“ไปซื้อเรือนหอกับใครแม่ก็ไม่รู้รายละเอียดเหมือนกัน แต่เธอไปซื้อเรือนหอจริงๆ”ฮั่วหานฮุยมองไปยังรูปภาพอุปกรณ์ตกแต่งที่อยู่ในมือ เม้มริมฝีปากบางเอาไว้แน่น“แม่ไปรู้มาจากไหนหรือครับ?”เขายังไม่รู้ในเรื่องนี้เลยคุณนายฮั่วกระแอมไอ“นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก เรือนหอนั้นสามสิบล้านเลยนะ แค่เงินเดือนเธอจะมีปัญญาซื้อได้เหรอ! หรือไม่ก็เป็นเงินที่ขายสิ่งของที่เธอแอบขโมยจากบ้านเราตอนนั้น หรืออาจจะใช้เงินเราหาเงินสกปรกก็ได้นะ”ฮั่วหานฮุยชะงักและขมวดคิ้ว“คุณแม่ เธอไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”“ลูกรัก ทำไมตอนนี้แม่รู้สึกว่าลูกจะเข้าข้างจ้าวซีซีเสียเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ลูกไม่เป็นแบบนี้เลยนะ”ฮั่วหานฮุยคว่ำโทรศัพท์มือถือไว้ที่โต๊ะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเล็กน้อย“แม่ครับ ผมบอกแล้วว่าเรื่องนี้ผมจัดการเองได้ แม่อย่ามายุ่งเลยนะคะ”“แม่ก็แค่ทำเพื่อลูก คุณหนูหลินก็มาแล้ว และยังเริ่มต้นเองด้วย ลูกยังไม่เข้าอีกเหรอ?พวกเราต่างหากที่เป็นคนระดับเดียวกัน เว้นเสียแต่ว่าลูกรักจ้าวซีซีนั่นเสียแล้ว ไม่อย่างนั้นจะยืดเวลาการหย่าขนาดนี้เหรอ”ชายหนุ่มลูกขมับ“แม่ครับ แม่อย่าเที่ยวพูดไป ช่วงนี้สุขภาพของคุณย่าไม่ค่อยดี ผมรอให
เมื่อมาถึงหน้าห้องนอนใหญ่ มือของเธอก็หยุดชะงักไปครู่ใหญ่ เพราะกลัวว่าจะเข้าไปพบร่องรอยการใช้ชีวิตของฮั่วหานฮุยกับผู้หญิงอื่นๆจ้าวซีซีหายใจเข้าลึกๆ เอื้อมมือไปผลักประตูห้องนอน ยังไงเสียก็เป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้วทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เธอเงยหน้าขึ้นมามองภาพแต่งงานใบนั้นที่แขวนอยู่บนหัวเตียง“ยังอยู่อีกเหรอ!”“คุณนายคะ ภาพแต่งงานก็ต้องแขวนอยู่แล้ว ไม่มีใครกล้าดึงมันลงมาหรอกนะคะ”จ้าวซีซีรู้สึกแปลกๆ หากหลินซีเห็นภาพการแต่งงานนี้จะไม่ขุ่นเคืองใจหรอกเหรอ?หรือว่าฮั่วหานฮุยชอบการเล่นตลกร้ายแบบนี้?จ้าวซีซีมองไปที่ห้องนอน และเดินไปที่ห้องแต่งตัวอีกครั้ง มันยังคงคล้ายกับตอนที่เธอจากไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด และไม่มีของใช้สําหรับผู้หญิงมากนักดูเหมือนว่าหลินซีไม่เคยอยู่ที่นี่มาก่อนเลยแต่ในตอนที่เธอถูกไล่ออกจากเรือนหอในวันนั้น หลินซีก็นอนอยู่บนเตียงนี้อย่างโจ่งแจ้งแล้วไม่ใช่เหรอจ้าวซีซีเดินออกมาจากห้องแต่งตัว มองดูสาวใช้เสี่ยวหง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกๆเล็กน้อย“เขาอยู่คนเดียวมาตลอดเหรอ?ไม่ได้พาผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยเหรอ?เธออย่าเข้าใจผิด ฉันแค่ถามเท่านั้น เพราะที่นี่
จ้าวซีซีนั่งอยู่บนฟูกที่นอน รู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมากทันทีที่เธอขยับ ขาของเธอก็แนบชิดอยู่กับขาของฮั่วหานฮุย ดูเหมือนว่าเธอกำลังเริ่มยั่วยวนเขาอย่างไงอย่างงั้นเธอกัดฟันและพูดขึ้นมาว่า“คุณฮั่วคะ รบกันถอยออกไปหน่อยนะคะ”แต่ฮั่วหานฮุยไม่ได้ขยับ เขาลดระดับสายตาลงมา“ฟูกที่คุณเลือกเอง ไม่ลองให้ผมดูสักหน่อย แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าใช้งานดีหรือเปล่า?”“ฉันลองแล้วค่ะ คุณฮั่วใช้ตอนกลางคืนก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอคะ?”“เคยลอง กับใคร?”ฮั่วหานฮุยหรี่ตาเล็กน้อย“ได้ยินมาว่าคุณซื้อบ้านใหม่ กำลังตกแต่งอยู่งั้นเหรอ?”จ้าวซีซีขมวดคิ้ว จางเหวินเหวินปากยาวเสียเหลือเกิน เป็นเหมือนไมโครโฟนของฮั่วซานซานอย่างไงอย่างงั้นสีหน้าของเขาสงบนิ่ง“ใช่ค่ะ ฉันซื้อบ้านไม่ผิดกฎหมายใช่ไหมคะ?”“ต้องการเตือนคุณ ตอนนี้เรายังเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายกันอยู่ หากคุณไปพัวพันกับผู้ชายคนอื่นและสวมเขาให้กับผม คุณรู้ไหมว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร”สวมเขา?ตามคาดเป็นฮั่วซานซานจริงๆที่ส่งข่าวสารให้กับฮั่วหานฮุย ไม่ใช่คนดีอะไรเลยเธอกึ่งๆยิ้ม แล้วเอื้อมมือไปจับเนกไทของเขา“เราเซ็นสัญญาการหย่าร้างกันแล้ว ตามกฎหมายเราไม่ใช่สามี
เลขาหลี่มองตําแหน่งของกรอบรูป“แขวนเอาไว้ตรงนี้มันจะเด่นเกินไปหรือเปล่าคะ?”“ฉันแขวนเอาไว้ให้คุณย่าเห็นเท่านั้น”เลขาหลี่เผยความสงสัยที่ไม่น่าจะมีในวัยแบบนี้ออกมา เธอรู้สึกว่ายิ่งนานไปตัวเองก็ยิ่งไม่เข้าใจการกระทำของบอสมากขึ้นเรื่อยๆหลายวันมานี้ จ้าวซีซีมักจะเหม่อลอยอยู่เล็กน้อยเพราะท้ายที่สุดแล้ว ออเดอร์ได้เสร็จสิ้น แต่เงินยอดสุดท้ายเธอยังไม่ได้รับแต่อย่างใดแต่เมื่อนึกถึงฮั่วหานฮุยขึ้นมา เธอก็นึกถึงจูบที่เกิดจากอุบัติเหตุในห้องโถงของวันนั้น แล้วก็แทบจะแทรกแผ่นดินหนีเสียจริงๆจางเหวินเหวินถือกาแฟแล้วเดินเข้ามา“ออเดอร์ห้าล้านของใครกันนะ สิ้นเสร็จไปนานหลายวันแล้ว ทำไมยังไม่ได้เงินยอดสุดท้ายอีก คงไม่ใช่เพราะไปทำให้ใครเขาขุ่นเคือง แล้วไม่ได้รับเงินหรอกนะ”จ้าวซีซีหยิบโทรศัพท์มือถือและเดินออกไปข้างนอก จากนั้นเธอก็ต่อสายไปหาเลขาหลี่โดยตรง“คือว่า ฉันก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรหรอกนะ แค่อยากจะถามเรื่องเงินยอดสุดท้ายน่ะ”“คุณนายรอสักครู่นะครับ ผมจะไปถามบอสให้”เลขาหลี่ถือโทรศัพท์และไปรายงานกับฮั่วหานฮุย ชายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โอ่อ่า และเขาก็ขยับริมฝีปากบางขึ้นมา“ทำไมเธอต้องถามนายด้วย น
ฮั่วหานฮุยเดินเข้าไปในออฟฟิศ ใบหน้าไม่มีการแสดงออกอย่างอื่น และดูไม่ออกว่าอารมณ์ไหนกันแน่ด้วยหลินซีรีบเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม“หานฮุย ฉันตั้งใจทำซุปไก่มาให้คุณเลยนะ”“คุณออกไปก่อน”ดูเหมือนว่าหลินซีไม่อยากจะเชื่อ เธอยังมองมาทางจ้าวซีซีแวบหนึ่งอีกด้วย หรือว่าเธอฟังผิดไป เขาให้จ้าวซีซีออกไปใช่หรือเปล่า?ฮั่วหานฮุยเงยหน้ามองหลินซี ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจมีความไม่เต็มใจแวบเข้ามาในดวงตาของหลินซี จากนั้นเธอก็เสแสร้งพูดออกมาอย่างใจกว้างว่า“โอเค พวกคุณคุยกันไปก่อนนะ ฉันจะรอคุณอยู่ข้างนอก”จ้าวซีซีได้ยินหลินซีเหยียบรองเท้าส้นสูงและเดินออกไปจากออฟฟิศอย่างไม่เต็มใจพื้นที่ภายในห้องที่กว้างใหญ่ มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นจ้าวซีซีนั่งลงบนโซฟาอย่างจริงจัง และแอบมองผู้ชายกากคนนั้นไปแวบหนึ่งฮั่วหานฮุยโยนปากกาในมือไว้บนโต๊ะด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วพูดด้วยเสียงที่คมชัดขึ้นมาว่า“พูดมาสิ”เธอลองเอ่ยปากหยั่งเชิงไปว่า“เงินยอดสุดท้าย ยังจะให้หรือเปล่า?”ฮั่วหานฮุยโกรธจัดจนดึงเนกไท จากนั้นก็จ้องมองผู้หญิงบนโซฟา แล้วพูดว่า“จ้าวซีซี คุณเห็นแก่เงินเท่านั้นใช่ไหม?”จ้าวซีซีตบเสื้อผ้าและยืนขึ้น“ไม่ให
หลินซีออกมาจากออฟฟิศพร้อมกับกระติกเก็บความร้อนในมือ โดยที่มุมปากกระตุกยิ้มหยันออกมา จ้าวซีซี เธอเอาอะไรมาแข่งกับฉัน?เธอจะต้องรีบเกลี้ยกล่อมให้พี่สามมาทำการผ่าตัดให้คุณย่าให้ได้ แบบนี้ถึงจะสามารถขับไล่นังผู้หญิงที่อุกอาจอย่างจ้าวซีซีคนนั้นออกไปได้!——ฮั่วหานฮุยอยู่ที่ออฟฟิศเพียงลำพัง ดูเอกสารเป็นเวลานาน และก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแล้วเขาเรียกเลขาหลี่เข้ามา“โอนเงินยอดสุดท้ายให้เธอ”เลขาหลี่รีบจัดคนให้ไปจัดการทันที แล้ววางกล่องอาหารเดลิเวอรี่ไว้บนโต๊ะ“บอสครับ ถึงเวลามื้อกลางวันแล้วนะครับ”ฮั่วหานฮุยวางเอกสารในมือลงข้างโต๊ะกาแฟ เมื่อเห็นด้านในมีซุปอยู่ ใบหน้าก็เย็นชาขึ้นมาทันที“นี่คืออะไร?”“ซุปซี่โครงหมูหัวไชเท้าขาวครับ เมื่อก่อนท่านชอบมากเลยนะครับ”เมื่อฮั่วหานฮุยนึกถึงคำพูดเมื่อครู่นี้ของจ้าวซีซีขึ้นมา เขาก็โกรธจนลูบขมับ“ต่อไปอย่าให้ฉันเห็นเมนูนี้อีก!”——จ้าวซีซีเพิ่งจะกลับไปถึงสตูดิโอ มือถือของเธอก็ได้รับข้อความจากธนาคารหนึ่งข้อความเธอนับตัวเลขที่เข้ามาในบัญชี ทั้งหมดสี่ล้าน ไม่ขาดไม่เกินเธอยังคิดว่าฮั่วหานฮุยจะไม่จ่ายเงินยอดสุดท้ายเสียแล้ว เพราะสุดท้ายแล้วเธอไปด่าเขาว่
จ้าวซีซียืนอยู่ที่ทางเดิน เมื่อเห็นผู้ใหญ่สองท่านนั่งอยู่บนโซฟานั้น เธอก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อยฮั่วหานฮุยผู้ชายกากคนนั้น ไหนบอกว่าคุณย่าจะมาอีกสองวันข้างหน้าไม่ใช่เหรอ?“ซีซี หนูเลิกงานแล้วเหรอ รีบมาเร็วเข้า!”คุณหญิงฮั่วรีบกวักมือเรียกเธอ จ้าวซีซีเผยรอยยิ้มออกมา หลังจากเปลี่ยนรองเท้าก็เดินเข้าไป และยื่นส่งกระเป๋าผ้าในมือให้กับสาวใช้เสี่ยวหงอย่างใจเย็นโชคดีที่เธอไม่ได้ถือกระเป๋าเดินทางมา ไม่งั้นจะต้องถูกเปิดโปงแน่ๆจ้าวซีซีเดินเข้าไปนั่งอยู่ข้างๆคุณหญิงฮั่วด้วยรอยยิ้ม สัมผัสได้ว่ามือของหญิงชราเย็นกว่าก่อนหน้านี้ไม่น้อยเลยดูแล้วฮั่วหานฮุยพูดไม่ผิดเลย ช่วงนี้คุณย่าฮั่วสุขภาพไม่ดีจริงๆคุณย่าฮั่วจับมือเธอว่า“ตอนแรกยังกังวลเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเธออยู่เลย แต่เมื่อฉันเห็นภาพแต่งงานของพวกเธอที่ห้องรับแขกแล้ว ฉันก็วางใจได้แล้วล่ะ”จ้าวซีซีเพิ่งเห็นรูปแต่งงานของเธอกับฮั่วหานฮุยที่แขวนอยู่บนกําแพงนั้น!เธอชะงักไปครู่หนึ่ง ท่าทางดูแปลกๆไปเล็กน้อยนี่คือสิ่งที่เธอจงใจออกแบบมาเพื่อทำให้ฮั่วหานฮุยขยะแขยง เพราะท้ายที่สุดแล้วตามการจับคู่ทางสุนทรียศาสตร์ การเว้นช่องว่างจะดูดีกว่า ไม่เหมา
ฮั่วหานฮุย“...”จ้าวซีซีคล้องมือคุณหญิงฮั่ว แล้วค่อยๆส่งหญิงชราออกไปจากวิลล่าหลี่อู่หรานตามหลังไปหนึ่งก้าว เธอมองรูปถ่ายแต่งงานที่แขวนอยู่บนผนังห้องนั่งเล่น จะมองอย่างไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด“ลูกรัก ลูกไล่เธอออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”“แม่ครับ พวกเราแค่แสดงละครเท่านั้น”“แม่ต้องรีบไปหาหนูหลินเสียแล้ว บอกให้เธอรีบบอกให้พี่ชายมาผ่าตัดให้คุณย่าของลูกไวๆ เพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้”ฮั่วหานฮุยยืนอยู่ที่เดิม เขาหันกลับมามองรูปถ่ายแต่งงานบนผนังด้วยดวงตาที่ซับซ้อนเล็กน้อยหลังจากจ้าวซีซีกลับไปที่ห้องโถง และมองแม่สามีหลี่อู่หรานเดินออกไปแล้วนั้น เธอก็หันไปเห็นรูปถ่ายแต่งงานนั้นชายหนุ่มหันข้าง“ก่อนที่คุณย่าจะทำการผ่าตัด ผมหวังว่าคุณจะแสดงบทบาทของตัวเองให้ดี”“ฉันจะระมัดระวังนะ ในเมื่อคุณย่าได้กลับไปแล้ว งั้นคืนนี้ฉันกลับไปได้ใช่ไหม?”ฮั่วหานฮุยขมวดคิ้ว“รีบกลับไปขนาดนี้ มีใครรอคุณอยู่หรือเปล่า?”“แน่นอน เป็นคนสำคัญที่สุดน่ะ”ป้าใหญ่กำลังรอเธออยู่นะจ้าวซีซีมองไปที่สาวใช้เสี่ยวหง“ช่วยเอากระเป๋าเสื้อไปเก็บในห้องแต่งตัวหน่อยนะ ครั้งต่อไปฉันจะได้ไม่ต้องเอาเสื้อมาอีกแล้ว”เธอหันกลับ