ตอนที่ 31 เจ้าหนีข้าไม่พ้นหรอก

"อื้ออ…”

เขาเอื้อมไปจูบนางอีกครั้งคราวนี้เขาค่อยๆล้วงเข้าไป มือนางจับแขนเขาเอาไว้แน่นแต่เขาก็ยังดื้อดึงจนล้วงเข้าไปได้สำเร็จ

ร่างของนางแหงนขึ้นเพราะสัมผัสจากนิ้วเย็นๆนั้น นางรู้สึกราวกับล่องลอยอยู่บนนภาที่เต็มไปด้วยเมฆเย็นๆ ลิ้นของเขาวนอยู่ที่ยอดอกและเริ่มทำงานประสานกับนิ้วที่ล้วงอยู่ด้านล่าง

นางต้องรีบใช้นิ้วตัวเองกัดเพื่อกลั้นเสียงแต่เขาดึงมือนางออกและส่งนิ้วเขาอีกข้างเข้าไปแทน

“หากจะกัดก็กัดนิ้วข้าแทน อย่าทำร้ายตัวเอง”

นางส่ายหน้าไม่ยินยอม แต่เขารู้ดีว่านางต้องอดกลั้นไม่ต่างจากเขา สัมผัสนี้จะค่อยๆรุนแรงและต้องการมากขึ้นเพราะเขารับรู้มันได้จากนิ้วที่เปียกแฉะด้านล่าง นางต้องเรียกร้องมากขึ้นหลังจากนี้และจะร้องดังขึ้น

“อื้ออ…อื้อ….”

“อีกนิดเดียว ฟางเหยาเจ้าปลดปล่อยออกมาให้หมด เจ้าอย่าได้กลั้น ข้าอยากให้เจ้าต้องการข้าฟางเหยาเจ้าจะต้องเรียกร้องข้าให้มากกว่านี้”

ต่อให้ถูกตราหน้าว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวเขาก็จะทำ เขาอยากให้นางรู้ว่าเขาก็ต้องการครอบครองนางไม่ต่างกับที่นางต้องการเขาเช่นกัน

แม้ว่าในวันนี้ทั้งเขาและนางจะอยู่ในฐานะศิษย์อาจารย์ แต่อีกสามเดือนข้างหน้าก็จะไม่ใช่แล้ว

“ฟางเหยา เจ้าใกล้แล