เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 88
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-21 14:54:12
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 89
เขากำลังถูกท่าทางยั่วยวนของนางทำให้หลงใหลแล้ว สติที่เคยมีบัดนี้พร่าเลือนนักท่านแม่ทัพรู้สึกว่าตนเองนั้นพลาดบางสิ่งเขาขอภรรยาน้อยไปหรือไม่เป็นเพราะไม่คิดว่านางจะตกปากรับคำได้โดยง่ายจึงยังไม่อยากละโมบตอนนี้เห็นท่าทางที่นางมองเขาด้วยดวงตาเป็นประกายหลงใหลแล้วจึงคิดจะเอ่ยปากขอเพิ่ม แต่วาจาที่หลุดออกมาจากปากของนางทำให้เขาถึงกลับต้องหัวเราะออกมาอย่างไม่อาจกลั้นได้"ท่านยามนี้งามนักหากข้าวาดภาพท่านแล้วนำไปขายคงได้ราคาดีมากทีเดียว""นายน้อยหัวหน้าธิดาเทพมาขอพบฮูหยินน้อยขอรับ"พ่อบ้านเข้ามาแจ้งในขณะที่หยางเอ้อหลางยอมนั่งเป็นแบบวาดภาพให้ภรรยาของตนเองหลังจากโดนนางขอร้องอยู่นานหยางเอ้อหลางวางหนังสือในมือลงก่อนจะมองภรรยาเป็นเชิงถามว่าตัวเขาสามารถขยับได้หรือไม่จวบจนนางส่งยิ้มงดงามพลางพยักหน้ามาเขาจึงถอนหายใจเบาๆ กระแอมให้โล่งคอแล้วเอ่ยขึ้น"แจ้งแก่หัวหน้าธิดาเทพข้าและฮูหยินจะออกไปพบอีกสักครู่""ภาพของท่านยังไม่เสร็จดีพรุ่งนี้หากท่านไม่มีธุระท่านมาเป็นแบบให้ข้าอีกครั้งได้หรือไม่""ข้าปฏิเสธได้หรือ"นางส่ายหน้าแล้วตอบว่า"ไม่ได้ท่านรับปากข้าแล้วว่าจะเป็นแบบให้ข้าวาดจนเสร็จ เป็นถึงแม่ทัพใหญ่พูดแล้วห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 90
พ่อบ้านที่เข้ามารายงานคล้ายนึกสิ่งใดได้ จึงเอ่ยขึ้น"นายน้อยขอรับ ช่างที่ท่านให้เข้ามาปรับปรุงห้องตำรามาถึงแล้วจะพบเขาเลยหรือไม่"คำว่าห้องตำราทำให้นางหูผึ่งทันใด หันไปมองหน้าหยางเอ้อหลางเห็นเขาอึกอักอยู่บ้างจึงเอ่ยถามพ่อบ้านชรา"ท่านพ่อบ้านปรับปรุงห้องตำราใหม่หรือ”"ขอรับฮูหยินน้อย นายน้อยสั่งให้ขยายห้องหนังสืออีกทั้งจัดเตรียมหนังสือนิทานจำนวนมากเอาไว้แล้ว บัดนี้หนังสือมาส่งแล้วอยู่ในหีบท่านอยากดูหรือไม่ข้าน้อยสั่งหนังสือนิทานแนวที่คิดว่าท่านต้องชื่นชอบมาเยอะเลยขอรับ" หยางเอ้อหลางทำหน้านิ่งคิดว่า พ่อบ้านของเขาดูพูดมากไปแล้วใบหน้าของเขาแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงเมื่อถูกภรรยาจ้องหน้าด้วยความสงสัย"ท่านคงไม่ทำเพื่อ...ข้าใช่หรือไม่ หนังสือนิทานพวกนั้น"องค์หญิงสิบสามแย้มยิ้มพลางใช้นิ้วจิ้มหน้าอกเขาเบาๆ ดวงตาเป็นประกายแวววาวด้วยความตื่นเต้นยินดี"ข้าอยากอ่านนิทานจะเป็นอะไรไป บุรุษควรมีความรู้กว้างขวางอ่านหนังสือหลากหลายแนวช่วยเพิ่มความรู้" เขารีบปฏิเสธทันใด"อ้อที่แท้เป็นเช่นนี้ ไม่คิดว่าท่านจะมีความคิดที่ดีเช่นข้า การอ่านนิทานช่วยเพิ่มความรู้ได้มาก”องค์หญิงสิบสามโล่งใจเป็นอย่างยิ่ง นางไม่ต้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 91
"เจ้ามีโอกาสสืบหาเบาะแสของตำราอีกครึ่งหรือไม่""ข้าค้นจวนหลายแห่งแล้วแต่ไม่พบแม้แต่เงา ห้องนอนของท่านย่าก็หาได้มีสิ่งใดผิดปกติข้าจนปัญญาแล้วท่านน้า""ตำราจันทราเป็นของสำคัญใช่จะหาได้ง่าย เจ้าต้องพยายามเพิ่มขึ้นเข้าใจหรือไม่เวลาไม่รั้งรอแล้ว""ข้ารู้ อีกไม่นานแม่ทัพหยางจะไปร่วมฝึกทหารกับพี่ใหญ่ที่ชายแดนแล้วข้าจะถือโอกาสนั้นค้นจวนให้ทั่ว""แล้วนิมิตของเจ้าเล่าเป็นเช่นไร"องค์หญิงสิบสามหยิบพู่กันวาดภาพที่เกิดขึ้นในนิมิตให้หัวหน้าธิดาเทพดู เพียงชั่วครู่นางก็วาดภาพเหมือนออกมาได้ไม่ผิดเพี้ยน"เป็นภาพนี้เขาแต่งกายเช่นนี้และมีจอกหยกแบบนี้" "ข้าต้องนำนิมิตทูลฝ่าบาทอาภรณ์ที่ทั้งสองสวมใส่นั้นเป็นของเผ่าใดกันอีกทั้งจอกหยกเช่นนี้ข้าก็ไม่เคยเห็นเช่นกัน""พวกท่านมีสิ่งใดข้องใจหรือ"เป็นเสียงหยางเอ้อหลางที่ดังขึ้น องค์หญิงสิบสามตกใจยิ่งนางรีบดึงภาพวาดในมือของหัวหน้าธิดาเทพมาแอบไว้ด้านหลัง แต่หาได้ทันมือใหญ่ของผู้เป็นสามีไม่ ท้ายสุดภาพวาดนั้นก็ตกอยู่ในมือของหยางเอ้อหลางจนได้"ท่านเสียมารยาทจริง นี่ภาพของข้าเอาคืนมา"นางมองหน้าของธิดาเทพด้วยความว่องไวของหยางเอ้อหลางทั้งคู่จึงไม่รู้ว่าเขาเข้ามาในห้องตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 92
หัวหน้าธิดาเทพเป็นฝ่ายแก้ตัวแทนหลานสาว"ข้าเข้าใจ" แม่ทัพหยางพยักหน้า"เมื่อท่านแม่ทัพเห็นแล้ว ท่านรู้หรือไม่ว่าการแต่งกายเช่นนี้เป็นของเผ่าใด"หยางเอ้อหลางวิเคราะห์ภาพชั่วครู่เขาจึงเอ่ยขึ้น"เป็นของแคว้นเว่ยข้ารู้มาว่าเพื่อเป็นการเชื่อมสัมพันธไมตรีแคว้นเว่ยกำลังส่งราชทูตมายังแคว้นของเราไม่ทราบว่าจะมีมูลเหตุเกี่ยวข้องกับนิมิตของธิดาเทพหรือไม่""เช่นนั้นของกำนัลก็อาจเป็นถ้วยหยกแล้วถ้วยหยกนี่สรุปแล้วเป็นของที่ดีหรือไม่ดีกันแน่" องค์หญิงสิบสามเอ่ยขึ้น"ข้าคิดว่าหากท่านธิดาเทพนำความทูลฝ่าบาทเสียก่อน ส่วนเรื่องหลังจากนี้ให้ฝ่าบาทเป็นผู้ตัดสินพระทัยต่อไป ความในนิมิตตอนนี้เท่าที่ข้าฟังไม่อาจตีความร้ายดีได้จึงทำได้แค่เพียงระวังให้มาก"องค์หญิงสิบสามพยักหน้า การที่หยางเอ้อหลางอยู่ที่นี่ความจริงทำให้นางรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเป็นอันมาก ขอเพียงมีเขาไม่ว่าเรื่องใดย่อมกระทำได้อย่างง่ายดาย เพราะเป็นเช่นนี้นางจึงกลัวว่านางจะเสพติดการที่มีเขาอยู่เคียงข้าง หากวันหนึ่งที่ไร้คนผู้นี้แล้วนางจะทำเช่นไร ดังนั้นก่อนที่เรื่องจะเจ็บปวดไปกว่านี้นางควรเร่งหย่ากับเขาให้เร็วที่สุดณ ค่ายทหารชายแดน"ท่านแม่ทัพหลาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 93
แม่ทัพหยางเงยหน้าขึ้นดวงตาคมกล้าจับจ้องที่ปลายกระบี่ ดวงตาเย็นเยือกประดุจน้ำแข็งไอสังหารแผ่รอบกาย"พวกมันดูเหมือนจะเป็นคนคุ้นเคยของเราขอรับ""คุ้นเคยหรือ""นักฆ่าที่จับได้เป็นคนของแคว้นเซี่ยอย่างแน่นอนคนของเราพบยาพิษที่พวกเขาใช้ฆ่าตัวตายเป็นยาชนิดเดียวกันกับนักฆ่าจากแคว้นเซี่ย ส่วนผสมพิเศษที่คนกินไม่ทรมานหาไม่ได้จากแคว้นอื่น""เหตุใดคนแคว้นเซี่ยต้องการฆ่าองค์หญิงกันเล่า องค์หญิงสิบสามหาได้มีความสำคัญอันใดต่อฝ่าบาทเลยเป็นเพียงองค์หญิงตัวเล็กๆที่เสด็จพ่อของนางมองข้าม เพราะเหตุนี้ข้าก็ไม่เห็นว่านางไปกีดขวางทางผู้ใดจนต้องถูกลอบฆ่าเช่นนี้""หรือว่าเบื้องหลังองค์หญิงจะมีสิ่งที่พวกเรายังไม่รู้""ข้าจะทำเช่นไรนางจึงจะยอมไว้ใจในตัวข้ากัน"หยางเอ้อหลางตลอดเวลาที่ผ่านมาล้วนใช้ชีวิตในสนามรบ การดูแลภรรยาผู้หนึ่งจึงเป็นเรื่องยากสำหรับเขานักอีกทั้งสตรีผู้นี้ยังไม่เหมือนสตรีทั่วไปที่เขาเคยพบสักเท่าใดการจะไล่จับนางให้อยู่ในกำมือจึงเป็นเรื่องที่เขาหนักอกหนักใจเป็นอย่างยิ่ง เขาจึงตัดสินใจลุกขึ้นเดินเข้าไปในกระโจมของอ๋องฉางอัน ครานี้เขาคงต้องยอมอ่อนให้พี่ภรรยาหลายส่วนเสียแล้วจวนแม่ทัพหยางหลังจากผ่านมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 94
ห้องนอนของหยางเอ้อหลางด้วยแผนของอาชิงจึงหลอกล่อเวรยามหน้าห้องนอนท่านแม่ทัพออกไปได้ องค์หญิงสิบสามแฝงกายเข้าไปภายในอย่างรวดเร็วนางรื้อค้นแทบทุกตารางนิ้วกลับไม่พบสิ่งใด ตำราที่ว่านั่นอาจเป็นเพียงข้อสันนิษฐานว่าจะอยู่ที่นี่ก็เป็นได้ เมื่อค้นหาทุกส่วนแล้วไม่เจอองค์หญิงสิบสามคิดว่าคงไม่มีประโยชน์อันใดที่ตนเองจะอยู่ที่นี่ต่อไปสัญญาที่มีต่อพี่หญิงใหญ่ก็ต้องรักษา ความลับของนางเรื่องกลายร่างก็ไม่อาจเปิดเผยอยู่ที่นี่นานไปก็ยิ่งเสี่ยงนางตั้งใจจะกินยาพิษที่ทำให้ตนเองป่วยแล้วทูลเสด็จพ่อขอหย่าเพื่อปลีกตนไปรักษาตัว องค์หญิงสิบสามมีกระพรวนผู้พิทักษ์แม้นางจะต้องพิษกระพรวนวิเศษก็จะดูดพิษออกมาจนหมดในภายหลังเช่นนั้นวิธีการขอหย่าของนางจึงเป็นไปได้ค่อนข้างมากเมื่อคิดว่าจะไม่ได้พบเขาอีกแล้วองค์หญิงสิบสามพลันรู้สึกเศร้าใจ ความรู้สึกเสียใจที่เกิดขึ้นกะทันหันนี่คือสิ่งใด นางนั่งลงบนเตียงของเขา ห้องนอนของเขานางเคยเข้ามาเพียงครั้งเดียวเมื่อครั้นกลายร่างเป็นกระต่ายเมื่อครานั้นตอนนั้นนางยังดูไม่แจ่มแจ้งนักเมื่อมีโอกาสมาสำรวจเช่นนี้จึงอดที่จะมองดูรอบห้องที่ไร้ของประดับนอกจากกระบี่ยาวและอาวุธที่ดูหนักอึ้งอีกส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 94
"ที่ตกใจหาใช่เพราะกำลังแอบค้นหาบางสิ่งในห้องของขาอยู่หรือ" เขายกยิ้มมุมปากรอยยิ้มนั้นดูเยาะหยันอย่างเห็นได้ชัด"หาใช่เช่นนั้นเลย ท่านใส่ร้ายข้าเกินไปแล้วห้องของท่านข้าค้นอย่างละเอียดแล้วไม่มีสิ่งใดที่ซ่อนเร้นสักนิด"องค์หญิงสิบสามตกใจเป็นอันมาก หรือว่าที่ผ่านมาเขารู้ว่านางกำลังหาสิ่งใด ความจริงก็น่าสงสัยตลอดเวลาที่ผ่านมาดูนางจะแอบเข้านอกออกในได้โดยสะดวกจนไม่น่าเป็นไปได้ แต่ว่าในเมื่อเขารู้เหตุใดเขาจึงไม่ลงโทษนางกันเล่า องค์หญิงสิบสามสับสนแล้วตกลงว่าคนผู้นี้รู้หรือไม่รู้กันแน่"ค้นอย่างละเอียดหรือ" เขาเลิกคิ้วถามเสียงสูง"มะไม่ใช่ค้นข้าพูดผิดไป ข้าเพียงอยากจะบอกท่านว่าข้าเข้ามาทำความสะอาดอย่างละเอียด ทุกซอกทุกมุมเลยล่ะ"นางอยากจะตีปากพล่อยของตนเองนัก เหตุใดจึงลนลานเช่นนี้"อ้อ มาทำความสะอาดกลางดึกเช่นนี้นับว่าขยันยิ่ง"เมื่อได้ยินเขาเอ่ยประชดเช่นนั้น สมองอันชาญฉลาดขององค์หญิงสิบสามก็ต้องทำงานหนักแล้ว ตอนนี้นางได้แต่ทำใจดีสู้เสือค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปหาเขา เอื้อมมือไปจับชายแขนเสื้อของแม่ทัพหยางแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มที่สุดในชีวิต"สามีข้าไม่ปิดบังท่านแล้ว ข้าเขินอายยิ่งความจริงคืนนี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 95
องค์หญิงสิบสามกระหยิ่มในใจที่ตนเองเอาตัวรอดจากแม่ทัพหยางมาได้อย่างหวุดหวิด อาชิงรออยู่ที่เรือนของนางด้วยความตระหนกด้วยรู้ว่าแม่ทัพหยางกลับมากะทันหัน แต่เมื่อเห็นว่าองค์หญิงปลอดภัยดีก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก"องค์หญิงท่านเป็นเช่นใดบ้าง""อาชิงเจ้าก็รู้ว่าพี่สาวเจ้าผู้นี้เก่งกาจเพียงใด หยางเอ้อหลางความจริงสมองหมูกว่าที่ข้าคิดเอาไว้มาก นั่นคงเป็นเพราะฝีมือการหลีกเลี่ยงอันล้ำเลิศของข้า""บ่าวเป็นห่วงองค์หญิง แต่เห็นรอดเช่นนี้ต้องยกนิ้วให้แล้ว""วันนี้เหนื่อยมากแล้ว ข้าง่วงแล้วเจ้ากลับไปพักเถิด""เพคะ"หลังจากปีนขึ้นเตียงได้ราวชั่วยามขณะที่กำลังจะเคลิ้มหลับองค์หญิงสิบสามรู้สึกถึงเงาดำสายหนึ่งแอบลอบเข้ามาในห้อง ฝีเท้าของคนผู้นี้นับว่าเบามากแต่มีหรือที่นางจะจับไม่ได้ นางค่อยๆล้วงมือไปใต้หมอนแล้วกำมีดสั้นเอาไว้ หากคนผู้นั้นลงมือนางจะชิงสังหารเขาเสียเพียงเสียงเคลื่อนไหวเล็กน้อยองค์หญิงสิบสามม้วนกายหลบทันใด นางพุ่งกายเข้าประชิดคนผู้นั้นจ่อมีดสั้นเข้าที่คอของเขาแต่ยังไม่ทันได้ลงมือเขากลับพลิกข้อมือปัดมีดสั้นของนางออกมือหนาของเขาจับร่างของนางแนบชิดแล้วกดแผ่นหลังของนางลงบนเตียงโดยมีเขาทาบทับคล่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-21
บทล่าสุด
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
