LOGINShare
บทที่ 176
Last Updated:
2025-04-24 18:41:28
Related chapters
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 177
หยางเอ้อหลางพานางขึ้นม้าควบกลับจวนด้วยความเร็วที่ไม่มากนัก องค์หญิงสิบสามพิงหลังเข้าที่อกของเขา ทั้งสุขใจและอบอุ่นเป็นอย่างยิ่ง"ท่านพี่" องค์หญิงสิบสามเงยหน้ามองสามีด้วยดวงตาเป็นประกาย"หืม"เขาขานรับเบาๆ"ท่านใส่ชุดนี้ทั้งวันหรือวันนี้""ใช่ เหตุใดจึงถามเช่นนี้""ข้าชอบชุดนี้ เห็นท่านใส่แล้วชวนให้ตกตะลึงยิ่งนัก"นางเงยหน้าจุมพิตที่ปลายคางของสามีแผ่วเบา การลวนลามเขาบัดนี้นับเป็นความชอบอันดับหนึ่งของนางเสียแล้ว“ท่านดูองอาจมากรู้หรือไม่”“ท่านไม่รู้หรือว่าเสื้อคลุมด้านนอกตัวนี้บ่งบอกตำแหน่งราชบุตรเขย ต่อไปข้าต้องสละตำแหน่งแม่ทัพ จึงคิดจะใส่ชุดนี้ให้เคยชิน”“ที่แท้ก็เป็นอาภรณ์ที่แสดงให้คนเห็นว่าท่านเป็นผู้ชายของข้า ท่านพี่เช่นนี้ท่านใส่ทุกวันดีหรือไม่ สตรีอื่นจะได้ไม่คิดหมายปองท่านอีก”“ได้สิ หากหมินเออร์ชอบข้าจะใส่บ่อยๆ”“ดี ข้าชอบมากชุดนี้ทำให้ท่านองอาจจนข้าอยากรู้ว่าด้านในความองอาจนี้เป็นเช่นไรบ้าง”นางขยับกายจุมพิตปลายคางเขาอย่างอารมณ์ดี หยางเอ้อหลางร่างกายแข็งทื่อเมื่อถูกภรรยาเกี้ยวพาเมื่อรู้สึกตัวอีกคราก็โดนนางใช้แผ่นหลังบอบบางถูไถเขาเบาๆหยางเอ้อหลางจึงกอดร่างภรรยาแนบแน่นแล้วเอ
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 178
หลังจากเล่าความจริงให้ฟังอยู่นาน ไทเฮาแม้จะยังทรงอารมณ์ดีขึ้นมากแต่การกระทำของหยางเอ้อหลางนั้นคล้ายกับหยามพระเกียรติของนางนัก อีกทั้งเป็นครั้งแรกที่ฮ่องเต้ขัดแย้งกับนาง แต่เพียงเหตุผลที่หยางเอ้อหลางทำความชอบไว้มากย่อมเกี่ยวพันกับองค์หญิงสิบสามที่ช่วยจนสำเร็จ เพื่อเห็นแก่บ้านเมืองไทเฮาจึงไม่สามารถเอาความผิดกับองค์หญิงสิบสามได้ เมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้พระนางจึงสั่งให้คนปิดเรื่องหยางเอ้อหลางบุกเข้าไปช่วยองค์หญิงสิบสามที่ศาลบรรพชนเอาไว้อย่าให้เรื่องแพร่กระจายออกไปให้ขายหน้าเป็นอันขาด"ฝ่าบาทแม่เห็นว่าอย่างไรก็ควรลงโทษ ไม่ว่าอย่างไรสิบสามก็ควรระงับอารมณ์ไม่อาจเข้าไปตบตีกับสาวชาวบ้านได้ นางกระทำการที่ไม่เหมาะสมที่จะดำรงตำแหน่งองค์หญิง ข้าเห็นสมควรปลดนางออกจากตำแหน่งเสีย หากไม่ลงโทษเสียบ้างตำหนักในจะมีหน้าไปอบรมองค์หญิงผู้อื่นอย่างไร"ฝ่าบาทตกพระทัยเป็นอย่างยิ่งอย่างไรเสียองค์หญิงสิบสามยังเป็นเลือดเนื้อเชื่อไขของเขาอีกทั้งยังเกิดจากสตรีที่ฝ่าบาทรักและถนอมเป็นอย่างยิ่ง เรื่องสิบสามช่วยเหลือบ้านเมืองนี้มีความชอบนักนอกจากไทเฮาไม่ทรงประทานรางวัลแล้วยังคิดจะปลดนางออกจากตำแหน่งองค์หญิงการปลดองค
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 179
หยางเอ้อหลางมองอาภรณ์ที่ปลิวกระจุยของตนเองแล้วส่ายหน้า คราหน้าเขาต้องตัดชุดนี้ให้มากหน่อยเสียแล้ว“ตกลงท่านชอบชุดนี้ของข้าหรือไม่เหตุใดจึงไม่ปรานีมันบ้าง”“ข้าชอบชุดของท่านมาก ทำให้สามีของข้าหล่อเหลาคล้ายภาพวาดแม่ทัพผู้อยู่ในจินตนาการแต่ที่ชอบมากกว่าคือการที่ท่านไร้อาภรณ์เช่นนี้”กล่าวจบนางพลันวาดนิ้วไปที่ริมฝีปากของเขาก่อนจะค่อยๆกรีดช้าๆ ลงมาที่ลำคอจวบจนหน้าอกแน่นที่มีตุ่มสีแดงสดเล็กๆ แข็งชันองค์หญิงสิบสามใช้นิ้ววนรอบตุ่มเล็กๆ นั่นเบาๆ หยางเอ้อหลางถึงกับขนลุกชันนางเห็นเช่นนั้นจึงก้มหน้าแลบลิ้นเลียอย่างที่ใจต้องการ กระตุ้นสามีด้วยลิ้นร้อนๆของนางเององค์หญิงสิบสามพึงใจเมื่อส่วนที่ควรจะแข็งแกร่งของเขาดีดเด้งขึ้นมา นางกะโจนขึ้นนั่งบนอกของเขาอาภรณ์ที่ตนเองสวมอยู่นั้นบางเบาหยางเอ้อหลางช่วยนางดึงออกด้วยมือข้างเดียว เพียงพริบตาสองร่างก็ไร้สิ่งขวางกั้นองค์หญิงสิบสามลูบไล้ทั่วแผงอกสามี ในขณะที่ใช้ลิ้นวนคลึงปลายถันเล็กๆของเขา นิ้วของนางกรีดเบาๆ ลงมาด้านล่างกอบกุมท่อนลำอาวุธล้ำค่าของเขาเอาไว้ ก่อนจะลากนิ้วลงมาตามความยาว แม้จะร่วมเตียงกันมาหลายครั้งแต่เป็นครั้งแรกที่องค์หญิงสิบสามเป็นฝ่ายเริ่
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 180
เขาถอนริมฝีปากแล้วเอ่ยขึ้น“ตรงที่ท่านกุมมันอยู่ควบคุมมันอยู่อย่างไร อร่อยยิ่ง” องค์หญิงสิบสามเลิกคิ้วก่อนที่เขาจะพลิกกายกดนางเอาไว้เบื้องล่าง ขยับกายพรวดเดียวก็พาความแข็งแกร่งมาอวดตรงหน้านาง เขาจับปากของนางเบาๆ ไล้นิ้วไปที่ริมฝีปากของนางด้วยความหลุ่มหลงแล้วเอ่ยขึ้น“อ้าปากแล้วกินมันดูสิ”องค์หญิงสิบสามอยากรู้อยากลอง ไม่ว่าจะเป็นส่วนไหนของสามีล้วนน่ากินทั้งนั้น นางอ้าปากรวบท่อนใหญ่เข้าไว้ในปาก แม้จะใหญ่จะคับปากของนางแต่องค์หญิงสิบสามผู้มีความสามารถกลับสามารถครอบครองรวบลำยาวของเขาเอาไว้ได้หมด หยางเอ้อหลางรู้สึกราวกับกำลังถูกไฟแผดเผา หลังม่านตาของเขาเต้นระริกปลายลิ้นของนางประดุจกำลังจุดระเบิด ขนของเขาลุกชันไปจนถึงปลายเท้า หยางเอ้อหลางหอบหายใจดื่มด่ำกับความสุขที่ปากนุ่มฉ่ำมอบให้เขาในขณะที่เขาขยับกายช่วยนางอย่างเต็มที่ องค์หญิงสิบสามเห็นอาการสามีที่คล้ายจะปริแตกไปทั้งร่างพลันรู้สึกสนุกต้องการให้เขารู้สึกมากกว่านี้กับการกระทำของตนเอง จึงพลิกลิ้นเลียอย่างเต็มที่ยิ่งนางลากเลีย ยิ่งนางดูดกลืนเขายิ่งครางระงมคล้ายกับกำลังจะขาดใจ ร่างกายแข็งตึงกระตุกประดุจคนกำลังจะคลุ้มคลั่ง“หมินเออร์..”
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 181
ผิวของอาชิงขาวผ่องรอยเพียงเท่านั้นแม้จะเล็กน้อยเมื่ออยู่บนแก้มใสของนางกลับดูน่าตกใจไม่น้อย เขาเป็นห่วงนางโดยไม่รู้สาเหตุหรือว่าเป็นเพราะนางเป็นสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งความรู้สึกอยากปกป้องเฉกเช่นบุรุษจึงบังเกิดขึ้นในใจองครักษ์ฝานพยายามหาคำตอบนี้แต่ยิ่งค้นกลับยิ่งมีภาพนางติดตราตรึงใจไปทุกที่ด้วยความกระวนกระวายนี้ในคราแรกคิดถอยห่างแต่ก็ไม่อาจอดทนได้เมื่อสุดท้ายเขากลับสลัดภาพของนางไม่หลุดมาครานี้ตนเองยอมรับว่าตั้งใจหาเรื่องมาพบนางนั่นเอง องครักษ์ฝานเดินมาหานางก่อนจะยื่นตะกร้าใบนั้นให้แล้วเอ่ยว่า"ท่านแม่ทัพเป็นห่วงเจ้าจึงให้ข้านำของมาเยี่ยม""เมื่อสักครู่ข้าก็เจอท่านแม่ทัพ ไม่เห็นจะเอ่ยถึงเรื่องนี้"ความจริงท่านแม่ทัพและองค์หญิงสั่งคนนำของบำรุงมาให้นางจนล้นเรือนแล้ว เขาผู้นี้เหตุใดจึงมาตอนนี้"เอ้อ เขาเพิ่งสั่งเมื่อสักครู่""หากเป็นของท่านแค่บอกข้าตามตรง เป็นบุรุษต้องกล้าทำกล้ารับ"นางเอ่ยจบพลันยื่นมือไปรับตะกร้าเห็นของบำรุงมีราคาแพงหลายชนิด อีกทั้งดูน่าอร่อยนักอาชิงรู้สึกดีขึ้นนางอยู่กับองค์หญิงสิบสามนิสัยชมชอบของดีและบุรุษรูปงามจึงติดมาเป็นนิสัย ถึงองครักษ์ฝานจะไม่กล้าบอกนางตามตรงแต่เพราะ
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 182
ในเรือนนอนองค์หญิงสิบสาม คิ้วเรียวงามขมวดมุ่นน้อย ๆ มือที่จับเข็มอย่างยากลำบากโดนความแหลมคมของปลายเข็มทิ่มแล้วทิ่มอีกองค์หญิงสิบสามรู้สึกหงุดหงิดนักแต่นางก็หาได้วางเข็มกับด้ายลงแต่ประการใด ใบหน้ามุ่งมั่นยังคงปลุกปล้ำกับผ้าไหมผืนเงาสีดำที่อยู่ในมือด้วยความตั้งใจ"ให้หม่อมฉันช่วยหรือไม่เพคะ"อาชิงมองดูด้วยความเป็นห่วง"ช่วยทำให้ยุ่งสิ เจ้ากับข้าฝีมือการเย็บไม่ต่างกัน""ความจริงหม่อมฉันคิดว่าตนเองมีพรสวรรค์ไม่น้อย แต่เพราะองค์หญิงมักจะพาไปเถลไถลไม่เข้าเรียนวิชาปักเย็บจึงทำให้ฝีมือด้านนี้ด้อยนัก""เจ้าก็คิดเช่นเดียวกันกับข้าอาชิง หากข้าตั้งใจตอนเรียนผลคงไม่เป็นเช่นนี้อีกทั้งคิดไม่ถึงว่าตนเองจะแต่งงานกับผู้ใดได้""เพราะคนเรามีเรื่องไม่คาดคิดมากมายองค์หญิงสมควรตั้งใจเรียนไม่พาหม่อมฉันเสียคนเช่นนี้"อาชิงถอนหายใจพลางตัดพ้อ วิชาตัดเย็บเป็นวิชาที่องค์หญิงไม่ชอบที่สุด ทุกครั้งที่ต้องเข้าเรียนนางเป็นต้องลากอาชิงหนีเรียนไปเล่นที่ท้ายตำหนัก บ้างก็สอยพุทราบ้างก็ปีนต้นผิงกั่วหลายครั้งที่ถูกจับได้ต้องถูกลงโทษโดยการคุกเข่า เมื่อไทเฮาเห็นว่าคุกเข่าแล้วไม่หลาบจำพระนางจึงเริ่มตัดลดเบี้ยหวัดองค์หญิงเมื่อ
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 184
สตรีในใต้หล้านี้เขาเคยพบคนงามมาไม่น้อยทั้งคนงามจากแดนต่างๆ ที่เข้าไปตีประชิดทำสงครามหลายครั้งที่เขาเกือบได้พวกนางมาเป็นภรรยาแต่เพราะภาระหน้าที่ทำให้เขารอดพ้นไม่อาจรับใครเข้าจวนได้ ถึงสตรีเหล่านั้นจะงดงามมากแต่คนที่งามจนทำให้เขาอยากสัมผัส อยากกอดจูบลูบไล้ อยากกินนางไปทั้งตัวโดยไม่มีทางอิ่ม อีกทั้งยังโหยหาเพียงนางอยู่แทบจะทุกลมหายใจคงมีเพียงองค์หญิงสิบสามผู้นี้นางอาจไม่ใช่สตรีที่งดงามที่สุดในใต้หล้าแต่นางคือสตรีที่งดงามที่สุดในใจเขาเขาก้มลงจุมพิตแก้มใสเบาๆ เห็นมือเรียวของนางยกขึ้นแล้วปัดแก้มตนเองก็พลันหัวเราะในลำคอนางคงรู้สึกรำคาญเขาประดุจแมลงหวี่แมลงวันตัวหนึ่งพลันสายตาของเขาพบว่านางมีรอยคล้ายโดนเข็มตำเล็กๆ ที่ปลายนิ้วเขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนที่รอยเล็กๆ นั้นจะค่อยๆ เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว เขาห่มผ้าให้นางแน่นหนาถือเชิงเทียนเล่มเล็กเดินไปหยิบตำราพิชัยยุทธ์ที่อยู่อีกฟากของห้องพลันสายตาเหลือบไปเห็นว่ามีผ้าผืนหนึ่งคล้ายคลุมบางอย่างอยู่เขามองไปที่องค์หญิงก่อนจะดึงผ้าออกมาเห็นเป็นตะกร้าหวายใบเล็กใบหนึ่ง หยางเอ้อหลางเปิดออกมาดูพบว่ามีถุงผ้าสีดำที่มีเข็มปักคาอยู่เขาพยายามมองตัวหนังสือน
Last Updated : 2025-04-24ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 185
บ่าวรับใช้ยิ้มกว้างการเห็นเจ้านายรักใคร่ปรองดองพลอยทำให้พวกนางมีความสุขไปด้วยองค์หญิงสิบสามยกถุงหอมขึ้นสูดดมเมื่อรู้ว่าสามีเป็นคนปักก็รู้สึกทึ่งยิ่งนักหากรู้แต่แรกว่าฝีมือของเขาดีเช่นนี้นางก็ให้เขาปักเองอีกทั้งปักให้นางเช่นนี้แต่แรกแล้ว ไม่ต้องทนหลังขดหลังแข็งโดยไร้ประโยชน์เช่นที่ผ่านมาหลังผลัดอาภรณ์เสร็จนางก็ห้อยถุงหอมเข้าที่เอวเห็นอาชิงเดินยกสำรับอาหารเช้าเข้ามาพร้อมบ่าวไพร่ องค์หญิงสิบสามพลันยกถุงหอมมาอวดอาชิงทันที"ท่านแม่ทัพดีเช่นนี้ทำให้หม่อมฉันไม่อยากแต่งงาน จะหาบุรุษแบบท่านแม่ทัพได้จากที่ใดอีก" อาชิงส่ายหน้าหมดหวังแล้วกับบุรุษในต้าชิง"ข้าบอกแล้วว่าจะคัดบุรุษรูปงามมาให้เจ้าไว้ใจข้า เจ้าต้องพบแน่นอน" อาชิงได้แต่ยิ้มรับ ที่ผ่านมาองค์หญิงเอาภาพวาดให้นางเลือกหลายคนเลย แต่ละคนล้วนมีข้อที่ทำให้นางตำหนิเพราะนางอยู่ใกล้คนสมบูรณ์แบบเช่นท่านอ๋องและใกล้แม่ทัพหยางมากเกินไป บุรุษในใต้หล้านี้จึงดูด้อยไปเสียหมด เมื่อหาได้ไม่ดีเช่นนี้ก็คงต้องอยู่ข้างกายองค์หญิงไปตลอดชีวิตแล้ว"วันนี้ช่วงสายนายน้อยสั่งว่าจะมารับฮูหยินน้อยเข้าไปชี้ตัวคนร้ายขอรับ"พ่อบ้านเข้ามาหลังจากที่องค์หญิงสิบสามรับอาห
Last Updated : 2025-04-24
Latest chapter
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
