เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 39 เริ่มต้นท่องยุทธภพ [2]
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-20 19:09:12
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 40 หมู่บ้านฉินรั่ว [1]
ตอนที่ 40 หมู่บ้านฉินรั่ว [1]หลี่เฟยหลงปรายตาเพื่อกวาดมองเข้าไปในหมู่บ้านที่เพิ่งเดินทางมาถึงด้วยสายตาที่เรียกว่าเหลือจะเชื่อ เธอมองดวงอาทิตย์เป็นการดูเวลาและคิดว่าตอนนี้น่าจะเป็นเพียงยามเซินเท่านั้น แต่เมื่อทั้งสองมองเข้าไปในหมู่บ้าน มันช่างคล้ายกับว่าที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านร้างเสียอย่างไรอย่างนั้น“เจ้ามิได้หลงทิศ.. พาข้ามาไม่ผิดแน่นะ” เฟยหลงหันมองหน้าสหายที่เขาเองก็ดูจะประหลาดใจอยู่ไม่น้อยเมื่อเห็นสภาพของหมู่บ้านที่หวังจะยึดเหนี่ยวเป็นที่พึ่งในยามนี้ เฉกเช่นเดียวกันกับหลี่เฟยหลง เธอยังคงปรายตากวาดมองไปโดยรอบอย่างระแวง“ไม่ผิดแน่! เพียงแต่ที่นี่อยู่นอกเขตปกครองของทั้งแคว้นฉวางและแคว้นฉู่.. และข้าเองก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดในหมู่บ้านจึงเป็นเช่นนี้ พวกเราเข้าไปด้านในกันเถอะเจ้าระวังตัวด้วย” เจิงเจียอวี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นพอควร ก่อนจะกระโดดลงจากหลังหงเชว่ใช้สายตาคมกริบกวาดมองบริเวณหน้าหมู่บ้านอย่างไม่อยากเชื่อสายตาหมู่บ้านฉินรั่วตั้งอยู่นอกเขตการปกครองของทั้งสองแคว้น แต่เพราะสองแคว้นนี้เป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันมาโดยตลอดหมู่บ้านนี้จึงอยู่โดยปลอดภัย เดิมทีที่แห่งนี้เป็นหมู่บ้านเล็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 41 หมู่บ้านฉินรั่ว [2]
ตอนที่ 41 หมู่บ้านฉินรั่ว [2]“ข้ามาถึงที่นี่เมื่อชั่วยามก่อน.. ไม่พบชาวบ้านในหมู่บ้านหลงเหลืออยู่ เท่าที่สำรวจดูคาดว่าชาวบ้านน่าจะพากันอพยพออกจากที่นี่ไปเกินกว่าครึ่งเดือน” เจิงอวี้เจินเอ่ยกับน้องชายพร้อมทั้งหันมองเข้าไปในหมู่บ้านอีกครั้ง“เกิดเรื่องแบบนี้ได้อย่างไรกัน” เจียอวี่ใช้สายตาที่แสดงออกถึงความไม่เข้าใจจ้องมองไปตามอวี้เจินด้วยสายตาที่มองเห็นได้ชัดว่าเศร้าสลด“ไม่พบผู้เสียชีวิต.. คาดว่าในหมู่บ้านจะต้องเกิดเรื่องเป็นแน่ เมื่อสามวันก่อนนั้นข้าเดินทางไปทางเมืองโจ่ว ที่นั่นมีชาวบ้านอพยพเข้าไปเป็นจำนวนมาก หนึ่งในกลุ่มชาวบ้านนั้นอาจจะมีชาวบ้านจากที่นี่ปะปนเข้าไปด้วย ตอนนี้ข้ารายงานเข้าไปให้ต้าอ๋องเรียบร้อยแล้ว”“เจ้าคิดว่าเรื่องที่ชาวบ้านอพยพออกไปจนกลายเป็นหมู่บ้านร้างเช่นนี้.. เกี่ยวกับเรื่องที่เด็กหายตัวไปหรือไม่” หลี่เฟยหลงที่นั่งฟังอยู่พักใหญ่เอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก หากเป็นเช่นนั้นแล้วหรือว่าน้องชายของอาเพ่ยเองจะเดินทางปะปนเข้าไปที่เมืองโจ่วก็เป็นได้“แม่นางเพ่ยเพ่ย.. เรื่องของน้องชายเจ้าข้าจะช่วยอีกแรง แม่นางต้องได้พบเป็นแน่” เจิงอวี้เจินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเป็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 42 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [1]
ตอนที่ 42 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [1] หลังจากที่ผ่านไปนานกว่าครึ่งชั่วยามที่เฟยหลงต้องมองดูสองพี่น้องจิกกัดกันทางสายตา จนเมื่อทั้งสองที่ดูเหมือนว่าจะตกลงกันจนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จึงได้พากันควบม้าออกจากหมู่บ้านฉินรั่วด้วยใบหน้าบูดเบี้ยวดูออกอย่างเห็นได้ชัดว่าไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมากของพี่ชายอย่างเจิงอวี้เจินแต่ที่แตกต่างกันเห็นจะเป็นใบหน้าที่ทะเล้นอารมณ์ดีราวกับว่าเขานั้นถูกลอตเตอรี่ของน้องชายอย่างเจิงเจียอวี่ แต่ถึงแม้ว่าสองพี่น้องจะดูเหมือนว่าถกเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใครตลอดเส้นทางทาง แต่ก็เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพียงการแสดงออกแบบหยอกล้อของทั้งคู่เพียงเท่านั้น“หยุด~ แม่นางเพ่ยเพ่ย.. เจ้าเป็นวิชายุทธ์หรือวรยุทธ์บ้างหรือไม่” หลังจากที่ทั้งสามเดินทางออกมาได้เกือบสองชั่วยาม เจิงอวี้เจินได้สั่งหยุดม้าก่อนจะหันมาถามหลี่เฟยหลงที่ทำหน้างุนงงอยู่ไม่น้อย เธอเร่งควบเจ้าม้าเผือกเหินอ๋าวมาหยุดอยู่ด้านข้างเขา“อาเพ่ย.. ท่านเรียกข้าเช่นเดียวกับอาอวี่ได้” เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่เมื่อได้ยินเคร่งขรึมจินเรียกเธอด้วยสรรพนามเช่นนั้นค่อนข้างรู้สึกห่างเหินเกินไป ถึงแม้ว่าทั้งสองจะเพิ่งรู้จักได้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 43 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [2]
ตอนที่ 43 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [2]“อาเพ่ย! เจ้าไม่เป็นไรนะ” น้ำเสียงที่แสดงออกถึงความตกใจของสหายบุรุษในชุดสีดำดังขึ้นจากทางด้านหน้า เรียกให้เธอขยับมือที่ปิดใบหน้าออกมามองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำหูน้ำตาที่ดูเกรอะกรัง อวี้เจินขยับควบม้ามาใกล้ก่อนจะโน้มตัวลงไปหาเฟยหลงพร้อมทั้งยื่นมือข้างหนึ่งไปให้เธอนั้นจับไว้แน่นเขาใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีดึงให้หลี่เฟยหลงนั้นปลิวหวือขึ้นไปนั่งซ้อนด้านหลัง เจ้าม้าดำอย่างฮ่าวเฉวียนเองก็เหมือนจะรู้งานมันย่อตัวลงเพื่อรับร่างกายของเธอก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงอีกครั้ง มือหนาของเขาจับมือของเธอทั้งสองข้างให้กอดเอวเขาไว้แน่น“ถ้าเจ้าไม่อยากล่วงลงไปอีก.. ก็กอดข้าไว้ให้แน่น!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเข้มที่ดูดุดันไม่น้อยเพียงเท่านั้น จบคำพูดของเขาแล้วเจ้าม้าศึกอย่างฮ่าวเฉวียนขยับไปด้านหน้าเพื่อเข้าไปช่วยเจียอวี่ที่ยังต่อสู้อยู่ไม่ไกลนักฉึก!“อ๊าก!” เสียงของศัตรูคนสุดท้ายร้องดังขึ้นก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลง กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งตีขึ้นจมูก เธอใช้สายตามที่หวาดกลัวกวาดมองภาพของชายชุดดำที่นอนเกลื่อนผ่านแสงจันทร์แล้วรู้สึกเสียวที่แผ่นหลังจนเย็นวาบโหวเมี่ยนเถียวคื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 44 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [3]
ตอนที่ 44 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [3] เจิงอวี้เจินหันขวับมาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่ติดจะดุอยู่ไม่น้อย ในตอนที่หลี่เฟยหลงนั้นกำลังเดินจูงเจ้าฮ่าวเฉวียนเข้าไปใกล้พวกเขาแต่นอกจากที่เธอนั้นจะไม่ได้สนใจว่าบุรุษผู้นี้จะขึ้นเสียงใส่เธอหรือโมโหเพียงใดแล้ว สายตาของเธอยังคงเหลือบมองไปยังท้ายหมู่บ้านที่มีเพียงความมืดที่ไกลออกไปไม่มากนัก ดวงตากลมหรี่ตามองผ่านความมืดสนิทไปด้านนั้นราวกับว่ากำลังจะมีสิ่งที่น่ากลัวกระโจนออกมาอย่างไรอย่างนั้น เธอยังคงจดจ้องไปด้านนั้นไม่เลื่อนสายตาไปทางอื่นโดยที่สองเท้ายังคงเดินเข้าไปใกล้เจิงอวี้เจินด้วยความประหม่าหมับ!“เจ้าเป็นอันใด” อวี้เจินหันมามองเธอด้วยสายตาแบบใดนั้นด้านหลี่เฟยหลงไม่ทันได้สังเกต เพียงแต่หลังจากที่เธอนั้นคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเขา สายตาของเธอก็ยังคงจดจ้องมองเข้าไปในความมืดท้ายหมู่บ้านนั้นโดยที่ตัวของเธอเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าเพราะเหตุใด จนเมื่อสายตาของเธอมองเห็นสิ่งที่เคลื่อนไหวนั้นเหมือนว่าที่ท้ายหมู่บ้านนั้นกำลังมีสิ่งใดเคลื่อนไหวอยู่“อาอวี้! เจ้าดูนั่น” ทั้งสามคนหันไปมองยังทิศทางที่หลี่เฟยหลงใช้ปลายนิ้วเรียวชี้ตรงไปจากสายตาที่ทั้งสามมองเห็นม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 45 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [4]
ตอนที่ 45 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [4]“แม่ทัพน้อยเจิง.. เชิญท่านนั่งลงก่อน” ผู้เฒ่าที่มีสีหน้าดีขึ้นและดูเป็นมิตรกว่าเมื่อครู่เดินพาเจิงอวี้เจินไปนั่งที่แคร่ไม้หน้าเรือนหลังหนึ่ง โดยที่มีชาวบ้านเดินนำพวกเราทั้งสองตามไปนั่งที่แคร่ไม้อีกตัวไม่ห่างนัก“ข้าไม่ขอปิดบัง.. เดิมทีหมู่บ้านข้านั้นสงบสุขและครึกครื้นเช่นเมื่อครั้งที่แม่ทัพน้อยเจิงมาคราก่อนจริง” หลังจากที่ท่านผู้เฒ่าได้นั่งลง เขาได้เริ่มเล่าเรื่องราวด้วยสีหน้าที่ชื่นชม.. หวนถึง.. โหยหา.. อย่างเห็นได้ชัดก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ“จนเมื่อหนึ่งเดือนก่อน.. มีกลุ่มชายแปลกหน้าเข้ามาถามหาเด็กผู้ชายที่มีรอยพระจันทร์เสี้ยวที่หน้าอก” “ข้าและชาวบ้านต่างบอกไปแล้วว่าไม่เคยพบเด็กที่พวกเขาตามหา.. แต่เจ้าพวกนั้นกลับไม่มีใครเชื่อพวกข้าเลยสักคน”“แล้วอย่างไรต่อหรือท่านผู้เฒ่า” เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเด็กปากที่ไม่รักดีของหลี่เฟยหลงได้เอ่ยแทรกออกไปจากแคร่ไม้ด้านหลัง เธอเอ่ยถามชายชราผู้นั้นอย่างต้องการคำตอบด้วยสีหน้า ท่าทางและน้ำเสียงที่ดูคล้ายจะเสียมารยาทอยู่เล็กน้อย“อาเพ่ย.. เจ้าใจเย็นลงหน่อย” อาจเป็นเพราะว่าความพูดไม่ทันคิดของเธอ อว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 46 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [5]
ตอนที่ 46 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [5]หลังจากท่านผู้เฒ่าพูดจบชาวบ้านทั้งหมดก็พากันถือคบไม้เดินกลับไปที่ภูเขาหลังหมู่บ้านดังเดิมทั้งสามคนหันมองหน้ากันเพียงเล็กน้อยก่อนจะพากันควบม้าออกไปตามคำบอกเล่าของชายสูงวัยผู้นั้น เป้าหมายของสามสหายคือโรงเตี๊ยมในระยะทางหกสิบลี้หนึ่งชั่วยามผ่านไปความมืดสลัวที่มีเพียงดวงจันทร์ครึ่งดวง สองข้างทางที่มีแต่ป่าแต่เขาไร้ซึ่งเสียงของสัตว์น้อยใหญ่ ไร้แม้แต่เสียงของจิ้งหรีดเรไร สิ่งมีชีวิตรอบกายของทั้งสามมีเพียงม้าสองตัวและมนุษย์อีกสามคนเพียงเท่านั้น“ท่านแม่ทัพน้อยเจิง” เฟยหลงเอ่ยเสียงเบาเมื่อเธอใช้สายตาจ้องไปยังแผลบริเวณแขนข้างซ้ายของเขา ที่แม้ว่าเขาจะสวมเสื้อผ้าสีดำแต่กลางแสงจันทร์เธอยังคงมองเห็นเลือดที่ไหลซึมออกมาอยู่เป็นระยะ“อาเพ่ย.. เจ้าเรียกข้าเหมือนที่เจ้าเคยเรียก.. การที่เจ้าเรียกข้าเช่นนี้ข้ารู้สึกว่าเจ้ากำลังทำตัวห่างเหินกับข้าจนเกินไป.. ซึ่งมันทำให้ข้ารู้สึกไม่พอใจเสียเท่าไหร่.. เจ้าเข้าใจที่ข้าพูดหรือไม่” อวี้เจินไม่ได้หันหลังไปมองเธอหรืออย่างไร เขายังคงควบม้าด้วยความเร็วตามเดิมมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ผู้เฒ่านั้นบอก“อาอวี้.. แผลของท่านเลือดไหลอีก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 47 โรงเตี๊ยมปริศนา [1]
ตอนที่ 47 โรงเตี๊ยมปริศนา [1]ทันทีที่ทั้งสามเดินททางเข้ามาถึงโรงเตี๊ยมแห่งนี้ สายตาของเฟยหลงและเจียอวี่ค่อนข้างแสดงออกถึงความตกใจอยู่ไม่น้อย ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มกวาดมองอย่างพิจารณาดูเป็นอย่างดีแล้วโรงเตี๊ยมปริศนาแห่งนี้คาดว่าน่าจะเป็นหลังเดียวกับที่พวกเธอเคยเข้าไปเมื่อครั้งเพิ่งออกมาจากหุบเขานั้น“อาเพ่ย.. เจ้าคิดว่าใช่หรือไม่” และเพราะว่าไม่ใช่แค่เธอที่นึกสงสัย เจียอวี่เองที่เคลื่อนม้าขยับมาหยุดข้างกันเอ่ยถามขึ้นโดยที่ไม่ได้ละสายตาไปจากโรงเตี๊ยมหลังนั้นเลยแม้แต่น้อย“ข้าคิดว่าใช่.. เช่นนั้นโรงเตี๊ยมแห่งนี้จะใช่ที่ท่านผู้เฒ่าหมายถึงงั้นหรือ แล้วเหตุใดถึงได้มาอยู่ตรงนี้กัน” เมื่อคิดได้ถึงโรงเตี๊ยมในครั้งนั้น เสี่ยวเอ้อที่ใช้คาถาประหลาดนั่นภาพจำที่เธอกระแทกประตูล้มก้นกระแทกพื้นนั่น เป็นสิ่งที่เธอจะไม่มีวันลืมเป็นเด็ดขาด และทันทีที่คิดถึงเรื่องน่าอับอายในครั้งนั้น ใบหน้าของเธอได้หันขวับไปจ้องที่เจิงเจียอวี่อย่างมีบุญคุณความแค้นทันที“อาเพ่ย เจ้าคิดหรือไม่ว่าสิ่งใดที่ผ่านพ้นไปแล้ว.. เราควรปล่อยให้มันผ่านพ้นไป.. อย่าได้เก็บมาใส่ใจนัก.. เจ้าก็คิดเช่นนี้ใช่หรือไม่” เมื่ือได้ยินคำพูดที่บ่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20
บทล่าสุด
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้ว
ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้วทั้งสี่ยืนมองเจิงอวี้เจินที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร สองแขนของเขากอดร่างกายของภรรยาเอาไว้แน่น ใบหน้าคมประกบจูบลงที่ริมฝีปากของนางก่อนจะขยับเลื่อนไปหอมแก้มทั้งสองข้างของเธอ พร้อมทั้งจุมพิตที่หน้าผากอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อย ๆ ช้อนตัวของเฟยหลงนั้นขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเดินอุ้มนางไปวางไว้บนเตียง"ข้าขออยู่ส่งนางจนวินาทีสุดท้ายได้หรือไม่" เขาหันมามองท่านยายหลิงไถที่พยักหน้าให้เล็กน้อย เมื่อเขาได้รับอนุญาตแล้วจึงได้ขึ้นไปนอนคู่กันกับเธอบนเตียง สองแขนกอดร่างกายของเธอเอาไว้แน่นอยากสัมผัสไว้ให้นานที่สุด"พวกเจ้าทั้งสองออกไปรอด้านนอกก่อน ข้าจะเตรียมพิธีและเมื่อถึงเวลาอันสมควรข้าจะให้กู่ป๋ายออกไปเรียกพวกเจ้า" สิ้นสุดคำพูดของท่านยายสหายทั้งสองได้มองใบหน้าของเจิงอวี้เจินและหลี่เฟยหลงอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปรอด้านนอกอย่างว่าง่าย"กู่ป๋าย.. เจ้ากลัวหรือไม่" แม้ว่าเจิงอวี้เจินนั้นจะได้ยินเสียงของท่านยายและน้องชายของแม่นางเพ่ยเพ่ยคุยกัน แต่เขากลับได้หาสนใจไม่ เขาไม่สนใจเลยว่าทั้งสองจะพูดเรื่องอะไร เขาสนใจเพียงแต่เขาอยากจะกอดร่างกายของภรรยาของเขาเอาไว้ให้นานที่สุด น้ำตาของชาย
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด
ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด"เหตุใดเจ้าถึงไม่ยินดี.. ในเมื่อเรื่องนี้เราทั้งสองนั้นได้คุยกันมาก่อนแล้วไม่ใช่หรือ ว่าหากจบเรื่องราวทั้งหมด ข้าจะให้ท่านพ่อของข้าไปสู่ขอเจ้า""ท่านพี่.. ข้ารักท่านอย่างที่ไม่เคยรักชายใดมาก่อน ท่านเป็นคนแรกที่ทำให้ข้ารู้จักคำว่ารัก คำว่าห่วงใย เพียงแต่ท่านหลงลืมไปแล้วอย่างนั้นหรือว่าข้ามิใช่คนในโลกใบนี้ หากเมื่อเราทั้งสองนั้นได้ตกลงปลงใจเข้าร่วมพิธีสมรสในครั้งนี้ หากข้าต้องสลายกลายเป็นเถ้าธุลีท่านจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวข้าไม่ยินดีให้ท่านเป็นเช่นนั้น ข้าไม่ยินดีที่ให้งานมงคลสมรสของเราทั้งคู่เป็นสิ่งที่จะเหนี่ยวรั้งท่าน.. ท่านเข้าใจความรู้สึกของข้าหรือไม่""แม่นางหลี่เฟยหลง.. เช่นนั้นเจ้าฟังคำของข้าให้ดี ต่อให้ในโลกใบนี้หรือใบไหน หากเจ้าอยู่ที่ใดข้าขอให้คำมั่นสัญญาต่อฟ้าดินเพื่อเป็นพยาน ข้าจะรักเพียงเจ้าจะติดตามเจ้า ไปทุกที่ หรือต่อให้เจ้าจะทิ้งข้าไว้ในที่แห่งนี้ ทะเลเพลิง ภูเขาน้ำแข็งหรือต้องตายกี่ครั้ง ข้าก็ไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อย ขอเพียงแค่ข้าได้รักเจ้าได้ดูแลเจ้าได้อยู่กับเจ้า แม้จะเป็นเพียงหนึ่ง วัน สองวัน เจ็ดวัน หนึ่งเดือน หนึ่งปี หรือตลอดชี
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 96 ข้าไม่ยินดีสำหรับงานมงคลสมรสในครานี้
ตอนที่ 96 ข้าไม่ยินดีสำหรับงานมงคลสมรสในครานี้เฟยหลงมองดูแม่นางเพ่ยเพ่ยที่กระโดดโลดเต้นไปมาราวกับว่านางนั้นกำลังทำสิ่งที่เฝ้ารอจนสำเร็จ ด้วยความดีใจของสตรีผู้นี้ที่ดูจะดีใจเกินกว่าปกติทำให้เธอรู้สึกอยากรู้อีกครั้งได้ชะโงกหน้าไปมองที่ตำราเล่มนั้นอีกครา ในตำราหมายเหตุไว้ว่าหากต้องการสิ่งใดให้นึกถึงสิ่งนั้น เป็นการซ้อนวิญญาณของสิ่งมีชีวิตอีกโลกขนานหนึ่ง"สิ่งมีชีวิตอีกโลกหนึ่ง.. เหตุใดในยุคสมัยนี้ถึงรู้เรื่องราวเหล่านี้""ข้าต้องการท่านแม่.. หากข้าสามารถเรียกวิญญาณท่านแม่ได้เรื่องราวพวกนี้ก็จะจบลง แต่หากข้าทำไม่สำเร็จวิญญาณของคนผู้นั้นที่ข้าเรียกมาต้องสะสางเรื่องราวยุ่งเหยิงที่ข้าก่อขึ้นนี้ได้เป็นแน่"แม่นางเพ่ยพูดจบก็ได้วางทุกอย่างลงบนโต๊ะ พร้อมทั้งหยิบเจ้าปลาตัวใหญ่นั้นเดินเข้าไปในครัว แม้ว่าหลี่เฟยหลงจะอยู่ที่นี่อยู่นาน แต่เธอกลับไม่รู้ว่าที่แห่งนี้ส่วนนั้นเป็นครัวที่สามารถทำอาหารได้ เพียงแต่ไม่มีอุปกรณ์ใดที่ใช้ในการทำอาหารอะไรสักอย่าง เธอมองดูแม่นางเพ่ยเพ่ยที่ใช้พลังสีทองของตนในการถอดเกล็ดปลาเสียบไม้แล้วย่าง นางใช้พลังของตนเองในการทำจนหมดสิ้นราวกับไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่แห่งใดย่อมไม่อด
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 95 ซ้อนวิญญาณวิชาต้องห้าม
ตอนที่ 95 ซ้อนวิญญาณวิชาต้องห้ามสตรีผู้นี้แผดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องขัง สาดคำพูดต่อว่าสตรีที่สูงส่งผู้นี้อย่างไม่ได้รู้สึกเกรงกลัว แต่นอกจากที่พระสนมเอกจะไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองหรือไม่พอใจแล้ว นางกลับกำลังยกยิ้มอย่างชอบใจสายตาคู่นั้นของแม่นางเพ่ยเพ่ย มองไปทางน้องชายที่ถูกลากออกไป ราวกับหมูหมากาไก่เปรียบเหมือนว่าเขานั้นไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ความรู้สึกคับแน่นในอกเริ่มทำให้นางไม่มีทางเลือก หากนางไม่ทำตามคำที่สนมเอกบอก ชีวิตของน้องชายนางไม่รอดแน่ แต่หากนางทำเรื่องที่พระสนมต้องการนั่นถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเธอ หากมันสำเร็จก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเธอและน้องชายจะรอด แต่ก็ไม่ได้มีอะไรการันตีว่าทั้งสองจะไม่รอด"เจ้าคิดให้ดีหากเจ้าทำมันสำเร็จข้ารับรองว่าชีวิตของเจ้าและน้องชายเจ้า จะเดินทางออกจากแคว้นฉวางอย่างปลอดภัยหายห่วง.. แต่หากเจ้าไม่ยินดีข้าจะ นำหัวของน้องชายเจ้ามาคืนให้เจ้า.. เจ้าว่าเช่นนี้ดีหรือไม่"แม่นางเพ่ยเพ่ยทำได้เพียงจ้องมองไปที่น้องชายของตนเอง ที่กำลังหายลับไปจนสุดสายตา ก่อนจะสลับมามองพระสนมเอกที่มีนิสัยละโมบโลภมาก เธอไม่รู้เลยว่าทางออกของเธอควรเป็นอย่างไร เธอรู้เพียงแต่ใน
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 94 เจ้ามันปีศาจ
ตอนที่ 94 เจ้ามันปีศาจเธอตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังก้องกังวานอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนรู้สึกแสบคอ ก่อนจะเด้งตัวมานั่งขัดสมาธิพร้อมทั้งกอดอก อย่างคนที่หงุดหงิด สายตาของเธอกวาดมองไปรอบ ๆ อีกครั้งก่อนจะหลับตาลงเล็กน้อย"ถ้าหงายหลังนอนอีกครั้งจะไปตกที่หลังคาวังหลวงหรือเปล่านะ" แม้ว่าเธอจะคิดเล่น ๆ แต่ทันทีที่เธอหงายหลังนอนลงไปอีกครา ร่างกายของเธอรู้สึกเบาหวิวอีกครั้ง"กำลังเดินทางอีกแล้วสินะ" เธอไม่แม้แต่จะลืมตามามองรอบกาย ทำได้เพียงแค่กอดอกพร้อมปล่อยร่างกายของตัวเองให้ไหลไปตามกระแสลมที่ได้รับฟึ่บ!แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่าตนเองนั้นตกลงมาที่กองฟางเห็นจะได้ ดวงตาทั้งสองเปิดขึ้นเห็นเพียงแค่ความมืดสนิท เธอค่อย ๆ ใช้มือทั้งสองคลำไปรอบกายรับรู้ได้ว่ามันคือกองฟางจริง ๆ เฟยหลงดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมทั้งสอดสายตามองหาแสงสว่าง"จับมัน!" เธอต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยคำสั่งที่น่ากลัว พร้อมทั้งเสียงฝีเท้าอีกหลายคู่วิ่งเข้ามาในกระท่อมหลังนี้ สองเท้าของเธอก้าวเดินออกไปข้างหน้าตามแสงสว่างที่มีเพียงน้อยนิดนั้น เธอแอบมองจากด้านในเห็นทหารมากมายในชุดดำกำลังจับสองพี่น้องที่ไม่มีทีท่าว่าจะร้
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 93 ความหลังของเพ่ยเพ่ย
ตอนที่ 93 ความหลังของเพ่ยเพ่ยตู้ม!!แต่ไม่รู้ว่าเป็นเคราะห์ซ้ำหรือกำซัด ทันทีที่ก้นของเธอแตะที่ปุยเมฆขาวนุ่มฟูนั้นร่างกายของเธอก็ได้ตกลงไปในสระน้ำแห่งหนึ่งจนเนื้อตัวเปียกปอนฟู่ว~ทันทีที่เธอนั้นตะเกียกตะกายขึ้นโผล่พ้นน้ำ ริมฝีปากบางได้พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเพื่อฮุบเอาอากาศด้านบน สายตาของเธอกวาดมองไปรอบกายเห็นกระท่อมที่คุ้นตา เฟยหลงจดจำกระท่อมหลังนี้ได้แม่นยำอย่างไม่มีวันลืม"ทำไมจู่ ๆ ถึงได้กลับมาที่กระท่อมกลางป่าอีกแล้ว" แม้ว่าจะสงสัยอยู่ไม่น้อย แต่บัดนี้หลี่เฟยหลงกำลังตะเกียกตะกายให้ตัวเองขึ้นมาจากในสระ ทันทีที่ร่างกายที่เปียกปอนของเธอปะทะเข้ากับสายลมที่พัดเข้ามาไม่ขาดสายทำให้รู้สึกหนาวเหน็บอยู่ไม่น้อย สองเท้าค่อย ๆ เดินขึ้นไปทางกระท่อมหลังนั้น ทุกอย่างดูไม่ผิดปกติจากที่เธอเห็นก่อนหน้านี้สักเท่าไหร่ เพียงแต่ที่แห่งนี้กลับรู้สึกว่ามีชีวิตชีวามากกว่าเมื่อคราวที่เธอมาในครั้งนั้นอยู่มาก"ท่านยาย.. ยาบำรุงนี้ปรุงอย่างนี้ใช่หรือไม่" ยังไม่ทันที่เธอจะผลักประตูเข้าไป หลี่เฟยหลงได้ยินเสียงของคนผู้หนึ่งดังขึ้นภายในกระท่อมหลังนั้น"ไม่ใช่! สมุนไพรชนิดนี้ไม่สามารถเป็นยาบำรุงได้เจ้าไปเอาชิ้นน
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 92 ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอยู่รอท่านได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
ตอนที่ 92 ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอยู่รอท่านได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่ทั้งสองเมื่อได้รับการพ้นโทษจึงได้เร่งเดินทางกลับเข้าจวนทันที ระหว่างทางที่เธอและเขาผ่านนั้น ทั้งคู่พบว่ามีประกาศว่าสกุลเจิงเป็นผู้บริสุทธิ์ทำให้ทั้งสองรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากทั้งสองเดินทางมาจนถึงหน้าจวน เฟยหลงมองไปยังประตูที่ช่างดูเงียบเหงาจนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ อวี้เจินปรายตามองใบหน้าของเธอเล็กน้อยส่งยิ้มให้เธอก่อนจะใช้มือหนาคว้าข้อมือของเธอไว้ เขาใช้อีกอีกข้างดันเพื่อเปิดประตูหน้าของจวนสกุลเจิง ทันทีที่ประตูจวนเปิดออก ภาพที่เขาเห็นนั้นทำให้ทั้งสองยิ้มกว้างออกมาด้วยความยินดี ท่านแม่ทัพใหญ่เจิงเถาฮ่วน สหายเจิงเจียอวี่ พร้อมด้วยข้ารับใช้ในจวนทั้งหมดกำลังยืนต้อนรับทั้งสอง อยู่ก่อนแล้ว"ยินดีต้อนรับกลับจวนขอรับท่านพ่อ น้องรอง และทุกท่านด้วย" เจิงอบุตรีจินเอ่ยกับทุกคนด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม"ยินดีต้อนรับแม่ทัพน้อยเจิงกลับบ้าน" และเป็นเสียงของผู้เป็นบิดาของจวนเอ่ยต้อนรับเขาเช่นกัน"ยินดีต้อนรับแม่นางที่พ้นโทษ.. ได้รับคืนความบริสุทธิ์" ก่อนที่แม่ทัพใหญ่จะหันมาพูดกับเธอด้วยใบหน้าที่นึกขอบคุณไม่เพียงเท่านั้
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 91 ปิดคดี
ตอนที่ 91 ปิดคดีเฟยหลงเอ่ยออกมากับตัวเองเบา ๆ เมื่อยามที่เธอนั้นนั่งอยู่ที่ศาลาริมน้ำมองดูดอก บัวด้วยสายตาที่ไม่ยินดียินร้ายเดิมทีแล้วท่านยายบอกว่าร่างกายของอาเพ่ยนั้นจะอยู่ได้อีกหนึ่งเดือน แต่สิ่งที่เธอทำผิดพลาดอีกครั้ง คือพลังของเธอไม่สามารถขับพิษในร่างกายของฮ่องเต้ได้จนหมด หากเป็นเช่นนั้นร่างกายของฮ่องเต้ที่เคยชินกับพิษนี้ จะสามารถสร้างมันขึ้นมาได้ใหม่ สิ่งที่จะทำให้พระองค์หายขาดได้จึงไม่ใช่การขับออก แต่เป็นการดึงพิษทั้งหมดเข้ามาในร่างของเธอต่างหาก"เจ้าอยู่ในวังเบื่อหรือไม่" เสียงของเจิงอวี้เจินดังขึ้นทางด้านหลัง ทำให้เธอนั้นรีบหันไปมองชายอันเป็นที่รักพร้อมทั้งส่งรอยยิ้มให้เขา ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับ"ข้าเบื่อมาก" เธอเดินเข้าไปหาเขาอย่างว่าง่ายก่อนจะใช้สองมือเล็กกอดรอบแขนของเขาเอาไว้อย่างออดอ้อน ใช้ใบหน้าหวานซุกไปที่ทรวงอกของเขาก่อนค่อย ๆ ช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าของบุรุษผู้นี้อวี้เจินหันมองรอบกายซ้ายขวาเล็กน้อยก่อนจะก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็วแล้วผละออก"ท่านทำอะไรเนี่ย""ก็ที่เจ้าออดอ้อนข้าเช่นนี้ไม่ใช่อยากให้ข้าทำเช่นนี้งั้นหรือ""ท่านไปร่ำเรียนความหน้า
ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า ตอนที่ 90 นับเวลาถอยหลังกับชีวิตที่เหลืออยู่
ตอนที่ 90 นับเวลาถอยหลังกับชีวิตที่เหลืออยู่"ความยากลำบากที่หม่อมฉันได้รับ! เด็กสาวที่เคยร่าเริง.. ชื่นชอบการอ่านตำรา ปักผ้า ทำอาหาร มีความสุขกับครอบครัว.. เพียงแค่ชั่วข้ามคืน! ต้องกลายเป็นสตรีที่ไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน! ไม่สามารถบอกใครได้ว่ามาจากตระกูลไหน!”“ทำได้เพียงขอข้าวขอน้ำดั่งขอทานข้างถนน! ไม่มีผู้ใดเหลียวแล.. ซุกหัวนอนตามรางหญ้า บางคราก็ต้องแย่งข้าวกับสุนัขเพื่อประทังชีวิต! โดนทำร้ายหยามเหยียดจนแทบไม่เหลือความเป็นคน! พระองค์รู้หรือไม่กว่าที่หม่อมฉันจะเข้ามาทำให้พระองค์สะดุดตาได้มิใช่เรื่องง่าย ความแค้นที่สุมอยู่ในอกของหม่อมฉันมันเกือบจะสำเร็จอยู่แล้ว.. หากว่านางหมอพิษผู้นั้นไม่หักหลังหม่อมฉัน! ป่านนี้พระองค์ได้ลงไปเฝ้ายมโลกแล้วกับท่านพ่อหม่อมฉันไปแล้ว!""ข้าว่าเจ้าเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว.. ข้ามีเหตุผลของข้า หากเมื่อครานั้นพ่อของเจ้าไม่คิดก่อกบฏข้าย่อมไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์เป็นแน่""โกหก! พระองค์อย่ามาโกหกกับหม่อมฉัน! พ่อของหม่อมฉันไม่มีทางคิดก่อกบฏเป็นแน่! ท่านใส่ร้ายครอบครัวข้า ฆ่าครอบครัวข้าล้างตระกูลยังไม่พอ.. เวลานี้พระองค์ยังคิดจะใส่ร้ายตระกูลข้า! ท่านยังมีความเป็นคนอยู่หรือ
