Share
บทที่ 111
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 112
หญิงสาวหน้าตาดียิ้มอย่างขมขื่น "นายท่าน สำหรับท่านการสูญเสียพรหมจรรย์เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่การสูญเสียความซื่อสัตย์เป็นเรื่องใหญ่ เมื่อพวกเราตกสภาพเช่นนี้แล้ว ครอบครัวของข้าคงยอมให้ข้าตายดีกว่ากลับไปอับอายเช่นนั้น!""ฮือ ๆ..."ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งร้องไห้เสียใจออกมาไม่ใช่ว่าพวกนางไม่มีบ้าน แต่มีบ้านแล้วกลับไปไม่ได้มากกว่า หากกลับไปก็มีแต่จะนำความอับอายมาสู่พ่อแม่"..."หวังหยวนตกใจยุคนี้ผู้หญิงให้ความสำคัญกับชื่อเสียงเป็นอย่างมากนี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมหลี่ซื่อหานทั้งๆที่ถูกเจ้าของร่างคนก่อนทุบตีอย่างรุนแรง แต่ไม่ยอมจากไปไหนถ้าผู้หญิงพวกนี้กลับบ้าน อาจมีเรื่องซุบซิบลับหลังตามมามากมาย!พวกนางอยู่ที่นี่ยังพออยู่ได้ แต่ถ้าพวกนางกลับบ้าน เกรงว่าได้จมน้ำลายตายแน่!ในตอนนี้ เขารู้สึกได้ถึงความชั่วช้าของพวกโจรเหล่านี้ได้อย่างแท้จริง!“พี่หยวน!”เมื่อมองเหล่าหญิงสาวพวกนี้แล้ว หวังซื่อไห่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า "แล้วถ้าพาพวกนางกลับไปที่หมู่บ้านต้าหวังล่ะ? ตอนนี้มีคนกินข้าวกันมากขึ้น ทั้งห้าคนที่ทำงานในโรงอาหารก็ยุ่งเกินไป ให้พวกนางมาช่วยได้นะ ""ก็ดี!"หวังหยวนพยักหน้า "ถ้าเจ้าอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 113
หวังหยวนพูดอย่างจริงจังหลังจากเห็นผู้หญิงเหล่านั้น เขาก็โกรธมากและอยากจะสับพวกโจรเป็นชิ้น ๆแต่คนอย่างเซี่ยซานหู่ถ้าปล่อยตัวเขานั้นมีค่ามากกว่าถูกฆ่าอย่างเปล่าประโยชน์!“นายท่านขอรับ ข้าไม่สนใจผู้หญิง พวกนั้นถูกพี่ใหญ่และพี่รองฉุดมาทั้งนั้น แต่อย่างที่ท่านว่า ข้าจะตั้งกฎเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาขึ้นอีกในอนาคต!”เซี่ยซานหู่คารวะเขาออกจากห้อง ถอยออกจากบ้านไป ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าของเขาก็หยุดลง!หวังหานซานเดินเข้าไปในค่ายซานหู่พร้อมเฮยซินหู่ที่ถูกมัดมือไว้!“พี่ใหญ่ของข้าถูกจับมัดมือเช่นนี้ นายท่านมีลูกน้องที่มีความสามารถยอดเยี่ยมจริง ๆ!”เซี่ยซานหู่ออกไปเตร็ดเตร่นอกค่าย เจอเงินที่ฝังไว้จึงหยิบออกมาวิ่งลงจากเขา“เจ้าคือหวังหยวนสินะ ข้าคิดว่าเจ้าจะเก่งกาจไร้เทียมทาน แต่เจ้ากลับเป็นแค่บัณทิตหน้าอ่อนเนี้ยนะ!”เมื่อเขาได้เห็นหวังหยวน เซี่ยซานหู่มองเขาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าไปมาด้วยสีหน้าดูถูก!นอกจากหน้าตาดีแล้ว เด็กคนนี้ไม่มีความน่าเกรงขามอะไรเลย จะไปเทียบกับแม่ทัพมู่ได้ยังไง!นอกจากฉลาดเป็นกรดแล้ว เขาไม่รู้จริงๆว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงยอมติดตามเขา!"หุบปาก!"หวังหานซานดุและพูดกับหวังหยวน "ผู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 114
ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนขึ้นมา "ดูสิ รีบมาดูเร็ว หวังหยวนและคนอื่น ๆ กลับมาแล้ว!"ภายใต้แสงแดดยามเช้า คนกลุ่มหนึ่งค่อย ๆ เข้าไปในหมู่บ้านต้าหวัง!หวังหยวนขี่ม้าเลว สวมชุดเกราะสีดำห้อมล้อมไปด้วยแสงอาทิตย์ ดูเหมือนเทพเจ้าแห่งสงคราม!ต้าหู่และเอ้อหู่ กัวฉาง, กัวเหลียง, กัวเฉียง, หวังซื่อไห่, หวังเอ้อโกว, หวังชิงซาน, หวังเสี่ยวซาน, และหานอู่หยา พ่อค้าปลาอายุน้อยยี่สิบสามคนเงยหน้าขึ้น และยืดอกขึ้นราวกับว่าพวกเขาเป็นแม่ทัพที่ชนะศึกมา!ในตอนนี้ ไม่เหลือร่องรอยของความขี้ขลาดบนใบหน้า พวกเขาเต็มไปด้วยความกล้าหาญอันไร้ขอบเขตชนิดที่สามารถทลายภูเขา ฝ่าทะเลและปีนขึ้นไปสู่ท้องฟ้า พวกเขาไม่กลัวความยากลำบากใด ๆ อีกต่อไป!กลุ่มข้างหลังมีรถสามคัน!เกวียนคันหนึ่งมีผู้หญิงมากกว่าสิบคนนั่งมา เฮยซินหู่ที่มีหน้าตาดุร้ายถูกมัดไว้ และเกวียนนั้นเต็มไปด้วยศพของพวกโจรหวังหยวนกลับมาแล้ว และเขาก็พาคนมากมายมาด้วย พวกเขาทั้งหมดกลับมาแล้ว!นอกจากนี้เขายังนำเฮยซินหู่และศพโจรภูเขาจำนวนมากกลับมาพร้อมชัยชนะอันยิ่งใหญ่!ชาวบ้านดีใจมีความสุขมากจนลืมแม้แต่จะกระทืบหวังต้าจวินและวิ่งไปพร้อมกับตะโกนโห่ร้อง!"ท่านพี่!"หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 115
น่าอายมากที่กอดสามี และทำตัวรุ่มรามต่อหน้าคนมากมาย!"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"ชาวบ้านถึงกับหัวเราะ!“เอาล่ะ เรามาเริ่มเรื่องกันดีกว่า!”หวังหยวนโบกมือ ที่นี้ก็เงียบลง เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "ค่ายซานหู่พ่ายแพ้แล้ว นับจากนี้ไปเราจะปลอดภัยอย่างแน่นอน! ทางการได้มอบรางวัลค่าหัวของเฮยซินหู่ และหวงปิ้งหู่รวมเป็นหนึ่งพันแปดร้อยตำลึง ในการต่อสู้ครั้งนี้ลุงหานซานมีบทบาทมากที่สุด เขารับไปห้าร้อยตำลึง"ชาวบ้านตกใจตัวเลขนี้!หวังหยวนกล่าวต่อ "ต้าหู่, เอ้อหู่ กัวฉาง, กัวเหลียง, กัวเฉียง ไล่ล่ากลุ่มโจรลำพังเมื่อคืนนี้ เป็นงานที่อันตรายมาก แต่ละคนรับไปหนึ่งร้อยตำลึง!"ต้าหู่และเอ้อหู่ดูตื่นเต้น แต่ก็ยังสามารถควบคุมตัวเองได้ เพราะพ่อของพวกเขาได้รับตั้งห้าร้อยตำลึงยืนอยู่ตรงหน้าสามพี่น้อง กัวฉาง, กัวเหลียง, กัวเฉียง หายใจไม่ออก นี่เป็นเงินจำนวนมหาศาลที่พวกเขาไม่เคยจินตนาการมาก่อนชาวบ้านมองดูทั้งห้าคนด้วยความอิจฉาหวังหยวน กล่าวเสริม "หวังซื่อไห่, หวังเอ้อโกว, หวังชิงซานและ หวังเสี่ยวซานต่างก็พยายามอย่างมาก พวกเขาเผชิญหน้ากับกลุ่มโจรที่แข็งแกร่งของหวงปิ้งหู่ และฆ่าเซี่ยซานหู่ได้ต่อ แต่ละคนจะได้รับ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 116
ค่ายซานหู่ถูกรื้อถอนแล้ว ทว่าผู้บงการเบื้องหลังที่เทศบาลอย่างตระกูลหลิวยังคงลอยนวล กลุ่มประมงและกลุ่มจัดซื้อต่างก็เร่งเตรียมรถ “นี่มันโหดเหี้ยมมาก!” “แววตาน่ากลัวยิ่งกว่าหมาป่าเสียอีก!” “โหดแค่ไหนแล้วยังไงหล่ะ ยังไงก็โดนพี่หยวนโค่นล้มอยู่ดี!” ชาวบ้านจำนวนมากล้อมรอบเฮยซินหู่ที่ถูกมัดไว้ และพูดคุยนินทากันจากระยะไกล! “ไปยุ่งเรื่องของพวกเจ้าซะ เลิกมุงกันได้แล้ว!” หลังจากขับไล่ชาวบ้านออกไปแล้ว หวังหานซานก็อุ้มเพื่อนเก่าของเขาที่ถูกทรยศ “ผู้เฒ่าสิบเจ็ด ข้าขอโทษสำหรับสิ่งที่ข้าทำกับท่าน!"เขารู้ดีว่าถ้าไม่ใช่เพราะเขา สหายเก่าคนนี้ยอมตายดีกว่าถูกมองเป็นตัวตลก! “พี่ใหญ่ ระหว่างข้าและท่านจะไปสนใจเรื่องพวกนี้ทำไมกัน? ถึงตายข้าก็ไม่สนใจด้วยซ้ำ ยังสนใจเรื่องนี้ทำไมอีก!” เฮยซินหู่ยิ้มเศร้า “แต่ข้าคิดว่าเด็กคนนี้มีท่าทางของมู่ซ่วยอยู่นิดหน่อย เขารู้วิธีสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น และทำให้ผู้อื่นยอมทำงานให้เขา! เขายังฉลาดกว่ามู่ซ่วยอีกด้วย ข้าวางใจแล้ว ถ้าหากท่านติดตามเขาไปตลอดชีวิต! เพราะยังไงในโลกนี้คนดีมักจะอายุสั้นเสมอ!” ... หมู่บ้านกัวพาน เมื่อกัวฉางกลับถึงบ้าน ภรรยาของเขาก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 117
“ไป!” กัวเหลียงและกัวฉางพูดพร้อมกัน “แม้ว่าเราจะตายเพื่อนายน้อย เราก็จะไม่เสียใจ!” ... ณ เทศบาล ตระกูลหลิว! หลิวเจี้ยนเย่ ลูกชายคนโตของหลิวจื้อเกา หัวหน้าตระกูลหลิวนั่งตรงข้ามกัน โดยมีผู้คนมากมายกำลังเข้าแถวซื้อลูกชิ้นปลากลับบ้านอยู่ข้างหน้าพวกเขา! หลิวเจี้ยนเย่กินลูกชิ้นปลาแล้วขมวดคิ้ว “ท่านพ่อ ถึงเวลาแล้วที่ค่ายซานหู่จะต้องลงมือ และคนเสเพลนั่นคงจะออกเดินทางแล้ว แต่ทำไมยังไม่มีข่าวคราวอะไรเลย!” หลังจากดื่มน้ำแกงลูกชิ้นปลาจนหมด หลิวจื้อเกาก็วางชามลงแล้วพูดหน้านิ่ง “เจี้ยนเย่ ข้าเคยบอกเจ้าไปกี่ครั้งแล้วว่าในฐานะคุณชายผู้สูงส่งของตระกูลหลิวอย่างเจ้า ไม่ควรเอ่ยถึงเรื่องสกปรกเช่นนี้ ครอบครัวจะเป็นผู้จัดการทุกอย่าง! บัณฑิตตัวเล็ก ๆ เช่นนั้น ค่ายซานหู่สามารถฆ่าเขาเหมือนสุนัข เจ้าจะไปกังวลอะไร!” หลิวเจี้ยนเย่ตกตะลึงและพยักหน้า “ก็ถูก ท้ายที่สุดแล้วเสือทั้งสามตัวนั้นโหดเหี้ยมจนไม่มีใครเทียบ แม้แต่ผู้มีอำนาจในเทศบาลก็ยังกลัวเขา ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นเด็กบ้านนอก!” พ่อและลูกชายต่างมองหน้ากัน และพยักหน้าสบาย ๆ! ทันใดนั้น คนรับใช้ก็ตะโกนมาจากนอกประตู “นายท่าน แย่แล้ว เกิดเรื่องแล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 118
ในห้องโถงของที่ว่าการอำเภอ คนกลุ่มหนึ่งกำลังคุกเข่า มีทั้งพวกอันธพาล ผู้มีอำนาจ ผู้ตรวจราชการผู้เฒ่า และชาวบ้าน นายอำเภอจ้าวเว่ยหมินกำลังนั่งอยู่ในห้องโถงพร้อมมองดูหลักฐานทุกประเภท หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณชายไม่เพียงแต่เชี่ยวชาญด้านประวัติศาสตร์เท่านั้น แต่ยังมีความเชี่ยวชาญในการปกครองประเทศด้วย! หนำซ้ำยังเก่งในการสั่งการ และนำชาวบ้านกลุ่มหนึ่งทำลายล้างค่ายซานหู่ หลังจากเข้ารับตำแหน่งมานานกว่าหนึ่งเดือน เขาก็รู้ว่าค่ายซานหู่นั้นชั่วร้าย และโหดเหี้ยมเพียงใด! นายอำเภอซุนใช้เงินหลายพันตำลึงทุกปี แต่ล้มเหลวในการปราบปรามพวกโจรหลายครั้ง! คุณชายผู้นี้นำชาวบ้านกลุ่มหนึ่งเข้าโจมตีและทำลายพวกเขาในตอนกลางคืน เขาเหมือนกับเทพเจ้าแห่งสงครามไม่มีผิด! คนที่มีความสามารถเช่นนี้ เกิดมาเพื่อการกุศลจริง ๆ แล้วยังเป็นพรแก่ประชาชนและเป็นพรแก่ศาล! ไม่ได้การแล้ว ต้องเขียนจดหมายถึงเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉบับหนึ่ง และขอให้ราชสำนักเชิญคุณชายออกมา ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านี้ ถึงเวลาแล้วที่คุณชายจะต้องแสดงผลงานอันยิ่งใหญ่ของเขา ตระกูลหลิวน่ารังเกียจจริง ๆ ที่ต้องการสังหาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 119
เพี๊ยะ! จ้าวเว่ยหมินทิ้งไม้ปลุกสติ “ตะคอกในศาล อ้าปากสิบไม้!” ผัวะ ผัวะ ผัวะ... นักการในศาลสองคนทุบตีเขาสิบไม้ ปากของหลิวจื้อเกาเต็มไปด้วยเลือดและคร่ำครวญ “คำพิพากษาในคดีนี้...” จ้าวเว่ยหมินยกค้อนขึ้น ในขณะที่เขากำลังจะประกาศอีกครั้ง ก็มีเรื่องเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สาม! ชายวัยกลางคนเดินเข้าไปในศาล! เขาตัวสูง มีมีดยาวห้อยอยู่ที่เอว สวมชุดเกราะหนัง และมีดวงตาที่เฉียบคม! ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนไป๋ชวนจากเมืองฝู! ผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่เป็นผู้ช่วยทูตทหารประจำเมือง ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบด้านความปลอดภัยของเมือง โดยสั่งการค่ายทหาร เจ้าหน้าที่ตรวจการ ทหารในชนบท ผู้เฒ่า และนักธนูอันเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในเมือง การจับหัวขโมย และกำจัดอันธพาลล้วนเป็นหน้าที่ของผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่! ทันทีที่เข้าไปศาล ซุนไป๋ชวนก็กำหมัดแน่นและตะโกน “ท่านใต้เท้า คดีนี้มีปัญหา!” ฟู่! หลิวจื้อเกาถอนหายใจยาว พร้อมกับแววตาแห่งความหวังครั้งสุดท้าย! นี่คือผู้ช่วยชีวิตคนสุดท้ายที่ลูกชายของเขาขอได้! หากผู้บัญชาการเจ้าหน้าที่ซุนไม่สามารถช่วยเขาได้ เช่นนั้นเขาก็ไม่มีจุดจ
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1279
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1278
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1277
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1276
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1275
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1274
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1273
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1272
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1271
