LOGINShare
ตอนที่ 10 ป่วย!!
Last Updated:
2024-12-27 12:47:40บัดนี้สายตาของเหล่านักเรียนในห้องต่างหันมามองต้นเหตุของข่าวลือนั่น จ้าวลู่อินเริ่มรู้สึกอับอายและกระอักกระอ่วน
แม้ว่าหยางเฟิ่งหยวนจะมิได้ปฏิเสธนางออกมาโดยตรง แต่ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกได้ว่านางกำลังโกหกและคิดไปเองในเรื่องของเขา นางอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว เหตุใดเขาจึงไม่ไว้หน้านางถึงเพียงนี้
“พี่เฟิ่งหยวน!!”
“ท่านหญิง พวกนางกำลัง…มองท่านอยู่เจ้าค่ะ”
“มองอะไรกันงั้นหรือ พวกเจ้าอยากไปกักตัวที่หอคัมภีร์ที่ผีเยอะนั่นหรือ เหตุใดไม่รีบเขียนงานกันเล่า”
นักเรียนที่เหลือรีบหันกลับไปเขียนงานของตัวเองแต่เสียงกระซิบนั้นก็ดังไม่ขาดสายจนจ้าวลู่อินนั้นมือสั่นจนแทบจะเขียนสิ่งใดไม่ได้เลย
“ท่านหญิง ท่านจะทำเช่นไรต่อเจ้าคะ”
“ข้าจะส่งจดหมาย ไปบอกท่านพ่อให้จัดการเขา”
“แต่ว่าท่านอ๋อง….จะไม่ตำหนิท่านหรือเจ้าคะที่…..”
“หุบปาก!! หากพวกเจ้าได้เรื่องมากกว่านี้จะเป็นเช่นวันนี้งั้นหรือ ข้าต้องไปล้างห้องสุขาแต่นังคนสกุลลี่นั่นทำเพียงอยู่หอคัมภีร์คัดตำรากับพี่เฟิ่งหยวนไม่กี่จบ นางทำให้ข้าอับอาย แค้นนี้ข้าต้องสะสางกับนางแน่”
ฟางเหยาเดินออกมาจากหอนอนเพื่อจะไปขอยา นางพบกับอาจารย์จินสั่วเข้าพอดี
“เด็กน้อยเจ้าหน้าซีดมากเลย ดื่มชานี่ก่อน”
“ขอบคุณอาจารย์หญิง”
“หากเจ้าป่วยหนักถึงเพียงนี้ ให้คนมาแจ้งก็ได้ข้าจะได้เอายาไปให้ เจ้าไม่จำเป็นต้องลุกขึ้นมาเอง เอานี่ สวมผ้าคลุมเอาไว้หน่อยอากาศเริ่มเย็นแล้ว”
“ขอบคุณอาจารย์เจ้าค่ะ”
“ข้าจะไปดูข้าวต้มให้เจ้า เดี๋ยวข้ามา”
“เจ้าค่ะ”
หยางเฟิ่งหยวนเดินหาฟางเหยาไปทั่วเพราะเขาถามผู้ดูแลหอแต่นางบอกว่าฟางเหยาเดินออกไปแล้ว เขาเดินมาจนถึงหน้าเรือนรักษาและเห็นว่านางนั่งรออยู่ในนั้น จึงเดินเข้ามาหานางที่กำลังจิบยาที่เหลืออยู่
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
เสียงของเขาทำให้นางสะดุ้ง ยังดีที่ดื่มชาหมดแล้ว ฟางเหยามิได้หันกลับไปแต่ก้มหน้าและหันมาเท่านั้น
“อาจารย์หยาง ข้าดีขึ้นมากแล้วเจ้าค่ะ ขอบคุณ”
“เห็นบอกว่าเจ้าป่วย ข้าก็เลย…”
“ขอบคุณแต่ข้าไม่ได้เป็นอะไรมากเจ้าค่ะ”
เขามองนางที่หน้าซีดราวกระดาษที่เขาถือมาและปากที่ซีดเซียวนั่นด้วย นางเป็นอะไรกันแน่เหตุใดจึงดูซีดเซียวไร้สีเลือดเช่นนี้ เขานั่งข้างๆนางแต่นางกลับเบือนหน้าหนี นางไม่อยากพบเขาในตอนนี้สักเท่าไหร่
“หรือว่าที่เจ้าป่วย….”
“อ้อ อาจารย์หยาง ท่านมาสอบถามอาการป่วยหรือเจ้าคะ”
“อาจารย์จิน ข้าน้อย….เอาการบ้านของนางมาคืนให้และ….ใช่ขอรับจะมาดูว่านางเป็นเช่นไรบ้าง”
“ไม่มีอะไรน่าห่วง นางแช่น้ำร้อนนาน บ่อน้ำร้อนนั่นเป็นตัวกระตุ้น ก็เลย…เอ้านี่กินข้าวต้มเสียหน่อย”
“ขอบคุณอาจารย์หญิงเจ้าค่ะ”
“ข้าไปเอายามาให้เจ้า”
อาจารย์หญิงเดินกลับเขาไป แต่หยางเฟิ่งหยวนก็ยังไม่ยอมขยับตัว เขายังคงนั่งจ้องนางอยู่ที่เดิมจนนางเริ่มอึดอัดและทำตัวไม่ถูก
“อาจารย์หยาง หากข้าจำไม่ผิดตอนนี้ท่านมีสอน”
“ใช่ นักเรียนให้ห้องถูกสั่งทำโทษให้เขียนงานแก้ไขเพราะมีแค่สองคนที่เขียนงานผ่าน”
“แต่ท่านออกมาเช่นนี้…”
“ข้าแค่ออกมาเพื่อตรวจสอบดูอาการเจ้าเท่านั้น และเอาการบ้านมาคืนเจ้า เขียนได้ดีมาก ดีมากจนคาดไม่ถึงเลย”
“ขอบคุณ"
เขาเอามืออังหน้าผากนางจนนางตกใจถอยออกมาแทบไม่ทัน
“ท่านทำอะไรนะ”
“ข้าก็แค่…ตัวเจ้าร้อนอย่างกับไฟแล้วยังบอกว่าไม่เป็นไรอีกเช่นนั้นหรือ”
“ข้าไม่เป็นไร เชิญอาจารย์หยางกลับเถอะเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากมีปัญหาอีก”
“เจ้าเองก็เชื่อข่าวลือบ้าๆนั่นสินะ ดูเหมือนว่าสั่งคัดบทสำนึกผิดนั่นคงน้อยไปเสียแล้ว”
“ข้าไม่สนใจเรื่องของผู้อื่น ข้ามาที่นี่ตามคำสั่งบิดา เรียนรู้ให้ได้มากที่สุด หากอาจารย์หยางหมดธุระแล้ว ข้า…”
“เจ้าต้องกินข้าวนี่ให้หมดและรอกินยาจากอาจารย์หญิงก่อน เอาละ ข้าไม่รบกวนเจ้าแล้ว หายเร็วๆ”
เฟิ่งหยวนเดินออกมาจากห้องรักษาและเดินกลับไปที่ห้องเรียนทันที เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเพียงแค่ได้ยินว่านางป่วยก็รีบหาเรื่องเดินมาพบนางถึงเรือนพักและยังเดินหาจนทั่วเมื่อรู้ว่านางเดินออกมาแล้ว เขาไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน
“เอ้านี่ ดื่มยานี่ก่อนแล้วค่อยกลับไปนอนพัก หรือไม่ข้าว่าเจ้านอนที่ห้องพักที่นี่ก่อน เจ้าไปแช่น้ำแร่ธรรมชาติที่หลังเขานั่น มันทำให้ธาตุในร่างกายปรับสมดุลเร่งให้ระดูมาเร็วขึ้นร่างกายเจ้าจึงรับไม่ทัน ดื่มยานี่แล้วนอนพัก เย็นๆค่อยกลับไป”
“ขอบคุณอาจารย์หญิงเจ้าค่ะ”
“รีบกินเถอะ”
ฟางเหยาเองก็ไม่นึกว่าน้ำแร่หลังเขาจะทำให้ร่างกายนางหมดเรี่ยวแรงถึงเพียงนี้ได้ ระดูที่เคยมาปกติก็มาก่อนกำหนดในตอนที่ร่างกายนางอ่อนแอ
นางวางถ้วยยาและเดินไปนอนยังเตียงที่มีผู้เตรียมให้เรียบร้อยแล้ว เมื่อล้มตัวลงนอน ราวกับว่าถูกสั่งให้หลับใหล ฟางเหยาหลับไปในทันที
หอคัมภีร์
“เหตุใดพวกเราต้องมานั่งคัดกฎบ้าบอเช่นนี้ด้วยนะ”
“ท่านหญิง นี่มัน…”
“หากไม่ใช่เพราะนังแพศยาแซ่ลี่นั่นละก็…”
“ใช่เจ้าค่ะ ท่านหญิง ได้ข่าวว่านางป่วยนอนอยู่ที่เรือนรักษาทั้งวัน เราควรจะ จัดการอะไรหน่อยหรือไม่เจ้าคะ”
“ไม่ใช่นิสัยข้าที่จะรังแกคนอ่อนแอกว่าสักหน่อย ข้าไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
“ท่านพูดเช่นนี้ก็หมายความว่า…”
“ไม่ว่าจะสิ่งใด ข้าก็จะทำไม่รู้ ไม่เห็น คนอื่นเองก็ไม่เห็นเช่นกัน”
เจาเนี่ยเฟยและหงเสี่ยวซีเข้าใจได้ในทันที พวกนางแอบย่องออกไปจากหอคัมภีร์และไปที่เรือนพักทันที ใกล้เวลาอาหารเย็นแล้วจึงไม่มีคนเฝ้าอยู่ที่นั่น เนี่ยเฟยและเสี่ยวซีเห็นฟางเหยาที่นอนอยู่บนเตียงนิ่งๆพวกนางจึงค่อยๆเดินย่องเข้าไปพร้อมกับน้ำถังใหญ่ที่เตรียมไปราดลี่ฟางเหยา
“เจ้าไปทางนั้น ราดให้นางอับอายไปเลย เตรียมตัวนะ สาม สอง….”
ผ้าบางอย่างพาดมาจากที่ใดไม่ทราบได้ปิดตาทั้งคู่เอาไว้ก่อนจะปิดปากพวกนางด้วย ถังในมือพวกนางหลุดออกมาแต่ดูเหมือนจะไม่หกเลอะเทอะ พวกนางถูกมัดตัวติดกันเอาไว้ตรงกลางห้องพร้อมกับน้ำอีกสองถัง ลี่ฟางเยี่ยนดึงเชือกผ้าที่ใช้รัดพวกนางอยู่ข่มขู่
“ผู้ใดใช้เจ้ามาทำร้ายนาง”
นางดัดเสียงทำให้ทั้งคู่จำฟางเหยาไม่ได้
“ขะ…ข้า…”
“บอกมาก่อนที่ข้าจะเชือดคอเจ้าตายคาห้องนี้ จะบอกหรือไม่!!”
“ท่าน…ท่านหญิงจ้าว จ้าวลู่อินนางเป็นผู้สั่ง”
“จ้าวลู่อิน เจ้าอย่าใส่ความผู้อื่น!! พวกเจ้ามันสกปรก ชอบหาเรื่องนาง”
“ไม่นะ ไม่ใช่ ท่านหญิงเจ้าค่ะ ท่านหญิงสั่งให้พวกข้ามาราดน้ำเย็นใส่ฟางเหยา นางรู้ว่าฟางเหยาเป็นระดูและอยากให้นางอับอายก็เลย….”
“เช่นนั้น พวกเจ้าก็รับกรรมไปแทนนางเสียเถอะ”
น้ำเย็นๆในถังถูกราดลงไปที่ทั้งคู่พวกนางร้องแต่ไร้เสียงเพราะถูกผ้าปิดปากไปอีกครั้งเมื่อเสร็จแล้วฟางเหยาจึงรีบกลับไปนอนที่เตียง เพราะนางได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาทางนี้
“พวกเจ้ารีบยกข้าวเข้าไปให้นักเรียนที่ป่วยอยู่ ข้าจะไปดูยา…นี่มันน้ำอะไรกัน!!”
“อาจารย์หญิงเจ้าคะ พะ…พวกนาง….”
“รีบให้คนไปตามอาจารย์หยาง กับ อาจารย์เจิ้นหัวมาเร็วๆเข้า!!”
Related chapters
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 11 แตกหัก!!
เกิดเหตุชุลมุนขึ้นและนักเรียนคนอื่นๆก็วิ่งจนทุกคนเริ่มสงสัย มีเพียงคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องคือจ้าวลู่อินที่อยู่ในหอคัมภีร์เท่านั้นอาจารย์เจิ้นหัวผู้ดูแลกฎของสำนักศึกษาและเป็นอาจารย์ใหญ่เดินมาพร้อมกับหยางเฟิ่งหยวน เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าถึงกับตกใจ “แกะเชือกให้พวกนาง ผู้ใดจะบอกข้าได้บ้างว่าเกิดสิ่งใดขึ้น”“เหยาเหยา เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง!!”ฟางเหยาทำท่าพึ่งตื่นนอนและค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียง ใบหน้านางเริ่มมีสีเลือดแล้วหลังจากนอนพักผ่อนไปเต็มที่ในช่วงบ่าย เฟิ่งหยวนเองก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเมื่อเห็นว่านางดีขึ้นแล้ว“เป่าเป้ย เกิดอะไรขึ้น”ฟางเหยาถามพร้อมกับสีหน้าที่แปลกใจ หยางเฟิ่งหยวนเดินเข้ามาหานางและมองนาง สายตานั่นมองกี่ทีนางก็ไม่ชอบเลย เหมือนว่าเขาจะชอบอ่านใจคน แต่นางป่วยอยู่ เขาคงไม่คิดที่จะสงสัยนางหรอกกระมัง“เจ้าค่อยๆลุก ดีขึ้นหรือยัง”แต่น้ำเสียงอ่อนโยนที่เขาไถ่ถามทำเอาเป่าเป้ยแอบตกใจเล็กน้อยและค่อนข้างมั่นใจว่าระหว่างทั้งคู่ต้องมีสิ่งใดเกิดขึ้นแน่เพราะเพื่อนรักของนางในตอนนี้หน้าแดงจนผิดสังเกต“ดะ…ดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะ พะ..พวกนางคือ….”“เจาเนี่ยเฟย กับหงเสี่ยวซี”“พวกนางมาทำอะไรที่นี่ คงไม่
Last Updated : 2024-12-27นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 12 ตัดขาด
สายตาเยือกเย็นดุจน้ำแข็งกลางหิมะนั่นมองมาที่นาง แม้ว่าจะกลัวแต่จ้าวลู่อินกลับปิดบังมันแทบจะมิด นอกจากอาการสั่นแล้ว นอกนั้นนางก็ยังทำใจดีสู้เสืออยู่ เมื่อเขาเดินมาใกล้นาง ตัวนางกลับสั่นมากขึ้น“หากเจ้ากล้าปริปากแม้เพียงนิด อย่าว่าแต่ตำแหน่งท่านหญิงของเจ้า แม้แต่ตำแหน่งอ๋องของบิดาเจ้าก็อย่าคิดว่าข้าจะปลดยศคืนไม่ได้ จำเอาไว้ว่าข้า…มิใช่ผู้ที่เจ้าจะมาต่อรองสิ่งใดด้วยได้อย่าให้ข้าหมดความอดทน หากไม่อยากให้สกุลจ้าวของพวกเจ้าต้องสิ้นไปในมือข้า จ้าวลู่อิน!!”เขาเดินจากไปในทันทีโดยมิได้หันมามองนางอีก จ้าวลู่อินทรุดตัวลงกับพื้นทันที พร้อมกับหายใจหอบถี่ นางไม่เคยรู้สึกกลัวตายเท่าวันนี้มาก่อนเลย และไม่เคยพบว่าหยางเฟิ่งหยวนสามารถใช้น้ำเสียงและสายตาที่น่ากลัวนั่นกับนางได้ นี่ไม่ใช่อย่างที่นางคิด นางไม่ได้ตั้งใจจะขัดแย้งกับเขา “เพราะเจ้าคนเดียว ลี่ฟางเหยา”ห้องพักอาจารย์หยาง“กงเย่!!”“ขอรับคุณชาย”“เจ้านำจดหมายนี่ส่งไปให้น้องเก้าและรีบบอกให้เขามาที่ชิงโจว ให้เขาบอกเสด็จพ่อว่าสิ่งที่ต้องการหาอยู่ที่นี่ แต่ข้าต้องการกำลังเสริมถึงจะสามารถค้นหาได้”“แต่ว่าองค์ชาย แล้วทางท่านอ๋อง…”“ไม่ต้องให้เขารู้เรื่
Last Updated : 2024-12-27นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 13 อาจารย์คนใหม่
ลี่ฟางเหยาเห็นสายตาของกู้เป่าเป้ยที่ไม่ต่างกับจ้าวลู่อินเท่าใดนักจึงได้รีบเขย่าตัวนางให้มีสติกลับคืนมาอีกครั้ง“เป่าเป้ย เจ้ารู้จักเขางั้นหรือ”“ข้า….รู้จักสิ จิตรกรที่เมืองหลวงเขาเคยเป็นอาจารย์ให้ข้าอยู่สามเดือน”“แล้วเขามีนามว่าอย่างไร?”ห้องโถงใหญ่“อาจารย์ “โม่วตงลี่” จะมาสอนวิชาศิลปะแทนอาจารย์คงเลี่ยงที่พึ่งจะเกษียนออกไป”""คำนับอาจารย์โม่ว""“อาจารย์หล่อเหลามากจริงๆ เขาดูยิ้มง่ายกว่าท่านเซียนหยางนั่นอีก”“ใช่ๆ แม้ท่านเซียนหยางจะหล่อเหลาแต่ก็ดูน่ากลัว อาจารย์โม่วมองดูแล้วเป็นมิตรกว่าเขาเป็นไหนๆ”“แต่เรื่องความหล่อเหลารูปงามก็ต้องยกให้กับท่านเซียนหยางละนะ”ใช่แล้ว พวกนักเรียนต่างพากันเรียกหยางเฟิ่งหยวนว่า “ท่านเซียนหยาง” เพราะความรู้และวิชาที่สอนนั้นล้ำลึกและยากแสนยาก มีนักเรียนน้อยมากที่สอบผ่านการทดสอบของเขา ในชั้นเรียนของพวกนางมีเพียงแค่กู้เป่าเป้ย ลี่ฟางเหยาและนักเรียนที่มาใหม่ของจวนอ๋องเท่านั้นที่พอจะผ่านเกณฑ์ที่เขาสอน “เป่าเป้ย เจ้าเป็นอะไรหรือไม่ เหตุใดเจ้าหน้าซีดถึงเพียงนี้”“ข้าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ ข้าอยากกลับไปพักแล้ว”“ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้าเอง”“อืม”พวกนางเดินออกจ
Last Updated : 2024-12-28นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 14 ความหลัง!!
ยอดไผ่เกิดเสียงอีกครั้ง ร่างนั้นลงมาที่พื้นด้วยเสียงที่แผ่วเบา“เจ้ารู้ได้อย่างไร”“ข้าไปหาท่านที่ห้องแต่ไม่พบ ข้าเลยเดินสำรวจดูไปเรื่อย ใครจะคิดว่ามีร่องรอยของท่านแถวนี้”“หึ สายตาสอดรู้ของเจ้านี่หากเอาไปใช้อย่างอื่นคงดีไม่น้อย”“อย่างน้อยก็ไม่ต้องให้นางมาฝึกในที่ที่อันตรายมากขนาดนี้แล้วตามมาเฝ้านางทุกคืนหรอกว่าหรือไม่”“ใครบอกว่าข้ามาเฝ้านาง ข้า….ข้ามาดูลาดเลาและสอดส่องดูพวกห้วนตู๋ต่างหาก”“อ้อ…แล้วท่านได้ความคืบหน้าอะไรบ้าง” (สายตาท่านมิได้มองไปที่พวกมันเสียหน่อย ดูสิว่าท่านจะแก้ตัวอย่างไร)“ก็ยังเหมือนเดิม แต่ฝั่งตะวันออกดูเหมือนจะมีเรื่องเกิดขึ้นนะ อาจจะไฟไหม้ เจ้ามาดูสิ”พวกเขาพุ่งตัวขึ้นไปที่ยอดไผ่อีกครั้ง“จริงด้วย ไฟไหม้จริงๆ”“ข้ากำลังคิดว่า นอกจากพวกเราแล้วอาจจะมีผู้อื่นอีกหรือไม่ที่ต้องการแย่งชิงตรานี้”“ท่านกำลังหมายถึง….พวกแค้วนหาน”“แม้จะยังพิสูจน์อะไรไม่ได้ แต่อีกสิบวัน พวกสำนักศึกษาชายจะพานักเรียนมาเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่เป็นเวลาสามเดือน ในระหว่างนั้นค่อยจับตามองพวกเขา”“ท่านหมายถึงองค์ชายน้อยผู้นั้นหรือขอรับ”“ใช่ เขาเป็นนักเรียนของสำนักศึกษาเช่นกัน “กว้านเหมา" ระหว่าง
Last Updated : 2024-12-28นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 15 ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า
มือหนานั้นรวบแขนนางทั้งสองข้างขึ้นเพื่อจะกอบโกยสูดกลิ่นกายหอมจากเรือนร่างที่คิดถึงในรอบหลายเดือนที่ผ่านมา แม้ว่าเป่าเป้ยจะดิ้นรนแต่อารมณ์ของตงลี่ในตอนนี้ไม่มีทางปล่อยให้นางหลุดไปได้ ปากหนากดจูบไปที่ริมฝีปากสั่นระริกนั้นทันที นางแทบจะถูกเขากลืนกินเมื่อลิ้นหนาที่คุ้นเคยล้วงเข้ามาในทันที ไม่นางร่างของนางก็อ่อนยวบยอมแพ้ให้เขา“เป่าเป้ย ข้ารักเจ้า”“ฮึก…ท่านควรปล่อยข้าไป”“ไม่มีทาง สัญญาของเราเจ้าลืมไปหมดสิ้นแล้วงั้นหรือ”“นั่น…มันสัญญาก่อนที่หม่อมฉันจะทราบฐานะของพระองค์”เขาหันมามองใบหน้านางพร้อมกับเริ่มปลดชุดของนางออก“ไม่ว่าเมื่อใดข้าก็เป็นตงลี่ของเจ้าไม่เปลี่ยนแปลงเป่าเป้ย”“ไม่ อ๊ะ อย่านะ ที่นี่เป็น…”“ห้องพักของข้า และข้าก็ไม่กลัวที่จะพาเจ้าออกไปในฐานะพระชายาของข้า อย่าได้หวังว่าเจ้าจะได้หมั้นหมายกับชายอื่น ต่อให้ต้องพาเจ้าหนีและทิ้งฐานันดรนี้ข้าก็ไม่ยอมให้เจ้าจากไป”“ตะ…ตงลี่ อื้อ….อ๊าาา”ลิ้นหนาเข้าครอบครองหน้าอกอวบอูมที่คิดถึงนักหนานางโอบรอบคอปล่อยให้เขาชื่นชมเรือนร่างของนาง แม้ว่าเรื่องราวในครั้งก่อนนี้จะเป็นเรื่องที่นางควบคุมไม่ได้ แต่เมื่อเขาปรากฏตัวที่นี่อีกครั้งเป่าเป้ยเองก็
Last Updated : 2024-12-28นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 16 ท่านไม่มีสิทธิ์
ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ปากเท่านั้น แต่เขากลับส่งลิ้นออกมาด้วย ฟางเหยารู้สึกถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเขาเมื่อเขาผลักนางลงไปและกดจูบลงมาอีกครั้ง “อื้ออ…ปล่อยข้านะ”ดูเหมือนว่าเฟิ่งหยวนเองก็ลืมตัวไปชั่วขณะ ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้นางก็มักจะเป็นเช่นนี้อยู่ตลอด ตอนนี้พวกเขาลุกขึ้นมาพร้อมกัน เขาพยายามจะพยุงนางแต่นางถอยกรูดออกไปพร้อมกับมองหน้าเขาอีกครั้ง“อาจารย์หยาง นี่ท่านจะทำสิ่งใดกันแน่ ท่านสนุกนักหรืออย่างไรที่มาล้อเล่นกับข้าเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า”“ข้า…ไม่ใช่นะฟางเหยา เจ้าฟังข้าก่อน ข้าแค่…”“หากท่านอยากทำเช่นนี้ก็ควรไปทำกับท่านหญิง นางคือคนที่ท่านปกป้องอยู่มิใช่หรืออย่าได้มายุ่งกับข้าอีก ข้าขอร้อง ข้าไม่อยากมีเรื่องกับนางอีก ตลอดเวลาสี่เดือนที่ผ่านมานี้ชีวิตข้าสงบมากข้าอยากให้มันเป็นเช่นนี้ไปตลอด ขอตัวก่อน”“เดี๋ยว ลี่ฟางเหยาเจ้าต้องฟังข้าก่อนนี่หรือเหตุผลที่เจ้าต้องหลบหน้าข้า”“ข้าไม่ได้หลบหน้าท่าน อาจารย์หยางท่านเข้าใจผิดแล้วแต่ข้าไม่อยากยุ่งกับชายที่มีคู่หมายแล้วรบกวนท่านอยู่ให้ห่างๆข้าจะดีกับพวกเราทั้งคู่”“ข้าไปมีคู่หมายเมื่อใดกัน”“หากท่านไม่ได้หูหนวกตาบอดก็คงจะทราบว่าทั้งสำนักศึกษ
Last Updated : 2024-12-28นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 17 เจ้าไม่เมินข้าแล้วงั้นหรือ
เขาใช้ตัวบังนางเอาไว้และค่อยๆล้มลงเมื่อฟางเหยาค่อยๆลดตัวลงพร้อมๆกับเขาเพราะเขากอดนางเอาไว้ เลือดไหลออกจากมุมปากเพราะกำลังภายในที่เขาใช้กับพัดที่พังไปแล้วหล่นที่พื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลไม่หยุด“อาจารย์หยาง ท่านมาทำอะไรที่นี่”“ใคร…ใช้ให้เจ้าตามคนร้าย…นั่นมา”“ข้า…ท่านลุกไหวหรือไม่ ท่านบาดเจ็บหนัก”“เจ้า…ปลอดภัยหรือไม่ บาดเจ็บที่ใด…หรือไม่”“ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าจะรีบพาท่านไปทำแผล”“ไม่ อย่าให้..ผู้ใดล่วงรู้..”“เช่นนั้นจะทำอย่างไรเจ้าคะ”“พยุงข้ากลับไปที่ห้องพักก็พอ”“เจ้าค่ะๆ ท่านค่อยๆลุกนะเจ้าคะ”ฟางเหยานึกตกใจไม่น้อย บาดแผลนั้นแม้ไม่ได้หนักแต่ก็ทำให้เลือดของเขาไหลไม่หยุด ชุดขาวที่เขาสวมอยู่บัดนี้เต็มไปด้วยเลือดจนนางนึกกลัวว่าเขาจะเป็นอันตรายเขาเอาตัวเองบังนางไว้โดยกอดนางหลังจากกำจัดก้านไผ่ที่แหลมคมนับร้อย แต่เกินกว่าจะควบคุมได้หมดเลยปกป้องนางในตอนสุดท้ายห้องพักอาจารย์หยาง“ยะ…แย่แล้ว แผลท่านเลือดไหลไม่หยุด”“กล่องนั้น…เจ้าไปหยิบมาที”“ข้า…”นางวิ่งไปตามคำสั่งและรีบยกกล่องทำแผลที่ครั้งก่อนเขาก็ใช้รักษานาง “ท่านต้อง…ถอดชุดออกก่อน ข้าจะรีบทำแผลให้นะเจ้าคะ”“ไม่ต้อง ข้า…จัดการเองได้
Last Updated : 2024-12-29นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 18 ความลับของเรา
“ท่านปล่อยข้าก่อนสิ ข้าอยู่ท่านี้ข้าเจ็บแผล”“ก็ได้ หากเจ้ารับปากว่าจะไม่หนีก่อนที่จะฟังจบ”“ข้าบอกแล้วว่า…จะไม่หนีข้าพูดแล้วไม่คืนคำหรอก”เขายอมปล่อยนางได้ในที่สุด นางห่มผ้าให้เขา นางดึงผ้าม่านรอบเตียงเขาลงและกลับมานั่งทำแผลให้ตัวเอง นางค่อยๆปลดชุดออกเพราะคิดว่าเขานอนแล้ว แต่อาจารย์หยางก็ยังมิวายเปิดม่านออกมาทั้งๆที่นางปลดชุดออกไปแล้ว“ท่านจะทำอะไรน่ะ”หยางเฟิ่งหยวนรีบหันกลับเข้าไปที่เตียงทันที เขาไม่รู้ว่านางถอดเสื้ออยู่และทันได้เห็นบาดแผลและไหล่เปลือยนั่นเข้าพอดี“ข้าขอโทษ ข้า…ไม่คิดว่าเจ้าจะ…”“เงียบเถอะ ข้าบอกให้ท่านพักผ่อนอย่างไรเล่าหากท่านยังเป็นเช่นนี้ ข้า…”“อย่าไปนะ!! ข้าสัญญาว่าจะไปโผล่หน้าออกไป แต่เจ้า…ช่วยฟังข้าก่อน”“ท่านอยากพูดอะไรก็พูดมา”“เจ้า…เจ็บหรือไม่”“ข้าชินแล้ว”“เจ้าบาดเจ็บบ่อยงั้นหรือ”“ไม่ใช่ แต่ความเจ็บแค่นี้ข้าทนไหว”“ข้ากับจ้าวลู่อินแค่รู้จักกันมาก่อน ที่จริงต้องบอกว่าข้ากับบิดานางท่านอ๋องจ้าวรู้จักกันมาก่อนแต่ว่าระหว่างข้ากับนางไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกัน ทั้งก่อนหน้านี้ และตอนนี้ก็ไม่มี”“ตอนนี้ไม่มี แต่ต่อไป…”“ทั้งเมื่อก่อน ตอนนี้และจากนี้ก็จะไม่มีท
Last Updated : 2024-12-29
Latest chapter
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนพิเศษ 2 ห้องส่งตัวที่เร่าร้อน
ห้องส่งตัวกู้เป่าเป้ยโม่วตงลี่เดินเข้ามายังห้องส่งตัวเจ้าสาวของเขาพร้อมกับไม้มงคลเพื่อเปิดหน้าเจ้าสาว“ตงลี่ นั่นท่านหรือ”“ข้าเองเป่าเป้ย ขอโทษที่ให้เจ้ารอนานนะ”“ไม่เป็นไร ท่านรีบเถิด ข้ารู้สึกแปลกๆ อยากเปลี่ยนชุดแล้ว”“ได้สิ ข้าจะเปิดหน้าเจ้าตอนนี้เลย”เขาใช้ไม้เปิดใบหน้าเจ้าสาวแต่มันดันติดเครื่องประดับบนศีรษะของนางจนดึงออกไม่ได้“อย่าดึงนะ ข้าเอาออกเอง”“แย่จริง ข้ารีบร้อนไปหน่อยน่ะ”“ตงลี่ เหตุใดมือของท่านจึงสั่นถึงเพียงนี้”“ข้า…”“ท่านดื่มมาหนักหรือ หน้าท่านก็แดงมากเลยเกิดอะไรขึ้น ปกติท่านดื่มสุราเมาง่ายเช่นนี้เลยงั้นหรือ”“ข้าไม่ได้เมานะ เจ้า…ต้องดื่มสุรานี่กับข้าด้วย”“อ้อ ใช่แล้วๆข้าเกือบลืมไปเลย มาเพคะองค์ชาย”“ยังจำได้สินะว่าข้าเป็นองค์ชาย ปกติพูดกับข้าธรรมดานี่”“ก็ผู้ใดขอให้หม่อมฉันพูดเช่นนั้นเองเล่าเพคะ ตอนนี้จะมาน้อยอกน้อยใจมันไม่ช้าไปหรอกหรือเพคะ”“ก็แค่ช่วงจะไปเมืองหลวงเท่านั้นที่จะให้เจ้าฝึกพูดเช่นนั้น แต่ต่อไปก็ไม่ต้องพูดเป็นทางการแล้ว ข้าได้ยินพี่สะใภ้คุยกับพี่แปดแล้วเวียนหัว”“เช่นนั้นข้าจะเริ่มฝึกพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ”“ตามใจเจ้าเลย มาเถอะน้องหญิง ดื่มสุรามงคลกัน
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนพิเศษที่ 1 คืนส่งตัว
พิธีมงคลสมรส“ยินดีด้วยๆ องค์ชายทั้งสองยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ทั้งเฟิ่งหยวนและตงลี่ต้องคอยรับแขกในงานหลังจากที่เจ้าสาวของพวกเขาถูกส่งไปยังห้องส่งตัวแล้ว แม้ว่าแต่ละคนจะอยากเร่งไปยังห้องส่งตัวมากแต่ก็ยังทำไม่ได้เพราะต้องอยู่ในงานเลี้ยงก่อน องค์รัชทายาทสั่งคนให้เรียกทั้งคู่เข้าไปในห้องเพื่อเลี่ยงแขกสักครู่ “พี่ใหญ่ เรียกพวกเรามา มีเรื่องเร่งด่วนอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ข้ามีของขวัญจะมอบให้เจ้าทั้งสอง”พวกเขาเดินตามองค์รัชทายาทเข้าไปในห้องและนั่งที่โต๊ะ “นี่คือ….”“นี่ก็คือของขวัญที่จะมอบให้พวกเจ้าในคืนนี้ ดื่มเสียสิ ข้าให้คนต้มมาให้พวกเจ้า บำรุงเสียหน่อยก่อนจะเข้าห้องส่งตัว”""บำรุง""“ใช่ เชื่อข้าเถอะน่า ข้าเป็นพี่เจ้านะเรื่องเช่นนี้ข้าผ่านมาก่อน รับรองว่าเจ้าจะได้มีบุตรทันใช้เป็นแน่ เหตุใดจ้องหน้าข้าเช่นนี้เล่า ไม่เชื่องั้นหรือ”“ไม่ใช่ไม่เชื่อพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่ว่าข้าคิดว่าพี่แปดกับข้า จำเป็นต้องบำรุงด้วยยานี่ด้วยงั้นหรือพ่ะย่ะค่ะก็ในเมื่อพวกกระหม่อม….แข็งแรงดุจอาชาศึกขนาดนี้”“เจ้าไม่เชื่อข้างั้นหรือ ข้าไม่ทำร้ายเจ้าบ่าวหมาดๆอย่างพวกเจ้าหรอกน่า เจ้าดูพี่สะใภ้เจ้าเป็นตัวอย่างสิ นางตั้งครรภ
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 67 ความสุขที่พึ่งเริ่มต้น (ตอนจบ)
สิบวันถัดมากองทัพขององค์รัชทายาทเดินทางไปแคว้นหานพร้อมกับส่งมอบตัวองค์ชายกว้านเหมาพร้อมกับยื่นข้อเสนอให้แคว้นหานหยุดรุกรานแคว้นรอบข้างเป็นเวลาสามสิบปีนับจากนี้ตัวแทนแคว้นต่างๆเข้าร่วมในการทำข้อสัญญาในครั้งนี้ด้วย กว้านเหมาถูกลดลำดับขั้นเป็นเพียงอ๋องและถูกส่งไปชายแดนด้านตะวันออกซึ่งห่างไกลกับความเจริญเพื่อเป็นการลงโทษ“เขายอมงั้นหรือเพคะ”“เป็นคำสั่งของฮ่องเต้เพื่อจะดัดนิสัยเขาที่เอาแต่ใจ อันที่จริงฮองเฮาเองก็หาวิธีดัดนิสัยของเขามานานแล้วครั้งนี้ถือว่าเขาน่าจะเข็ดไปอีกนาน”“เช่นนั้นเรื่องที่ชายแดนก็นับว่าสงบแล้ว”“ใช่แล้วล่ะ กว้านเหมากลัวแทบตายเมื่อรู้ว่ายาถอนพิษต้องกินถึงสามครั้ง เขาเลยยอมบอกแหล่งผลิตอาวุธร้ายแรงและแหล่งผู้ที่ค้าขายดินปืนและเครื่องมือผลิตให้พี่ใหญ่ จากนี้คงจะไม่มีผู้ใดกล้าผลิตอาวุธนั่นอีก”“แน่ใจหรือเพคะว่าเขาบอกหมดแล้ว”“เขากลัวขนาดนั้น คงไม่กล้าปิดบังอะไรไว้อีกแล้วละ เรื่องนี้เป็นความชอบของเจ้า เสด็จพ่อประทานรางวัลมาให้มากมายรวมถึง…ล้างมลทินให้กับวิหควายุด้วย จากนี้วิหควายุคือจอมยุทธ์ผู้ผดุงความเป็นธรรมกำจัดคนชั่วเพื่อแผ่นดิน”“เช่นนั้นแสดงว่าหม่อมฉันก็ยังใช้ชื่อน
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 66 หลงกล!! (NC)
“เจ้าจะให้ข้าเชื่อใจ ทั้งๆที่เจ้าไม่เคยบอกไม่เคยพูดสิ่งใดเลยงั้นหรือฟางเหยา”“เฟิ่งหยวน เรื่องนี้หม่อมฉันเป็นคนผิดเอง แต่โปรดฟังเหตุผลก่อน ในเวลานั้นหม่อมฉันมีเวลาตัดสินใจเพียงเล็กน้อย พระองค์มิได้มาหาหม่อมฉันก่อนที่ข้าจะไปที่นั่น หม่อมฉันรู้เพราะว่าพระองค์ถูกอาจารย์ขังเอาไว้ เรื่องนี้ไม่โทษพระองค์ แต่หม่อมฉันรู้นิสัยของกว้านเหมาว่าจะต้องทำเช่นนั้นเลยตัดสินใจเอาตัวเองเข้าเสี่ยง แต่รู้ว่าเขาต้องหลงกลตั้งแต่แรกโดยที่ไม่ต้องเปลืองตัว เรื่องนี้…”“แล้วหากเขาไม่หลงกลเจ้า และทำเรื่องน่าอายนั่นขึ้นมาละ เจ้าคิดว่าหากข้ารู้เรื่องนี้ทีหลัง หรือเจ้ากว้านเหมานั่นมาพูดกับข้าว่ามัน…..”“หม่อมฉันเข้าใจเรื่องที่พระองค์ทรงกังวล แต่มันมิได้เกิดขึ้นและหม่อมฉันเองก็คิดแผนเอาไว้แล้วหากว่าเขาไม่หลงกล ก็แค่ใส่ยาเอาไว้ในสุราเท่านั้น เขาไม่มีทางที่จะได้สัมผัสตัวหม่อมฉัน เฟิ่งหยวนหม่อมฉัน…..พูดจริงๆนะ”“เรื่องยาถอนพิษนั่น.....”“ยาถอนพิษนั่นเป็นแผนของหม่อมฉันเอง ก่อนหน้านี้อาจารย์เคยเตือนแล้วว่าคนผู้นี้มีมากกล หม่อมฉันเลยคิดว่าการถอนพิษกับเขามันง่ายไปหน่อย หนามยอกเอาหนามบ่งเช่นนี้จึงจะสามารถลากแผนชั่วของเขาออก
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 65 ความโกรธขององค์ชายแปด
หยางเฟิ่งหยวนเดินออกมาจากห้องโถงเพื่อจะเดินกลับออกไปขึ้นรถม้า ฟางเหยาเมื่อเห็นเขาจึงรีบขอตัวจากเพื่อนๆและวิ่งตามเขาออกมาทันทีเพราะไม่แน่ใจว่าเขานึกไม่พอใจสิ่งใดหรือไม่“เฟิ่งหยวน นั่นท่านจะไปที่ใด”เขาชะงักไปเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเสด็จอาในห้องโถงและเรื่องยาถอนพิษที่องค์รัชทายาทตรัสเมื่อครู่เขาก็เริ่มกัดกรามด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย“องค์ชาย พระองค์เป็นอะไรไปเพคะ”“เปล่า ข้าเหนื่อยแล้วอยากกลับไปพักผ่อน”“แต่ว่านี่ยังไม่ดึกเลยนะเพคะ แล้วก็องค์รัชทายาทก็ยังประทับอยู่”เขาหันมามองใบหน้าที่มองเขาโดยที่ไม่ได้รู้ว่าเขากำลังโมโหนาง และยังไม่รู้ว่าตอนนี้ในใจขององค์ชายแปดเริ่มร้อนรนเพราะความโกรธ“เหตุใดพระองค์จึงทำท่าทีเช่นนี้ มีผู้ใดทำให้พระองค์กริ้วงั้นหรือเพคะ”“ลี่ฟางเหยา เจ้าคิดจะบอกเรื่องยาถอนพิษของกว้านเหมากับข้าเมื่อใด”คำถามนี้ทำเอานางตกใจไปเล็กน้อยเพราะมัวแต่ยุ่งและตื่นเต้นที่ได้กลับบ้านจนลืมบอกเรื่องนี้กับเขาไป นึกไม่ถึงว่าจะทำให้เขาโกรธ ฟางเหยารู้สึกแปลกใจ เรื่องยาพิษนั่นนางนำยาถอนพิษไปให้อาจารย์แล้วจึงมิได้ใส่ใจอีก แต่เหตุใด….“พระองค์โกรธหม่อมฉันเรื่องนี้หรือเพคะ หม่อมฉันคิ
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 64 เงื่อนไขที่ไม่ได้บอก
“ที่ชิงโจวเป็นบ้านของฟางเหยา ข้าเองก็คิดว่าที่นี่น่าอยู่และเงียบสงบมาก และข้าก็รับปากกับอาจารย์ใหญ่เอาไว้แล้วว่าจะดูแลสำนักศึกษานี้ร่วมกับเขา ดังนั้นเรื่องกลับเมืองหลวง ข้าทูลเสด็จพ่อไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“พี่แปด ท่านไม่เห็นบอกข้าเลย เช่นนั้นข้าจะทำให้เป่าเป้ยท้องบ้าง จะได้…”“ไม่ต้องเลย เจ้ากับพระสนมโม่วยังต้องคุยกันอีก อย่าลืมสิว่า ที่พระชายาเจ้าหนีมาเพราะเสด็จแม่เจ้า ตัวเจ้าเป็นผู้ก่อเรื่องต้องพานางไปพบพระสนมก่อนอย่างน้อยให้นางได้รับรู้ว่านางเข้าใจพระชายาเจ้าผิด นางเป็นถึงบุตรีขุนนางใหญ่ มิใช่หญิงชาวบ้านอย่างที่เสด็จแม่เจ้าคิด”“ข้าก็เพียงแค่พูดเผื่อไว้เท่านั้นเองพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรข้าก็ส่งจดหมายไปบอกเสด็จแม่แล้ว นางก็เข้าใจแล้วเพียงแต่หากพระองค์รู้ว่ามีหลานก็จะยิ่งดีใจมากกว่าเดิมเท่านั้นเอง”“ข้าเข้าใจเจ้านะน้องเก้า แต่เจ้าจะสุกเอาเผากินไม่ได้ การที่เจ้าทำเช่นนี้ก็มิใช่ว่าจะดีกับนาง ดีเพียงใดแล้วที่นางไม่ตั้งครรภ์ก่อนจะหมั้นหมายกับเจ้า โชคดีที่บิดานางไม่เอาเรื่อง”“ข้าทราบแล้ว พี่ใหญ่ตักเตือนได้ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่ท่านลงมาชิงโจวครั้งนี้กะจะมาต่อรองกับแคว้นหานใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“ใช่
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 63 สู่ขออย่างเป็นทางการ
“ลี่ฟางเหยา ตามสบายเถิด”“ขอบพระทัยองค์รัชทายาท”ทั้งหมดพากันนั่งที่เก้าอี้ของแขก บรรดาเพื่อนๆต่างก็พากันนั่งที่ของตนในห้องโถงซึ่งวันนี้ได้รับเกียรติจากองค์รัชทายาทรับสั่งให้นั่งรวมกันได้เพราะเป็นงานเลี้ยงภายในจึงไม่ต้องมากพิธี“เอาละน้องแปด ข้าพึ่งคุยกับท่านเสนาบดีลี่ เรื่องทาบทามสู่ขอน้องสะใภ้ให้กับเจ้า”ทั้งเพื่อนๆของฟางเหยาที่หันมามองหน้ากันล้วนพากันยินดีที่ได้รับฟังข่าวดีนี้ เฟิ่งหยวนเองก็เช่นกัน“ขอบพระทัยเสด็จพี่”เฟิ่งหยวนหันไปมองเสนาบดีลี่และคุกเข่าลงในทันที เสนาบดีลี่รีบคุกเข่าตามองค์ชายด้วยความซื่อเพราะไม่นึกว่าเขาจะคุกเข่าให้แต่องค์รัชทายาทจับแขนเสนาบดีลี่เอาไว้มิให้เขาคุกเข่า“ท่านไม่ต้องคุกเข่า ให้เขาพูดไป”“เอ่อ ตะ…แต่ว่า…”“เชื่อข้า น้องแปด พูดไปสิ”องค์รัชทายาทหันไปบอกให้หยางเฟิ่งหยวนกล่าวเอง“ข้าองค์ชายแปดเป่ยอี้เฟิ่งหยวน วันนี้อยากจะสู่ขอบุตรีของท่าน ลี่ฟางเหยาให้เป็นพระชายาของข้า หวังว่าท่านเสนาบดีจะเห็นถึงความจริงใจและตกลงมอบนางให้กับข้า ข้าสาบานต่อหน้าท่านว่าชาตินี้จะรักและให้เกียรตินาง ดูแลนางและเคียงข้างนางตลอดชีวิตไม่คิดเป็นอื่น”องค์รัชทายาทที่ยืนพยุงเสนาบดีล
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 62 จวนสกุลลี่ (อีกครั้ง)
“แต่ว่าเรื่องนั้น…”“แม้ว่าจะไม่มีผู้ใดโทษเขาแม้แต่ข้าก็ตาม แต่ตาแก่นั่นก็ยังนึกว่าเป็นความผิดของเขาอยู่วันยังค่ำเพราะขบวนเสด็จครั้งนั้นเขารับหน้าที่จากเสด็จพ่อเพื่อพาพระสนมไปขอพรนอกวัง”“เป็นเช่นนี้นี่เอง ดังนั้นอาจารย์จึงตัดสินใจจะตามหาผู้ที่ทำเรื่องชั่วในวันนั้น”“ใช่ แต่ที่ข้านึกไม่ถึงก็คือเขารับเจ้าเป็นศิษย์”“เรื่องนั้น…อาจจะเป็นเพราะว่าข้าเจอเรื่องราวคล้ายๆกับพระองค์กระมังเพคะ อาจารย์คงรู้สึกผิดกับพระองค์ และในตอนนั้นที่พบกันก็เป็นวันที่ข้าสูญเสียท่านแม่ไปพอดี”“นึกไม่ถึงว่าลูกศิษย์เพียงคนเดียวของเขาจะกลายมาเป็นพระชายาของข้าในวันนี้”“เช่นนั้น เป่าเป้ยกับองค์ชายเก้าก็ต้อง…”“ใช่ เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้วนางเองก็ต้องถูกแต่งตั้งเป็นพระชายาเก้าเช่นกัน”“ในวังหลวงนั่น….ข้าไม่นึกอยากเข้าไปเพคะ”“ไม่อยากเข้าก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเข้าไปเลยนี่ ในวังหลวงมีองค์รัชทายาทอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีพวกข้าอยู่หรอก”“เช่นนี้”“ใช่ ข้ากับน้องเก้าก็มาประจำอยู่ที่ชิงโจว ท่านอ๋องจ้าวเริ่มชรามากแล้ว เขาเคยทูลขอเสด็จพ่อไปหลายครั้งให้แต่งตั้งองค์ชายมาเป็นท่านอ๋องเพื่อดูแลเมืองชิงโจว ครั้งนี้ข้าจึงได้มาอยู่ที่น
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก ตอนที่ 61 จวนนอกเมือง
ฟางเหยาหันไปมองพระพักตร์ที่ทั้งจริงจังและสายตาที่มีความหวังมาให้นาง “พระองค์คิดเรื่องนี้มานานแล้วสินะเพคะ”“แต่กว่าจะได้พาเจ้ามาถึงที่นี่ได้ก็นานเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน นึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องมากมายเกิดขึ้นเช่นนี้”“หม่อมฉันเองก็คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ถึงขนาดเป็นสงครามระหว่างแคว้นได้เช่นกันเพคะ”“ไม่ใช่หรอก แค่กว้านเหมาคนเดียวมิใช่ทั้งแคว้น การที่เราไม่ปลิดชีพขององค์ชายในครั้งนี้เพื่อป้องกันข้อพิพาทที่อาจจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า ที่จริงกว้านเหมากับพี่ใหญ่ข้ามีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน เขาจึงหาโอกาสที่จะล้างแค้น แต่พอมีเรื่องของเจ้าเข้ามา ก็ดูเหมือนว่าเขาจะคอยหาเรื่องข้าไปด้วย”“เรื่องแค้นส่วนตัวแต่ถึงกับก่อสงครามขึ้นมา เขาช่างน่าขยะแขยงเสียยิ่งนัก”“ข้าไม่สนใจเขา เรื่องนี้ให้องค์รัชทายาทจัดการไปเถอะ ตอนนี้ข้าต้องการคำตอบของเจ้าลี่ฟางเหยา”เขาใช้นิ้วเชยคางนางขึ้นมาสบตาเขาใกล้ๆจนลมหายใจของทั้งคู่รดกันอยู่ ริมฝีปากแทบจะติดกันอยู่แล้ว“ดูเหมือนพระองค์จะไม่มีคำตอบอื่นให้หม่อมฉันเลยนะเพคะ”“แน่นอนว่าเจ้าห้ามปฏิเสธ แต่เจ้าเองก็ต้องตอบข้ามาก่อนเพื่อความแน่ใจ”ลี่ฟางเหยายิ้มให้เขา มือเรียวโอบต
