บทที่ 43

วิธีนี้ในแพทย์แผนจีนเองก็มีการบันทึกไว้ เพื่อนร่วมงานของนางคนนั้นก็เคยใช้วิธีนี้ ได้ผลไม่เลวเลย

"ได้ เช่นนั้นก็ทำตามวิธีของเจ้า" องค์หญิงใหญ่รังเกียจขาหมูที่สุด แต่พอเห็นว่าเพื่อเด็กก็จำใจต้องกินแล้ว

"ตอนที่ต้มขาหมูกับทงเฉ่าไม่ต้องใส่เกลือลงไปเลย ไม่เช่นนั้นตอนที่เด็กกินลงไปจะท้องเสีย ต้มขาหมูให้เปื่อย จนน้ำแกงข้นมีสีขาวขุ่นก็พอ" ซูเนี่ยนเอ่ยเสริมขึ้นมา

"อืม จำได้หรือยัง ทำตามที่พระชายาว่าเลย" องค์หญิงใหญ่สะกดความขยะแขยงในใจตนเอง เอ่ยขึ้นมา

"เพคะ"

ซูเนี่ยนในดวงตามีประกายยิ้ม อันที่จริงยังมีวิธีอื่นอีก แต่นางกลัวว่าองค์หญิงใหญ่น่าจะรับไม่ไหว

"ไปหยิบปิ่นทองหยกมรกตเล่มนั้นของข้ามามอบให้กับพระชายาหลี" องค์หญิงใหญ่กำชับขึ้นมาอีกที

"เพคะ"

สาวใช้ใหญ่ไปหยิบปิ่นเปล่งประกายแสงทองเล่มหนึ่งออกมาจากในตู้ ตรงกลายปิ่นฝังเลี่ยมหยกใสไว้ก้อนหนึ่ง ด้านล่างยังมีห้อยระย้า งดงามจับตาอย่างมาก

"เจ้าช่วยข้ามาหลายครั้ง ปิ่นนี้ถือเป็นคำขอบคุณ" องค์หญิงใหญ่เอ่ยขึ้น

"ได้ เช่นนั้นก็ขอบพระทัยองค์หญิงใหญ่มาก จริงด้วย ยาขวดนี้องค์หญิงใหญ่นำไปทาต่อด้วย มีประโยชน์ต่อบาดแผลที่ท้อง" ซูเนี่ยนรับปิ่นทองมา แล้วล้วง