เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 252
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 253
เขายกขึ้นจิบหนึ่งคำ รสขมอมหวานมีเพียงเวินหนี่เท่านั้นที่สามารถชงกาแฟดำแบบนี้ได้เวินหนี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม “คุณต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าคุณจะทำงานนี้เสร็จคะ?”เรื่องที่เธอแต่งงานกับเย่หนานโจว นอกจากผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายและเพื่อนสนิทของเธอแล้วก็แทบไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลยนอกจากทะเบียนสมรสแล้ว พวกเขาไม่มีแม้แต่รูปคู่ด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทริปฮันนีมูนเลยหากเย่หนานโจวตัดสินใจพาเธอไปประเทศฝรั่งเศส เธอสามารถถือได้ว่านี่คือทริปฮันนีมูนของพวกเธอชีวิตนี้เธอจะได้ไม่เหลืออะไรให้นึกเสียใจทีหลังอีกเย่หนานโจวเงียบไปสองสามวินาที ก่อนจะตอบช้า ๆ “อย่างมากที่สุดก็หนึ่งสัปดาห์”“ตกลงค่ะ”ระยะเวลานี้ยังสามารถรอได้ในเมื่อพรุ่งนี้ไม่ต้องไปบริษัท เธอก็สามารถไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลได้ มีถังเยาอยู่ด้วย สามารถใช้ถังเยาเป็นโล่ได้เวินหนี่ไม่กล้าที่จะฟุ้งซ่านเกินไป “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปทำงานต่อเถอะค่ะ ฉันจะกลับห้องก่อน”หลังจากที่เย่หนานโจวพยักหน้า เวินหนี่ก็ออกจากห้องหนังสือไปหลังจากที่เวินหนี่กลับมาที่ห้อง เธอก็คุยไลน์กับถังเยาสักพักจากนั้นก็ดูละคร และดูข่าวตลาดหุ้น
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 254
คิดไม่ถึงว่าทันทีที่พวกเขาเข้าไปในโถงทางเดิน พวกเขาก็เห็นเย่ซูเฟินนั่งอยู่บนโซฟาใบหน้าของเย่ซูเฟินบึ้งตึงไม่พอใจ“พวกเธอสร้างประเด็นร้อนเอาไว้ แต่กลับทำท่าไม่แยแสอะไรเลยนะ”เรื่องในงานเลี้ยงของเกากรุ๊ป ที่เย่หนานโจวออกมาปกป้องเวินหนี่ตอนนี้ยังคงเป็นประเด็นร้อนไม่หาย เย่หนานโจวส่งสายตาให้เวินหนี่เวินหนี่เข้าใจแต่ก็ยังทักทายเย่ซูเฟิน “คุณแม่ อาหารเช้าเตรียมพร้อมแล้วค่ะ ถ้าแม่ยังไม่ได้กินข้าวเช้า ฉันจะขอให้คนรับใช้เตรียมไว้ให้แม่ด้วยอีกที่”คนรับใช้ในวิลล่ารู้งานตัวเองเป็นอย่างดีในเมื่อเธอไม่ได้เข้าครัว คนรับใช้จึงเตรียมอาหารเช้าเองเมื่อถึงเวลาแต่เย่ซูเฟินกลับไม่แม้แต่จะมองเวินหนี่ด้วยซ้ำ “เย่หนานโจว แม่กำลังคุยกับลูกอยู่นะ!”เย่หนานโจวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ไม่ช้าก็เร็วเรื่องการแต่งงานระหว่างผมกับเวินหนี่ก็ต้องถูกเปิดเผย อีกอย่างเราก็ไปห้ามปากคนอื่นไม่ได้”มีคนมากมายและมีปากตั้งกี่ปาก เขาคิดว่ามันไม่จำเป็นที่จะต้องหลบเลี่ยงหน้าอกของเย่ซูเฟินกระเพื่อมขึ้นลงด้วยโทสะแต่เธอระงับความโกรธไว้ “ได้ยินมาว่าคุณอาของพวกเธอชวนพวกเธอไปร่วมงานเต้นรำสวมหน้ากากเหรอ?”น้ำเสียง
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 255
เย่หนานโจวไม่ต้องการคุยกับเธอต่อ “เวินหนี่เอาของไปส่งให้คุณแล้ว ต่อไปมีธุระอะไรก็โทรมา”ความหมายคือถ้าไม่มีธุระอะไรสำคัญก็ไม่ต้องโผล่มาเย่หนานโจวรังเกียจเธอมาก!ดูเหมือนว่าฝั่งลู่ม่านเซิงคงต้องเร่งทำคะแนนเสียแล้ว!! เย่ซูเฟินไม่ต้องการโต้เถียงกับเย่หนานโจว “แม่เป็นคุณหญิงใหญ่ของตระกูลเย่และเป็นภรรยาของพ่อของลูก”เย่หนานโจวขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับเธอและทิ้งเธอไว้ข้างหลัง…เวินหนี่นำอาหารเสริมไปให้ลู่ม่านเซิงที่โรงพยาบาลก่อน ทันทีที่ลู่ม่านเซิงได้ยินเสียงเปิดประตู เธอก็คิดว่าเป็นเย่หนานโจวดังนั้นเมื่อเห็นว่าเป็นเวินหนี่ ความสุขบนใบหน้าของลู่ม่านเซิงก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที“ทำไมถึงเป็นเธอ?”เวินหนี่พูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “แม่สามีของฉันไม่สบาย ฉันก็เลยเอาของมาส่งให้แทน”เวินหนี่ตอบพลางเดินไปที่เตียงของลู่ม่านเซิง และวางอาหารเสริมไว้บนโต๊ะข้างเตียงเมื่อวางของเสร็จเวินหนี่ก็เดินออกไปลู่ม่านตะโกนเรียกเธอ “เวินหนี่ ในเมื่อมาแล้ว จะไม่นั่งสักหน่อยก่อนเหรอ?”เวินหนี่ไม่แม้แต่จะมองย้อนกลับไป “คุณลู่ ฉันไม่ได้สนิทกับคุณค่ะ”เธอมาเพียงเพราะไม่ต้องการเห็นเย่ซูเฟินและเย่หนานโจว
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 256
เสียงนั้นคุ้นมากจนร่างกายของเวินหนี่ตัวแข็งทื่อเธอทำได้เพียงค่อย ๆ หันกลับไปมอง และเธอก็ได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นสมัยมหาวิทยาลัยของเธอ ต่งหมิงห้าวเธอจำต่งหมิงห้าวได้ เมื่อสามเดือนก่อนเขาได้เข้ามาทำงานในแผนกเทคนิคของเย่กรุ๊ป เธอเป็นคนที่สัมภาษณ์ต่งหมิงห้าวเอง นอกจากที่ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ต่งหมิงห้าวไม่เพียงแต่แสดงศักยภาพได้ดีในเวลานั้น แต่เขายังมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยมอีกด้วยเวินหนี่ได้แต่ฝืนยิ้ม “บังเอิญจริง ๆ”อาจจะเพราะเธออยากเก็บเด็กคนนี้ไว้จึงมีความรู้สึกผิด“วันนี้ฉันลาเลยว่าจะมาตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลน่ะ ไม่คิดว่าจะได้พบเธอที่นี่ เวินหนี่ วันศุกร์หน้าลูกชายของหัวหน้าห้องจะครบรอบหนึ่งเดือนเธอจะไปงานเลี้ยงด้วยหรือเปล่า?”ต่งหมิงห้าวมองเวินหนี่และพูดช้า ๆหัวหน้าห้องตอนมหาวิทยาลัยเป็นคนจริงใจนิสัยดีที่มาจากพื้นที่ห่างไกลในชนบท ในเวลานั้นเขาเป็นคนดีมากในชั้นเรียน ไม่ว่าเพื่อนร่วมชั้นจะมีปัญหาอะไรเขาก็จะคอยให้ความช่วยเหลือและตอนนั้นเธอก็ได้รับความช่วยเหลือจากเขาเช่นกันเพียงแต่เธอไม่ได้รับข่าวอะไรเรื่องงานนี้เลยเมื่อต่งหมิงห้าวเห็นว่าเวินหนี่เงียบ เขาก็รับรู้ได้
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 257
จากนั้นเธอก็โทรหาถังเยาน้ำเสียงของถังเยาฟังดูงัวเงีย เวินหนี่ขอโทษเธอ “ฉันขอโทษที่รบกวนเวลาพักผ่อนของเธอ แต่ตอนนี้ฉันกำลังไปห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านเธอ ฉันจะหาที่รอเธอที่นั่นนะ”“โอเค” ถังเยาไม่ได้ปฏิเสธหลังจากที่เวินหนี่มาถึงห้างสรรพสินค้า เธอก็มาที่ร้านชานมแล้วสั่งชานมไปสองแก้วเมื่อถังเยามาถึง เธอก็เห็นเวินหนี่นั่งอยู่หน้าโต๊ะกลมสีขาวตัวเล็กจากระยะไกล พร้อมถือถ้วยชานมอยู่ในมือ“วันนี้คิดยังไงถึงได้นัดฉันออกมา? แถมยังเลือกร้านดังแบบนี้อีก? บอกฉันมาซิว่าเธอมีเรื่องอะไร?” ถังเยามองเวินหนี่ถึงกระนั้นเธอก็ดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเวินหนี่เวินหนี่หัวเราะตาม “ฉันไม่ได้มีจุดประสงค์อะไร แค่อยากเรียกเธอออกมาช้อปปิ้งเป็นเพื่อนฉันก็เท่านั้น แล้วก็... เย่หนานโจวบอกกับฉันว่าเขาสั่งให้เผยชิงไปเจรจากับทางนิทรรศการแล้ว” เดิมทีตอนที่ยังไม่ได้เอ่ยถึงเย่หนานโจว ถังเยายังอารมณ์ดีและหัวเราะพูดคุยกับเวินหนี่ แต่เมื่อเอ่ยถึงเย่หนานโจว ถังเยาก็นึกถึงคำขู่ที่แฝงอยู่ในคำพูดของเย่หนานโจวในวันนั้นได้ แล้วไหนจะที่เวินหนี่ใจอ่อนต่อเย่หนานโจวอีก“เวินหนี่ เธอต้องจำไว้ว่าหากผู้หญิงไม่ใจเด็ด
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 258
นี่คือลู่เหมียน คู่แข่งของเธอ เมื่อไรที่ถังเยาจัดนิทรรศการภาพวาด ลู่เหมียนก็จะรีบจัดตาม พอเธอตีพิมพ์แบบร่างการออกแบบ ลู่เหมียนก็ไม่พลาด สรุปได้ว่าไม่ว่าเธอจะทำอะไรลู่เหมียนก็จะทำตามทุกอย่างพนักงานขายบางคนก็อยากเอาใจพวกคนมีเงินเวินหนี่จะปล่อยให้คนอื่นเอาเสื้อผ้าไปจากมือของถังเยาได้อย่างไร?เวินหนี่หยิบการ์ดสีดำที่เย่หนานโจวมอบให้จากกระเป๋าของเธอทันที “รูดการ์ด ฉันจะซื้อชุดนี้”เวินหนี่จับมือถังเยาและออกมาจากห้องลองเสื้อเห็นชัดว่าพวกเธอไม่ต้องลองก่อนด้วยซ้ำ เธอก็แค่ต้องการเอาชนะลู่เหมียนทันทีที่ลู่เหมียนและพนักงานขายเห็นการ์ดสีดำ ดวงตาของพวกเธอก็เบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อ โดยเฉพาะลู่เหมียนที่โกรธมาก “เธอเป็นเลขาต๊อกต๋อยแต่กล้าใช้การ์ดของเจ้านายมากอวดที่นี่งั้นเหรอ?”เธอเป็นวีไอพีระดับสูงของที่ร้านนี้ ถึงถังเยาจะมีพรสวรรค์ แต่ในแง่ของเงินและอำนาจไม่สามารถเทียบเธอได้ เวินหนี่ก็เป็นเพียงเลขาต๊อกต๋อยเท่านั้น!“ระวังปากด้วย!” ถังเยาอดไม่ได้แล้ว ไม่ว่าเธอจะทำอะไรลู่เหมียนก็ทำตามเธอไปเสียหมด และแฟน ๆ ที่งี่เง่าของลู่เหมียน ก็มักจะใส่ร้ายเธออย่างไม่มีสมองตอนนี้ลู่เหมียนยังคิดจะม
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 259
“หยุดเถียงกันได้แล้ว! ไม่ว่าเธอจะถูกทำร้ายร่างกายหรือเป็นเด็กของใครก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา! เราสนใจแค่เรื่องตัวเองก็พอแล้ว!”“คนที่เป็นเด็กเสี่ยคือคนที่เอาบัตรดำมาอวดเนี่ยเหรอ ? ช่างตลกจริง ๆ เข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงได้เป็นเลขาท่านประธานตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้ ที่แท้ก็พึ่งพาทักษะบนเตียงนี่เอง!”“เวินหนี่ไม่ธรรมดานะ ครั้งล่าสุดที่งานเลี้ยงเธอเป็นสาวงามที่ประธานเย่ลุกมาปกป้อง พวกคุณไม่รู้อะไร รักแรกของประธานเย่ก็ถูกเธอตะเพิดออกไป!”“จริงเหรอ? ถ้าเวินหนี่เก่งขนาดนั้น ทำไมเย่หนานโจวถึงไม่แต่งงานกับเธอล่ะ?”“ภรรยาของคนรวยมันเป็นกันได้ง่าย ๆ ซะที่ไหน?”…สุดท้ายชาวเน็ตต่างก็วิพากษ์วิจารณ์เวินหนี่ ถึงกับแต่งรูปมรณกรรมขาวดำของเวินหนี่และก่นด่าเวินหนี่จนไม่เหลือค่า ส่วนลู่เหมียนก็รอดตัวไปลู่ม่านเซิงมีความสุขเป็นพิเศษ ในเวลานี้เธอก็เริ่มแสดงท่าทางราวเล่นละครและแกะอาหารเสริมที่เวินหนี่เอามาให้ ซึ่งคือรังนกลู่ม่านเซิงสั่งให้เสี่ยวหยวนนำไปชงให้ หลังจากดื่มไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เธอก็นอนลงบนเตียงด้วยความเจ็บปวดและโทรหาเย่หนานโจวทันทีแต่คนที่รับโทรศัพท์คือเผยชิงน้ำเสียงของเผยชิงฟังดูมักไร้อาร
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 260
เมื่อได้เห็นข่าวนี้ เย่ซูเฟินก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป และความโกรธของเธอก็พุ่งสูงขึ้นทันทีเธอส่งสัญญาณไปยังบอดี้การ์ดข้าง ๆ ทันที “ตามเย่หนานโจวและเวินหนี่ไป”เวินหนี่ถูกควบคุมตัวในข้อหาทะเลาะวิวาทเป็นไปไม่ได้ที่เย่หนานโจวจะเพิกเฉยและเรื่องจริงก็เป็นเช่นนั้น เย่หนานโจวมาถึงสถานีตำรวจแล้วเวินหนี่ ถังเยา และลู่เหมียนถูกควบคุมตัวอยู่ในห้องสอบสวนเดียวกัน ลู่เหมียนมีเส้นสาย ขอแค่มีคนมาประกันตัว เธอก็สามารถออกจากสถานีตำรวจได้ทันทีเธอจงใจขออยู่ในห้องเดียวกันกับพวก เวินหนี่เพราะด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เธอสามารถทำลายความเหิมเกริมของพวกเธอได้เมื่อตนได้รับการประกันตัวแต่ไม่คิดเลยว่าฝั่งเวินหนี่จะมีคนมาประกันตัวก่อน และบุคคลนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเย่หนานโจว ประธานเย่กรุ๊ป!เย่หนานโจวสวมเสื้อเชิ้ตสีเทาควันบุหรี่และกางเกงขายาวสีดำ เขาสูง 188 เซนติเมตร เขายืนตัวตรงดูสง่าแต่แววตาที่ดุร้ายของเขาทำให้ผู้คนไม่กล้าที่จะเพิกเฉยทันทีที่เย่หนานโจวปรากฏตัว ทุกอย่างก็ชัดเจนในตัวเอง ไม่ว่าเวินหนี่จะมีความสัมพันธ์แบบใดกับเย่หนานโจวก็ตาม แต่ในขณะนี้คือเย่หนานโจวให้ความสำคัญกับเวินหนี่อย่าง
บทล่าสุด
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 468
“ไม่ใช่ค่ะ” เวินหนี่ตอบสีหน้าของเย่หนานโจวเปลี่ยนไปและเขาก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ใกล้จะเป็นอดีตภรรยาแล้วครับ!”คุณหมอถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ยินคำตอบ เขาจึงรีบตอบไปว่า “ผู้ป่วยมีอาการกระทบกระเทือนเล็กน้อยและกระดูกมือร้าว เธอจะหายดีหลังจากพักผ่อนสักระยะหนึ่ง พวกคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป”นี่เป็นเรื่องที่ดี เวินหนี่ตอบไปทันที “ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ”“ด้วยความยินดีครับ”ทั้งสองตามเย่จื่อเข้าไปในวอร์ดเวินหนี่เห็นว่าริมฝีปากของเย่จื่อดูแห้งผาก ดังนั้นจึงรีบหาน้ำอุ่นมา และชุบด้วยสำลีก่อนจะเช็ดให้ชุ่มชื้นเย่หนานโจวเฝ้าดูจากด้านข้างในวอร์ดมีคนไม่มากนัก เพื่อป้องกันไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของผู้ป่วยเวินหนี่ไม่วางใจ ดังนั้นเธอจึงนั่งลงตรงข้ามเขาอีกครั้ง โดยมุ่งเน้นไปที่การเฝ้าเย่จื่อหลังจากที่เฝ้าได้สักพัก เธอก็รู้สึกง่วงจนเปลือกตาสั่น จากนั้นเธอก็เผลอฟุบหลับไปเมื่อเวินหนี่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะความตกใจ เธอฝันว่ามันมืดสนิทและอยู่ในพื้นที่แคบ ๆกลัวอะไรก็ได้อย่างนั้น แม้แต่ในความฝันก็ยังไม่ปล่อยเธอไป เธอมักจะฝันแบบนี้ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลยเมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่ามีเสื้อคลุม
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 467
หรือว่าเขาจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว?เธอเคยได้ยินเย่จื่อพูดอยู่หลายครั้ง แต่เธอก็ยังไม่ได้คิดถึงเหตุผลบางทีเย่หนานโจวอาจรู้มานานแล้ว จึงเข้าใจโดยปริยาย“เวินหนี่”ลู่เซินเข้ามาหาเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พักสักหน่อยไหม เดี๋ยวร่างกายจะทนไม่ไหวเอานะ”เวินหนี่ยืนนานแล้วและรู้สึกปวดหลัง แต่เธออยากรอให้เย่จื่อออกมา จึงนั่งลงข้าง ๆ “ฉันอยากรอจนกว่าคุณอาจะฟื้น”“ผมจะรอเป็นเพื่อนคุณเอง” ลู่เซินพูดขึ้นอีกครั้งเวินหนี่พยักหน้าไปทางเขาร่างสูงของเย่หนานโจวเอนตัวไปที่กรอบประตูและเหลือบมองความกังวลของลู่เซินที่มีต่อเวินหนี่ ดวงตานั้นแทบจะมีน้ำล้นออกมาได้ และเวินหนี่ก็ดูเหมือนพร้อมยอมรับน้ำใจของเขาคลื่นแห่งความกระสับกระส่ายโจมตีร่างกายของเย่หนานโจวอีกครั้งดวงตาของเขาเย็นขึ้นและจงใจเตะเก้าอี้ข้าง ๆ ให้มีเสียงนั่นคือเก้าอี้ที่ลู่เซินนั่งอยู่ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง เย่หนานโจวก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “โทษที บังเอิญเตะโดนเข้าน่ะ!”“ไม่เป็นไร” ลู่เซินไม่ได้ติดใจอะไรเย่หนานโจวกลับพูดขึ้นอีกว่า “ตรงนี้คือพื้นที่รอสำหรับญาติ ไม่ทราบว่าคุณลู่มาที่นี่ทำไมกัน ที่บริษัทของคุณไม่ยุ่งเหรอครับ?”
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 466
เขาไม่ได้โต้เถียงกับเธอ และเพิกเฉยต่อเสียงร้องไห้ของเธอสำหรับเขา น้ำตาของเย่ซูเฟินนั้นไร้ค่าเย่ซูเฟินในฐานะผู้หญิง เมื่อเห็นความเฉยชาของสามี มันก็ค่อย ๆ ทำลายแนวป้องกันในใจของเธอทีละน้อยและโวยวายขึ้นอย่างอารมณ์ร้อน “พูดมาสิ ทำไมถึงไม่พูดล่ะ ในสายตาของคุณ เย่จื่อสำคัญกว่าฉันใช่ไหม ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ เย่เหว่ยถิง คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”เธอร้องไห้จนตาแดง อยากให้สามีเอาใจใส่เธอบ้างแค่หันมามองเธอสักครั้งก็สามารถสงบความโกรธและความกังวลของเธอได้เย่เหว่ยถิงเงียบและทำเหมือนเย่ซูเฟินคือคนแปลกหน้าอย่างเย็นชาเย่หนานโจวมองการอยู่ร่วมกันของพวกเขา เขาเห็นสิ่งนี้จนชินจึงไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆสำหรับเขา พวกเขาคือพ่อแม่ของตนเพียงในนามเท่านั้นการเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ทำให้เขาชินมานานแล้วถึงขั้นทำให้เขารู้สึกไม่แยแสเย่เหว่ยถิงทนเย่ซูเฟินไม่ไหวแล้ว ดังนั้นจึงลุกขึ้นและพูดกับเย่หนานโจวว่า “ฉันจะลงไปแล้ว ถ้าเย่จื่อฟื้นค่อยบอกฉัน!”เย่หนานโจวลดสายตาลงด้วยสายตาเย็นชาและไม่ตอบอะไรเย่เหว่ยถิงเองก็ไม่ได้รอคำตอบจากเขา เขาไม่ได้คาดหวังอะไรกับเย่หนานโจว เขารู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่าง
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 465
เมื่อเห็นความเฉยเมยของเขา เย่ซูเฟินจึงพูดขึ้นว่า “หนานโจว!”เย่หนานโจวไม่ต้องการฟังเธออีกและเดินจากไปด้วยใบหน้าที่เย็นชาเย่ซูเฟินต้องการพูดอะไรบางอย่างกับเย่หนานโจว แต่ลู่ม่านเซิงร้องไห้และถูกรังแก เธอจึงไปไหนไม่ได้ และทำได้เพียงเดินไปพยุงลู่ม่านเซิง “เซิงเซิงลุกขึ้นเถอะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”ลู่ม่านเซิงถูกพยุงขึ้น เธอซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเย่ซูเฟิน “คุณป้า หนูมันน่ารำคาญมากจนทุกคนไม่ชอบใช่ไหมคะ!”“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ ฉันชอบเธอ ทุกคนต่างก็ชอบเธอ”เย่ซูเฟินตบหลังลู่ม่านเซิงเพื่อปลอบเธอลู่ม่านเซิงยังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเย่ซูเฟินเห็นแบบนี้ แม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายผิด แต่ก็ดูเหมือนเป็นผู้ถูกกระทำ ใครจะกล้าไปว่าอะไรเธอได้ ถ้าที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลและมีคนอยู่มากมาย เวินหนี่คงอยากจะฉีกหน้ากากของลู่ม่านเซิงออกเพื่อดูว่าเธอจะเสแสร้งได้สักแค่ไหน แน่นอน เธอรู้ดีว่าไม่ว่าลู่ม่านเซิงจะจริงหรือเท็จแค่ไหน เย่ซูเฟินก็จะยังคงปกป้องเธอความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอดูเหมือนไม่ชัดเจนเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้น “เย่จื่อเป็นยังไงบ้าง?”เวินหนี่เงยหน้าขึ้นมองและเห็นเย่เหว่ยถิงเดินเข้ามาเขาสวมชุดสูทแ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 464
ขณะที่เย่ซูเฟินกำลังปกป้องลู่ม่านเซิง เวินหนี่ก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชาเมื่อเย่ซูเฟินเห็นเวินหนี่พูดแบบนั้น เธอจึงพูดขึ้นว่า “เวินหนี่ เซิงเซิงเป็นถึงขนาดนี้แล้ว อย่าอาศัยโอกาสนี้ซ้ำเติมเธออีก!”ปฏิกิริยาแรกของเธอคือปกป้องคนที่อ่อนแอไว้เวินหนี่เดินเข้าไป เห็นลู่ม่านเซิงร้องไห้หนักและดูอ่อนแอจนเกินบรรยาย “ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ พวกคุณมีใครกังวลเกี่ยวกับคุณอาบ้าง สิ่งที่คุณกังวลคือกลัวว่าลูกชายจะไม่เอา ส่วนลู่ม่านเซิงเธอกล้วว่าถูกกล่าวโทษเลยมาเสแสร้งทำเป็นน่าสงสารที่นี่ ฉันเห็นกับตาตัวเองว่าคุณผลักคุณอาลงมา และลู่ม่านเซิงก็น่าจะเป็นผู้ที่ยุยง!”คุณอาถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส ซึ่งทำให้เวินหนี่ไม่ต้องการไว้หน้าพวกเธอ “อย่ามาพูดจาไร้สาระ!” เย่ซูเฟินตวาด “ฉันผลักเย่จื่อก็จริง แต่ฉันแค่ผลักเบา ๆ ทำไมเธอถึงไม่คิดบ้างล่ะว่าเย่จื่อจงใจล้มลงไปเอง”เวินหนี่มองไปที่เย่ซูเฟิน “แรงผลักของคุณมันไม่ได้เบา เราทุกคนต่างก็เห็น”เมื่อเย่ซูเฟินเห็นท่าทีของเวินหนี่ น้ำเสียงของเธอก็ดังมากยิ่งขึ้น “เวินหนี่ เธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉันแบบนี้ ยังไงฉันก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโส เป็นแม่สามีขอ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 463
“ไม่ใช่นะ…” เย่ซูเฟินกล่าว “ลูกยังเป็นลูกชายของแม่ แม่เสียใจมากและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชดใช้ให้ลูก…”“ผมไม่ต้องการมันแล้ว” ดวงตาของเย่หนานโจวเย็นชา “การเรียกคุณว่าแม่มันคือความอดทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผม และคุณก็ควรจะพอใจได้แล้ว!”เย่ซูเฟินอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปสองสามก้าวและพูดขึ้นอย่างดุเดือด “ลูกจะทำกับแม่แบบนี้ไม่ได้นะ อย่าเป็นเหมือนพ่อของลูก ไม่อย่างนั้นแม่พาลูกกลับมามันจะมีความหมายอะไร!”เย่หนานโจวพูดอย่างเย็นชา “หากมีผม การเอาชนะใจสามีของคุณมันถึงจะมีความหมาย แต่น่าเสียดายที่ความพยายามทั้งหมดของคุณมันไร้ประโยชน์!”ทุกคำพูดเหมือนมีดที่ทิ่มแทงใจของเย่ซูเฟินในตอนนั้นการแต่งงานของเธอกับเย่เหว่ยถิงนั้นค่อนข้างน่าขัน เป็นเพียงเพราะเธอดื้อดึงที่จะแต่งงานกับเขาเย่เหว่ยถิงไม่ได้รักเธอเลย ตรงกันข้ามเขาเกลียดเธอเธอคิดว่าตราบใดที่เธอแต่งงานกับเขา เย่เหว่ยถิงก็จะเป็นของเธอเมื่อเรื่องราวมันเลยจุดที่จะเข้าไปแก้ไขได้ มีอะไรที่จะผ่านไปไม่ได้อีก?แต่เธอคิดง่ายเกินไป เย่เหว่ยถิงไม่กลับบ้านและปล่อยให้เธออยู่คนเดียวในห้องที่อ้างว่างเธอใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเอาชนะใจสามีแม้กระทั่ง
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 462
“หนานโจว”ในระหว่างที่โต้เถียงกับเย่จื่ออยู่นั้นเย่ซูเฟินก็สังเกตเห็นเขา และเธอก็ตกใจเล็กน้อยเวินหนี่เองก็มองไปและเห็นเย่หนานโจวยืนอยู่ข้างหลัง ดวงตาของเขาเย็นชาและดูเหมือนจะไม่แปลกใจกับสิ่งที่พวกเธอพูดกลับกัน เขากลับยอมรับความจริงนี้อย่างสงบนิ่งเย่จื่อตกใจเมื่อเห็นดวงตาของเย่หนานโจวในขณะนี้ สิ่งที่เธอเสียใจคือการที่เธอหุนหันพลันแล่นพูดออกไปว่าเขาไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเย่ซูเฟิน เพราะมันถือเป็นการโจมตีเขาเธอมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง สายตาของเธอมองเพียงเย่หนานโจว “หนานโจว…”เย่หนานโจวไม่ได้พูดอะไรมากเขาเพียงแค่รู้ว่าพวกเธอมาที่สุสานและอาจจะเกิดเรื่องขึ้น เขาจึงเป็นกังวลและแวะเข้ามาดูหน่อยเท่านั้น เย่ซูเฟินโกรธมากขึ้น “เย่จื่อ เธอกำลังพูดอะไร เธอจะให้ฉันมีความสุขไม่ได้เลยใช่ไหม เธอมันสมควรตายจริง ๆ!”เธอผลักเย่จื่ออย่างแรงความสนใจของเย่จื่อมุ่งไปที่เย่หนานโจว ความโกรธของเธอลดลงมากและลดความเกรี้ยวกราดลง ในใจคิดแต่ว่ามันจะสร้างบาดแผลให้เขาหรือไม่เธอไม่ทันได้สังเกตเห็นการกระทำของเย่ซูเฟินและเธอก็ถูกผลักลงบันไดไปทันทีสติของเวินหนี่ยังไม่ทันกลับมาจากการที่เย่หนานโจวไม่ใช่ลูกแท้
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 461
“ดังนั้นเธอจึงทำทุกอย่างเพื่อทำลายครอบครัวทีละครอบครัว! เธอไม่เคยคิดถึงความผิดของตัวเองเลย!”“ฉันไม่ผิด!” เย่ซูเฟินพูดอย่างเดือดดาล “ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเธอบีบบังคับฉันเอง!”เมื่อเห็นว่าทุกคนอารมณ์ร้อน ลู่ม่านเซิงจึงเกลี้ยกล่อมจากด้านข้าง “คุณอา อย่าเถียงกับคุณป้าเลยค่ะ เธอแค่หุนหันพลันแล่นไปเท่านั้น ฉันไม่เป็นไรค่ะ และฉันก็ไม่ได้โทษคุณอาเลย คุณป้าพวกคุณต่างก็ถอยคนละก้าวเถอะนะคะ”“ไม่ใช่เรื่องของเธอ!” เย่จื่อมองไปที่ลู่ม่านเซิง และพูดขึ้นอย่างดุเดือด “ถ้าเธอไม่ได้โทษฉัน แล้วจะเล่าให้เย่ซูเฟินฟังทำไม เธออยากให้เย่ซูเฟินออกหน้าให้ไม่ใช่เหรอ? เสแสร้งแกล้งทำ ภายนอกดูใสซื่อ แต่ภายในคิดไม่ซื่อ ฉันล่ะเกลียดคนแบบเธอที่สุด!”เมื่อเห็นแบบนั้นเย่ซูเฟินก็ผลักเธอทันที “เธอกำลังดุใคร รู้ว่าเซิงเซิงสูญเสียการได้ยิน แต่ยังแอบพูดไม่ดีลับหลังเธอ เธอมันชั่วร้ายแค่ไหนกัน?!”“ถึงฉันจะชั่วร้ายแต่ก็ไม่ได้ขาดคุณธรรมเหมือนเธอ!” เย่จื่อก็ผลักกลับคืนไปเช่นกัน“เธอลงมือกับฉันงั้นเหรอ?”เย่ซูเฟินจ้องเธอด้วยความโกรธ “วันนี้มีเธอก็ไม่มีฉัน!”“ลองดูสิว่าฉันจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ ไหม!”เย่จื่อไม่พูดพล่ำทำเพลงเข้าไปต
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 460
เย่จื่อไม่คาดคิดว่าเย่ซูเฟินจะโทรมาหาเธอ ซึ่งทำให้เธออารมณ์เดือดขึ้นทันที "ทำไม? หรือว่าเป็นลู่ม่านเซิงที่บอกอะไรกับเธอ ฉันจัดการเธอแล้วยังไงล่ะ!""ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?" เย่ซูเฟินพูดด้วยความโกรธ เพราะอยากจะจัดการกับเย่จื่อให้ได้"ฉันต้องบอกด้วยเหรอ? คิดว่าเธอเป็นใคร!" เย่จื่อไม่สนใจที่จะเคี้ยวเมล็ดแตงโมแล้ว ปัดมันออกไปพร้อมกับกำลังมองหาที่ระบายความโกรธเย่ซูเฟินหัวเราะเยาะ "กลัวสินะ กลัวฉันจะหาตัวเจอ ฉันรู้แล้วว่าโรงงานเสริมความงามของเธอโดนพังเสียหายหมด ตอนนี้ถึงกับต้องหลบซ่อนตัวเหมือนเต่าหดหัวแล้ว!""ฉันเนี่ยนะกลัว? ฉันเคยกลัวเธอสักครั้งไหม! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอแต่งงานกับเย่เว่ยถิง ฉันไม่เคยนับเธอเป็นคนของตระกูลเย่ด้วยซ้ำ!" เย่จื่อตอบกลับอย่างกระแทกกระทั้น"งั้นก็ออกมาสิ มาสู้กันต่อหน้า!" เย่ซูเฟินท้าทาย"ก็ได้ ออกมาก็ออกมา เย่ซูเฟิน ถ้าเธออยากจะตัดขาดกับฉันจริง ๆ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว!" พูดจบ เย่จื่อก็ตัดสายทิ้งและหยิบกระเป๋าขึ้น เตรียมออกไปข้างนอกทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น เวินหนี่รีบพูดขึ้น "คุณอาคะ คุณอาจะไปไหนคะ หนูจะไปด้วย"เย่จื่อหันมามองเวินหนี่ "เธอไม่ต้องไป เย่ซูเฟิ
