LOGINShare
บทที่ 251
Last Updated:
2025-04-26 20:47:24
Related chapters
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 252
หลินฮุ่ยหมินสำรวจร่างกายสามีอย่างละเอียดดูว่าเขาไม่มีส่วนใดที่หลุดหาย อีกทั้งบาดเจ็บกลับมาหรือไม่เมื่อเห็นว่าสามีมีสภาพที่สมบูรณ์ ผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่เรียบร้อยปอยผมหล่นลงมาระที่ข้างแก้ม เพิ่มความงดงามอีกทั้งใบหน้าที่สงบนิ่งของเขานั้นดูห้าวหาญหล่อเหลาองอาจยิ่งหยางเอ้อหลางสวมอาภรณ์สีดำทั้งตัวคิ้วขมวดมุ่นคิดจะเอ่ยปากตำหนิภรรยาที่วิ่งมาทั้งที่ข้อเท้าตนเองไม่ดีนักหลังจากนางได้รับบาดเจ็บเมื่อบริเวณเท้ากระทบกับความหนาวเมื่อใดจะทำให้นางรู้สึกเจ็บปวดจนถึงกระดูก เพราะแบบนี้เขาจึงสั่งทำรองเท้าหุ้มแข้งชนิดพิเศษ ด้านในบุด้วยขนแกะอ่อนนุ่มอีกทั้งหนังที่เอามาทำรองเท้ายังเป็นหนังชั้นดีราคาแพงที่เขาให้คนไปเสาะหามาอย่างยากลำบากเพื่อป้องกันความเหน็บหนาวให้กับข้อเท้าของภรรยา "ท่านพี่กลับมาแล้วเป็นอย่างไรบ้างไม่ได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่"หยางเอ้อหลางไม่ตอบภรรยาเขาเพียงรั้งเอวนางเข้าหาแล้วกอดแน่นๆ อย่างรวดเร็วเพราะตนเองร่างกายสกปรกไม่อยากให้นางได้รับกลิ่นเลือดเดิมทีแค่คิดจะจับมือนางแต่เห็นใบหน้าเล็กงดงามที่มองเขาอย่างห่วงใยแล้วก็อดไม่ได้เขาดันร่างของนางออกแต่หลินฮุ่ยหมินหาได้สนใจว่าสามีจะสกปรกเพียงใด กายข
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 253
หยางเอ้อหลางก้มลงมาใช้หน้าผากชนเข้าที่หน้าผากของนาง ในใจก่อเกิดความอ่อนหวานและอบอุ่นได้ยินภรรยาบอกว่าคิดถึงตนเองจนไม่อาจกินข้าวได้ ก็มีความรู้สึกหวานปนขมไต่ขึ้นมาในลำคอ"ท่านต้องดูแลตัวเองให้ดีแม้จะคิดถึงก็ต้องกินข้าว อย่างไรเสียข้าต้องรีบกลับมาหาท่านอยู่แล้วแต่ถ้าเกิดเจ็บป่วยอีกข้าจะทนได้อย่างไร""อื้ม เข้าใจแล้ว" นางพยักหน้าจุมพิตเบาๆ ที่ริมฝีปากของสามีหยางเอ้อหลางยิ้มก่อนจะเดินตรงไปยังเรือนพักของเขาที่บัดนี้ได้ย้ายข้าวของส่วนตัวขององค์หญิงมาเรียบร้อยแล้วบ่าวไพร่ที่อยู่บริเวณนั้นล้วนชินแล้วที่ท่านแม่ทัพกับองค์หญิงมักจะแสดงความรักต่อกันอย่างเปิดเผย แม้ใจช่วงแรกจะเป็นเพียงองค์หญิงผู้เดียวที่เป็นฝ่ายรุกแต่เมื่อนางทำบ่อยๆ เข้า ท่านแม่ทัพก็เหมือนจะเคยชินจนเผลอแสดงความรักโดยไม่สนใจผู้ใดอีก ยิ่งหลังองค์หญิงบาดเจ็บดูเหมือนว่าท่านแม่ทัพไม่สนใจสายตาผู้คนอีกต่อไป เขามักอุ้มองค์หญิงสิบสามอยู่เป็นประจำถึงองค์หญิงจะหายแล้วเขาก็ยังปฏิบัติไม่เปลี่ยน อีกทั้งระยะหลังองค์หญิงไม่อาจเดินนานๆ ได้เหมือนเดิมเพราะมักจะมีอาการปวดขาเป็นประจำ จนตอนนี้นางคล้ายจะเป็นคนขี้เกียจเดินไปเสียแล้วท่านแม่ทัพก็ไม่ลั
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 254
องค์หญิงสิบสามอ้าปากรับทั้งสองต่างมอบจุมพิตดูดดื่มด้วยความกระหายในตัวของกันและกัน จวบจนในที่สุดหยางเอ้อหลางเป็นฝ่ายเปลื้องอาภรณ์ของตนจนหมดสิ้น หลินฮุ่ยหมินพบว่าสามีของนางต้องการนางเพียงใดบัดนี้ยังเป็นเวลากลางวันแสกๆ เขากลับแสดงความแข็งแกร่งต่อหน้านางอย่างไม่ละอาย อีกทั้งยังออดอ้อนที่จะถอดอาภรณ์ของนางอีกหลินฮุ่ยหมินหน้าแดงหูแดงอีกทั้งร่างกายแดงก่ำเมื่อในที่สุดสามีก็ถอดเสื้อผ้าของนางจนหมด นางไม่มั่นใจตนเองดั่งเช่นเคย หยางเอ้อหลางใช้นิ้วลูบลงมาจนถึงรอยแผลที่ท้องพร้อมกับก้มลงจุมพิตรอยแผลนั้นด้วยความรัก"ท่านพี่ท่านว่าข้าน่าเกลียดหรือไม่" นางเอ่ยถามด้วยเสียงอันเบา"ภรรยาของข้าอย่างไรก็งดงามไร้ที่ติ ท่านจำได้หรือไม่ว่าก่อนที่จะแต่งงานกันข้าเคยกล่าวสิ่งใดกับท่าน"หลินฮุ่ยหมินครุ่นคิดก่อนจะส่ายหน้าแล้วเอ่ยว่า"ข้าจำไม่ได้หรอกตอนนั้นข้ากับท่านคุยกันหลายประโยคเกินไป"หยางเอ้อหลางยิ้มบาง "ข้าบอกท่านว่าข้าหยางเอ้อหลางหากได้รักสตรีคนใดต่อให้นางหูหนวกตาเหล่ ข้าก็จะรัก"หลินฮุ่ยหมินยิ้มเมื่อนึกขึ้นได้ ใช่เขาเอ่ยประโยคนี้จริงๆด้วย นางกอดรอบเอวเขาไว้แนบแน่นในขณะที่สามีลูบศีรษะนางเบาๆ ก่อนที่จะอุ้
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 255
หลินฮุ่ยหมินปลดปล่อยตนเองเป็นฝ่ายกระแทกลงมาป่าเถื่อนเมามัน ต่างฝ่ายต่างบดเบียดซัดกระแทกกระทั้นจนครางไม่ขาดสาย หยางเอ้อหลางจับองค์หญิงสิบสามให้หันหลังเขาแนบร่างประกบทาบบนแผ่นหลังของนางแล้วอัดสะโพกลงอีกครา นางตอบสนองเขาอย่างรู้อกรู้ใจ เขาอัดร่างลงมาจวบจนน้ำในอ่างส่งเสียงดังซ่าด้วยแรงกระแทกของเขาหยางเอ้อหลางพลิกร่างของภรรยาแล้วอุ้มขึ้นมา ยามนี้เขาต้องการกลืนกินนางไว้ในปากจึงอุ้มร่างที่เปียกชื้นของนางไปยังเตียงอุ่น ไม่สนใจว่าบัดนี้ร่างของพวกเขาทั้งคู่จะยังเปียกชื้นจนทำให้ผ้าปูที่นอนเปียกชื้นตามไปด้วย เขาถอนกายออกจับขาของนางแยกออกจากกัน สองมือขยุ้มสะโพกแล้วลากส่วนล่างของนางเข้าหาริมฝีปากของตนปากร้อนผ่าวขย้ำดูดลงมาที่ปลายเกสรหอมหวนองค์หญิงสิบสามหวีดร้องด้วยความเสียวซ่าน นางแอ่นสะโพกไปด้านหลังปล่อยให้เขาดูดกินอย่างเต็มที่ ในขณะที่มือของเขาล้วงจับเข้าไปที่กลีบเกสรปากและลิ้นดูดกลืนนางจนเต็ม นางเบ่งบานภายในปากของเขาในขณะที่เขาซดกินนางอย่างมูมมาม ลิ้นร้อนปาดเลียอย่างหิวกระหายตะกละตะกลามจนเกิดเสียงดังด้วยน้ำหวานที่ฉ่ำเยิ้มกระตุ้นราคะของทั้งคู่เมื่อดูดกลืนปาดเลียจนสมรักแล้วหยางเอ้อหลางพลันจ
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 256
"ในวันนี้เป็นจริง" นางเอ่ยพร้อมกับกัดปลายคางของสามีเล่นนางโอบแขนรัดร่างเขาพร้อมกับตวัดเกี่ยวเรียวขาไปรอบร่างของเขา ปล่อยให้เขาฉีดความร้อนเข้าสู่ร่างกายของนางทุกหยาดหยด"ท่านพี่ท่านว่าข้าจะมีบุตรได้หรือไม่""ย่อมได้ ข้าจะตั้งใจอย่างดีที่สุด" ต่อจากนี้ริมฝีปากของทั้งคู่พลันจุมพิตกันดูดดื่ม เขากัดนางรักนางอีกทั้งนางก็รุนแรงกับเขายิ่งจนคิดว่าพรุ่งนี้ปากของนางคงได้บวมเป็นแน่ แต่องค์หญิงสิบสามหาได้สนใจในยามปกติสามีของนางรักนางทะนุถนอมนางยิ่ง หากเมื่ออยู่บนเตียงด้วยกันเช่นนี้เขาจะรุนแรงไปบ้างนางก็พร้อมรับ ไม่ว่าเขาต้องการแบบใดนางจะตอบสนองให้เขาจนถึงที่สุดหยางเอ้อหลางต้องเป็นของนางคนเดียวเท่านั้นยามดึกของคืนหนึ่ง หยางเอ้อหลางนอนลูบศีรษะภรรยาเบาๆอยู่บนเตียง เป็นเพราะแคว้นเว่ยหยามเกียรติของต้าชิงมาหลายคราอีกทั้งครั้งล่าสุดยังบังอาจทำร้ายองค์หญิงผู้หนึ่ง จึงทำให้ฝ่าบาททรงพิโรธ ราชสำนักไม่พอใจจึงมีพระราชโองการให้ทำสงครามกับแคว้นเว่ย อย่าให้ฝ่ายนั้นเหิมเกริมได้อีก หลังจากองค์หญิงสิบสามไม่มีหินจันทราแล้วก็ไม่อาจทำนายได้ การออกศึกที่ปราศจากคำรับรองของตำหนักเทพว่าต้าชิงจะเป็นฝ่ายชนะจึงทำให้ฝ่าบ
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 257
หลินฮุ่ยหมินขยับกายนอนตะแคงบนตัวสามี มองใบหน้างดงามของเขาแดงก่ำด้วยสายตาหยาดเยิ้มเขากำลังหายใจแรงยิ่ง องค์หญิงสิบสามยกมุมปากช้าๆ ก่อนจะจับมือเรียวของสามีนำพามือนั้นล้วงเข้าไปในกางเกงนอนของตนเอง "ท่านเมินเฉยต่อข้าหรือ"นางกดมือนั้นบนความเต่งตึงอีกทั้งกลีบบุปผากำลังเบ่งบานในฝ่ามือหนา เพียงสัมผัสจากนิ้วเรียวของเขา องค์หญิงสิบสามน้อยพลันหลั่งน้ำทิพย์ใสออกมา สิ่งที่หยางเอ้อหลางหลงใหลและชอบดูดกินที่สุดในกายนาง"อย่าบังคับข้าเลย ข้ากินท่านได้โดยไม่บอกได้หรือไม่" เขาให้นางกินของเขาในขณะที่นางก็ได้รับการปรนนิบัติด้วยปากของเขาเช่นกัน ช่างเป็นท่าทางที่โหดเหี้ยมนักในการขืนใจครั้งนี้นางหอบสะท้านรุนแรง ความรู้สึกราวกับล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ เสียวซ่านจนต้องจิกเล็บลงบนแก้มก้นของเขา นางอ้าปากดูดกลืนความใหญ่โต เลียเขาตั้งแต่โคนจนถึงปลายหัวที่มีน้ำใสฉ่ำไหลออกมาหยางเอ้อหลางปรนนิบัติภรรยาอย่างเต็มที่ นางหอมหวานน่าหลงใหล อาวุธของเขาอวบหนาเหยียดขยายเบ่งคับปากของนางองค์หญิงสิบสามกำลังใช้ลิ้นทำความสะอาด อีกทั้งขัดถูลูบไล้ด้วยนิ้วเรียวนั่น ทำให้เขาครางงึมงำด้วยอาการเสียวอย่างถึงที่สุดนางดูดครูดเขาด้วยฟันเล็
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 258
หลายวันต่อมา ในขณะที่หยางเอ้อหลางกำลังสนทนาแผนการร่วมกับองครักษ์ฝานและคนของเขาในบ้านลับหลังหนึ่ง จู่ๆคนของเขาผู้หนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบมาด้วยความรวดเร็ว "ท่านแม่ทัพ แย่แล้วขอรับ องค์หญิงถูกทหารจับกุมในข้อหาร่วมก่อการกบฏ"องค์หญิงสิบสามถูกคุมขังในคุกหลวงมาสามวันแล้ว ร่างกายของนางเริ่มอ่อนแรงอาหารในคุกเห็นได้ชัดว่ามีคนสั่งให้ทำมาให้นางอย่างดีทุกสิ่งล้วนน่ากินแต่นางแทบจะกลืนสิ่งใดไม่ลง แม้แต่ฟูกนอนอีกทั้งโต๊ะเก้าอี้ในคุกยังถูกจัดเตรียมไว้ความสะดวกสบายที่ได้รับนับว่ามีมากแต่นางนั้นทั้งกังวลทั้งนอนไม่หลับองค์หญิงสิบสามที่บัดนี้อยู่ในอาภรณ์สีขาวของนักโทษ บนศีรษะมีเพียงปิ่นไม้เล่มเดียวที่ปักอยู่ อากาศในคุกนั้นทั้งหนาวทั้งชื้นดูเหมือนว่าร่างกายที่เพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บได้ไม่นานจะเริ่มเจ็บป่วยแล้ว ปากของนางซีดเซียวไม่รู้ว่าด้านนอกเป็นอย่างไรบ้าง นางทำให้ท่านพี่ของนางลำบากจริง ๆ แล้ว เขาจะปวดใจเพียงใดเมื่อรู้ว่านางถูกจับมาแบบนี้ อาชิงที่กำลังนั่งกอดนางอยู่ได้เงียบเสียงไปแล้วหลังจากที่ร้องไห้มาทั้งคืน องค์หญิงสิบสามได้แต่ปลอบประโลมอาชิงด้วยการลูบหลังนางเบาๆแม้อาชิงจะร้องไห้แต่นางก็หาได
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 259
องค์หญิงสิบสามรู้สึกสงสารจึงเข้าไปพูดคุยและปลอบใจอยู่คอยเป็นเพื่อนเสมอทำให้นางไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไปในตำแหน่งฉางจ้ายนั้นเป็นตำแหน่งพระสนมระดับเล็กทำให้เฟินรั่วถูกมองข้ามจากฝ่าบาทนอกจากวันแรกที่เข้ามาถวายตัวและได้รับใช้เพียงครั้งเดียวหลังจากนั้นนางก็ไม่เคยได้เข้าเฝ้าอีก อีกทั้งฝ่าบาทก็ได้ลืมสตรีผู้นี้ไปอย่างรวดเร็วนางไม่ได้ต่างจากสนมระดับล่างผู้อื่นที่ฝ่าบาทหลับนอนกับพวกนางเพียงครั้งเดียวก็ลืมสตรีผู้นั้นไป สตรีในวังหลวงมีมากมาย หากไม่เข้มแข็งแล้วมักจะถูกกลั่นแกล้งและได้รับคำดูถูกจากสตรีด้วยกันเองอยู่ไม่น้อย องค์หญิงสิบสามเห็นนางเป็นเช่นนั้นก็สงสารมาก อาจเพราะตนเองก็เป็นองค์หญิงอีกผู้หนึ่งที่ถูกละเลยแต่ในฐานะองค์หญิงบ่าวไพร่ยังเกรงใจนางอยู่มาก แต่เฟินรั่วนั้นแม้จะเป็นพระสนมก็หาได้มีชาติกำเนิดสูงส่งเช่นองค์หญิงสิบสามจึงถูกรังแกได้ง่ายทั้งสองจึงสนิทกันอย่างรวดเร็วในฐานะแล้วทั้งคู่จะเป็นลูกเลี้ยงกับแม่เลี้ยงกันแต่พวกเขาเข้ากันได้เป็นอย่างดีจนสาบานเป็นเพื่อนรักกันต่อมาองค์หญิงสิบสามต้องการให้เฟินรั่วมีความสุขสุขสบายขึ้นจึงได้หลอกฝ่าบาทว่าตนเองป่วยหนักเพื่อจัดฉากให้เสด็จพ่อพบกับเ
Last Updated : 2025-04-26
Latest chapter
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
