MasukShare
ตอนที่ 9 บุกล้างแค้น
Terakhir Diperbarui:
2025-02-21 02:48:36นางจงใจพูดเสียงดังให้คนทั้งงานสนใจมาที่นาง ซินเหยาหันไปมองที่ประตู นางเห็นสัญญาณของคนขับรถม้าพยักหน้าให้แล้ว ด้วยความแปลกใจของลู่จื่อหยางที่เดินเข้ามาหานาง
“ซินเหยา เรื่องภายในครอบครัวเอาไว้คุยทีหลัง เจ้าอย่าทำลายงานนี้เชียว”
“ท่านหลีกไป ข้าขอเตือนท่าน อย่ามายุ่งเรื่องนี้”
สายตานางทำให้เขานึกกลัว เขาไม่เพียงไม่หลีก แต่ยังจับแขนนางแน่น ราวกับจะสั่งว่าอย่าทำอะไรที่บังคับให้เขาต้องทำร้ายนาง
“คุณชายลู่แน่ใจนะว่าท่านจะไม่หลีก”
“ซินเหยา มีอะไรก็ค่อยๆ พูดกัน...”
“หลีกไป”
ปลายผ้าพุ่งไปที่แขนของหลิวจูเม่ยก่อนที่แขนนางจะถูกกระชากอย่างแรง กำไลทองติดมากับปลายผ้านั้นใส่มือนาง
“ไป๋ซินเหยา เจ้าหยาบคายเกินไปแล้วนะ เอากำไลแม่ข้าคืนมานะ นังสารเลว เด็ก ๆ จับมันออกไป”
“ใครไม่กลัวตายก็เข้ามา”
“อาเหยา หยุดนะ!!”
“ท่านเป็นใครท่านอ๋อง มีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้าให้หยุด หากท่านคิดว่าข้าจำไม่ได้ละก็ ท่านดูให้เต็มสองตาว่านี่มันเป็นของผู้ใด”
ซินเหยาขว้างกำไลทองนั้นใส่หน้าผากผู้เป็นพ่อ เขาไม่ทันระวังไม่คิดว่านางจะรวดเร็ว ทำให้หน้าผากเขาเป็นแผลเลือดออก ก่อนที่กำไลทองนั้นจะหล่นมาที่มือของเขา ด้านในสลักคำว่าไป๋ชัดเจน เขาหันมาโมโหผู้ที่ใส่มันมา
“นี่เจ้าเลอะเลือนหรือโง่เง่า กล้าขโมยของของพระชายาเอกมาสวม เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นผู้ใดกัน”
“ท่านพี่เจ้านะ นั่นมันเป็นของตกทอดของตระกูลข้านะเจ้าคะ นางใส่ร้ายข้า นังสารเลวนั่นโกหก”
“ของตกทอดของตระกูล ข้าใส่ร้ายเจ้างั้นหรือ ก่อนใส่ เจ้ามิได้ตรวจดูเลยหรือ ว่ามันมีสลักชื่อสกุลไว้ชัดเจน แล้วคนต่ำทรามอย่างเจ้า มาใช้ตระกูลไป๋ของท่านแม่ข้าเมื่อไหร่กันนังสารเลว”
“เพี๊ยะ”
สิ่งที่ส่งออกไปมิใช่ผ้า แต่เป็นแส้ม้าที่นางเอามาด้วย ชายารองถูกฟาดจนหน้าเป็นรอยพร้อมล้มลงไปส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้ทั้งงานเลี้ยงหยุดลงแล้ว ก่อนที่จะหันมาดูเหตุการณ์ตรงหน้า จินเย่วิ่งมาอยู่ข้างๆ ซินเหยา เขาจับมือนางอีกข้างหนึ่งไว้ลู่จื่อ หยางเองก็ไม่ยอมปล่อยมือนางเช่นกัน
“ซินเหยา ใจเย็นๆ ก่อน อย่าวู่วาม นี่งานเลี้ยงพระราชทาน”
“ศิษย์พี่ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับท่าน ข้ากับสำนักเพ่ยเฉิงมิได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ถ้าไม่กลัวตายก็ถอยไป”
“ซินเหยา เชื่อข้า อย่าพึ่งคุยที่นี่ ตอนนี้ เจ้าตามข้ามา”
ลู่จื่อหยางดึงตัวนางจากจินเย่ และพานางออกไป นางจะสลัดทิ้งแต่เขาไม่ยอม ก่อนที่หลิวเฟยจูจะวิ่งมาและตบหน้านางอย่างแรงทำให้ลู่จื่อหยางถึงกับตกใจเพราะคิดไม่ถึงว่าหลิวเฟยจูจะกล้า
“เพี๊ยะ”
“คุณหนูรอง นี่ท่าน!!”
“นังสารเลว กล้าทำร้ายแม่ข้า วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้า ตายเสียเถอะนังตัวกาลกิณี”
“คุณหนูรอง อย่า!!”
ซินเหยาสลัดทุกคนออก ก่อนที่นางจะถีบเฟยจูออกไปอย่างแรงที่พื้น และเริ่มใช้แส้ฟาดนาง
“เพี๊ยะ”
“กล้าตบข้างั้นหรือ เจ้าเป็นใคร เจ้าอยากรู้ว่าทำไมข้าถึงได้ตีนาง ก็ไปถามแม่ชั่วของเจ้าสิ ว่านางทำเลวอะไรไว้”
“เพี๊ยะ”
“โอ๊ย ช่วยด้วยเจ้าค่ะ”
“ซินเหยา หยุด”
จื่อหยางดึงแส้นางมาได้ ก่อนที่นางจะเริ่มใช้วิหคภูษาสู้กับเขาเพื่อจะเอาแส้คืน เขาจึงตัดสินใจใช้มีดบินตัดผ้านั้นออก ซินเหยาโมโหที่เขาใช้อาวุธลับ นางจึงสู้ด้วยมือเปล่า วรยุทธนางก็มิได้ด้อยไปกว่าเขา จนจินเย่ต้องเข้ามาช่วยลู่จื่อหยางอีกแรง
“ซินเหยา หยุดก่อน ใจเย็นๆ อย่าบังคับข้านะ”
“ไม่ต้องพูดมาก วันนี้หากข้าไม่ฆ่านาง ข้าไม่ขอมีชีวิตอยู่”
“ซินเหยา อย่าบังคับข้านะ”
“คุณชายลู่ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เรื่องนี้มิใช่ธุระของท่าน หลีกไป!!”
“ไม่ ตราบใดที่มีข้าอยู่ เจ้าอย่าหวังว่าจะทำร้ายใครที่นี่ได้”
“ข้าช่วยพวกท่านเอง ซินเหยา เจ้ารนหาที่เองนะ”
ฟางหรูได้ทีเข้ามาช่วยพวกเขารุมนาง แต่ด้วยความโกรธ ซินเหยาจึงออกกระบวนท่าไม่ยั้ง ก่อนจะรัวลูกถีบใส่หน้าอกฟางหรูให้พ้นทาง จนนางกระอักเลือกแล้วพุ่งล้มไป ซินเหยายังเดินหน้าเพื่อเข้าไปหาหลิวจูเม่ยอย่างไม่ลดละ ก่อนที่จินเย่จะมาห้าม นางก็สู้กลับ แต่เป็นวิชาสำนักลึกลับ และผลักไปที่อกเขาจนเขากระเด็น
“ซินเหยา นี่เจ้า …”
“ข้าเตือนพวกเจ้าแล้ว อย่ามายุ่ง!!”
นางพุ่งผ้าเข้าไปหมายจะพันคอหลิวจูเม่ย แต่ถูกมีดบินของจื่อหยางตัดผ้าขาดอีกรอบ ก่อนที่นางจะพุ่งตัวไปเอง มีดบินนั้นจึงลอยมาถูกที่แขนและแก้มของนาง ทำให้นางเสียหลักและล้มลง นางหันมามองผู้ที่ซัดอาวุธใส่นาง เขาเองเมื่อเห็นว่าแขนนางบาดเจ็บและแก้มขาวนวลนั้นมีแผล ก็ใจหล่นวูบไปที่ท้องทันที เขาเพียงจะสกัดนาง ไม่คิดว่านางจะว่องไวจนมีดของเขาทำนางบาดเจ็บได้
“ซินเหยา ข้า…”
นางลอยขึ้นไป และหายไปจากที่นั่น โดยที่ไม่มีใครทันมองว่าไปไหน ก่อนที่จะมีเสียงขลุ่ยลอยมาแต่ไกล แต่หาที่มาของเสียงไม่ได้
“แย่แล้ว ต้องรีบหาตัวนางให้พบ”
จื่อหยางมองหานางแต่ก็ไม่พบ ฝูงค้างคาวเลือด เริ่มพุ่งตรงมาที่หลิวจู่เม่ยและหลิวเฟยจู พวกมันพุ่งเข้าไปและกัดพวกนางอย่างโหดเหี้ยม
“แย่แล้วคุณชายซ่ง เร็วเข้า”
เขาและซ่งจินเย่รีบกำจัดค้างคาวเลือดนั่น ก่อนที่จะมีคนเห็นผู้ที่เป็นคนเรียกสัตว์ร้ายนี้มา
“นั่น นางอยู่นั่นเจ้าค่ะ ทีปลายหลังคาเรือนตะวันออก”
จื่อหยางก็เห็นเช่นกัน ชุดขาวและผมดำที่ปลิวไสวอยู่ยอดหลังคาจวนหลิวอ๋อง ด้านหลังเป็นพระจันทร์เต็มดวง หากเป็นภาวะปกติภาพนี้คงงดงามราวกับฝันสำหรับผู้ที่ได้พบเห็น หากแต่ว่าวันนี้นางทำเพื่อจะฆ่าคน ก่อนที่ค้างคาวเลือดจะพุ่งตัวกลับออกไป และนางที่หยุดเป่าขลุ่ย
“ครั้งนี้แค่ใบหน้าของพวกเจ้า แต่ครั้งต่อไป หากกล้ามายุ่งกับคนในครอบครัวข้า ข้าไม่มีทางปล่อยพวกเจ้า”
“กรี๊ด พวกนางง ว๊ายยย”
ใบหน้าของหลิวจู่เม่ยและเฟยจูถูกค้างคาวเลือดกัดจนแทบมองไม่เห็นเนื้อดี ก่อนที่พวกนางจะถูกหามออกไป ท่ามกลางความสยดสยองของคนในงานเลี้ยง และลู่จื่อหยางจึงได้รีบสั่งหยุดงานเลี้ยงทันที และรีบตามนางไป และเขาก็ตามนางทันก่อนที่นางจะถึงบ้าน
“ซินเหยา หยุดนะ มาคุยกับข้าก่อน”
“นางวิ่งหนีไปทางอื่นไม่กลับบ้าน นางวิ่งไปที่เนินเขา ที่ประจำของนาง แต่นางลืมไปว่าเขาเองก็เคยมาที่นี่ และก่อนที่นางจะออกแรงสู้กับเขาอีกรอบ”
“ซินเหยา หยุดก่อน มาคุยกันก่อน”
“หุบปาก ข้าไม่รู้จักท่าน อย่ามาเรียกชื่อข้า หลีกไป”
“ไม่ วันนี้เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
“ท่านบังคับข้าเองนะ”
นางพุ่งตัวขึ้นและเริ่มจะเป่าขลุ่ย เขาจึงใช้มีดบินพุ่งไปปัดขลุ่ยนางจะกระเด็น ก่อนจะเอี้ยวตัวมารับขลุ่ยนั้น และนางจึงลงมายืนตรงข้ามเขา แผลที่ถูกมีดบินของเขาบาดที่ใบหน้าบัดนี้เลือดออกจนเห็นรอย และแขนของนางก็มีรอยแผลเพิ่มจากมีดเมื่อครู่อีกเช่นกัน
“ซินเหยา มาให้ข้าดูแผลก่อน ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเจ้า”
“อย่าก้าวขาท่านเข้ามา”
“ซินเหยา เราคุยกันดีๆ ได้หรือไม่เหตุใดจู่ๆ เจ้าก็บุกไปทำร้ายคนเช่นนั้น ข้าก็แค่....”
“ช่วยพวกนาง ปกป้องนาง และหันมาทำร้ายข้า ลู่จื่อ หยาง วันนี้ข้ากับท่าน เป็นเพียงคนแปลกหน้าเท่านั้น เอาขลุ่ยโลกันตร์ข้าคืนมา!!”
Bab terkait
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 10 คนฉวยโอกาส
“ไม่!! เจ้าต้องคุยกับข้าให้รู้เรื่องก่อน นี่มันเรื่องอะไรกัน”“ข้าบอกให้เอาคืนมา”“เจ้าอยากได้ก็เข้ามาเอาสิ”ซินเหยาไม่รอเขาเชิญรอบที่สอง นางพุ่งตัวเข้าไปพร้อมกับยื่นผ้าที่เหลืออยู่ออกไปแย่งขลุ่ยมา แต่เขาก็หลบหลีกได้ วรยุทธเขานับว่าไม่ธรรมดา อย่างน้อยก็หลบการโจมตีของนางได้มากกว่าจินเย่ เขาไม่ใช้อาวุธลับอีกเลยเมื่อมองเห็นแผลของนาง เพียงแค่หลบนางจนนางเหนื่อยและเขาก็เริ่มจู่โจมนางอีกที“เจ้าพลาดแล้วล่ะ”“ปล่อยข้านะ”นางพยายามจับขลุ่ยในมือของเขาก่อนที่จะหมุนรอบตัวเขา แต่เขาก็ดึงกลับได้ นางจึงออกแรงดึงแต่เขาไม่ยอมจังหวะที่นางกำลังจะดึง เขาเพียงกระตุกนิดเดียว นางก็ล้มเพราะบาดเจ็บและความเหนื่อยที่ออกแรงไปมากจนล้มลงลู่จื่อหยางพลิกตัวให้นางล้มลงที่พื้นหญ้า และกดนางลงที่พื้นไม่ให้นางขยับได้อีก“ปล่อยข้านะ”เขาค่อยๆ ใช้มือไปเช็ดเลือดที่แก้มนางออกอย่างเบามือ รอยนั้นไม่ได้ลึกมา แต่ก็ทำนางเป็นแผล เขารู้สึกว่ามีบางอย่างมากรีดที่หัวใจเขา ทำเอาเขาเจ็บไปด้วย“เจ้าเจ็บหรือไม่ เหตุใดจึงไม่หลบ เหตุใดต้องปล่อยให้ตัวเองเจ็บ”“เป็นท่านมิใช่หรือที่ซัดมีดนั่นมาทำร้ายข้า ตอนนี้จะมาพูดสิ่งใดอีก ปล่อยข้านะ"“ข้า
Terakhir Diperbarui : 2025-02-21นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 11 ชนะจะปล่อย แพ้จะ.....
ห้องพักของเขาที่เงียบสงบ ซิินเหยาค่อยๆ เดินเข้าไป นางเริ่มค้นหาขลุ่ยของนาง ก่อนที่คนที่กำลังอาบน้ำด้านในจะออกมาพบ นางค่อยๆ เปิดดูแต่ละที่ ก่อนจะหันมาพบกับเจ้าของห้องที่ยืนกอดอกมองนางอยู่ที่ปลายเตียง“ไม่คิดว่าเจ้าจะมาเอาของด้วยวิธีแบบนี้”นางมองเขาที่สวมแค่ชุดนอน เสื้อที่แหวกกว้างเกือบจะเห็นแผงอกกว้างของเขาทำเอานางลอบกลืนน้ำลาย นางเลือกมาเวลานี้เพราะคิดว่าเขาจะต้องหลับแล้ว เพียงแต่ไม่คิดว่าเขาแค่ยังอาบน้ำอยู่เท่านั้น“เจ้าหาสิ่งนี้อยู่หรือ”เขาแกว่งขลุ่ยสีเขียวอ่อนของนางไปมา“เอาคืนมา”“หากข้าไม่ให้ล่ะ”นางเริ่มใช้วิชาวิหคภูษาอีกครั้ง แต่เขาไม่หลงกล เขาหลบหลีกนางได้อย่างง่ายดาย วิชาตัวเบาของเขาแกร่งกว่า เร็วกว่านางมากนัก ก่อนที่เขาจะมาจับที่เอวคอดนางไว้ได้อย่างง่ายดาย“ซินเหยา เรามาต่อรองกันหน่อยดีไหมหากเจ้าแย่งขลุ่ยไปจากข้าได้ ข้าจะยอมปล่อยเจ้าไป ไม่ยุ่งกับเจ้าอีก”“ได้อยู่แล้ว ท่านทำตามคำพูดด้วยก็แล้วกัน”“แต่หากเจ้าแย่งไปไม่ได้...”“ไม่มีทาง…ข้าไม่มีทางแพ้ท่าน”“แล้วหากเจ้าแย่งไม่ได้เล่า”“เจ้าต้องยอมเป็นของข้า”“คนชั่ว หน้าไม่อาย ไม่มีทางที่ข้าจะแพ้ท่าน”“แสดงว่าเจ้ารับคำท้าแล้วนะ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-22นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 12 ถ้าไม่ฆ่า ข้าจะทำต่อนะ.....
“ลู่จื่อหยาง เจ้าคนสารเลว ปล่อยนะ”“อย่าดิ้น ข้าเตือนเจ้าแล้วนะซินเหยา”“ท่านก็เอามันออกสิ”“ซินเหยา เราข้ามขั้นตอนนั้นมาไกลแล้วล่ะ ตอนนี้ อื้ออ เหลือแค่…”ซินเหยาเองก็รู้ตัวว่ามันสายไปแล้วเพราะเจ้าแท่งแกร่งนั้นเข้าไปในร่างนางจนมิดทำเอานางรู้สึกจุก และนอกจากความรู้สึกว่ากล้ามเนื้อตรงส่วนสงวนนั้นจะฉีกขาดไปแล้ว แต่ดูเหมือนจะมีอีกความรู้สึกที่ปนเข้ามาไม่รู้ว่าแบบไหนที่มากกว่ากัน“ซินเหยา พร้อมนะ ข้าจะเริ่มขยับแล้ว อาาา แน่นมาก ซินเหยา อาาา”หญิงสาวได้แต่กัดฟันแน่นเพื่อไม่ให้เสียงร้องของนางดังออกไป นางไม่อยากยอมรับว่าตอนนี้อารมณ์ของนางก็เตลิดไปพร้อม ๆกับเขาเรียบร้อยแล้ว และบางทีอาจจะทนไม่ไหว เมื่อแรงปรารถนาของชายหนุ่ม กับคำพูดหวานหูนั้นลอยเข้าหูนางมาเรื่อย ๆ“อาาา เหยาเหยา ช่างน่ารักนัก เจ้า อื้มมม อาาา อย่าเกร็ง เจ้าลองสัมผัสกับมัน ปล่อยมันไปตามธรรมชาติ”“คนบ้า อ๊ะ อย่าจับนะ”เขาจับมือนางที่เอาขึ้นมาบังหน้าอกอิ่มของตัวเอง ก่อนจะกางแขนนางออกอีกครั้ง พร้อมกับก้มลงไปใช้ลิ้นเพื่อจัดการยอดถันสีชมพูนั้นอีกครั้งพร้อมกับขยี้ตรงยอดนั้นด้วยความเร็ว ซินเหยาซึ่งอดกลั้นมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้นางทนไม่ไหว
Terakhir Diperbarui : 2025-02-22นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 13 เจ้าคือรักแรกพบ
“เหตุใดท่านต้องทำเช่นนี้”“เจ้ายังมิรู้อีกหรือ หรือว่าข้าต้องทำมากกว่านี้ เจ้าต้องการให้ข้ายืนยันกับเจ้าอีกกี่รอบกัน เรื่องความรู้สึกนี้ เหยาเหยา ข้ารู้ว่าเจ้าอาจจะไม่เชื่อ ว่าเหตุใดคนเราที่พึ่งเคยพบหน้า พึ่งรู้จักกัน จะสามารถชอบพอกันได้ขนาดนี้ใช่หรือไม่ ข้าจะบอกให้นะ ข้าตกหลุมรักเจ้า ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันแล้ว เจ้าจะเชื่อหรือไม่”“วันแรก ที่หอหงอี้”“ไม่ใช่ วันที่เจ้าช่วยข้าจากโจรภูเขา ที่ซอกเขาก่อนเข้าเมืองเจียงหยางต่างหาก เจ้าจำไม่ได้หรือ”“ข้า… ข้าจำได้เพียงช่วยท่านเอาไว้ และขโมยเงินท่านมาสามพันตำลึง”“วันนั้นคือวันที่ข้าเริ่มจะตามหาเจ้า ข้าจึงจัดงานเลี้ยงรวมสตรีในเจียงหยางมารวมตัวเพื่อจะหาเจ้า แต่มันไม่จำเป็นอีกแล้ว ในเมื่อข้าหาเจ้าเจอก่อนแล้ว”“เรื่องนี้สำหรับข้า มันรวดเร็วเกินไปจนรับไม่ทัน ขอท่าน ให้เวลาข้าอีกหน่อย”“เหยาเหยา ข้าจะไม่เร่งรัดเจ้า ข้ารอเจ้าได้แต่ความรู้สึกข้า บอกเจ้าไปแล้ว หวังว่าเจ้าจะเก็บมันไปใส่ใจบ้าง จะได้หรือไม่”“เรื่องนี้ คือข้า…”“ข้ารู้ว่ามันอาจจะเริ่มได้ไม่ดีเท่าไหร่ ข้าบังคับขืนใจเจ้าในตอนแรก แต่เท่าที่ข้าดู เจ้ามีความรู้สึกไม่ต่างกับข้า เหยาเหยา ข้
Terakhir Diperbarui : 2025-02-23นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 14 ลองขลุ่ยใหม่
“ซินเหยา อาการบาดเจ็บของเจ้า ดีขึ้นหรือยัง”“ดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะ ศิษย์พี่ไม่ต้องเป็นห่วง ไปที่หอเฟิงหยวนดีกว่าเจ้าค่ะ ที่นั่นมีทั้งน้ำชาและอาหาร นั่งได้นานหน่อย”“ได้ ตามใจเจ้าเลย”ซินเหยานำทางซ่งจินเย่ไปที่หอเฟิงหยวนโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบตามนางมาด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่าหงุดหงิดเต็มที่ที่เห็นนางมากับคนอื่น“นั่งโต๊ะนี้ก็แล้วกันศิษย์พี่ สั่งอาหารเลยนะเจ้าคะ”“ได้สิ เจ้าสั่งเลย”จินเย่ตามใจนางทุกอย่าง ก่อนที่นางจะสั่งอาหารมาสองสามอย่างและเริ่มนั่งคุยกัน สายตาที่ลู่จื่อหยางมาเข้ามาจากนอกร้านนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาเดินกลับที่พักของเขาพร้อมกับความแปลกใจของเสี่ยวหลุน“คุณชาย ไม่เข้าไปหรือขอรับ”“ไม่ล่ะ เอาไว้ค่อยคุยกับนางวันหลัง”เสี่ยวหลุนเดินตามคุณชายกลับไปอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่พูดอะไรอีก ก่อนที่เขาจะกำห่อผ้าที่ห่อกล่องไม้แกะสลักที่มีขลุ่ยหยกขาวอยู่ด้านในเพื่อมอบให้กับไป๋ซินเหยาตามลู่จื่อหยางกลับไปที่จวนใหม่องค์ไท่จื่อ“ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่”“คุณชายลู่ ท่านมาแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดีขอรับ ท่านอยากจะเดินตรวจดูก่อนหรือไม่ขอรับ”“ไม่ล่ะ ออ อย่าลืมเตรียมทุกอย่างตามที่ข้าบอก อาห
Terakhir Diperbarui : 2025-02-23นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 15 นอนดูดาวไปก่อน....
“ก็มิผิด ข้ามอบให้เจ้า แต่รางวัลที่หาได้ถูกใจเจ้าล่ะ”“ข้า…ก็ขอบคุณท่านไปแล้วนี่เจ้าคะ ปล่อยข้าก่อน คุณชายลู่”“เจ้าดูสิ ดาวขึ้นแล้ว เจ้าอยากนอนดูดาวก่อนหรือไม่”“มะ..ไม่เจ้าค่ะ ข้าต้องรีบกลับบ้าน ท่านแม่ ว๊ายย ลู่จื่อหยาง ท่านจะทำสิ่งใด”เขาอุ้มนางและพานางลงบนผ้าที่เขาเตรียมมาเพื่อปูพื้นหญ้าเอาไว้ ก่อนจะวางนางลงและนั่งพิงก้อนหินก้อนใหญ่ข้างๆ นาง“เจ้าไปคุยกับคุณชายซ่งเรื่องอะไรกันอยู่นานสองนาน”“ท่านจะถามไปทำไมเจ้าคะ นี่มันมิใช่ธุระ…”เขาประกบปากซินเหยา โดยที่นางไม่ทันได้พูดออกมาหมด ก่อนที่นางจะเริ่มเคลิ้มกับสัมผัสของเขา อากาศบนเนินเขาช่างเย็นสบาย ไร้ผู้คน และไม่มีผู้ใดเคยขึ้นมาที่นี่ ลิ้นของลู่จื่อหยางค่อยๆ ดันเข้าไปในปากซินเหยาพร้อมกับเริ่มปลดสายคาดเอวนางทิ้งก่อนจะดันตัวนางให้นอนราบกับพื้น“อย่านะ นี่ท่านจะมาทำเรื่องแบบนี้ที่นี่ไม่ได้นะ”“ข้ากลับมองว่า ดีออกอากาศเย็นสบาย แล้วยังได้นอนดูดาวด้วย ที่สำคัญร้องดังแค่ไหนก็ไม่มีใครได้ยิน”“นี่ท่าน!! คนเลว ปล่อยข้านะ”“เหยาเหยา ข้าต้องทำโทษเจ้า”“ปล่อยข้านะ ข้ามิได้ทำสิ่งใดผิด ท่านปล่อยนะ ไม่เช่นนั้นข้าจะกัดท่าน”“เจ้าคิดว่าเจ้ากัดข้าได้ค
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 16 ย้ายเข้าจวนอ๋อง
“เหยาเหยา ตื่นเถอะ เหยาเหยา”“อืมม ลู่จื่อหยาง …”ซินเหยาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงีย เขาเอาเสื้อคลุมห่มให้นาง เขาสวมเพียงเสื้อตัวในเอาไว้ ก่อนจะหันมามองนางที่พึ่งจะตื่นจากนิทรา“นี่มันยามใดแล้ว ข้าต้องรีบกลับบ้าน”“ค่อยๆ ลุกนะ จะเข้ายามเฉินแล้ว ข้าเลยปลุกเจ้า”“เสื้อผ้าข้าล่ะ”“อยู่นี่ ข้าช่วยเจ้าสวมนะ”“ไม่ต้อง ข้าใส่เองได้ ท่านออกไปก่อนสิ”“มาไล่ข้าด้วยเหตุใดกัน ข้ามีอะไรที่ยังไม่เห็นอีกหรือ มาเถอะ รีบสวม น้ำค้างเริ่มแรงแล้ว เดี๋ยวข้าจะไปส่งเจ้าเอง”“ข้ากลับเองได้”“เหยาเหยา อย่าดื้อกับข้า”“คุณชายลู่ ท่านเลิกเรียกข้าแบบนี้ได้หรือไม่”“ทำไมล่ะ หรือจะให้เรียกอย่างอื่น”“เรียกข้าซินเหยา หรือแม่นางไป๋เจ้าค่ะ”“นั่นมันห่างเหินเกินไป สำหรับคู่หมายเขาไม่เรียกกัน เอาล่ะ ข้าจะยกเสื้อบังให้หากเจ้าอาย เจ้าก็รีบสวมชุดเสียสิ เดี๋ยวถูกน้ำค้างจะเป็นหวัดเอาได้”“ใครเป็นคู่หมายของท่านกัน ยังไม่ทันได้สู่ขอ ก็มารังแกข้า แบบนี้ใครจะยอมรับท่านได้”“เหยาเหยา หากเจ้าพูดมากอีกคำเดียว ก็ไม่ต้องสวม ข้าจะจัดการเจ้าที่นี่ทั้งคืนดีหรือไม่”“อย่านะคนบ้า ท่านหันไปสิ ข้าจะสวมชุด”เขากางผ้าให้นางสวมชุดจนเสร็จ ก่
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 17 รับเสด็จองค์ไท่จื่อ
“…..”“เหยาเหยา เจ้าโกรธข้างั้นหรือ”“มิกล้าเจ้าค่ะ”“เจ้ามานั่งนี่สิ ตรงนั้นที่นั่งมันแข็ง เตียงนี้นั่งนิ่มๆ”“อย่าเลยเจ้าค่ะ ท่านนั่งไปเถอะ”“จะให้ข้าสั่งอีกรอบหรือไม่ ข้าบอกให้เจ้ามานั่งนี่”“แม่ข้าก็สั่งให้ข้าขอโทษท่านแล้ว ท่านจะเอาอย่างไรกับข้าอีก ท่านนั่งไปเฉยๆ เถอะ”“แสดงว่าเจ้าไม่ได้อยากทำ ที่ทำเพราะถูกบังคับสินะ”“….”“ข้าพูดถูกสินะ”นางก้มหน้าจนถึงจวนอ๋อง นางเดินมาพยุงเขา แต่เขากลับปัดมือนางออกและเดินออกไปเอง ไม่พูดอะไรกับนางอีก“อาเหยา พ่อให้คนเก็บกวาดห้องให้เจ้าแล้ว เจ้าลองไปดูว่าชอบหรือไม่ อามู่ พาคุณหนูของเจ้าไป”“เจ้าค่ะ”“ท่านพี่ ข้าไปดูลูกหน่อยนะเจ้าคะ”“อืม เจ้าไปเถอะ อย่าว่านางมากล่ะ เพียงเท่านี้นางก็คงรู้สึกแย่มากพอแล้ว”“เจ้าค่ะ ท่านนั่งคุยกับคุณชายลู่ไปก่อน”ไป๋ชิงอีเดินตามบุตรสาวไปยังห้องนอนที่ท่านอ๋องจัดเอาไว้ให้ ซึ่งอยู่เรือนตะวันตก เป็นห้องนอนใหญ่สำหรับคุณหนูใหญ่“คุณชายลู่ ท่านนั่งพักสักหน่อยเถิด เดี๋ยวข้าจะให้ท่านหมอมาดูอาการให้ท่านอีกที”“ขอบคุณท่านอ๋องขอรับ”“ข้าสิต้องขอบคุณท่าน หากไม่ได้ท่าน พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะสู้กับคนชั่วพวกนั้นอย่างไร ว่าแต่ว่าท่านมากั
Terakhir Diperbarui : 2025-02-25
Bab terbaru
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 82 รักเดียวในดวงใจ (ตอนจบ)
จื่อหยางรีบลุกขึ้นจากตักของซินเหยาที่เขากำลังนอนหนุนอย่างสบาย และหันมากอดนางแทน“ข้าก็ไม่ได้อยากโกหกเจ้านะ เพียงแต่เหตุการณ์บางอย่างทำให้ข้าบอกเจ้าไม่ได้ หากบอกเจ้าไป เรื่องบางเรื่องอาจจะไม่เป็นเช่นนี้ ไหนเจ้าบอกว่าไม่โกรธข้าแล้วอย่างไรเล่า”“ข้าก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เป็นท่านที่ร้อนตัวออกมาเอง”“ก็ได้ๆ ข้าผิดเองๆ ทุกเรื่องเลย ข้าผิดแต่เพียงผู้เดียว”“แล้วหลังจากนั้นเล่าเพคะ”“จากนั้น เซว่านชิงก็เอาขวดยานั่นมาให้ข้ากับเสด็จพี่ตรวจดู พบว่ามันเป็นยาพิษ พวกเราเลยสลับขวดใหม่และซ้อนแผนนาง ทำให้เซว่านชิงทำเหมือนทำตามแผนของนาง ข้ารู้ว่านางกำนัลนั่นเป็นคนของหยุนเซียน นางต้องฟ้องแน่ และก็อย่างที่เจ้าเห็นนั่นแหละ”“มีเพียงข้าคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องแผนการนี้”“นั่นเพราะพวกเราไม่มีเวลาบอกกับเจ้า เซว่านชิงเองก็บอกเจ้าไม่ได้เพราะนางกำนัลสองคนนั้นจับตาดูพวกเจ้าอยู่ นางจึงทำได้เพียงทำตามแผนเท่านั้น”“ท่านไม่เชื่อว่าข้าจะเป็นคนทำตั้งแต่แรก”“ข้าไม่มีทางเชื่ออยู่แล้ว เจ้าไม่ใช่คนแบบนั้น และคงไม่โง่ขนาดที่จะวางยาพิษอย่างโจ่งแจ้งแบบนั้น ดูก็รู้ว่าเรื่องนี้ต้องมีคนใส่ร้ายเจ้าแน่ ๆ”“ขอเพียงพระองค์เชื่อ หม่อม
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 81 นางโจรขโมยใจ
“ข้ากลัวว่าเจ้าจะปฏิเสธข้า ไม่ยอมรับข้า เจ้าเป็นคนรักอิสระดั่งนกที่โบยบินอยู่บนท้องนภาที่ยิ่งใหญ่ แต่ตัวข้าคือพญาอินทรีที่ต้องคอยเฝ้ามองสรรพสิ่ง คอยจัดการกับสิ่งที่ไม่ถูกต้องและกำจัดเหยื่อที่มารุกราน ข้ากลัวว่าหากเจ้าไม่รักข้าก่อน ข้าจะไม่สามารถกุมหัวใจเจ้าได้ เจ้าจะโบยบินจากข้าไป นั่นคงทำให้ข้าไม่มีแรงที่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป”“แต่อย่างไรพระองค์ก็ต้องเลือก และสิ่งที่เลือกก็ช่างยิ่งใหญ่ แม้จะไม่มีหม่อมฉัน พระองค์ก็ยืนหยัดเพื่อราษฎรได้นะเพคะ”“เมื่อก่อนได้ แต่ตอนนี้ข้าไม่แน่ใจ เหยาเหยา เจ้าเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตข้า ตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้ที่หัวใจข้าถูกเจ้าขโมยมันไปจนหมดสิ้น ข้าไม่เป็นตัวของตัวเอง ข้าผู้ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใด กลับกลัวว่าเจ้าจะไม่พอใจ อารมณ์เจ้าขึ้นๆ ลงๆ ก็ทำให้ข้ากลัวจนทำอะไรน่าอับอายมากมาย ข้ามักจะทำตัวไม่ถูกเวลาที่อยู่ต่อหน้าเจ้า นึกๆ ไปแล้ว พอเป็นเรื่องของเจ้า ข้ารู้สึกว่าข้าเป็นเพียงแค่ลูกนกหัดบินเท่านั้น และไม่รู้ตัวว่าเมื่อไหร่ ที่ขาดเจ้าไม่ได้ รู้แต่ว่าตอนนี้ อีกครึ่งชีวิตที่เหลือของข้า อยากจะอยู่กับเจ้าตลอดไป”“พระองค์พูดเช่นนี้ ต้องการให้หม่อมฉันยกโทษให้งั
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 80 ความจริงทั้งหมด
ไป๋ซินเหยาหันมามองหน้าเว่ยจื่อหยางด้วยความตกใจเช่นกัน เรื่องนี้เขาไม่เคยบอกนางมาก่อน ฐานะที่แท้จริงของเขาพึ่งมาเปิดเผยวันนี้ นางหันไปมองที่ท่านอา ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะรู้ก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว“ที่แท้พระองค์เฝ้าระวังมาโดยตลอด พระองค์ระแวงกระหม่อมมาโดยตลอด หึ นี่คือสิ่งตอบแทนข้ารับรับใช้ที่ซื่อสัตย์”“ซื่อสัตย์ ท่านยังกล้าพูดว่าท่านซื่อสัตย์เช่นนั้นหรือ ท่านอาศัยเอาความบาดหมางของพระชายารองหลิวอ๋อง ยุยงให้แม่ทัพหลิงร่วมมือกับท่านเพื่อจะก่อกบฏแบ่งแยกดินแดน ยังดีที่เสด็จพี่ข้าเชี่ยวชาญการทูต สามารถเกลี้ยกล่อมให้แม่ทัพหลิงล้มเลิกความคิดนี้ได้ คิดว่าท่านจะหยุด แต่ไม่เลย ท่านกลับหาเรื่องใช้บุตรสาวคิดแผนการร้าย จะป้ายสีให้พระสนมกับองค์หญิงแคว้นเหวยหน่วนมีความผิดเพื่อยุยงให้แคว้นเหวยหน่วนก่อสงครามและท่านก็จะเป็นนกขมิ้นที่ตามเก็บผลประโยชน์ในภายหลัง ท่านยังกล้าพูดว่าท่านเป็นขุนนางซื่อสัตย์ ท่านไม่อายปากบ้างหรือ”“ฮ่าๆๆ องค์ชาย ไม่ ไม่สิ องค์ไท่จื่อ แม้แต่เรื่องนี้ท่านก็สืบรู้จนหมด นับถือจริงๆ ที่แท้ พวกท่านเดินทางไปเจียงหยางเพราะเรื่องแม่ทัพหลิงนี่เอง ถึงว่า เขาไม่คิดจะติดต่อข้ามาอีกเลย ข้าคิดว่าทอ
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 79 ความละโมบเป็นเหตุ
ฝ่าบาทเป็นผู้สั่งการเองโดยไม่รอให้เสนาบดีเป่าร้องขอชีวิตบุตรสาว เขาเองก็คงไม่ได้อยากทำเช่นนั้น การเก็บบุตรสาวที่ทำให้ชื่อเสียงของสกุลเป่าเสื่อมเสียเอาไว้เป็นเรื่องที่ไม่มีอยู่ในความคิดของเขา ตัดเนื้อร้ายออก อย่างไรก็ยังดีกว่าที่เสียหายทั้งตระกูล“หมอหลวง อาการฮองเฮาเป็นเช่นไรบ้าง”“ทูลฝ่าบาท ฮองเฮาปลอดภัยดี ชีพจรเต้นคงที่ ราวกับว่าพระองค์กำลังพักผ่อนอยู่ ทางที่ดีปล่อยให้พระองค์นอนพักผ่อนอย่าให้ผู้ใดไปรบกวนจะเป็นการดีพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้ก็ฝากให้พวกท่านจัดการก็แล้วกัน”“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”หมอหลวงออกไปแล้ว พระสนมโม่เฟยเองก็ถูกสั่งให้ไปพักพร้อมกับองค์หญิงเซว่านชิง ตอนนี้เหลือเพียงฝ่าบาท องค์ชายทั้งสอง เสนาบดีเป่า ไป๋ซินเหยาและหลิวอ๋องที่อยู่ในกระโจม“ไป๋ซินเหยา เรื่องนี้ต้องขอโทษเจ้าที่ถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม”“ฝ่าบาทอย่าได้ทรงกังวลเพคะ เพียงเรื่องคลี่คลายได้หม่อมฉันก็ไม่ติดใจเอาความแล้วเพคะ”“ฝ่าบาท บุตรีกระหม่อมอายุยังน้อย ที่ทำไปก็เพราะอารมณ์ชั่ววูบ หวังว่าฝ่าบาทจะไม่ลงโทษนางมากเกินไปพ่ะย่ะค่ะ”“หึ เสนาบดีเป่า ท่านบอกว่านางอายุน้อย ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แต่ที่นางจะเอาชีวิตคือฮ
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 78 ลงโทษคนร้าย
“เป่าหยุนเซียน แล้วที่เจ้าโวยวายว่าฮองเฮาถูกวางยาพิษและกล่าวโทษผู้อื่นนี่มันอย่างไรกัน ข้าต้องการคำอธิบาย”ฝ่าบาทหันมาถามเอาความกับหยุนเซียนที่นั่งคุกเข่าสั่นอยู่กับพื้น“ฝ่าบาท คิดว่านางคงตกใจเพราะนางนั่งอยู่กับฮองเฮาและคงตกใจเมื่อเห็นว่าฮองเฮาล้มลง จึงคิดว่านางถูกพิษพ่ะย่ะค่ะ”เป่าอี้หยวนเป็นผู้แก้ต่างให้บุตรสาวเพื่อให้นางได้พ้นข้อกล่าวหาโง่ๆ นี้ หากไม่ใช่นางที่โวยวายทำแตกตื่น เรื่องนี้คงมิได้ลุกลามเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้“งั้นหรือ แล้วเหตุใดนางถึงได้กล่าวโทษไป๋ซินเหยากับองค์หญิงทันทีที่คิดว่าฮองเฮาโดนยาพิษเล่าท่านเสนาบดี”“เรื่องนี้ข้าคิดว่าข้าอธิบายได้เพคะ”เซว่านชิงเดินก้าวออกมาเผชิญหน้ากับเป่าหยุนเซียนที่นั่งส่ายหน้าร้องขอความเห็นใจจากเซว่านชิงอยู่ แต่ตอนนี้นางเห็นธาตุแท้ของเป่าหยุนเซียนแล้ว เมื่อหลอกใช้นางแล้วยังจะโยนความผิดให้นางและเสด็จอาที่เป็นพระสนมรับเคราะห์ไปด้วยเพื่อให้ตนเองได้พ้นผิด“องค์หญิง เจ้าหมายความว่าเช่นไร”“ทูลฝ่าบาท ก่อนหน้านั้นเป็นท่านหญิงผู้นี้ที่เข้ามาทำตัวสนิทสนมกับหม่อมฉันและพระสนมเพื่อยุให้หม่อมฉันทำร้ายแม่นางไป๋เพคะ รวมถึงเหตุการณ์วันนี้...”“องค์หญิง ท่
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 77 หาตัวคนร้าย
เป่าหยุนเซียนเมื่อถูกถามเช่นนี้ก็เริ่มโวยวายและลนลานจนต้องตะโกนใส่เขา“ก็ข้าอยู่ใกล้พระองค์ที่สุด เห็นทุกเหตุการณ์ ฮองเฮามิได้เสวยสิ่งใดนอกจากชาที่ไป๋ซินเหยานำมาถวาย มีพยานรู้เห็นมากมาย องค์ชายแปด หากพระองค์ต้องการปกป้องนางข้าก็ไม่ว่า แต่อย่าหลับหูหลับตาเชื่อว่านางไม่มีความผิดเช่นนี้ มันดูไม่ยุติธรรมเลยเพคะ”“องค์ชายแปด เรื่องนี้เพียงแค่เรานำชาที่นางชงให้ฮองเฮาเสวยมาตรวจสอบดูก็จะรู้ พระองค์กล้าหรือไม่”“ท่านเสนาบดี ดูท่านเองก็จะมั่นใจมากเหลือเกินว่าในชานั้นมีสิ่งผิดปกติสินะ”“หมอหลวง ไปนำชาที่เหลือมาตรวจสอบ เราต้องการรู้ผลตอนนี้เลย”ฝ่าบาทเป็นผู้ออกคำสั่ง เว่ยจื่อหยางสบตากับเสนาบดีเป่าอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด หมอหลวงนำเอาใบชาที่เหลือมานั่งตรวจสอบดูและรีบทูลฝ่าบาทให้ทรงทราบ“กราบทูลฝ่าบาท กระหม่อมตรวจสอบใบชาที่พระชายาหลิวอ๋องเอามาเสร็จเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“ว่าอย่างไร มีอะไรผิดปกติหรือไม่ รีบพูดมา!!”ฝ่าบาทเองก็อยากจะทราบความเป็นจริง พระองค์ไม่คิดว่าครอบครัวของหลิวอ๋องแม้ว่าจะมีเรื่องบาดหมางกับฮองเฮาเพียงใดก็คงมิกล้าจะลอบวางยาพิษอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้เป็นแน่“กราบทูลฝ่าบาท ชานี้…. ไม่มีส
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 76 วางยาพิษฮองเฮา
นางกำนัลทยอยยกน้ำชาและของว่างมาวางให้พวกท่านหญิงที่นั่งอยู่ด้านใน ซึ่งแยกออกมาจากกระโจมของบุรุษ เพื่อเป็นการพบปะของบรรดาพระสนมและพระชายาของขุนนางที่ได้เข้าร่วมงานในวันนี้“ฮองเฮาเพคะ เห็นว่าวันนี้ชาที่นำมาเป็นชาของพระชายาหลิวอ๋องที่นำมาจากเจียงหยางเชียวนะเพคะ พระองค์ลองเสวยดูเพคะ”“เช่นนั้นหรือ พระชายาช่างใส่ใจเสียจริง”“ขอบพระทัยเพคะฮองเฮา หม่อมฉันเพียงเห็นว่าชาที่นั่นรสชาติดี จึงอยากนำมาถวายในโอกาสสำคัญนี้เพคะ”“ยอดเยี่ยม หากข้ามิได้ลองคงน่าเสียดายแย่ ยกมาสิ”ไป๋ซินเหยาเป็นผู้ชงชานั้นในกระโจมตามหลักวิธีการชงชาโบราณที่มารดานางได้สอนมา ท่วงท่าที่นางเริ่มทำตั้งแต่คั่วใบชาและชงออกมาช่างงดงาม เหล่าบรรดาพระสนมและฮูหยินของเหล่าขุนนางล้วนแต่ชื่นชมนาง ไม่เว้นแม่แต่ฮองเฮาและพระสนมโม่เฟย เมื่อนางเริ่มชงชา กลิ่นชานั้นก็หอมอบอวลในกระโจมทำให้ผู้ที่นั่งอยู่รู้สึกผ่อนคลายแม้ยังมิได้ลิ้มลองเมื่อชาถูกรินสู่กา ไป๋ซินเหยาจึงให้นางกำนัลยกไปถวายให้ฮองเฮาที่นั่งรออยู่เป็นผู้ชิมเป็นคนแรก“ฮองเฮาเพคะ ลองเสวยสิเพคะ”“ท่านหญิงเป่า เหตุใดเจ้าดูตื่นเต้นกว่าข้าเสียอีก เจ้าจะลองดื่มกับข้าหรือไม่”“ไม่ๆๆๆ เพคะ ห
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 75 งานล่าสัตว์ฤดูหนาว
“เปล่านะ ข้าบาดเจ็บจริงๆ แต่ไม่ได้เจ็บมาก ยาที่เจ้าต้มมาได้ผลดีมากต่างหาก”“เอามือของท่านออกไปเลย มิเช่นนั้นข้าจะกลับห้อง”เขากระชับกอดนางพร้อมกับใช้ขาเกี่ยวรัดนางเอาไว้ไม่ให้นางขยับหนี กว่าเขาจะทำให้นางยอมคืนดีด้วยและยอมอยู่กับเขาจนถึงตอนนี้ช่างเป็นเรื่องที่เหนื่อยยิ่งกว่าคุมทหารทั้งกองทัพเสียอีก“เหยาเหยา เรามาต่อเรื่องของเราจากบนรถม้านั่นดีหรือไม่”“ท่านบอกว่าจะไม่รังแกข้า ตอนนี้ท่านน่าจะง่วงแล้วมิใช่หรือ”ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ไหนท่านหมอบอกว่ายานี้กินแล้วจะทำให้ง่วงเพลียและหลับทันทีอย่างไรเล่า แต่ดูท่าทางมือที่เลื้อยลุกลามไปทั่วเช่นนี้ มันไม่เหมือนคนที่บาดเจ็บหนักเลยสักนิด“จื่อหยางท่านจะหยุดหรือไม่หยุ….”“อืมมม หวานจัง..”ซินเหยาหลงกลหันมาเขาจับนางได้ก็ประกบปากอิ่มนั้นทันทีพร้อมกับไม่รั้งรอที่จะล้วงชิมความหวานในปากนั้นอย่างกระหายซินเหยาเองตอนนี้ก็เริ่มปล่อยอารมณ์ไปตามเขา นางรู้ดีว่ายิ่งห้ามก็เหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไร มีแต่จะทำให้เขาหาเรื่องนางได้มากขึ้นเท่านั้น นางเริ่มจูบเขาตอบจนนางรู้สึกว่าสัมผัสนั้นเริ่มอ่อนลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง….“จื่อหยาง องค์ชาย…เฮ้อ ออกฤทธิ์เสียที”นางห่มผ
นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ ตอนที่ 74 เหยาเหยา เชื่อใจข้าเถิด
องค์ชายแปดเดินเข้าไปในห้องที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นอย่างดีสำหรับเขา เมื่อเขานั่งอยู่ที่เตียง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เป็นสาวใช้สองคนที่ยกอาหารมาให้เขา“ทูลองค์ชาย ท่านอ๋องให้ยกข้าวต้มมาให้พระองค์ หลังจากนั้นจะยกยามาให้เพคะ”“ขอบใจพวกเจ้ามาก”เขาเดินไปที่โต๊ะอาหารตอนนี้มือขวาที่ถนัดถูกพันผ้าเอาไว้จึงทำให้ยกช้อนลำบาก เมื่อต้องตักข้าวกินเอง ยังไม่ทันที่เขาจะตักข้าว เสียงประตูก็เปิดอีกครั้ง ไป๋ซินเหยายกยามาให้เขา นางเห็นว่าเขากำลังพยายามตักข้าว นางจึงนำถ้วยยาวางลงและนั่งข้างๆ เขา ดึงช้อนที่มือเขามาอย่างแรง เขาจึงร้องเจ็บแต่นางก็ยังไม่ยอมคุยกับเขาสักคำ“เหยาเหยา ข้าขอโทษที่ไม่บอกเจ้าเรื่องโจรป่า”นางป้อนข้าวเขา แต่ก็ยังไม่พูดอะไรออกมา ทำเพียงป้อนข้าวเขาต่อไปเรื่อย ๆ“เอ่อ…ที่ให้ท่านอากับเซียวจุนไปช่วยข้าเพราะข้ามีเหตุผล เหยาเหยา คุยกับข้าหน่อยสิ”ข้าวต้มถูกป้อนจนเกือบหมดจนเขายกมือพอแล้ว นางจึงเทน้ำให้เขา เมื่อเขาดื่มจนหมด นางจึงหยิบถ้วยยาส่งให้เขา องค์ชายแปดจึงดื่มรวดเดียวหมดโดยไม่ปริปากบ่นสักคำด้วยความเกรงกลัวว่าคนตรงหน้าจะเริ่มดุเขา“ข้ากินหมดแล้ว”ไป๋ซินเหยายกชามข้าวและยาใส่ถาดเตรียมจ
