บทที่ 67 สัญญาณอันตราย

เมื่อซาเอบะและหลินหลินเข้าใกล้สำนักงานนักสืบที่ตั้งอยู่ในย่านเงียบสงบของตัวเมือง บรรยากาศรอบข้างเริ่มเปลี่ยนไปจากการเผชิญอันตรายกลางป่ามาเป็นความเงียบที่เย็นเยือก ไม่มีเสียงเครื่องยนต์ ไม่มีความเคลื่อนไหวของผู้คนในบริเวณนั้น ทั้งสองคนเริ่มรู้สึกถึงความกดดันที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความสงบงันนี้

“รู้สึกว่ามันเงียบเกินไปไหม?” หลินหลินถามพลางเหลือบมองไปรอบๆ หวาดระแวงถึงอันตรายที่อาจซ่อนอยู่

ซาเอบะยืนนิ่งครู่หนึ่ง ใช้สายตาสอดส่องทั่วบริเวณก่อนตอบ “ใช่ มันเงียบเกินไป… แต่เราไม่มีทางเลือก เราต้องไปต่อ”

ทั้งสองค่อยๆ ย่องไปยังสำนักงานของซาเอบะที่ตั้งอยู่ในมุมของถนนเล็กๆ แสงไฟนีออนสีเหลืองจากร้านค้าในละแวกนั้นยังคงส่องสว่าง แต่ไม่มีร่องรอยของผู้คน ซาเอบะหยุดที่มุมตึกก่อนจะหันไปมองหลินหลิน “รออยู่ตรงนี้ก่อน ฉันจะไปดูว่าในสำนักงานปลอดภัยหรือไม่”

“นายแน่ใจนะ?” หลินหลินถามด้วยความกังวล

“ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเสี่ยงโดยไม่จำเป็น” ซาเอบะตอบก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปใกล้ประตูสำนักงาน นักสืบหนุ่มใช้ทักษะที่เขาฝึกฝนมาหลายปีในการตรวจสอบสภาพแวดล้อมรอบตัว ไม่มีร่องรอยที่บ่งบอกว่ามีใครแปลกปลอมเข้ามาในสำนักงาน เขาหันกลับไปพยั