5 มามี้สุดหล่อ

มามี้สุดหล่อ

        เหตุการณ์ก่อนหน้า

ในขณะที่เซียวหวังเหล่ยจะไปรับลูกชายคนเล็กที่ชื่อหลุนหลุน หรือ เซียวตี้หลุนกับพี่เลี้ยงที่ดูแล เขาได้ยินเสียงรถของแก๊งขวานลำพองดังอย่างน่ารำคาญ ฝ่ายพวกแม่ค้าในละแวกนั้นบอกว่า กุ๊ยพวกนี้ ตั้งใจมาก่อกวนชุมชนตลาดเก่าเนื่องจากกังเหรินอยากได้พื้นที่บริเวณนั้นสร้างผับและคาสิโน ฝ่ายเขาไม่ค่อยสนใจ ด้วยตระกูลเซียวเป็นพวกชนชั้นสูงเก่า อีกทั้งมุ่งเน้นการค้าเป็นหลัก หากมีเรื่องใดๆ ก็จะมีหน่วยทหารจากแผ่นดินใหญ่ กับพรรคพวกของปู่ให้ความช่วยเหลือ นอกจากนั้นเขาอยากรีบพาลูกชายกลับบ้าน ตั้งใจจะทำแพนเค้กกินกับน้ำผึ้งเป็นอาหารเย็น

        และสิ่งที่ตั้งใจทำก่อนหน้านั้นก็สำเร็จไปด้วยดี รอเพียงปลาตัวโตๆ แสนสวยกินเหยื่อจากนั้นทุกอย่างคงเรียบร้อย

        ทว่าเป็นช่วงเวลานั้นที่พบลูกสาวคนโตที่วิ่งหน้าตื่นมา เขาให้คนรอรับเธอแท้ๆ แต่เซียวก้งเยว่คือขาลุย เรียกได้ว่าเป็นเด็กแสบคนหนึ่ง แน่นอนเธอไม่ต่างจากเขาตอนที่อายุน้อย

        “ป่าป๊า...เอ่อๆ  ผู้หญิงคนนั้นน่ะ ถูกรุ่นพี่ที่โรงเรียนหนูจับตัวไว้ ขอโทษจริงๆ นะคะ ไม่นึกว่ามันจะมีเรื่องร้ายแรงจนได้”

        “เสี่ยวเยว่ หมายถึงใคร?”

        เด็กหญิงไม่อยากพูดถึงโจวหยางซีนัก ไม่ได้รังเกียจอีกฝ่ายหรอก แต่พอมีคนรู้ว่าโจวหยางซีจะมาเป็นแม่ใหม่ของเธอ ข่าวนี้ก็แพร่กระจายกันออกไปอย่างรวดเร็ว และนั่นเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ไป๋อันเหมยล้อเลียน พร้อมหาทางกลั่นแกล้งเด็กหญิง

        “คนในรูปที่อยู่ตึกเขียวยังไงล่ะคะ... เอ่อ..ที่ป่าป๊าบอกว่าเขาจะมาเป็น แม่ใหม่ หนูว่าเขายังเด็ก และสวยเกินไป แบบนี้ คงเลี้ยงหนูกับน้องๆ ไม่รอด”

        ชายหนุ่มเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ พลางมองเสื้อผ้าของเซียวก้งเยว่เปื้อน ใจเขาเดือดสักหน่อย แต่เธอยืนยันว่าไม่มีสิ่งใดร้ายแรง ส่วนเรื่องที่ฉุกเฉินสุดตอนนี้คือเรื่องของโจวหยางซี ด้วยเธอดูบอบบาง แต่กลับอวดเก่งอยากช่วยเซียวก้งเยว่ ดังนั้นเด็กหญิงเลยปล่อยให้แสดงฝีมือเสียเลย

        “พูดกันตามตรงหนูไม่ชอบเขาหรอกนะคะ เพราะเป็นตัวปัญหาให้หนูต้องปวดหัวที่โรงเรียน

        แต่...ไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อน อีกอย่างเขาดูแปลกพิกล ทำตัวเหมือนเป็นวีรสตรี และ กล้าพูดจาร้ายๆ กับพี่อันเหมย ลูกสาวของสารวัตรไป๋ด้วย หนูฟังแทบไม่ได้เลย คำพวกนั้น...ทำให้ขนลุก มันชวนขันหู ถึงจะโคตรสะใจ แต่ป่าป๊าต้องสั่งกักบริเวณแน่ๆ ถ้าหนูทำตัวแบบนั้น”

        พอได้ยินลูกสาวพูด เขาจึงไม่รอช้า และบอกให้เซียวก้งเยว่กลับบ้านไปพร้อมรถขนผักและส่งไข่ไก่ ส่วนเขาจะไปช่วยโจวหยางซีที่อวดเก่งกับพวกเด็กอันธพาล

       

        และหลังจากอุ้มโจวหยางซีไปที่รถเก๋ง ให้นอนราบไปที่เบาะหลังอยู่ในท่าที่สบายที่สุด เขาอยากถามหลายเรื่อง ทว่าหญิงสาวกลับใช้ลูกไม้ตื้นๆ ด้วยการทำเป็นสลบ

        เอาเถิด เขาจะรอให้เธอเปิดปากสารภาพทุกอย่างออกมาจนหมดเปลือกเอง

        ฝ่ายโจวหยางซีนั้นหลับตาพริ้ม แผนของเธอแนบเนียนหรือไม่ก็ช่างปะไร ตอนนี้ไม่อยากให้เขาเซ้าซี้เป็นพอ เมื่ออยู่นิ่งๆ พร้อมหลับตา เธอจึงไม่ได้เห็นสิ่งใด หากหูได้ยินเสียงใสๆ ของเด็กน้อย

        “เอ๋... ป่าป๊า นั่น นั่น... มามี้ของน้องใช่ไหม”

        ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่ลูกชายชะเง้อคอมาดู แล้วสักพักก็ปีนจากเบาะหน้าไปอยู่เบาะหลังโดยที่คนเป็นพ่อไม่ทันได้ห้ามปราม

        “ใช่จริงๆ ด้วย มามี้ ของน้องหลุน!”

        เซียวตี้หลุนว่า แล้วยิ้มหวาน พร้อมตบมือดังเปาะแปะ

        “หล่อจังฮะ ม้ามี้หล่อเหมือนดาราเลย ขาวด้วย น้องก็ขาวเหมือนเต้าหู้!”

        เสียงเจื้อยแจ้วดังอย่างน่ารัก ฝ่ายคนเป็นบิดาคำรามในลำคอ ฟังแล้วก็ชวนให้อยากหยิกเนื้อตัวโดยแท้ แถมไม่รู้จักแก้ไขให้เด็กเล็กๆ เข้าใจว่าโจวหยางซีสวยยะ และเธอนั้นสวยจัดหยาดฟ้าเรียกได้ว่าเป็นไข่มุกแห่งเอเชียในยุคสมัยนั้นได้เลย 

        และที่คนตัวอวบ พุงย้อยที่อยู่ในวัยสี่ขวบกว่า เรียกหญิงสาวว่ามามี้ เป็นเพราะว่า ก่อนหน้านั้นเขาได้เห็นรูปของเธอ ที่แม่สื่อนำมาให้บิดา เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจะมาเป็น แม่ใหม่ เขาชอบใจใหญ่ และพูดถึงเรื่องนี้อยู่หลายวัน บางคืนได้เอารูปของโจว

หยางซีไปนอนด้วย ไม่ก็เก็บไว้ใต้หมอน หรือในอกเสื้อ จนรูปดังกล่าวเปื้อนน้ำลาย และยับ หากสุดท้ายเมื่อบิดาไม่ได้พาหญิงสาวมาที่บ้าน เขาจึงคอยถามหาถึงโจวหยางซีเสมอๆ

        ตอนแรกบิดาไม่ตอบ จวบจนพี่สาวคนโตบอกว่า แม่ใหม่ขึ้นสวรรค์ไปแล้ว และเดี๋ยวบิดาจะหาคนที่สวยกว่านี้มาเลี้ยงดูเขาแทนโจวหยางซี

        “ป่าป๊าอุ้มมามี้ มาขึ้นรถ มามี้เลยไม่ได้ ลอยตุ๊บป่องไปเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ใช่ไหม”

        สิ่งที่เด็กชายพูดนั้นฉลาด และช่างรู้เกินวัยไปหน่อย จึงส่งผลให้คนที่แกล้งสลบทำปากขมุบขมิบ พร้อมก่นหน้าเซียวหวังเหล่ยในใจ ให้ตายเถอะ เธอต้องเป็นภรรยาของอีกฝ่ายเท่านั้นใช่หรือไม่ ถึงจะมีชีวิตรอดในนิยายเรื่องนี้

        สวรรค์ช่างเล่นตลกกับคนสวยเหลือเกิน!

        ฮึ ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ อาแปะเหล่ย ผู้ชายวัยคราวบิดาของเธอ รอให้โจวหยางซีคนนี้เหยียบบ้านเซียวได้เมื่อไหร่ และมีทะเบียนสมรสไว้ในมือ เธอจะจัดการเขากับลูกๆ ให้สาสมใจเลยทีเดียว

        หนึ่ง คงเริ่มต้นด้วยการขายลูกเขาทีละคน

        สอง วางยาให้คนหน้าดุ ขี้เก๊ก ทั้งเป็นจอมเผด็จการ กลายเป็นง่อย หรือไม่ก็นอนเป็นผักติดเตียงไปจนวันตาย

        ฮิๆ ๆ เพียงแค่คิด เธอก็รู้สึกได้ว่า ตัวละครที่สวมอยู่นี้ ช่างร้ายเหลือใจ! 

        “มามี้นอนแบบนี้ หิวใช่ไหม หิวจนเป็นลมเลย เอิ๊กๆ ๆ”

        คนที่แจ่มใส และอารมณ์ดีกว่าใครย่อมเป็นเซียวตี้หลุน ซึ่งเสียงเขาดึงโจวหยางซีออกจากภวังค์นางร้าย

        เด็กชายที่ปืนมาอยู่เบาะหลัง นั่งบนพื้นห้องโดยสาร มองโจวหยางซีด้วยความอยากรู้อยากเห็น

        “มามี้... หิว น้องหลุนเติมพลังให้ดีไหมน้า...”

        พูดไม่ทันขาดคำ สิ่งที่เด็กชายทำก็คือการโน้มตัวลงไปใกล้ๆ โจวหยางซี ตอนนั้นรถกำลังเคลื่อนตัวออกไป แต่มีคนข้ามถนนเดินพอดี เซียวหวังเหล่ยจึงต้องเหยียบเบรกกะทันหัน เป็นเหตุให้เด็กชายจุ๊บปากหญิงสาวเต็มๆ

        “อ๊ะ... น้องป้อนความรักให้มามี้แล้วฮะ”

        เซียวหวังเหล่ยมองเหตุการณ์นั้นจากกระจกมองหลัง และได้เห็นหัวคิ้วของโจวหยางซีขมวด และหน้าตึงจัด สองแก้มแดงขึ้นทีละน้อย ตัวก็สั่นอย่างควบคุมอารมณ์ไว้สุดฤทธิ์

        นั่นไง ความลับของเธอเริ่มเผยออกมาแล้ว ผู้หญิงคนนี้ ไม่ชอบเด็ก!

        ฝ่ายคนน่ารักไม่ได้แค่จูจุ๊บ ตอนนี้มือเล็กจับสองแก้มของเธอที่นุ่มไม่ต่างจากแก้มตัวเอง แล้วก็ตบเบาๆ ลงไป

        “มามี้สุดหล่อ... แก้มนุ่มๆ แบบน้องเลยฮะ ป่าป๊า แล้วคืนนี้ให้มามี้นอนที่ไหน นอนกับน้องอ๊ะเปล่า!”

        เด็กชายถาม และเขาไม่ตอบ หากกำลังขับรถเพื่อไปให้ถึงที่หมายอย่างเร็วที่สุด