บทที่ 245

เวินหนี่ถามขึ้นอย่างเรียบ ๆ "ฉันต้องไม่ทำให้คุณ ไม่ทำให้คุณอาผิดหวัง แล้วก็ต้องทำให้แม่คุณพอใจ แล้วฉันล่ะ?"

เย่หนานโจวแสดงความไม่พอใจ "เวินหนี่ อย่าลืมนะ ตอนนั้นเธอเป็นคนบอกคุณปู่ว่าเธออยากแต่งงานกับฉันเอง"

เวินหนี่นึกถึงเงินห้าสิบล้านและหุ้นเหล่านั้น

หัวของเธอก็เริ่มปวดและหัวใจเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบแน่น เธอรู้สึกหายใจไม่ออกชั่วขณะ

เธอไม่อยากถกเถียงกับเย่หนานโจวเรื่องนี้อีกแล้ว จึงเอนตัวพิงกระจกแล้วหลับตาลง

เย่หนานโจวไม่พูดอะไรอีก คิดว่าเธอคงเหนื่อย

ไม่นานนัก คนขับก็จอดรถที่หน้าบ้านว่างเจียงหยวน

เย่หนานโจวตั้งใจจะไม่ปลุกเธอ ให้เธอได้นอนพักอีกสักหน่อย แต่เวินหนี่กลับเปิดประตูรถออกเอง

เมื่อเห็นเธอก้าวเดินอย่างมั่นคง เย่หนานโจวก็เริ่มรู้สึกขึ้นมาในใจว่า เธอไม่ได้ง่วง เธอแค่ไม่อยากเผชิญหน้ากับเขา

เย่หนานโจวเม้มริมฝีปาก ก่อนจะเดินตามหลังเธอไป "เธอลองเข้าไปดูข้างในก่อน ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเราจะไปหาคุณอากัน"

"มันจะมีปัญหาอะไรได้ล่ะคะ? วิลล่าของประธานเย่ ต้องตกแต่งด้วยของมีค่าที่สุดอยู่แล้ว" เวินหนี่ยิ้มเล็กน้อย

เย่หนานโจวเม้มปากแน่น ไม่ตอบอะไร

เขาไม่ได้ตอบ