MasukShare
เจ้าสาวไม่ไร้รัก 19
Terakhir Diperbarui:
2025-03-27 07:00:08“วันนี้ออกแต่เช้าเลยนะพี มาทานข้าวต้มกับแม่ก่อนสิ” คุณนายเฟื่องฟ้าเอ่ยกับบุตรชาย ขณะที่พีรพลเดินลงมาจากบันได
“วันนี้ผมมีประชุมแต่เช้ากับลูกค้ารายใหญ่ครับแม่ ขอตัวก่อนนะครับ” ลูกชายคนโตยิ้มกว้างให้มารดา แล้วก้มลงจุ๊บเบาๆที่แก้มของมารดา
“เจ้าพีทเจ้าแพทเป็นยังไงบ้าง” ท่านรองพลรัตน์ถามถึงหลาน
“เห็นหนุงหนิงว่าสนุกกันใหญ่เลยครับ ผมขอตัวนะครับ” พีรพลยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู แล้วรีบร้อนเดินออกไป
“ช่วงนี้ตาพีออกแต่เช้า กลับก็ดึกนะคุณ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง ทำบริษัทเล็กๆก็พอแล้ว จะขยายกิจการขยายตลาดอะไรนักก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็ไม่มีเวลาให้ลูกให้เมียหรอก” คุณนายเฟื่องฟ้าบ่นไปถอนหายใจไป
“ไม่มีเวลาให้แม่มากกว่ามั้งคุณ” ท่านรองพลรัตน์กระเซ้าภรรยา
“คุณก็...ฉันรู้หรอกน่าว่าลูกเราโตแล้ว เราบังคับอะไรเขาไม่ได้ ก็ได้แต่เป็นห่วง แล้วก็มองอยู่ห่างๆนี่แหละ...นี่ก็ห่วงยายพิมพ์ จะแต่งงานอยู่วันนี้วันพรุ่งแล้ว ยังทำตัวเป็นเด็ก ไม่รู้ปลัดเมฆจะเอาลูกเราอยู่ไหม”
“หึๆ...ตอนเป็นสาวคุณก็ร้ายเหมือนยายพิมพ์นั่นแหละ ผมยังเอาอยู่เลย” คุณนายเฟื่องฟ้าค้อนวงใหญ่ให้ส
Bab terkait
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่ไร้รัก 20
“พร้อมหรือยังคะพี”... ทำไมเธอรู้สึกคุ้นๆนะ แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก หญิงสาวไหวไหล่เล็กน้อย“คิดมากไปหรือเปล่านะเรา”“ไม่นึกเลยนะคะว่าพีจะสร้างบริษัทได้เติบโตได้ขนาดนี้” เสียงหวานยั่วยวนเอ่ยขึ้น หลังจากที่เดินตามชายหนุ่มเข้ามาให้ห้องทำงานของเขา แล้วพาร่างอวบอัดของตนมานั่งอยู่บนขอบโต๊ะทำงานตัวใหญ่ หลังจากประชุมงานกันเรียบร้อยในช่วงเช้าพีรพลยิ้มอย่างสุภาพให้เมธาวี เพื่อนรุ่นเดียวกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย และเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่เคยหลงใหลผู้ชายรูปหล่อพ่อมีตำแหน่งใหญ่โตอย่างเขา ถึงขั้นที่เคยเอ่ยปากขอให้นิชาออกจากชีวิตเขาไป“แล้วหนุงหนิงสบายดีไหมคะ” เมธาวีถามหาผู้หญิงโชคดีคนนั้น ที่ได้พีรพลไปครอบครอง ทั้งๆที่เธอทุ่มทุนสร้างมากมาย แต่พีรพลกับเลือกผู้หญิงท่าทางจืดๆฐานะปานกลาง แทนที่จะเลือกดาวมหาวิทยาลัย ลูกสาวเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศอย่างเธอ“หนุงหนิงสบายดีครับ” เมธาวีถามไปตามมารยาท เธอจึงไม่ได้สนใจคำตอบที่ได้รับสักนิด“พีรู้ไหม...ว่าพอคุณพ่อผุดโครงการใหม่ เมก็คิดถึงพีคนแรกเลยนะ นี่เมก็เป็นคนบอกคุณพ่อนะว่าให้ใช้บริ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-27นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่ไร้รัก 21
“เอ๋!...อาพิมพ์เป็นอะไรคะ มีตุ่มแดงๆเต็มคอไปหมดเลย” หลานสาวทักท้วงเสียงดังทำตาโต ชี้ไปยังรอยปื้นแดงหลายจุดบนคอพิมพ์รพีพร“ไหนๆ...จริงด้วย อาพิมพ์ต้องไปหาหมอนะ คุณหมอจะได้ฉีดยา จะได้หายไงครับ” หลานชายจึงร่วมวงมองหาแล้ววินิจฉัยอาการกันใหญ่ พิมพ์รพีพรตกใจที่หลานๆสนใจในจุดที่เธอไม่อยากให้ใครเห็น“เอ่อ...อาพิมพ์ไม่เป็นไรหรอก แค่โดนมดกัดนิดหน่อย” คนที่ยืนกอดอกมองดูอาหลานคุยกันได้ยินคำตอบ จึงหัวเราะเบาๆ“ผมก็บอกแล้วว่ามดกัด คุณก็ยอมรับแล้วใช่ไหมว่ามดกัด” ปลัดเมฆาพูดยิ้มๆ พิมพ์รพีพรสบสายตาชายหนุ่มราวจะกินเลือดกินเนื้อ“พี่พีท น้องแพท มาทานขนมเร็วลูก” เสียงนิชาเรียกลูกทั้งสองคนจากนอกห้อง คำว่าขนมทำให้เด็กทั้งสองกระโดดลงจากเตียงวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ปลัดเมฆาปิดประตูลงกลอนเบาๆตามหลัง คนที่นั่งหันหลังให้ประตูเลยไม่ทันสังเกต“ใครอนุญาตให้คุณเข้ามาในห้องของฉัน” ใบหน้าเชิดหยิ่งๆของพิมพ์รพีพรทำให้ปลัดเมฆายิ้มน้อยๆ“ย่าพรอนุญาตให้ผมมาปรับความเข้าใจกับคุณ” ปลัดเมฆาเดินเข้าใกล้หญิงสาวแล้วทรุดตัวนั่งลงข้างๆ พิมพ์รพีพรสะดุ้งโหยง กระเถิบตัวหนีทันที แต่ก็ช้
Terakhir Diperbarui : 2025-03-28นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่ไร้รัก 22
“ฉันจะมีแผนอะไร ฉันก็แค่ดีใจที่จะเห็นหลานสาวได้คนดีๆมาดูแล”“แล้วก็ได้อยู่ใกล้ๆด้วยใช่ไหมจ๊ะ” นางสมใจต่อให้แล้วหัวเราะคิกคัก“รู้ดีนะแม่สมใจ”“กับข้าวถูกปากไหมจ๊ะหนูพิมพ์” นางนภาเอ่ยขึ้นหลังจากทุกคนรับประทานอาหารเสร็จแล้ว และมานั่งรวมตัวกันที่ชุดโต๊ะเก้าอี้รับแขกไม้สักบริเวณระเบียงหลังบ้าน บ้านกำนันเสือเป็นบ้านไม้สักหลังใหญ่ใต้ถุนโล่ง คล้ายกับบ้านของย่าพร บริเวณบ้านมีไม้ยืนต้นปลูกให้ร่มเงา ทำให้ผู้คนที่อาศัยอยู่รู้สึกเย็นสบาย“อร่อยมากค่ะป้านภา” พิมพ์รพีพรตอบพร้อมกับยิ้มหวาน “อุ๊ย! ต่อไปต้องเรียกแม่นะจ๊ะ หนูพิมพ์จะได้มาเป็นลูกสะใภ้บ้านนี้แล้ว ต้องเรียกว่าพ่อกับแม่นะจ๊ะ”“เอ่อ...ค่ะ แม่นภา พ่อเสือ” กำนันเสือยิ้มกว้างถูกใจลูกสะใภ้คนนี้นัก“ตาเมฆพาน้องไปดูห้องหอสิ จะจัดกันยังไง จะเอาอะไรเพิ่มหรือเปล่า เดี๋ยวแม่จะเปลี่ยนชุดเครื่องนอนใหม่ให้ จะเอาแบบไหนก็บอกพี่เขาเลยนะลูกไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวหนูพิมพ์ก็จะได้มาอยู่ที่นี่แล้ว บ้านหลังนี้คงน่าอยู่ขึ้นเยอะ ปกติแล้วตาเมฆไม่ค่อยกลับบ้านหรอก นานๆจะโผล่มาให้พ่อกับแม่เห็นที นี่ถ้ามีเมียมาอย
Terakhir Diperbarui : 2025-03-28นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่ไร้รัก 23
“หยุด! ห้ามพูด ก็ไหนบอกว่าให้ฉันเลือกเปลี่ยนได้ตามใจไง เอาตามนี้แหละ ฉันจะกลับแล้ว” พิมพ์รพีพรขยับร่างเล็กของตัวเองลงจากเตียงกว้างอย่างระมัดระวัง ปลัดเมฆาถอนหายใจอย่างยากเย็น ทำไมเขาถึงอยากจับคนตัวเล็กๆมาฟัดนักนะ ห้ามล่วงเกินเหรอ จะทำได้ไหมนั่น“เอ่อ...รอยนั่นจางลงบ้างหรือยัง” พิมพ์รพีพรที่ลงมายืนอยู่ข้างเตียงใช้มือจับที่คอเสื้ออัตโนมัติ สบตาแวววาวแล้วค้อนขวับวงใหญ่“ทะลึ่ง!”“คนเป็นห่วงก็ว่าทะลึ่ง” ปลัดเมฆาพูดยิ้มๆ พร้อมกับสาวเท้ายาวเข้าประชิดตัวหญิงสาว พิมพ์รพีพรถอยหลังจนชิดผนังห้อง“คุณว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้นานแค่ไหน” พิมพ์รพีพรหัวใจกระตุกวูบกับคำถามของชายหนุ่ม“ฉันไม่รู้! คุณทนฉันได้แค่ไหนก็อยู่ได้นานแค่นั้นแหละ” ปลัดเมฆาจ้องมองดวงหน้านวล ที่คอยก่อกวนจิตใจเขาตลอดมานับตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกเมื่อหลายเดือนก่อนในงานแต่งงานของเพื่อนตนเอง เขาขโมยจูบแรกของเธอมา แต่ดูเหมือนเธอจะขโมยอะไรบางอย่างจากเขาไปด้วย เพราะตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เขาไม่มีความรู้สึกอยากจะจูบใครอีกเลย“เราออกจากห้องกันเถอะปลัดเมฆ ป่านนี้แม่นภากับพ่อเสือคงรอคุยกับฉัน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่ไร้รัก 24
“อ้าว! ก็เห็นก้มหน้าพูด นึกว่ากลัวผมซะอีก” เสียงหัวเราะเบาๆทำให้พิมพ์รพีพรขัดใจยิ่งนัก“คุณเลิกตีรวนหาเรื่องฉันแล้วไปนั่งอยู่เฉยๆได้ไหมปลัดเมฆ”“ผมเป็นคนพลังงานเยอะ นั่งเฉยๆไม่ได้หรอกคุณ ผมร้อน ขอถอดเสื้อหน่อยนะ” ปลัดเมฆา ถอดเสื้อออกจากร่างทันทีที่พูดจบ“ปลัดเมฆ ทำอะไรน่าเกลียด พิมพ์นั่งหัวโด่อยู่ไม่เห็นหรือไง”“คุณต้องฝึกไว้ให้ชิน อีกหน่อยมาอยู่ร่วมห้องกันคุณจะเห็นมากกว่านี้อีก นี่จะบอกอะไรให้นะ ปกติแล้วผมไม่ใส่อะไรนอนด้วยนะ” พิมพ์รพีพรตาโตอ้าปากค้าง“คุณก็หัดทำตัวซะใหม่ เห็นใจคนอื่นเขาบ้าง พิมพ์ไม่อยากเป็นตากุ้งยิง”“นี่คุณพิมพ์...ถ้าจะมีใครสักคนเป็นตากุ้งยิงนะ ผมว่าผมเป็นไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว หึๆ” พิมพ์รพีพรเข้าใจความหมายในสิ่งที่ปลัดเมฆาพูดดี“คุณมันจอมฉวยโอกาส” พิมพ์รพีพรรำพึงเบาๆ ไม่อยากจะเถียงเขาแล้ว มันเข้าเนื้อตัวเองตลอด“ผมอยากให้คุณฉวยโอกาสกับผมบ้างจัง” แล้วคนที่อยากฉวยโอกาสก็นั่งข้างๆคนที่ไม่อยากฉวยโอกาสสักนิด พิมพ์รพีพรลุกขึ้นแล้วกระโดดไปยืนชิดประตูทางออก“เอ่อ...พิมพ์ว่าเราไปนั่งข้างนอกดีไหมคะ ข้างในมันอึดอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่ไร้รัก 25
“ง่วงไหม” บทจะเปลี่ยนเรื่อง เขาก็ไม่ให้เธอได้ทันตั้งตัวเลย“ไม่” คำตอบห้วนๆทำให้คนตัวโตยิ้มในความมืด“แต่ผมง่วง นอนกันเถอะ” ร่างของคนตัวเล็กถูกคนตัวโตรั้งให้นอนบนเตียงนุ่มด้วยกัน หลังนุ่มแนบชิดไปกับอกแกร่ง ปลัดเมฆาตวัดผ้าห่มขึ้นคลุม แล้วกอดกระชับคนในอ้อมแขนแน่น“โอ๊ย! พี่เมฆจะมากไปแล้วนะ พิมพ์หมดความอดทนแล้วนะ” พิมพ์รพีพรเบี่ยงหน้าหันกลับมายังท่อนแขนแกร่ง ปากเล็กๆอ้ากว้างแล้วงับลงบนท่อนแขนของคนชวนนอน“โอ๊ย!” ปลัดเมฆาร้องเสียงหลง แต่ไม่ยอมคลายอ้อมแขน“พิมพ์...ปล่อย” พิมพ์รพีพรยิ่งออกแรงกัดเพิ่มมากขึ้น“อยากเล่นเกมกัดจูบใช่ไหม...จัดให้” ปลัดเมฆาใช้มืออีกข้างที่ช้อนอยู่ใต้ศีรษะทุยไต่ลงไปตามลำคอระหง จนถึงคอเสื้อเชิ้ตที่หญิงสาวสวมอยู่ มือใหญ่ไต่หายเข้าไปกอบกุมทรวงอกเต่งตึงเอาดื้อๆ พิมพ์รพีพรอ้าปากออกจากแขนแกร่ง เงยหน้าประท้วงทันที“หยุดนะ...อื้อๆ” หมดสิทธิ์ประท้วงแล้วทุกกรณี เมื่อริมฝีปากหนาฉกวูบลงมาดูดซับทุกเสียงจากริมฝีปากบางจิ้มลิ้ม คนตัวโตตวัดลิ้นสากอย่างช่ำชองหลอกล่อลิ้นเล็ก ที่พยายามหลบหนี ก่อนคนที่ชำนาญการกว่าจะฉุดดึงทุกการรับรู้ของ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่ไร้รัก 26
ประตูห้องถูกปิดลงอีกครั้ง ความเงียบเข้าปกคลุมทุกตารางนิ้วในห้องนอนกว้าง พิมพ์รพีพรขยับตัวออกจากอ้อมแขนแกร่ง แล้วเลื่อนผ้าห่มลงเล็กน้อย กวาดสายตามองไปที่ประตูและมองไปรอบห้อง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในห้องแล้ว นอกจากคนตัวโตที่มองสบตาเธออยู่บนเตียงเดียวกัน สายตาของปลัดเมฆาดูสำนึกผิด ราวกับเด็กที่ถูกจับได้ว่าแอบขโมยขนมกิน หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที และไม่ลืมที่จะดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายท่อนบนไว้ แววตาของพิมพ์รพีพรราวกับนางพญาเสือที่พร้อมจะกัดเหยื่อให้จมเขี้ยว“พี่เมฆ...” น้ำเสียงลอดไรฟันของพิมพ์รพีพรเล่นเอาปลัดเมฆาเสียวสันหลังวาบ“ทำไมถึงชอบเอาเปรียบ ทำไมถึงชอบฉวยโอกาสนัก” กำปั้นเล็กเสยเข้าที่ปลายคาง ปลัดเมฆารู้สึกมึนน้อยๆไปครู่หนึ่ง เจ้าของกำปั้นไม่สาแก่ใจ โถมร่างบางของตัวเองขึ้นคร่อมบนร่างคนตัวใหญ่กว่า มือเล็กๆบีบคอหนาด้วยแรงทั้งหมดที่มี ปลัดเมฆาตาถลนอ้าปากค้าง ไม่ใช่เพราะหายใจไม่ออก แต่เพราะหน้าอกอวบดีดเด้งอยู่ใกล้แค่คืบ ตุ่มไตเม็ดเล็กๆสีหวานน่ากินชะมัด มือใหญ่จับหมับเข้าที่สะโพกงอนบีบแน่น โดยคนที่ห่วงแต่จะทำร้ายคนอื่นไม่ได้ระวังตัว“แค้กๆ” เสียงไอแบบสมจริงของค
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่ไร้รัก 27
“เพื่อความสบายใจของพิมพ์ พี่นอนตรงนี้ก็ได้” นิ้วเรียวใหญ่ที่ลงที่พื้นห้อง พิมพ์รพีพรมองตาม แล้วหน้านวลก็เห่อแดงขึ้นมา เมื่อพบว่าเขาและเธอมองไปจุดเดียวกัน คือตรงที่เสื้อชั้นในเธอกองรวมกันอยู่กับเสื้อเชิ้ตสีหวานของตัวเอง“พิมพ์ไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้สบายตัว เดี๋ยวพี่จะหาชุดให้ยืมใส่นอน” ตัดไฟเสียแต่ต้นลมก่อน เดี๋ยวจะโดนขย้ำคอซ้ำ“ไปเอาผ้าเช็ดตัวมาสิ” พิมพ์รพีพรสะบัดหน้าหนีจากพื้นห้อง แล้วหันมาตวาดแหวคนตัวโต กลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกๆที่กำลังก่อตัวขึ้นปลัดเมฆาดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง ค้นในตู้ใบใหญ่เลือกหาชุดที่คนตัวเล็กน่าจะพอสวมนอนได้ ก่อนจะเอามายื่นให้ แล้วทำเป็นหมุนตัวกลับหลับตา แสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมาทันไหมหนอ พ่อปลัดเมฆาสุดยอดสุภาพบุรุษ พิมพ์รพีพรใช้ผ้าขนหนูผืนใหญ่พันร่างตัวเอง แล้วหย่อนขาลงจากเตียง ไม่ลืมที่จะก้มหยิบชิ้นส่วนที่กองอยู่บนพื้นเข้าไปในห้องน้ำด้วย เสียงประตูห้องน้ำปิดลงทำให้ปลัดเมฆาหันหน้ากลับมา พร้อมด้วยรอยยิ้มที่บานอยู่เต็มใบหน้าพิมพ์รพีพรอยู่ในชุดกางเกงวอร์มตัวใหญ่กับเสื้อยื
Terakhir Diperbarui : 2025-03-31
Bab terbaru
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 13
น่านน้ำมองตามแผ่นหลังกว้างหายเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับประตูห้องน้ำที่ปิดตามมา ประโยคที่เธอได้ยินก่อนที่ประตูห้องน้ำจะปิดสนิท ทำให้หญิงสาวรีบกระโจนลงจากเตียงกว้างทันที“ถ้าจะอาบน้ำพร้อมผมก็ตามเข้ามาได้เลยนะ ประตูไม่ได้ล็อก”ขาเรียวเล็กรีบพาเจ้าของร่างออกจากห้องกว้างทันที ภูชิตยื่นหน้าออกมาจากห้องน้ำ ทันเห็นหลังไวๆออกจากห้องไป เขาส่ายศีรษะพร้อมกับยิ้มกับตัวเอง“คนอะไรเนื้อนุ่มเนียนน่าฟัดไปทั้งตัว หึๆ”เมื่อคืนกว่าน่านน้ำจะข่มตานอนได้ก็ย่างเข้าสู่วันใหม่แล้ว เธอนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง คิดทบทวนเรื่องราวตอนหัวค่ำ ทั้งๆที่แอบปลื้มเจ้านายหนุ่ม แต่ทำไมเมื่อเขารุกประชิดร่าง เธอกลับรู้สึกหวาดกลัว อย่างนี้อาจจะทำให้สิ่งที่เธอหวังไม่สำเร็จ เอาล่ะ...ต่อนี้ไปเธอต้อง
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 12
“เอ่อ...น้ำยอมแล้วค่ะ คุณภูชิตลุกขึ้นก่อนนะคะ” เสียงหวานอ้อมแอ้มบอกอย่างยอมจำนน คนที่ได้สัมผัสความนุ่มนิ่มถอนหายใจยาว เขายังไม่อยากลุก กลิ่นกายสาวหอมอ่อนๆทำให้ใจเต้นแรง และรู้สึกดีอย่างประหลาด“ลุกสิคะ” คิ้วเข้มเลิกสูง ไม่เข้าใจว่าเธอจะทำอะไร น่านน้ำเหมือนจะเดาใจออกว่าชายหนุ่มสงสัย“ก็เดี๋ยวน้ำจะถอดชุดออกให้คุณภูชิตตรวจดูไง คุณภูชิตไม่ต้องลำบากมาถอดให้น้ำหรอกน่า” พูดอย่างใจกล้าแต่หัวใจแทบจะวายอยู่แล้ว ภูชิตยิ้มราวกับว่าไม่เชื่อในสิ่งที่หญิงสาวพูด แต่ก็ยอมลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอยู่ข้างร่างบาง รอดูว่าคนใจกล้าจะถอดเสื้อผ้าให้เขาตรวจสอบจริงๆไหมน่านน้ำยันกายลุกขึ้นนั่งคุกเข่า แววตาไม่มั่นใจฉายชัด หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดลึกแล้วผ่อนออกช้าๆ อย่างยากลำบาก มือเล็กค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเม็ดแรก ภูชิตมองตามใจเต้นรัว เขาเคยเห็นมาแล้ว และรู้ดีว่าภายใต้เสื้อผ้าที่บดบังร่างกายนี้อยู่
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 11
“ทำอะไรอยู่นะ” ภูชิตพูดเบาๆ เดินไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องของคนที่ทำให้เขาหมดอารมณ์ไปต่อกับสาวสวยไฟแรงหุ่นอวบอั๋น มือใหญ่ยกค้าง ชายหนุ่มกำลังชั่งใจว่าจะเคาะประตูดีไหม แต่เนื่องจากสมองยังคิดหาเรื่องราวจะคุยกับคนในห้องไม่ได้ ภูชิตจึงตัดสินใจลดมือลงหันหลังกลับ ไปเปิดประตูห้องของตนแทนเสียงเปิดปิดประตูห้องไม่ได้ทำให้คนที่ยืนอยู่ระเบียงกว้างตกใจ เพราะน่านน้ำไม่ได้ยิน เธอยังคงดื่มด่ำอยู่กับภาพบรรยากาศตรงหน้า ภูชิตจัดการถอดเสื้อผ้าโยนลงตะกร้าเตรียมตัวอาบน้ำทันที ร่างแกร่งกำยำเปลือยเปล่ากำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ หากแต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มหันหลังเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะมุมห้อง“ว่าไงสิน” เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์และเสียงทุ้มที่ได้ยินตามมาทีหลัง ทำให้คนที่แอบย่องเข้าห้องนอนอื่นสะดุ้งสุดตัว“คุณภูชิตกลับมาแล้ว เอาไงล่ะทีนี้” น่านน้ำเหลียวซ้ายแลขวา ชะโง
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 10
“สวัสดีค่ะคุณศศิพิมล” น่านน้ำยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร หากแต่คนที่ต้องรับไหว้กลับชักสีหน้าไม่พอใจเท่าไร“สวัสดีค่ะคุณน่านน้ำ” ร่างสมส่วนอวบอัดเดินเข้าใกล้ภูชิต มือเรียวจับจองคล้องแขนล่ำอย่างต้องการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ริมฝีปากสีสดแสนเซ็กซี่แย้มยิ้มอย่างมีเสน่ห์ ภูชิตก้มลงมองแขนเรียวที่คล้องแขนตัวเอง แล้วสบตาเจ้าของมือเรียว ใบหน้านิ่งขรึมไม่ได้บ่งบอกความรู้สึกใดๆออกมา เขาหันไปสบตาน่านน้ำอยู่ครู่เดียวก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทำงาน พร้อมกับร่างเย้ายวนที่พยายามเบียดกระแซะร่างของเขาจนแทบจะสิงกันอยู่แล้วเมื่อประตูห้องทำงานปิดลงหลังจากที่สองคนนั้นออกไปแล้ว น่านน้ำก้มลงมองหน้าอกตัวเอง มือเล็กกอดอกจับสองเต้าตัวเองแล้วถอนหายใจ“จะสู้เขาไหวไหมน่านน้ำ ซะบะละฮึ่มขนาดนั้น” น่านน้ำทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง และเริ่มคิดเป็นจริงเป็นจังว่า หากต้องเพิ่
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 9
“พอทานได้ไหมครับ” คำถามจากภูชิต ทำให้น่านน้ำตื่นจากภวังค์ เพิ่งรู้ตัวว่าสายตาของตัวเองจ้องมองอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม หญิงสาวยิ้มแก้เก้อ เพราะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเดินมานั่งอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร“เอ่อ...ได้ค่ะ” ตอบแล้วก็ยิ้มกว้าง ก่อนจะก้มลงรับประทานอาหารตรงหน้าอย่างจริงจัง เพราะหิวหรือเพราะเขินอายที่แอบมองแล้วถูกจับได้ก็ไม่รู้“นายคะ วันนี้ของหวานมีลอดช่องน้ำกะทิ กับบัวลอยไข่หวาน นายจะรับอะไรดีคะ” ภูชิตกับน่านน้ำเงยหน้ามองหญิงสาวในชุดผ้าถุงและเสื้อยืดสีขาวรัดรูปเน้นทรวดทรง ที่ยืนยิ้มอยู่ข้างโต๊ะอาหารที่ทั้งสองนั่งทานอยู่ ภูชิตพ่นลมหายใจออกเบาๆ นั่นเป็นสิ่งที่น่านน้ำสังเกตเห็นแวบเดียวเท่านั้น“คุณน้ำทานอะไรดีครับ” ภูชิตไม่ตอบคำถามของหญิงสาวที่ยืนยิ้มส่งสายตาวิบวับให้ตนเอง แต่กลับหันมาถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าแทน
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 8
“ก็ได้ครับ ผมจะให้โอกาสคุณแล้วกัน พรุ่งนี้เราจะเริ่มงานกันจริงๆเสียที หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์อะไรให้ต้องเลื่อนวันเริ่มงานอีกนะครับ” น่านน้ำคลี่ยิ้มกว้าง ยิ้มหวานบนในหน้าเนียนกับแววตาสดใสบ่งบอกว่าดีใจสุดขีด ทำให้หัวใจของภูชิตกระตุกวูบไหวอีกแล้ว“ขอบคุณมากค่ะ น้ำสัญญาว่าจะทำงานให้สุดความสามารถเลยค่ะ” ภูชิตพยักหน้ารับ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป เมื่อประตูห้องถูกปิดลง“คุณได้อยู่ต่อนะจ๊ะ คุณน่านน้ำ” น่านน้ำบอกกับตัวเองแล้วลุกขึ้นกระโดดโลดเต้น โดยไม่สนใจเสื้อคลุมที่หล่นไปกองอยู่กับพื้น เธอกระทืบเท้ากรี๊ดในลำคอ ดีใจที่ยังมีโอกาสอยู่พิชิตใจเจ้านายหนุ่ม ร่างเล็กหมุนตัวอย่างมีคนมีความสุขสุดๆ จนไม่ได้ยินเสียงประตูที่เปิดออกอีกครั้ง“เอ่อ...คุณน่านน้ำผมรอทานขะ...” ภูชิตอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น น่านน้ำหยุดทุกการเคลื่อนไหวอ้าปากค้างตาโตและรีบหันหลังให้คนที่โผล่หน้าเข้ามา ภูชิตรีบดึงประตูปิด เขาหอบหายใจแรงราวกับเด็กหนุ่มเพิ่งเคยเห็นเนื้อนวลสาวครั้งแรก“ขะ...ขอโทษครับ ผมรอทานข้าวนะครับ” น่านน้ำรีบวิ่งไปกดล็อกประตู ก่อนที่จะเอ่ยเสียงแผ่วเบาออกไป“ค่ะ”
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 7
ภูชิตเปิดประตูรถออกแล้ววางร่างบอบบางไว้ที่เบาะด้านข้างคนขับ มือใหญ่จับโน่นถอดนี่อย่างว่องไวไม่เว้นแม้แต่ชั้นในตัวจิ๋วสองชิ้น น่านน้ำตกใจหัวใจหล่นไปกองที่ตามตุ่ม ครั้นจะยกมือปัดป้องหรือเอ่ยปากว่าไม่เป็นไรแล้ว ก็ไม่ทันการณ์ นั่นยิ่งจะทำให้มารยาเล่มแรกที่เธองัดมาใช้ถูกเขาจับได้ เสียเชิงหญิงอย่างเธอกันพอดี คนตัวเล็กจึงจำใจหลับตาไว้อย่างนั้น โดยไม่รู้ตัวเลยว่าผิวเนื้อเนียนขาวโพลนของตัวเอง ตอนนี้กลับกลายเป็นสีแดงเรื่อขึ้นจนทั่วร่าง ด้วยความสะเทิ้นอาย หากแต่ภูชิตไม่ได้สังเกตเพราะเขารีบถอดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของตนมาคลุมร่างของหญิงสาวไว้ทันที และถึงจะไม่ทันได้สังเกตผิวเนื้อเนียนที่เปลี่ยนสี สายตาคมกล้าก็อดไม่ได้ที่ชำเลืองมองทรวงอกอวบอิ่มที่เคยสัมผัสมาแล้ว และรู้ว่าหยุ่นเด้งเพียงใดภูชิตรวบพันเสื้อผ้าและชั้นในเปียกน้ำเอาไปวางไว้ท้ายกระบะ ร่างใหญ่วิ่งไปเปิดประตูด้านคนขับ แล้วขึ้นนั่งประจำที่ หลังจากสตาร์ทรถแล้วภูชิตจึงรู้ว่าลืมปิดประตูอีกด้าน ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยื่นแขนยาวและโน้มตัวไปดึงประตูปิดช้าๆ กลิ่นกายสาวหอมอ่อนๆ
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 6
“ไร่ภูชิตนี่อากาศดี๊ดีนะคะ” น่านน้ำเอ่ยเสียงกังวานใส ยิ้มหวานระบายเต็มใบหน้าเนียน เจ้าของไร่ภูชิตมองรอยยิ้มนั้นนิ่งค้าง“คุณภูชิต คุณภูชิตคะ” น่านน้ำโบกมือไปมาตรงหน้าชายหนุ่ม ภูชิตสะดุ้งตัวเล็กน้อย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉยเหมือนเดิม“เอ่อ...ครับ” “น้ำว่าที่นี่อากาศดี๊ดีนะคะ” ภูชิตยิ้มเล็กน้อยพยักหน้ารับ“คุณน่านน้ำชอบที่นี่ไหมครับ” คนถูกถามระบายยิ้มหวานอีกครั้ง“ชอบค่ะ เอ่อ...คุณภูชิตเรียกน้ำเฉยๆก็ได้นะคะ” ภูชิตพยักหน้ารับ“ครับคุณน้ำ” เสียงเรียกราวกับคนละเมอ“น้ำขออนุญาตเรียกคุณภูนะคะ จะได้คุ้นเคยกัน”“ครับ” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าใกล้ จนสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากลมหายใจกันและกัน บรรยากาศเบื้องหลังเป็นทิวเขาสลับซับซ้อน พระอาทิตย์ดวงกลมโตกำลังจะลับขอบฟ้า ลำแสงสีส้มสาดส่องไปทั่วบริเวณไร่ภูชิต น่านน้ำหลับตาพริ้ม เอาล่ะ...อะไรจะเกิดมันก็ต
นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม เจ้าสาวไม่เดียงสา 5
“สิน...ไอ้สิน” ภูชิตตะโกนเรียกลูกน้อง เพราะรู้ดีว่าเหล่าลูกน้องที่ติดตามเขา ต้องคอยดูและระวังความปลอดภัยให้เขาอยู่ใกล้ๆ“ครับนาย” นายสินวิ่งเร็วมาถึงหน้าเรือนไม้ ยืนเอามือกุมเป้าก้มหน้ารอฟังคำสั่ง“ไปซื้อยาลดไข้ชนิดน้ำมาให้หน่อย” ลูกน้องตัวโตทำหน้างงแปลกใจ ภูชิตจึงตวาดเสียงดัง“แกจะทำหน้างงทำไม สั่งอะไรก็ไปซื้อมาสิ”“ครับนาย ว่าแต่วันนี้นายจะเข้าไปดูในไร่ไหมครับ ผมจะได้ให้ไอ้อ๋องมันมาขับรถให้”“วันนี้คงไม่ไปไหน จะไปทำอะไรกันก็ไปเถอะ” ภูชิตพูดจบก็เดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้ลูกน้องเกาหัวแกรกๆ ปกติแล้วภูชิตจะออกสำรวจไร่ทุกวัน ‘ไร่ภูชิต’ปลูกพืชไร่หลายชนิด ไม่เคยมีสักวันที่ผู้เป็นนายจะไม่ออกไปตรวจไร่ เพราะชายหนุ่มจะมุ่งมั่นกับการทำงานให้ออกมาดีที่สุด และมักจะควบคุมการทำงานทุกอย่างด้วยตัวเอง หากแต่ตอนนี้ผู้เป็นนายกลับมีบางอย่างที่รั้งให้เขาอยากอยู่กับบ้าน มากกว่าการออกไปตรวจงานไร่อย่างที่เคยเป็น“คุณน้ำ...ลุกมาทานยาเถอะจ้ะ” นางแตงอ่อนปลุกน่านน้ำในตอนเที่ยงเกือบบ่ายโมง หญิงสาวปรือตามองอย่างลำบาก แต่การที่ได้นอนหลับพักผ่อนมาตลอดช่วงเช้า และได้รับการเช็ด
