จ้าวซีซีชะงักไปครู่หนึ่ง เธอแทบจะลืมไปเลยว่าวันนี้เธอได้ทะเลาะตบตีกับหลินซี และเธอก็ถูกเล็บของผู้หญิงคนนั้นข่วนที่ปาก“ซีซี ใครทำร้ายน้อง?บอกพี่ใหญ่มา พี่จะไปหาเดี๋ยวนี้!”อารมณ์ของหลินตงเย่ถูกจัดขึ้นมาทันทีชิปอ๋าย ใครกล้ามาตีน้องสาวเขา?จ้าวซีซีรีบอธิบายในทันที“พี่ใหญ่ พี่อย่าเพิ่งร้อนใจไปเลยนะคะ ไม่มีใครทำอะไรฉันหรอก ตอนที่ฉันไปดูงานที่สถานที่ ไม่ทันระวังก็เลยถูกเอกสารบาดปากน่ะค่ะ”“จริงเหรอ?”“จริงค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก”จ้าวซีซีไม่ได้ต้องการบอกเรื่องเหล่านั้นให้กับพวกพี่ชายได้รับรู้ และไม่อยากจะดึงพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เพราะท้ายที่สุดแล้วหลินซีเป็นคนเมืองหนานเฉิง หากต้องการที่จะหาคนมาต่อต้านพวกพี่ใหญ่แล้วละก็ มันก็คงจะง่ายดายเป็นอย่างมากเธอไม่อยากจะให้พวกพี่ใหญ่ต้องมาพลอยลำบากไปได้หลินตงเย่ไม่ได้ถามต่อไป“ซีซี หากมีใครรังแกน้องจริงๆ จะต้องบอกให้ผู้ใหญ่ได้รู้นะ รู้หรือเปล่า?”“ฉันรู้ค่ะ”“ซีซี เรื่องบ้านน้องไม่ต้องเป็นกังวล พรุ่งนี้พี่หาได้แล้วจะส่งให้น้อง น้องไม่ได้ลำบากเรื่องเงินใช่ไหม?”จ้าวซีซีแทบอยากจะร้องไห้“ฉันมีเงินค่ะ”และพี่สะใภ้ใหญ่ฉินอันจิ้งก็ได้พูดขึ
ทันทีที่เธอกลับถึงบ้าน เธอก็ได้รับสายจากฮั่วหานฮุย น้ำเสียงของชายหนุ่มเย็นชา“รับเงินมัดจำไปแล้วไม่ทำงาน?ครั้งหน้าการตกแต่งจะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่?”จ้าวซีซีตกตะลึง“ฉันคิดว่าคุณจะเปลี่ยนดีไซเนอร์เสียอีก”เพราะท้ายที่สุดเมื่อวานนี้เธอได้ทะเลาะกับหลินซีไปหนึ่งยก หากยึดตามนิสัยของหลินซีเธอจะต้องฟ้องอย่างแน่นอน เดิมทีเธอไม่ได้สนใจออเดอร์นี้เลยสักนิด และก็ไม่แคร์ด้วยแต่คิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองยังจะได้รับสายจากฮั่วหานฮุย เพื่อให้เธอรับผิดชอบการตกแต่งภายในอีกครั้งหรือจะพูดว่าพวกเขาอยากจะเยาะเย้ยต่อไป?“ทำไมผมต้องเปลี่ยนด้วย?”น้ำเสียงของชายหนุ่มราบเรียบจนเกินไป จ้าวซีซีเหลือบมองไปที่เงินมัดจำในสัญญา ปรับอารมณ์แล้วพูดว่า“คุณลูกค้าคะ งั้นคุณยังมีเงื่อนไขอะไรสำหรับร่างการออกแบบหรือเปล่า?หากไม่มี พรุ่งนี้ฉันจะไปเลือกอุปกรณ์ตกแต่ง อีกไม่นานก็จะตกแต่งใหม่ให้เสร็จ ช่วงนี้แบรนด์ดังกำลังจัดโปร หากสั่งทันทีก็จะมีส่วนลดด้วยนะคะ”ฮั่วหานฮุยขมวดคิ้วแน่น“ผมยังกล้าที่จะมีความคิดเห็นต่อร่างการออกแบบอีกเหรอ?”ครั้งที่แล้วเธอยังจงใจที่จะออกแบบมาแกล้งตัวเขาอยู่เลย!“คุณลูกค้าคะ ปณิธานของสตูดิโอเราคือลูกค้าเ
“ไปซื้อเรือนหอกับใครแม่ก็ไม่รู้รายละเอียดเหมือนกัน แต่เธอไปซื้อเรือนหอจริงๆ”ฮั่วหานฮุยมองไปยังรูปภาพอุปกรณ์ตกแต่งที่อยู่ในมือ เม้มริมฝีปากบางเอาไว้แน่น“แม่ไปรู้มาจากไหนหรือครับ?”เขายังไม่รู้ในเรื่องนี้เลยคุณนายฮั่วกระแอมไอ“นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก เรือนหอนั้นสามสิบล้านเลยนะ แค่เงินเดือนเธอจะมีปัญญาซื้อได้เหรอ! หรือไม่ก็เป็นเงินที่ขายสิ่งของที่เธอแอบขโมยจากบ้านเราตอนนั้น หรืออาจจะใช้เงินเราหาเงินสกปรกก็ได้นะ”ฮั่วหานฮุยชะงักและขมวดคิ้ว“คุณแม่ เธอไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”“ลูกรัก ทำไมตอนนี้แม่รู้สึกว่าลูกจะเข้าข้างจ้าวซีซีเสียเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ลูกไม่เป็นแบบนี้เลยนะ”ฮั่วหานฮุยคว่ำโทรศัพท์มือถือไว้ที่โต๊ะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเล็กน้อย“แม่ครับ ผมบอกแล้วว่าเรื่องนี้ผมจัดการเองได้ แม่อย่ามายุ่งเลยนะคะ”“แม่ก็แค่ทำเพื่อลูก คุณหนูหลินก็มาแล้ว และยังเริ่มต้นเองด้วย ลูกยังไม่เข้าอีกเหรอ?พวกเราต่างหากที่เป็นคนระดับเดียวกัน เว้นเสียแต่ว่าลูกรักจ้าวซีซีนั่นเสียแล้ว ไม่อย่างนั้นจะยืดเวลาการหย่าขนาดนี้เหรอ”ชายหนุ่มลูกขมับ“แม่ครับ แม่อย่าเที่ยวพูดไป ช่วงนี้สุขภาพของคุณย่าไม่ค่อยดี ผมรอให
เมื่อมาถึงหน้าห้องนอนใหญ่ มือของเธอก็หยุดชะงักไปครู่ใหญ่ เพราะกลัวว่าจะเข้าไปพบร่องรอยการใช้ชีวิตของฮั่วหานฮุยกับผู้หญิงอื่นๆจ้าวซีซีหายใจเข้าลึกๆ เอื้อมมือไปผลักประตูห้องนอน ยังไงเสียก็เป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้วทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เธอเงยหน้าขึ้นมามองภาพแต่งงานใบนั้นที่แขวนอยู่บนหัวเตียง“ยังอยู่อีกเหรอ!”“คุณนายคะ ภาพแต่งงานก็ต้องแขวนอยู่แล้ว ไม่มีใครกล้าดึงมันลงมาหรอกนะคะ”จ้าวซีซีรู้สึกแปลกๆ หากหลินซีเห็นภาพการแต่งงานนี้จะไม่ขุ่นเคืองใจหรอกเหรอ?หรือว่าฮั่วหานฮุยชอบการเล่นตลกร้ายแบบนี้?จ้าวซีซีมองไปที่ห้องนอน และเดินไปที่ห้องแต่งตัวอีกครั้ง มันยังคงคล้ายกับตอนที่เธอจากไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด และไม่มีของใช้สําหรับผู้หญิงมากนักดูเหมือนว่าหลินซีไม่เคยอยู่ที่นี่มาก่อนเลยแต่ในตอนที่เธอถูกไล่ออกจากเรือนหอในวันนั้น หลินซีก็นอนอยู่บนเตียงนี้อย่างโจ่งแจ้งแล้วไม่ใช่เหรอจ้าวซีซีเดินออกมาจากห้องแต่งตัว มองดูสาวใช้เสี่ยวหง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกๆเล็กน้อย“เขาอยู่คนเดียวมาตลอดเหรอ?ไม่ได้พาผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยเหรอ?เธออย่าเข้าใจผิด ฉันแค่ถามเท่านั้น เพราะที่นี่
จ้าวซีซีนั่งอยู่บนฟูกที่นอน รู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมากทันทีที่เธอขยับ ขาของเธอก็แนบชิดอยู่กับขาของฮั่วหานฮุย ดูเหมือนว่าเธอกำลังเริ่มยั่วยวนเขาอย่างไงอย่างงั้นเธอกัดฟันและพูดขึ้นมาว่า“คุณฮั่วคะ รบกันถอยออกไปหน่อยนะคะ”แต่ฮั่วหานฮุยไม่ได้ขยับ เขาลดระดับสายตาลงมา“ฟูกที่คุณเลือกเอง ไม่ลองให้ผมดูสักหน่อย แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าใช้งานดีหรือเปล่า?”“ฉันลองแล้วค่ะ คุณฮั่วใช้ตอนกลางคืนก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอคะ?”“เคยลอง กับใคร?”ฮั่วหานฮุยหรี่ตาเล็กน้อย“ได้ยินมาว่าคุณซื้อบ้านใหม่ กำลังตกแต่งอยู่งั้นเหรอ?”จ้าวซีซีขมวดคิ้ว จางเหวินเหวินปากยาวเสียเหลือเกิน เป็นเหมือนไมโครโฟนของฮั่วซานซานอย่างไงอย่างงั้นสีหน้าของเขาสงบนิ่ง“ใช่ค่ะ ฉันซื้อบ้านไม่ผิดกฎหมายใช่ไหมคะ?”“ต้องการเตือนคุณ ตอนนี้เรายังเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายกันอยู่ หากคุณไปพัวพันกับผู้ชายคนอื่นและสวมเขาให้กับผม คุณรู้ไหมว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร”สวมเขา?ตามคาดเป็นฮั่วซานซานจริงๆที่ส่งข่าวสารให้กับฮั่วหานฮุย ไม่ใช่คนดีอะไรเลยเธอกึ่งๆยิ้ม แล้วเอื้อมมือไปจับเนกไทของเขา“เราเซ็นสัญญาการหย่าร้างกันแล้ว ตามกฎหมายเราไม่ใช่สามี
เลขาหลี่มองตําแหน่งของกรอบรูป“แขวนเอาไว้ตรงนี้มันจะเด่นเกินไปหรือเปล่าคะ?”“ฉันแขวนเอาไว้ให้คุณย่าเห็นเท่านั้น”เลขาหลี่เผยความสงสัยที่ไม่น่าจะมีในวัยแบบนี้ออกมา เธอรู้สึกว่ายิ่งนานไปตัวเองก็ยิ่งไม่เข้าใจการกระทำของบอสมากขึ้นเรื่อยๆหลายวันมานี้ จ้าวซีซีมักจะเหม่อลอยอยู่เล็กน้อยเพราะท้ายที่สุดแล้ว ออเดอร์ได้เสร็จสิ้น แต่เงินยอดสุดท้ายเธอยังไม่ได้รับแต่อย่างใดแต่เมื่อนึกถึงฮั่วหานฮุยขึ้นมา เธอก็นึกถึงจูบที่เกิดจากอุบัติเหตุในห้องโถงของวันนั้น แล้วก็แทบจะแทรกแผ่นดินหนีเสียจริงๆจางเหวินเหวินถือกาแฟแล้วเดินเข้ามา“ออเดอร์ห้าล้านของใครกันนะ สิ้นเสร็จไปนานหลายวันแล้ว ทำไมยังไม่ได้เงินยอดสุดท้ายอีก คงไม่ใช่เพราะไปทำให้ใครเขาขุ่นเคือง แล้วไม่ได้รับเงินหรอกนะ”จ้าวซีซีหยิบโทรศัพท์มือถือและเดินออกไปข้างนอก จากนั้นเธอก็ต่อสายไปหาเลขาหลี่โดยตรง“คือว่า ฉันก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรหรอกนะ แค่อยากจะถามเรื่องเงินยอดสุดท้ายน่ะ”“คุณนายรอสักครู่นะครับ ผมจะไปถามบอสให้”เลขาหลี่ถือโทรศัพท์และไปรายงานกับฮั่วหานฮุย ชายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โอ่อ่า และเขาก็ขยับริมฝีปากบางขึ้นมา“ทำไมเธอต้องถามนายด้วย น
ฮั่วหานฮุยเดินเข้าไปในออฟฟิศ ใบหน้าไม่มีการแสดงออกอย่างอื่น และดูไม่ออกว่าอารมณ์ไหนกันแน่ด้วยหลินซีรีบเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม“หานฮุย ฉันตั้งใจทำซุปไก่มาให้คุณเลยนะ”“คุณออกไปก่อน”ดูเหมือนว่าหลินซีไม่อยากจะเชื่อ เธอยังมองมาทางจ้าวซีซีแวบหนึ่งอีกด้วย หรือว่าเธอฟังผิดไป เขาให้จ้าวซีซีออกไปใช่หรือเปล่า?ฮั่วหานฮุยเงยหน้ามองหลินซี ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจมีความไม่เต็มใจแวบเข้ามาในดวงตาของหลินซี จากนั้นเธอก็เสแสร้งพูดออกมาอย่างใจกว้างว่า“โอเค พวกคุณคุยกันไปก่อนนะ ฉันจะรอคุณอยู่ข้างนอก”จ้าวซีซีได้ยินหลินซีเหยียบรองเท้าส้นสูงและเดินออกไปจากออฟฟิศอย่างไม่เต็มใจพื้นที่ภายในห้องที่กว้างใหญ่ มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นจ้าวซีซีนั่งลงบนโซฟาอย่างจริงจัง และแอบมองผู้ชายกากคนนั้นไปแวบหนึ่งฮั่วหานฮุยโยนปากกาในมือไว้บนโต๊ะด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วพูดด้วยเสียงที่คมชัดขึ้นมาว่า“พูดมาสิ”เธอลองเอ่ยปากหยั่งเชิงไปว่า“เงินยอดสุดท้าย ยังจะให้หรือเปล่า?”ฮั่วหานฮุยโกรธจัดจนดึงเนกไท จากนั้นก็จ้องมองผู้หญิงบนโซฟา แล้วพูดว่า“จ้าวซีซี คุณเห็นแก่เงินเท่านั้นใช่ไหม?”จ้าวซีซีตบเสื้อผ้าและยืนขึ้น“ไม่ให
หลินซีออกมาจากออฟฟิศพร้อมกับกระติกเก็บความร้อนในมือ โดยที่มุมปากกระตุกยิ้มหยันออกมา จ้าวซีซี เธอเอาอะไรมาแข่งกับฉัน?เธอจะต้องรีบเกลี้ยกล่อมให้พี่สามมาทำการผ่าตัดให้คุณย่าให้ได้ แบบนี้ถึงจะสามารถขับไล่นังผู้หญิงที่อุกอาจอย่างจ้าวซีซีคนนั้นออกไปได้!——ฮั่วหานฮุยอยู่ที่ออฟฟิศเพียงลำพัง ดูเอกสารเป็นเวลานาน และก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแล้วเขาเรียกเลขาหลี่เข้ามา“โอนเงินยอดสุดท้ายให้เธอ”เลขาหลี่รีบจัดคนให้ไปจัดการทันที แล้ววางกล่องอาหารเดลิเวอรี่ไว้บนโต๊ะ“บอสครับ ถึงเวลามื้อกลางวันแล้วนะครับ”ฮั่วหานฮุยวางเอกสารในมือลงข้างโต๊ะกาแฟ เมื่อเห็นด้านในมีซุปอยู่ ใบหน้าก็เย็นชาขึ้นมาทันที“นี่คืออะไร?”“ซุปซี่โครงหมูหัวไชเท้าขาวครับ เมื่อก่อนท่านชอบมากเลยนะครับ”เมื่อฮั่วหานฮุยนึกถึงคำพูดเมื่อครู่นี้ของจ้าวซีซีขึ้นมา เขาก็โกรธจนลูบขมับ“ต่อไปอย่าให้ฉันเห็นเมนูนี้อีก!”——จ้าวซีซีเพิ่งจะกลับไปถึงสตูดิโอ มือถือของเธอก็ได้รับข้อความจากธนาคารหนึ่งข้อความเธอนับตัวเลขที่เข้ามาในบัญชี ทั้งหมดสี่ล้าน ไม่ขาดไม่เกินเธอยังคิดว่าฮั่วหานฮุยจะไม่จ่ายเงินยอดสุดท้ายเสียแล้ว เพราะสุดท้ายแล้วเธอไปด่าเขาว่