LOGINShare
บทที่ 9 ทดสอบ
Last Updated:
2025-02-14 11:19:30
Related chapters
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 10 รางวัล
เพี๊ยะ! มือหนาฟาดเบา ๆ ที่ก้นอวบเมื่อพวกเขาพักหายใจกันได้ครู่หนึ่ง เจ้าจันทร์ที่นอนหมดแรงจนเผลอทิ้งตัวลงไปทับคนด้านล่างพลันได้สติ รีบลุกขึ้นนั่งโดยตั้งใจว่าจะหยิบเสื้อผ้าไปสวมในห้องน้ำ แต่ก็ไม่วายถูกท่อนแขนแข็งแรงคว้าตัวเอาไว้ให้นอนลงกับเตียง "อะไรของคุณคะเนี่ย" "แล้วจะรีบลุกไปไหนเล่า" สิงหราชขมวดคิ้วถาม "พักอีกสักเดี๋ยวก็ได้ ผมไม่หักเงินเดือนคุณหรอกน่ะ" "ไม่หักเงินเดือนแต่ถ้างานล่าช้าก็ต้องมานั่งทำงานล่วงเวลาอีกเหรอคะ" เจ้าจันทร์ขยับตัวหนีคนมือไวที่เริ่มลูบไล้สัมผัสร่างกายของเธออีกครั้ง ทั้งที่เจ้าตัวบอกแค่จะทดสอบเฉย ๆ แต่กลับทำท่าเหมือนอยากจะทำอะไรที่มากกว่านั้นต่ออีกงั้นแหละ "ผมจ่ายค่าล่วงเวลาให้คุณได้อยู่แล้ว แล้วนี่จะขยับหนีทำไมนัก?" "ทดลองคือทดลองสิคะ สัญญาอะไรก็ยังไม่มี ฉันไม่ยอมโดนกินฟรีหรอกค่ะ อย่าคิดว่าจะเอาเปรียบกันได้ง่าย ๆ เชียว" ได้ยินเจ้าจันทร์พูดอย่างนั้น ชายหนุ่มก็ได้แต่ทำฮึดฮัดไม่พอใจ ในเมื่อเธอไม่เต็มใจเขาก็ไม่ได้เลวขนาดจะข่มเหงให้ยอมอยู่แล้ว ส่วนเรื่องสัญญาอะไรนั่นเดี๋ยวเขาจะรีบเขียนรีบเซ็นให้มันจบ ๆ ไปเอง เห็นทวงถามราวกับกลัวจะถูกเอาเปรียบแบบนี้เขาย
Last Updated : 2025-02-14ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 11 ติดใจ
"อาาา...คุณทำให้ผมแทบสำลักเลยนะ" "ฉันต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายพูดคำนี้ คุณปล่อยน้ำข้างนอกไม่ได้หรือไงคะ อย่าเสร็จในร่องฉันบ่อยนักสิ" "โทษที ก็ร่องสวย ๆ ของคุณมันรัดผมขนาดนั้น ใครจะไปทนไหว อย่าบ่นหน่อยเลยน่า มามะ ผมอยากอีกแล้ว" เสียงบทสนทนาสุดสยิวยังคงดังหยอกล้อกันไปเรื่อย ๆ ตลอดค่ำคืนอันแสนเร่าร้อน เสียงเตียงนอนสะเทือนไหวเคล้าไปกับเสียงหอบหายใจ และเสียงเนื้อดังกระทบกันครั้งแล้วครั้งเล่า แรงเสียดสีที่ค่อย ๆ ทวีรุนแรงมากขึ้นทำให้คนคลั่งไคล้ในรสกามตัณหาสนุกสุดเหวี่ยงอย่างยากจะถอนตัว "โอ้...เจ้าจันทร์ ผมชอบคุณ" "คะ? ชอบฉัน?" "ใช่ ชอบที่จะตะบี้ตะบันร่างคุณที่สุด" ชายหนุ่มแลบลิ้นออกมาโลมเลียแผ่นหลังขาวผ่องด้วยความใคร่กระหาย "ผมชอบที่ได้สอดใส่แบบนี้มาก คุณอย่าไปจากผมนะ ไม่งั้นผมคงขาดใจตายแน่ถ้าไม่ได้กระแทกคุณแบบนี้ อ่าาา ซี้ดดด" หญิงสาวได้ฟังอย่างนั้นก็ถอนหายใจ แม้ไม่สบอารมณ์ที่เขาเห็นเธอเป็นเครื่องระบายกาม แต่ความรู้สึกนั้นก็หายวับไปเร็ว เมื่อความเสียวนั้นครอบงำจนทำให้เธอลืมทุกคำพูดที่ขัดใจจนหมดสิ้น เอาเถอะ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นด้วยความเสียว มันก็ต้องมีแต่ความเสียวได้เท่านั้นแหละ
Last Updated : 2025-02-14ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 12 หึงห่วงเหรอ1
ผ่านไปถึงช่วงเวลายามเย็น สิงหราชในชุดสูทสำหรับออกงานควงคู่มากับเลขาสาวในชุดราตรีตัวสวย พวกเขาเป็นที่จับตามองของเหล่าผู้คนในงานทันทีที่มาถึง แม้ว่าจะไม่ใช่เจ้าของงาน แต่เพราะอำนาจที่มันอยู่ในมือของสิงหราชนั้นมันมากพอจะดึงดูดความสนใจ ยิ่งข่าวที่สิงหราชเพิ่งจะพาแอลกรุ๊ปเอาชนะการประมูลโครงการรัฐบาลเมื่อช่วงเช้าแพร่กระจายออกไป มูลค่านับพันล้านนั้นก็ทำเอาเหล่านักธุรกิจแทบจะเข้ามารุมล้อมเขาอยู่รอมร่อแล้ว "ดูเหมือนว่าข่าวจะไปไวมากเลยนะ ดีลงานเสร็จเมื่อเช้า ผลประมูลโครงการออกเมื่อบ่าย ตกค่ำคนก็รู้กันทั่วแล้ว" "กับบริษัทของจีนที่เราดีลมาได้ก็ไม่ใช่เล่น ๆ นี่คะ พอมีข่าวชนะประมูลโครงการมาเสริมก็เลยทำให้คนในงานมองกันตาวาวขนาดนี้" เจ้าจันทร์วิเคราะห์ไปตามที่เห็น สิงหราชไม่ได้ตอบอะไรออกมาอีกนอกจากควงเลขาของตนเองตรงไปทักทายเจ้าของงานกินเลี้ยง เขานึกเยาะหยันอยู่ในใจว่าในอดีตยังมีคนมากมายที่พร้อมจะเหยียบเขาให้จมดิน ยิ่งในตอนที่เขารับตำแหน่งต่อจากพ่อของตัวเอง ทั้งคนในและคนนอกบริษัทต่างก็ปรามาสเขาเอาไว้ ว่าเป็นแค่เด็กอมมือสำหรับผู้ใหญ่ในวงการธุรกิจ แล้ววันนี้เป็นอย่างไร คนพวกนั้นจนตอนนี้กลับตกต่
Last Updated : 2025-02-14ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 13 หึงหวงเหรอ2
เจ้าจันทร์หันหน้าหนีไปอีกทาง ลอบเบะปากให้กับคนที่ตีสองหน้าได้เก่งเป็นเลิศอย่างเจ้านายของเธอ กับสาว ๆ ก็คงเป็นอย่างนี้ตลอดนั่นแหละ เจ้าชู้แพรวพราวไปเรื่อย ถ้าไม่ติดว่าเจ้าส่วนนั้นมันไม่รู้สึกกับผู้หญิงคนอื่น เกรงว่าเขาคงได้ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เพราะขนาดใช้การไม่ได้ ก็ยังเคยพาเด็กขึ้นคอนโดวันละตั้งสามสี่คน นี่ยังไม่นับตามผับตามบาร์ที่เขาอาจจะไปนัวเนียกับใครอยู่ในห้องน้ำอีกนะ "นิเพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้เองค่ะ คว้าปริญญากลับมาตามที่ตั้งใจเอาไว้เลย" "โอ้โห งั้นผมต้องเรียกคุณว่าด็อกเตอร์นิหรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มเย้าหยอกหัวเราะกับคู่สนทนาที่คุยกันอย่างออกรสออกชาติ เจ้าจันทร์อาศัยจังหวะนั้นลองค้นหาประวัติของผู้หญิงคนนี้ คิดว่าอย่างไรก็คงจะหาไม่ยากนักหากอีกฝ่ายอยู่ในแวดวงไฮโซ และในที่สุดเธอก็หาเจอแล้วจริง ๆ คุณนิ หรือนิรดาคนนี้ มีดีกรีเป็นถึงลูกสาวนักธุรกิจที่มีชื่ออยู่พอสมควร เธอเป็นคู่หมั้นเก่าของ สีหราชที่ดูเหมือนว่าจะถอนหมั้นและเลิกคบกันไปก่อนที่ฝ่ายหญิงจะบินไปเรียนต่อที่เมืองนอก ถ่านไฟเก่ายังร้อนสินะแบบนี้ "แล้วนี่…เลขาของคุณเหรอคะ นิไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน" นิรดาเอ่ยถาม คล้
Last Updated : 2025-02-14ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 14 เอาคืนอย่างสาสม1
ความมึนตึงที่ค้างคาตั้งแต่เมื่อคืนก่อน ยังคงดำเนินมาถึงเช้าวันใหม่ เจ้าจันทร์นิ่งเงียบใส่อีกฝ่ายตอนที่เธอมาถึงที่ทำงาน ใครจะคิดว่าสิงหราชจะนำโต๊ะทำงานของเธอมาตั้งไว้ที่ด้านนอกห้อง หญิงสาวยืนกอดอกมองโต๊ะกับสถานที่ใหม่ สายตาของเธอนิ่งเรียบเสียยิ่งกว่าผืนน้ำในป่าลึก สิงหราชทำอย่างนี้แล้วคิดหรือว่าเธอจะสนใจหรือ เขาอยากให้เธอย้ายเธอก็จะย้าย ดีเสียอีก เพราะเธอเองก็ไม่อยากเจอหน้าเขาเหมือนกัน ยังดีที่มีคู่ค้าเดินทางมาขอพบสิงหราชเป็นการส่วนตัว ไม่อย่างนั้นเธอกับเขาคงได้ทะเลาะกันอีกแน่ "นี่ คุณเลขา เลออนอยู่ข้างในหรือเปล่า" เจ้าจันทร์ก้มหน้าทำงานของเธอได้ไม่เท่าไหร่ ตัวปัญหาก็เดินทางมาถึงอีกคนหนึ่งแล้ว เพิ่งเจอกันเมื่อวาน วันต่อมาคุณนิรดาก็มาหาเจ้านายของเธอถึงที่ น่าเสียดายที่ตอนนี้เขามีแขกสำคัญ อย่างไรเธอก็คงต้องให้คุณผู้หญิงคนนี้นั่งรอไปก่อน "อยู่ค่ะ แต่ตอนนี้ท่านประธานไม่สะดวกให้คุณเข้าพบ รอดิฉันสอบถามท่านประธานอีกครั้งก่อนนะคะ" "หมายความว่ายังไงไม่สะดวกให้เข้าพบ? เธอยังไม่ทันถามก็ตอบแทนเจ้านายแล้ว เลออนเลือกเธอมาเป็นเลขาได้ยังไง" น้ำเสียงไม่พอใจกับดวงตาที่ถลึงมองมาทำให้เจ้าจ
Last Updated : 2025-02-14ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 15 เอาคืนอย่างสาสม2
"เจ้าจันทร์" เป็นสิงหราชที่เอ่ยเรียกทันทีที่เห็นเธอเดินมาถึง ข้างกันนั้นมีเหมราชกับนิรดายืนอยู่ด้วย แม้สีหน้าของแต่ละคนจะแตกต่างกัน แต่เจ้าจันทร์ก็คิดว่าเธอรู้แล้วว่าเจ้านายของเธอกำลังจะพูดเรื่องใด ทั้งสีหน้ารู้สึกผิดและน้ำเสียงที่ทอดอ่อนลงของเขามันทำให้เธอมองออกตั้งแต่เขายังไม่ทันได้อ้าปากพูดด้วยซ้ำ "คุณสิงหราชมีอะไรหรือเปล่าคะ" เธอแสร้งถามกลับไป "ผมจะคุยกับคุณแบบส่วนตัวทีหลัง แต่ตอนนี้มีคนอยากจะคุยกับคุณมากกว่าอยู่" เมื่อพูดประโยคหลัง สิงหราชก็เปลี่ยนไปใช้น้ำเสียงแข็งกระด้าง แววตาไม่พอใจมองไปที่นิรดาให้เธอรู้ตัว นิรดาที่ได้รับสายตาเช่นนั้นก็อดจะตัวสั่นด้วยความกลัวขึ้นมาไม่ได้ ก่อนหน้านี้เลออนเข้ามาหาเธอที่ห้องรับรองแขก ตอนที่เห็นแม่บ้านกำลังทำความสะอาดพื้น สีหน้าของเขาก็ยิ่งบอกชัดว่าไม่พอใจ เขาต่อว่าเธอด้วยถ้อยคำใจร้ายมากมายอย่างที่เธอเองก็ไม่คาดคิดว่าจะได้ยิน ทั้งเรื่องที่เขายอมหมั้นกับเธอเพราะธุรกิจ เรื่องนิสัยแย่ ๆ ของเธอ ไปจนจบด้วยการข่มขู่ว่าหากเธอไม่ยอมขอโทษเจ้าจันทร์ ทั้งเธอและบริษัทของพ่อก็จะต้องเดือดร้อน เขาไม่สนด้วยซ้ำว่าหลังจากยกเลิกสัญญาแล้วจะต้องเสียค่าปรับ
Last Updated : 2025-02-14ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 16 สับสน
"มีอะไรอยากจะพูดกับฉันเหรอคะ คุณสิงหราช" เจ้าจันทร์เอ่ยถามทันทีที่เข้ามานั่งอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของเจ้านาย เธอมองที่ข้อมือเพื่อบอกให้เขารู้ว่าควรจะปล่อยมือเธอได้แล้ว ถึงแม้ในห้องจะมีเราอยู่เพียงสองคน แต่เธอก็ไม่อยากถูกเขาสัมผัสตัวนาน ๆ ในใจเจ้าจันทร์ยังขุ่นเคืองเขาอยู่ จะให้คนที่ตัวเองโกรธมาสัมผัสร่างกายก็ยิ่งหงุดหงิดใจมากขึ้นเท่านั้น "ผม...ขอโทษที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้" "ค่ะ คุณรู้ตัวก็ดีแล้วค่ะ และในเมื่อรู้อย่างนี้แล้ว ฉันก็หวังว่าจะไม่มีเหตุการณ์ในทำนองนี้เกิดขึ้นอีกนะคะ" "เจ้าจันทร์" "ฉันไม่สนหรอกนะคะว่าคุณกับอดีตคู่หมั้นจะอยากกลับมาสานสัมพันธ์กันหรือแค่อยากพากันขึ้นเตียง ที่ฉันสนก็คือ" หญิงสาวจ้องหน้าเขาอย่างแน่วแน่ "ฉันไม่ควรต้องมารองรับอารมณ์ของใคร ถ้าคุณจะกลับไปคบหากับเธอเราก็จบกันแค่นี้ เพราะฉันจะไม่เป็นชู้หรือมือที่สามของใครเด็ดขาด" "ผมไม่ได้จะกลับไปคบกับนิ ส่วนเรื่องขึ้นเตียง...คุณก็น่าจะรู้ไม่ใช่หรือไง ผมนอนกับใครไม่ได้นอกจากคุณ" สิงหราชเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาเดินกลับไปทิ้งตัวลงนั่งพิงเก้าอี้ของตัวเอง ขณะที่ดวงตาก็จับจ้องมาที่เจ้าจันทร์ ยิ่งได้ยินว่าเธ
Last Updated : 2025-02-14ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 17 เล่นน้ำ 'เล' ก่อนเนอะ1
"คุณเลออน คุณอารมณ์ดีมากเหรอคะ" เจ้าจันทร์ร้องถาม หลังจากสิงหราชย้ายโต๊ะเธอกลับเข้ามานั่งทำงานร่วมห้องกับเขา แล้วให้เลขาคนอื่นนั่งประจำโต๊ะที่หน้าห้องเหมือนดังเดิม ตัวเขาก็เอาแต่ทำงานไปยิ้มไป บางครั้งก็ยังฮัมเพลงราวกับกำลังอารมณ์ดีอีกด้วย นี่เขาปกติดีแน่หรือเปล่า? ดูสิ ขนาดเธอเรียกถามเขาก็ส่งยิ้มมาให้อีกแล้ว คนวัยสามสิบกว่านี่ยิ้มแล้วหล่อจนใจสั่นแบบนี้ทุกคนไหมนะ… "ไปทานข้าวกันไหม ได้เวลามื้อเที่ยงพอดีเลย" เจ้าจันทร์ก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือซ้าย เข็มวินาทีเพิ่งจะวิ่งมาถึงเลขสิบสอง บอกเวลาสิบสองนาฬิกาตรงอย่างพอดิบพอดี เธอเงยหน้าขึ้นมองคนที่เอ่ยชวนกันก็คิดไปว่าบางทีเจ้านายของเธอคงจะหิวข้าวมากจริงๆ เขาถึงกับนับเวลารอขนาดนี้ ไหน ๆ คุณเขาก็ตั้งใจนั่งทำงานมาทั้งวันแล้ว พาไปกินร้านโปรดก็น่าจะดีเหมือนกัน เผื่อว่าเธอจะอ้างได้ว่าวันนี้เธอให้รางวัลเป็นของกินไปแล้ว ห้ามเขามาทวงรางวัลพิเศษจากเธออีก! คนอะไรก็ไม่รู้ ทั้งดุทั้งอึด ขนาดทำกันปกติเธอก็เสียวจนแทบทนไม่ไหวแล้ว แต่วันไหนที่เขาบอกว่าขอรางวัล วันนั้นกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบหลับกลางอากาศทุกที ถึงเขาจะอนุญาตให้เธอมางีบต่อในห้องทำงานได้ก
Last Updated : 2025-02-14
Latest chapter
ท่านประธานคะอย่าหื่น The end
คู่รักกำลังจะหยอกล้อกันบนเตียงอีกสักหน่อย ริมฝีปากกำลังจะสัมผัสกันอยู่แล้วเชียวถ้าไม่มีเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้น มันคือเสียงโทรศัพท์มือถือของสิงหราชที่แผดเสียงดังอยู่ไม่ไกล จนเขาทนหัวเสียไม่ไหวยื่นมือไปคว้ามากดรับสาย โดยที่เจ้าจันทร์ก็ยังนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมแขน รับฟังปลายสายไปพร้อมๆ กันเมื่อเขากดสปีกเกอร์โฟน "ไง มีอะไร" "โอ้โห ถามมาได้ พี่ให้พ่อโยนวีกรุ๊ปมาให้ผมดูแลใช่ไหม ฝีมือพี่ใช่ไหมวะ!" ปลายสายคือเหมราชที่โวยวายกลับมา "อ่า ใช่ ถ้าแกไม่ชอบก็ปฏิเสธไปสิ" สิงหราชบอกไปอย่างไม่ทุกข์ร้อน เจ้าจันทร์เองก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ท่าทางน่ารักของเธอทำเอาสีหราชหมันเขี้ยวก้มหน้าลงมาหอมไปอีกฟอดใหญ่ "ปฏิเสธบ้าอะไรล่ะ พ่อยอมที่ไหน อีกอย่าง ผมอยากทำเกี่ยวกับอุปกรณ์กีฬามาตั้งนานพี่ก็รู้ พี่แม่ง ไม่บอกกันล่วงหน้าบ้างเลย คุณเจ้าอีกคน ก็นึกว่าจะควบรวมกิจการเฉย ๆ ใครจะรู้ว่าจะยกให้ผมวะ" "อ้าว ๆ นี่ตกลงชอบหรือไม่ชอบกันแน่วะ งงแล้วนะโว้ย" "ชอบ แต่ไม่ชอบที่พี่ไม่บอกก่อนไงวะ!" "ฮ่าๆ ไอ้บ้านี่" สิงหราชหัวเราะใส่น้องชาย เพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันจะบอกชอบอะไรเลยที่เขาหยิบยื่นให้ "ถูกใจก็ดีแล้วไง ทีนี้ก็
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 33 เจ้าของราชสีห์
เจ้าจันทร์มองคนเสนอความตื่นเต้นอย่างนึกสนุก ใครกันแน่ที่ร้ายปากเขาบอกยอมลงให้เธอ แต่สุดท้ายราชสีห์ก็ร้ายอยู่ดี แต่ก็เอาเถอะ ไม่ว่าครั้งนี้ หรือครั้งไหน ๆ เธอก็จะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่เหนือเขา ก็เขาบอกเองนี่ อยากอยู่ใต้เท้าเธอ มันก็ต้องเป็นเช่นนั้นตลอดไป "ยิ้มอะไรครับ ไม่อยากเห็นผมเจ็บเหรอ" "เปล่าค่ะ แค่กำลังคิดว่าจะข่วนให้เลือดซิบตรงส่วนไหนดีต่างหากล่ะ" "ฮ้าาา...ร้ายไม่เบา" "ก็มีแฟนเจ้าเล่ห์อย่างคุณ เจ้าก็ต้องเป็นยิ่งกว่าสิคะ" "ฮ่าๆๆ ผมชอบคุณจัง" "ไม่เอาค่ะ คุณต้องรักเจ้าให้มากกว่าชอบสิ" สิงหราชยกมุมปากขึ้นยิ้ม ก่อนจะจับมือของเธอมาวางลงที่แผงอก เขากดนิ้วเธอที่มีเล็บยาวๆ ลงกลางร่องอกของตัวเอง เจ้าจันทร์มองการกระทำนั้นอย่างพอใจ แฟนของเธอมีมุมดิบเถื่อนเช่นนี้ด้วยเหรอ ความแบบนี้ก็ไม่บอก "อ่าส์...คุณเจ้า เล็บคุณทำผมเสียวจัง" ยิ่งเขาพูดแบบนั้น เจ้าจันทร์ก็ยิ่งสนุก คราวนี้เป็นเธอเองที่กดปลายเล็บลากยาวไปบนแผงอกกว้าง ก่อนกดลึกเรื่อยลงมาถึงหน้าท้อง ร่างบางถอยต่ำลง เพื่อให้นิ้วลากไปถึงจุดหมาย เธออยากจะกดปลายเล็บลงกลางรูเล็กๆ นั่นเหลือเกิน "ซี้ดดด...ที่รัก" สิงหราชครางออกมาทันทีท
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 32 ยกให้อยู่เหนือกว่า
เจ้าจันทร์กลับมาถึงห้องพักในคอนโดมิเนียมที่สิงหราชเป็นเจ้าของ เปิดประตูเข้าไปได้ไม่ทันไรก็ได้กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำแบรนด์หรูลอยฟุ้งไปทั่วห้อง อาาา...แฟนของเธอน่ารักเสมอ เขารู้ว่าเธอชอบกลิ่นนี้ถึงได้อาบน้ำรอไว้ก่อนเลย หญิงสาวยิ้มหวานพลางสูดดมกลิ่นหอมๆ นั้นจนชุ่มปอด ก่อนเดินเข้าไปยังห้องนอน แล้วพบสีหราชเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี "กลับมาแล้วเหรอกระต่ายน้อยของผม" ถึงจะจั๊กจี้กับคำเรียกแทนตัวแบบนั้น แต่เจ้าจันทร์ก็ยิ้มแก้มแทบปริรีบโผกายเข้าสวมกอดเขาแน่นจะว่าไป เป็นกระต่ายน้อยในอ้อมกอดราชสีห์ก็ถือว่าโอเคนะ อย่างน้อยก็ได้เปลี่ยนบทบาทมาอ่อนแอดูบ้าง ก็เธอน่ะ เพิ่งฟาดฟันกับวิสาลีนีมาหมาด ๆ หมดพลังเปลื้องน้ำลายไปเยอะเชียวกว่าอีกฝ่ายจะยอมสงบปากสงบคำอยู่ในที่ของตัวเอง อีกอย่าง เธอเองก็อยากได้กอดอุ่นๆ มาเติมกำลังใจสักหน่อย เพราะเรื่องนี้มันคงไม่จบลงง่าย ๆ แค่นี้ ในเมื่อวิลาสินียังมีหุ้นเหลืออยู่ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ คงไม่ต้องบอกเลยว่าการประชุมบอร์ดบริหารรอบหน้าจะมีการเปลี่ยนตำแหน่งภายในกันอย่างไรบ้าง แม้การจะเปลี่ยนก็ยังต้องฟังผลโหวตในที่ประชุมอีกครั้งอยู่ดี แต่ใครจะสนกันล่ะอีกไม่กี่วันนี้คนร
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 31 ตีงูต้องตีให้ตาย2
เจ้าจันทร์นึกสงสารอีกฝ่ายอยู่บ้างเช่นกัน แต่พอนึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้เคยตั้งใจอ่อยสิงหราช ตั้งใจแบล็กเมล์คนรักของเธอ เจ้าจันทร์ก็แทบไม่หลงเหลือความเห็นใจอะไรอีก ในตอนนั้นถ้าปล่อยให้วิลาสินีทำสำเร็จ ก็คงเป็นแอลกรุ๊ปนั่นแหละที่จะต้องเดือดร้อนเสียหาย ถึงเวลานั้นความสงสารจะช่วยอะไรได้ คนเราไม่ได้กินความสงสารเป็นอาหารสักหน่อย ในเมื่อเงินก่อตั้งและเงินหมุนเวียนในบริษัทนี้ก็มาจากสามีของวิลาสินีมาตั้งแต่ต้น กับคนที่วัน ๆ เอาแต่วางท่าเป็นนางพญา ชูคอว่าเป็นเจ้าของบริษัทแต่กลับไม่เคยบริหารอย่างจริงจัง คนแบบวิลาสินีมองอย่างไรก็ไม่เป็นประโยชน์ต่อบริษัทเลยสักนิด สู้จ้างคนเก่ง ๆ มานั่งบริหารยังจะเข้าท่ากว่า "คุณสิงหราชไม่รู้เรื่องนี้หรอกค่ะ ส่วนคนที่ช่วยฉันคุณต้องไม่เชื่อแน่ว่าเป็นใคร" เจ้าจันทร์ยกยิ้ม ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับไปไม่ถึงดวงตา "บังเอิญจังเลยนะคะที่ฉันรู้จักคนค่อนข้างเยอะ ทีแรกก็ไม่มั่นใจหรอกว่าวิลาสินีที่ว่าจะใช่คุณหรือเปล่า แต่พอสืบไปสืบมานิดเดียวก็ได้รู้ความจริงเข้าจนได้" "เลิกอ้อมค้อมซะที! รีบ ๆ บอกมาซะ ฉันจะไปเล่นงานมัน ฉันไม่เอามันไว้แน่!" "คนคนนี้เขาก็รอคุณอยู่เหมือนกันค่ะ คุณจำ
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 30 ตีงูต้องตีให้ตาย1
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงถัดมาสิงหราชก็นั่งเซ็นสัญญากับวิลาสินี เขาได้หุ้นสิบห้าเปอร์เซ็นต์พร้อมกับแผนงานดี ๆ ที่คนรักของเขาเตรียมไว้ให้ เซ็นไปยิ้มไปไม่ได้สนใจสีหน้าอมทุกข์ของวิลาสินีเลยแม้แต่น้อย ในเมื่อทางนั้นเองก็ใช่วิธีสกปรก คิดจะแบล็กเมล์เขา ถ้าอย่างนั้นเจ้าตัวก็ควรรู้ไว้ด้วยว่า กล้าที่จะทำผิดก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมาให้ได้ ในเมื่อวิลาสินีมีโอกาสแต่ดันทำพลาดไปแล้ว ต่อไปก็ลองเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบดูบ้าง ให้เหมือนกับตอนที่เธอคิดทำลายคนอื่นนั่นแหละ "ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ คุณวิลาสินี" สีหราชกล่าวทั้งใบหน้าประดับรอยยิ้ม "หวังว่าต่อไปนี้คุณจะรู้ว่าควรวางตัวยังไง อยู่รอรับผลประโยชน์อย่างเงียบๆ แล้วทุกอย่างจะดีเอง" "คุณ…หมายความว่ายังไง" "ผมก็แค่พูดเผื่อเอาไว้ คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอครับ ว่าแฟนของผมค่อนข้างที่จะ…กัดไม่ปล่อย คนเก่ง ๆ แบบนั้นอาจจะไม่หยุดแค่นี้ก็ได้นะครับ" "คุณ! นี่พวกคุณรวมกันทำอะไร หรือว่าพวกคุณคิดจะผิดข้อตกลง คุณจะแฉฉันใช่ไหม!" เห็นท่าทีราวกับคนจิตตกของวิลาสินีแล้วสิงหราชก็ได้แต่ส่ายหน้า ไม่รู้ว่าโดนเจ้าจันทร์ขู่อะไรไปบ้าง เพราะตอนนั้นเขาเองก็ฟังไม่ได้ชัดทุกคำ แต่ดูไปแล้
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 29 กระต่ายน้อยของสิงห์
ในเช้าวันนี้ สิงหราชได้รับรายงานจากเลขาบอกว่า วิลาสินียอมขายหุ้นให้กับเขา ทั้งยังมีแผนงานใหม่ที่น่าสนใจส่งแนบท้ายมาด้วย การที่อยู่ ๆ วิลาสินียอมอย่างง่ายดายเช่นนี้ สำหรับสิงหราชแล้ว เขาไม่แปลกใจใด ๆ เหตุผลนั้นมีแค่ข้อเดียว... เหตุผลที่ทำให้เขาอึ้งจนพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นมันด้วยตาตนเอง ชายหนุ่มบิดมุมปากขึ้นยิ้ม วันนี้เขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษเมื่อนึกไปถึงเรื่องเมื่อวาน อาาา... ไม่ใช่เรื่องที่เขาจับเจ้าจันทร์แอบแซ่บในห้องทำงานหรอก หากแต่เป็นเรื่องอื่นที่ดีมากไปกว่านั้นมากกว่า ไม่คิดเลย...ว่าเขาจะเจอเพชรแท้ ไม่คิดอีกล่ะ...ว่าเขาจะโชคดีมากขนาดนี้ สิงหราชนั่งทำงานอย่างสบายอารมณ์ รออยู่เกือบครึ่งวันข้อมูลทุกอย่างก็ถูกส่งเข้ามาที่อีเมล์ส่วนตัว เขาไล่เปิดอ่านทั้งหมด รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฎขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาคนรักของเขาที่คงจะทำงานอยู่ที่ห้อง เจ้าจันทร์รับสายเขาในทันทีก่อนจะทักทายกลับมาเสียงใส "คุณเจ้า ขึ้นมาหาผมหน่อยสิ พอดีมีเรื่องด่วน อยากให้คุณช่วยดูอะไรหน่อย" สิงหราชวางสายลงหลังจากปลายสายตอบกลับมา เขาอดยิ้มไม่ได้เมื่อได้อ่านข้อความในเอกสารนั่นอีก
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 28 เลือกแบบนี้เองนะ2
ภายในโรงแรมหรูชื่อดัง เสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น หญิงสาวภายในห้องรีบก้าวเดินมาที่ประตูทันที เธอมิทันระวังใด ๆ ก็เปิดประตูออกต้อนรับ "คุณสิงหราชคะ วี…" แต่แล้วเสียงหวาน ๆ ก็แผ่วลงก่อนจะแทนที่ด้วยเสียงตื่นตกใจ "นี่เธอ!" วิลาสินีชี้หน้าคนที่ก้าวเข้ามาในห้อง "ยัยเจ้าจันทร์ทำไมถึงเป็นเธอ! แล้ว แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่นี่" พอถูกเรียกชื่อด้วยคำสรรพนามที่ไม่น่ารัก เจ้าจันทร์ก็หันกลับมามองหญิงสาวในชุดคลุมอาบน้ำของโรงแรม เจ้าจันทร์ตวัดสายตาขึ้นมองคนกำลังโมโห พลางยกให้ดูโทรศัพท์เครื่องหรูในมือ "ก็ใช้มือถือของประธานสิงหราชตอบคุณไงคะ แหม...บอกทางละเอียดยิบยันกระทั่งเบอร์ห้อง จะมาไม่ถูกได้ยังไง" วิลาสินีตาลุกวาวขณะมองโทรศัพท์ในมือเจ้าจันทร์ "นี่แกกล้าขโมยมือถือเจ้านายเลยเหรอ" "ว่าอย่างนั้นก็ได้" เจ้าจันทร์ยอมรับก่อนจะหย่อนตัวนั่งอย่างสบายอารมณ์ "แต่สำหรับคุณสิงหราช ต่อให้ฉันขโมยกางเกงในเขา เขาก็ยังไม่โกรธเลยค่ะ ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่า ไม่มีผู้ชายคนไหนโกรธเมียตัวเองลงเพียงแค่เรื่องนี้หรอกมั้งคะ คุณว่าจริงไหม" "!!!" วิลาสินีส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ เมียอย่างนั้นน่ะหรือ! หญิง
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 27 เลือกแบบนี้เองนะ1
ในวันหนึ่งขณะที่สีหราชกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้อง เขากลับไม่รู้เลยว่าเลขาของเขาจะติดต่อกับอดีตเลขาที่ควบตำแหน่งแฟนคนปัจจุบันอยู่ เจ้าจันทร์วางสายลงหลังจากได้รับรายงานว่าวิลาสินีโทรมาขอนัดสิงหราชเพื่อเจรจานอกรอบ ฝ่ายนั้นเขาที่ร้านอาหารในโรงแรมที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง แค่สถานที่นัดหมายเจ้าจันทร์ก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายตั้งใจทำอะไร คงเห็นว่าสิงหราชเคยมีข่าวควงสาวไม่ซ้ำหน้ามาก่อนล่ะมั้ง ก็เลยคิดว่าคงไม่ทิ้งลายเจ้าชู้ อย่างไรก็คงกินเรียบหมดถ้าได้อ่อยสักหน่อย เอาเถอะ อยากทำอะไรก็ทำ เธอจะไม่ขัดขวาง เจ้าจันทร์คิดเช่นนั้นจริง ในเมื่อวิลาสินีอยากทำเพื่อความอยู่รอด เธอก็จะให้อีกฝ่ายลองทำดูสักตั้ง "คุณเจ้า รู้หรือยังว่าพี่เลมันมีนัดกับสาว" เหมราชเดินเข้ามานั่งบนขอบโต๊ะทำงานของเจ้าจันทร์ เลขาสาวเงยหน้ามองเจ้านายที่ยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างคนมีแผนอะไรในใจ "อย่ายิ้มแบบนี้นะคะคุณเหม เจ้าไม่เป็นไปตามสิ่งที่คุณคิดหรอกค่ะ" "ว้าาา... ไม่หึงสักหน่อยเหรอครับ ผมอุตส่าห์มาบิ้วถึงที่แน่ะ" เจ้าจันทร์อดจะหัวเราะอีกฝ่ายไม่ได้ รู้หรอกว่าพี่น้องไม้เบื่อไม้เมากันขนาดไหน และเธอก็รู้มากกว่านั้นด้วยว่าจริง ๆ แล้ว สองพี่สอง
ท่านประธานคะอย่าหื่น บทที่ 26 ต้องเหนื่อยอีกแล้ว2
หลายชั่วโมงผ่านไปกระทั่งถึงเวลานัดหมาย วันนี้มีประชุมย่อยที่ทั้งสิงหราชและเหมราชจะต้องเข้าประชุมกับบริษัทคู่ค้าที่ต้องการจะมาขอดีลด้วย ดังนั้นเจ้าจันทร์จึงเป็นอีกคนที่ต้องตามเข้าประชุมเพื่อช่วยเหมราชสรุปข้อมูล ทว่าทันทีที่ได้เห็นหน้าคนที่เป็นตัวแทนของบริษัทตรงข้ามแล้ว เธอกลับสังหรณ์ใจไม่ดีเอาเสียเลย เดิมทีบริษัทนี้ก็ไม่น่าร่วมงานอยู่แล้วด้วย "ผมคิดว่าเรทราคาที่คุณเรียกร้องมามันมากไปหน่อย" สิงหราชพูดเปิดประเด็นในเรื่องที่เขามองเห็นถึงจุดไม่คุ้มทุน "ในเมื่อคุณอยากให้ทางเราเป็นคนจัดการเรื่องการผลิตสินค้าทั้งหมด แต่เรทราคาที่คุณให้ทางเรามันต่ำเกินไปเมื่อเทียบกับจำนวนสินค้าที่สั่งผลิต ส่วนเรื่องวัตถุดิบที่คุณรับปากว่าจะเป็นฝ่ายทางคุณจัดหามา ผมต้องการแหล่งที่แน่นอนและตรวจสอบได้มากกว่านี้" "เรื่องแหล่งวัตถุดิบเดี๋ยววีให้คนส่งเอกสารเพิ่มเติมมาอีกทีก็ได้ค่ะ" หญิงสาวผู้มาขอเจรจากันในวันนี้เอ่ยขึ้น เธอคือวีนัส หรือ วิลาสินี เจ้าของบริษัทวีกรุ๊ปคนปัจจุบัน ดวงตาสวยคมโฉบเฉี่ยวคู่นั้นเอาแต่จับจ้องใบหน้าของชายหนุ่มผู้เป็นประธานอย่างไร้ซึ่งความเขินอาย วิลาสินีก้มหน้าลงมาเล็กน้อย พอให้เสื้อ
