เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 9 ข่าวซุบซิบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-26 01:04:57เสียงนั้นทำให้นางชะงักไปทันที นางพลาดแล้ว!!
“หยางเฟิ่งหยวน!!”
คนตรงหน้าสวมชุดใหม่แล้วและเดินออกมา สีหน้านางตกใจสุดขีดเมื่อเห็นเขา นางเผลอใช้วิชายุทธ์ต่อหน้าเขาไปเสียแล้ว
“ท่านมาทำอะไรที่นี่!! …..อาจารย์หยาง”
“ข้า…เห็นเจ้าไม่ออกมาเสียที ก็เลย….”
เมื่อเขาพูดจบนางก็เริ่มเข้าใจทันที เรื่องก่อนหน้านี้ผุดขึ้นมาเต็มหัวนางทันทีพร้อมกับนางที่หันหน้าหลบตาเขาทันที
“เจ้า….เป็นอะไรมากหรือไม่”
“อย่าเข้ามา!! ข้า…สบายดี ขอบคุณอาจารย์หยาง ข้าขอตัวก่อน”
“เดี๋ยวสิ ข้า…อยากขอโทษเรื่องเมื่อครู่นี้”
“ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องขอโทษข้าหรอกเจ้าค่ะ ท่าน….ลืมไปเสียเถอะ”
“เจ้า…แน่ใจหรือว่า…”
“เอาเป็นว่าข้าไม่เคยพบท่าน ไม่เคยเจอท่านที่นี่ หรือที่ใดทั้งสิ้น ข้าแค่มาเดินเล่นเท่านั้น และตอนนี้ก็หายออกมานานแล้วดังนั้น…..ข้าขอตัวก่อน”
ฟางเหยาวิ่งออกจากป่าไผ่ไปโดยเร็ว นางไม่หันกลับมาอีกเลยจนถึงหน้าหอพักที่มีเพื่อนๆนั่งเล่นกันอยู่ เป่าเป้ยเดินมาหานาง
“อ้าว เจ้ากลับมาแล้วเหรอ ฟางเหยา นี่เจ้าหนีอะไรมาทำไมหอบเป็นลูกสุนัขเช่นนี้เล่า”
“เป่าเป้ย ข้า….ไม่มีอะไร”
“เหตุใดวันนี้คนมานั่งด้านนอกกันเยอะขนาดนี้ละ”
“พวกเขามีข่าวซุบซิบเรื่องใหม่นะสิ เรื่องไร้สาระนะ แต่ก็…”
“พวกนางขยันกันเสียจริงเลยนะ”
“แต่ข่าวนั่นข้าลองนึกดูแล้วก็อาจจะเป็นเรื่องจริงอยู่นะ เจ้ามานั่งพักตรงนี้สักครู่เถอะ”
ฟางเหยาเดินตามเป่าเป้ยไปนั่งพักและรินน้ำชาดื่มก่อนที่เป่าเป้ยจะเล่าข่าวที่กำลังเป็นที่ซุบซิบอยู่ในตอนนี้
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง หายเหนื่อยหรือยัง หน้าเจ้าอย่างกับเห็นผีมาน่ะ”
“น่ากลัวยิ่งกว่าผีเสียอีก”
“ขนาดนั้นเลยงั้นหรือ”
“ช่างเถอะว่าแต่เจ้ามีเรื่องใดจะเล่าให้ข้าฟังงั้นหรือ”
“ข่าวที่ว่าคือข่าวของจ้าวลู่อินกับตาเฒ่าหยางน่ะ”
ฟางเหยานิ่งไปครู่หนึ่งและหันกลับไปถามเป่าเป้ยด้วยท่าทีที่นิ่งกว่าเดิม
“ว่าอย่างไรงั้นหรือ ข้าจะไม่แปลกเลยหากว่านางจะประกาศว่าจะแต่งงานกับตาเฒ่านั่น”
“เจ้ารู้ได้อย่างไรกันว่านางพูดแบบนี้ เจ้าเดาเก่งเกินไปแล้วคนดี”
ฟางเหยารู้สึกว่าใจหายวูบลงไปที่ท้องน้อยอย่างรวดเร็วจนรู้สึกจุกที่อก นี่มันคือความรู้สึกใดกันแน่นะ
“เจ้าว่าอย่างไรนะ ขะ..ข้าเดาถูกงั้นหรือ”
“ใช่ ข่าวซุบซิบบอกว่านางกับอาจารย์หยางนั่นถูกผู้ใหญ่จับคู่ให้ เป็นคู่หมายกันและหากนางเรียนจบเมื่อใด พวกเขาก็จะจัดพิธีหมั้นขึ้นทันที”
หยางเฟิ่งหยวนเดินออกมาจากป่าไผ่และพึ่งเดินมาถึง เขาหันมามองนางที่นั่งอยู่หน้าหอนอนแต่มิได้พูดสิ่งใด แต่เพื่อนๆในหอนอนกลับมองเขาและส่งเสียงเพราะคิดว่าเขามองพวกนาง
“นั่นอาจารย์หยาง”
“เขามองมาทางนี้ หรือว่ากำลังมองท่านหญิงกันนะ”
จ้าวลู่อินที่นั่งทำท่าเอียงอายอยู่ด้านหลังฟางเหยามองเขากลับไปเช่นกัน
“ข้าเข้าไปนอนก่อนนะ”
“อ้าวคนดีรอข้าก่อนสิฟางเหยา ข้าไปด้วย”
ฟางเหยาลุกขึ้นและหันกลับเข้าไปที่หอนอนทันที เฟิ่งหยวนยืนมองอยู่พักหนึ่งก่อนจะเดินกลับเข้าไปที่ห้องพักตนเองเช่นกัน
“อาจารย์หยางนี่ท่ามากจริงนะ อยากทักทายก็ไม่กล้า สงสัยกลัวว่าท่านหญิงจะเขินนะเจ้าคะ”
“พี่เฟิ่งหยวนมักเป็นเช่นนี้เสมอ เขาให้เกียรติข้านะพวกเจ้าก็อย่าพูดไปมากความ ตอนนี้ข่าวนั่นกระจายไปทั่วแล้ว ข้าเสียหายนะ”
แต่ผู้ที่เอ่ยปากว่าตนเองเสียหายกำลังยิ้มอยากชอบใจ ฟางเหยาได้ยินเรื่องนี้ถึงกับรู้สึกมวนท้องแปลกๆ เขากับลู่อินกำลังจะหมั้นหมาย แต่กลับล่วงเกินนางในสระน้ำร้อนนั่น แค่คิดก็คับแค้นใจเหลือเกิน
วันถัดมา
“ฟางเหยา เจ้าแน่ใจนะว่าไม่ได้ป่วย”
“ข้าไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่บาดแผลข้ามันปวดนิดหน่อย เจ้าลาป่วยให้ข้าที”
“เช่นนั้นเจ้าก็นอนพักมากๆนะ แล้วข้าจะยกข้าวต้มมาให้เจ้า”
“ขอบใจนะเป่าเป้ย”
ฟางเหยานอนพักอยู่ครึ่งวัน ที่จริงนางไม่อยากเห็นหน้าเฟิ่งหยวน นางไม่รู้ว่าจะทำหน้าเช่นไรเมื่อพบเขา นางบอกไปแล้วว่าให้เขาลืมเรื่องเมื่อวานไป แต่กลับกลายเป็นนางที่เก็บเอามาคิดพร้อมกับข่าวลือที่ได้ยินนั่น
“เลิกร้องไห้เสียที เจ้ากับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย เจ้าเป็นถึงนักฆ่าวิหกวายุเชียวนะ อย่าอ่อนแอเช่นนี้สิ”
ใช่แล้ว นางก็คือนักฆ่า “วิหควายุ” ที่โด่งดังในชิงโจวที่ทางการพยายามหาตัวเท่าใดก็ไม่เคยพบ นางก่อคดีฆาตกรรมขุนนางชั่วและโจรชั่วที่เข่นฆ่าปล้นสวาทผู้คนในเมืองชิงโจวมาสองปีและซ่อนเร้นกายในจวนเสนาบดีอยู่หลายปี
เสแสร้งเป็นคุณหนูอ่อนแอและขี้โรคจนไม่ออกสังคม จนกระทั่งข่าวการแต่งงานที่ไม่สำเร็จของนางและเหลียงคุณ จึงทำให้นางต้องมาเจอเขาและอยู่ที่สำนักศึกษานี่ และในตอนนี้ชิงโจวเองก็เข้าสู่ความสงบสุขอีกครั้งทำให้อาชีพนักฆ่าของนางต้องหยุดลงไปด้วย
ห้องเรียน
“ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะไม่ได้ทบทวนบทเรียนกันเลยสินะ สิ่งที่เขียนมาส่งนี่มีแต่ขยะ พวกเจ้าลืมสมองเอาไว้ในท้องแม่กันหมดงั้นหรือ มีเพียงสองฉบับที่ส่งเข้ามาที่พอใช้ได้ นอกนั้น เอาไปเผาให้หมดแล้วเขียนมาส่งใหม่ทุกคน”
แน่นอนว่าข่าวลือนั่นต้องรู้ถึงหูของหยางเฟิ่งหยวนแล้วเป็นแน่ เขาถึงได้มีท่าทีโมโหเช่นนี้ จ้าวลู่อินนั้นไม่ได้มีท่าทีสลดลงสักนิดเพราะนางมั่นใจว่าหนึ่งในสองฉบับนั้นต้องมีของนางเป็นแน่
“อาจารย์หยางเจ้าคะ แล้วสองฉบับนั่นเป็นของ…”
“สองฉบับที่ผ่าน กู้เป่าเป้ย!”
“เจ้าค่ะ”
“เจ้าเอาของเจ้ากลับไปได้ อธิบายได้ละเอียดดี สมกับเป็นบุตรใต้เท้ากู้ เขาคงเข้มงวดกับเจ้ามากสินะ”
“ขอบคุณอาจารย์หยางเจ้าค่ะ ท่านพ่อเป็นเช่นนั้นจริงๆเจ้าค่ะ”
“อีกฉบับ ของ ลี่ฟางเหยา!!”
เสียงนั้นทำให้จ้าวลู่อินนั่งลงอย่างหงุดหงิดทันที เสียงในห้องดังขึ้นอีกครั้งเพราะพวกนางเองก็คิดว่าต้องเป็นจ้าวลู่อินเป็นแน่ ไม่มีผู้ใดคิดว่าจะเป็นลี่ฟางเหยา
“อาจารย์หยางเจ้าคะ วันนี้ฟางเหยานางไม่สบายข้าจะนำกลับไปให้นางเองเจ้าค่ะ”
“ไม่สบายงั้นหรือ นางเป็นอะไร หรือว่าแผลของนาง!!….”
“ไม่ทราบเช่นกันเจ้าค่ะ แต่นางบ่นว่าปวดหัว ก็เลยขอพักเจ้าค่ะ”
“เอาล่ะ พวกเจ้าที่เหลือใช้เวลาที่เหลือนี้เขียนงานแก้ไขแล้วส่งท้ายชั่วโมง หากว่ายังเขียนไม่ได้ ก็เตรียมตัวไปกักบริเวณที่หอคัมภีร์คัดกฎของสำนักศึกษา ข้อห้ามเกี่ยวกับนินทาและสร้างข่าวลือเท็จ หากว่าข้ายังได้ยินเรื่องราวไร้สาระอยู่ อย่าคิดว่าข้าจะปล่อยผู้ที่เป็นต้นเรื่องเอาไว้!!”
เขาจงใจส่งสายตาไปยังจ้าวลู่อินที่ทำท่าไม่รู้เรื่องอยู่ด้านหน้า ทุกคนไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย เสียงขู่ที่เย็นถึงไขสันหลังนั่นทำเอานักเรียนที่เหลือเกรงกลัวอยู่ไม่น้อย
หยางเฟิ่งหยวนหันมามองกู้เป่าเป้ยที่กลับไปนั่งที่เดิม เขากำม้วนกระดาษนั้นแน่นและเดินออกจากห้องเรียนไปทันที
“เจ้าว่าอาจารย์จะไปที่ใด”
“ไม่รู้ ข้าไม่อยากยุ่งแล้วข้าจะไม่พูดอะไรอีก ข้ากลัวสายตานั่น เจ้าไม่เห็นหรอกหรือ
"นั่นแสดงว่า….”
“ข่าวซุบซิบที่ว่านั่นไม่ใช่ความจริงนะสิ ไม่เช่นนั้นอาจารย์หยางจะโกรธจนอยากฆ่าคนถึงขนาดนั้นหรือ”
“คงเป็นจ้าวลู่อินที่คิดไปเองคนเดียวสินะ!!”
บทที่เกี่ยวข้อง
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 10 ป่วย!!
บัดนี้สายตาของเหล่านักเรียนในห้องต่างหันมามองต้นเหตุของข่าวลือนั่น จ้าวลู่อินเริ่มรู้สึกอับอายและกระอักกระอ่วนแม้ว่าหยางเฟิ่งหยวนจะมิได้ปฏิเสธนางออกมาโดยตรง แต่ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกได้ว่านางกำลังโกหกและคิดไปเองในเรื่องของเขา นางอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว เหตุใดเขาจึงไม่ไว้หน้านางถึงเพียงนี้“พี่เฟิ่งหยวน!!”“ท่านหญิง พวกนางกำลัง…มองท่านอยู่เจ้าค่ะ”“มองอะไรกันงั้นหรือ พวกเจ้าอยากไปกักตัวที่หอคัมภีร์ที่ผีเยอะนั่นหรือ เหตุใดไม่รีบเขียนงานกันเล่า”นักเรียนที่เหลือรีบหันกลับไปเขียนงานของตัวเองแต่เสียงกระซิบนั้นก็ดังไม่ขาดสายจนจ้าวลู่อินนั้นมือสั่นจนแทบจะเขียนสิ่งใดไม่ได้เลย“ท่านหญิง ท่านจะทำเช่นไรต่อเจ้าคะ”“ข้าจะส่งจดหมาย ไปบอกท่านพ่อให้จัดการเขา”“แต่ว่าท่านอ๋อง….จะไม่ตำหนิท่านหรือเจ้าคะที่…..”“หุบปาก!! หากพวกเจ้าได้เรื่องมากกว่านี้จะเป็นเช่นวันนี้งั้นหรือ ข้าต้องไปล้างห้องสุขาแต่นังคนสกุลลี่นั่นทำเพียงอยู่หอคัมภีร์คัดตำรากับพี่เฟิ่งหยวนไม่กี่จบ นางทำให้ข้าอับอาย แค้นนี้ข้าต้องสะสางกับนางแน่”ฟางเหยาเดินออกมาจากหอนอนเพื่อจะไปขอยา นางพบกับอาจารย์จินสั่วเข้าพอดี“เด็กน้อยเจ้าหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 11 แตกหัก!!
เกิดเหตุชุลมุนขึ้นและนักเรียนคนอื่นๆก็วิ่งจนทุกคนเริ่มสงสัย มีเพียงคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องคือจ้าวลู่อินที่อยู่ในหอคัมภีร์เท่านั้นอาจารย์เจิ้นหัวผู้ดูแลกฎของสำนักศึกษาและเป็นอาจารย์ใหญ่เดินมาพร้อมกับหยางเฟิ่งหยวน เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าถึงกับตกใจ “แกะเชือกให้พวกนาง ผู้ใดจะบอกข้าได้บ้างว่าเกิดสิ่งใดขึ้น”“เหยาเหยา เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง!!”ฟางเหยาทำท่าพึ่งตื่นนอนและค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียง ใบหน้านางเริ่มมีสีเลือดแล้วหลังจากนอนพักผ่อนไปเต็มที่ในช่วงบ่าย เฟิ่งหยวนเองก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเมื่อเห็นว่านางดีขึ้นแล้ว“เป่าเป้ย เกิดอะไรขึ้น”ฟางเหยาถามพร้อมกับสีหน้าที่แปลกใจ หยางเฟิ่งหยวนเดินเข้ามาหานางและมองนาง สายตานั่นมองกี่ทีนางก็ไม่ชอบเลย เหมือนว่าเขาจะชอบอ่านใจคน แต่นางป่วยอยู่ เขาคงไม่คิดที่จะสงสัยนางหรอกกระมัง“เจ้าค่อยๆลุก ดีขึ้นหรือยัง”แต่น้ำเสียงอ่อนโยนที่เขาไถ่ถามทำเอาเป่าเป้ยแอบตกใจเล็กน้อยและค่อนข้างมั่นใจว่าระหว่างทั้งคู่ต้องมีสิ่งใดเกิดขึ้นแน่เพราะเพื่อนรักของนางในตอนนี้หน้าแดงจนผิดสังเกต“ดะ…ดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะ พะ..พวกนางคือ….”“เจาเนี่ยเฟย กับหงเสี่ยวซี”“พวกนางมาทำอะไรที่นี่ คงไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 12 ตัดขาด
สายตาเยือกเย็นดุจน้ำแข็งกลางหิมะนั่นมองมาที่นาง แม้ว่าจะกลัวแต่จ้าวลู่อินกลับปิดบังมันแทบจะมิด นอกจากอาการสั่นแล้ว นอกนั้นนางก็ยังทำใจดีสู้เสืออยู่ เมื่อเขาเดินมาใกล้นาง ตัวนางกลับสั่นมากขึ้น“หากเจ้ากล้าปริปากแม้เพียงนิด อย่าว่าแต่ตำแหน่งท่านหญิงของเจ้า แม้แต่ตำแหน่งอ๋องของบิดาเจ้าก็อย่าคิดว่าข้าจะปลดยศคืนไม่ได้ จำเอาไว้ว่าข้า…มิใช่ผู้ที่เจ้าจะมาต่อรองสิ่งใดด้วยได้อย่าให้ข้าหมดความอดทน หากไม่อยากให้สกุลจ้าวของพวกเจ้าต้องสิ้นไปในมือข้า จ้าวลู่อิน!!”เขาเดินจากไปในทันทีโดยมิได้หันมามองนางอีก จ้าวลู่อินทรุดตัวลงกับพื้นทันที พร้อมกับหายใจหอบถี่ นางไม่เคยรู้สึกกลัวตายเท่าวันนี้มาก่อนเลย และไม่เคยพบว่าหยางเฟิ่งหยวนสามารถใช้น้ำเสียงและสายตาที่น่ากลัวนั่นกับนางได้ นี่ไม่ใช่อย่างที่นางคิด นางไม่ได้ตั้งใจจะขัดแย้งกับเขา “เพราะเจ้าคนเดียว ลี่ฟางเหยา”ห้องพักอาจารย์หยาง“กงเย่!!”“ขอรับคุณชาย”“เจ้านำจดหมายนี่ส่งไปให้น้องเก้าและรีบบอกให้เขามาที่ชิงโจว ให้เขาบอกเสด็จพ่อว่าสิ่งที่ต้องการหาอยู่ที่นี่ แต่ข้าต้องการกำลังเสริมถึงจะสามารถค้นหาได้”“แต่ว่าองค์ชาย แล้วทางท่านอ๋อง…”“ไม่ต้องให้เขารู้เรื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 13 อาจารย์คนใหม่
ลี่ฟางเหยาเห็นสายตาของกู้เป่าเป้ยที่ไม่ต่างกับจ้าวลู่อินเท่าใดนักจึงได้รีบเขย่าตัวนางให้มีสติกลับคืนมาอีกครั้ง“เป่าเป้ย เจ้ารู้จักเขางั้นหรือ”“ข้า….รู้จักสิ จิตรกรที่เมืองหลวงเขาเคยเป็นอาจารย์ให้ข้าอยู่สามเดือน”“แล้วเขามีนามว่าอย่างไร?”ห้องโถงใหญ่“อาจารย์ “โม่วตงลี่” จะมาสอนวิชาศิลปะแทนอาจารย์คงเลี่ยงที่พึ่งจะเกษียนออกไป”""คำนับอาจารย์โม่ว""“อาจารย์หล่อเหลามากจริงๆ เขาดูยิ้มง่ายกว่าท่านเซียนหยางนั่นอีก”“ใช่ๆ แม้ท่านเซียนหยางจะหล่อเหลาแต่ก็ดูน่ากลัว อาจารย์โม่วมองดูแล้วเป็นมิตรกว่าเขาเป็นไหนๆ”“แต่เรื่องความหล่อเหลารูปงามก็ต้องยกให้กับท่านเซียนหยางละนะ”ใช่แล้ว พวกนักเรียนต่างพากันเรียกหยางเฟิ่งหยวนว่า “ท่านเซียนหยาง” เพราะความรู้และวิชาที่สอนนั้นล้ำลึกและยากแสนยาก มีนักเรียนน้อยมากที่สอบผ่านการทดสอบของเขา ในชั้นเรียนของพวกนางมีเพียงแค่กู้เป่าเป้ย ลี่ฟางเหยาและนักเรียนที่มาใหม่ของจวนอ๋องเท่านั้นที่พอจะผ่านเกณฑ์ที่เขาสอน “เป่าเป้ย เจ้าเป็นอะไรหรือไม่ เหตุใดเจ้าหน้าซีดถึงเพียงนี้”“ข้าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ ข้าอยากกลับไปพักแล้ว”“ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้าเอง”“อืม”พวกนางเดินออกจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 14 ความหลัง!!
ยอดไผ่เกิดเสียงอีกครั้ง ร่างนั้นลงมาที่พื้นด้วยเสียงที่แผ่วเบา“เจ้ารู้ได้อย่างไร”“ข้าไปหาท่านที่ห้องแต่ไม่พบ ข้าเลยเดินสำรวจดูไปเรื่อย ใครจะคิดว่ามีร่องรอยของท่านแถวนี้”“หึ สายตาสอดรู้ของเจ้านี่หากเอาไปใช้อย่างอื่นคงดีไม่น้อย”“อย่างน้อยก็ไม่ต้องให้นางมาฝึกในที่ที่อันตรายมากขนาดนี้แล้วตามมาเฝ้านางทุกคืนหรอกว่าหรือไม่”“ใครบอกว่าข้ามาเฝ้านาง ข้า….ข้ามาดูลาดเลาและสอดส่องดูพวกห้วนตู๋ต่างหาก”“อ้อ…แล้วท่านได้ความคืบหน้าอะไรบ้าง” (สายตาท่านมิได้มองไปที่พวกมันเสียหน่อย ดูสิว่าท่านจะแก้ตัวอย่างไร)“ก็ยังเหมือนเดิม แต่ฝั่งตะวันออกดูเหมือนจะมีเรื่องเกิดขึ้นนะ อาจจะไฟไหม้ เจ้ามาดูสิ”พวกเขาพุ่งตัวขึ้นไปที่ยอดไผ่อีกครั้ง“จริงด้วย ไฟไหม้จริงๆ”“ข้ากำลังคิดว่า นอกจากพวกเราแล้วอาจจะมีผู้อื่นอีกหรือไม่ที่ต้องการแย่งชิงตรานี้”“ท่านกำลังหมายถึง….พวกแค้วนหาน”“แม้จะยังพิสูจน์อะไรไม่ได้ แต่อีกสิบวัน พวกสำนักศึกษาชายจะพานักเรียนมาเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่เป็นเวลาสามเดือน ในระหว่างนั้นค่อยจับตามองพวกเขา”“ท่านหมายถึงองค์ชายน้อยผู้นั้นหรือขอรับ”“ใช่ เขาเป็นนักเรียนของสำนักศึกษาเช่นกัน “กว้านเหมา" ระหว่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 15 ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า
มือหนานั้นรวบแขนนางทั้งสองข้างขึ้นเพื่อจะกอบโกยสูดกลิ่นกายหอมจากเรือนร่างที่คิดถึงในรอบหลายเดือนที่ผ่านมา แม้ว่าเป่าเป้ยจะดิ้นรนแต่อารมณ์ของตงลี่ในตอนนี้ไม่มีทางปล่อยให้นางหลุดไปได้ ปากหนากดจูบไปที่ริมฝีปากสั่นระริกนั้นทันที นางแทบจะถูกเขากลืนกินเมื่อลิ้นหนาที่คุ้นเคยล้วงเข้ามาในทันที ไม่นางร่างของนางก็อ่อนยวบยอมแพ้ให้เขา“เป่าเป้ย ข้ารักเจ้า”“ฮึก…ท่านควรปล่อยข้าไป”“ไม่มีทาง สัญญาของเราเจ้าลืมไปหมดสิ้นแล้วงั้นหรือ”“นั่น…มันสัญญาก่อนที่หม่อมฉันจะทราบฐานะของพระองค์”เขาหันมามองใบหน้านางพร้อมกับเริ่มปลดชุดของนางออก“ไม่ว่าเมื่อใดข้าก็เป็นตงลี่ของเจ้าไม่เปลี่ยนแปลงเป่าเป้ย”“ไม่ อ๊ะ อย่านะ ที่นี่เป็น…”“ห้องพักของข้า และข้าก็ไม่กลัวที่จะพาเจ้าออกไปในฐานะพระชายาของข้า อย่าได้หวังว่าเจ้าจะได้หมั้นหมายกับชายอื่น ต่อให้ต้องพาเจ้าหนีและทิ้งฐานันดรนี้ข้าก็ไม่ยอมให้เจ้าจากไป”“ตะ…ตงลี่ อื้อ….อ๊าาา”ลิ้นหนาเข้าครอบครองหน้าอกอวบอูมที่คิดถึงนักหนานางโอบรอบคอปล่อยให้เขาชื่นชมเรือนร่างของนาง แม้ว่าเรื่องราวในครั้งก่อนนี้จะเป็นเรื่องที่นางควบคุมไม่ได้ แต่เมื่อเขาปรากฏตัวที่นี่อีกครั้งเป่าเป้ยเองก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 16 ท่านไม่มีสิทธิ์
ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ปากเท่านั้น แต่เขากลับส่งลิ้นออกมาด้วย ฟางเหยารู้สึกถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเขาเมื่อเขาผลักนางลงไปและกดจูบลงมาอีกครั้ง “อื้ออ…ปล่อยข้านะ”ดูเหมือนว่าเฟิ่งหยวนเองก็ลืมตัวไปชั่วขณะ ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้นางก็มักจะเป็นเช่นนี้อยู่ตลอด ตอนนี้พวกเขาลุกขึ้นมาพร้อมกัน เขาพยายามจะพยุงนางแต่นางถอยกรูดออกไปพร้อมกับมองหน้าเขาอีกครั้ง“อาจารย์หยาง นี่ท่านจะทำสิ่งใดกันแน่ ท่านสนุกนักหรืออย่างไรที่มาล้อเล่นกับข้าเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า”“ข้า…ไม่ใช่นะฟางเหยา เจ้าฟังข้าก่อน ข้าแค่…”“หากท่านอยากทำเช่นนี้ก็ควรไปทำกับท่านหญิง นางคือคนที่ท่านปกป้องอยู่มิใช่หรืออย่าได้มายุ่งกับข้าอีก ข้าขอร้อง ข้าไม่อยากมีเรื่องกับนางอีก ตลอดเวลาสี่เดือนที่ผ่านมานี้ชีวิตข้าสงบมากข้าอยากให้มันเป็นเช่นนี้ไปตลอด ขอตัวก่อน”“เดี๋ยว ลี่ฟางเหยาเจ้าต้องฟังข้าก่อนนี่หรือเหตุผลที่เจ้าต้องหลบหน้าข้า”“ข้าไม่ได้หลบหน้าท่าน อาจารย์หยางท่านเข้าใจผิดแล้วแต่ข้าไม่อยากยุ่งกับชายที่มีคู่หมายแล้วรบกวนท่านอยู่ให้ห่างๆข้าจะดีกับพวกเราทั้งคู่”“ข้าไปมีคู่หมายเมื่อใดกัน”“หากท่านไม่ได้หูหนวกตาบอดก็คงจะทราบว่าทั้งสำนักศึกษ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 17 เจ้าไม่เมินข้าแล้วงั้นหรือ
เขาใช้ตัวบังนางเอาไว้และค่อยๆล้มลงเมื่อฟางเหยาค่อยๆลดตัวลงพร้อมๆกับเขาเพราะเขากอดนางเอาไว้ เลือดไหลออกจากมุมปากเพราะกำลังภายในที่เขาใช้กับพัดที่พังไปแล้วหล่นที่พื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลไม่หยุด“อาจารย์หยาง ท่านมาทำอะไรที่นี่”“ใคร…ใช้ให้เจ้าตามคนร้าย…นั่นมา”“ข้า…ท่านลุกไหวหรือไม่ ท่านบาดเจ็บหนัก”“เจ้า…ปลอดภัยหรือไม่ บาดเจ็บที่ใด…หรือไม่”“ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าจะรีบพาท่านไปทำแผล”“ไม่ อย่าให้..ผู้ใดล่วงรู้..”“เช่นนั้นจะทำอย่างไรเจ้าคะ”“พยุงข้ากลับไปที่ห้องพักก็พอ”“เจ้าค่ะๆ ท่านค่อยๆลุกนะเจ้าคะ”ฟางเหยานึกตกใจไม่น้อย บาดแผลนั้นแม้ไม่ได้หนักแต่ก็ทำให้เลือดของเขาไหลไม่หยุด ชุดขาวที่เขาสวมอยู่บัดนี้เต็มไปด้วยเลือดจนนางนึกกลัวว่าเขาจะเป็นอันตรายเขาเอาตัวเองบังนางไว้โดยกอดนางหลังจากกำจัดก้านไผ่ที่แหลมคมนับร้อย แต่เกินกว่าจะควบคุมได้หมดเลยปกป้องนางในตอนสุดท้ายห้องพักอาจารย์หยาง“ยะ…แย่แล้ว แผลท่านเลือดไหลไม่หยุด”“กล่องนั้น…เจ้าไปหยิบมาที”“ข้า…”นางวิ่งไปตามคำสั่งและรีบยกกล่องทำแผลที่ครั้งก่อนเขาก็ใช้รักษานาง “ท่านต้อง…ถอดชุดออกก่อน ข้าจะรีบทำแผลให้นะเจ้าคะ”“ไม่ต้อง ข้า…จัดการเองได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-29
บทล่าสุด
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนพิเศษ 2 ห้องส่งตัวที่เร่าร้อน
ห้องส่งตัวกู้เป่าเป้ยโม่วตงลี่เดินเข้ามายังห้องส่งตัวเจ้าสาวของเขาพร้อมกับไม้มงคลเพื่อเปิดหน้าเจ้าสาว“ตงลี่ นั่นท่านหรือ”“ข้าเองเป่าเป้ย ขอโทษที่ให้เจ้ารอนานนะ”“ไม่เป็นไร ท่านรีบเถิด ข้ารู้สึกแปลกๆ อยากเปลี่ยนชุดแล้ว”“ได้สิ ข้าจะเปิดหน้าเจ้าตอนนี้เลย”เขาใช้ไม้เปิดใบหน้าเจ้าสาวแต่มันดันติดเครื่องประดับบนศีรษะของนางจนดึงออกไม่ได้“อย่าดึงนะ ข้าเอาออกเอง”“แย่จริง ข้ารีบร้อนไปหน่อยน่ะ”“ตงลี่ เหตุใดมือของท่านจึงสั่นถึงเพียงนี้”“ข้า…”“ท่านดื่มมาหนักหรือ หน้าท่านก็แดงมากเลยเกิดอะไรขึ้น ปกติท่านดื่มสุราเมาง่ายเช่นนี้เลยงั้นหรือ”“ข้าไม่ได้เมานะ เจ้า…ต้องดื่มสุรานี่กับข้าด้วย”“อ้อ ใช่แล้วๆข้าเกือบลืมไปเลย มาเพคะองค์ชาย”“ยังจำได้สินะว่าข้าเป็นองค์ชาย ปกติพูดกับข้าธรรมดานี่”“ก็ผู้ใดขอให้หม่อมฉันพูดเช่นนั้นเองเล่าเพคะ ตอนนี้จะมาน้อยอกน้อยใจมันไม่ช้าไปหรอกหรือเพคะ”“ก็แค่ช่วงจะไปเมืองหลวงเท่านั้นที่จะให้เจ้าฝึกพูดเช่นนั้น แต่ต่อไปก็ไม่ต้องพูดเป็นทางการแล้ว ข้าได้ยินพี่สะใภ้คุยกับพี่แปดแล้วเวียนหัว”“เช่นนั้นข้าจะเริ่มฝึกพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ”“ตามใจเจ้าเลย มาเถอะน้องหญิง ดื่มสุรามงคลกัน
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนพิเศษที่ 1 คืนส่งตัว
พิธีมงคลสมรส“ยินดีด้วยๆ องค์ชายทั้งสองยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ทั้งเฟิ่งหยวนและตงลี่ต้องคอยรับแขกในงานหลังจากที่เจ้าสาวของพวกเขาถูกส่งไปยังห้องส่งตัวแล้ว แม้ว่าแต่ละคนจะอยากเร่งไปยังห้องส่งตัวมากแต่ก็ยังทำไม่ได้เพราะต้องอยู่ในงานเลี้ยงก่อน องค์รัชทายาทสั่งคนให้เรียกทั้งคู่เข้าไปในห้องเพื่อเลี่ยงแขกสักครู่ “พี่ใหญ่ เรียกพวกเรามา มีเรื่องเร่งด่วนอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ข้ามีของขวัญจะมอบให้เจ้าทั้งสอง”พวกเขาเดินตามองค์รัชทายาทเข้าไปในห้องและนั่งที่โต๊ะ “นี่คือ….”“นี่ก็คือของขวัญที่จะมอบให้พวกเจ้าในคืนนี้ ดื่มเสียสิ ข้าให้คนต้มมาให้พวกเจ้า บำรุงเสียหน่อยก่อนจะเข้าห้องส่งตัว”""บำรุง""“ใช่ เชื่อข้าเถอะน่า ข้าเป็นพี่เจ้านะเรื่องเช่นนี้ข้าผ่านมาก่อน รับรองว่าเจ้าจะได้มีบุตรทันใช้เป็นแน่ เหตุใดจ้องหน้าข้าเช่นนี้เล่า ไม่เชื่องั้นหรือ”“ไม่ใช่ไม่เชื่อพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่ว่าข้าคิดว่าพี่แปดกับข้า จำเป็นต้องบำรุงด้วยยานี่ด้วยงั้นหรือพ่ะย่ะค่ะก็ในเมื่อพวกกระหม่อม….แข็งแรงดุจอาชาศึกขนาดนี้”“เจ้าไม่เชื่อข้างั้นหรือ ข้าไม่ทำร้ายเจ้าบ่าวหมาดๆอย่างพวกเจ้าหรอกน่า เจ้าดูพี่สะใภ้เจ้าเป็นตัวอย่างสิ นางตั้งครรภ
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 67 ความสุขที่พึ่งเริ่มต้น (ตอนจบ)
สิบวันถัดมากองทัพขององค์รัชทายาทเดินทางไปแคว้นหานพร้อมกับส่งมอบตัวองค์ชายกว้านเหมาพร้อมกับยื่นข้อเสนอให้แคว้นหานหยุดรุกรานแคว้นรอบข้างเป็นเวลาสามสิบปีนับจากนี้ตัวแทนแคว้นต่างๆเข้าร่วมในการทำข้อสัญญาในครั้งนี้ด้วย กว้านเหมาถูกลดลำดับขั้นเป็นเพียงอ๋องและถูกส่งไปชายแดนด้านตะวันออกซึ่งห่างไกลกับความเจริญเพื่อเป็นการลงโทษ“เขายอมงั้นหรือเพคะ”“เป็นคำสั่งของฮ่องเต้เพื่อจะดัดนิสัยเขาที่เอาแต่ใจ อันที่จริงฮองเฮาเองก็หาวิธีดัดนิสัยของเขามานานแล้วครั้งนี้ถือว่าเขาน่าจะเข็ดไปอีกนาน”“เช่นนั้นเรื่องที่ชายแดนก็นับว่าสงบแล้ว”“ใช่แล้วล่ะ กว้านเหมากลัวแทบตายเมื่อรู้ว่ายาถอนพิษต้องกินถึงสามครั้ง เขาเลยยอมบอกแหล่งผลิตอาวุธร้ายแรงและแหล่งผู้ที่ค้าขายดินปืนและเครื่องมือผลิตให้พี่ใหญ่ จากนี้คงจะไม่มีผู้ใดกล้าผลิตอาวุธนั่นอีก”“แน่ใจหรือเพคะว่าเขาบอกหมดแล้ว”“เขากลัวขนาดนั้น คงไม่กล้าปิดบังอะไรไว้อีกแล้วละ เรื่องนี้เป็นความชอบของเจ้า เสด็จพ่อประทานรางวัลมาให้มากมายรวมถึง…ล้างมลทินให้กับวิหควายุด้วย จากนี้วิหควายุคือจอมยุทธ์ผู้ผดุงความเป็นธรรมกำจัดคนชั่วเพื่อแผ่นดิน”“เช่นนั้นแสดงว่าหม่อมฉันก็ยังใช้ชื่อน
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 66 หลงกล!! (NC)
“เจ้าจะให้ข้าเชื่อใจ ทั้งๆที่เจ้าไม่เคยบอกไม่เคยพูดสิ่งใดเลยงั้นหรือฟางเหยา”“เฟิ่งหยวน เรื่องนี้หม่อมฉันเป็นคนผิดเอง แต่โปรดฟังเหตุผลก่อน ในเวลานั้นหม่อมฉันมีเวลาตัดสินใจเพียงเล็กน้อย พระองค์มิได้มาหาหม่อมฉันก่อนที่ข้าจะไปที่นั่น หม่อมฉันรู้เพราะว่าพระองค์ถูกอาจารย์ขังเอาไว้ เรื่องนี้ไม่โทษพระองค์ แต่หม่อมฉันรู้นิสัยของกว้านเหมาว่าจะต้องทำเช่นนั้นเลยตัดสินใจเอาตัวเองเข้าเสี่ยง แต่รู้ว่าเขาต้องหลงกลตั้งแต่แรกโดยที่ไม่ต้องเปลืองตัว เรื่องนี้…”“แล้วหากเขาไม่หลงกลเจ้า และทำเรื่องน่าอายนั่นขึ้นมาละ เจ้าคิดว่าหากข้ารู้เรื่องนี้ทีหลัง หรือเจ้ากว้านเหมานั่นมาพูดกับข้าว่ามัน…..”“หม่อมฉันเข้าใจเรื่องที่พระองค์ทรงกังวล แต่มันมิได้เกิดขึ้นและหม่อมฉันเองก็คิดแผนเอาไว้แล้วหากว่าเขาไม่หลงกล ก็แค่ใส่ยาเอาไว้ในสุราเท่านั้น เขาไม่มีทางที่จะได้สัมผัสตัวหม่อมฉัน เฟิ่งหยวนหม่อมฉัน…..พูดจริงๆนะ”“เรื่องยาถอนพิษนั่น.....”“ยาถอนพิษนั่นเป็นแผนของหม่อมฉันเอง ก่อนหน้านี้อาจารย์เคยเตือนแล้วว่าคนผู้นี้มีมากกล หม่อมฉันเลยคิดว่าการถอนพิษกับเขามันง่ายไปหน่อย หนามยอกเอาหนามบ่งเช่นนี้จึงจะสามารถลากแผนชั่วของเขาออก
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 65 ความโกรธขององค์ชายแปด
หยางเฟิ่งหยวนเดินออกมาจากห้องโถงเพื่อจะเดินกลับออกไปขึ้นรถม้า ฟางเหยาเมื่อเห็นเขาจึงรีบขอตัวจากเพื่อนๆและวิ่งตามเขาออกมาทันทีเพราะไม่แน่ใจว่าเขานึกไม่พอใจสิ่งใดหรือไม่“เฟิ่งหยวน นั่นท่านจะไปที่ใด”เขาชะงักไปเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเสด็จอาในห้องโถงและเรื่องยาถอนพิษที่องค์รัชทายาทตรัสเมื่อครู่เขาก็เริ่มกัดกรามด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย“องค์ชาย พระองค์เป็นอะไรไปเพคะ”“เปล่า ข้าเหนื่อยแล้วอยากกลับไปพักผ่อน”“แต่ว่านี่ยังไม่ดึกเลยนะเพคะ แล้วก็องค์รัชทายาทก็ยังประทับอยู่”เขาหันมามองใบหน้าที่มองเขาโดยที่ไม่ได้รู้ว่าเขากำลังโมโหนาง และยังไม่รู้ว่าตอนนี้ในใจขององค์ชายแปดเริ่มร้อนรนเพราะความโกรธ“เหตุใดพระองค์จึงทำท่าทีเช่นนี้ มีผู้ใดทำให้พระองค์กริ้วงั้นหรือเพคะ”“ลี่ฟางเหยา เจ้าคิดจะบอกเรื่องยาถอนพิษของกว้านเหมากับข้าเมื่อใด”คำถามนี้ทำเอานางตกใจไปเล็กน้อยเพราะมัวแต่ยุ่งและตื่นเต้นที่ได้กลับบ้านจนลืมบอกเรื่องนี้กับเขาไป นึกไม่ถึงว่าจะทำให้เขาโกรธ ฟางเหยารู้สึกแปลกใจ เรื่องยาพิษนั่นนางนำยาถอนพิษไปให้อาจารย์แล้วจึงมิได้ใส่ใจอีก แต่เหตุใด….“พระองค์โกรธหม่อมฉันเรื่องนี้หรือเพคะ หม่อมฉันคิ
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 64 เงื่อนไขที่ไม่ได้บอก
“ที่ชิงโจวเป็นบ้านของฟางเหยา ข้าเองก็คิดว่าที่นี่น่าอยู่และเงียบสงบมาก และข้าก็รับปากกับอาจารย์ใหญ่เอาไว้แล้วว่าจะดูแลสำนักศึกษานี้ร่วมกับเขา ดังนั้นเรื่องกลับเมืองหลวง ข้าทูลเสด็จพ่อไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“พี่แปด ท่านไม่เห็นบอกข้าเลย เช่นนั้นข้าจะทำให้เป่าเป้ยท้องบ้าง จะได้…”“ไม่ต้องเลย เจ้ากับพระสนมโม่วยังต้องคุยกันอีก อย่าลืมสิว่า ที่พระชายาเจ้าหนีมาเพราะเสด็จแม่เจ้า ตัวเจ้าเป็นผู้ก่อเรื่องต้องพานางไปพบพระสนมก่อนอย่างน้อยให้นางได้รับรู้ว่านางเข้าใจพระชายาเจ้าผิด นางเป็นถึงบุตรีขุนนางใหญ่ มิใช่หญิงชาวบ้านอย่างที่เสด็จแม่เจ้าคิด”“ข้าก็เพียงแค่พูดเผื่อไว้เท่านั้นเองพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรข้าก็ส่งจดหมายไปบอกเสด็จแม่แล้ว นางก็เข้าใจแล้วเพียงแต่หากพระองค์รู้ว่ามีหลานก็จะยิ่งดีใจมากกว่าเดิมเท่านั้นเอง”“ข้าเข้าใจเจ้านะน้องเก้า แต่เจ้าจะสุกเอาเผากินไม่ได้ การที่เจ้าทำเช่นนี้ก็มิใช่ว่าจะดีกับนาง ดีเพียงใดแล้วที่นางไม่ตั้งครรภ์ก่อนจะหมั้นหมายกับเจ้า โชคดีที่บิดานางไม่เอาเรื่อง”“ข้าทราบแล้ว พี่ใหญ่ตักเตือนได้ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่ท่านลงมาชิงโจวครั้งนี้กะจะมาต่อรองกับแคว้นหานใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“ใช่
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 63 สู่ขออย่างเป็นทางการ
“ลี่ฟางเหยา ตามสบายเถิด”“ขอบพระทัยองค์รัชทายาท”ทั้งหมดพากันนั่งที่เก้าอี้ของแขก บรรดาเพื่อนๆต่างก็พากันนั่งที่ของตนในห้องโถงซึ่งวันนี้ได้รับเกียรติจากองค์รัชทายาทรับสั่งให้นั่งรวมกันได้เพราะเป็นงานเลี้ยงภายในจึงไม่ต้องมากพิธี“เอาละน้องแปด ข้าพึ่งคุยกับท่านเสนาบดีลี่ เรื่องทาบทามสู่ขอน้องสะใภ้ให้กับเจ้า”ทั้งเพื่อนๆของฟางเหยาที่หันมามองหน้ากันล้วนพากันยินดีที่ได้รับฟังข่าวดีนี้ เฟิ่งหยวนเองก็เช่นกัน“ขอบพระทัยเสด็จพี่”เฟิ่งหยวนหันไปมองเสนาบดีลี่และคุกเข่าลงในทันที เสนาบดีลี่รีบคุกเข่าตามองค์ชายด้วยความซื่อเพราะไม่นึกว่าเขาจะคุกเข่าให้แต่องค์รัชทายาทจับแขนเสนาบดีลี่เอาไว้มิให้เขาคุกเข่า“ท่านไม่ต้องคุกเข่า ให้เขาพูดไป”“เอ่อ ตะ…แต่ว่า…”“เชื่อข้า น้องแปด พูดไปสิ”องค์รัชทายาทหันไปบอกให้หยางเฟิ่งหยวนกล่าวเอง“ข้าองค์ชายแปดเป่ยอี้เฟิ่งหยวน วันนี้อยากจะสู่ขอบุตรีของท่าน ลี่ฟางเหยาให้เป็นพระชายาของข้า หวังว่าท่านเสนาบดีจะเห็นถึงความจริงใจและตกลงมอบนางให้กับข้า ข้าสาบานต่อหน้าท่านว่าชาตินี้จะรักและให้เกียรตินาง ดูแลนางและเคียงข้างนางตลอดชีวิตไม่คิดเป็นอื่น”องค์รัชทายาทที่ยืนพยุงเสนาบดีล
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 62 จวนสกุลลี่ (อีกครั้ง)
“แต่ว่าเรื่องนั้น…”“แม้ว่าจะไม่มีผู้ใดโทษเขาแม้แต่ข้าก็ตาม แต่ตาแก่นั่นก็ยังนึกว่าเป็นความผิดของเขาอยู่วันยังค่ำเพราะขบวนเสด็จครั้งนั้นเขารับหน้าที่จากเสด็จพ่อเพื่อพาพระสนมไปขอพรนอกวัง”“เป็นเช่นนี้นี่เอง ดังนั้นอาจารย์จึงตัดสินใจจะตามหาผู้ที่ทำเรื่องชั่วในวันนั้น”“ใช่ แต่ที่ข้านึกไม่ถึงก็คือเขารับเจ้าเป็นศิษย์”“เรื่องนั้น…อาจจะเป็นเพราะว่าข้าเจอเรื่องราวคล้ายๆกับพระองค์กระมังเพคะ อาจารย์คงรู้สึกผิดกับพระองค์ และในตอนนั้นที่พบกันก็เป็นวันที่ข้าสูญเสียท่านแม่ไปพอดี”“นึกไม่ถึงว่าลูกศิษย์เพียงคนเดียวของเขาจะกลายมาเป็นพระชายาของข้าในวันนี้”“เช่นนั้น เป่าเป้ยกับองค์ชายเก้าก็ต้อง…”“ใช่ เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้วนางเองก็ต้องถูกแต่งตั้งเป็นพระชายาเก้าเช่นกัน”“ในวังหลวงนั่น….ข้าไม่นึกอยากเข้าไปเพคะ”“ไม่อยากเข้าก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเข้าไปเลยนี่ ในวังหลวงมีองค์รัชทายาทอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีพวกข้าอยู่หรอก”“เช่นนี้”“ใช่ ข้ากับน้องเก้าก็มาประจำอยู่ที่ชิงโจว ท่านอ๋องจ้าวเริ่มชรามากแล้ว เขาเคยทูลขอเสด็จพ่อไปหลายครั้งให้แต่งตั้งองค์ชายมาเป็นท่านอ๋องเพื่อดูแลเมืองชิงโจว ครั้งนี้ข้าจึงได้มาอยู่ที่น
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 61 จวนนอกเมือง
ฟางเหยาหันไปมองพระพักตร์ที่ทั้งจริงจังและสายตาที่มีความหวังมาให้นาง “พระองค์คิดเรื่องนี้มานานแล้วสินะเพคะ”“แต่กว่าจะได้พาเจ้ามาถึงที่นี่ได้ก็นานเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน นึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องมากมายเกิดขึ้นเช่นนี้”“หม่อมฉันเองก็คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ถึงขนาดเป็นสงครามระหว่างแคว้นได้เช่นกันเพคะ”“ไม่ใช่หรอก แค่กว้านเหมาคนเดียวมิใช่ทั้งแคว้น การที่เราไม่ปลิดชีพขององค์ชายในครั้งนี้เพื่อป้องกันข้อพิพาทที่อาจจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า ที่จริงกว้านเหมากับพี่ใหญ่ข้ามีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน เขาจึงหาโอกาสที่จะล้างแค้น แต่พอมีเรื่องของเจ้าเข้ามา ก็ดูเหมือนว่าเขาจะคอยหาเรื่องข้าไปด้วย”“เรื่องแค้นส่วนตัวแต่ถึงกับก่อสงครามขึ้นมา เขาช่างน่าขยะแขยงเสียยิ่งนัก”“ข้าไม่สนใจเขา เรื่องนี้ให้องค์รัชทายาทจัดการไปเถอะ ตอนนี้ข้าต้องการคำตอบของเจ้าลี่ฟางเหยา”เขาใช้นิ้วเชยคางนางขึ้นมาสบตาเขาใกล้ๆจนลมหายใจของทั้งคู่รดกันอยู่ ริมฝีปากแทบจะติดกันอยู่แล้ว“ดูเหมือนพระองค์จะไม่มีคำตอบอื่นให้หม่อมฉันเลยนะเพคะ”“แน่นอนว่าเจ้าห้ามปฏิเสธ แต่เจ้าเองก็ต้องตอบข้ามาก่อนเพื่อความแน่ใจ”ลี่ฟางเหยายิ้มให้เขา มือเรียวโอบต
