วันนี้เสิ่นชิงผิงตื่นตั้งแต่ยามอิ๋นนางให้เหล่าหมัวมันในวังมาแต่งหน้าหวีผมให้กับนาง ไทเฮาที่เสด็จกลับมาจากการขอพรไหว้พระเอ็นดูหลานสะใภ้คนนี้มากนัก เมื่อวันก็ให้คนมารับไปนั่งคุยเป็นเพื่อนเสิ่นชิงเวยที่ดีขึ้นจากอาการแพ้ท้องแล้วก็มาหาน้องสาว บรรดาหมัวมัวที่แต่ตัวให้นางเสร็จเรียบร้อยต่างก็พากันออกไปรอข้างนอกเพื่อให้พี่น้องได้คุยกัน"ผิงผิง..วันนี้เจ้าก็เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ต่อไปทำอะไรอย่าใจร้อนอีกนะ""พี่ใหญ่ ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะ พี่ใหญ่ท่านไม่ไปเมืองหยางมิได้หรือเจ้าคะ ข้าคิดถึงท่านกับหยวนหยวน""เด็กโง่...เมืองหยางกับเมืองหลวงเดินทางสิบวันก็ถึง พี่เขยเจ้าเพื่อให้สะดวกในการติดต่อกับราชสำนักได้ให้คนเปิดเส้นทางใหม่เรียบร้อยแล้ว หากสร้างเสร็จทางบกอาจใช้เวลาเพียงห้าวันทางน้ำเจ็ดวันเท่านั้น คิดถึงพี่ก็ให้คนไปบอก จะพาหลานมาหาเจ้า"เสิ่นชิงผิงลุกมานั่งคุกเข่าแล้วกอดเอวพี่สาวเอาไว้ นางร้องไห้ออกมาเพราะไม่เคยห่างกันเลยนับแต่บิดาจากไป บัดนี้ต้องไกลกันเป็นพันลี้ เสิ่นชิงเวยจับบ่าน้องสาวดันออก ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาให้น้องสาวเบาๆ"อย่าร้อง วันนี้เป็นวันมงคลผิงผิงของพี่เจ้าโตแล้ว ปีนี้ก็ยี่สิบแล้วน
เมื่อถึงเวลาเจ้าบ่าวก็ถูกกลุ่มสหายพามายังห้องหอ จากนั้นทุกคนก็อวยพรเขาอีกครั้ง จ้าวเหมิ่นที่แสร้งเมามายเพื่อจะรีบกลับมาหาคนในดวงใจแต่ยามที่คนไปหมดแล้วก็เดินหลังตรงก่อนจะผลักประตูเข้าไป ฮวนฮวนเห็นว่ารัชทายาทมาแล้วก็คารวะทั้งคู่ก่อนจะออกไปจ้าวเหมิ่นเดินมาหาคนที่นั่งอยู่ เสิ่นชิงผิงบีบมือที่ประสานบนตักแน่น นางรู้สึกประหม่าเมื่อรองเท้าปักลายปราณีตมาหยุดตรงหน้า"ผิงผิงของพี่ๆมาแล้ว""ไท่จื่อ..ทรงเหนื่อยหรือไม่เพคะ จะบรรทมเลยหรือไม่"จ้าวเหมิ่นหยิบไม้เปิดผ้าคลุมมาก่อนจะเขี่ยผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก วันนี้นางงามมากนัก มือหนาประคองใบหน้าหวานไว้ในอุ้งมือก่อนจะเอ่ยหยอกเย้า"คนดีของพี่ วันแต่งงานเข้าหอใครเขานอนกันเล่า มาเถอะพี่ถอดเครื่องหัวให้ ดูสิกดหน้าผากจนแดงไปหมดแล้ว อยู่ด้วยกันไม่ต้องเรียกพี่ว่าไท่จื่อหรอก อยู่กันสองคนมีแค่ผัวเมียเท่านั้น"เสิ่นชิงผิงเขินอายคำพูดของเขา จ้าวเหมิ่นถอดเครื่องหัวนางออก จากนั้นก็เดินไปรินสุรามงคลก่อนจะเดินกลับมาแล้วคล้องแขนแลกจอกกันดื่ม เสิ่นชิงผิงรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้"พะ พี่จ้าวเหมิ่น""ว่าอย่างไรคนงาม""ข้ากลัวน่ะ""พี่จะถนอมเจ้าเอง มาเถอะให้พี่พาเจ้า
งานเลี้ยงผ่านไปแล้ว งานแต่งงานรัชทายาทก็ผ่านพ้นไปแล้ว เสิ่นชิงชิวที่ตอนนี้อยู่เมืองหลวงกำลังศึกษาเล่าเรียนกับหลิวต้งเพื่อสืบทอดตำแหน่งแม่ทัพบูรพา เดิมเขาอยากเคียงบ่าเคียงไหล่พี่เขย แต่เผยซ่างกวนกลับต้องการให้เขายืนด้วยตนเองเสิ่นชิงชิวเป็นคนที่มีความสามารถการกักเขาเอาไว้ใช้งานไม่คุ้ม เด็กคนนี้ควรได้ผงาด ใช้ความสามารถของตนเองสร้างชื่อ ทางด้านเผยปินที่รับปากบุตรชายว่าจะดำรงตำแหน่งให้ดีและไม่มีเรื่องเช่นเมื่อก่อนอีก เผยซ่างกวนเบาใจเขาเชื่อว่าบิดาเคยมีบทเรียนจะไม่เดินทางผิดอีกร่างสูงที่ตอนนี้กำลังสั่งงานคนของตนอยู่ เดิมจะกลับหยางไหวแต่เขาอยากให้บุตรชายได้เรียนหนังสือกับอาจารย์ที่ดี เสิ่นชิงเวยจึงยอมตามใจเขา แต่นางขอไปอยู่จวนนอกเมือง ที่นั่นมีทั้งภูเขา ลำธารป่าที่สมบูรณ์เหมาะกับนางมากกว่าจวนนอกเมืองห่างจากเมืองหลวงเพียงสิบลี้เท่านั้น ใช้เวลาเดินทางไม่นานไม่ถึงครึ่งชั่วยามก็สามารถมาเมืองหลวงได้ สวีไหลฝูเองก็ยินดีที่ท่านอ๋องยังคงอยู่เมืองหลวง"ท่านอ๋องเพคะ พระชายาให้มาทูลว่าวันนี้อาจารย์หม่าจะมาที่จวนเพื่อพบพระองค์เพคะ"สาวใช้รายงานเขาขณะที่กำลังตรวจบัญชีเสบียงของทหารชายแดน เผยซ่างกวนพยักห
เสียงร้องไห้น่าสงสารดังออกมา กระทั่งหยุนเซี่ยพาหมอตำแยมาถึง เดิมทีพวกนางต้องพักอยู่จวนอ๋องแต่ว่าซู่ซู่ที่เมื่อคืนนี้คลอดยาก ทางสวีไหลฝูจึงได้มาขอยืมตัวไปช่วยอีกแรง ไม่คิดว่าเช้านี้เสิ่นชิงเวยเองก็จะคลอดเช่นกันหมอตำแยเข้าไปแล้ว เผยซ่างกวนถูกให้ออกมาด้านนอก แม้เขาอยากจะอยู่ด้วยแต่ก็ทำไม่ได้ เขาได้แต่เดินไปเดินมาก่อนที่กู้เหยียนจะเดินมาหาและจับมือเขาบีบเบาๆก่อนจะเอ่ย"เรื่องเข้าเฝ้ากระหม่อมจะจัดการเอง ท่านอ๋องอย่าได้กังวลอยู่เป็นเพื่อนเว่ยเว่ยเถอะพ่ะย่ะค่ะ""ท่านพ่อตา เช่นนั้นเรื่องประชุมวันนี้คงต้องฝากท่านแล้ว หากฝ่าบาทจะลงโทษข้ายินดีน้อมรับโทษทัณฑ์ทุกอย่าง"กู้เหยียนพยักหน้าให้เขาก่อนจะสั่งให้รถม้าเตรียมรอ เขาเดินมาหานางในดวงใจจากนั้นก็รั้งร่างบางมากอด"อาเซี่ยคนดีของอา เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อนนะ อาจะไปทำธุระให้กับท่านอ๋องสักหน่อย รอพี่เว่ยเว่ยของเจ้าคลอดแล้ว อาจะพาไปขี่ม้าเล่นวันหลังดีหรือไม่""ท่านอาไปเถอะเจ้าค่ะ ข้าเองก็เป็นห่วงพี่เว่ยเว่ยไม่ต่างจากท่าน รอให้ท่านหญิงหรือท่านชายคลอดออกมาก่อนพวกเราค่อยไปก็ไม่สาย"เมื่อพูดคุยกันเรียบร้อยกู้เหยียนก็เดินทางเข้าวังหลวงเพื่อแจ้งข่าวแก่ฝ่าบาท
เสิ่นชิงเวยคลอดบุตรคู่แฝดให้กับเผยซ่างกวนมาได้แปดเดือนแล้ว ข่าวดีมาจากในวังตอนนี้ไท่จื่อเฟยทรงพระครรภ์ได้สามเดือนแล้วเช่นกัน เสิ่นชิงเวยยินดีกับน้องสาวยังไม่ทันจะเสร็จ ข่าวจากหยางไหวก็ส่งมาแจ้งว่า หยุนเซี่ยตั้งครรภ์แล้วเช่นกันเผยซ่างกวนเห็นพระชายาของตนอ่านจดหมายไปก็ยิ้มไปจึงเดินมาหา จากนั้นก็ก้มลงหอมแก้มคู่แฝดก่อนจะเดินมานั่งลงที่เตียงเสิ่นชิงเวยลุกจากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆ เขาช้อนนางมานั่งบนตักก่อนจะเอ่ยถามเรื่องที่นางอารมณ์ดี"เว่ยเว่ยของพี่ เจ้าดีใจเรื่องอันใดหรือ""ท่านอ๋อง... เรื่องที่ผิงผิงตั้งครรภ์ท่านคงทราบข่าวจากในวังเรียบร้อยแล้วใช่ไหมเพคะ""อืมใช่ ไท่จื่อทรงดีพระทัยมากยิ่งนัก""ยังมีข่าวดีอีกนะเพคะ ท่านพ่อกำลังจะได้เป็นพ่อคนจริงๆ หยุนเซี่ยเองนางก็ตั้งครรภ์แล้ว ท่านพ่อบุญธรรมกำลังจะมีบุตรของตนเอง""อืม นี่เป็นข่าวดีจริงๆ ฮูหยินรองนางก็ตั้งครรภ์เช่นกัน พี่กำลังจะมีน้องชายของตนเองเช่นกัน""ดีเหลือเกินเพคะ ท่านอ๋องช่วงนี้มีแต่เรื่องดีๆ อีกไม่กี่วันอาชิวก็จะได้ขึ้นเป็นแม่ทัพบูรพาแล้ว""อืม..หยางเช่อเองก็ได้บุตรชายคนที่สอง ตอนนี้กำลังจัดเตรียมพิธีการเพื่อจัดงานให้เสี่ยวหยางสืบทอดส
หลักจากนั้นเผยซ่างกวนก็ออกไป เสิ่นชิงผิงที่ขออนุญาตไทเฮาเพื่อมาหาพี่สาวก็ได้รับอนุญาต แต่คนติดตามนางก็เกือบสามสิบคนเรื่องจากพระชายากำลังทรงพระครรภ์ ประตูถูกเปิดเข้ามาตามด้วยร่างบางที่ตอนนี้เอวเริ่มหนาขึ้นบ้างแล้ว เสิ่นชิงผิงนั่งลงมีหมัวมัวคอยประคองทุกย่างก้าว"พี่ใหญ่...ท่านเป็นเช่นไรบ้าง หิวหรือไม่""พระชายา ท่านกำลังตั้งครรภ์ยังลำบากมางานแต่งหม่อมฉันอีก""พี่ใหญ่ ระหว่าเราพี่น้อง มีอะไรให้ต้องเกรงใจกันเล่า อีกครึ่งปีอาชิวก็แต่งงานกับองค์หญิงแล้ว เราสามคนพี่น้องต่างได้ครอบครัวที่ดี""เพคะ..ว่าแต่ทรงแพ้ท้องมากหรือไม่""ข้าไม่เป็นไร คนที่แพ้ท้องแทนเป็นไท่จื่อน่ะ เขาน่าสงสารมากนัก อาเจียนตลอดเวลาเลย""ตอนหม่อมฉันท้องคู่แฝดแพ้ท้องมากนัก ส่วนท่านอ๋องก็ชอบกินของหวานบ้างของเปรี้ยวบ้าง ตอนที่หม่อมฉันตั้งครรภ์ยังกินทุกอย่างพอคลอดลูกออกมาแล้ว แค่ขนมหวานชิ้นเดียวยังกลืนลำบาก"เสิ่นชิงผิงมีเรื่องคุยกับพี่สาวจึงให้หมัวมัวไปเอาขนมมาให้ เมื่อคนไปแล้วนางจึงได้เอ่ยเรื่องในใจ"มีขุนนางต้องการให้ไท่จื่อรับชายารองน่ะพี่ใหญ่""แล้วท่าทีของไท่จื่อเล่าเป็นเช่นไร ผิงผิงเจ้าตั้งครรภ์แล้ว ตำแหน่งจะมั่นคงก็ต่อ
ทั้งคู่นอนกอดกันหลังจากที่สุขสมไปแล้ว นับจากนี้นางก็คือภรรยาของเขาเผยซ่างกวนคนนี้อย่างถูกต้อง เสิ่นชิงเวยร้องไห้ออกมาเพราะความดีใจ กระทั่งน้ำตาเปียกแขนที่หนุนอยู่ เผยซ่างกวนจึงรู้สึกตัว เขาลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้นางรั้งนางมากอด"ร้องไห้ทำไมคนดี""หม่อมฉันไม่คิดว่าจะมีวันนี้ พระองค์ทรงตามหาหม่อมฉัน ทรงยอมรับหม่อมฉันกับลูก ท่านอ๋องหม่อมฉันอาจเป็นภรรยาที่สมบูรณ์ไม่ได้ แต่หม่อมฉันจะเป็นภรรยาที่รักสามีกับลูกยิ่งกว่าชีวิตเพคะ""เท่าที่เจ้าทำอยู่นั้นก็เท่ากับเป็นภรรยาที่ดีของพี่แล้ว จากนี้ไปครอบครัวของเราจะมีแต่รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะนะพระชายาของข้า""เพคะ ขอบพระทัยที่ทรงรักใครหม่อมฉัน เผยซ่างกวนข้ารักท่านทั้งชีวิตจนดินกลบหน้าข้าก็ยังคงรักท่าน""พี่ก็รักเจ้า พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวเจ้าตัวน้อยจะงอแง เว่ยเว่ยท้องนี้แพ้ไหม หรือว่า อุ๊บ อื้อ เดี๋ยวพี่มานะ กระโถนอยู่ที่ไหนกัน อ๊วก"เผยซ่างกวนที่สวมเพียงเสื้อคลุมก็หากระโถนในห้อง เขาพะอืดพะอมอยากอาเจียน ทำไมอยู่ๆถึงรู้สึกเวียนหัวคลื่นไว้ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย คืนแต่งงานกลายเป็นว่าท่านอ๋องกลับต้องเรียกหาหมอประจำจวน ในที่สุดก็เพลียจนหลับไปงานแต่งผ่านพ้นไปแล้
ผ่านมาสองปีเสิ่นชิงเวยกำลังเดินทางไปยังเมืองหลวง เดิมทีเสิ่นชิงชิวต้องแต่งงานกับองค์หญิงแปดเรียบร้อยแล้ว แต่หลังจากส่งสินสอดเรียบร้อย ใครจะรู้ว่าชายแดนตะวันออกกลับมีปัญหา หลิวต้งจำต้องออกเดินทางไปจัดการ เสิ่นชิงชิวจึตามไปด้วย เขารู้สึกผิดกับจ้าวเหลียนซิน ไม่รู้ว่าการปราบโจรโพกผ้าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ เขาเองก็ไม่อยากให้นางต้องเสียวัยเยาว์ไปเพราะเขา"ซินเอ๋อร์ พี่จะต้องเลือกบ้างเมือง หากเจ้ารอพี่ได้พี่สัญญาจะกลับมาแต่งกับเจ้าให้สมเกียรติ แต่หากเจ้าไม่อยากรอพี่ คนดีพี่จะไม่ตำหนิเจ้าเลย"จ้าวเหลียนซินมองหน้าคนรักก่อนจะร้องไห้ออกมา นางกอดเขาแน่นจ้าวเหลียนซินรู้ดีว่าเขาเองก็ไม่แน่ใจในสถานการณ์ตนเอง ร่างบางผละออกจากอกเขา นางลุกไปยืนข้างเตียงก่อนจะปลดอาภรณ์ตนเองออกจนหมด จากนั้นร่างระหงก็กลับมาหาเสิ่นชิงชิวอีกครั้ง"ท่านพี่ชิงชิว ข้าอยากเป็นคนของท่าน ชีวิตนี้ทั้งชีวิตไม่ว่ากาลข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะเป็นคนของท่านตลอดไป"เสิ่นชิงชิวรั้งร่างบางมากอด เขาไม่อยากทำลายนาง เขาอยากให้นางไร้มลทินจนถึงวันเข้าหอ แต่คนตัวเล็กไม่ต้องการ นางอยากเป็นผู้หญิงของเขา"ซินเอ๋อร์
ยามเหมาเผยชิงหลานตื่นมาเพื่อดูอาการของหยางเยี่ยเฟยอีกครั้ง นางใช้หลังมือแตะหน้าผากของเขา ท่านหมอบอกว่าเขาอาจมีไข้กลางคืน เมื่อคืนเขาตื่นมาดื่มน้ำและยาลดไข้จากนั้นก็หลับจนกระทั่งถึงตอนนี้"พี่เยี่ยเฟย..พี่ได้ยินหรือไม่ข้าจะไปเตรียมตัวปัดกวาดสุสานท่านย่า ยามอู่จะเซ่นไหว้ข้าจะไปบอกหูเปียวให้มาดูแลท่านนะเจ้าคะ"หยางเยี่ยเฟยตื่นนานแล้วแต่เขายังไม่ลืมตา เมื่อได้ยินดรุณีน้อยตรงหน้าเอ่ยกับเขา หยางเยี่ยเฟยจึงค่อยลืมตาขึ้นราวกับคนที่เพิ่งตื่นนอนก่อนจะเอ่ยกับนางน้ำเสียงัวเงียเล็กน้อย"หลานเอ๋อร์ เจ้าตื่นเช้ายิ่งนัก เมื่อคืนนี้ลำบากเจ้าแล้ว""มิลำบากเลยเจ้าค่ะ หากไม่ได้ท่านข้างต้องฝังอยู่ที่นี่เสียแล้ว อีกอย่างข้าต้องไปปัดกวาดสุสาน วันนี้จะไหว้ท่านย่าน่ะเจ้าค่ะ""ให้พี่ไปช่วยดีหรือไม่ แค่กๆ""พี่พักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ มีท่านย่ารองกับท่านปู่อยู่ บ่าวไพร่มากมายนักอีกอย่างท่านบาดเจ็บเพราะช่วยเหลือข้าๆจะให้ท่านไปลำบากอีกได้อย่างไร"หยางเยี่ยเฟยมองหน้านางก่อนจะยิ้ม นางงามมากนักงามเหมือนท่านน้าเว่ยเว่ยจริงๆ เขาไม่เป็นอะไรแล้ว เดิมทีเขามีวรยุทธพิษงูนั่นก็ถูกเขาสกัดเอาไว้ก่อนท่านหมอจ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยเตรียมข้าวของเรียบร้อยแล้ว เผยปินกับหยุนหลานเองก็ตื่นมาเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว วันนี้นอกจากเผยปินยังมีเผยจ้าวหยวน เผยชิงหลาน เผยชิงอี้ที่จะไปเซ่นไหว้สุสานของท่านย่าเผยซ่างกวนแจ้งว่าเขาจะถึงเมืองหลวงแล้ว แต่เขาจะแวะไปอารามก่อนเพื่อเซ่นไหว้มารดา เสิ่นชิงเวยจัดเตรียมรถม้าสามคัน แฝดคู่เล็กไม่ได้ไปด้วยเนื่องจากจวนต้องมีคนดูแล ส่วนจ้าวเหลียนซินที่มาหานางแต่เช้าแล้วเพราะได้ยินว่าสามีนางกับจ้านอ๋องกำลังจะถึงเมืองหลวงแล้วข้าวของที่นำไปเพื่อเซ่นไหว้เตรียมเรียบร้อยแล้ว รถม้าจากจวนอ๋องทั้งห้าคันเคลื่อนออกจากจวนปลายยามเซิน กว่าจะถึงอารามก็พลบค่ำพอดี รุ่งขึ้นถึงจะไปปัดกวาดเตรียมเซ่นไหว้ วันนี้หลิวเย่วมาหานางรวมถึงซู่ซู่ อีกไม่นานฝ่าบามจะสละราชบัลลังให้รัชทายาทจ้าวเผยหยวนขึ้นครองราชย์ เสิ่นชิงผิงกำลังจะได้เป็นฮองเฮา นางมีพระโอรสสองพระองค์ พระธิดาหนึ่งองค์ และตอนนี้กำลังตั้งครรภ์คนที่สี่สาวใช้นำขนมกับน้ำชามาที่ศาลารับลม หลิวเย่วฉางจิบชาดอกบัวที่เสิ่นชิงเวยเป็นคนคั่วเองอย่างละเมียดละไม ก่อนจะเอ่ยถึงเรื่องบุตรชายคนโต"พระชายา เยี่ยนเฟยปีนี้สิบหกแล้วยังไ
เวลาล่วงเลยไปเก้าปียามนี้เสิ่นชิงเวยมีบุตรกับเผยซ่างกวนห้าคน ส่วนคนโตอย่างเผยจ้าวหยวนที่ยามนี้อายุสิบแปดปีแล้ว เขาได้หมั้นหมายกับกู้ชิงเหลียนอบย่างที่ตั้งใจเอาไว้และกำลังจะไปส่งสินสอดในอีกสามวันข้างหน้าเสิ่นชิงเวยกำลังทำขนมเพื่อให้พ่อสามีกับหยุนหลานไปเคารพสุสานของแม่สามี เผยซ่างกวนเดินทางไปชายแดนตะวันออกกับเสิ่นชิงชิวเพื่อเจรจาเรื่องเกลือสมุทร กว่าจะกลับคงไม่ทันเผยปินและหยุนหลานจึงไปก่อนด้านนอกเสียงจ้อกแจ้กจอแจดังมา คู่แฝดไม่เหมือนพี่ชายเช่นเผยจ้าวหยวนสักนิด ทั้งซุกซนและเจ้าเล่ห์มากนัก เผยซ่างกวนรู้สึกถึงนิสัยภรรยาของเขาทีเดียว"ชิงอี้...เสด็จแม่ไม่อยู่กำลังทำขนมพวกเราไปนอกจวนกันไหม"เผยชิงหลานท่านหญิงใหญ่เอ่ยชวนน้องชายเผยชิงอี้ ตอนนี้ทั้งคู่อายุสิบสองปีแล้ว ซุกซนยิ่งนักถึงเวลาเรียนก็ไม่เรียนหนังสือ เผยชิงอี้ที่กลัวมารดาก็ส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยกับพี่สาว"พี่หญิง เสด็จแม่จับได้ก็จะถูกคัดกฎบรรพชนอีกหรอก ท่านไม่กลัวหรือ""เพ้ยๆๆ เจ้าพูดอะไรนั่น อัปมงคลจริงๆเลย ใครจะอยากไปเขียนหนังสือกัน ยึกยือๆน่าเบื่อจะตาย ข้าจะไปล่าไก่ฟ้าเจ้าไม่ไปก็ตามใจ"เผยชิงอี้จำต้องตามพี่สาวไ
เสิ่นชิงชิวกลับมาก็เตรียมงานแต่งงานทันที วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขา พี่สาวตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวให้น้องชายไปรับเจ้าสาว ขบวนรับเจ้าสาวใหญ่โตยิ่งนัก เสิ่นชิงชิวในชุดแต่งงานสีแดงปักลวดลายด้วยไหมสีทองที่รีดจากทองแม้จนเป็นเส้นเล็กๆขบวนรับเจ้าสาวนั้นมีหาบขนมและลูกกวาดรวมทั้งเงินตำลึงมากมายยิ่งนัก อาชาสีขาวบริสุทธิ์ตัดกับชุดเจ้าบ่าวที่เขาสวมใส่ทำให้ดูมีราศีราวกับเทพเซียน เสิ่นชิงเวยส่งน้องชายออกจากจวน นางมานอนที่ในเมืองเพื่อจะได้จัดงานได้ราบรื่น เผยจ้าวหยวนเองก็ตื่นแต่เช้า เขาเห็นน้าชายในชุดเจ้าบ่าวงามสง่าก็นึกถึงตอนที่เสด็จแม่กับเสด็จพ่อแต่งงานกัน เสด็จพ่อทรงรูปงามมากนัก กระทั่งเสิ่นชิงเวยเดินเข้ามาหาเขาจึงได้รู้ตัว"หยวนหยวน..ท่านน้าหล่อเหลาหรือไม่""หล่อเหลารูปงามมากนักขอรับท่านแม่ หากลูกโตขึ้นลูกจะจัดงานแต่งงานกับชิงเหลียนให้ยิ่งใหญ่แบบเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทขอรับ""ดูเจ้าสิ อายุเท่าไหร่กันเอ่ยปากคำก็ชิงเหลียน สองคำก็ชิงเหลียน"เผยจ้าวหยวนยิ้มให้มารดา จากนั้นก็เห็นว่าขบวนรับเจ้าสาวไปไกลแล้ว มารดาเตรียมเรื่องพิธีการ แม่นมที่เสิ่นชิงผิงส่งมาช่วยงานทำให้เสิ่นช
ผ่านมาสองปีเสิ่นชิงเวยกำลังเดินทางไปยังเมืองหลวง เดิมทีเสิ่นชิงชิวต้องแต่งงานกับองค์หญิงแปดเรียบร้อยแล้ว แต่หลังจากส่งสินสอดเรียบร้อย ใครจะรู้ว่าชายแดนตะวันออกกลับมีปัญหา หลิวต้งจำต้องออกเดินทางไปจัดการ เสิ่นชิงชิวจึตามไปด้วย เขารู้สึกผิดกับจ้าวเหลียนซิน ไม่รู้ว่าการปราบโจรโพกผ้าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ เขาเองก็ไม่อยากให้นางต้องเสียวัยเยาว์ไปเพราะเขา"ซินเอ๋อร์ พี่จะต้องเลือกบ้างเมือง หากเจ้ารอพี่ได้พี่สัญญาจะกลับมาแต่งกับเจ้าให้สมเกียรติ แต่หากเจ้าไม่อยากรอพี่ คนดีพี่จะไม่ตำหนิเจ้าเลย"จ้าวเหลียนซินมองหน้าคนรักก่อนจะร้องไห้ออกมา นางกอดเขาแน่นจ้าวเหลียนซินรู้ดีว่าเขาเองก็ไม่แน่ใจในสถานการณ์ตนเอง ร่างบางผละออกจากอกเขา นางลุกไปยืนข้างเตียงก่อนจะปลดอาภรณ์ตนเองออกจนหมด จากนั้นร่างระหงก็กลับมาหาเสิ่นชิงชิวอีกครั้ง"ท่านพี่ชิงชิว ข้าอยากเป็นคนของท่าน ชีวิตนี้ทั้งชีวิตไม่ว่ากาลข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะเป็นคนของท่านตลอดไป"เสิ่นชิงชิวรั้งร่างบางมากอด เขาไม่อยากทำลายนาง เขาอยากให้นางไร้มลทินจนถึงวันเข้าหอ แต่คนตัวเล็กไม่ต้องการ นางอยากเป็นผู้หญิงของเขา"ซินเอ๋อร์
ทั้งคู่นอนกอดกันหลังจากที่สุขสมไปแล้ว นับจากนี้นางก็คือภรรยาของเขาเผยซ่างกวนคนนี้อย่างถูกต้อง เสิ่นชิงเวยร้องไห้ออกมาเพราะความดีใจ กระทั่งน้ำตาเปียกแขนที่หนุนอยู่ เผยซ่างกวนจึงรู้สึกตัว เขาลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้นางรั้งนางมากอด"ร้องไห้ทำไมคนดี""หม่อมฉันไม่คิดว่าจะมีวันนี้ พระองค์ทรงตามหาหม่อมฉัน ทรงยอมรับหม่อมฉันกับลูก ท่านอ๋องหม่อมฉันอาจเป็นภรรยาที่สมบูรณ์ไม่ได้ แต่หม่อมฉันจะเป็นภรรยาที่รักสามีกับลูกยิ่งกว่าชีวิตเพคะ""เท่าที่เจ้าทำอยู่นั้นก็เท่ากับเป็นภรรยาที่ดีของพี่แล้ว จากนี้ไปครอบครัวของเราจะมีแต่รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะนะพระชายาของข้า""เพคะ ขอบพระทัยที่ทรงรักใครหม่อมฉัน เผยซ่างกวนข้ารักท่านทั้งชีวิตจนดินกลบหน้าข้าก็ยังคงรักท่าน""พี่ก็รักเจ้า พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวเจ้าตัวน้อยจะงอแง เว่ยเว่ยท้องนี้แพ้ไหม หรือว่า อุ๊บ อื้อ เดี๋ยวพี่มานะ กระโถนอยู่ที่ไหนกัน อ๊วก"เผยซ่างกวนที่สวมเพียงเสื้อคลุมก็หากระโถนในห้อง เขาพะอืดพะอมอยากอาเจียน ทำไมอยู่ๆถึงรู้สึกเวียนหัวคลื่นไว้ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย คืนแต่งงานกลายเป็นว่าท่านอ๋องกลับต้องเรียกหาหมอประจำจวน ในที่สุดก็เพลียจนหลับไปงานแต่งผ่านพ้นไปแล้
หลักจากนั้นเผยซ่างกวนก็ออกไป เสิ่นชิงผิงที่ขออนุญาตไทเฮาเพื่อมาหาพี่สาวก็ได้รับอนุญาต แต่คนติดตามนางก็เกือบสามสิบคนเรื่องจากพระชายากำลังทรงพระครรภ์ ประตูถูกเปิดเข้ามาตามด้วยร่างบางที่ตอนนี้เอวเริ่มหนาขึ้นบ้างแล้ว เสิ่นชิงผิงนั่งลงมีหมัวมัวคอยประคองทุกย่างก้าว"พี่ใหญ่...ท่านเป็นเช่นไรบ้าง หิวหรือไม่""พระชายา ท่านกำลังตั้งครรภ์ยังลำบากมางานแต่งหม่อมฉันอีก""พี่ใหญ่ ระหว่าเราพี่น้อง มีอะไรให้ต้องเกรงใจกันเล่า อีกครึ่งปีอาชิวก็แต่งงานกับองค์หญิงแล้ว เราสามคนพี่น้องต่างได้ครอบครัวที่ดี""เพคะ..ว่าแต่ทรงแพ้ท้องมากหรือไม่""ข้าไม่เป็นไร คนที่แพ้ท้องแทนเป็นไท่จื่อน่ะ เขาน่าสงสารมากนัก อาเจียนตลอดเวลาเลย""ตอนหม่อมฉันท้องคู่แฝดแพ้ท้องมากนัก ส่วนท่านอ๋องก็ชอบกินของหวานบ้างของเปรี้ยวบ้าง ตอนที่หม่อมฉันตั้งครรภ์ยังกินทุกอย่างพอคลอดลูกออกมาแล้ว แค่ขนมหวานชิ้นเดียวยังกลืนลำบาก"เสิ่นชิงผิงมีเรื่องคุยกับพี่สาวจึงให้หมัวมัวไปเอาขนมมาให้ เมื่อคนไปแล้วนางจึงได้เอ่ยเรื่องในใจ"มีขุนนางต้องการให้ไท่จื่อรับชายารองน่ะพี่ใหญ่""แล้วท่าทีของไท่จื่อเล่าเป็นเช่นไร ผิงผิงเจ้าตั้งครรภ์แล้ว ตำแหน่งจะมั่นคงก็ต่อ
เสิ่นชิงเวยคลอดบุตรคู่แฝดให้กับเผยซ่างกวนมาได้แปดเดือนแล้ว ข่าวดีมาจากในวังตอนนี้ไท่จื่อเฟยทรงพระครรภ์ได้สามเดือนแล้วเช่นกัน เสิ่นชิงเวยยินดีกับน้องสาวยังไม่ทันจะเสร็จ ข่าวจากหยางไหวก็ส่งมาแจ้งว่า หยุนเซี่ยตั้งครรภ์แล้วเช่นกันเผยซ่างกวนเห็นพระชายาของตนอ่านจดหมายไปก็ยิ้มไปจึงเดินมาหา จากนั้นก็ก้มลงหอมแก้มคู่แฝดก่อนจะเดินมานั่งลงที่เตียงเสิ่นชิงเวยลุกจากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆ เขาช้อนนางมานั่งบนตักก่อนจะเอ่ยถามเรื่องที่นางอารมณ์ดี"เว่ยเว่ยของพี่ เจ้าดีใจเรื่องอันใดหรือ""ท่านอ๋อง... เรื่องที่ผิงผิงตั้งครรภ์ท่านคงทราบข่าวจากในวังเรียบร้อยแล้วใช่ไหมเพคะ""อืมใช่ ไท่จื่อทรงดีพระทัยมากยิ่งนัก""ยังมีข่าวดีอีกนะเพคะ ท่านพ่อกำลังจะได้เป็นพ่อคนจริงๆ หยุนเซี่ยเองนางก็ตั้งครรภ์แล้ว ท่านพ่อบุญธรรมกำลังจะมีบุตรของตนเอง""อืม นี่เป็นข่าวดีจริงๆ ฮูหยินรองนางก็ตั้งครรภ์เช่นกัน พี่กำลังจะมีน้องชายของตนเองเช่นกัน""ดีเหลือเกินเพคะ ท่านอ๋องช่วงนี้มีแต่เรื่องดีๆ อีกไม่กี่วันอาชิวก็จะได้ขึ้นเป็นแม่ทัพบูรพาแล้ว""อืม..หยางเช่อเองก็ได้บุตรชายคนที่สอง ตอนนี้กำลังจัดเตรียมพิธีการเพื่อจัดงานให้เสี่ยวหยางสืบทอดส
เสียงร้องไห้น่าสงสารดังออกมา กระทั่งหยุนเซี่ยพาหมอตำแยมาถึง เดิมทีพวกนางต้องพักอยู่จวนอ๋องแต่ว่าซู่ซู่ที่เมื่อคืนนี้คลอดยาก ทางสวีไหลฝูจึงได้มาขอยืมตัวไปช่วยอีกแรง ไม่คิดว่าเช้านี้เสิ่นชิงเวยเองก็จะคลอดเช่นกันหมอตำแยเข้าไปแล้ว เผยซ่างกวนถูกให้ออกมาด้านนอก แม้เขาอยากจะอยู่ด้วยแต่ก็ทำไม่ได้ เขาได้แต่เดินไปเดินมาก่อนที่กู้เหยียนจะเดินมาหาและจับมือเขาบีบเบาๆก่อนจะเอ่ย"เรื่องเข้าเฝ้ากระหม่อมจะจัดการเอง ท่านอ๋องอย่าได้กังวลอยู่เป็นเพื่อนเว่ยเว่ยเถอะพ่ะย่ะค่ะ""ท่านพ่อตา เช่นนั้นเรื่องประชุมวันนี้คงต้องฝากท่านแล้ว หากฝ่าบาทจะลงโทษข้ายินดีน้อมรับโทษทัณฑ์ทุกอย่าง"กู้เหยียนพยักหน้าให้เขาก่อนจะสั่งให้รถม้าเตรียมรอ เขาเดินมาหานางในดวงใจจากนั้นก็รั้งร่างบางมากอด"อาเซี่ยคนดีของอา เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อนนะ อาจะไปทำธุระให้กับท่านอ๋องสักหน่อย รอพี่เว่ยเว่ยของเจ้าคลอดแล้ว อาจะพาไปขี่ม้าเล่นวันหลังดีหรือไม่""ท่านอาไปเถอะเจ้าค่ะ ข้าเองก็เป็นห่วงพี่เว่ยเว่ยไม่ต่างจากท่าน รอให้ท่านหญิงหรือท่านชายคลอดออกมาก่อนพวกเราค่อยไปก็ไม่สาย"เมื่อพูดคุยกันเรียบร้อยกู้เหยียนก็เดินทางเข้าวังหลวงเพื่อแจ้งข่าวแก่ฝ่าบาท