LOGINShare
บทที่ 1832
Last Updated:
2024-11-18 16:00:01Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1833
เมื่อออกจากคลังอาวุธแล้ว ท้องฟ้าก็เริ่มมืดครึ้ม หวังหยวนจึงเดินทางกลับบ้าน“ยังรู้ตัวว่าจะต้องกลับมาอยู่หรือเจ้าคะ?”ทันทีที่ก้าวเข้าประตูมา ก็ได้ยินเสียงหวงเจียวเจียวพูดบางอย่าง บรรยากาศเต็มไปด้วยความหึงหวงหูเมิ่งอิ๋งที่ยืนอยู่ด้านข้างปิดปากหัวเราะ หูเมิ่งอิ๋งและหลี่ซื่อหานเป็นพวกเดียวกัน นิสัยก็คล้ายคลึงกัน โดยปกติแล้วเสวี่ยเชียนหลงเป็นคนเรียบร้อย แม้ว่าเคยเป็นคนจากเทียนไว่เทียน แต่บัดนี้ก็เป็นคนธรรมดาแล้วและไม่มีความเย่อหยิ่งเลย พี่สาวน้องสาวต่างก็อยู่ร่วมกันอย่างกลมเกลียว“อะแฮ่ม…”หวังหยวนกระแอมเบา ๆ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่เพราะข้ายุ่งอยู่ตลอดเวลาหรอกหรือ?”“หากไม่ใช่เพราะมีเรื่องต้องทำ ข้าก็คงกลับมานานแล้ว”“คนเดินทางก็ต้องคิดถึงบ้าน ยิ่งข้ามีภรรยาเป็นสาวงามมากมายเช่นนี้ ยิ่งคิดถึงบ้านมากไม่ใช่หรือ?”หวงเจียวเจียวกลอกตา “มาเถิด! ให้ข้าจุมพิตท่านสักหน่อย ดูสิว่าริมฝีปากของท่านทาด้วยน้ำผึ้งหรือไม่?”หูเมิ่งอิ๋งหัวเราะจนปวดท้องหวังหยวนโอบกอดหญิงงามทั้งสอง หอมแก้มไปคนละที แล้วจึงเข้าบ้านในห้อง หลี่ซื่อหานและเสวี่ยเชียนหลงกำลังสนทนากันอยู่ เมื่อเห็นพวกเขาสามคน
Last Updated : 2024-11-18บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1834
หวังหยวนนั่งบนที่นั่งหลักแล้วมองไปยังผู้คนตรงหน้าถงจื่อเจี้ยนกล่าวว่า “ท่านหวัง ตอนนี้ท่านเป็นเจ้าเมืองแล้ว ปวงชนทั่วทุกสารทิศต่างเคารพนับถือท่าน!”“พวกเราจึงมารวมตัวกันเพื่อขอให้ท่านขึ้นครองบัลลังก์!”“เช่นนี้พวกเราก็จะมีตำแหน่งขอรับ”หวังหยวนเข้าใจทันที พวกเขากำลังขอให้เขาขึ้นครองบัลลังก์! ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขามารวมตัวกันเพราะมีความคิดเห็นตรงกัน!“พวกเจ้าคิดเช่นนั้นกันทุกคนหรือ?”หวังหยวนมองไปรอบ ๆ แล้วถามทุกคนพยักหน้า แม้แต่เกาเล่อก็เช่นกัน“แต่ข้าไม่ต้องการเป็นฮ่องเต้!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนต่างก็ถอนหายใจแล้วส่ายหน้า ดูเหมือนว่าหวังหยวนจะไม่ขึ้นครองบัลลังก์…“ทุกคนต่างเป็นเพื่อนและพี่น้องของข้า พวกเจ้าคงรู้จักนิสัยของข้าบ้างอยู่แล้ว”“ข้าไม่ชอบระบบปัจจุบัน สิ่งที่ข้าเกลียดที่สุดคือการคุกเข่ากราบไหว้!”“ดังนั้น ข้าจึงตั้งใจจะสร้างเมืองหลิงให้แตกต่างจากสามอาณาจักรอื่น!”“ทุกคนคิดเช่นไร?”หวังหยวนมองไปรอบ ๆ แล้วถามขึ้นเหล่าผู้คนมองหน้ากันด้วยความสงสัย เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจสิ่งที่หวังหยวนจะสื่อ การคุกเข่ากราบไหว้เป็นธรรมเนียมปฏิบัติมาแต่โบราณ ทุกราชวงศ์ไม่ได้
Last Updated : 2024-11-18บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1835
“ทุกคนจงลุกขึ้นเถิด!”เมื่อเห็นผู้คนคุกเข่าลงอีกครั้ง หวังหยวนก็อดส่ายหน้าไม่ได้ คนเหล่านี้ล้วนเป็นทาสของระบบ แม้ว่าเขาได้อธิบายชัดเจนแล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงเป็นเช่นนี้ ช่างน่าเศร้าจริง ๆแต่ก็เข้าใจได้ พวกเขาคิดเช่นนี้ก็ถูกแล้ว การเปลี่ยนแปลงความคิดของพวกเขาจะง่ายดายได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้นคือฮ่องเต้ในทุกราชวงศ์ล้วนสูงส่ง ผู้คนไม่กล้าสบตาด้วยซ้ำ! โดยเฉพาะในยุคนี้“อะแฮ่ม…”หวังหยวนกระแอม แล้วกล่าวกับผู้คน “ทุกคน!”“ทุกคนคงได้เห็นประกาศของข้าแล้วใช่หรือไม่?”“ไม่ใช่เพียงคำพูด ข้าตั้งใจจะปฏิบัติตามนโยบายความเท่าเทียมกัน และผู้ใดมีความสามารถก็สามารถเป็นขุนนางได้ หรือแม้กระทั่งมาครองตำแหน่งของข้า!”ถ้อยคำของหวังหยวนทำให้ทุกคนตกตะลึง พวกเขาจะกล้าคิดเช่นนั้นได้อย่างไร? เป็นราชาหรือ? ช่างเป็นเรื่องน่าขัน! การได้เป็นขุนนางก็ถือว่าโชคดีแล้ว จะมาปรารถนาสิ่งอื่นอีกได้อย่างไร? แม้แต่ถงจื่อเจี้ยนและพวกพ้องของหวังหยวนก็ยังรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย หวังหยวนพูดอะไรเช่นนี้?“ทุกคนจงฟังข้า”“เพื่อให้เมืองของเราพัฒนาสู่ความเจริญรุ่งเรือง เราต้องการให้คนมีความสามารถจำนวนมากหลั่งไหลเข
Last Updated : 2024-11-19บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1836
ถงจื่อเจี้ยนกล่าว คนอื่นต่างก็มองหน้ากันแล้วพยักหน้า ระบบฮ่องเต้ดำเนินมานาน จะถูกยกเลิกเช่นนี้จริงหรือ?หวังหยวนโบกมือด้วยความเข้าใจทุกคนเมื่อเห็นว่าทุกคนสงบลงแล้วจึงกล่าวว่า “พวกเจ้าอยากให้ปวงชนในดินแดนทั้งเก้ามีชีวิตที่ดีขึ้น และนำความสงบสุขมาสู่แผ่นดินหรือไม่?”แน่นอนว่านั่นคือความตั้งใจของพวกเขาตั้งแต่แรก ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็คงไม่มาที่นี่ หาที่สงบเงียบอยู่อย่างสันโดษไม่ดีกว่าหรือ? แม้ในยุคสงครามก็ยังสามารถหาที่สงบสุขเพื่อใช้ชีวิตบั้นปลายได้!“แต่เมื่อพิจารณาประวัติศาสตร์ ราชวงศ์ใดเล่าจะยืนยง?”“พวกเจ้าไม่ได้คิดถึงสาเหตุหรือ?”“การสืบทอดบัลลังก์เป็นข้อเสียเปรียบที่ใหญ่ที่สุด!”“และจะจำกัดการปรากฏตัวของผู้มีความสามารถด้วย! ดังนั้นข้าจึงเสนอนโยบายเหล่านี้!”“ตราบใดที่สามารถคัดเลือกผู้มีความสามารถ และเขาก็มีความสามารถที่แท้จริง ย่อมสามารถนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ได้”“ข้าจะปรึกษาหารือกับท่านถง ในอนาคตข้าจะให้ทุกคนเรียนรู้ความรู้จากตะวันตก เพื่อเปลี่ยนแปลงความคิดของเราทีละน้อย”“การเรียนรู้จากเพียงตำราโบราณนั้นยังไม่เพียงพอ”เมื่อจะคิดการใหญ่ ก็ต้องทำอย่างใหญ่หลวง! ส
Last Updated : 2024-11-19บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1837
“เช่นนั้นก็เป็นความผิดพลาดของข้าเอง”“และข้าก็จะทำตามที่ทุกคนปรารถนาด้วยการขึ้นครองบัลลังก์!”นอกดินแดนทั้งเก้าจะไม่มีประเทศอื่นอยู่ได้อย่างไร? หวังหยวนไม่ใช่คนในยุคนี้ ย่อมรู้ดีว่าโลกกลม แต่แน่นอนว่าผู้คนเหล่านี้ไม่รู้ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา ต่างก็โห่ร้องด้วยความยินดี! แท้จริงแล้วพวกเขาก็ปรารถนาให้หวังหยวนขึ้นครองบัลลังก์ ไม่ใช่เพียงเพื่อหวังหยวน แต่เพื่อตัวพวกเขาเองด้วย หากหวังหยวนขึ้นครองบัลลังก์ พวกเขาก็จะได้เลื่อนตำแหน่งอย่างเป็นทางการ ไม่ใช่ตำแหน่งเช่นปัจจุบัน แม้ว่าหวังหยวนจะเป็นเจ้าครองเมืองหลิง แต่เมื่อเทียบกับเจ้าเมืองอื่น ๆ ก็ยังขาดความชอบธรรมอยู่เล็กน้อย! ไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรต้าเป่ย อาณาจักรต้าเย่ หรือแม้แต่เมืองหวงล้วนเป็นราชวงศ์อิสระ ไม่ว่าอาณาเขตจะใหญ่หรือเล็กก็สามารถนำพาประชาชนได้ แต่หวังหยวนกลับไม่ใช่เช่นนั้น เขาเป็นเพียงเจ้าเมืองคนเดียว ส่วนพวกเขาก็เป็นเพียงที่ปรึกษาของเขาเท่านั้น ทุกคนต่างปรารถนาจะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์เช่นนี้“เมื่อไม่มีเรื่องอื่นแล้วก็ขอให้ทุกคนกลับไปเถิด”“กลับไปทำงานของตนให้ดี”“บัดนี้เมืองหลิงยังมีเรื่องมากมายให้จัดการ ทุกอย่า
Last Updated : 2024-11-19บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1838
ปัจจุบันดำเนินชีวิตอย่างประมาทเลินเล่อ ร่ำสุรานารีเป็นนิจ แทบไม่ได้สนใจงานบริหารบ้านเมืองแม้แต่น้อย ภารกิจทั้งใหญ่และเล็กของราชสำนักจึงตกอยู่กับอัครมหาเสนาบดีทั้งสอง ส่วนกิจการทหารนั้นก็มอบหมายให้แก่ขุนพลหานเทารับผิดชอบแม้ว่าไป๋ชิงชางจะเสื่อมโทรมลงทุกที แต่ก็แตกต่างจากฮ่องเต้ธรรมดาคนอื่น ๆ ตรงที่เขารู้จักคน และใช้คนได้เหมาะสมเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด การมีอัครมหาเสนาบดีสองคนคอยตรวจสอบซึ่งกันและกัน ย่อมป้องกันไม่ให้ผู้ใดผูกขาดอำนาจได้ ซึ่งการถ่วงดุลอำนาจเช่นนี้ทำให้ไป๋ชิงชางพักผ่อนได้อย่างสบายใจ แม้จะเสวยสุขอยู่ทุกวันคืนก็ไม่ต้องกังวลว่าราชบัลลังก์จะล่มสลาย!“ขณะนี้คนผู้นั้นอยู่ที่ใด?”“เจ้าทราบที่อยู่แน่ชัดของเขาหรือไม่?”“ข้าปรารถนาจะพบปะกับปราชญ์ผู้นี้สักครั้ง!”หลังจากที่ถงจื่อเจี้ยนเล่าว่าแม้แต่อัครมหาเสนาบดีทั้งสองก็พ่ายแพ้ หวังหยวนจึงต้องการจะไปดูด้วยตนเอง ว่ายอดฝีมือที่ว่านี้มีความสามารถมากเพียงใด!“ท่านผู้นำ นับเป็นข่าวดีเหลือเกิน…”“ข้ารอฟังคำนี้จากท่านอยู่แล้วขอรับ!”ถงจื่อเจี้ยนเอ่ยด้วยความตื่นเต้น แม้ว่าฮ่องเต้หลายองค์จะให้เกียรติคนมีความสามารถ แต่ก็ต้
Last Updated : 2024-11-19บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1839
เช่นนั้นแล้วก็จะกลายเป็นผลเสีย ในอนาคตหากมีคนนอกแห่กันเข้ามาในหมู่บ้านต้าหวัง ก็จะยากที่จะอธิบายให้ชาวบ้านฟัง แน่นอนว่าหวังหยวนเองก็ไม่ต้องการให้หมู่บ้านต้าหวังเปลี่ยนไป“ท่านรู้เช่นนั้นก็ดี”“ดูเหมือนของมากมายถึงเพียงนี้คงเก็บในบ้านของท่านไม่หมด”“ท่านควรพิจารณาให้ดี”หวังหยวนแตะไหล่ว่านเชียนซาน แล้วเดินไปยังร้านอาหารที่อยู่ไกลออกไปหลังจากแยกทางกับหวังหยวน ขบวนเกวียนของตระกูลว่านจึงมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านต้าหวังณ ร้านอาหารลมโชยปราชญ์ที่ถงจื่อเจี้ยนกล่าวถึงมาพักอยู่ในร้านนี้ แม้ว่าหวังหยวนจะไม่เคยมาที่นี่มาก่อน แต่ก็เคยได้ยินชื่อเสียงของสุราในร้านอาหารลมโชยมาบ้างแล้ว แขกที่มาจากทั่วสารทิศ มักจะนำสุราจากที่นี่กลับบ้านไปดื่ม แม้ว่าหวังหยวนจะเป็นผู้ปกครองเมืองหลิง แต่ที่นี่ก็ใหญ่โตมาก และยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาไม่รู้จักในพริบตา หวังหยวนก็เดินเข้าไปในร้านสุรา เลือกที่นั่งติดหน้าต่าง แล้วทักทายเสี่ยวเอ้อเสี่ยวเอ้อรีบเดินเข้ามา “ท่านลูกค้า ต้องการรับอะไรหรือขอรับ?”“ได้ยินว่าสุราของที่นี่ดี ขอสุราหนึ่งไห ข้าจะลองชิมดูก่อน”หวังหยวนหยิบเงินก้อนหนึ่งออกมาจากอก แล้ววา
Last Updated : 2024-11-20บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1840
ถือเป็นรสนิยมส่วนตัว!ดวงตาของหวังหยวนฉายแววเจ้าเล่ห์ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เสี่ยวเอ้อ เจ้าช่วยไปจัดสุราชั้นดีมาอีกสองไห แล้วบอกหมายเลขห้องของแขกผู้นั้นแก่ข้า ข้าจะขึ้นไปเยี่ยมเยียนด้วยตนเอง”“คือว่า...”เสี่ยวเอ้อมีสีหน้าลำบากใจ เขาเม้มปากอย่างไม่สบายใจแล้วพูดว่า “ขออภัยขอรับท่านลูกค้า แขกผู้นั้นได้สั่งไว้แล้วว่าห้ามไม่ให้ผู้ใดรบกวน และห้ามไม่ให้บอกหมายเลขห้องของท่าน...” “ไม่เช่นนั้นท่านจะไม่กลับมาที่ร้านของเราอีก และจะทำให้ร้านของเราเสื่อมเสียชื่อเสียงด้วยขอรับ” “ท่านเจ้าของร้านก็ทราบดีว่าแขกผู้นั้นมีฐานะสูงส่ง ข้าจึงไม่อาจทำตามคำขอของท่านลูกค้าได้...”ตงฟางฮั่นมาพักที่นี่เพียงสามวัน แต่ก็มีผู้คนมากมายมาเยี่ยมเยียน นั่นแสดงให้เห็นถึงความสามารถอันลือลั่นของเขา แล้วเสี่ยวเอ้อจะกล้าไปยั่วยุเขาได้อย่างไร?หวังหยวนหยิบก้อนทองคำแท่งใหญ่จากแขนเสื้อออกมาวางบนโต๊ะ ดวงตาของเสี่ยวเอ้อเบิกกว้างทันใด แม้ว่าร้านอาหารลมโชยจะเคยรับรองแขกผู้มีฐานะสูงส่งมากมาย และเขาก็เคยเห็นผู้คนมากมายที่ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย หนำซ้ำเขาก็ยังไม่เคยเห็นใครนำทองคำมากมายถึงเพียงนี้มาใช้!เสี่ยวเอ้อกลืนน้ำลา
Last Updated : 2024-11-20
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2061
“เจ้าไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับข้า แสดงว่าเจ้าคงอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ”“ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่เล่าให้ข้าฟังสักหน่อยล่ะ อย่างน้อยก็ให้ข้าสนุกขึ้นมาบ้าง”หวังหยวนนั่งลงข้างหลิ่วหรูเยียน เขานั่งไขว่ห้างมือวางบนราวบันไดขณะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยรอยยิ้ม“เหตุใดท่านถึงน่ารำคาญนัก?”“ดูไม่ออกหรือว่าข้าไม่อยากคุยกับท่าน?”“รีบกลับไปดื่มกับพวกเขาซะเถอะ จะมานั่งขวางหูขวางตาข้าทำไม?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวนแท้จริงแล้ว นางเพียงแค่รู้สึกว่างเปล่าหลังจากได้ล้างแค้นสำเร็จ ราวกับชีวิตไม่มีจุดหมายอีกต่อไป นางไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป จึงทำให้ดูเหม่อลอยและเศร้าสร้อยแต่ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่วังหยวนมาที่นี่ นางกลับรู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง“ว่ามาสิ เป็นอะไรไป?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง“ข้าอยากไปพบตานสยงเฟย”“ครั้งก่อนท่านสัญญากับข้าว่า เมื่อจับตานสยงเฟยได้จะให้ข้าจัดการเขา ยังจำได้หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนถาม“อืม...”หวังหยวนครุ่นคิด ใช้นิ้วเคาะขมับพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียเรื่องของพรรคทมิฬเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจตัดสินใจเพียงเพราะคำพูดของคนคนเดียวได้ ยิ่งกว่านั้น เพื่อจับตานสยงเฟย ยังต้องสูญ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2060
“หวังหยวน! เจ้าช่างน่ารังเกียจ! กล้าเล่นงานแบบไม่ทันตั้งตัวหรือ?”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างเดือดดาลส่วนโอวหยางอวี่และลั่วเฉินเห็นท่าไม่ดี จึงไม่รีรอ รีบพาผู้ใต้บัญชาหนีลงจากเขา!แต่น่าเสียดาย ที่เชิงเขามีการวางกองกำลังดักไว้แล้ว!ตานสยงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างถูกจับเป็น!การต่อสู้ครั้งนี้ หวังหยวนได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบ!แต่เนื่องจากหน้าผาแห่งนี้ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล โดยรอบไม่มีบ้านเรือนหรือเมืองจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหยวนต้องการเพราะที่นี่คืออาณาจักรต้าเป่ย หากหานเทารู้ว่าเขายกทัพมาในดินแดนของอาณาจักรต้าเป่ย ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาก็อาจจะหาเรื่องจู่โจมได้!เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวคงจะวุ่นวายและเกิดความขัดแย้ง!หลังจากที่จับตานสยงเฟยและพรรคพวกได้แล้ว หวังหยวนจึงรีบกลับเมืองอู่เจียงทันที!ใช้เวลาเพียงวันครึ่งก็กลับมาถึง!ระหว่างทาง แม้ว่าจะมีคนเห็น แต่มีเกาเล่อคอยนำทาง จึงไม่ทำให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยรู้ตัว!...ณ ที่ว่าการเมืองอู่เจียงตอนนี้ทุกคนกำลังดื่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน!คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์คือหวังหยวน!ส่วนเอ้อหู่และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2059
หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใด นางจ้องมองตานสยงเฟยด้วยความโกรธแค้นนางต้องการล้างแค้น!“ชีวิตของเขาเป็นของเจ้า ข้าจะช่วยจับเป็นให้!”“ส่วนต่อไป เจ้าจะจัดการเขาอย่างไรก็สุดแล้วแต่เจ้า!”หวังหยวนกล่าวจบก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก แล้วเล็งไปที่ตานสยงเฟย“ในเมื่อเจ้ารู้จักข้าดี”“เจ้าควรรู้ว่าอาวุธลับของข้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ ใช่หรือไม่?”“ข้าแนะนำให้เจ้ายอมจำนนเสีย จะได้ไม่เจ็บตัว!”หวังหยวนเตือนมุมปากของตานสยงเฟยกระตุก เขาสืบเรื่องของหวังหยวนมานาน จึงรู้จักหวังหยวนดี และจำได้ว่าอาวุธในมือของหวังหยวนคืออะไร!ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ขุนพลที่เก่งกาจก็ยังไม่อาจหลบอาวุธนี้ได้!ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็คว้าตัวสาวกพรรคทมิฬคนหนึ่งมาใช้เป็นโล่มนุษย์!“ปัง!”เสียงปืนดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬคนนั้นล้มลงกับพื้นต้องยอมรับว่าตานสยงเฟยช่างโหดเหี้ยม!เพื่อเอาชีวิตรอด กลับยอมเสียสละชีวิตคนอื่น ช่างน่ารังเกียจ!หวังหยวนยกปืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเล็งไปที่ตานสยงเฟย ไม่ให้เขามีโอกาสหนี!“หวังหยวน!”“วันนี้ไว้ชีวิตข้าเถิด ต่อไปข้าจะตอบแทนเจ้าแน่นอน!”“เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”“การบีบให้ข้าจนตรอกไม่ได้เป็นผลดีต่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2057
“ทุกคนขึ้นเขาเดี๋ยวนี้!”“ห้ามปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้!”หวังหยวนออกคำสั่ง ขุนพลนายกองเริ่มเคลื่อนไหวคนที่อาศัยอยู่บนหน้าผาแห่งนี้ล้วนเป็นระดับสูงของพรรคทมิฬและมีตำแหน่งสำคัญ การกำจัดพวกเขาให้หมดสิ้น จึงจะทำให้พรรคทมิฬหายไปอย่างสมบูรณ์!ตัดวัชพืชไม่ถอนราก เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาก็งอกขึ้นมาใหม่!เมื่อทุกคนเข้าไปบนหน้าผาแล้ว หวังหยวนก็ออกคำสั่ง ต่งอวี่และเอ้อหู่ต่างเป็นผู้นำพาผู้ใต้บัญชาบุกขึ้นไปบนยอดเขา!ส่วนหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตามไปติด ๆ!“เจ้าจะทำอะไร?”หวังหยวนหันไปคว้าแขนหลิ่วหรูเยียน แล้วถามขึ้นหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเย็นชา กำหมัดแน่น สีหน้าโกรธเกรี้ยวนางขมวดคิ้วกล่าวว่า “ข้าจะขึ้นไปล้างแค้นด้วยตัวเอง!”“ไม่เพียงแต่ข้าเกือบตายเท่านั้น แม้แต่บิดามารดาข้าก็ถูกคนของพรรคทมิฬฆ่าตาย จะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?”“วันนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้ ข้าจะฆ่าตานสยงเฟย ล้างแค้นให้พ่อแม่!”พูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็สะบัดแขนหวังหยวนออก ก่อนจะชักกริชออกมาแล้ววิ่งขึ้นไปบนยอดเขา!แม้ว่านางจะเป็นคนบอกที่ตั้งฐานทัพนี้ให้หวังหยวน แต่ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีไปกว่านาง!ไม่นานพวกหวังหยวนก็ขึ้นไปถึงยอดเขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2056
หวังหยวนกลอกตามองเอ้อหู่ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ชีวิตของทหารที่อยู่ข้างหลังเจ้าล้วนอยู่ในมือเจ้า!”“การที่เจ้าพาพวกเขามาเสี่ยงอันตราย หากไม่มีอะไรผิดพลาดก็ดีไป แต่หากเกิดความผิดพลาด เจ้าจะเผชิญหน้ากับครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไร?”“อย่าลืมว่าการเป็นขุนพลไม่ใช่แค่เพื่อรบชนะ!”“แต่ต้องชนะอย่างสวยงาม ลดการสูญเสียให้มากที่สุด!”ทุกคนต่างตกตะลึงเดิมทีพวกเขาคิดว่าการติดตามหวังหยวนก็เพื่อหาเลี้ยงชีพ ในยุคสงคราม การมีข้าวกินก็ดีมากแล้วชีวิตพวกเขาจะสำคัญอะไร?ในสายตาของชนชั้นสูง ชีวิตพวกเขาไม่ต่างจากเศษหญ้า!เป็นเพียงเครื่องมือในการแย่งชิงอำนาจ!แต่หวังหยวนกลับมีเมตตา เห็นใจพวกเขา ทำให้พวกเขาซาบซึ้งจริง ๆ!ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าจะต้องสูญเสียมากมาย พวกเขาก็ยินดีสละชีพเพื่อช่วยหวังหยวนพิชิตหน้าผาแห่งนี้ และฆ่าคนของพรรคทมิฬให้หมดสิ้น!“รีบก่อไฟทำอาหาร!”“เมื่อทุกคนอิ่มท้องแล้วก็คงถึงเวลาพอดี!”“จำไว้! ห้ามส่งเสียงดัง ประเดี๋ยวพวกมันจะรู้ตัว!”“หากพวกมันรู้ตัวจะเป็นอันตรายต่อพวกเรา!”หวังหยวนกำชับทุกคนพยักหน้ารับ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2055
ในช่วงเวลาไม่กี่วันต่อมา ด้วยการนำทางของหลิ่วหรูเยียน หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงไม่หลงทาง เดินทางมาถึงเชิงผาได้อย่างรวดเร็ว!บัดนี้สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อก็ได้แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่โดยรอบแล้วหวังหยวนและคนอื่น ๆ ตั้งค่ายอยู่ในป่าแห่งหนึ่งเมื่อมองไปรอบ ๆ จะเห็นเงาคนมากมาย พวกเขาล้วนเป็นสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อ“สืบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือ?”หวังหยวนสวมชุดเกราะเตรียมพร้อมรับมือกรณีฉุกเฉินและป้องกันการโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว!เกาเล่อรีบเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “สืบเรียบร้อยแล้วขอรับ คนร้ายอยู่บนเขาลูกนี้!”“แต่ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขนย้ายสิ่งของ ตั้งแต่ที่พวกเรามาถึงก็เห็นรถม้าลงมาจากเขาไม่ต่ำกว่าร้อยคันแล้ว!”“แต่พวกเราไม่ได้ลงมือเพื่อไม่ให้พวกมันตื่นตัว!”“ข้าได้ส่งคนไปตามเส้นทางที่พวกมันใช้ หลังจากที่พวกเราจัดการเรื่องบนหน้าผาแล้ว จากนั้นจึงไปกวาดล้างพวกมัน!”“แล้วทรัพย์สมบัติของพวกมันก็จะตกเป็นของพวกเรา!”หวังหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจเรื่องนี้จัดการได้ดีมาก!เหตุผลที่พรรคทมิฬเติบโตอย่างรวดเร็วก็เพราะความร่ำรวย!หากตัดเส้นทางการเงินของพวกมัน แม้ว่าตานเฟยจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2054
ตานเฟยยิ้มอย่างพึงพอใจช่วงนี้หลังจากถูกหวังหยวนจับตามอง เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องมองทุกการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา!แม้แต่การหาสาวกใหม่ก็ยังยากลำบาก!หวังหยวนคอยขัดขวางเขา เขาจึงต้องสั่งสอนหวังหยวนบ้าง!แต่น่าเสียดาย...ยังหาโอกาสไม่ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตานเฟยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าตนเองต่างกับหวังหยวน แล้วจะสู้หวังหยวนได้อย่างไร?อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้!ดังนั้นแม้ว่าในใจจะเคียดแค้นอาฆาต แต่ย่อมต้องหลีกเลี่ยง“ที่เจ้าทำงานสำเร็จก็แค่ช่วยถ่วงเวลาเท่านั้น”“ตราบใดที่หลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่ นางก็เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ!”“ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะฆ่านางได้ พวกเราต้องระวังตัวและดำเนินแผนการต่อไป!”“พยายามขนย้ายสิ่งของออกไป หากถึงเวลาจำเป็น พวกเราก็ต้องทิ้งฐานที่มั่นแห่งนี้”ทุกคนต่างรู้สึกเสียดายหน้าผาแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดี ไม่เพียงแต่มีชัยภูมิที่ได้เปรียบเท่านั้น แต่ยังปลอดภัยมากอีกด้วย!จึงทำให้พวกเขาเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!แม้ว่าสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะกระจายอยู่ทั่วดินแดนทั้งเก้า แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียงหน้าผาแห่งนี้!แต่น่าเสียดา
