EP 3/6 หวง

“เขารอคุณหรือคะ”

“เปล่า เขามาเที่ยว และเรา...จะทำเหมือนว่าเราไปเที่ยว ฉันเคยเจอเขามาแล้ว แบบฉาบฉวยน่ะ และยังไม่เคยคุยเรื่องธุรกิจ แต่คราวนี้...ฉันจะคุย” เขาบอกแล้วยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบด้วยมาดอันสุขุม

“และถ้าคุณเที่ยวโดยไม่มีผู้หญิงเคียงข้าง มันจะดูจงใจไปเจอเขามากเกินไปใช่ไหมคะ”

“เธอฉลาด แต่จะฉลาดกว่านี้ถ้าลุกจากเตียงเสียที ฉันอยากถึงพัทยาก่อนบ่ายสอง” เขาบอกโดยไม่หันกลับมา

ทรายทองลุกขึ้นยืนอย่างเพลียๆ พาตัวเองในชุดนอนสุดเซ็กซี่เข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ ตาแทบจะลืมไม่ขึ้น และพอแปรงฟันเสร็จ เธอก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ เธอเดินออกมาที่หน้าประตูห้องน้ำ อังเดรหันมาพอดี เธอเสยผมอีกครั้งหนึ่ง มันคงยุ่งเหยิง แต่คงน่าดูสำหรับคนที่กำลังจ้องเธอตาโต

“ทรายยังไม่ได้ซื้อเสื้อผ้า”

เขาตีหน้ายุ่ง เดินมาหาแม่สาวสุดเซ็กซี่ในชุดนอน เอื้อมมือไปหลังเอวบางแล้วดึงร่างน้อยเข้าหาตัว รอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏที่มุมปากเจ้าเล่ห์ของเขา

“ไม่เอาน่า ทรายเพลีย” บอกเขาแล้วส่ายหน้าช้าๆ

“จะเอา”

“ไม่...”

“ครั้งเดียว” เขาต่อรอง หรี่ตามองแม่ผีเสื้อตัวน้อยของตัวเองอย่างมุ่งหวังบางสิ่ง

“ครึ่งครั้งก็ไม่ได้” หญิงสาวปฏิเสธ อังเดรเลยก้มลงมาซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่อง “อืม...ไม่เอาน่า ไหนว่ารีบไปไม่ใช่เหรอ”

“รีบ แต่ไม่รีบเท่าเรื่องนี้หรอก โอ...เธอหอมเป็นบ้า” เขาครางฮือเมื่อกลิ่นหอมๆ ของเนื้อนวลชวนให้บางสิ่งในร่างลุกฮือ มันแข็งขึงและพร้อมจะทะลวงอะไรก็ตามที่นุ่มอ่อนและชุ่มฉ่ำ เขาดันร่างงามเข้าไปในห้องน้ำ ยกร่างหล่อนวางบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ถอดชุดนอนอันแสนเกะกะนั่นออกตามด้วยกางเกงขาสั้นของตัวเอง

ทรายทองแอ่นร่างรับริมฝีปากร้อนที่กำลังลากไล้ไปทั่วร่างเธอ ความง่วงหาวหลบลี้ตีจากเมื่อถูกลากเข้าสู่วังวนสวาทของอังเดร เขารู้เสมอว่าต้องจุมพิตเธอที่ใด เขารู้จุดอ่อน และรู้ด้วยว่าควรทำอะไรที่ตรงไหนเพื่อสร้างความสุขให้ตัวเอง

“ยกขาขึ้นคนดี” เขาสั่งพลางยกขาสองข้างของทรายทองตั้งชันบนเคาน์เตอร์ จับบั้นท้ายงอนๆ ของหล่อนให้ขยับออกมาอีก ก่อนจะนั่งลงเบื้องล่างเพื่อให้ใบหน้าอยู่ตรงตำแหน่งอันคุ้นเคย แล้วใช้ลิ้นเรียวสร้างความซ่านเสียวให้เกิดแก่ทรายทอง ความภาคภูมิใจแห่งบุรุษที่อยู่ใจกลางร่างกำลังปวดร้าวอย่างที่สุด มันบวมเป่งเหมือนใครสูบลมเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น แต่ยังก่อน เขาอยากให้ทรายทองมีความสุข ก่อนที่เขาจะตักตวงจากหล่อนอย่างเต็มคราบ หล่อนต้องสุขถึงขีดสุด จะได้ปรนเปรอเขาอย่างมีความสุขเช่นกัน

“โอ...คุณเอื้อ...อ๊ะ...อา...”

เสียงครวญของทรายทองดังถี่พอๆ กับการตวัดเรียวลิ้นของอังเดร ชิ้นส่วนอันลึกลับของผีเสื้อราตรีเริ่มเปียกชุ่มเมื่อถูกรุกรานด้วยเรียวลิ้นชาย และในวินาทีต่อมา แสงสีรุ้งก็พุ่งผ่านดวงตาที่กำลังหลับปี๋ของทรายทอง ความสุขอย่างที่สุดแล่นผ่านเพียงเสี้ยวนาที แต่สุขจนเรียวขาแทบจะไม่มีแรงตั้งชัน

นาทีเดียวกันนั้นอังเดรก็ไม่รอช้า จุ่มจ้วงความเป็นชายเข้าหาผีเสื้อราตรีแสนงาม หญิงสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกเติมเต็ม สองมือคล้องรอบคอเขาเมื่อแรงกระแทกกระทั้นทำให้ร่างงามสั่นสะเทือน

“อ๊ะ! อ๊ะ...อือ...คุณเอื้อ...”

“โอ...ทราย...มัน...ดีเหลือเกิน...อา...” อังเดรกระแทกร่างเข้าหาทรายทองเป็นจังหวะถี่ๆ ความเสียวซ่านแล่นตามกระแสโลหิตของคนทั้งสองจนขนลุกซู่ เม็ดเหงื่อผุดพรายพอๆ กับความสุขสมที่เพิ่มพูนทุกนาที อังเดรไม่ยอมหยุดกระแทก ยังทำหน้าที่ราวกับเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ พละกำลังของเขาไม่มีถดถอย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้นยามได้ยินเสียงครวญครางของทรายทอง

“โอ...คุณเอื้อ...เบาๆ ได้...ไหม...มันเร็วไปแล้วนะ!”

ทรายทองร้องบอกเมื่อแรงกระแทกรัวเร็วจนเธอตาลาย แต่อังเดรก็ไม่ลดความต้องการลงเลย เขายังตั้งหน้าตั้งตาซอยสะโพกเข้าหาแม่ผีเสื้อราตรีตัวงาม และก่อนที่จะถึงขีดสุดของความสุขสม บั้นท้ายของทรายทองก็ลอยจากเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า อังเดรอุ้มเธอไว้ในท่าลิงอุ้มแตง ส่งแรงให้เธอควบขี่ตัวตนของเขาอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อยแม้ต้องอุ้มเธอไว้ เสียงหอบหายใจดังก้องห้องน้ำอันร้อนระอุ และมันคงร้อนต่อไป ตราบใดที่อังเดรยังไม่เสร็จสมดังต้องการ

“อ๊า! ซี้ดดด!!” เสียงครางอย่างสุขสมดังออกจากริมฝีปากหยักของอังเดร เขาหลับตาพริ้ม พาทรายทองไปวางบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าเช่นเดิม และเมื่อความสุขสมผ่านไป อังเดรก็ได้รู้ว่าทำพลาดอีกแล้ว

“บ้าฉิบ! ลืมใส่ถุงยาง” เขาสบถแล้วถอดแก่นกายแข็งแกร่งออกมาจากร่างของทรายทอง หญิงสาวหน้ายู่ ยิ่งได้ยินน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจของเขาก็ยิ่งเคืองใจ

“ถ้าลูกคุณจะมาเกิดกับทราย เขาคงมาเกิดตั้งนานแล้ว เพราะเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณลืม”

“เธอประชดฉันเหรอ”

“ค่ะ ประชด!” บอกอย่างนั้นแล้วลงมายืนบนพื้นห้องน้ำ ต้องเกาะขอบอ่างล้างหน้าเอาไว้เพราะแข้งขาอ่อนยวบ

“ฉันไม่ชอบแบบนี้ หายากินทีเถอะ ขอร้อง”

อังเดรบอกแล้วหาผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบ

“ทำไมคะ กลัวมีลูกกับผู้หญิงอย่างทรายหรือไง”

“อย่ามาประชดฉันอย่างนี้เลย สงสารเด็กที่อาจจะเกิดมาเถอะ ถ้าไม่อยากวุ่นวายก็ไปหายามากินซะ!” เขาใส่อารมณ์เพราะไม่อยากมีพันธะใดๆ ไม่อยากมีลูก เพราะลูกที่เกิดมาโดยปราศจากความรักมันช่างน่าเวทนาสิ้นดี

ทรายทองสะเทือนใจอย่างที่สุด น้ำตาปริ่มจะไหลแต่ไม่ยอมให้มันไหล เธอยืนตัวตรง แลหาผ้าเช็ดตัวมาพันร่างไว้

“คุณอาบน้ำเถอะ ทรายจะลงไปหายากินข้างล่าง ทรายปวดหัว” บอกเขาแล้วรีบเดินจากมา ไม่เข้าใจทำไมต้องเจ็บปวดขนาดนี้ ความรักที่ไม่สมควรเกิดขึ้น ทำไมต้องมาเกิดกับเธอ เขาก็เป็นแค่ลูกค้า ลูกค้าเท่านั้นเอง

อังเดรมองตามทรายทองแล้วไม่สบายใจ แต่เขาไม่อยากปลอบหล่อน เขาปลอบหล่อนไม่ได้ หล่อนไม่ใช่คนรัก ไม่ใช่คนที่เขาจะแต่งงานด้วย เขาไม่สมควรแสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจหรือแม้แต่ห่วงใย มันไม่ยุติธรรมต่อความรู้สึกของหล่อน เพราะในความเป็นจริงแล้ว เขาไม่ได้รักหล่อน ไม่ได้รักสักนิด ไม่ได้รักเลย!

“บ้าจริง! ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ!”

ความเจ็บแปลบ เกิดขึ้นในหัวใจตั้งแต่ได้เห็นท่าทีเหมือนเจ็บปวดของทรายทอง หล่อนคงกำลังเจ็บปวดเพราะวาจาเขา และเขาชักจะทนไม่ไหวแล้ว ที่ว่าไม่อยากปลอบหล่อนน่ะ มันไม่จริงสักนิดเลย