เสียงปืนดังขึ้นไม่ขาดสายทว่าใบหน้านิ่งขรึ่มยังคงเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆทั้งนั้น การปะทะโต้ตอบของทั้งสองฝ่ายยังคงดำเนินต่อไป นายใหญ่ของแก๊ง west valor เจ้าของบ่อนกาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในแถบประเทศเพื่อนบ้าน สั่งลูกน้องให้จับคนทรยศมาลงโทษทรมานเสียให้เข็ด พวกนี้รังแต่จะทำให้กลุ่มของเขาเสียชื่อเสียงซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลยสักนิดที่จะปล่อยเอาไว้ใกล้ตัว
"พวกมันหนีเข้าชายแดนไทยครับ"
"สั่งตำรวจฝั่งนั้นจับพวกมันเดี๋ยวฉันจะไปจัดการมันเอง"
"ได้ครับนายใหญ่"
ลูอีส นายใหญ่แห่ง west valor ออกคำสั่งให้ลูกน้องไปจัดการตามที่เขาต้องการ บุคคลใดที่คิดทรยศกับเขามันมีทางเลือกไม่มากนักหรอก ไม่ติดคุกตลอดชีวิตก็ต้องหายไปจากโลกใบนี้ตลอดกาล วงการนี้มันก็เป็นแบบนี้แหละซึ่งเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนในชีวิตว่าตัวเองจะต้องมาอยู่ในจุดนี้
นายใหญ่คนก่อนแห่ง west valor ถูกยิงเสียชีวิตเพราะถูกเพื่อนรักทรยศหักหลัง โชคยังดีที่ลูกน้องทุกคนซื่อสัตย์ต่อนายใหญ่จึงไม่มีใครย้ายฝั่งตามไป และเรียกร้องให้ต้องมีหัวหน้าคนใหม่ซึ่งเหลือเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่เป็นทายาทสืบทอดตระกูล และตอนนี้เขายังตามล่าไอ้เพื่อนทรยศที่กล้าหักหลังพ่อของเขาแถมยังพรากชีวิตของท่านไป เขามีชีวิตอยู่เพื่อตามไปฆ่ามัน แก้แค้นให้คุณพ่อที่ลาลับจากโลกใบนี้ไปแล้ว
"นายใหญ่จะกลับเลยมั้ยครับ"
"ฉันจะไปที่ผับ นัดเพื่อนเอาไว้"
"งั้นเชิญทางนี้ครับ"
ลูอีสหยิบโทรศัพท์กดดูเวลาหน้าจอ นายใหญ่แห่ง west valor รูปร่างสูงโปร่งและด้วยความที่เป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เขาจึงมีใบหน้าหล่อเหลาไปโซนยุโรป โหนกแก้มชัดเจน ดวงตาสีฟ้าดูลึกกว่า สันจมูกที่โด่งพุ่งทำให้ใบหน้าดูมีมิติมากกว่าคนทั่วไป ผมสีทองนุ่มสลวยใบหน้าฟ้าประทานเฉกเช่นเขาใครเห็นเป็นต้องอิจฉา
"ผมให้ไอ้ฟรานซิสเอากระเป๋าเงินจำนวนสองล้านไปให้แล้วนะครับ"
"อืม... พวกนี้กระหายเงิน แค่เรามีเงินพวกมันก็พร้อมที่จะก้มหัวและถวายชีวิตให้แล้ว"
"ตามจริงแก๊งของเราไม่ค่อยมีปัญหากับใคร ผมว่าเลี้ยงพวกมันไปก็ไม่คุ้มเท่าไหร่"
ผู้ช่วยของเขาเสนอความคิดบ้างตามประสาคนสนิท และลูอีสมักจะรับฟังบุคคลในโลกนี้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น คนแรกคือผู้ช่วยคนสนิทที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กและบรรดาแก๊งเพื่อนของเขาซึ่งแต่ละคนก็จะมีอิทธิพลที่แตกต่างกันไป
"ช่างมันเลี้ยงไว้ก่อน เผื่อมันมีประโยชน์ในอนาคต แล้วเรื่องอาวุธล่ะ"
"สั่งแล้วครับ น่าจะมาไม่เกินสิ้นเดือน"
"อืม ดีมากนายนี่ทำงานดีเหมือนเดิม"
นายใหญ่แห่ง west valor เผยยิ้มออกมาก่อนจะชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเหยียบใบไม้ไม่ดังมากนักเหมือนจะย่องเสียมากกว่า เขาหยุดนิ่งเหลือบสายตามองไปทางขวาของลำตัวก่อนจะเห็นเท้าเล็กโผล่ออกมาหลังต้นไม้ใหญ่
เขาหันไปมองผู้ช่วยของตัวเองขยับใบหน้าเล็กน้อยให้เขาไปจัดการ ผู้ช่วยของนายใหญ่หรือริชาร์ดใช้สกิลในการฝึกการต่อสู้มาย่องเข้าไปทางด้านหลังของต้นไม้ก่อนจะจับตัวแมวมองที่แอบอยู่ไม่ไกลมากนัก
"กรี๊ดดดด...! ปล่อยนะ"
เด็กสาวในชุดเข้าป่า ช่วงบนสวมเสื้อยืดแขนสั้นเอวลอยกางเกงขายาว สะพายกระเป๋าถักของชนเผ่าพื้นบ้าน ใบหน้าสวยตื่นกลัวร้องออกมาเสียงดังลั่นบริเวณนั้น
"อย่ามายุ่งกับหนูนะ"
"เธอได้ยินอะไรบ้าง"
ใบหน้าหล่อแต่ดูดุดันสำหรับใครต่อใครโดยเฉพาะเด็กสาวตรงหน้า เธอตื่นกลัวมากกับชายแปลกหน้าทั้งสองคน เธอมองซ้ายมองขวาหาทางหนีทีไล่ก่อนจะเตะริชาร์ดเข้าที่เป้าอย่างจัง ใบหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือด
"โอ๊ยยยยยยย"
หญิงสาวดิ้นหนีออกจากการเกาะกุม ตาเบิกกว้างรีบวิ่งหนีไปทางที่มา ลูอีสเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตามไปเพราะไม่รู้ว่าเธอได้ยินอะไรไปบ้าง และถ้าความลับพวกนี้รั่วไหลไปหาคู่อริมันจะแย่เอาได้
"หยุดนะนังเด็กบ้า"
"กรี๊ดดดดด อย่าเข้ามานะโว้ย"
เด็กสาววิ่งหนีไปตามทาง เดินอ้อมไปยังทางเข้าหมู่บ้านของตัวเอง ก่อนจะหยุดชะงักนิ่งเมื่อภาพตรงหน้าทำเธอช็อกสุดขีด ทางเข้าหมู่บ้านไฟลุกโชนไปทั่ว เสียงปืนดังขึ้นไม่ขาดสายทำเอาหญิงสาวตัวสั่นกลัว และทันใดนั้นเธอก็ได้สตินึกถึงคุณแม่ของตัวเองที่อยู่ในหมู่บ้านก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ
"แม่...!"
เธอรีบวิ่งเข้าไปในหมู่บ้านแต่ก็ถูกชายหนุ่มที่วิ่งตามมาดึงรั้งเอาไว้ก่อนจะลากไปซ่อนตัวด้านหลังต้นไม้ใหญ่
"แม่...! ปล่อยนะหนูไปจะช่วยแม่"
"เข้าไปก็ตายนะสิยัยเด็กบ้า เห็นมั้ยว่าพวกโจรมันมาปล้นในหมู่บ้าน"
"หนูเป็นห่วงแม่ ฮึก...! แม่"
"เงียบ..!"
ชายหนุ่มเอามือปิดปากเด็กสาวมองไปยังทางเข้าหมู่บ้านก่อนจะปิดตาเธอเอาไว้เพราะพวกโจรมันยิงปืนใส่ชาวบ้านเหมือนไม่รู้สึกผิดใด ๆ
"อย่างมอง"
"ฮึก...!"
เด็กสาวหลับตาลงด้วยความสั่นกลัว ภาวนาให้คุณแม่ปลอดภัยจากพวกคนใจร้าย ขอให้ท่านหลบอยู่ในที่ปลอดภัย
และกว่าที่สถานการณ์จะสงบลงก็ผ่านไปเกือบสิบนาที ลูอีสปล่อยเด็กสาวให้เป็นอิสระแต่ยังคงกุมมือเล็กเอาไว้เพราะไม่รู้ว่าพวกโจรยังอยู่รึเปล่า
"ปล่อย...! หนูจะไปหาแม่"
"ฉันจะพาไปเอง"
เขากุมมือหญิงสาวพาเดินเข้าไปในหมู่บ้าน หยิบปืนขึ้นมาถือไว้ในมือใช้สายตากวาดมองไปโดยรอบเพื่อดูว่ามีบุคคลน่าสงสัยยังอยู่มั้ย
สภาพในหมู่บ้านเละเทะหนัก ผู้คนได้รับบาดเจ็บกันถ้วนหน้า โดยเฉพาะพวกผู้ชายที่น่าจะต่อสู้เพื่อปกป้องหมู่บ้านของตัวเอง
"แม่จ๋า... แม่จ๋าอยู่ไหนจ๊ะ"
เด็กสาวตะโกนเรียกคุณแม่ของตัวเอง วิ่งไปจนสุดทางก่อนจะมองบ้านตัวเองที่ตอนนี้ไฟไหม้ลุกโหมกระหน่ำอย่างแรงจนชายหนุ่มต้องลากเด็กสาวออกมาให้ห่าง
"บ้านหนู...!"
เธอมองบ้านของตัวเองที่ตอนนี้แทบไม่มีเค้าโครงเดิมอีกแล้ว ใบหน้ารูปไข่ร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจมองหาคุณแม่ของตัวเองและบังเอิญเหลือบสายตาไปเห็นคุณแม่วิ่งมาทางนี้ แต่โชคไม่ดีเอาเสียเลยเพราะมีโจรวิ่งไล่ตามมาก่อนจะยกปืนขึ้นเล็งเข้าไปที่แผ่นหลังของท่าน
ปัง !
"ละ...ลูกแม่"
เด็กสาวอ้าปากค้างอย่างช็อคสุดขีด มือไม้สั่นเพราะภาพตรงหน้าทำให้เธอถึงกับยืนนิ่งตัวชาวาบแข้งขาอ่อนแรงแทบไม่ขยับเขยื้อน
"กรี๊ดดดดดดดด แม่จ๋า...!"
ลูอีสเล็งปืนไปยังชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ข้างหลังของคุณแม่เด็กสาว สายตาเล็งไปยังมือที่ถือปืน ใบหน้าของเขายิ้มเหี้ยมอย่างน่ากลัว ก่อนจะลั่นไกยิงตรงไปยังที่หมาย และเขาที่ฝึกการยิงปืนมาไม่มีทางที่จะเล็งพลาด ลูกปืนเข้าไปที่มือของเขาอย่างจัง เสียงโหยหวนดังขึ้นพร้อมกับดีดดิ้นลงไปนอนที่พื้น เขาลั่นไกซ้ำไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้เล็งไปที่เรียวขาของเขาอ๊ากกกกก !เด็กสาวได้สติรีบวิ่งเข้าไปหาคุณแม่ของตัวเองใบหน้าสวยตื่นตระหนกกอดรัดเอาไว้ประคองคุณแม่ของเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน พะเยาท่านเพื่อเรียกสติก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่น"แม่จ๋า ฮึก...! แม่อย่าทิ้งหนูไปนะไม่งั้นหนูจะอยู่กับใคร"เสียงเล็กร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่น คนตัวเล็กสั่นกลัวมองไปโดยรอบเห็นแต่ความหายนะเบื้องหน้า ลูอีสก็มองเด็กสาวด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆและไม่รู้ว่าภายใต้หน้ากากนี้เขามีความคิดแบบไหนลูกน้องของเขารีบวิ่งตรงเข้ามาหาเจ้านายเกือบจะวิ่งตามมาไม่ทันเพราะอยู่ๆเขาก็วิ่งออกมาก่อน"เกิดอะไรขึ้นครับนายใหญ่ ทำไมหมู่บ้านนี้ถึงเละเทะแบบนี้ครับ""ไอ้พวกโจรมันมาปล้นเสบียงเผาที่นี่จนย่อยยับหมด คนในหมู่บ้านโดนฆ่าตายเยอะมาก""ไอ้พวกเลวเอ
ริชาร์ดโทรศัพท์สั่งให้ลูกน้องขับรถมารับเขาและนายใหญ่แห่ง west valor ที่ถนนใหญ่ ลูอีสอุ้มหญิงสาวพาดบ่าเดินออกมาไกลเกือบ 2 กิโล จากที่ดีดดิ้นอยากจะหนีออกจากการเกาะกุมของเขา แต่พอคิดได้ว่าเธอเองเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆไม่มีแรงที่จะต่อต้านหรือต่อสู้กับเขาได้เลย จึงยอมที่จะตามเขาไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ความรู้สึกของเธอในตอนนี้พังยับแทบไม่มีชิ้นดี ภาพที่คุณแม่ถูกยิงล้มลงต่อหน้าต่อตายังติดอยู่ในความทรงจำไม่ยอมหาย และพอนึกถึงน้ำตามันก็พรั่งพรูออกมาเสียอย่างนั้น ชายหนุ่มรู้สึกเปียกชุ่มตรงช่วงไหล่เลิกคิ้วออกมาเล็กน้อยก่อนจะวางหญิงสาวลงบนพื้น เหลือบสายตามองไปยังเสื้อที่เปียกชื้นไปด้วยคราบน้ำตาของเธอก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้งอย่างระงับอารมณ์"กล้าดียังไงมาทำเสื้อฉันเปียก""ไอ้ผู้ชายใจร้าย คนใจร้าย ฮือออออ แม่หนูตายต่อหน้าต่อตาแทนที่คุณจะปลอบใจกลับดุด่าไม่หยุด""ถ้าเธอทำตัวน่ารักสักนิดฉันอาจจะปลอบใจเธอก็ได้ แต่นี่อะไรโวยวายไม่หยุด น่ารำคาญชะมัด...!"เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ ยังปากเสียใส่หญิงสาวเหมือนเดิมและไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงคำพูดให้มันดีขึ้น ใบหน้าเล็กมองชายหนุ่มด้วยความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ เบือน
ในเวลาช่วงค่ำนายใหญ่แห่ง west valor เดินลงมาจากชั้นล่างในชุดสบายๆ และนี่เป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม เป็นเวลาที่เขารับประทานอาหารเย็นในทุกวัน มองไปโดยรอบด้วยความรู้สึกแปลกเดินเข้าไปข้างในห้องอาหารก่อนจะเจอแม่บ้านกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่สองคน ส่วนลูกน้องของเขายืนกำกับอยู่ไม่ห่าง แต่ว่าที่เขาสงสัยคือไม่เห็นแม้แต่เงาของเด็กผู้หญิงคนนั้น"ยัยเด็กเวียงพิงค์อยู่ที่ไหน""ผมกำลังให้คนไปตามครับนายใหญ่ อีกสักแป๊หนึ่งคงจะลงมา ตั้งแต่ไปส่งขึ้นห้องจนถึงตอนนี้ผมยังไม่เห็นเธอเดินออกจากห้องเลยแอบสงสัยเหมือนกันครับ"ริชาร์ดเอ่ยออกมาตามที่คิด เมื่อช่วงบ่ายเขาพาหญิงสาวไปส่งที่หน้าห้องรับรอง ที่คฤหาสน์แห่งนี้มีห้องรับรองแขกอยู่เกือบ 10 ห้อง ส่วนใหญ่ผู้ที่เข้ามาพักจะเป็นแขกของนายใหญ่แห่ง west valor อย่างเช่นกลุ่มเพื่อนของเขาแต่ว่านานๆมาทีหนึ่งเพราะว่าทุกคนต่างก็มีงานที่ต้องทำลูอีสนิ่งเงียบไปไม่เซ้าซี้ถามอะไรต่อ ส่วนเด็กนั่นถ้าหิวเดี๋ยวก็คงลงมาเองแหละเขาไม่สนใจหรอก และถึงจะสะกดจิตตัวเองไม่ให้สนใจเด็กคนนั้นแต่ลึกๆแล้วก็แอบห่วงเพราะว่าเธอเพิ่งผ่านช่วงเวลาที่เศร้าโศกเสียใจเพราะว่าเห็นคุณแม่ของตัวเองถูกยิงต่อหน้าต่อตา
ในเวลาช่วงค่ำนายใหญ่แห่ง west valor เดินลงมาจากชั้นล่างในชุดสบายๆ และนี่เป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม เป็นเวลาที่เขารับประทานอาหารเย็นในทุกวัน มองไปโดยรอบด้วยความรู้สึกแปลกเดินเข้าไปข้างในห้องอาหารก่อนจะเจอแม่บ้านกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่สองคน ส่วนลูกน้องของเขายืนกำกับอยู่ไม่ห่าง แต่ว่าที่เขาสงสัยคือไม่เห็นแม้แต่เงาของเด็กผู้หญิงคนนั้น"ยัยเด็กเวียงพิงค์อยู่ที่ไหน""ผมกำลังให้คนไปตามครับนายใหญ่ อีกสักแป๊หนึ่งคงจะลงมา ตั้งแต่ไปส่งขึ้นห้องจนถึงตอนนี้ผมยังไม่เห็นเธอเดินออกจากห้องเลยแอบสงสัยเหมือนกันครับ"ริชาร์ดเอ่ยออกมาตามที่คิด เมื่อช่วงบ่ายเขาพาหญิงสาวไปส่งที่หน้าห้องรับรอง ที่คฤหาสน์แห่งนี้มีห้องรับรองแขกอยู่เกือบ 10 ห้อง ส่วนใหญ่ผู้ที่เข้ามาพักจะเป็นแขกของนายใหญ่แห่ง west valor อย่างเช่นกลุ่มเพื่อนของเขาแต่ว่านานๆมาทีหนึ่งเพราะว่าทุกคนต่างก็มีงานที่ต้องทำลูอีสนิ่งเงียบไปไม่เซ้าซี้ถามอะไรต่อ ส่วนเด็กนั่นถ้าหิวเดี๋ยวก็คงลงมาเองแหละเขาไม่สนใจหรอก และถึงจะสะกดจิตตัวเองไม่ให้สนใจเด็กคนนั้นแต่ลึกๆแล้วก็แอบห่วงเพราะว่าเธอเพิ่งผ่านช่วงเวลาที่เศร้าโศกเสียใจเพราะว่าเห็นคุณแม่ของตัวเองถูกยิงต่อหน้าต่อตา
ริชาร์ดโทรศัพท์สั่งให้ลูกน้องขับรถมารับเขาและนายใหญ่แห่ง west valor ที่ถนนใหญ่ ลูอีสอุ้มหญิงสาวพาดบ่าเดินออกมาไกลเกือบ 2 กิโล จากที่ดีดดิ้นอยากจะหนีออกจากการเกาะกุมของเขา แต่พอคิดได้ว่าเธอเองเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆไม่มีแรงที่จะต่อต้านหรือต่อสู้กับเขาได้เลย จึงยอมที่จะตามเขาไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ความรู้สึกของเธอในตอนนี้พังยับแทบไม่มีชิ้นดี ภาพที่คุณแม่ถูกยิงล้มลงต่อหน้าต่อตายังติดอยู่ในความทรงจำไม่ยอมหาย และพอนึกถึงน้ำตามันก็พรั่งพรูออกมาเสียอย่างนั้น ชายหนุ่มรู้สึกเปียกชุ่มตรงช่วงไหล่เลิกคิ้วออกมาเล็กน้อยก่อนจะวางหญิงสาวลงบนพื้น เหลือบสายตามองไปยังเสื้อที่เปียกชื้นไปด้วยคราบน้ำตาของเธอก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้งอย่างระงับอารมณ์"กล้าดียังไงมาทำเสื้อฉันเปียก""ไอ้ผู้ชายใจร้าย คนใจร้าย ฮือออออ แม่หนูตายต่อหน้าต่อตาแทนที่คุณจะปลอบใจกลับดุด่าไม่หยุด""ถ้าเธอทำตัวน่ารักสักนิดฉันอาจจะปลอบใจเธอก็ได้ แต่นี่อะไรโวยวายไม่หยุด น่ารำคาญชะมัด...!"เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ ยังปากเสียใส่หญิงสาวเหมือนเดิมและไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงคำพูดให้มันดีขึ้น ใบหน้าเล็กมองชายหนุ่มด้วยความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ เบือน
ลูอีสเล็งปืนไปยังชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ข้างหลังของคุณแม่เด็กสาว สายตาเล็งไปยังมือที่ถือปืน ใบหน้าของเขายิ้มเหี้ยมอย่างน่ากลัว ก่อนจะลั่นไกยิงตรงไปยังที่หมาย และเขาที่ฝึกการยิงปืนมาไม่มีทางที่จะเล็งพลาด ลูกปืนเข้าไปที่มือของเขาอย่างจัง เสียงโหยหวนดังขึ้นพร้อมกับดีดดิ้นลงไปนอนที่พื้น เขาลั่นไกซ้ำไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้เล็งไปที่เรียวขาของเขาอ๊ากกกกก !เด็กสาวได้สติรีบวิ่งเข้าไปหาคุณแม่ของตัวเองใบหน้าสวยตื่นตระหนกกอดรัดเอาไว้ประคองคุณแม่ของเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน พะเยาท่านเพื่อเรียกสติก่อนจะร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่น"แม่จ๋า ฮึก...! แม่อย่าทิ้งหนูไปนะไม่งั้นหนูจะอยู่กับใคร"เสียงเล็กร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่น คนตัวเล็กสั่นกลัวมองไปโดยรอบเห็นแต่ความหายนะเบื้องหน้า ลูอีสก็มองเด็กสาวด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆและไม่รู้ว่าภายใต้หน้ากากนี้เขามีความคิดแบบไหนลูกน้องของเขารีบวิ่งตรงเข้ามาหาเจ้านายเกือบจะวิ่งตามมาไม่ทันเพราะอยู่ๆเขาก็วิ่งออกมาก่อน"เกิดอะไรขึ้นครับนายใหญ่ ทำไมหมู่บ้านนี้ถึงเละเทะแบบนี้ครับ""ไอ้พวกโจรมันมาปล้นเสบียงเผาที่นี่จนย่อยยับหมด คนในหมู่บ้านโดนฆ่าตายเยอะมาก""ไอ้พวกเลวเอ
เสียงปืนดังขึ้นไม่ขาดสายทว่าใบหน้านิ่งขรึ่มยังคงเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆทั้งนั้น การปะทะโต้ตอบของทั้งสองฝ่ายยังคงดำเนินต่อไป นายใหญ่ของแก๊ง west valor เจ้าของบ่อนกาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในแถบประเทศเพื่อนบ้าน สั่งลูกน้องให้จับคนทรยศมาลงโทษทรมานเสียให้เข็ด พวกนี้รังแต่จะทำให้กลุ่มของเขาเสียชื่อเสียงซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลยสักนิดที่จะปล่อยเอาไว้ใกล้ตัว"พวกมันหนีเข้าชายแดนไทยครับ""สั่งตำรวจฝั่งนั้นจับพวกมันเดี๋ยวฉันจะไปจัดการมันเอง""ได้ครับนายใหญ่"ลูอีส นายใหญ่แห่ง west valor ออกคำสั่งให้ลูกน้องไปจัดการตามที่เขาต้องการ บุคคลใดที่คิดทรยศกับเขามันมีทางเลือกไม่มากนักหรอก ไม่ติดคุกตลอดชีวิตก็ต้องหายไปจากโลกใบนี้ตลอดกาล วงการนี้มันก็เป็นแบบนี้แหละซึ่งเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนในชีวิตว่าตัวเองจะต้องมาอยู่ในจุดนี้นายใหญ่คนก่อนแห่ง west valor ถูกยิงเสียชีวิตเพราะถูกเพื่อนรักทรยศหักหลัง โชคยังดีที่ลูกน้องทุกคนซื่อสัตย์ต่อนายใหญ่จึงไม่มีใครย้ายฝั่งตามไป และเรียกร้องให้ต้องมีหัวหน้าคนใหม่ซึ่งเหลือเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่เป็นทายาทสืบทอดตระกูล และตอนนี้เขายังตามล่าไอ้เพื่อนทรยศที่กล้าหักหลังพ่อของเขา