บทที่ 293

ทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวไปด้านข้าง ขยับเข้าใกล้ฉู่เชียนหลี กล่าวถาม

“ตอนนั้นท่านกับเซียวจือฮว่าก็สู้กันอย่างเจ้าตายข้าอยู่ใช่หรือไม่ ต่อมาท่านเอาชนะเซียวจือฮว่าสำเร็จ ก็เลยได้ท่านน้าข้าไปครอบครอง?”

เจ้าเด็กคนนี้ ทั้งวันทั้งคืน ในสมองกำลังคิดอะไรอยู่นะ?

ฉู่เชียนหลีมองเขาแวบหนึ่ง ให้เขาไปสัมผัสด้วยตนเอง

นางไม่มีความสนใจต่อกันแย่งชิงความโปรดปรานของผู้หญิง ตอนที่เตรียมกระโดดลงจากกำแพง หางตาเหลือบไปเห็นร่างเงาที่เพรียวบางสายหนึ่งโดยไม่ตั้งใจ

เป็นผู้หญิงที่แต่งกายสะอาดสะอ้านและถ่อมตน นางนั่งอยู่บนม้านั่งของโถงทางเดิน ก้มศีรษะ อยู่เงียบๆ ไม่สุงสิงกับใคร

ทุกคนล้วนแต่งหน้าทาปากอย่างสวยงาม หวังเพียงรัชทายาทชายตามอง นางกลับแต่งกายธรรมดามาก

เมื่อครู่ ตอนที่ฉู่หงหลวนสั่งสอนหลิ่วซวงเสวีย ทุกคนต่างมามุงดู มีเพียงนางที่นั่งเงียบๆ อยู่ตรงนั้นมาโดยตลอด ราวกับว่าไม่สนใจใครเลย

นางถามกะทันหัน

“นั่นใคร?”

หลิงเชียนอี้มองไปตามทิศทางที่นางมอง ครุ่นคิดสองวินาที “รู้สึกว่าจะเป็นหลานสาวของใต้เท้าเว่ย”

พูดจบ ก็พูดเสริมอีกหนึ่งประโยค

“ใต้เท้าเว่ยเป็นผู้ช่วยของน้าข้า นางน่าจะเป็นคนที่ท่านน้าแนะนำ”

เอ๋?

เฟ