ข้าก็หวงของข้า

เจิ้งจินเทาอมยิ้มนึกขำกับท่าทีจริงจังนั้น ไม่แปลกใจเลยว่าใต้เท้าต้วนมักจะบอกให้เขาอดทนกับหลินฮวาให้มาก บอกเสมอว่าหลินฮวา เป็นคนที่ดื้อดึงแต่หากนางได้ทุ่มเทให้สิ่งใดแล้วมักจะทำเต็มที่เสมอ เขาจะรอวันที่หลินฮวายอมมอบกายมอบใจให้เขาด้วยความเต็มใจ กดจมูกโด่งเป็นสันลงบนพวงแก้มอุ่น หลินฮวาดิ้นรน เจิ้งจินเทารวบมือบางทั้งสองข้างไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียว เหมือนจะบอกว่าหลินฮวาสู้แรงของเขาไม่ได้ ก่อนจะใช้ปากและจมูกซอกซอนเข้าไปใต้ร่มผ้าปากอุ่นปลดแกะอาภรณ์อย่างเชี่ยวชาญ เนินอกอุ่นโผล่พ้นชายผ้าออกมา เจิ้งจินเทาอมยิ้มกดจมูกโด่งเป็นสันดอมดมกลิ่นกายสาวหอมละมุนจนสติแทบเตลิด ใช้ปากดึงสายรัดเอวจนหลุด ก่อนจะพรหมจูบหน้าท้องนวลเนียนแผ่วเบา หลินฮวาขยับตัวหนี กลายเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน บัดนี้มือใหญ่แทบไม่ต้องออกแรงรวบมือบางไว้ในเมื่อหลินฮวาอ่อนระทวยในอ้อมแขน

“ปล่อย”เสียงสั่นสะท้าน เจิ้งจินเทาใช้ลิ้นอุ่นวนรอบประทุมถันที่ดันเนื้อผ้าขึ้นมา

“นี่เป็นแค่บทเรียนแรกของเจ้า มีอีกหลายบทเรียนที่เจิ้งจินเทาคนนี้จะสั่งสอนชายารองอย่างเจ้า”

กดปิดริมฝีปากบางอีกครั้ง อ่อนหวานเนิ่นนานจนคนใต้ร่างเขา นอ