บทที่ 319

เซวียเสี่ยวกล่าวว่า "อย่างน้อยก็เลี้ยงอาหารทุกคนสักมื้อเถอะ!"

ก็แค่เชิญกินข้าวเท่านั้น ไม่มีอะไรไม่ได้

โหลวฉางเยว่ "ได้ค่ะ ฉันไม่ค่อยรู้ร้านอาหารในเมืองซีเฉิง พวกคุณกําหนดเวลาสถานที่แล้วบอกฉันด้วย"

วันนี้มีงานไม่เยอะ ทุกคนสามารถเลิกงานตรงเวลาได้ จากนั้นเซวียเสี่ยวมาที่โต๊ะทํางานของโหลวฉางเยว่และพูดอย่างกระตือรือร้นว่า "เลขาโหลว วันนี้เราไปขึ้นเงินกันเถอะ ฉันเรียกเพื่อนร่วมงานแล้ว! "

ตอนนี้โหลวฉางเยว่ไม่มีไข้หรือเวียนหัวแล้ว แต่ยังเจ็บคอเล็กน้อย ยังไม่ค่อยสบายและไม่ค่อยอยากปาร์ตี้นัก

แต่ดูเพื่อนร่วมงานต่างก็ตั้งตารอ โหลวฉางเยว่ได้แต่ทนไว้ "ได้สิ"

พวกเขาหนึ่งกลุ่มเจ็ดคน นั่งรถทั้งหมดสองคัน พอมาถึงคลับเฮาส์ที่มีป้ายเขียนว่า "เสมือนดั่งฝัน"

การตกแต่งคลับเฮาส์ไม่ได้ด้อยไปกว่าพระราชวังตะวันตกของเมืองเซินเฉิงเลย โหลวฉางเยว่เธอรสนิยมดี แม้ไม่ต้องเข้าไปก็รู้ได้ทันทีว่าค่าใช้จ่ายของสถานที่แบบนี้ไม่ถูกแน่นอน

เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "เสมือนดั่งฝันจริง ๆ...... ที่นี่แพงแน่ ๆ เลยใช่ไหม? เกือบจะเป็นคลับเฮาส์ที่แพงที่สุดในเมืองซีเฉิงของเรา ไม่มีห้องโถง เป