LOGINShare
ตอนที่ 53 คาถาลวงใจ
Last Updated:
2025-01-20 19:14:22
Related chapters
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 54 หากเป็นไปได้.. ข้าขอไม่พบเจอกับนางตลอดกาล
ตอนที่ 54 หากเป็นไปได้.. ข้าขอไม่พบเจอกับนางตลอดกาลถึงแม้ว่าจะรู้สึกเขินอายตามประสาสตรีอยู่บ้าง จะหงุดหงิดต่ออาการที่ดื้อรั้นของเขาอยู่บ้าง แต่กลับปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารู้สึกดีกับคำพูดของเขาอยู่ไม่น้อย เฟยหลงพยักหน้าให้เขาเบา ๆ เจิงอวี้เจินเห็นเช่นนั้นได้ส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไปจากห้องพักลงไปด้านล่าง พบเจียอวี่ที่นั่งทำหน้าตาที่ดูจะตกใจอยู่มากที่เห็นพี่ชายของตนเองเดินเหินอย่างสะดวก สายตาคมจ้องมองทั้งสองที่เดินออกไปยังนอกโรงเตี๊ยม “นั่นมันเจ้าเหินอ๋าวไม่ใช่หรือ!” หลี่เฟยหลงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความดีใจเมื่อเห็นม้าสีเผือกสหายรักที่กำลังนอนเล็มหญ้าอยู่ข้างหงเชว่และฮ่าวเฉวียน“มันคงกลับมาหาเจ้าของ” อวี้เจินหันไปมองหน้าเฟยหลงพร้อมทั้งเอ่ยยิ้ม ๆ ให้กับเธอ เฟยหลงเองไม่ได้สนใจนักหรอกว่าเจ้าม้าเผือกตัวนี้จะกลับมาเพราะเหตุใด แต่เพียงแค่มันกลับมาสำหรับเธอก็ดีมากแล้ว“เหินอ๋าว~ เจ้ามาหาข้างั้นหรือ” หลี่เฟยหลงรีบวิ่งไปหาเจ้าม้าตัวดีอย่างทันใด มือของเธอลูบวนไปที่หัวของมันอย่างเอ็นดู อ่อนโยนและหวงแหน แต่เจ้าม้าตัวนั้นทำเพียงแค่หันหน้ามามองเธอเพียงเล็กน้อยก่อนจะสะบัดหน้าหนีมือของเธอราวกับ
Last Updated : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 55 เด็กคนนั้นกับฉันคนนี้ [1]
ตอนที่ 55 เด็กคนนั้นกับฉันคนนี้ [1]คำพูดของเจิงเจียอวี่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความรู้สึก มันช่างหนาวเหน็บ เยือกเย็นจนทั้งสองได้เพียงแค่มองหน้ากันนิ่ง หลี่เฟยหลงไม่รู้หรอกว่าที่เจียอวี่เอ่ยออกมานั้นหมายความว่าอย่างไร แต่ความหมายของเขามันชัดเจนในคำพูดนั้นอย่างเด่นชัด“เช่นนั้น.. พวกเรายังควรไปเมืองหยางสุ่ยหรือไม่” เพราะอยากจะทำลายบรรยากาศอึมครึมนี้ หลี่เฟยหลงเลือกที่จะเอ่ยถามทั้งสองด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างสดใสไร้เดียงสา“เรื่องส่วนตัวของข้าจะไม่เป็นอุปสรรคต่อชีวิตของผู้อื่น.. เราเดินทางไปเพื่อตามหาน้องชายเจ้าและช่วยเหลือเด็กที่ถูกจับตัวมา นั่นคือเรื่องหลักเรื่องด่วนที่ควรทำ” เจียอวี่เอ่ยขึ้นมาหนักแน่น สายตาของเขามองทั้งสองอย่างตั้งมั่น“ดี! เช่นนั้นพวกเราไปแจ้งเรื่องนี้ให้ลุงฉีทราบก่อน” เมื่อเห็นความตั้งใจของน้องชายแล้ว อวี้เจิร่องรอยได้พยักหน้าก่อนจะควบม้าไปตามเส้นทางเมืองหยางสุ่ยอย่างไม่มีความกังวลใดทันทีทั้งสามเดินทางแทบไม่ได้พักมาเกือบห้าชั่วยาม จากเส้นทางทางเข้ามายังแคว้นฟาดฟันที่ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตใดมีเพียงต้นไม้ใบหญ้าที่แห้งแร้ง จนเมื่อเริ่มมองเห็นสีเขียวตามต้นไม้ใบหญ้าเป
Last Updated : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 56 เด็กคนนั้นกับฉันคนนี้ [2]
ตอนที่ 56 เด็กคนนั้นกับฉันคนนี้ [2]“ส่วนนั่น.. มันมีชื่อว่าเถาวัลย์เลือด มันจะดูดกินเลือดของสิ่งมีชีวิตราวกับว่ามันมีชีวิตจนกว่าร่างกายของผู้นั้นจะเหือดแห้ง ที่สำคัญไปกว่านั้นเถาวัลย์เลือดนี้มีความพิเศษตรงมันไม่มีวันตาย! อาอวี่.. อาอวี้.. ท่านช่วยเด็กคนนี้ออกไปก่อนได้หรือไม่” ทั้งสองพยักหน้าให้เธอก่อนจะอุ้มเด็กน้อยนั้นขึ้นแต่ไม่ว่าจะอย่างไรหนุ่มน้อยผู้นี้กลับหนักราวกับก้อนหินผา ไม่สามารถขยับได้เลยแม้แต่น้อย หลี่เฟยหลงมองใบหน้าของทั้งสองสลับกับไปมาอย่างไม่เข้าใจ“พวกเจ้าหยุดเพราะเหตุใด.. เดี๋ยวเจ้าเถาวัลย์นั้นจะฟื้นขึ้นมาแล้วหากไม่รีบเด็กคนนี้ต้องตายเป็นแน่!” เธอมองทั้งสองที่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอย่างติเตียน ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังนั่งลงไปอุ้มเด็กผู้นี้อย่างทุลักทุเล แต่ก็เป็นเหมือนที่อวี้เจินและเจียอวี่รู้ เด็กคนนี้ทั้งหนักและติดพื้นแน่นราวกับว่าร่างกายของเขากำลังรวมเป็นหนึ่งกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วอย่างไรอย่างนั้น“เจ้าหนู.. เจ้าขยับไหวหรือไม่พวกพี่ยกเจ้าไม่ได้เลย เจ้าช่วยออกแรงหน่อยได้หรือไม่” เฟยหลงละล่ำละลักถามเด็กน้อยที่เอาแต่ยิ้มให้เธอด้วยใบหน้าที่เศร้าสลดราวกับว่าเขานั้นทำใจกั
Last Updated : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 57 เถาวัลย์เลือดกับเด็กชายปริศนา [1]
ตอนที่ 57 เถาวัลย์เลือดกับเด็กชายปริศนา [1] สิ้นสุดคำพูดและรอยยิ้มที่มีความหวังของเด็กคนนี้ ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เถาวัลย์เลือดนั้นได้กลืนกินร่างเล็กของเขาจนหมดสิ้น หลี่เฟยหลงลุกขึ้นยืนด้วยความรู้สึกปวดหน่วงในใจ ขาทั้งสองข้างแข็งทื่อราวกับรูปปั้นเมื่อนึกทบทวนคำพูดส่งท้ายที่ยังก้องในหู‘พั่ง.. พั่ง’ คำนี้มีเพียงแค่น้องชายของเธอเท่านั้นที่เรียกเวลาที่เธออยู่ที่บ้าน เฟยหลงกวาดสายตาที่แข็งทื่อตกใจอย่างคนที่ไม่สามารถคุมสติและอารมณ์ของตัวเองได้มองไปที่พื้น เดิมก่อนหน้านี้มีร่างกายของน้องชายของเธอนอนอยู่ ความรู้สึกอัดอั้น เสียใจ ที่ไม่สามารถช่วยน้องของเธอไว้ได้ ความรู้สึกผิดหวังทำให้เธอนั้นเริ่มจมดิ่งสู่ความมืดในใจ ความรู้สึกผิดที่แม้แต่ร่างกายของน้องเธอยังไม่สามารถรักษาไว้ “อาเพ่ย..” เฟยหลงหันมองทั้งสองด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาเม็ดโตที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย ก่อนที่เธอนั้นจะเบือนใบหน้าให้หันกลับไปมองเจ้าเถาวัลย์ทั้งสี่ต้นนั้นอีกครั้ง สองเท้าของเท้าก้าวเดินตรงไปยังพวกมันช้า ๆ อย่างคนที่คาดโทษ“พวกแกมีชีวิตได้เพราะเขา.. เช่นนั้นพวกแกก็ตายไปพร้อมกับเขาซะเถอะ!!” เพราะความโกรธแค้นทำใจจิตใจของเธอ
Last Updated : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 58 เถาวัลย์เลือดกับเด็กชายปริศนา [2]
ตอนที่ 58 เถาวัลย์เลือดกับเด็กชายปริศนา [2]“ข้าถอนเจ้าพวกนี้มาอย่างนั้นหรือ”“ไม่ใช่เจ้า.. แล้วจะเป็นพวกข้างั้นหรือ.. หรือว่าเจ้าจำอะไรไม่ได้เลย” เจียอวี่ใช้น้ำเสียงที่แสดงถึงอาการทีเล่นทีจริง โดยที่สายตาของเขายังคงจ้องมองไปที่หลี่เฟยหลงสลับกับเจ้ากระถางเถาวัลย์น้อย“เจ้าสิ่งนี้.. ช่างเถอะ.. อย่างไรก็ขอบใจเจ้ามาก” เธอเลือกที่จะวางกระถางเถาวัลย์เลือดที่ทั้งดูอันตรายและไม่น่าเก็บไว้เพื่อขยายพันธุ์นั้นไว้ที่ริมหน้าต่างตามเดิม“อาเพ่ย.. เจ้าฟื้นแล้วงั้นหรือ” ทันทีที่เธอนั้นได้ยินเสียงที่คุ้นหู ใบหน้าสวยหันขวับไปมองผู้ที่เข้ามาทีหลังด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอารมณ์ดี เจิงอวี้เจินเดินตรงเข้ามาหาเธอพร้อมกับชายมีอายุผู้หนึ่ง“ข้าฟื้นแล้ว.. ดูสิ! อาการของข้าดีขึ้นมากแล้วด้วย” เธอเอ่ยตอบพร้อมกับยกแขนแสดงท่าทางแข็งแรงให้กับเขา ก่อนจะปรายตาไปมองชายที่อยู่ด้านข้างของเขา“ท่านนี้คือลุงฉี.. แม่ทัพฉีไห่หลาง.. เป็นสหายสนิทของพ่อข้าแม่ทัพเจิงเถาฮ่วน ท่านลุง.. แม่นางผู้นี้คือสหายของอวี้เจิน.. แม่นางเพ่ยเพ่ยนางเป็นหมอยา” เขาเอ่ยแนะนำให้ทั้งสองได้รู้จักกันด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความอ่อนน้อมถ่อมตน“ตามสบายเถ
Last Updated : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 59 ข้านึกอยู่แล้วว่าพวกเจ้ารู้.. แล้วเหตุใดนางถึงไม่รู้
ตอนที่ 59 ข้านึกอยู่แล้วว่าพวกเจ้ารู้.. แล้วเหตุใดนางถึงไม่รู้เฟยหลงแม้จะไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ แต่เธอเองก็สงสัยว่าเหตุใดเธอถึงถอนเจ้าเถาวัลย์นั้นมาได้โดยที่ร่างกายไร้บาดแผล ทั้งที่เจ้าเถาวัลย์เลือดนั้นเพียงได้กลิ่นเลือดก็พร้อมที่จะสูบกินอย่างไม่เลือก“แม่นางอันเฉา.. ร่างกายข้าไร้กำลังภายในจริง ๆ อย่างงั้นหรือ” แม่นางฉีที่กำลังตรวจสอบพลังปราณและร่างกายของเฟยหลงอย่างตั้งใจ ได้เงยหน้าขึ้นมามองเธออย่างไม่เข้าใจคำพูดนั้นเสียเท่าไหร่“เหตุใดเจ้าถามราวกับว่าร่างนี้ไม่ใช่ของเจ้าอย่างนั้นกัน” เธอเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะใช้พลังของตนเองสำรวจอีกครั้งให้ละเอียด“ข้าเพียงแค่สงสัย.. หากนี่มิใช่ร่างของข้าจะเป็นของผู้ใดกัน”“แม่นางเพ่ยเพ่ย.. เจ้านี่ช่างประหลาดคนยิ่งนัก” ฉีอันเฉาจ้องหน้าเธอเขม็งแต่ก็เป็นแค่เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น นางเปลี่ยนท่าทางของตนเองก่อนจะเริ่มตรวจสอบร่างกายของเฟยหลงอีกครั้งไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่สตรีนางนี้เริ่มมีสีหน้าและท่าทางที่ผิดปกติเมื่อสำรวจกำลังภายในของร่างกายนี้อย่างละเอียด“แม่นางเพ่ยเพ่ย.. ท่านไม่ได้ไร้กำลังภายใน” ใบหน้าหวานหันขวับไปมองแม่นางฉีที่นางนั้นมีท่
Last Updated : 2025-01-30ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 60 เบาะแสใหม่
ตอนที่ 60 เบาะแสใหม่“พวกข้ายังไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ชัด.. นั่นยิ่งไม่กล้าที่จะบอกนาง” อวี้เจินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงจากเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัดสองเท้าของเขาก้าวเดินเข้าไปนั่งที่เตียงของเฟยหลงอย่างนุ่มนวล เรียวนิ้วแกร่งปัดปอยผมของเธออย่างอ่อนโยน ฉีอันเฉามองการกระทำของเจิงอวี้เจินที่ปฏิบัติต่อเฟยหลงสลับกับมองใบหน้าของเจิงเจียอวี่ที่มองทั้งสองอย่างไม่ละสายตา“อะแฮ่ม.. แต่ข้าบอกนางไปแล้ว” ฉีอันเฉาเอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่ทุกข์ไม่ร้อน แต่กลับเรียกให้สายตาสองคู่ของอวี้เจินและเจียอวี่หันมามองที่เธอได้อย่างพร้อมเพรียง“หมายความว่าอย่างไร” อวี้เจินมองสตรีผู้นี้ด้วยท่าทางที่ประหลาดใจและตกใจก่อนจะสลับลงมองเธอแม่นางฉีเป็นถึงบุตรีของแม่ทัพฉีไห่หลาง แน่นอนว่านางต้องเก่งกาจเพียงแต่อวี้เจินเองไม่เคยรู้มาก่อนว่าอันเฉานั้นนางจะรู้เรื่องเหล่านี้ด้วย“หมายความว่านางเองก็สงสัยตนเอง.. ข้าเลยตรวจสอบลมปราณให้นางและเป็นอย่างที่คิด ลมปราณของนางช่างประหลาด และที่แม่นางเพ่ยเป็นลมล้มพับไปนั้น..”“เจ้าว่ามา” เจียอวี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนอย่างไม่ปกปิด“เจ้าสองพี่น้องเป็นห่วงอาเพ่ยกันเพียงนี้เชียวหรือ”“เพรา
Last Updated : 2025-01-30ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 61 ไต้ซือผู้พูดปลด
ตอนที่ 61 ไต้ซือผู้พูดปลด“ไม่!” อวี้เจินเอ่ยออกมาทันทีอย่างไม่ต้องคิด แม้ว่าใบหน้าของเขาจะไม่ได้เงยหน้าจากถ้วยข้าวมามองแม่นางฉีอันเฉาเลยแม้แต่น้อย“เช่นนั้นเจ้ากินเถอะ.. แม่นางฉีข้าขอข้าวอีกสักถ้วยได้หรือไม่” แม้ว่าเฟยหลงจะเอ่ยถามแม่นางฉี แต่สายตาของเธอยังไม่ละจากใบหน้าของชายด้านข้างที่ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างรวดเร็วจนหมดถ้วย“อาหารจวนสกุลฉีท่าทางจะถูกปากอาอวี้กระมัง..” เฟยหลงยื่นมือไปรับข้าวมาอีกถ้วย พร้อมกันนั้นเป็นเวลาที่เจิงอวี้เจินนั้นวางถ้วยข้าวที่ว่างเปล่าลงโต๊ะพอดี“ถูกปากข้ามาก.. อย่างที่ข้าไม่เคยกินที่ไหนมาก่อน” อวี้เจินเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยส่งให้เฟยหลงอย่างเจ้าเล่ห์ตามมาด้วยสายตาที่กรุ้มกริ่ม“เช่นนั้นเจ้ากินอีกหน่อยดีหรือไม่” เจียอวี่ที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยื่นถ้วยของตนเองที่เพิ่งได้จากแม่นางฉีนั้นมายื่นให้พี่ชาย แต่เจิงอวี้เจินนั้นทำเพียงแค่ปรายตามองถ้วยข้าวเล็กในมือของน้องชายนิ่ง ๆ เท่านั้น“ใครจะไปอยากกินของเจ้ากัน” อวี้เจินเอ่ยเสียงเรียบเบือนหน้าหนีอย่างหาได้สนใจข้าวในถ้วยนั้น“ข้าอิ่มแล้ว.. จะออกไปเดินเล่นด้านนอกเสียหน่อย หากพวกเจ้าอิ่มแล้ว
Last Updated : 2025-01-30
Latest chapter
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้ว
ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้วทั้งสี่ยืนมองเจิงอวี้เจินที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร สองแขนของเขากอดร่างกายของภรรยาเอาไว้แน่น ใบหน้าคมประกบจูบลงที่ริมฝีปากของนางก่อนจะขยับเลื่อนไปหอมแก้มทั้งสองข้างของเธอ พร้อมทั้งจุมพิตที่หน้าผากอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อย ๆ ช้อนตัวของเฟยหลงนั้นขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเดินอุ้มนางไปวางไว้บนเตียง"ข้าขออยู่ส่งนางจนวินาทีสุดท้ายได้หรือไม่" เขาหันมามองท่านยายหลิงไถที่พยักหน้าให้เล็กน้อย เมื่อเขาได้รับอนุญาตแล้วจึงได้ขึ้นไปนอนคู่กันกับเธอบนเตียง สองแขนกอดร่างกายของเธอเอาไว้แน่นอยากสัมผัสไว้ให้นานที่สุด"พวกเจ้าทั้งสองออกไปรอด้านนอกก่อน ข้าจะเตรียมพิธีและเมื่อถึงเวลาอันสมควรข้าจะให้กู่ป๋ายออกไปเรียกพวกเจ้า" สิ้นสุดคำพูดของท่านยายสหายทั้งสองได้มองใบหน้าของเจิงอวี้เจินและหลี่เฟยหลงอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปรอด้านนอกอย่างว่าง่าย"กู่ป๋าย.. เจ้ากลัวหรือไม่" แม้ว่าเจิงอวี้เจินนั้นจะได้ยินเสียงของท่านยายและน้องชายของแม่นางเพ่ยเพ่ยคุยกัน แต่เขากลับได้หาสนใจไม่ เขาไม่สนใจเลยว่าทั้งสองจะพูดเรื่องอะไร เขาสนใจเพียงแต่เขาอยากจะกอดร่างกายของภรรยาของเขาเอาไว้ให้นานที่สุด น้ำตาของชาย
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด
ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด"เหตุใดเจ้าถึงไม่ยินดี.. ในเมื่อเรื่องนี้เราทั้งสองนั้นได้คุยกันมาก่อนแล้วไม่ใช่หรือ ว่าหากจบเรื่องราวทั้งหมด ข้าจะให้ท่านพ่อของข้าไปสู่ขอเจ้า""ท่านพี่.. ข้ารักท่านอย่างที่ไม่เคยรักชายใดมาก่อน ท่านเป็นคนแรกที่ทำให้ข้ารู้จักคำว่ารัก คำว่าห่วงใย เพียงแต่ท่านหลงลืมไปแล้วอย่างนั้นหรือว่าข้ามิใช่คนในโลกใบนี้ หากเมื่อเราทั้งสองนั้นได้ตกลงปลงใจเข้าร่วมพิธีสมรสในครั้งนี้ หากข้าต้องสลายกลายเป็นเถ้าธุลีท่านจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวข้าไม่ยินดีให้ท่านเป็นเช่นนั้น ข้าไม่ยินดีที่ให้งานมงคลสมรสของเราทั้งคู่เป็นสิ่งที่จะเหนี่ยวรั้งท่าน.. ท่านเข้าใจความรู้สึกของข้าหรือไม่""แม่นางหลี่เฟยหลง.. เช่นนั้นเจ้าฟังคำของข้าให้ดี ต่อให้ในโลกใบนี้หรือใบไหน หากเจ้าอยู่ที่ใดข้าขอให้คำมั่นสัญญาต่อฟ้าดินเพื่อเป็นพยาน ข้าจะรักเพียงเจ้าจะติดตามเจ้า ไปทุกที่ หรือต่อให้เจ้าจะทิ้งข้าไว้ในที่แห่งนี้ ทะเลเพลิง ภูเขาน้ำแข็งหรือต้องตายกี่ครั้ง ข้าก็ไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อย ขอเพียงแค่ข้าได้รักเจ้าได้ดูแลเจ้าได้อยู่กับเจ้า แม้จะเป็นเพียงหนึ่ง วัน สองวัน เจ็ดวัน หนึ่งเดือน หนึ่งปี หรือตลอดชี
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 96 ข้าไม่ยินดีสำหรับงานมงคลสมรสในครานี้
ตอนที่ 96 ข้าไม่ยินดีสำหรับงานมงคลสมรสในครานี้เฟยหลงมองดูแม่นางเพ่ยเพ่ยที่กระโดดโลดเต้นไปมาราวกับว่านางนั้นกำลังทำสิ่งที่เฝ้ารอจนสำเร็จ ด้วยความดีใจของสตรีผู้นี้ที่ดูจะดีใจเกินกว่าปกติทำให้เธอรู้สึกอยากรู้อีกครั้งได้ชะโงกหน้าไปมองที่ตำราเล่มนั้นอีกครา ในตำราหมายเหตุไว้ว่าหากต้องการสิ่งใดให้นึกถึงสิ่งนั้น เป็นการซ้อนวิญญาณของสิ่งมีชีวิตอีกโลกขนานหนึ่ง"สิ่งมีชีวิตอีกโลกหนึ่ง.. เหตุใดในยุคสมัยนี้ถึงรู้เรื่องราวเหล่านี้""ข้าต้องการท่านแม่.. หากข้าสามารถเรียกวิญญาณท่านแม่ได้เรื่องราวพวกนี้ก็จะจบลง แต่หากข้าทำไม่สำเร็จวิญญาณของคนผู้นั้นที่ข้าเรียกมาต้องสะสางเรื่องราวยุ่งเหยิงที่ข้าก่อขึ้นนี้ได้เป็นแน่"แม่นางเพ่ยพูดจบก็ได้วางทุกอย่างลงบนโต๊ะ พร้อมทั้งหยิบเจ้าปลาตัวใหญ่นั้นเดินเข้าไปในครัว แม้ว่าหลี่เฟยหลงจะอยู่ที่นี่อยู่นาน แต่เธอกลับไม่รู้ว่าที่แห่งนี้ส่วนนั้นเป็นครัวที่สามารถทำอาหารได้ เพียงแต่ไม่มีอุปกรณ์ใดที่ใช้ในการทำอาหารอะไรสักอย่าง เธอมองดูแม่นางเพ่ยเพ่ยที่ใช้พลังสีทองของตนในการถอดเกล็ดปลาเสียบไม้แล้วย่าง นางใช้พลังของตนเองในการทำจนหมดสิ้นราวกับไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่แห่งใดย่อมไม่อด
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 95 ซ้อนวิญญาณวิชาต้องห้าม
ตอนที่ 95 ซ้อนวิญญาณวิชาต้องห้ามสตรีผู้นี้แผดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องขัง สาดคำพูดต่อว่าสตรีที่สูงส่งผู้นี้อย่างไม่ได้รู้สึกเกรงกลัว แต่นอกจากที่พระสนมเอกจะไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองหรือไม่พอใจแล้ว นางกลับกำลังยกยิ้มอย่างชอบใจสายตาคู่นั้นของแม่นางเพ่ยเพ่ย มองไปทางน้องชายที่ถูกลากออกไป ราวกับหมูหมากาไก่เปรียบเหมือนว่าเขานั้นไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ความรู้สึกคับแน่นในอกเริ่มทำให้นางไม่มีทางเลือก หากนางไม่ทำตามคำที่สนมเอกบอก ชีวิตของน้องชายนางไม่รอดแน่ แต่หากนางทำเรื่องที่พระสนมต้องการนั่นถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเธอ หากมันสำเร็จก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเธอและน้องชายจะรอด แต่ก็ไม่ได้มีอะไรการันตีว่าทั้งสองจะไม่รอด"เจ้าคิดให้ดีหากเจ้าทำมันสำเร็จข้ารับรองว่าชีวิตของเจ้าและน้องชายเจ้า จะเดินทางออกจากแคว้นฉวางอย่างปลอดภัยหายห่วง.. แต่หากเจ้าไม่ยินดีข้าจะ นำหัวของน้องชายเจ้ามาคืนให้เจ้า.. เจ้าว่าเช่นนี้ดีหรือไม่"แม่นางเพ่ยเพ่ยทำได้เพียงจ้องมองไปที่น้องชายของตนเอง ที่กำลังหายลับไปจนสุดสายตา ก่อนจะสลับมามองพระสนมเอกที่มีนิสัยละโมบโลภมาก เธอไม่รู้เลยว่าทางออกของเธอควรเป็นอย่างไร เธอรู้เพียงแต่ใน
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 94 เจ้ามันปีศาจ
ตอนที่ 94 เจ้ามันปีศาจเธอตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังก้องกังวานอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนรู้สึกแสบคอ ก่อนจะเด้งตัวมานั่งขัดสมาธิพร้อมทั้งกอดอก อย่างคนที่หงุดหงิด สายตาของเธอกวาดมองไปรอบ ๆ อีกครั้งก่อนจะหลับตาลงเล็กน้อย"ถ้าหงายหลังนอนอีกครั้งจะไปตกที่หลังคาวังหลวงหรือเปล่านะ" แม้ว่าเธอจะคิดเล่น ๆ แต่ทันทีที่เธอหงายหลังนอนลงไปอีกครา ร่างกายของเธอรู้สึกเบาหวิวอีกครั้ง"กำลังเดินทางอีกแล้วสินะ" เธอไม่แม้แต่จะลืมตามามองรอบกาย ทำได้เพียงแค่กอดอกพร้อมปล่อยร่างกายของตัวเองให้ไหลไปตามกระแสลมที่ได้รับฟึ่บ!แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่าตนเองนั้นตกลงมาที่กองฟางเห็นจะได้ ดวงตาทั้งสองเปิดขึ้นเห็นเพียงแค่ความมืดสนิท เธอค่อย ๆ ใช้มือทั้งสองคลำไปรอบกายรับรู้ได้ว่ามันคือกองฟางจริง ๆ เฟยหลงดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมทั้งสอดสายตามองหาแสงสว่าง"จับมัน!" เธอต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยคำสั่งที่น่ากลัว พร้อมทั้งเสียงฝีเท้าอีกหลายคู่วิ่งเข้ามาในกระท่อมหลังนี้ สองเท้าของเธอก้าวเดินออกไปข้างหน้าตามแสงสว่างที่มีเพียงน้อยนิดนั้น เธอแอบมองจากด้านในเห็นทหารมากมายในชุดดำกำลังจับสองพี่น้องที่ไม่มีทีท่าว่าจะร้
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 93 ความหลังของเพ่ยเพ่ย
ตอนที่ 93 ความหลังของเพ่ยเพ่ยตู้ม!!แต่ไม่รู้ว่าเป็นเคราะห์ซ้ำหรือกำซัด ทันทีที่ก้นของเธอแตะที่ปุยเมฆขาวนุ่มฟูนั้นร่างกายของเธอก็ได้ตกลงไปในสระน้ำแห่งหนึ่งจนเนื้อตัวเปียกปอนฟู่ว~ทันทีที่เธอนั้นตะเกียกตะกายขึ้นโผล่พ้นน้ำ ริมฝีปากบางได้พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเพื่อฮุบเอาอากาศด้านบน สายตาของเธอกวาดมองไปรอบกายเห็นกระท่อมที่คุ้นตา เฟยหลงจดจำกระท่อมหลังนี้ได้แม่นยำอย่างไม่มีวันลืม"ทำไมจู่ ๆ ถึงได้กลับมาที่กระท่อมกลางป่าอีกแล้ว" แม้ว่าจะสงสัยอยู่ไม่น้อย แต่บัดนี้หลี่เฟยหลงกำลังตะเกียกตะกายให้ตัวเองขึ้นมาจากในสระ ทันทีที่ร่างกายที่เปียกปอนของเธอปะทะเข้ากับสายลมที่พัดเข้ามาไม่ขาดสายทำให้รู้สึกหนาวเหน็บอยู่ไม่น้อย สองเท้าค่อย ๆ เดินขึ้นไปทางกระท่อมหลังนั้น ทุกอย่างดูไม่ผิดปกติจากที่เธอเห็นก่อนหน้านี้สักเท่าไหร่ เพียงแต่ที่แห่งนี้กลับรู้สึกว่ามีชีวิตชีวามากกว่าเมื่อคราวที่เธอมาในครั้งนั้นอยู่มาก"ท่านยาย.. ยาบำรุงนี้ปรุงอย่างนี้ใช่หรือไม่" ยังไม่ทันที่เธอจะผลักประตูเข้าไป หลี่เฟยหลงได้ยินเสียงของคนผู้หนึ่งดังขึ้นภายในกระท่อมหลังนั้น"ไม่ใช่! สมุนไพรชนิดนี้ไม่สามารถเป็นยาบำรุงได้เจ้าไปเอาชิ้นน
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 92 ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอยู่รอท่านได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
ตอนที่ 92 ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอยู่รอท่านได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่ทั้งสองเมื่อได้รับการพ้นโทษจึงได้เร่งเดินทางกลับเข้าจวนทันที ระหว่างทางที่เธอและเขาผ่านนั้น ทั้งคู่พบว่ามีประกาศว่าสกุลเจิงเป็นผู้บริสุทธิ์ทำให้ทั้งสองรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากทั้งสองเดินทางมาจนถึงหน้าจวน เฟยหลงมองไปยังประตูที่ช่างดูเงียบเหงาจนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ อวี้เจินปรายตามองใบหน้าของเธอเล็กน้อยส่งยิ้มให้เธอก่อนจะใช้มือหนาคว้าข้อมือของเธอไว้ เขาใช้อีกอีกข้างดันเพื่อเปิดประตูหน้าของจวนสกุลเจิง ทันทีที่ประตูจวนเปิดออก ภาพที่เขาเห็นนั้นทำให้ทั้งสองยิ้มกว้างออกมาด้วยความยินดี ท่านแม่ทัพใหญ่เจิงเถาฮ่วน สหายเจิงเจียอวี่ พร้อมด้วยข้ารับใช้ในจวนทั้งหมดกำลังยืนต้อนรับทั้งสอง อยู่ก่อนแล้ว"ยินดีต้อนรับกลับจวนขอรับท่านพ่อ น้องรอง และทุกท่านด้วย" เจิงอบุตรีจินเอ่ยกับทุกคนด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม"ยินดีต้อนรับแม่ทัพน้อยเจิงกลับบ้าน" และเป็นเสียงของผู้เป็นบิดาของจวนเอ่ยต้อนรับเขาเช่นกัน"ยินดีต้อนรับแม่นางที่พ้นโทษ.. ได้รับคืนความบริสุทธิ์" ก่อนที่แม่ทัพใหญ่จะหันมาพูดกับเธอด้วยใบหน้าที่นึกขอบคุณไม่เพียงเท่านั้
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 91 ปิดคดี
ตอนที่ 91 ปิดคดีเฟยหลงเอ่ยออกมากับตัวเองเบา ๆ เมื่อยามที่เธอนั้นนั่งอยู่ที่ศาลาริมน้ำมองดูดอก บัวด้วยสายตาที่ไม่ยินดียินร้ายเดิมทีแล้วท่านยายบอกว่าร่างกายของอาเพ่ยนั้นจะอยู่ได้อีกหนึ่งเดือน แต่สิ่งที่เธอทำผิดพลาดอีกครั้ง คือพลังของเธอไม่สามารถขับพิษในร่างกายของฮ่องเต้ได้จนหมด หากเป็นเช่นนั้นร่างกายของฮ่องเต้ที่เคยชินกับพิษนี้ จะสามารถสร้างมันขึ้นมาได้ใหม่ สิ่งที่จะทำให้พระองค์หายขาดได้จึงไม่ใช่การขับออก แต่เป็นการดึงพิษทั้งหมดเข้ามาในร่างของเธอต่างหาก"เจ้าอยู่ในวังเบื่อหรือไม่" เสียงของเจิงอวี้เจินดังขึ้นทางด้านหลัง ทำให้เธอนั้นรีบหันไปมองชายอันเป็นที่รักพร้อมทั้งส่งรอยยิ้มให้เขา ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับ"ข้าเบื่อมาก" เธอเดินเข้าไปหาเขาอย่างว่าง่ายก่อนจะใช้สองมือเล็กกอดรอบแขนของเขาเอาไว้อย่างออดอ้อน ใช้ใบหน้าหวานซุกไปที่ทรวงอกของเขาก่อนค่อย ๆ ช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าของบุรุษผู้นี้อวี้เจินหันมองรอบกายซ้ายขวาเล็กน้อยก่อนจะก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็วแล้วผละออก"ท่านทำอะไรเนี่ย""ก็ที่เจ้าออดอ้อนข้าเช่นนี้ไม่ใช่อยากให้ข้าทำเช่นนี้งั้นหรือ""ท่านไปร่ำเรียนความหน้า
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 90 นับเวลาถอยหลังกับชีวิตที่เหลืออยู่
ตอนที่ 90 นับเวลาถอยหลังกับชีวิตที่เหลืออยู่"ความยากลำบากที่หม่อมฉันได้รับ! เด็กสาวที่เคยร่าเริง.. ชื่นชอบการอ่านตำรา ปักผ้า ทำอาหาร มีความสุขกับครอบครัว.. เพียงแค่ชั่วข้ามคืน! ต้องกลายเป็นสตรีที่ไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน! ไม่สามารถบอกใครได้ว่ามาจากตระกูลไหน!”“ทำได้เพียงขอข้าวขอน้ำดั่งขอทานข้างถนน! ไม่มีผู้ใดเหลียวแล.. ซุกหัวนอนตามรางหญ้า บางคราก็ต้องแย่งข้าวกับสุนัขเพื่อประทังชีวิต! โดนทำร้ายหยามเหยียดจนแทบไม่เหลือความเป็นคน! พระองค์รู้หรือไม่กว่าที่หม่อมฉันจะเข้ามาทำให้พระองค์สะดุดตาได้มิใช่เรื่องง่าย ความแค้นที่สุมอยู่ในอกของหม่อมฉันมันเกือบจะสำเร็จอยู่แล้ว.. หากว่านางหมอพิษผู้นั้นไม่หักหลังหม่อมฉัน! ป่านนี้พระองค์ได้ลงไปเฝ้ายมโลกแล้วกับท่านพ่อหม่อมฉันไปแล้ว!""ข้าว่าเจ้าเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว.. ข้ามีเหตุผลของข้า หากเมื่อครานั้นพ่อของเจ้าไม่คิดก่อกบฏข้าย่อมไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์เป็นแน่""โกหก! พระองค์อย่ามาโกหกกับหม่อมฉัน! พ่อของหม่อมฉันไม่มีทางคิดก่อกบฏเป็นแน่! ท่านใส่ร้ายครอบครัวข้า ฆ่าครอบครัวข้าล้างตระกูลยังไม่พอ.. เวลานี้พระองค์ยังคิดจะใส่ร้ายตระกูลข้า! ท่านยังมีความเป็นคนอยู่หรือ
