวกเขาคงไม่ปล่อยเจ้าไป!”เกาเล่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาหลิ่วหรูเยียนกัดฟันแน่น ไม่เอ่ยคำใดแม้ว่านางจะไม่อยากเชื่อ แต่ความจริงก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น...หลิ่วหรูเยียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยขึ้นว่า “ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร?”“เพียงแค่จดหมายฉบับนี้จะทำให้ข้าเชื่อเจ้าได้หรือ?”แม้ว่าคนของพรรคทมิฬจะไม่น่าไว้ใจ แต่เกาเล่อก็ไม่ต่างกันไม่ใช่หรือไง?บางทีหวังหยวนอาจจะแค่ต้องการใช้ประโยชน์จากนางก็เป็นได้!เพราะต้องการล้วงข้อมูลจากนางเพื่อไปจัดการพรรคทมิฬ!“ข้าพบญาติสายตรงของเจ้าแล้ว!”“เจ้าแค่ไปพิสูจน์กับเขาก็จะรู้เองว่าข้าพูดจริงหรือไม่?”เกาเล่อกล่าวพลางดื่มน้ำชาในเมื่อเขากลับมาแล้ว ฤก็แสดงว่าสืบเรื่องทุกอย่างจนกระจ่างแล้ว ไม่เช่นนั้นจะมาพูดเช่นนี้ได้อย่างไร?ดวงตาของหลิ่วหรูเยียนเบิกกว้าง รีบถามว่า “ข้ายังมีญาติอยู่หรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2043
“ข้ารีบเดินทางกลับมาเมื่อคืนนี้ และได้สืบเรื่องที่ท่านสั่งไว้เรียบร้อยแล้วขอรับ!”เกาเล่อโค้งคำนับก่อนจะรายงานหวังหยวนเมื่อเขากลับมาถึงก็รีบมาหาหวังหยวนทันที เมื่อรู้ว่าหวังหยวนอยู่ที่สวนหลังวังจึงรีบตามมาที่จริงแล้วเขาเห็นหวังหยวนกับหลิ่วหรูเยียนทะเลาะกันอยู่ จึงไม่ได้เข้าไปขัดจังหวะแต่ต้องยอมรับว่าแม้ว่าทั้งสองจะทะเลาะกัน แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนคู่สามีภรรยาที่มักจะมีปากเสียงกันเสมอ“ท่านให้เขาไปสืบเรื่องอะไร?”หลิ่วหรูเยียนรีบคว้ามือหวังหยวนพลางถามขึ้นนางมีความรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับนาง!เจียงเสี่ยวอวี๋ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้เอ่ยคำใดหวังหยวนยกยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ไม่ใช่ว่าเจ้าจะไปแล้วหรือ? ยังจะมายุ่งเรื่องนี้เพื่ออะไร?”“ท่าน...”หลิ่วหรูเยียนกัดฟัน ช่างเป็นผู้ชายที่น่าโมโหนัก!ให้เขาลงจากบันไดแล้วยังไม่ยอมลงอีกหรือ?หากผู้ชายทั้งโลกเป็นเหมือนหวังหยวน นางขออยู่เป็นโสด ไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายเช่นนี้!ไม่เช่นนั้นคงต้องตายเพราะความโมโห!“ไป!”“พวกเราไปคุยกันที่อื่นดีกว่า”หวังหยวนมองไปที่เกาเล่อ แล้วพาเขาไปยังห้องโถงใหญ่เป็นไปตามที่เขาคาด แม้จะไม่ได้ช
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2042
“เช่นนั้นท่านก็บอกข้ามาสิ ข้าอยากรู้ว่าข้านั้นด้อยตรงไหน?”“ใครบ้างไม่รู้ว่าในบ้านท่านมีภรรยาโฉมงามหลายคน แต่แล้วอย่างไรเล่า?”“หากท่านเป็นสุภาพบุรุษจริงคงไม่หาภรรยามามากมายเช่นนี้หรอก!”เจียงเสี่ยวอวี๋ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หัวเราะไม่หยุดคนทั้งสองนี้ช่างน่าสนใจ ไม่ว่าจะพบกันเมื่อใดก็ต้องทะเลาะกันเสมอ!หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าจะเป็นสุภาพบุรุษหรือไม่ เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ แล้วข้ามีภรรยากี่คน เกี่ยวกับเจ้าอย่างไรไม่ทราบ?”“ผู้ชายมีสามภรรยาสี่อนุไม่ใช่เรื่องปกติหรือ?”“ลองดูฮ่องเต้ในยุคนี้สิ มีนางสนมตั้งหลายร้อยคนไม่ใช่หรือ?”“แม้ว่าข้าจะไม่ใช่ฮ่องเต้ แต่ข้าก็เป็นผู้ชาย พวกนางอยากอยู่กับข้า เจ้าจะทำอะไรได้?”ช่างพูดจาคารมคมคาย!น่าโมโหยิ่งนัก!หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวน ก่อนจะเลิกสนใจเขาอีกหวังหยวนขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง มีคนกล่าวว่าสตรีและคนถ่อยคบด้วยได้ยาก วันนี้เขาเข้าใจแล้วว่าคำกล่าวนี้ถูกต้อง!อย่างน้อยหลิ่วหรูเยียนตรงหน้าเขาก็ยังร้ายกาจกว่าคนถ่อยด้วยซ้ำ!“อะแฮ่ม”ขณะที่ทั้งสองกำลังเถียงกันก็มีเสียงกระแอมเบา ๆ ดังขึ้น เจียงเสี่ยวอวี๋รีบยืนขวางหน้าทั้งสอง แล้วกล่
บางทีคุณอาจจะชอบ
