LOGINShare
บทที่ 3
Related chapters
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 4
ชิงช้าจุ่มลงในน้ำ แล้วก็มีเรือลำหนึ่งมารับฉันขึ้นไป ส่งต่อไปยังห้องส่วนตัวบนชั้นสี่ตอนเรียน ฉันเคยรู้มาว่า แม้หญิงตาบอดจะมองไม่เห็น แต่ก็มีการจัดระดับ แบ่งตามหน้าตาและรูปร่าง แล้วจัดให้อยู่แต่ละชั้นไม่เท่ากันนอกจากชั้นใต้ดินที่เปรียบเหมือนนรกแล้วชั้นหนึ่งคือโถงใหญ่ ว่างเปล่าไม่มีอะไร คงเอาไว้ตบตาคนภายนอกชั้นสองมีห้องแยกของแต่ละคน แต่ก็ตกแต่งอย่างหยาบๆ มีเพียงเตียงใหญ่หลังเดียว หญิงตาบอดชั้นนี้หน้าตาไม่โดดเด่นนัก บางคนมีแผลเป็นหรือร่างกายมีตำหนิถ้าชั้นสองคือห้องมาตรฐาน ชั้นสามก็เปรียบได้กับห้องสูทหรูหราห้องแต่ละห้องบนชั้นนี้ ถูกตกแต่งอย่างประณีตชัดเจน ไม่เพียงแค่มีธีมแตกต่างกัน แต่ยังเต็มไปด้วย "ของเล่น" เพื่อเพิ่มอารมณ์ทางเพศ ผู้หญิงชั้นนี้ใส่ชุดได้หลากหลายตามความต้องการของลูกค้า ไม่ว่าจะชุดเมด ชุดนักเต้น หรืออะไรก็ได้หญิงตาบอดชั้นนี้ล้วนมีรูปร่างงดงาม ใบหน้าโดดเด่น ผิวพรรณได้รับการบำรุงอย่างดี แม้แต่เสียงครางยังนุ่มนวลไพเราะบางห้องไม่ได้ปิดประตู มองเห็นชายคนหนึ่งกำลังซอยร่างหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง ราวกับกำลังลิ้มรสอาหารอันโอชะอย่างนั้นชั้นสี่มีแต่บุคคลสำคัญเท่านั้นที่ขึ
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 5
"เธอ…" เขาทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็กลืนคำพูดกลับไปฉันกัดฟันทนกับความร้อนที่แผดเผา เหงื่อเย็นผุดขึ้นเพราะความเจ็บ จากนั้นฉันก็โยนเหล็กเผาทิ้งไป "ขอบคุณค่ะคุณลูกค้า ท่านกลับไปได้แล้ว"อาจเพราะเขาตกใจกับสิ่งที่ฉันทำ ผ่านไปพักใหญ่ ฉันถึงได้ยินเสียงฝีเท้าเดินจากไปหลังเขาออกไปไม่นาน ป้าฮวาก็เข้ามาในห้อง ตรวจดูผ้าปูที่นอน และรอยบนร่างกายฉันตามปกติ ยังคอยจ้องให้ฉันกินยาคุมต่อหน้าอีกด้วยเธอดูพอใจมาก"ไม่เลวเลยจ้ะ ลูกสาว แขกคนนั้นเหมาทั้งเดือนเธอเรียบร้อยแล้ว หนึ่งเดือนต่อจากนี้ เธอรับใช้แค่เขาคนเดียวก็พอ"เขาเหมาฉันไว้คนเดียวงั้นเหรอ? ยิ่งทำให้ฉันสงสัยเข้าไปใหญ่…ชายคนนี้ช่างแปลกจริงๆแต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ ฉันอยากรู้ว่าพี่สาวเป็นยังไงบ้าง"ป้าฮวาคะ หนูก็เชื่อฟังทุกอย่างแล้ว ขอหนูเจอพี่สาวสักครั้งได้ไหม?"ป้าฮวาเงียบไปครู่หนึ่ง"ลูกสาว ตอนนี้เธอเป็นหญิงตาบอดชั้นสี่แล้วนะ คนชั้นอื่น ไม่ใช่โลกเดียวกับเธออีกแล้ว ลืมเธอซะเถอะนะ ไม่ต้องห่วง แค่เธอเชื่อฟัง ป้าฮวาจะไม่ใจร้ายกับเธอแน่นอน!"ทุกๆ วันหลังจากนั้น เขาจะมาตรงเวลาเสมอ เพื่อเจอฉันในห้องส่วนตัวนี้ บางครั้งก็ให้ฉันร
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 6
คืนสุดท้าย…ฉันนอนนิ่งอยู่บนเตียง หลับตาลง แกล้งทำเป็นว่าหลับสนิทป้าฮวาเคาะประตู ฉันได้ยินเสียงพูดคุยของพวกเขานอกห้อง"คุณลูกค้า ยังพอใจกับนางฟ้าน้อยอยู่ไหมคะ?" ป้าฮวาถามด้วยเสียงประจบ"พอใช้ได้ แต่อย่างว่า…ยังเด็กไปหน่อย กลัวจะเล่นเพลินจนตาย ไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่""คุณนี่ใจดีเหมือนพระโพธิสัตว์จริงๆ ถ้ายังไง…จะให้แนะนำตัวท็อปคนอื่นให้ไหมคะ?""ฉันชอบแบบเธอนี่แหละ เธอมีพี่สาวอยู่คนหนึ่งไม่ใช่เหรอ ลองพามาให้ฉันดูหน่อยสิ"เสียงนอกห้องเริ่มเบาลง"โอ๊ย…สงสัยเด็กคนนั้นคงบอกคุณเองสินะ เอาเป็นว่า…พูดตามตรงเลยแล้วกัน พี่สาวของเธอน่ะ ไม่นานมานี้ป่วย แล้วก็จากไปแล้วค่ะ พวกเราไม่กล้าบอกเด็กคนนั้นเลย…คงทำตามความต้องการคุณไม่ได้..."ฉันยังคงหลับตา…แต่น้ำตาไหลพราก กัดผ้าห่มแน่น ตัวสั่นไปทั้งร่างพี่สาว…เธอจากไปแล้วจริงๆ…พี่จ๋า…พวกปีศาจพวกนี้เป็นคนฆ่าเธอ!"เหรอ…เสียดายจริงๆ เอาเถอะ งั้นฉันเหมานังเด็กนี่ต่ออีกเดือนก็แล้วกัน ค่อยๆ ฝึกไป""ว้ายคุณลูกค้า นางฟ้าน้อยของเรานี่โชคดีจริงๆ ที่เจอคุณ ถ้างั้น…เชิญคุณสนุกตามสบายเลยนะคะ ดิฉันจะไม่รบกวนแล้ว..."ป้าฮวาเดินจากไปประตูปิดลง"เสียใจด้วย" เข
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 1
"อ๊ะ…คุณลุง ขอร้องล่ะ อย่าทำฉันเลย เจ็บ…ฉันเจ็บมาก…"ในชั้นใต้ดินของตึกหญิงตาบอด ฉันได้ยินเสียงของพี่สาวร้องขอความเมตตามาจากห้องของเธอ"นังตัวแสบ! จะเอาให้ตายเลย!"เสียงกรีดร้องของเธอไม่เพียงไม่ทำให้ชายคนนั้นหยุด กลับยิ่งคำรามอย่างรุนแรง ด่าทอหยาบคายหนักขึ้นเรื่อยๆเสียงกรีดร้องอย่างน่าอนาถดำเนินไปตลอดทั้งคืนฉันนั่งเฝ้าอยู่นอกห้องทั้งคืน ร้องไห้อย่างไร้หนทาง ชายตัวใหญ่ถอดเสื้อเฝ้าอยู่หน้าประตู ฉันเข้าไปไม่ได้เลย อีกอย่างพี่สาวก็บอกไว้ว่า ไม่ว่าได้ยินอะไร ก็ห้ามฉันเข้าไปในที่สุด ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วน หน้ามันเยิ้ม ก็หัวเราะอย่างลามกแล้วเดินออกมา เขายื่นบุหรี่ให้ชายที่เฝ้าประตู ยิ้มกว้างจนเห็นฟันเหลืองทั้งปาก "พี่หู่ ฉันนึกไม่ถึงว่าพวกนายจะกล้าเอาของดีขนาดนี้มาให้พวกเราเล่น นายใจดีกับพวกพี่น้องเราจริงๆ!"ชายที่เฝ้าประตูชื่อต้าหู่ เขารับบุหรี่ แล้วตบพุงของชายอัปลักลักษณ์คนนั้นพลางยักคิ้วเป็นนัย "ผู้หญิงคนนี้ อีกหนึ่งอาทิตย์ก็จะกลับไปอยู่ชั้นสองแล้ว ถ้าอยากเล่น ก็รีบๆ สนุกให้พอใจล่ะ…""ได้เลย ขอบคุณพี่หู่ สองสามวันนี้ ฉันจะมาทุกวันเลย! ฮ่าๆ…"ฉันไม่อยากฟังบทสนทนาของผู้ชายพว
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 2
วันรุ่งขึ้น ป้าฮวาเอาชุดหนึ่งให้ฉันเพื่อนำไปเปลี่ยนให้พี่สาว เป็นชุดที่เนื้อผ้าบางมากหญิงตาบอดระดับล่างที่นี่ต้องใส่แบบนี้ทุกคนว่ากันว่าเพื่อเพิ่มความลึกลับ และฉีกง่าย ช่วยสร้างอารมณ์ให้พวกผู้ชายนอกจากใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ พวกเรายังต้องเรียนหนังสืออีกด้วย ไม่ใช่แค่เรียนพวกเครื่องดนตรี หมากรุก เขียนอักษร และวาดภาพเท่านั้น แต่ยังต้องดูหนังโป๊ เพื่อเรียนรู้วิธีเอาใจผู้ชาย ยั่วยวนพวกเขาอีกด้วย"เธอมีเวลาเรียนแค่เจ็ดวัน ตั้งใจเรียนล่ะ ถ้าเรียนไม่รู้เรื่อง...ก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายที่ส่งเธอลงไปใต้ดิน"แค่คิดถึงภาพสกปรกน่าขยะแขยงเมื่อคืน เหงื่อเย็นก็ไหลออกมาตามหลังไม่หยุดชั้นเรียนอยู่ที่ชั้นห้า ทุกวันฉันต้องเดินผ่านห้องโถงใหญ่ ห้องโถงนั้นโอบล้อมพื้นที่ทั้งห้าชั้น ตรงกลางมีบ่อน้ำรูปวงกลม เหนือน้ำมีชิงช้าอันหนึ่ง มักมีหญิงตาบอดในชุดผ้าบางนั่งแกว่งอยู่ข้างบนนั้นตลอดเวลา ข้างล่าง พวกผู้ชายมองเธอด้วยแววตาหื่นกระหาย ราวกับหมาป่าที่กำลังเล็งเหยื่อฉันเรียนมาแล้วห้าวันเต็มๆ ทุกครั้งที่ดูหนังจบ ก็คลื่นไส้อยากจะอาเจียนตลอดวันที่หก ฉันกลับมาที่ใต้ดินพร้อมร่างกายที่อ่อนล้า แต่กลับเห็นประตูห้องพี่ส
Latest chapter
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 6
คืนสุดท้าย…ฉันนอนนิ่งอยู่บนเตียง หลับตาลง แกล้งทำเป็นว่าหลับสนิทป้าฮวาเคาะประตู ฉันได้ยินเสียงพูดคุยของพวกเขานอกห้อง"คุณลูกค้า ยังพอใจกับนางฟ้าน้อยอยู่ไหมคะ?" ป้าฮวาถามด้วยเสียงประจบ"พอใช้ได้ แต่อย่างว่า…ยังเด็กไปหน่อย กลัวจะเล่นเพลินจนตาย ไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่""คุณนี่ใจดีเหมือนพระโพธิสัตว์จริงๆ ถ้ายังไง…จะให้แนะนำตัวท็อปคนอื่นให้ไหมคะ?""ฉันชอบแบบเธอนี่แหละ เธอมีพี่สาวอยู่คนหนึ่งไม่ใช่เหรอ ลองพามาให้ฉันดูหน่อยสิ"เสียงนอกห้องเริ่มเบาลง"โอ๊ย…สงสัยเด็กคนนั้นคงบอกคุณเองสินะ เอาเป็นว่า…พูดตามตรงเลยแล้วกัน พี่สาวของเธอน่ะ ไม่นานมานี้ป่วย แล้วก็จากไปแล้วค่ะ พวกเราไม่กล้าบอกเด็กคนนั้นเลย…คงทำตามความต้องการคุณไม่ได้..."ฉันยังคงหลับตา…แต่น้ำตาไหลพราก กัดผ้าห่มแน่น ตัวสั่นไปทั้งร่างพี่สาว…เธอจากไปแล้วจริงๆ…พี่จ๋า…พวกปีศาจพวกนี้เป็นคนฆ่าเธอ!"เหรอ…เสียดายจริงๆ เอาเถอะ งั้นฉันเหมานังเด็กนี่ต่ออีกเดือนก็แล้วกัน ค่อยๆ ฝึกไป""ว้ายคุณลูกค้า นางฟ้าน้อยของเรานี่โชคดีจริงๆ ที่เจอคุณ ถ้างั้น…เชิญคุณสนุกตามสบายเลยนะคะ ดิฉันจะไม่รบกวนแล้ว..."ป้าฮวาเดินจากไปประตูปิดลง"เสียใจด้วย" เข
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 5
"เธอ…" เขาทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็กลืนคำพูดกลับไปฉันกัดฟันทนกับความร้อนที่แผดเผา เหงื่อเย็นผุดขึ้นเพราะความเจ็บ จากนั้นฉันก็โยนเหล็กเผาทิ้งไป "ขอบคุณค่ะคุณลูกค้า ท่านกลับไปได้แล้ว"อาจเพราะเขาตกใจกับสิ่งที่ฉันทำ ผ่านไปพักใหญ่ ฉันถึงได้ยินเสียงฝีเท้าเดินจากไปหลังเขาออกไปไม่นาน ป้าฮวาก็เข้ามาในห้อง ตรวจดูผ้าปูที่นอน และรอยบนร่างกายฉันตามปกติ ยังคอยจ้องให้ฉันกินยาคุมต่อหน้าอีกด้วยเธอดูพอใจมาก"ไม่เลวเลยจ้ะ ลูกสาว แขกคนนั้นเหมาทั้งเดือนเธอเรียบร้อยแล้ว หนึ่งเดือนต่อจากนี้ เธอรับใช้แค่เขาคนเดียวก็พอ"เขาเหมาฉันไว้คนเดียวงั้นเหรอ? ยิ่งทำให้ฉันสงสัยเข้าไปใหญ่…ชายคนนี้ช่างแปลกจริงๆแต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือ ฉันอยากรู้ว่าพี่สาวเป็นยังไงบ้าง"ป้าฮวาคะ หนูก็เชื่อฟังทุกอย่างแล้ว ขอหนูเจอพี่สาวสักครั้งได้ไหม?"ป้าฮวาเงียบไปครู่หนึ่ง"ลูกสาว ตอนนี้เธอเป็นหญิงตาบอดชั้นสี่แล้วนะ คนชั้นอื่น ไม่ใช่โลกเดียวกับเธออีกแล้ว ลืมเธอซะเถอะนะ ไม่ต้องห่วง แค่เธอเชื่อฟัง ป้าฮวาจะไม่ใจร้ายกับเธอแน่นอน!"ทุกๆ วันหลังจากนั้น เขาจะมาตรงเวลาเสมอ เพื่อเจอฉันในห้องส่วนตัวนี้ บางครั้งก็ให้ฉันร
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 4
ชิงช้าจุ่มลงในน้ำ แล้วก็มีเรือลำหนึ่งมารับฉันขึ้นไป ส่งต่อไปยังห้องส่วนตัวบนชั้นสี่ตอนเรียน ฉันเคยรู้มาว่า แม้หญิงตาบอดจะมองไม่เห็น แต่ก็มีการจัดระดับ แบ่งตามหน้าตาและรูปร่าง แล้วจัดให้อยู่แต่ละชั้นไม่เท่ากันนอกจากชั้นใต้ดินที่เปรียบเหมือนนรกแล้วชั้นหนึ่งคือโถงใหญ่ ว่างเปล่าไม่มีอะไร คงเอาไว้ตบตาคนภายนอกชั้นสองมีห้องแยกของแต่ละคน แต่ก็ตกแต่งอย่างหยาบๆ มีเพียงเตียงใหญ่หลังเดียว หญิงตาบอดชั้นนี้หน้าตาไม่โดดเด่นนัก บางคนมีแผลเป็นหรือร่างกายมีตำหนิถ้าชั้นสองคือห้องมาตรฐาน ชั้นสามก็เปรียบได้กับห้องสูทหรูหราห้องแต่ละห้องบนชั้นนี้ ถูกตกแต่งอย่างประณีตชัดเจน ไม่เพียงแค่มีธีมแตกต่างกัน แต่ยังเต็มไปด้วย "ของเล่น" เพื่อเพิ่มอารมณ์ทางเพศ ผู้หญิงชั้นนี้ใส่ชุดได้หลากหลายตามความต้องการของลูกค้า ไม่ว่าจะชุดเมด ชุดนักเต้น หรืออะไรก็ได้หญิงตาบอดชั้นนี้ล้วนมีรูปร่างงดงาม ใบหน้าโดดเด่น ผิวพรรณได้รับการบำรุงอย่างดี แม้แต่เสียงครางยังนุ่มนวลไพเราะบางห้องไม่ได้ปิดประตู มองเห็นชายคนหนึ่งกำลังซอยร่างหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง ราวกับกำลังลิ้มรสอาหารอันโอชะอย่างนั้นชั้นสี่มีแต่บุคคลสำคัญเท่านั้นที่ขึ
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 3
"พี่…พี่หู่…พี่สาวฉันเป็นยังไงบ้างคะ?"นี่คือเรื่องที่ฉันเป็นห่วงที่สุดในตอนนี้"ยังไม่ตายนะ…ที่รัก พี่อุตส่าห์พยายามช่วยเธอไว้แทบตาย…ไม่คิดจะตอบแทนพี่สักหน่อยเหรอ..."เขาฉีกเสื้อผ้าฉันออกหมดในพริบตา กอดรัดฉันจากด้านหลัง ล็อกตัวฉันแน่นจนขยับไม่ได้..."พี่หู่! ปล่อยฉันนะ! พี่ทำฉันเจ็บ!" ฉันพยายามดิ้นสุดแรง แต่แรงหญิงชายมันต่างกันเกินไป ร่างกายของเขาเป็นเหมือนกรงขังแน่นหนา"เด็กดี พี่ขอลองดูหน่อยสิ ว่าเรียนมาได้เรื่องแค่ไหน" เขากัดเข้าที่หัวไหล่ฉันเต็มแรงทันใดนั้น ประตูก็ถูกถีบเปิดออกแรงมาก!"ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!" ป้าฮวาเดินเข้ามาอย่างเดือดดาลร่างกายฉันถูกปล่อยและถูกผลักลงบนพื้น"ไอ้หวังต้าหู่! แกมันก็แบบนี้ทุกที! จัดการมันเลย!!"ฉันได้ยินเสียงไม้กระทบเนื้ออย่างโหดร้ายถี่ๆ"ผมผิดไปแล้วครับพี่ฮวา! ผมผิดไปแล้วจริงๆ!" ต้าหู่ขอร้องอ้อนวอน"ฉันพูดไปกี่รอบแล้วว่า ห้ามแตะต้องหญิงตาบอดที่ยังไม่ผ่านคืนแรก! นี่มันรอบที่เท่าไหร่ของแกแล้ว! พี่สาวเธอก็เพราะแกนั่นแหละ เลยเสียของก่อน ทำฉันขาดทุนไปเท่าไหร่รู้ไหม! ยังไม่เข็ดอีกเหรอ? หรืออยากให้ฉันตอนแกให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยหรือไง?!""พี่ฮว
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 2
วันรุ่งขึ้น ป้าฮวาเอาชุดหนึ่งให้ฉันเพื่อนำไปเปลี่ยนให้พี่สาว เป็นชุดที่เนื้อผ้าบางมากหญิงตาบอดระดับล่างที่นี่ต้องใส่แบบนี้ทุกคนว่ากันว่าเพื่อเพิ่มความลึกลับ และฉีกง่าย ช่วยสร้างอารมณ์ให้พวกผู้ชายนอกจากใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ พวกเรายังต้องเรียนหนังสืออีกด้วย ไม่ใช่แค่เรียนพวกเครื่องดนตรี หมากรุก เขียนอักษร และวาดภาพเท่านั้น แต่ยังต้องดูหนังโป๊ เพื่อเรียนรู้วิธีเอาใจผู้ชาย ยั่วยวนพวกเขาอีกด้วย"เธอมีเวลาเรียนแค่เจ็ดวัน ตั้งใจเรียนล่ะ ถ้าเรียนไม่รู้เรื่อง...ก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายที่ส่งเธอลงไปใต้ดิน"แค่คิดถึงภาพสกปรกน่าขยะแขยงเมื่อคืน เหงื่อเย็นก็ไหลออกมาตามหลังไม่หยุดชั้นเรียนอยู่ที่ชั้นห้า ทุกวันฉันต้องเดินผ่านห้องโถงใหญ่ ห้องโถงนั้นโอบล้อมพื้นที่ทั้งห้าชั้น ตรงกลางมีบ่อน้ำรูปวงกลม เหนือน้ำมีชิงช้าอันหนึ่ง มักมีหญิงตาบอดในชุดผ้าบางนั่งแกว่งอยู่ข้างบนนั้นตลอดเวลา ข้างล่าง พวกผู้ชายมองเธอด้วยแววตาหื่นกระหาย ราวกับหมาป่าที่กำลังเล็งเหยื่อฉันเรียนมาแล้วห้าวันเต็มๆ ทุกครั้งที่ดูหนังจบ ก็คลื่นไส้อยากจะอาเจียนตลอดวันที่หก ฉันกลับมาที่ใต้ดินพร้อมร่างกายที่อ่อนล้า แต่กลับเห็นประตูห้องพี่ส
น้ำตาหลังม่านมืด บทที่ 1
"อ๊ะ…คุณลุง ขอร้องล่ะ อย่าทำฉันเลย เจ็บ…ฉันเจ็บมาก…"ในชั้นใต้ดินของตึกหญิงตาบอด ฉันได้ยินเสียงของพี่สาวร้องขอความเมตตามาจากห้องของเธอ"นังตัวแสบ! จะเอาให้ตายเลย!"เสียงกรีดร้องของเธอไม่เพียงไม่ทำให้ชายคนนั้นหยุด กลับยิ่งคำรามอย่างรุนแรง ด่าทอหยาบคายหนักขึ้นเรื่อยๆเสียงกรีดร้องอย่างน่าอนาถดำเนินไปตลอดทั้งคืนฉันนั่งเฝ้าอยู่นอกห้องทั้งคืน ร้องไห้อย่างไร้หนทาง ชายตัวใหญ่ถอดเสื้อเฝ้าอยู่หน้าประตู ฉันเข้าไปไม่ได้เลย อีกอย่างพี่สาวก็บอกไว้ว่า ไม่ว่าได้ยินอะไร ก็ห้ามฉันเข้าไปในที่สุด ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วน หน้ามันเยิ้ม ก็หัวเราะอย่างลามกแล้วเดินออกมา เขายื่นบุหรี่ให้ชายที่เฝ้าประตู ยิ้มกว้างจนเห็นฟันเหลืองทั้งปาก "พี่หู่ ฉันนึกไม่ถึงว่าพวกนายจะกล้าเอาของดีขนาดนี้มาให้พวกเราเล่น นายใจดีกับพวกพี่น้องเราจริงๆ!"ชายที่เฝ้าประตูชื่อต้าหู่ เขารับบุหรี่ แล้วตบพุงของชายอัปลักลักษณ์คนนั้นพลางยักคิ้วเป็นนัย "ผู้หญิงคนนี้ อีกหนึ่งอาทิตย์ก็จะกลับไปอยู่ชั้นสองแล้ว ถ้าอยากเล่น ก็รีบๆ สนุกให้พอใจล่ะ…""ได้เลย ขอบคุณพี่หู่ สองสามวันนี้ ฉันจะมาทุกวันเลย! ฮ่าๆ…"ฉันไม่อยากฟังบทสนทนาของผู้ชายพว
